Sloterplas bezorgt iedereen lol, maar boezemt ook ontzag in

Transcriptie

1 Dinsdag 7 augustus 2012 Nessie van West was een 1-aprilgrap Net zoals Loch Ness had ook de Sloterplas zijn monster, die al snel Nessie van West werd genoemd. Ergens in het begin van de jaren zeventig (het precieze jaartal hebben we niet meer kunnen achterhalen) verscheen er in De Telegraaf een bericht over een vermeend monster. Een paar keer voor eind maart verschenen er berichten dat vissers iets vreemds zouden hebben gezien en op 1 april verscheen dan als hoogtepunt de foto van het monster in de krant. Bob Marinus weet het zich nog vaag te herinneren. Ik kan me nog herinneren dat ze eerst begonnen over overeenkomsten tussen de Sloterplas en Loch Ness. Daarna verschenen er verhalen over bijvoorbeeld een visser die iets raars had gezien of een jogger met dan een vage foto. In mijn herinnering werd op een gegeven moment verteld dat hij gevangen was. Toen het monster uit het water zou worden gehesen verscheen er een bord met de tekst: Deze 1-aprilgrap wordt u aangeboden door De Telegraaf. Dit vond plaats op het grasveld tegenover wat nu de Meervaart is. Deze foto in De Telegraaf was onderdeel van een goede 1-aprilgrap, want het vermeende monster hield menig Amsterdammer in de ban. Deze week onder meer: Anneke Olivier, directeur van Circus Renz pagina 3 Ford zat halve eeuw aan de Fordhaven in West Sloterplas bezorgt iedereen lol, maar boezemt ook ontzag in Wie als jong kind in de Westelijke Tuinsteden (Nieuw-West) niet het water van de Sloterplas op het lichaam heeft gevoeld, heeft veel gemist. Tientallen Amsterdammers - en niet alleen uit West - bewaren er herinneringen aan waarbij voorop staat dat de plas veel plezier bood, maar ook ontzag inboezemde. In het midden was het zo koud en diep dat de dood onherroepelijk op je wachtte. pagina 5 Ode aan de boom van Arie pagina 13 Een van de slechtste verdedigingen ooit pagina 15 Volgende editie dinsdag 21 augustus Veel herinneringen aan de Sloterplas komen uit West. Logisch, want daar ligt de Sloterplas, die op het diepste punt rond 35 meter is. Hilde Marx komt echter uit Oost, maar weet nog goed dat haar ouders haar regelmatig meenamen naar de oevers van de Sloterplas en dat ze ontzag had voor het water. Ik weet nog precies hoe ik daar in het water lag te spartelen. Ik had nog nooit zo n groot zwembad gezien. Alleen de zee was nog indrukwekkender. Daar waar het ondiep was, durfden en mochten we nog wel pierewaaien, maar verderop - in het diepe - was het gevaarlijk. Daar was het zo koud en diep dat de dood onherroepelijk op je wachtte. Verdrinken Voor een aantal onfortuinlijke mensen werd deze angst ook werkelijkheid, want volgens Lex Lestrade verdronken er elk jaar mensen in de plas. De plas boezemde ontzag in. Ook voor kleine kinderen bood (en biedt) de plas vermaak. Het is weer eens druk aan de oevers van de Sloterplas. Later heeft men een stuk zwemgebied met zand gedempt tot circa 1.90 meter om het risico te verkleinen. De plas lag in niemandsland met moeras en weilanden en opkomende nieuwbouw. De angst voor de plas ben ik in de loop van tijd kwijtgeraakt. Ik heb er jaren nadien nog wekelijks gezeild en angst maakte plaats voor ontzag voor de ruk- en valwinden. De plas is en was een boeiend stukje Amsterdam. Lijk Albert Koenes weet heel zeker dat de Sloterplas mensenlevens eiste, want hij herinnert zich niet alleen veel leuke dingen: er was ook die inktzwarte dag, die hem nog helder voor de geest staat. Rond 1964 was het zwembad er en ik was er met mijn vriendin, die nu al weer meer dan veertig jaar mijn vrouw is. We zwommen samen en plotseling zei ze iemand te zien die wel erg lang onder water bleef. Ik dacht nog dat er een poging werd gedaan om zo lang mogelijk onder te blijven; dat deed ik zelf toch ook wel eens? Maar mijn vriendin werd ongerust en stuurde mij erheen. Ik greep de man beet en voelde meteen dat het mis is. Mijn vriendin waarschuwde de badmeester en ik zwom met het lijk naar de kant, die al door zwembadpersoneel was afgezet. Het was geen verrassing, de man was de vorige dag al vermist. In De Telegraaf stond de volgende dag een kort berichtje over het gebeuren, waarin mijn naam verkeerd was vermeld en ook mijn leeftijd niet klopte. Helaas klopte de rest wel. Dat jaar hadden we het gezien met de Sloterplas. Tello Neckheim schrijft: De Sloterplas was in mijn beleving een grote waterplas die in het midden levensgevaarlijk was. Door de diepte konden er draaikolken ontstaan en deze zouden je naar beneden trekken, zo was het verhaal. Gladde waterplanten Ria van de Heide Wijma heeft veel gezwommen in de Sloterplas, hoewel zij ook de plas niet alleen maar door een roze bril ziet. Lees verder op pagina 7. Drie uren De drie uren van Amsterdam was aan het begin van de jaren zeventig een spectaculaire race van speedboten (powerboats, zo u wilt) in Amsterdam. Eerst op de Amstel, daarna in de westelijke havens en vervolgens op de Bosbaan. Op 26 augustus dit jaar is op de Bosbaan weer een wedstrijd (van de zogeheten klasse T-250, met relatief kleine boten) en dat is een mooie aanleiding om in de volgende editie uitgebreid terug te komen op De drie uren van Amsterdam. Als u uw herinneringen over dit evenement wilt delen met de lezer, dan bent u van harte welkom. Adverteren in De Oud-Amsterdammer? Neem contact op via /

