Reactie RB op het wetsvoorstel Overige Fiscale Maatregelen 2017 (34 553)

Transcriptie

1 Reactie RB op het wetsvoorstel (34 553) Het Register Belastingadviseurs (hierna: RB) heeft met veel belangstelling kennisgenomen van het op 20 september 2016 gepubliceerde wetsvoorstel Overige Fiscale Maatregelen Het RB neemt de vrijheid om op dit wetsvoorstel te reageren. Het RB verzoekt de Kamerleden om de Staatssecretaris van Financiën te vragen om een reactie op de punten die het RB in deze reactie aan de orde stelt. Hierna volgt eerst de inhoudsopgave en daarna de (uitgebreide) inhoudelijke reactie. Inhoudsopgave 1 Toerekening schulden die deel uitmaken van een algemeenheid waarop krachtens erfrecht een vruchtgebruik rust Codificatie beleidsbesluit vruchtgebruik Heffing beloningen bestuurders en commissarissen Codificatie beleidsbesluit tijdklemmen Reparatie arrest over bedrijfsopvolgingsregeling bij indirecte aandelenbelangen van minder dan 5% Termijn vaststelling aanslag na schenking eigen woning Fatale termijn voor herziening voorschot en vaststelling toeslag Codificatie besluit 2014/1947 woning in aanbouw

2 1 Toerekening schulden die deel uitmaken van een algemeenheid waarop krachtens erfrecht een vruchtgebruik rust Artikel I, onderdeel J (artikel 5.4 Wet inkomstenbelasting 2001) Het RB verneemt met betrekking tot de voorstellen inzake de toerekening van schulden in het kader van de defiscalisering graag het volgende. 1. Geldt de defiscalisering vanaf het moment dat het vruchtgebruik juridisch is gevestigd door de afgifte van het legaat, of is er terugwerkende kracht tot het overlijdenstijdstip? Terugwerkende kracht is wenselijk en dat sluit ook aan op de civielrechtelijke regeling. Er kan bijvoorbeeld worden aangesloten bij de tweejaarstermijn uit het besluit vruchtgebruik eigen woning. Het vruchtgebruik werkt dan terug tot het tijdstip van overlijden, mits het vruchtgebruik binnen twee jaar na het overlijden is gevestigd. 2. Hoe moet in het kader van artikel 5.4 Wet inkomstenbelasting 2001 (hierna: IB) worden omgegaan met schulden/vorderingen die ontstaan uit de verdeling van een huwelijkse goederengemeenschap ( turboverdeling )? Omwille van de eenvoud is het wenselijk dat ook die vorderingen en schulden onder de defiscalisering vallen. 2 Codificatie beleidsbesluit vruchtgebruik Artikel I, onderdeel B (artikel 3.119a Wet inkomstenbelasting 2001) Tijdens de parlementaire behandeling van het Belastingplan 2014 is toegezegd om te bezien of, en zo ja hoe, vruchtgebruiksituaties in de per 2013 gewijzigde eigenwoningregeling kunnen worden ingepast. Bij beleidsbesluit van 21 februari 2014 is al goedgekeurd dat een vruchtgebruiker die rente en kosten betaalt op een schuld die de erflater is aangegaan, deze in aftrek kan brengen als aftrekbare kosten voor de eigen woning. Voorwaarden zijn dat het een vruchtgebruik krachtens erfrecht is, waarbij de vruchtgebruiker draagplichtig is. 1. Voor de aftrekbaarheid van rente en kosten is het van belang dat de belastingplichtige draagplichtig is voor die rente of kosten. Het RB verneemt graag of de vruchtgebruiker aan deze voorwaarde voldoet als het testament hierover geen expliciete bepaling bevat. Vloeit de draagplicht van de vruchtgebruiker voort uit artikel 3:220 BW, waarin is bepaald dat gewone lasten en herstellingen door de vruchtgebruiker worden gedragen en verricht? In de literatuur verschilt men van mening over het antwoord op laatstgenoemde vraag Zie WPNR 2013/ Het RB verneemt graag hoe moet worden omgegaan met een turboverdeling. Een turboverdeling kan worden toegepast