waar geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven.

Transcriptie

1 "trachten leven toe te voegen aan de dagen, waar geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven.

2 De Roparun is de langste non-stop estafetteloop ter wereld en gaat van Parijs naar Rotterdam. En dit jaar met een extra route vanuit Hamburg naar Rotterdam. Via dit sportieve evenement wordt er zoveel mogelijk geld ingezameld en de opbrengst van de Roparun is bestemd voor projecten ter ondersteuning van mensen met kanker. "trachten leven toe te voegen aan de dagen, waar geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven". In het pinksterweekend van zaterdag 26 mei tot en met maandag 28 mei werd de 21 e estafetteloop gehouden met 275 teams die uit Parijs en 50 teams die vanuit Hamburg vertrokken. Het RoparunTeam van FloraHolland deed dit jaar voor de 14 e keer mee en mocht dit jaar vanuit Duitsland vertrekken. Medewerkers van verschillende afdelingen en locaties hebben met het team ook dit jaar weer de feestelijke finish behaald. Sinds de eerste Roparun in 1992 is er al meer dan 51 miljoen euro bijeengelopen. De deelnemende teams aan Roparun 2012 zorgden voor een recordopbrengst van meer dan ,- Ook het RoparunTeam FloraHolland heeft een mooi bedrag ingezameld en mede dankzij haar sponsors hebben zij ,19 kunnen overmaken aan de Roparun De totaalopbrengst van veertien jaar RoparunTeam FloraHolland is een kleine ,64 euro oftewel gemiddeld ,26 per jaar. Wij bedanken al onze sponsors die dit mogelijk hebben gemaakt en hopen ook volgend jaar op hun steun te kunnen rekenen. Verder vindt u in dit eindverslag Roparun belevenissen terug van teamleden, veel foto s en leuke wist u datjes. Nogmaals dank voor alle bijdragen en steun! 1

3 2

4 Beukers Toyota Bloemenkwekerij N.J.M. Kerkvliet BV BMA Milieu BV C.A.A.C. BV Commerce Talen Cor Valstar Transportkoeling BV Culin Arte Dave van der Meer Bloemen BV DB Telecom De Gouden Wok Zuiderpark BV De Wilgenlei BV De Winter Logistics BV Desch Plantpak BV Eden Springs Nederland BV Electro West BV F.J. Sonneveld Fam. Bosma G.L. Valstar BV Gebr. van Saase Gebr. van Tilburg Banketbakkerij Kemper en Van Twist Diesel BV Koude- & Warmtetechniek Noord Kroes Aannemingsbedrijf BV Kwekerij Loek Jansen BV KWS Infra BV Leo Schalkoort BV Maarten de Bruin Reclame Meer Olsthoorn Automatisering Peter van der Plas Philip Kalkman's Dropshop Regel Partners BV Scholtes Horeca exploitatie BV Slagboom Vlaardingen BV Smurfit Kappa MNL t' Nieuw Bos Technisch Bureau Gebra BV TD Techno Deur True Colours Tuinbranche Nederland GMTO Gerichte MotorTechnische Van den Bos Flowerbulbs BV GN Industriebanden Van der Arend Tropical Plantcenter Haitsma Service en Installatie Bureau BV Van der Drift Roses In De Witte Dame Van der Gugten Insight Administratie & Advies Van Santen Gardenplant J & P ten Have BV Verkade Klimaat BV J.W. de Jong Jardino Kaptein/D'Orangerie VOF Wima Plant Zuidkoop Volgend jaar u ook? 3

5 Teamcaptain Alex Esmeijer Team A Team B Loper Conny van der Hijden Ed van Pelt Loper Loper John Stoop (begeleiding Jos Cornelissen) Dirk Hogervorst Loper Loper Nitzan Mokasay Rene Millenaar Loper Loper Wilco van de Wijnboom Ruud Camfferman Loper Begeleider Arthur Pols Dirk Blom Begeleider Begeleider Chantal Adriaans Leen Plug Begeleider Begeleider Clinton Mangoenkarso Pieter van Rijn Begeleider Begeleider Gerard Vermeulen Rob Bouwels Begeleider Masseurs Martha van den Bosch Jeroen kenti Chauffeurs Masseurs Leonard Kranen Mark Hardeman Chauffeurs Catering Azzam Shafi Stefan Kole Catering Catering John van Leeuwen Brenda Timmer Fotografie /Internet Deelnemende teams vanuit Parijs (F) 50 vanuit Hamburg (D) Start zaterdag 26 mei om uur, Heilger Geistfeld, Hamburg Duitsland 1 e loper John Stoop, begeleider Jos Cornelissen Finish maandag 28 mei om uur, Coolsingel, Rotterdam, Nederland Aantal afgelegde kilometers Tijdsduur 51 uur, 24 minuten, 15 seconden Gemiddelde loopsnelheid was km/uur RoparunTeam FloraHolland is geëindigd op de 44 e plaats vanuit Hamburg Sponsor opbrengst ,- Klassement opbrengst 25 e plaats 4