2 pagina 2 dinsdag 7 augustus 2012 dé gratis krant voor de echte Amsterdammer - De Oud-Amsterdammer Kunstgebitten & Reparaties U kunt terecht bij ons voor: - Kunst- en Klikgebitten - Reparaties en Aanpassingen - Partiële- en Frameprotheses Reparaties klaar terwijl u wacht Tandprothetische Praktijk Diemen Ouddiemerlaan HJ Diemen Tel.: info@tppdiemen.nl internet: Openingstijden: Maandag: / Dinsdag: / Woensdag: Gesloten Donderdag: / Vrijdag: Gesloten Op het schiereiland Istrië, dat tot Kroatië behoort, ligt Opatija, aan de voet van de 1400 meter hoge berg Ucka. Het schiereiland Istrië leent zich uitstekend voor een boeiend excursieprogramma. In levendige plaatsjes is de cultuur ongekend kleurrijk! De schilderachtige bebouwing strekt zich uit over een lengte van 4 km langs de Adriatische kust. U kunt heerlijk wandelen over de lange promenade en genieten van de subtropische plantengroei in en om Opatija. Tevens kunt u vanuit de standplaats boottochten maken naar de voor de kust gelegen eilanden Krk en Cres. Ook s avonds is er genoeg te doen in Opatija: er is een casino en door de week worden er gezellige avonden georganiseerd met muziek, toneel en folklore. HOTEL ISTRA*** Ligging: gelegen op ca. 300 m van het centrum van Opatija, direct aan zee met uitzicht over het drukke jachthaventje. Faciliteiten: receptie 2 liften lounge restaurant met airconditioning bar snackbar tv-ruimte overdekt zwembad Kamer: uw kamer is voorzien van een televisie, telefoon en een badkamer met bad of douche en toilet. Excursies: Rovinj Porec Venetië (Italië) grotten van Postojna (Slovenië) eiland Krk Plitvice-meren (optioneel) boottocht Krk (optioneel) INBEGREPEN: vervoer per luxe Oad Comfort Class touringcar deskundige, ervaren Oad-chauffeur/ reisleider 1 overnachting op de heenreis in de omgeving van Wörgl in een 2-pers. kamer 7 overnachtingen in hotel Istra*** in een 2-pers. kamer 1 overnachting op de terugreis in de omgeving van Neurenberg in een 2-pers. kamer halfpension (va. diner dag 1 t/m afscheidskoffi etafel dag 10) drankjes tijdens de diners in hotel Istra (wijn, bier en frisdranken) uitgebreid excursieprogramma boot naar San Marcoplein in Venetië v.v. gebruik Oad servicelijnen via Beek / Montferland (altijd bij u in de buurt) Excl.brandstoftoeslag 15 euro pp en reserveringskosten 15 p.boeking Wij onderscheiden ons door onze volledige manier van werken. U ervaart zo min mogelijk van uw verhuizing; uw plantjes weer op de vensterbank, de kasten nagenoeg identiek ingericht, schilderijen aan de muur en uw televisie geïnstalleerd. Bij ontruimingen werken we met een garantie: de woning wordt gegarandeerd geaccepteerd door de woningbouwmaatschappij of makelaar. Bruikbare goederen krijgen een nieuwe bestemming via diverse stichtingen Seniorenverhuizingen Woningontruimingen info@seniorenhulp.com Bel voor een brochure of meer informatie

3 De Oud-Amsterdammer - dé gratis krant voor de echte Amsterdammer dinsdag 7 augustus 2012 pagina 3 Anneke Olivier, directeur van Circus Renz Anneke Olivier, financieel directeur van Nederlands Nationaal Circus Renz, is van 9 augustus tot en met 2 september terug in Amsterdam, de stad waar ze in de jaren vijftig en zestig is opgegroeid. Ze kijkt er naar uit, want, zegt ze: Ik zou er niet meer willen wonen, maar Amsterdam is en blijft speciaal. Grote Amsterdammers Anneke is op 23 januari 1943 geboren in de Paardenstraat, maar verhuisde nog in de oorlog naar de Vechtstraat. Anneke heeft namelijk een groeistoornis waarmee mensen destijds werden aangeduid als lilliputter en de Duitsers hadden het voorzien op iedereen die afweek. Mijn vader ging als een gek op zoek naar een andere woning, want in het centrum van de stad was het veel gevaarlijker dan in een buitenwijk, schrijft ze in haar boek Klein krijgen ze mij niet. Het gezin Sensations Er zijn nog drie Nederlandse circussen, waarvan Circus Renz verreweg het grootst is. Hier werken rond 85 mensen, onder wie 24 artiesten. Elk jaar wordt tussen maart en oktober een tournee door Nederland gemaakt en Amsterdam is natuurlijk een van de plaatsen waar de tent wordt opgezet. Het circus koestert in Amsterdam de contacten met Amsterdam RAI, want die zorgt sinds jaar en dag voor de locatie. Dit jaar staat het circus aan de Boelelaan ook weer op een terrein van de RAI. Het programma heet Sensations. Meer informatie op Machtig Mooi Mokum Zeg, met wie spreek ik eigenlijk? Tegenwoordig loopt iedereen met een mobiel op zak. Maar in mijn