bij het overlijden van een in een beperkte of wettelijke gemeenschap van goederen gehuwde echtgenoot. De bezittingen en schulden van de goederengemeenschap worden dan volledig (of deels) aan de nalatenschap toegedeeld, in ruil waarvoor de langstlevende een (onderbedelings)vordering op de nalatenschap krijgt. Vervolgens krijgt de langstlevende het vruchtgebruik van het saldo van de nalatenschap en behoudt het kind de resterende blote eigendom. Het gevolg van een turboverdeling is dat het vruchtgebruik rust op de nalatenschap die bestaat uit de gehele huwelijksgemeenschap, verminderd met de overbedelingsschuld aan de langstlevende. De (onderbedelings)vordering van de langstlevende kan renteloos of rentedragend zijn. 2

3 De turboverdeling dient een praktisch doel, namelijk het volledig onder het vruchtgebruik brengen van bepaalde of alle bezittingen en schulden van de goederengemeenschap. Zonder een turboverdeling heeft de langstlevende (vanuit fiscaal oogpunt) de helft van de gemeenschap in volle eigendom en de andere helft in vruchtgebruik. Dat is voor partijen vaak niet te begrijpen. Het is veel overzichtelijker als de langstlevende de bezittingen en schulden geheel in eigendom heeft, of geheel in vruchtgebruik. De Staatssecretaris van Financiën is van mening dat enkel het vruchtgebruik dat betrekking heeft op de helft van het pand dat toebehoorde aan de erflater, krachtens erfrecht is ontstaan. Het vruchtgebruik op het andere deel van het pand is naar zijn mening niet krachtens erfrecht verkregen. Zijn antwoorden zijn te vinden in AFP/2014/806, pagina 8 tot en met 11. Dat standpunt sluit niet aan bij de civielrechtelijke werkelijkheid. Bij toedeling van de woning aan de nalatenschap wordt het vruchtgebruik wél krachtens erfrecht gevestigd, in tegenstelling tot het standpunt van de Staatssecretaris van Financiën. Bovendien was er voor de andere helft al sprake van een eigenwoningschuld van de langstlevende. Ter voorkoming van diverse fiscale problemen geeft het RB in overweging om goed te keuren dat de regeling ook van toepassing is indien de eigen woning inclusief de financieringsschuld volledig wordt toegedeeld aan de nalatenschap, dan wel voor 100% aan de langstlevende. 3 Heffing beloningen bestuurders en commissarissen Artikel I, onderdeel K (artikel 7.2 Wet inkomstenbelasting 2001) In de meeste belastingverdragen heeft Nederland het heffingsrecht voorbehouden over beloningen die een in het buitenland woonachtige commissaris ontvangt voor de werkzaamheden die hij voor een in Nederland gevestigd lichaam verricht. Nederland heft op basis van artikel 7.2, lid 2, onderdeel a, b en c Wet inkomstenbelasting Om zeker te stellen dat Nederland dit heffingsrecht in alle gevallen kan effectueren wordt nu voorgesteld om aan artikel 7.2 een artikellid toe te voegen. Bepaald wordt dat de werkzaamheden die een commissaris voor een in Nederland gevestigd lichaam verricht altijd worden geacht via een in Nederland gelegen vaste inrichting te zijn verricht of in Nederland te zijn verricht. In feite wordt daarmee in de IB een fictieve vaste inrichting geïntroduceerd. Naar de mening van het RB is onduidelijk hoe deze bepaling zich verhoudt tot onder andere artikel 16 lid 4 van het belastingverdrag met België en artikel 16 lid 2 van het belastingverdrag met Italië. Het RB vraagt om verduidelijking. 