6 Geschreven door Rob Bouwels Roparun 2012 Van Hamburg naar Rotterdam. Lang uitgekeken naar het pinksterweekend maar uiteindelijk gaat alles dan in een sneltreinvaart. Intussen een mengeling van ervaring en toch weer een beetje pionieren op een nieuwe route. Je staat klaar voor vertrek in Naaldwijk en voor je het weet pak je je tas uit in de jeugdherberg in Hamburg. Tussentijds dan al in het Roparunhuis in Rotterdam geweest (altijd weer goed om even te zien waar we het allemaal voor doen) en het tradepark in Bremen. Nog even de benen strekken, wat eten op de Reeperbahn en de laatste goede nachtrust voor de komende dagen. Bij de start een goed initiatief van de Roparun om direct doelen in Hamburg te sponsoren. Goodwill kweken om dit een blijvertje te maken. Dan onderweg. Onze blinde loper met zijn geleidehond Jos gaan voortvarend van start door de Hamburgse binnenstad. Na een kleine 60km alweer het 2 de team dat het stokje overneemt. Eigenlijk valt het pionieren wel mee dit jaar. Ongekende luxe onderweg (spontaan aangeboden doucheruimtes) en vooral veel vriendelijke geïnteresseerde mensen. Maar het blijven wel veel kilometers, zelfs meer dan andere jaren, naar Rotterdam. Maar routinematig, in een geolied team en met beginners die de draad direct goed oppakken komen we als compleet team weer veilig aan. Het sportieve deel zit er weer op. Het belangrijkste, de opbrengst, laat nog even op zich wachten. Ondanks de economische tegenwind toch weer vele sponsoren gevonden en gelukkig zien we steeds weer hoeveel goeds gedaan kan worden met iedere euro die gedoneerd wordt. Vr gr Rob Geschreven door Alex Esmeijer De beschouwingen van een teamcaptain uit Aalsmeer in een team met veel Naaldwijkers. Het 2 e jaar als teamcaptain op stap met het RoparunTeam van FloraHolland. Het eerste jaar was al een enorme belevenis, niet alleen door de emoties die bij het doen van een prestatie als de Roparun en het daarbij behorende doel horen, maar vooral ook door de constant aanwezige humor. Weliswaar bij sommige Naaldwijkers op de Amsterdamse manier, lekker afzeiken, maar nooit ten koste van. Ook dit jaar werd het weer genieten van de humor van Ed, de chronische lach van Ruud en de ondersteuning daarbij van René. Niet te stuiten die gasten en nog leuk ook. Het hoogtepunt vond plaats op zaterdagochtend voor vertrek naar de startplek in Hamburg. Iedereen is klaar en staat te wachten op wie? Ed en Ruud natuurlijk, komen ze er uiteindelijk aan, goed gevoel voor het moment blijken ze zich verkleedt te hebben met als thema de Reeperbahn. Kort, opengewerkt jurkje met geschilderde blote borsten en de piemel ingepakt in een stoffen peniskoker met of zonder oortjes. Hilarisch moment, zeker toen ze zich omdraaiden en ook nog voorzien bleken te zijn van een floskoortje. De spanningen beginnen te komen op het moment dat je het startterrein oprijdt. Er is geen ontkomen meer aan, moet nog het een en ander uitreiken en speechen, maar ondanks de redelijk lege aanblik van het startterrein voel je de motivatie bij iedereen aanwezig op het plein om die prestatie ten bate van het doel weer neer te zetten. Top. Twee jubilarissen, Jeroen en Gerard, en een vreemde eend in de bijt. Daar moest wat mee gedaan worden. Voor de 2 jubilarissen een T-shirt met op de achterkant een karikatuur van henzelf en voor de vreemde eend, John Stoop, een T-shirt met een karikatuur van hem en begeleider Jos op de rug. Ongelooflijk mooi dat mensen al tien jaar zich willen inspannen voor de Roparun en ook voor de 11 e willen gaan. Gerard fietst naast zijn activiteiten voor de Roparun ook nog voor de Ride for the Roses. Jeroen is buschauffeur van beroep, maar neemt net als zijn collega Mark, elk jaar vakantiedagen op en rijden de bus van start naar finish op een grootse manier. Dan John. Op basis van een tweet bij ons team gekomen. Het was dan ook een blinde tweet. John is slechtziend en had als wens om de Roparun te mogen lopen. Als team mogen we trots zijn dat we John de kans hebben geboden en trots dat we een man, Jos, in ons midden hebben, die niet alleen enige ervaring met slechtziende lopers heeft, maar ook bereid was om als loper een stapje terug te doen, plaats te maken voor John en als zijn begeleider de hele run mee te lopen. Een niet te onderschatten prestatie van beiden. 5