tijd bestond er alleen zo n zwarte bakelieten telefoon met een loodzware hoorn en een snoer met stof aan de buitenkant. Die witte krulsnoeren waren van later datum. Op de Bloemgracht hadden wij nog geen telefoon en belden wij alleen bij hoge nood bij slager Numan op de hoek. De hele buurt maakte gebruik van die telefoon. Zo had hij veel klandizie en waren alle gesprekken bij iedereen bekend. Her en der stonden er in de stad ook openbare telefooncellen, maar of die ook in de Jordaan stonden kan ik mij niet herinneren. Wij verhuisden naar de Nicolaas Beetsstraat/hoek Kanaalstraat, waar mijn ouders een maatkledingzaak begonnen. Er kwam ook telefoon in huis: zo n hangende, centraal in de gang. Automatisch kwamen de buren toen bij ons bellen. Tijdens Bezoekers wachten tot ze naar binnen mogen bij Circus Renz. Deze foto is uit de jaren vijftig. (vader, moeder en drie kinderen) ging wonen in de Vechtstraat in de Rivierenbuurt, waar destijds veel joden woonden. Haar vader, die zijn dochter op handen droeg, reed destijds in een verhuiswagen met dubbele bodem waarmee voedselpakketten voor onderduikers en wapens voor het verzet werden vervoerd. Rivierenbuurt In de Rivierenbuurt had Anneke een topjeugd. Een van haar vriendinnen was Willeke Alberti, die tegenover haar woonde. We waren heel brutaal en deden alles samen. Ze zat op de Lievensschool en daarna op de mulo, maar daar had ze het snel gezien. Anneke belandde op kantoor, maar er was altijd die drang om bij het circus te gaan. Ik weet nog dat na de oorlog in Amsterdam het Lilliput Circus stond en daar wilde ik bijhoren. Maar als ik 1,80 lang was geweest, had ik die drang ook gehad, weet ze zeker. Maar het feit dat ze klein was hielp mee, want al toen ze tien was werd ze gevraagd om mee te reizen met Circus Jos Mullens. Haar vader Column Harry Slinger mijn legendarische vakanties op Texel maakte ik een keer gebruik van een telefooncel om rechtstreeks naar huis te bellen. Wat later ontdekte ik dat er ook een hoop plezier te beleven viel in zo n PTT-cel. Als iemand stond te bellen bonden wij met een paar jongens gauw een touw om de cel. Of deden we net of we stonden te bellen om zo een rij te laten ontstaan. Maar reageerde woedend op het verzoek en het feest ging niet door, maar ze wist zeker: Mijn besluit was genomen en ik vertelde het iedereen: als ik groot ben, ga ik naar het circus. Toeval Dat kwam er inderdaad van, waarbij het toeval een handje hielp. In 1962 werd haar zoon Milko geboren met dezelfde stoornis als Anneke. En ook Milko (van 1962) bleek geboren voor het circus. Toen Milko heel jong was, ging hij een keer met zijn zus Brenda en een vriendin van mij naar het zwembad. Toen stond daar Circus Renz (opgericht in 1911, Renz staat trouwens voor Ras Echte Nederlandse Zwervers) en Milko wilde daar per se heen. Hij zei toen dat hij nog even naar huis wilde, maar ging stiekem naar het circus. Daar werd hij aangesproken door directeur Nol van der Vegt, die graag met mij wilde praten. Het bleek dat ze hem bij het circus wilden hebben en Milko wilde dat ook erg graag. Ik moest daar echt over nadenken, want om nou je zoon mee te geven, dat vond ik niets. Mijn huwelijk het leukste was toch wel om dan een willekeurig nummer te draaien. Als Sonneveldfan begon ik dan met een verdraaide stem een gesprekje. Dag mevrouw, is uw man ook thuis? Nee. Hoezo? Vanwege de kast die wij bij u moeten afleveren. Woont u in een benedenhuis of op drie hoog? Want anders moeten we touw en blok meenemen. Heeft mijn man een kast besteld?! Wat zeg u? Dus hij kan over de trap? En heb u een kat? Nee, ik heb geen kat. Maar met wie spreek ik eigenlijk? Dat komt goed uit mevrouwtje, want er kan geen muis meer tussen. Het sloeg helemaal nergens op. Gegrinnik in de cel. Hallo! Met wie spreek ik, anders hang ik op, hoor. U spreekt met En op mijn teken brulden we dan gezamenlijk: Pikkie, uw moordenaar! Met een mobiel in je hand doe je zoiets niet, maar wij rolden indertijd gierend van de lach de cel uit. Circus Renz vlak voor of vlak na de Tweede Wereldoorlog. was echter net op de klippen gelopen en ik heb toen gezegd dat Milko mee mocht reizen, maar dat ze Brenda en mij erbij moesten nemen. En dat gebeurde. Milko werd in het circus clown ( Dat wilde hij al vanaf zijn derde ) en Anneke deed van alles en nog wat rond en in de piste ( Ik begon als clown, maar dat vond ik helemaal niks, ik wilde het liefst iets doen waarbij ik me mooi mocht aankleden ) en werd uiteindelijk spreekstalmeester en weer later in 1996 werd ze financieel directeur. En hier, tussen de artiesten en de dieren, was ze altijd thuis. Anneke: Natuurlijk is het circus in de loop der jaren veranderd. Vroeger was je één met de artiesten, maar dat is niet meer. En de laatste twee jaar is het er niet beter op geworden. Maar het circus zit in mijn hart en gaat er nooit meer uit. Anneke Olivier als spreekstalmeester. Foto s o.a. Circus