4 Codificatie beleidsbesluit tijdklemmen Artikel I, onderdeel P, II en III Codificatie beleidsbesluit tijdklemmen (artikel 10bis.6) In dit artikel wordt de goedkeuring voor het vervallen van de tijdklemmen in het beleidsbesluit van 17 december 2014, BLKB 2014/2168M, gecodificeerd en uitgebreid. De tijdklemmen vervallen voor een aantal specifieke situaties. Een van die situaties is dat de belastingplichtige schuldhulpverlening krijgt als bedoeld in de Wet gemeentelijke schuldhulpverlening. In het beleidsbesluit is sprake van de situatie dat de belastingplichtige een vorm van schuldhulpverlening krijgt. Het RB verneemt graag of het kabinet met het voorstel een beperking van de soorten schuldhulpverlening, waarvoor de tijdklem vervalt, beoogt. De tijdklemmen vervallen onder andere ook voor op 31 december 2000 bestaande kapitaalverzekeringen, voor zover de kapitaalverzekering heeft gediend als aflossing van de 3

4 eigenwoningschuld. Voor deze kapitaalverzekering geldt niet de goedkeuring van goedkoper wonen, zoals voor de KEW. Het RB vraagt waarom voor die situatie de tijdklemmen niet ook vervallen en geeft dit in overweging. 5 Reparatie arrest over bedrijfsopvolgingsregeling bij indirecte aandelenbelangen van minder dan 5% Artikel VII, onderdeel D (artikel 35c Successiewet 1956) In het wetsvoorstel Overige Fiscale Maatregelen 2016 is een zogenaamde reparatie opgenomen van de bedrijfsopvolgingsregeling in de Successiewet 1956 (hierna: SW) en de doorschuifregeling in de IB. Het doel is om met ingang van 1 juli 2016 beide faciliteiten niet meer van toepassing te laten zijn op indirecte belangen in lichamen die een onderneming drijven (en die behoren tot het ondernemingsvermogen van de holding door vermogensetikettering) doch die kleiner zijn dan 5% c.q. waarin geen indirect aanmerkelijk belang wordt gehouden. Het RB vraagt zich af of dit werkelijk een reparatie is. Met wellicht meer reden kan gesteld worden dat de Hoge Raad de bedrijfsopvolgingsregeling juist heeft toegepast door via de leer van de vermogensetikettering ook kleine belangen als ondernemingsvermogen aan te merken. De wetgever gaat er met deze reparatie zonder meer van uit dat als consolidatie over de aandelen niet mogelijk is, het belang in de dochter per definitie beleggingsvermogen vormt. Dit is naar de mening van het RB te kort door de bocht geredeneerd. Voor de beantwoording van de vraag in hoeverre met het vermogen van een vennootschap een onderneming wordt gedreven, is door de wetgever aansluiting gezocht bij het ondernemingsbegrip uit box 1, inclusief de daarbij horende vermogensetikettering. Dat is een bewuste keuze geweest om te voorkomen dat een verschil ontstaat tussen de fiscale behandeling van de IB-onderneming en de onderneming die wordt gedreven in een vennootschap. Deze keuze leidt er toe dat je gebonden bent aan de rangorderegeling en de vermogensetikettering. De Staatssecretaris van Financiën wenst deze uitkomst niet en geeft aan immer bedoeld te hebben dat, ook al is het (kleine) indirecte belang geëtiketteerd als ondernemingsvermogen, dit ondernemingsvermogen niettemin niet tot het ondernemingsvermogen van de holding behoort omdat het geen indirect gehouden aanmerkelijk belang is ( 5%). Naar de mening van het RB wordt de toegangsweg tot de bedrijfsopvolgingsfaciliteit hiermee beperkt. Slechts als er sprake is van een indirect gehouden aanmerkelijk belang vindt toerekening van de bezittingen en schulden plaats aan de holding. Die toerekening van de bezittingen en schulden is de sluis geworden om de bedrijfsopvolgingsfaciliteit in de SW en de uitstelfaciliteit in de IB deelachtig te worden. Via diezelfde toerekening werd er aan een indirecte belang in de vorm van preferente aandelen nadere voorwaarden gesteld. Door de voorgestelde wetswijziging kunnen ook