7 Na de ervaring van vorig jaar heb ik gemeend veel aandacht aan de wissels te moeten besteden om te voorkomen dat deze met veel chaos en stress plaats vinden. Door iedereen op tijd te wekken, loopteam, catering en masseurs, hebben we dit jaar een stuk soepelere wissels gehad. Mooi dat iedereen dit jaar wel voldoende gebruik kon en wilde maken van de massagemogelijkheid en daar achteraf ook zijn dank voor uitsprak. Het voor mij leukste gedeelte van deze Roparun is toch wel het tussentijdse regelwerk geweest. Zoals al eerder gemeld neem je meestal de laatste douche voor drie dagen op de locatie waar je van vrijdag op zaterdag hebt overnacht. Beetje weinig met al dat gezweet en de warmte. Het was leuk om op twee momenten douchegelegenheid te kunnen regelen, zowel voor mijzelf als voor alle teamleden. Volgend jaar maar weer proberen. De warme weersomstandigheden waarin door iedereen moest worden gepresteerd begonnen gaande weg de run sommige teamleden op te breken. Pijntjes en dergelijke klopten aan de deur. Bij Brenda ging tijdelijk het licht even uit, maar is alweer de oude. De lopers en de fietsers hebben onder zware omstandigheden een topprestatie verricht. Ondanks de moeilijke omstandigheden, de pijn, vermoeidheid en slaap tekort hebben we het toch weer met zijn allen gered, heeft iedereen zijn ding gedaan en zijn ontdekkingen gehad. Volgend jaar de 15 e deelname van ons team. Weer een hoogtepunt. Vraag is of we dat vanuit Hamburg moeten doen of vanuit Parijs. De sfeer vanuit Hamburg moet je niet eens willen vergelijken met de start in Parijs. Parijs draait al zo lang en heeft langs de gehele route al zoveel bekendheid opgebouwd dat de sfeer langs het parcours gewaarborgd is. Het lopen in Duitsland is wel goed bevallen, net als het kunnen parkeren van de voertuigen. Daarnaast is de gastvrijheid van enkele Duitsers ook opvallend te noemen. Willen we meebouwen om meer teams en dus meer geld te genereren voor de stichting, vanuit Hamburg of kiezen we voor ons eigen plezier en gaan we vanuit Parijs weer langs al die maffe plaatsen met hun festiviteiten. Als teamcaptain ben ik geneigd om voor het eerste te kiezen, weer starten in Hamburg, als loper/fietser kan ik mij voorstellen dat je zegt Parijs. Gr Alex Geschreven door Jos Cornelissen (links) Eens in de zoveel tijd is het nodig dat je even kijkt naar datgene waar je mee bezig bent. Na de 2011 editie heb ik serieus overwogen om mijn plek af te staan aan een ander loper. Want tussen de 4500 medewerkers van FloraHolland moeten er een aantal zitten die popelen om een keertje van Parijs naar Rotterdam en ik had het allemaal (ook Rotterdam-Parijs) al een keertje gedaan.. Maar ja, dan kondigt men aan dat er een experimentele editie komt vanuit Hamburg. En die mag natuurlijk niet ontbreken op de palmares van een loopfanaat als ik. Helemaal mooi wordt het als Nitzan (in zijn nooit aflatende speurtocht naar Ropa-nieuwtjes) de volgende mail stuurt op 17 januari; Hoi Jos, via Twitter kwam ik deze bericht tegen - GEZOCHT: team Roparun voor slechtziende hardloper. Omdat je dat al eerder gedaan, dacht ik dat je misschien het leuk zou vinden in een andere evenement. Ik ben lid van de 100 marathonclub UK en een- of tweemaal per jaar loop ik een marathon met een blinde clubgenoot. En daar beleef ik heel veel voldoening aan. Dus ik zeg Nitzan dat hij wat mij betreft de boel maar in gang zet. Nitzan belt, en wat blijkt; Ik heb ooit al een keertje gelopen met John (de zender van de tweet). Omdat ik met mijn Engelse teamgenoot niet kan trainen ben ik eens langs geweest op de hardloopclub voor blinden en slechtzienden waar hij de oprichter van is. Om eens mee te trainen en om wat tips te krijgen van het leger van buddy s waar zij gebruik van maken. Dat is mooi, maar nu nog het team overtuigen. Iedereen beseft zich dat we als team een mooi gebaar zouden maken als we John zouden meenemen, maar er zijn ook (gelukkig) een aantal praktische vragen waarop een antwoord gevonden moet worden. Gaat er een geleidehond mee, bijvoorbeeld. Maar ook; moeten we een aparte verzekering afsluiten voor hem, hoe doen we dat met de fietswissels.. Na een aantal mailtjes over een weer en een vergadering met John waarin hij zijn ervaringen kan uiteenzetten wordt besloten om hem toe te voegen aan het team. Ik heb het team vertelt dat ik de buddy-taak op me zal nemen. Met John loop ik de halve van Naaldwijk en we draaien met het team waarin wij zijn ingedeeld een traininkje (kilometer of 40) om de routine erin te krijgen. 6