Renz. Colofon De Oud-Amsterdammer is een uitgave van De Oud-Amsterdammer BV. Verschijning is elke twee weken. Distributie vindt plaats via ruim 400 verspreidpunten in Amsterdam en regio. Hoofdredacteur: Hans Peijs De Oud-Amsterdammer BV Postbus 5003, 1380 GA Weesp T E info@deoudamsterdammer.nl I Informatie over adverteren Myrna Bos, Irene Venneker T Myrna Bos T Irene Venneker Copyright Op de teksten, foto s en het ontwerp van De Oud-Amsterdammer rust copyright. Niets mag op welke wijze dan ook worden overgenomen, verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt zonder toestemming van de uitgever. Manke Nelis Manke Nelis (Cornelis Pieters, ) was een Nederlandse zanger van het levenslied die ongekend populair was. Cornelis Pieters begint in de jaren 50 als solist onder de artiestennaam Carlo Pieter met de vertolking van, wat zo mooi heet, het Amsterdamse levenslied. Bij een motorongeluk in Lyon in 1956 verandert zijn leven. In het ziekenhuis wordt vergeten hem een prik tegen Tetanus te geven en dat kost hem uiteindelijk zijn rechterbeen. Hij gaat vanaf dan verder als Manke Nelis, een bijnaam die hij overigens in zijn kinderjaren al had omdat hij vanwege twee voeten die extreem naar binnen groeiden dertien keer werd geopereerd, met als gevolg dat hij nooit soepel heeft gelopen. Eind jaren zeventig treden Manke Nelis en zijn zwager, de bekende accordeonist Johnny Meijer, op in de cafés Brugzicht, Randeraat, Single 12 en De Zon en ook runt hij zijn eigen café, de Blauwe Druif. Het bestaan als kroegbaas is echter niet zijn ding. Hij krijgt op een slecht moment levercirrose en heeft hartklachten. Hij geeft zijn kroeg op en speelt vanaf 1981 samen met Eddy Hoorenman en Huub Eikenboom (bekend als het Rembrandt Duo) de pannen van het dak in The Shorts of London. In 1987 beleeft hij zijn finest hour wanneer het door hem gezongen lied Kleine Jodeljongen (tekst van Leo de Vos) in de top 40 belandt. Op de b-kant staat het minstens zo bekende We hebben het gevonden in The Shorts of London (tekst Eddy Hoorenman). Een jaar later beleeft Manke Nelis een bijzonder zwarte dag als hij in San Diego ternauwernood een busongeluk overleeft. Hij is in het gezelschap van onder anderen een aantal Nederlandse artiesten (onder wie Willy Alberti, Rita Corita en Eddy Christiani). Met zijn gezondheid blijft het tobben. Vanwege zijn slechte gezondheid staat Manke Nelis - die in 1990 wordt benoemd tot ereburger van Amsterdam - niet meer elke avond in The Shorts. Op 8 oktober 1993 overlijdt Manke Nelis op 73-jarige leeftijd in het VU Ziekenhuis in Amsterdam aan de gevolgen van kanker. Op de Elandsgracht staat sinds 2005 een standbeeld van hem.

4 pagina 4 dinsdag 7 augustus 2012 dé gratis krant voor de echte Amsterdammer - De Oud-Amsterdammer Compleet en exclusief autoplezier Van ,- Rijklaar voor 9.647,- Uw voordeel 1370,- Project is opgeleverd U kunt nu een bezoek brengen aan de model woning. Bel één van de makelaars voor een afspraak! Prijzen vanaf ,- v.o.n. Ruim en comfortabel wonen op niveau Schitterende binnentuin Keuze uit 19 typen appartementen Eigen parkeerplaats in garage

5 De Oud-Amsterdammer - dé gratis krant voor de echte Amsterdammer dinsdag 7 augustus 2012 pagina 5 Brug op, Brug af op de Jan Vinckbrug door Simon van Blokland Vorige keer bezochten we de Magere Brug, we wandelen nu iets verder en staan tegenover de Nieuwe Prinsengracht. U kijkt richting Weesperstraat. De foto op deze prentbriefkaart is aan het eind van de 19de eeuw genomen. De brug die u ziet is de Jan Vinckbrug, die is gebouwd in 1869 en gesloopt in 1959 toen hier een welfbrug werd gereconstrueerd. Het is Brug 250. Op de voorgrond een passagiersschip, al dan niet gecombineerd met wat vracht, die richting centrum vaart. Links achter de bomen voor de brug Stoom-, Meel- en Broodfabriek Ceres. Later is die in gebruik genomen als dependance voor het Gemeente Archief. Amstelsluis We wandelen verder naar de Amstelsluis. Een mooi bouwwerk in de Amstel, pal voor Carré, de Amstelsluizen, oftewel de sluizen van Hudde. Johannes Hudde was een geleerde die tussen 1672 en 1704 redelijk actief was in Amsterdam. Niet alleen als burgemeester, maar ook als geleerde had hij grote invloed op het wel en wee in de stad. Hij was deskundig op het gebied van de waterhuishouding en het grachtenstelsel. De sluizen in de Amstel waren het idee van Hudde. Hij gaf een begrip aan de waterstand. De definitie van het Amsterdams Peil AP sinds 1683, 9 voet en 5 duimen beneden het merk op de stenen van Hudde, kwam van de werktafel van Johannes Hudde. Thans is het NAP, Normaal Amsterdams Peil. De Hogesluis, afgebroken in 1883, was een ontwerp van Johannes Hudde. De Huddekade en de Huddestraat zijn waarschijnlijk de enige herinnering aan deze grote Amsterdammer. Volgende keer wandelen we door naar de Hogesluis. Ford zat exact halve eeuw aan de Ford-haven in West Ford was in het begin van de jaren 30 