preferente aandelen alleen via de toerekening van bezittingen en schulden aan de holding toegang tot de bedrijfsopvolgingsfaciliteit hebben. Naar de mening van het RB is er door deze wetswijziging sprake van overkill omdat kleine belangen die volgens de Hoge Raad en fiscaal juist wel als ondernemingsvermogen zijn aan te merken niettemin van de bedrijfsopvolgingsfaciliteit zullen zijn uitgesloten. Met de bedrijfsopvolgingsregeling wordt getracht te voorkomen dat de fiscale gevolgen van de overgang van de eigendom de continuïteit van de onderneming in gevaar wordt gebracht. Immers, de continuïteit van dergelijke bedrijven is belangrijk voor onze economie. Het RB vraagt zich af waarom dan toch wordt getracht om de toepassing van deze regeling beperkter te maken dan waar behoefte aan is bij dergelijke bedrijven? Het RB is van mening 4

5 dat dergelijke belangen om bedrijfseconomische redenen kunnen worden aangehouden. Dit is dan zeker geen beleggingsvermogen. De wetgever is van mening dat indien de aandelen zelfstandig bezien als ondernemingsvermogen kunnen worden gekwalificeerd, de regeling te duur wordt. Immers, de gehele waarde van het betreffende belang wordt als ondernemingsvermogen gekwalificeerd, terwijl in die vennootschap ook beleggingsvermogen kan zitten. Naar de mening van het RB zou het een alternatieve en veel zuiverder gedachte zijn om ten aanzien van een dergelijk belang ook tot consolidatie over te gaan waardoor per individueel vermogensbestanddeel kan worden beoordeeld of de betreffende dochter dat vermogensbestanddeel aanhoudt in het kader van de toegerekende ondernemingsactiviteiten of dat dit kwalificeert als beleggingsvermogen. In de toelichting wordt volgens het RB ten onrechte de indruk gewekt dat de bezits- en voortzettingseis per toegerekend activum moet worden gesteld. Dat is echter volgens het RB niet juist. De faciliteiten zijn naar de mening van het RB als er een onderneming wordt uitgeoefend op het ondernemingsvermogen van toepassing en dus ook op het bedrijfspand dat pas één jaar voor de schenking is aangeschaft. Het RB vraag om een nadere toelichting op dit punt. 6 Termijn vaststelling aanslag na schenking eigen woning Artikel VII, onderdeel C (artikel 33a Successiewet 1956) In dit wetsvoorstel is neergelegd om de termijn van het opleggen van een aanslag op grond van de SW te verlengen van drie jaar naar vijf jaren. Wijziging aanslagtermijn ongewenst Vooraf merkt het RB op dat andere aanslagtermijnen voor specifieke onderdelen van belastingwetgeving niet gewenst zijn. Thans regelt de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: AWR) voor alle aanslagbelastingen de termijn waarbinnen de aanslag moet worden opgelegd. Deze termijn is voor alle aanslagbelasting gelijk. Het geniet de voorkeur een eventuele (tijdelijke) aanpassing van de aanslagtermijn op te nemen in de AWR. Noodzaak verlenging aanslagtermijn Het RB verzoekt om uitgebreid de achtergronden en de redenen van de verlenging toe te lichten. Het RB is zonder grondige redenen en nadat is vastgesteld dat er geen alternatieven zijn, geen voorstander daarvan, omdat hiermee de eenheid in de termijn voor het opleggen van belastingaanslagen wordt doorbroken. De onder punt 5.2 van de toelichting gegeven achtergrond en redenen overtuigen niet. Vanaf 2017 geldt een verhoogde schenkingsvrijstelling van voor een schenking voor de eigen woning waarbij de begiftigde tussen de 18 en 40 jaar is. Uit de Uitvoeringsregeling schenk- en erfbelasting in combinatie met de SW volgt wanneer deze schenking fiscaal tot stand komt. Als de schenking