8 En dan, heel langzaam, komt de dag waarop we vertrekken. Ik haal John thuis op en vanaf dat moment zit ik aan hem gekoppeld. De komende 86 uur zullen we niet vaak van elkaars zijde wijken. Omdat het voor John een, waarschijnlijk, eenmalige happening is, mogen wij als eerste lopers starten. Loopgewijs gaat dat best, maar Hamburg staat vol met stoplichten en we staan zo vaak stil dat we de eerste kilometer in 6:34 doen. Maar wat bomt het, John is begonnen aan het verwezenlijken van zijn langgekoesterde droom (hij heeft lang geleden al eens een Roparun tatoeage laten zette). Enkele feitjes die John onderweg opvallen (en waar ik als ziende nooit bij stil zou hebben gestaan); Er zijn meer stoplichten in Hamburg dan in Bremen (of ligt dat aan de route) De stoplichten in Bremen hebben klikkers (geluidssignalen voor slechtzienden) De trottoirs en fietspaden worden, naarmate je dichter bij de Randstad komt steeds beter (kun je nagaan hoe slecht ze waren in Hamburg). De dorpjes rondom Bremen zijn dol op talud-achtige op- en afritten. Het paringsseizoen voor kikkers is volop aan de gang. Wat mij persoonlijk nog steeds een raadsel is; in Bremen worden we tot tweemaal toe uitgemaakt voor homo s. En dat omdat we door middel van een touwtje met elkaar verbonden zijn. Degene die mij (afdoende) kan vertellen wat het vasthouden van een 30 centimeter lang touwtje vergezeld door twee fietsers met zoeklichten en kaartenbakken met iemands seksuele voorkeur te maken heeft krijgt mijn Roparun-shirt! Tijdens de eerste nacht is John hyper en geniet met volle teugen van alles wat er op zijn pad komt. Zijn doordeweekse buddy Ceel had al verteld dat hij vaak te hard start, dus ik probeer hem een beetje te temperen. Maar op een gegeven moment hou ik daarmee op. Pas in onze derde etappe wordt het echt zwaar. Nitzan haakt af en de anderen moeten niet alleen vaker, maar ook met minder korte tussenpauzes de etappe voltooien. En de hitte, gecombineerd met een gebrek aan wind en schaduw laat de kopjes hangen. Na de derde teamwissel overleg ik met Alex. We besluiten het tempo gedurende 1 etappe tot maximaal een halve minuut per kilometer te laten zakken. En dat doet ze goed. Wilco en John beginnen weer te babbelen en Conny schuift over het asfalt alsof ze geen blaren heeft. Genietmoment; Rob zet het nummer Jump around keihard in de loopbus (we staan ver van de bebouwde kom) en Leen staat buiten, in de middle of nowhere en helemaal in zijn eentje, volledig uit zijn dak te gaan. Almelo heeft haar best gedaan om de lopers een warm welkom te heten. Het is natuurlijk geen Ossendrecht, Zele of Bergen op Zoom, maar ik meen me te herinneren dat in 1999 (mijn eerste Roparun) er ook maar 1 feestdorp was onderweg. Ook leuk zijn de mensen die midden in de polder zijn gaan staan om ons aan te moedigen. Daar verderop staan zoveel mensen, dus wij dachten dat jullie ons hier wel konden gebruiken. De broer van Jan van Velzen staat ook ergens, aan de rand van een dorpje. Mooi toch, wat zo n Roparun doet met mensen. Een boer heeft op een zandweg een tafel van 2 bij 1 helemaal volgepakt met bekertjes water. Die heeft waarschijnlijk gehoord dat er een loopwedstrijd wordt gehouden, maar zich niet beseft dat er soms meer dan een kwartier zit tussen de teams. Enfin, hij heeft aan ons gedacht en dat telt. Na de voorlaatste teamwissel komt de lokale juf van de lagere school bij de bus langs. Zij heeft driemaal meegedaan aan de Roparun (als masseuse) en regelt toiletten en douches. Een ongekende luxe. De laatste etappe is weer een zware. De lopers ruiken de stal. Iedereen sputtert. Maar we komen er. Ik doe met John de allerlaatste kilometer naar Leerdam. Zodra we over de finish en John op een stoel in de schaduw zit neem ik even de tijd voor mezelf. Normaal gesproken ben je tijdens het lopen alleen met je gedachten. Maar doordat ik steeds met John bezig ben geweest ben ik daar niet aan toe gekomen. Dus ik neem even de tijd om alles de revue te laten passeren en (daar zal ik geen doekjes om winden) even ongegeneerd trots op mezelf te zijn. Want ik voelde me wel degelijk verantwoordelijk voor de verwezenlijking van John s droom. En dat is gelukt. Daarna naar de Coolsingel. Gelukkig is het beter weer dan vorig jaar. Ik heb bijna geen stem meer. Dat wijt ik aan de droge lucht van zaterdag en zondagmiddag, de vele coca-colaatjes en de instructies aan John. Maar, zolang dat het ergste is. Richard kon er niet bij zijn, vanwege een valpartij met de fiets. Dat was pas balen. Emmely s keuze om af te haken was niet leuk (vooral niet voor haar), maar wel de juiste beslissing. Als je niet fit aan deze happening begint breng je niet alleen je gezondheid in gevaar, maar benadeel je mogelijk ook het team. Pech voor Brenda. Dat bewijst toch maar dat het niet alleen de lopers zijn die een prestatie moeten leveren. En fantastisch dat onze fans/sponsors dan even deel uit maken van het team en haar naar het ziekenhuis brengen. 7