het liefst in Rotterdam neergestreken, maar de havenstad had geen plaats. Amsterdam wel en dat bood de stad meteen aan. Het was dan ook een wereldplek, aan de zuidzijde van het Noordzeekanaal vlak bij de Hembrug. De eerste paal werd in 1931 geslagen en nadat Ford zich er in 1932 eenmaal had gevestigd, werd de oorpronkelijke naam Haven West snel veranderd in Ford-haven. In eerste instantie werden er tachtig auto s per dag geproduceerd en reeds in 1934 werd de 500ste Ford geassembleerd, waarna in 1947 de ste, in 1960 de ste en in 1974 de ste Ford van de band rolden. Door de jaren heen zijn er talloze Fords geproduceerd, zoals in de jaren 30 de Ford Junior en de Lincoln Zephyr en in de jaren 50 en 60 de Anglia, Consul, Taunus, Zodiac, Zephyr en Cortina. In 1975 vond de grootste uitbreiding plaats vanwege de assemblage van de Ford Transcontinental (een nieuwe vrachtwagen). Tegen het einde van de jaren 70 werd er geen winst meer geboekt, hetgeen leidde tot de sluiting in november Deze kostte rond elfhonderd mensen, onder wie veel buitenlandse werknemers, hun baan. Waarom we dit schrijven? Omdat het mooie geschiedenis is, maar ook omdat we van Els van der Putte een paar prachtige foto s kregen toegespeeld. Deze zijn te mooi om niet te publiceren en natuurlijk hebben we de langzamerhand gebruikelijke vraag: heeft u nog mooie herinneringen aan en/of foto s van de Ford-fabriek die u wilt delen met de lezers van De Oud-Amsterdammer? Wij maken er graag ruimte voor. Onze adresgegevens staan op pagina 3. Dit komt nooit meer terug: Vasthouden in de tram voor dubbele remmen door André van der Smaal Sinds juli 2012 rijdt de Electrische Museumtram Amsterdam, bekend van het lijntje van het Haarlemmermeerstation naar Bovenkerk, weer een rondrit door de stad als toeristentram lijn 20 met 2 trams. Amsterdam is onlosmakelijk verbonden met de tram. Er wordt gereden met een 2-asser + bijwagen, waarvan de motorwagen uit 1929 is en de bijwagen uit 1916, en een 3-asser + bijwagen uit eind jaren veertig. De 2-asser was vroeger een vaste bekende op lijn 10 die reed tussen de Staatsliedenbuurt en de Molukkenstraat. Deze wagen kon een flinke snelheid halen en was met haar gonzende motoren geliefd bij menig trambestuurder. De bestuurder had een gangwiel dat op de schakelkast was gemonteerd waarmee stroom werd gegeven danwel werd geremd en verder was er onder andere een pedaal voor het strooien van zand vóór de wielen als de baan glad werd bij vallende bladeren of beginnende regen. In de jaren vijftig, toen het verkeer steeds drukker werd, kwamen er magneetremmen aan beide zijden van de tram zodat een snelle noodremming kon worden gemaakt. Vandaar het bekende bord in de tram: Houd u steeds goed vast, dubbele remmen. De 3-asser met nr. 533 is de tram met vouwdeuren en een zittende conducteur en bestuurder met het gangwiel aan de linkerkant. De serie reed in het begin voornamelijk op de lijnen 9, 24 en 25. Het interieur was een stuk luxer dan de 2-asser door onder andere de zachte zittingen en verwarming. Nieuw was dat het instapregime achterin was en de bestuurder in een aparte cabine zat, afgeschermd door een gordijn. De romantiek was een stuk minder bij deze wagens. Eerder verschenen in deze rubriek in respectievelijke volgorde: de blauwe girobus, de brievenbus aan de tram, kruidenier P. de Gruyter; de zware vuilnisemmer, de verkeersagent, de telefooncel, de Afghaanse jas, de Cineac, de vuilkist, de tvantenne en de voddenman.

6 pagina 6 dinsdag 7 augustus 2012 dé gratis krant voor de echte Amsterdammer - De Oud-Amsterdammer Puzzel mee en win kaarten voor Circus Herman Renz (4x2, op zaterdag 18 augustus) Nederlands Nationaal Circus Herman Renz slaat van 9 augustus tot en met 2 september haar tenten op aan de Boelelaan (hoek Beethovenstraat) in Amsterdam. De circusvoorstelling waarmee Circus Renz door Nederland toert heet Sensations en is een voorstelling met geweldige acts die worden opgevoerd door nationale en internationale artiesten die hun sporen hebben verdiend. Meer informatie over de voorstelling Sensations en kaarten staan op Horizontaal 1. het geheel der verschijnselen en gevoelens van de zinnelijke liefde; 7. ribstuk van een varken; 12. verfrissing; 13. verdieping; 14. opstootje; 15. in memoriam (afk.) 17. binnenste van iets; 19. plaats in Noord-Brabant; 21. vanaf (afk.); 22. plezier; 24. Nederlandse benaming voor bekend gezelschapsspel; 27. afzonderlijke berg uit de Alpen; 28. toegankelijk; 30. waterdoorlatend; 31. runderen (algemene benaming); 32. mislukking (Engels); 33. hoogste gedeelte van een dak; 35. herrie (lawaai); 37. ten opzichte van (afk.); 38. genade; 41. gemalin van Aegir; 42. snaarinstrument; 44. (ver)bond; 46. fiets (Zuid-Ned.); 47. rap (vlug); 48. nachtroofvogel; 49. klipgeit; 50. ogenblik; 52. niet vermengd (naturel); 54. stoep langs de spoorbaan bij een stationsgebouw; 56. niet raak; 58. mond van een vuurspuwende