fiscaal tot stand komt, moet aangifte worden gedaan waarin een beroep op de vrijstelling is opgenomen. Als de schenking in 2017 wordt gedaan voor verbetering of onderhoud van een eigen woning dan geschiedt dit onder de ontbindende voorwaarde dat het bedrag in het jaar van schenking of in de twee daarop volgende kalenderjaren is besteed aan onderhoud of verbetering. De schenking komt in dit geval direct (derhalve in 2017) tot stand. Voor deze situatie is het niet nodig om de aanslagtermijn te verlengen. Mocht blijken dat de schenking uiteindelijk niet is 5

6 gebruikt voor verbetering of onderhoud van een eigen woning, dan worden achteraf namelijk de gevolgen van de schenking teruggedraaid. Een verlengde aanslagtermijn is dus niet noodzakelijk. Wordt de schenking gedaan voor de verwerving van een eigen woning of de aflossing van een eigenwoningschuld of een restschuld, dan geschiedt de schenking onder opschortende voorwaarde. In dat geval komt de schenking pas tot stand op het moment dat de woning daadwerkelijk is aangeschaft of aflossing heeft plaatsgevonden. Ook in dat geval is eenvoudig en snel vast te stellen of aan de voorwaarden voor toepassing van schenkingsvrijstelling is voldaan. De noodzaak voor verlenging van de aanslagtermijn is dan ook bij deze schenking niet aanwezig. Het is vanaf 2017 mogelijk om de vrijstelling gespreid over drie jaar te gebruiken. Dan moet over ieder jaar een aangifte worden gedaan met daarin een beroep op (het restant van) de vrijstelling van het eerste jaar. Na iedere aangifte heeft de Belastingdienst drie jaar om een aanslag op te leggen. Als in enig jaar geen beroep op de vrijstelling (meer) mogelijk is, zal er over dat jaar een aanslag schenkbelasting opgelegd worden. Het RB ziet geen reden waarom de driejaarstermijn niet voldoende is. Het is daarvoor niet nodig dat de Belastingdienst eerst zicht heeft op alle schenkingen voordat de aanslagen over de afzonderlijke jaren opgelegd kunnen worden. Ook zijn het RB geen gevallen bekend uit de tijdelijke regeling zoals die gold in de periode 2013/2014 waarin die driejaarsperiode te krap is geweest. Ook in de situatie dat de schenking over meerdere jaren wordt gespreid, is er geen noodzaak voor het verlengen van de aanslagtermijn. Als in een later jaar een schenking wordt gedaan, waarbij een beroep wordt gedaan op de verhoogde vrijstelling, dan zal ook daarbij de uitwerking van de ontbindende of opschortende voorwaarde identiek zijn. De reden hiervoor is dat bij deze gespreide schenkingen elk jaar namelijk opnieuw een schenking tot stand komt en dus een aangifteverplichting is. Tevens merkt het RB op dat in de SW in veel situaties de termijn voor navordering al verruimd is. Het oprekken van de aanslagtermijn is dan ook niet noodzakelijk. In de toelichting wordt gewezen op de schenking onder ontbindende voorwaarde die voor de SW direct tot stand komt en vervalt als de gelden niet binnen twee jaar aan onderhoud/verbetering zijn besteed. De begiftigde dient het intreden van de voorwaarde zelf te melden en om een (navorderings)aanslag te verzoeken. Eventueel kan de Belastingdienst steekproefsgewijs controleren of de ontbindende voorwaarde is ingetreden en dan binnen vijf jaar een navorderingsaanslag opleggen. Door een aangiftebiljet speciaal voor de schenking voor de eigen woning te ontwerpen waarop extra vragen vermeld staan over de besteding van de schenking en door bepaalde bijlagen mee te laten sturen, kan de Belastingdienst eenvoudig de benodigde informatie verkrijgen en de aanslag op tijd opleggen. Door de straks geldende