Pannenkoeken voor Sri Lanka

Transcriptie

1 Pannenkoeken voor Sri Lanka In november 2010 verhuisde Linda Stabel definitief naar Mihintale, in het hartje van Sri Lanka. Ze was toen net met pensioen na een lange loopbaan in het onderwijs: eerst als leerkracht en daarna directeur van de Sint-Montfortschool in Kontich-Kazerne. Maar al vele jaren was elk moment van haar vrije tijd besteed aan Adoptie Sri Lanka. Deze actie werd lang voordien opgericht door Gaston Dillen, die op zijn tochten als reisleider de grote nood van vele Sri Lankanen had opgemerkt. Tekort aan zorg voor zieken, gehandicapten, weduwen en wezen, slechte huisvesting van arme mensen, tekort aan scholen... allemaal problemen die stilaan een oplossing kregen door het werk van Adoptie Sri Lanka. Er werden enkele weeshuizen, kleuterscholen en tehuizen voor mentaal gehandicapten gebouwd, plaatselijke ziekenhuisjes werden materieel gesteund, dorpjes van waterinstallaties voorzien en modderhuisjes vervangen door eenvoudige, maar degelijke stenen woningen. Elke paas- en grote vakantie vloog Linda naar de andere kant van de wereld om ter plaatse de activiteiten te coördineren. Na het overlijden van Gaston Dillen werd ze voorzitter van de actie. Maar koken kost geld, en om dat bij mekaar te vinden kon Linda beroep doen op tal van vrijwilligers. Legendarische pannenkoekenslagen werden georganiseerd in verschillende gemeenten.

2 Tot op vandaag zijn Duffel en vooral Kontich-Kazerne daarbij nog zeer actief. Zelf rotste Linda het land rond om voor verenigingen en scholen voordrachten over het werk te geven, en zo via die weg ook fondsen te vergaren. Dat doet ze nog steeds telkens ze enkele weken weer naar België komt. Haar huidig streefdoel is honderd arme gezinnen van een nieuwgebouwd huisje te voorzien, en daarbij de plaatselijke bevolking zoveel mogelijk bij de bouw te betrekken. Dat schept dan meteen heel wat werkgelegenheid. Al enkele weken hing in Kontich-Kazerne de bekende pannenkoekenaffiche aan talloze vensters. Daarmee was iedereen verwittigd om op 18 oktober naar zaal Pronkenborg af te zakken. Na de mis van halftien ging een hele ploeg vrijwilligers aan het werk om zaal en keuken te installeren en de verschillende stands op te zetten. Een uurtje voor de officiële start verspreidde zich een heerlijke pannenkoekengeur in de straten rond Pronkenborg. Dat kwam omdat de ramen van de keuken wijdopen moesten om de temperatuur wat draaglijk te houden. Vóór de eerste eetlustigen in de zaal kwamen moest er immers een flinke voorraad klaar zijn, want de chiro had laten weten dat ze daar wel een plaatsje vrij hadden in hun jeugdige magen. Kort na twee uur begon de zaal al vrij snel vol te lopen. De bakkers hielden de platen gloeiendheet, de verse koeken werden ondanks hete pootjes netjes op de borden geschikt.

3 Als snel kwamen vuile borden en bestek terug binnen, maar ook aan de afwasbak was er voortdurend volk in de weer. De dames en heren-opdieners liepen voortdurend heen en weer tussen keuken en zaal om de heerlijke warme pannenkoeken bij de mensen te brengen.

4 De mannen achter de toog zorgden voor de nodige drank en in de stands kregen belangstellenden informatie, konden ze zelfgemaakte snuisterijen en Sri Lankaanse artikels kopen of een prijs in het tombolakraam afhalen. De lootjes daarvoor werden met veel enthousiasme aan de vrouw of man gebracht door onze vaste verkoopster in Oosterse klederdracht. Om halfzes werd de laatste druppel deeg in koek getransformeerd, en het dan nog resterende stapeltje was kort daarna tot nul herleid. Tijd om op te ruimen, maar alle vermoeide voeten en handen bleven nog een poosje aan de gang zodat na korte tijd alles weer piekfijn op orde stond.

5 Alleen een niet te verdrijven pannenkoekengeur verried wat er die namiddag aan de hand was geweest. Al snel kon een voorlopige stand van de opbrengst opgemaakt worden. Na aftrek van kosten zal er ruim drieduizend euro s overblijven. Omgerekend naar de geldwaarde in Sri Lanka is dat meer dan voldoende om weer een huisje van nul af helemaal af te werken. Dank u wel aan alle medewerkers!