berg; 61. doorschijnend; 62. stopplaats; 64. voertuig met twee wielen; 65. Europeaan; 67. vod (lor); 68. experimenteel (afk.); 70. landbouwbedrijf in Amerika; 72. corpulent; 73. aanhanger of beoefenaar van een bepaalde geneeswijze; 76. meisjesnaam; 77. persoonlijk voornaamwoord; 78. hoofddeksel; 79. hemellichaam; 81. meisjesnaam; 82. laagte tussen bergen; 83. groep voorname bevoorrechte mensen; 84. troefkaart; 86. smalle uitgraving tot afvoer van overtollig water; 87. rangtelwoord. O Johnny zing een liedje voor mij is de oplossing van de puzzel in de vorige editie van De Oud-Amsterdammer. Voor echte oud-amsterdammers hoeft deze regel geen uitleg, maar voor de weinige mensen die het niet kennen (je weet maar nooit): O Johnny was het lied waarmee Tante Leen Johnny Jordaan eerde en deze regel was de eerste van het refrein. Erg moeilijk was de puzzel blijkbaar niet, want we kregen weer tientallen inzendingen met de goede oplossing. De twee kaarten voor Soldaat van Oranje De Musical gaan naar I. Feitsma uit Ouderkerk aan de Amstel Verticaal 1. narede (slotrede); 2. rivier in Rusland; 3. deel van boom; 4. hetzelfde (Lat.); 5. troep jachthonden; 6. soort verlichting; 7. plaats in Duitsland; 8. deel van trap; 9. lidwoord; 10. laatstleden (afk.); 11. deel van fiets; 16. bak (grap); 18. cilinder; 20. aanwijzend voornaamwoord; 21. insect; 23. rivier in Rusland; 25. berggeel; 26. bakplaats; 27. Spaanse landvoogd; 29. vermelden (optekenen); 32. mannelijk beroep; 34. deel van gelaat; 36. gemaskeerde kuil dienend om dieren te vangen; 37. duivenhok; 39. interest; 40. houtsoort; 42. voorspoed (fortuin); 43. tegenovergestelde van rijkdom; 45. telwoord; 46. very important person (afk.); 51. geheel gevuld; 53. plaats aan het IJsselmeer; 54. nagerecht; 55. hooivork; 56. larve van een insect; 57. autoped; 59. ladder; 60. idyllisch liefdesavontuur; 62. mannetje van de gewone honingbij; 63. schriftelijke of mondelinge ondervraging; 66. boomsoort; 67. doortochtgeld; 69. Pan American Airways (afk.); 71. meisjesnaam; 73. noodkreet; 74. brandstof; 75. soort gereedschap; 78. beet; 80. ontkenning; 82. lidwoord; 85. internationaal vliegtuigkenteken Noorwegen. Kaarten voor Circus Herman Renz Ook deze keer stelt De Oud-Amsterdammer weer schitterende prijzen voor de puzzel beschikbaar. Voor vier goede inzenders liggen er twee luxe stallesplaatsen klaar voor de voorstelling van zaterdag 18 augustus (20.00 uur) van Nederlands Nationaal Circus Herman Renz. Op pagina 3 in deze editie staat overigens een interview met Anneke Olivier, de Amsterdamse directeur van het grootste Nederlandse circus. Stuur uw oplossing met uw naam en adres naar ( ) oplossing@de oudamsterdammer.nl of naar: De Oud-Amsterdammer, Postbus 5003, 1380 GA Weesp.

7 De Oud-Amsterdammer - dé gratis krant voor de echte Amsterdammer dinsdag 7 augustus 2012 pagina 7 Sloterplas bezorgt lol Vervolg van de voorpagina. Varen op de plas en oppassen voor het scherpe riet, al die vieze gladde waterplanten, niet te ver het water in want je gaat verdrinken, dat vieze alg dat overal aan vast zat, toch zwemmen naar de eilanden en met je benen eronder gezogen worden in een ijskoude waterstroom, zwemmen naar de duiker in het midden van de plas, de politie die controleerde enzovoort. Met atletiekvereniging Blauw Wit kwamen we daar ook vaak om te trainen voor een rondje Sloterplas. Nog steeds zie ik in reclames en films stukjes van de plas terug, dus is het misschien toch wel een mooi en bijzonder stuk natuurgebied in de stad, terwijl het in mijn ogen zo gewoon is. Toen in 1973 het Sloterparkbad geopend werd, was Ria er elke mooie dag te vinden. Met vriendinnetjes zwemmen. Soms was het zo druk dat je niet eens ruimte had om te zwemmen. De tien meter hoge duiktoren, afgrijselijk zo hoog. Ben wel eens helemaal naar boven geweest om te kijken en dan met bibberende knieën van die gladde metalen trap naar beneden. Het fluitje van de badmeester wie mocht springen! Wij namen altijd stenen mee van de tramrails (lijn 13) om op te duiken. Alle drie de baden even uitproberen (ook inderdaad die met de olifant) en dan heerlijk met een zakje chips, drinken en een boekje op het gras en dan maar hopen dat er geen jongens kwamen om te klieren... ha,ha. Eigenlijk, als ik er zo op terugkijk was het een supertijd. Een dubbeltje José Körnmann is nooit in het zwembad geweest omdat ze in 1964 verhuisde uit West, maar de plas zelf, ja, die kent ze nog wel. Een zomer zal ik nooit vergeten, die van 64. De Sloterplas speelde daarin een belangrijke rol. De steiger, het zwemmen (gekleed te water), het rondhangen, luisteren naar muziek tijdens die warme zomeravonden van 64. En als 14-jarige jongeling was er veel aan het ontluiken. Alles was toen voor mij in beweging, de Beatles, de Rolling Stones, de Dam, het Frederiksplein, de schooldirecteur die je steeds vergeefs naar de kapper stuurde. De Sloterplas was in mijn jeugd heel