mogelijkheid om de schenking over drie jaar te verspreiden, kunnen alle schenkingen voor de eigen woning worden aangemerkt als schenking onder opschortende voorwaarde die tot stand komen als de voorwaarde is vervuld (artikel 1, lid 9 SW). Dit maakt de regeling naar de mening van het RB veel minder complex. Als dit zo wordt overgenomen in de Uitvoeringsregeling schenk- en erfbelasting is de vijfjaarsperiode overbodig. Daarom is het wenselijk dat de aangekondigde nieuwe Uitvoeringsregeling schenk- en erfbelasting snel gepubliceerd wordt. Verlenging aanslagtermijn voor schenking in één jaar De verlenging van de aanslagtermijn leidt tot onnodig langere onzekerheid voor belastingplichtigen voordat duidelijkheid bestaat over de toepassing van de vrijstelling. Het 6

7 valt niet in te zien waarom ook voor schenkingen die in één jaar worden gedaan een vijfjaarstermijn gerechtvaardigd zou zijn. De schenking voor de eigen woning is onnodig complex gemaakt. Door de regeling te versimpelen wordt de uitvoering door de Belastingdienst veel eenvoudiger. Het RB stelt de volgende vereenvoudigingen voor: A. het fiscale partnerbegrip uit de Successiewet geldt wel voor de leeftijd en het bij elkaar tellen van schenkingen aan partners door dezelfde schenker, maar (bij samenwoners en echtgenoten die onder het maken van huwelijkse voorwaarden zijn gehuwd) niet om te bepalen of er een eigenwoningschuld is afgelost. Dit maakt de regeling onnodig complex als er bijvoorbeeld meerdere leningen bestaan, als er schenkingen worden ontvangen van meerder schenkers of er sprake is van samenwoners of mensen die gehuwd zijn onder het maken van huwelijkse voorwaarden. Naar de mening van het RB wordt de regeling sterk vereenvoudigd en worden problemen voorkomen als ook voor de aflossing wordt aangeknoopt bij het fiscale partnerbegrip. Fiscaal partners kunnen dan ook elkaars eigenwoningschuld aflossen (waarbij er gedefiscaliseerde vergoedingsrechten ontstaan). Dit sluit ook aan bij het doel van de regeling, te weten de vermindering van eigenwoningschulden van huishoudens. Een voorbeeld ter verduidelijking: Echtgenoten zijn gehuwd op huwelijkse voorwaarden (koude uitsluiting). De gezamenlijke schuld is De man ontvangt een schenking van en gebruikt deze voor aflossing van de schuld. Het aandeel van de man in de gemeenschappelijke schuld is maar Hij gebruikt van de schenking om zijn aandeel in de schuld af te lossen. Met de resterende lost hij de schuld van zijn echtgenote af. Dat deel kwalificeert dus niet voor de vrijstelling. Nog complexer wordt het als er bij de bank en bij vader wordt geleend. Sommige inspecteurs van de Belastingdienst leggen dit zodanig uit dat er dan bij beide financiers een eigen deel is wat betekent dat je bij ieder maximaal zou kunnen aflossen. Het is anders als de echtgenoten in gemeenschap van goederen gehuwd zijn. Tijdens de parlementaire behandeling van het Belastingplan 2014 heeft de toenmalige Staatssecretaris gezegd dat in dat geval de gehele schenking kwalificeert. De regeling wordt vereenvoudigd als in alle genoemde gevallen de schenking volledig is vrijgesteld als er eigenwoningschulden mee worden afgelost. B. afschaffing van het onderscheid tussen ontbindende en opschortende voorwaarde door voor alle schenkingen ten behoeve van de eigen woning de opschortende voorwaarde te laten gelden. Aanslagen schenkbelasting In het verleden zond de Belastingdienst de aanslagen schenkbelasting naar de contactpersoon die op het aangiftebiljet staat vermeld. Dit staat ook zo in de wet en de toelichting op de aangifte. Sinds enige tijd stuurt de Belastingdienst de aanslagen schenkbelasting naar de begiftigde. Het RB vindt dit een ongewenste beleidswijziging. Het RB verzoekt om aanslagen en vragenbrieven weer naar de contactpersoon te sturen. Dat zal in veel gevallen de adviseur zijn die de schenking heeft begeleid. 7