9 Ik kijk dik tevreden terug op mijn zevende Roparun. We waren als team goed bezig. Om Marga van Velzen te vragen voor de vertrekspeech was een geniale ingeving. Het bracht de neuzen in dezelfde richting (en het deed de familie veel plezier). Dit jaar wisten we van tevoren beter wat we aan elkaar hadden en zijn daar goed op ingespeeld. Dat Arthur en Pieter naadloos werden opgenomen en konden functioneren als volleerde Roparunners zegt veel over dit team. En John. Eigenlijk hebben we amper gemerkt dat er iemand met een visuele handicap meedeed. Dat komt door zijn instelling, maar ook door onze teamspirit. Er was maar 1 team dat reageerde op zijn tweet, 1 team dat doorzette en 1 team dat een medemens heeft geholpen een (a bijna vergeefs gewaande) droom te verwezenlijken. En daar mogen we best trots op zijn met z n allen. Jos Geschreven door John Stoop (rechts) Vrijdag om 4.45 werd ik wakker, terwijl de wekker op 5.30 stond. Onrustig geslapen, maar dat zal ook vast de spanning geweest zijn, voor wat er de komende dagen zou gaan gebeuren. Rond 6.30 kwam Jos mij ophalen en na een snelle bak koffie vertrokken we naar Naaldwijk. We kwamen al vlot in wat kleine files, waarschijnlijk een voorproefje van wat ons te wachten zou staan. In Naaldwijk aangekomen, stond de bus al klaar met de achterbanken eruit gehaald en de matrassen, die klaar lagen om de komende dagen beslapen te worden. Alles werd ingepakt en daar gingen we! Nee, nog niet naar Hamburg, maar naar het Roparun huis bij het Maasstad ziekenhuis in Rotterdam. We werden daar welkom geheten met een lekkere bak koffie en tijdens het drinken werd er verteld wat dit gebouw betekend voor de mensen die even een luisterend oor nodig hebben. Na de rondleiding werden twee mooie en zeer grote bakken met bloemen en planten bij de ingang neergezet. Ze zijn door Flora Holland aangeboden om het geheel wat mooier te maken. Dan de bus in en op weg naar Hamburg. Even nog Henny geknuffeld, want ze stond me daar uit te zwaaien, en dan op weg. Onderweg werd Bremen nog aangedaan, waar een filiaal van Flora Holland zit, en ook daar een rondleiding en versnaperingen. Je zou denken dat je van Bremen vlot in Hamburg zou zijn, maar helaas was het ook in Duitsland voor velen een lang weekend en de wegen stroomden vol. Eindelijk kwamen we rond aan bij de jeugdherberg aan, waar we zouden overnachten. Dus wie beweert dat ik oud ben, zit er dus lelijk naast. Even de koffers in de kamer en dan snel de stad in, want er zou nog gegeten worden. Dit gebeurde in een Restaurant op de Reeperbaan. Goh, wat een leuke vrouwen daar! Ze waren niet weg te slaan bij mij, of waren het dames van plezier? Alle gekheid op mijn blindenstokje, dus na het eten terug naar onze slaapplaats en rusten. Start dag van de Roparun. Na het ontbijt gingen we de bus in en naar het terrein waar de Roparun zou starten. Er waren al enkele teams aanwezig, en na alles uitgepakt te hebben, kwam mijn eerste verrassing. Ik kreeg een shirt aangeboden met voorop de tekst ik ben een Roparunner en achterop als karikaturen de hoofden van Jos en van mij, verbonden met een koord. Wat een geweldig cadeau, dat ik binnenkort gaat inlijsten, want dat wil ik mijn hele leven kunnen laten zien aan alle bekenden van mij. De koek was nog niet op, want ook kreeg ik een beeldje van de Roparun mascotte. Geweldig, hij staat nu te pronken naast het beeld van de Rotterdam sportprijs. Voor mij dus een tweede mijlpaal in mijn leven. Langzaam ging de klok in de richting van de starttijd en toen het zo ver was, gingen we naar het startpunt. De vrijwilligers van de Roparun dansten en swingden voor en met ons, helaas het ik met dansen de motoriek van een lantaarnpaal, dus ik besloot om mijn energie maar te bewaren. Dan eindelijk daar gingen we Jos, die mij begeleidt aan het koord, de andere lopers op de fiets, dit omdat we dwars door het centrum van Hamburg gingen en natuurlijk de fietsende begeleiders, die voor de navigatie en onze veiligheid zorgden. Dus geeft een heerlijk gevoel dat je weet dat je in goede handen ben. Helaas, Hamburg staat volg met stoplichten en in onze 1 e km, verloren we al tijd. Al wisselend met de fietsten gingen we door Hamburg naar de plek waar onze begeleiders busje zal staan, om vandaar door te gaan naar onze 1 e eindbestemming. We hadden als team al snel ons ritme te pakken en het tempo zat er lekker in. Kilometer na kilometer gingen onder onze voeten weg en de omgeving werd rustiger en ook groener, denk ik? Onze aflosvolgorde was als volgt: ik ben begonnen met Jos in Hamburg aan de start, 1 km verder staat dan Nitzan, de persoon die op de tweet reageerde, waardoor ik nu aan het lopen was in de Roparun, dan kwam Wilco, de jongste en de snelste van ons allen en last butt not least, kwam Conny, de ijzer 8