belangrijk en ik meen dat je op woensdagmiddag een dubbeltje betaalde om er te kunnen zwemmen, weet Marie-Anja Seitz zich nog te herinneren. Wat ik het Terwijl honderden Amsterdammers aan de oevers van de Sloterplas recreëren, heeft deze stratenmaker het zwaar. Vrienden Sloterplas Sinds 4 juni 2003 bestaat de Vereniging Vrienden van de Sloterplas (VVS), die inmiddels enkele honderden leden telt. De VVS stelt zich vooral tot doel de Sloterplas zo groen en ongeschonden mogelijk te houden. allerleukste vond was op die dikke balken zitten. De onderkant was heel glibberig. Ik ben ook naar de eilandjes gezwommen en was inderdaad op het nippertje bij het verste eilandje aangekomen. Toen ik 12 was, ben ik naar de Maris Stella U.L.O. gegaan en als we tussen de middag pauze hadden, gingen we vaak verstoppertje spelen bij de Sloterplas. Op een keer zaten we op het dak van de kassa toen er een paar juffen aankwamen. Wij werden gesommeerd om van het dak af te komen; de kinderen die niet gezien waren bleven plat liggen. We hebben straf gehad, maar er later wel flink over opgeschept. Toen ik een jaar of 16 was ben ik nog eens met een buurmeisje met een rubberboot op de plas gaan varen. Dat was hartstikke leuk, tot er een paar vervelende knullen kwamen en we niet de kant op konden. Het gevolg was dat de boot lek ging, want we trokken hem natuurlijk veel te snel een stuk verderop de wal op. Zes kinderen Marie-Anja komt uit een groot gezin met zes kinderen en het complete gezin ging ook regelmatig richting de plas. Mijn ouders gingen ook regelmatig mee naar de plas als mijn vader vakantie had. Mijn moeder vertelde later nog vol trots dat er mensen zaten die ons zagen aankomen en dachten dat hun middag verpest was door onze luidruchtigheid. Toen we weer naar huis gingen, kwam de vrouw naar mijn moeder toe en gaf haar een compliment omdat ze ons niet gehoord had. Ratten Pieter Plenter is ook een fan van het zwembad in de plas, totdat hij er een heel vervelende ervaring kreeg. Heerlijke zomers heb ik als kind, samen met eerst mijn ouders, en later met mijn twee zusjes en onze vrienden uit de Wigbolt, doorgebracht op het gras en in het water van het openluchtbad van Sloterplas. In stilte verliefd geworden, bruin geworden, leren zwemmen, trampoline springen, voetballen, ach wat niet. Tot op een goeie dag eind jaren 60, toen ik door de op mijn verjaardag in mei (kon haast niet wachten op de openingsdag van het bad) gekregen duikbril in het ondiepe deel (voor de balken dus) twee grote ratten voor me uit zag zwemmen. Ik heb iedereen bij elkaar geroepen, vertelde wat ik had gezien en we zijn er nooit meer terug geweest. Daarna gingen we altijd op de fiets naar het zwembad in Zwanenburg. Dat ik mijn gelijk kreeg bleek korte tijd later toen er een tijd lang een zwemverbod is geweest vanwege de ziekte van Weil, die volgens mij mede wordt veroorzaakt door parasieten die op ratten voorkomen. Gedicht Irene Cormier-Wendels heeft heel wat uren doorgebracht op onder andere de steiger en moet zijn opgevallen voor anderen, want zij en haar vriendenkring waren nogal luidruchtig. We hebben muziek gemaakt en gezwommen, zijn met kleren aan erin gegooid en bleven tot s avonds laat. Dan kwam de politie weer kijken wat we aan het uitspoken waren. Het restaurant was in aanbouw en er zijn nog foto s gemaakt van ons terwijl we op de heipalen staan. Een dichter heeft daar ooit een gedicht voor mij geciteerd dat zo ging: Ik hou van je goudblonde lokken en ogen als mirre die niet kunnen jokken en een mond als honing maar scherp als een mes. Geen idee of het origineel of plagiaat was, maar het klonk goed. Olifantje Tello Neckheim is een echte fan van de Sloterplas en heeft er heel wat avonturen beleefd. In het begin ging ik met mijn moeder en grote broer naar het Sloterplasbad. Later ging ik ook alleen met vriendjes en we vonden toen mogelijkheden om gratis binnen te komen. Ik kan mij goed de betonnen randen (trapvormig) herinneren. Er was ook een pierenbad met een olifantje dat water sproeide uit zijn slurf. Naar de eilandjes zwemmen zou gevaarlijk zijn, maar als je aan je voeten waterplanten voelde tijdens het zwemmen, schrok je pas echt. Dat was echt doodeng en ieder kind kon dit beamen. Nog gevaarlijker was het om naar de overkant te zwemmen. Er waren soms kinderen, zoals mijn broer, die dat deden. De eilandjes waren echte eilandjes, maar later werden zij met elkaar verbonden via een soort bruggen. De eilandjes werden door naaktlopers bezocht; dat was in onze optiek erg spannend en volgens mij nogal modern in die tijd. Hij vervolgt: Mijn eerste bezoeken aan de Sloterplas dateren uit 1963 tot 1967 toen ik nog heel klein was. Daarna bezocht ik het zwembad veelvuldig in de jaren 70 als middelbare scholier. Samen met vrienden, maar vooral met vriendinnen, op het gras liggen, was populair. Ik heb met mijn eerste serieuze liefde vele uren doorgebracht op het