8 Herzien keuze tijdelijke vrijstelling 2013/2014 De vrijstelling ten behoeve van de eigen woning was als tijdelijke maatregel in 2013/2014 in de wet opgenomen. In die jaren hebben sommige mensen de vrijstelling onder tijdsdruk slechts voor een gering bedrag benut, bijvoorbeeld uitsluitend het bestedingsvrije deel. Het RB geeft in overweging om deze mensen de keus te bieden om alsnog om een aanslag te kunnen verzoeken door het beroep op de vrijstelling in te trekken, en vervolgens de vrijstelling volledig te kunnen benutten in de jaren 2017 en daarna. Voorlichting Belastingdienst Om (grote) problemen bij de uitvoering te voorkomen adviseert het RB de Belastingdienst om op de website een duidelijke berekeningstool verhoogde schenkvrijstelling te ontwikkelen die belastingplichtigen (en adviseurs) vooraf helpen bij het maken van de juiste keuzes. Zijn eenmaal de juiste keuzes gemaakt en is aan de hand hiervan een schenkingsaangifte ingediend, dan is een verlengde aanslagtermijn niet noodzakelijk. Deze tool zal zo spoedig mogelijk beschikbaar moeten komen. 7 Fatale termijn voor herziening voorschot en vaststelling toeslag Artikel XIII, onderdeel A en B Naar aanleiding van recente jurisprudentie wordt thans een fatale termijn opgenomen in de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: Awir) ten aanzien van de herziening van een voorschot en het vaststellen van de toeslagbeschikking. Daartoe wordt een aanvulling voorgesteld op artikel 14 en 16 Awir. In artikel 14 Awir is thans de toekenning van de tegemoetkoming geregeld. De beslistermijn voor het vaststellen van de toeslagbeschikking (de tegemoetkoming) is thans echter opgenomen in artikel 19. Het lijkt het RB dan ook logischer de fatale termijn (en de gevolgen bij overschrijding van deze termijn) niet in artikel 14 maar in artikel 19 op te nemen. In artikel 16 Awir zijn de bepalingen opgenomen ten aanzien van de toekenning van een voorschot, alsmede de herziening van een voorschot. Het opnemen van de fatale termijn in dit artikel is dan ook wel logisch. 8 Codificatie besluit 2014/1947 woning in aanbouw Artikel I onderdeel A, (artikel Wet inkomstenbelasting 2001) In dit voorstel wordt onder voorwaarden ook de bouwkavel aangemerkt als een woning in aanbouw voor de eigenwoningregeling. Het voorstel is een codificatie van een goedkeurend besluit. De formulering in het voorstel wijkt naar de mening van het RB echter af van die in de goedkeuring en lijkt beperkter. In het voorstel wordt ook als een woning in aanbouw aangemerkt de bouwkavel ter zake waarvan concrete stappen zijn gezet voor het in gang zetten van bouwkundige werkzaamheden. De formulering in het beleidsbesluit lijkt ruimer: als er voldoende concrete stappen zijn gezet op grond waarvan naar redelijke verwachting valt aan te nemen dat de bouwkundige werkzaamheden binnen afzienbare tijd gaan beginnen. Het RB vraagt de Staatssecretaris van Financiën te bevestigen dat met de gewijzigde formulering in het wetsvoorstel geen beperktere uitleg van een woning in aanbouw is beoogd. 8

9 Deze reactie is opgesteld door Bureau Vaktechniek van het Register Belastingadviseurs, in samenwerking met de Commissie Wetsvoorstellen en de specialistengroepen van het Register Belastingadviseurs. Culemborg, 6 oktober 2016 o-o-o-o-o 9