10 vreetster van Flora Holland. Je moest elkaar echt aftikken, en dat is ook de gehele route gebeurt. Op die manier kwamen we langzaam maar Zeker in Tiste, waar onze andere teamleden klaar stonden om het stokje over te nemen. Na 55.8 km, kwamen we dan ook aan met maar 6 minuten achterstand op ons schema. Voldaan en vol met adrenaline werd ik gemasseerd en konden we wat eten en drinken. De massages van Martha en Leonard, hebben er toe bijgedragen dat mijn benen, maar ook van alle andere lopers en ook begeleiders, door konden gaan tot het einde van de run. Nu werd het tijd om te rusten, er was voor mij een plekje gemaakt, gelijk na het trapje van de achteringang. Daar lag een matras en kon ik slapen. De andere leden hadden achter in de bus een stek gevonden. Nu maar slapen dus! Ja,ja, probeer dat maar als je nog helemaal hyper zit na te stuiteren van deze eerste kilometers van de Roparun. Na een tijdje was buiten de bus alles opgeruimd en ging de bus met de chauffeurs Jeroen en Mark, op weg naar het volgende wisselpunt, waar team B al naar onderweg was. De tweede shift. Zonder in slaap te kunnen komen, kwam de bus in Bremen tot stilstand. We hadden nog even tijd, dus toch maar proberen de ogen dicht te doen. Echt het hielp niet, en niet veel later maar naar buiten gegaan. Waar werd koffie geschonken door de mannen van de catering. John, Stefan en Azzam hebben het voor elkaar kunnen krijgen om op elke plek een geweldige bak koffie te presenteren. Ook de inwendige mens werd goed verzorgd, Nasi waar de chinees jaloers op zou zijn en een broodje ei, die er in ging, als Gods woord bij een ouderling. Klasse mannen! Team B is niet al te ver meer weg dus werd het weer tijd om ons voor te bereiden. De benen werden weer soepel gemasseerd en de krat met drinken werd klaargezet. Team B gefinisht en wij, team A is weer onder weg. We gaan dwars door Bremen en raken even de weg kwijt, er wordt gezocht, gebeld en teruggelopen. Tijdens het lopen riepen de Duitse fans die aan het stappen waren, homo s naar Jos en naar mij. Ach, alcohol en weinig hersencellen zorgen niet voor een groot woordenschat. Gelukkig komen we weer op de goede route en onze fietsende begeleiders brachten ons verder door het drukke Bremen. Het duurde even, maar eindelijk kwamen we Bremen uit en werd het stiller om ons heen. Alleen de vele kikkers waren nog te horen. Ze kwaakten net zo dom ons die lui in Bremen die ons nariepen. Ik voelde me sterk en opgefokt op een goede manier, het leek wel of ik ADHD had, druk en maar praten, werd zelfs gek van mezelf. Na bijna 5.30 uur lopen kwamen we weer aan op het volgende wisselpunt. Het eten drinken en masseren ging weer volgens de routine en dan weer naar bed. Zou het slapen nu lukken? Draaien, nog eens draaien, nee het wil nog niet lukken, maar ja, van liggen rust je ook dus energie opsparen en proberen te herstellen. Het B team was vanaf ons wisselpunt Hatten, onderweg naar Surwold, waar wij ook met de bus heen gaan. De derde shift. In Surwold kwam het tam B 16 minuten voor op het schema, de heren kregen de smaak te pakken, maar later bleek ook, dat wij hun snelheid ook nodig hadden om op tijd te finishen. We werden afgetikt en gingen op pad richting Nederland. We vertrokken in de ochtend rond uur en de temperatuur schoot snel omhoog. De voorgaande dag ging het nog wel, maar nu brandde de zon er op los en voelde het ook benauwder aan. kilometer na kilometer gingen onze voeten over het brandende asfalt, maar we gingen door. Onze begeleiders, Rob, Pieter, Leen en Dirk, zorgden voor onze veiligheid en dat we op tijd ons natje en droogje kregen. Wat een geweldige kerels! Rob, waarvan zijn zachte G net zo zacht is als zijn karakter. Pieter, die onverwacht moest invallen, maar dit met zoveel plezier en inzet deed. Dirk, naar mijn gevoel de ruwe bolster met de blanke pin en dan Leen, wat stiller, of ik maakte te veel herrie, maar een fijn mens, die voor ons door het vuur is gegaan. Tijdens een van de aflossingen had ik het geluk, of pech, dat ik de grens over mocht lopen. er was een boog gemaakt in een dorp en er stonden mensen ons aan te moedigen. Wat een geluk, maar wat een pech de bus stond wat verder en het was zo warm en ik werd zo moe. Eindelijk de bus, iets meer meters gemaakt, maar even wat drinken en weer herstellen. We waren dus onder weg naar Emmer- Compascuum en de finish was niet ver van een kanaal. Helaas open en bloot voor de brandende zon liepen we naar ons wisselpunt. De benen werden zwaarder en zwaarder. Eindelijk daar is het wisselpunt, er wordt afgetikt en we worden door de catering en de masseurs in de watten gelegd. We hadden wat meer tijd verloren dan gehoopt. Weer de routine van eten, drinken en proberen te slapen. En ja hoor! Het lukt me weer niet en voor het oudste slaapmiddel ter wereld had ik niet de energie en de privacy. Smile. Jos die de beste loper met de beste conditie bij ons was, heeft goed in kunnen schatten wat het die dag aan energie had gekost en in overleg met Alex, de teamleider en rots in de branding, werd er besloten om het tempo iets te verlagen. Liggend op mijn matras start de motor van de bus weer op en zijn we onder weg naar Langeveen. Tja, wie kent dat niet? De vierde shift. Zoals afgesproken zouden we het rustiger aan gaan doen en gelukkig werd het ook wat koeler. Alhoewel in de nacht de temperatuur nog 20 graden was, voelde het toch beter aan. We liepen door wat meer bos heen, en gingen langzaam maar zeker het donker weer in. Na de Duitse 9

11 slechte fietspaden en stoepen, was het in Nederland geweldig lopen, alleen hadden ze in het bos wat stukken vergeten, of was het gewoon onverhard? De fietsers hadden gelukkig zeer goede koplampen en konden Jos mooi bijlichten. Ik bleef gewoon volgen aan het lint en ging zoveel mogelijk ontspannen over de verschillende paden. Almelo naderde en we wisten dan er door de Almelose atletiekvereniging wat was georganiseerd. We kwamen het centrum in en daar gebeurde het. Er lag een kunstgrasstrook van 100 meter en daar liepen we overheen. Het publiek en de speaker ging uit hun dak. Kicken, toch een beetje het Parijs-Rotterdam gevoel? Wat ik er van gehoord had, nog nooit meegemaakt. Een stuk verder werd er weer gewisseld en kregen we een plaatselijke koek aangeboden. Tijdens het lopen kwam ik in Almelo Kitt tegen. Zij is buddy bij Running Blind en loopster bij de hoge school Rotterdam. Leuk om elkaar zo tegen te komen. Door het wat rustige temp voelde ik mij beter dan de vorige shift en zo naderde wij ons volgende wisselpunt Deventer. Nu nog een shift en het zou erop zitten. Hoop dat ik slaap. Had mijn oordopjes met een gesproken boek in gedaan. De laatste shift ( loodjes) Na de massage en de rust, waarin in toch een uurtje heb kunnen slapen, gingen we op weg van Ede naar Leerdam. Het was weer even op gang komen, maar toen ging het wel weer. Al waren de tijden langzaam maar zeker aan het afzakken richting de 10 km per uur. Weer een wissel, richting de Grebbeberg, veel over gehoord maar nooit geweest en na die klim, hoeft het ook niet meer van mij. Onderweg de berg op kon er niet gewisseld worden, dus doorgaan tot de top. Jee, mijn kuiten en bovenbenen protesteerden. Jos bleef aanmoedigen en praten en ja hoor! Eindelijk boven. Even op de foto bij het monument van de gevallenen, kon bijna mijn naam er bij schrijven, dacht ik nog even. We gingen weer verder, een deel van onze lopers moesten zowel ter fiets als lopend een stuk afleggen en gelukkig gaf mij dat de gelegenheid om weet wat te herstellen. Zo gingen we langzaam maar zeker richting Leerdam. Onderweg stopten we om te wisselen ter hoogte van een woonwagenkamp, die dat niet echt waardeerden. Ik dacht even dat het de 1 e maandag van de maand was, maar het bleek dus een opgewonden dame te zijn, die aangaf dat het stoppen voor haar deur maar uit moest zijn. Maar we gingen verder, want Leerdam wachtte op ons, even nog een brug over, leek ook weer een behoorlijke klim en dan eindelijk de laatste kilometers. Hoeveel moeten we nog? Was de vraag, we wisten het niet zeker en dachten aan nog een rondje wisselen. Iets mis gerekend het was een klein stukje verder. En dan de laatste meters, we hoorden onze andere leden al in de verte, aftikken dus en dan? Ja en dan? Nou even bijkomen dus en elkaar feliciteren met onze prestatie. Jos had even een moment voor zichzelf en was even blij om van zijn Siamese tweelingbroer verlost te zijn en ik was blij dat ik even kon zitten. Ceel, een buddy van Running Blind, was ook in Leerdam om Kitt een loopster van een ander team, en om mij binnen te zien komen. Mooi toch! Na een fijne massage, gingen we met de bus naar Vlaardingen, vanwaar we met de metro naar Rotterdam gingen om ons B team binnen te halen en om gezamenlijk te finishen. Daar waren ze dan, ter hoogte van het maritiem museum, toevallig ook de verzamelplek van Running Blind, en dan naar de finish. Wat een speciaal moment. Ik voelde me overmand door emoties en was blij dat mijn zonnebril op de neus zat, zodat mijn waterige ogen niet te zien waren. Daar gingen we dan de finish over en waren we officieel binnen en werd ik echt een Roparunner. Mijn droom is uitgekomen en dit dankzij een tweet van sportsupport op de Roparunsite en als belangrijkste NItzan, die reageerde op die tweet, waardoor ik nu met deze fijne groep heb kunnen finishen. FloraHolland heeft het mogelijk gemaakt, dat een loper met een visuele beperking zijn droom kon waarmaken, en ik hoop dat andere teams, maar natuurlijk ook Flora Holland, in de toekomst andere lopers met deze droom ook de kans zullen geven. Afloop. Vanuit de stad gingen we via Vlaardingen, waar de bussen stonden, naar Naaldwijk. De bussen moesten nog opgeruimd worden en ook dat is een teamgebeuren. Nadat iedereen klaar was werd er afscheid genomen en ging iedereen naar huis om eindelijk te kunnen gaan slapen, maar eerst douchen, want dat is iets wat je onderweg niet doet. Ze zeggen dat als je blind of slechtziend ben, dat je andere zintuigen dan beter worden, ik ben best wel blij dat dit niet voor mijn reukorgaan telt, op die manier bleef het toch dragelijk. Ik zal het missen, de praatjes in de bus en tijdens het lopen, de sfeer het teamgevoel, maar gelukkig is er binnenkort het eindfeest en dan kunnen we ook horen wat deze Roparun 2012 voor iedereen, maar zeker voor de mensen met kanker heeft opgeleverd. Loopgroet, John 10

12 Zo eerst een bakkie dan aan de slag Sponsor stickers plakken op de bus en bagage inladen. Zelfs onze fotograaf is niet bang op grote hoogte. Gaat het goed Alex en Conny? Marga van Velzen hield een mooie speech voor vertrek en gedag zeggen tegen vrienden, familie en collega s. Team foto Roparunteam 2012 Bij een van onze sponsors De Roo Hartelijk welkom bij Roparuncentra Rotterdam en plantenbakken gebracht Cateringsbus van Beukers Toyota Schrijven geschiedenis dit jaar. Relaxen en volop genieten van de zon voor de drukte gaat starten. Jeroen en Mark, Nooteboom Tours Bezoek aan Trade Park Bremen en uitleg door Eline van den Berg. Teamfoto Trade Park Bremen Receptie van ons hostel in Hamburg Samensmelting met team 40 en iets later gezellig eten in een restaurant op de Reeperbahn. 11

13 Lekker ontbijten, maar wel vroeg. Ed en Ruud waren weer gezellig bezig! Deze morgen kunnen we nog op ons gemak wakker worden en bijpraten. Mark en Arthur luisteren gezellig mee terwijl Clinton uitleg moet geven. De start locatie van Hamburg. Geen gras maar een asfalt terrein. Jos en John verkennen de start. Voorbereidingen en band plakken vd start. Leonard niet te hard leunen he! Nog zoveel km tot Rotterdam. Speech van teamcaptain Alex. Gerard en Jeroen krijgen hun jubilaris shirt. John Stoop kreeg ook een mooi shirt Nog even in de relax stand. De bekende pasta party. Voor de start een lekkere massage en dansen onder de nieuwe Roparun startboog als opwarming. Martha, dit is niet ons team! Nitzan en Conny een sterk team. Team captain is ook fotograaf. Dirk wenst de heren nog succes. De start 2012 is een feit met de 1 e lopers John Stoop en Jos met o.a. Rob, Conny en Wilco op de fiets erachteraan. 1 op route de ander teveel energie 12

14 Tandem en mooi lopers bord speciaal voor John Stoop en onze veiligheid. Nitzan volop in actie. Catering samen de 3 eenheid. Nog even relaxen heren. Dirk/Rene zijn er ondersteboven van. Lopers team B Met ze allen naar de wisselplek Snel alles wisselen in de lopers bus en een paar met de fiets er achteraan. Ziet er allemaal relaxt uit. Goede reflectie is echt belangrijk. Zeer vroege ochtend massage Wakker worden voor de wissel. De lange en de kleine. Zo vroeg en al zo vrolijk. Bijna op pad nog enkele minuten. Bellen en koffie, goed bezig Stefan Heren ziet er goed uit. Team A wordt wakker terwijl Azzam en Brenda nog wat slaap proberen te pakken. De volgende wissel komt eraan. De groep begeeft zich naar de wisselplek. Terwijl Pieter weer op de fiets gaat, kunnen Gerard en Clinton rusten. Met voorop Leen in actie. Dit is genieten hè heren? 13

15 Rara wie ligt er op de massagetafel? Tussendoor genieten van het weer Mooie plek, Emmer- Compascuum. Nieuw vervoersmiddel Gerard? Zet hem op Dirk Hogervorst. De beroemde gebakken eieren. Laatste keer wachten op team A en ze zijn klaar voor Goed gedaan! Conny straalt ze is klaar en ook voor Arthur en Gerard zit het erop. De koffiegeur komt je tegemoet Koffie is bijna klaar Clinton en Ed De vertrouwde plek van Mark. Een team slaapt het andere loopt. Twee woorden: goede vrienden. Nog enkele meters John en Jos! De laatste km in Barendrecht. Thuisbasis van Jeroen. Een van Alex laatste interviews. De laatste loodjes en het team Is weer compleet voor de finish. De finish boeketten lopen goed. Gefeliciteerd we zijn er. Een stralende Martha. Nog 1 laatste interview van Conny. Alex haalt de medailles op. Roparun 2012 Gefeliciteerd. Een bord vd Stichting Roparun

16 ... dit de 1e Roparun start vanuit Hamburg is.... nu een paar dagen voor de run allemaal al volop bezig zijn met de laatste voorbereidingen.... dat 2 dagen voor vertrek 2 fiets begeleiders ziek werden.... wij, het hele RoparunTeam FloraHolland, Emmely en Richard beterschap wensen.... wij de reserve fietsbegeleiders Arthur en Peter welkom heten op zo n kort termijn.... we net zoals andere jaren er weer volop zin in hebben.... we dit jaar weer twee kanjers binnen ons team hebben die voor de 10e keer meegaan.... dit Gerard Vermeulen (Veiling en Kwaliteit) en Jeroen Kentie (Nooteboom Tours) zijn.... Arthur zich al na een paar uur zich helemaal thuis voelt in het team.... we na 60 km helaas afscheid hebben moeten nemen van onze mooie catering bus.... we wel weer een mooie vervangende bus hebben gekregen.... er in Hamburg geen stoplicht verklikkers zijn maar in Bremen wel. Dit erg onhandig is als je slechtziend bent.... onze berichtjes op facebook en twitter volop gelezen worden!... Jos en John een eeneiige tweeling zijn.... we bijna op pad zijn gegaan zonder koffie en toilet papier...toch wel een belangrijk iets, die koffie!... je met een slechtziende veel bekijks hebt op de Reeperbahn.... het eten erg lekker is bij 'Teresa'.... onze bedden in de jeugdherberg er erg aanlokkend uit zien.... Ruud aangevallen is door twee fietsen in de bus.... Chantal niet kan optellen.... wist je dat Mark uit ze panty kon gaan...wij nu wel :-)... we nog steeds geen drop kunnen slijten aan onze allochtoon.... er op het startterrein in Hamburg ook een gezellige sfeer hangt.... de 1e wisselplaats er super en relaxt uit ziet met zon en volop schaduw.... we een heus klavertje 4 gevonden hebben.. zal die geluk brengen?... de pannenkoeken weer erg lekker smaken.... we tijdens de run al twee keer geld gedoneerd hebben gekregen van onbekende duitsers.... Alex van alle markten thuis is, team captain, masseren en fotograferen.... Arthur zo zijn eerste aftrap gaat houden en zijn fiets pedalen gaat beroeren.... de stem van Chantal steeds zwakker wordt.... team A opgewekt uit de 1e run komt.... het een perfect weer is om te lopen.... de 4e wisselplek bij Surwold super is en met een persoonlijk welkomst ontvangst van de boerin. 15

17 én oranje vlaggentjes opgehangen zijn.... we daar ook zalig konden douche en we volgend jaar weer welkom zijn.... de caterings beroemde gebakken eieren ook in Duitsland erg lekker smaken.... het echt een hamburger route is vanuit Hamburg naar Rotterdam.... het lopen met slechtziende loper John Stoop erg goed gaat.... we dit jaar meerdere douche gelegenheden hebben gehad.... Ruud en Dirk (H) er wel een hele aparte manier op nahouden van estafette wissel.... we veel oud runners, vrienden en collega s tijdens de wisselplekken op bezoek krijgen.... het massage duo Martha en Leonard het goed met elkaar kunnen vinden.... Leonard ook erg weinige geslapen heeft net zoals Alex.... Peter met een glimlach blijft fietsen.... Brenda helaas uit de run is gestapt door oververmoeidheid.... Jan Kap en zijn vrouw ons trouw blijven volgen.... John v L en Leanard jut en jul zijn als ze naast elkaar staan.... we allemaal heel blij zijn om te kunnen douche en daarna ons eigen bed kunnen op te zoeken.... we er weer volgend jaar bij willen zijn, welke route? Daar hebben we het nog niet over gehad.... wij, de teamleden, ALLE sponsoren en FloraHolland willen bedanken door ons te steunen, door welke bijdrage... Bedankt!! Gerard Vermeulen 2012 Begeleider Jeroen Kenti 2012 Chauffeur John Stoop Roparunner (John links buddy Jos rechts) Karikaturen zijn getekend en gesponsord door Maarten de Bruin reclame. 16

18 17