gras. Wat ik in deze herinnering ook kwijt wil, is de midgetgolfbaan. Deze plek werd veel bezocht door voornamelijk jongens om een biertje te drinken en te kaarten (poker). Die plek werd in de jaren 80 vaak door mij en mijn vrienden bezocht en was eigenlijk illegaal. We mochten van de eigenaar ook via een deur in het hek het zwembad in, wat natuurlijk ook illegaal was. Later werd de baan opgedoekt. Ik heb nog veel meer herinneringen aan de Sloterplas, zoals het rondje om de plas rennen en vissen op snoekbaars en brasem. Ik heb zelfs een keer met vrienden een (gestolen) Kawasaki 900 uit het water gevist. Deze prachtige motor, die wel flink wat onderdelen miste, werd helaas op diezelfde dag door de politie van ons afgenomen, terwijl we zoveel moeite hadden gedaan om hem uit het water te krijgen! Bron en foto s: Nu en toen: de Dappermarkt De Dappermarkt aan de Dapperstraat in Amsterdam-Oost is misschien niet de drukst bezochte markt in Amsterdam (dat is de Albert Cuyp, die zelfs te boek staat als de drukst bezochte dagmarkt in Europa), maar voor hele horden Amsterdammers is dit dé markt. De Dappermarkt omvat rond 250 kramen en bestaat net als de Albert Cuyp- en de Ten Katemarkt sinds In de kern is er niet veel veranderd: marktkooplui prijzen hun waar aan tegen spotprijzen, want op de markt is je gulden een daalder waard, nietwaar. In 1961 werd de straat vernieuwd. Toen stond de markt ongeveer een half jaar in de Eerste Van Swindenstraat. Bij de heropening was er onder andere een loterij van de Bond van Invaliden.

8 pagina 8 dinsdag 7 augustus 2012 dé gratis krant voor de echte Amsterdammer - De Oud-Amsterdammer morgen ben ik 12 dagen gestopt met roken Roken is een belangrijke oorzaak van kanker. Als niemand meer zou roken, zou er 30% minder sterfte door kanker zijn. KWF Kankerbestrijding doet er alles aan om kanker verder terug te dringen en onder controle te krijgen. Daarom helpen we rokers succesvol te stoppen met roken en geven we advies over hoe u gezonder kunt leven om de kans op kanker te verkleinen. Samen met uw hulp komen we steeds een stapje dichterbij. Kijk vandaag nog op kwfkankerbestrijding.nl om te zien wat ú kunt doen. iedereen verdient een morgen Vaar een SlingerTocht door Amsterdam Als kleuter zong hij vanaf de tafel Ik heb een ouwe tante, die woont in Honolulu en wist daar de hele familie mee te vermaken. We hebben het over Harry Slinger. Vaar je met hem zijn SlingerTocht door Amsterdam dan praat deze amuseur vol humor bekende en minder bekende Amsterdamse liedjes aan elkaar. Met een lach en een traan wisselt hij die af met leuke en ook persoonlijke verhalen. Het Amsterdamse sentiment kàn deze Mokumer nu eenmaal niet onder stoelen of banken steken. Vanaf het water leert u Amsterdam van een heel andere kant kennen en glijdt de tijd voorbij. De Slingertocht vaart vanaf de steiger bij Carré, Amstel t/o 105. Na een tocht van 2 uur komt u weer terug bij de steiger. Voor data, informatie en reservering: Telefonische informatie via Rederij t Smidtje Lezerskorting* (20%) met actiecode: 5108 *Te boeken via onze website. Deze korting is voor maximaal 6 personen en deze advertentie dient u mee te nemen naar de Slingerboot.

9 De Oud-Amsterdammer - dé gratis krant voor de echte Amsterdammer dinsdag 7 augustus 2012 pagina 9 Schrijvende lezers De Oud-Amsterdammer is meer een podium voor echte Amsterdamse 50-plussers dan een krant. Wij stimuleren lezers hun eigen verhalen in te zenden. Hieronder verhalen die recht uit het hart van de lezer geschreven zijn. Heeft u ook een bijzonder verhaal dat u met de lezer wilt delen? Mailen kan naar info@deoudamsterdammer.nl en sturen naar De Oud-Amsterdammer, Postbus 5003, 1380 GA Weesp. Harry Slinger was Inspecteur Pikkie door Jan Wittekamp Jan Wittekamp had in de vorige editie een bijdrage naar aanleiding van de column van Harry Slinger (zie De Oud-Amsterdammer van 24 juli, pagina 9). Op ons verzoek schrijft Jan Wittekamp nog een paar bijzondere herinneringen van zich af. Laatst sprak ik mijn broer, ook een trouwe Texelganger. Die zei: Harry Slinger, Inspecteur Pikkie. En dat was ook zo. Harry was op het eerste kamp nog niet zo De Rovershut op Texel. uit de kluiten gewassen, maar was wel behoorlijk assertief, op een altijd leuke manier overigens. Amsterdamse humor stond hoog in het vaandel. En omdat Harry altijd overal wel wat op had of vanaf wist ging hij door het kampleven als Inspecteur Pikkie. Op het eerste kamp was ook Jan Konijn, de zoon van slager Konijn aan de Overtoom. De slager doneerde een flink aantal bloedworsten aan het kamp. Aan het eind van de veertien dagen moesten de bloedworsten op. Nu lust je dat of niet. Gertje Praag was een liefhebber. Hij kreeg van iedereen een schijf bloedworst op zijn bord en kon daar niet meer overheen kijken, maar het ging op!! Het eten was altijd prima. Leo Lazes was onze kok. s Morgens een bord pap, stevige havermout, nou dan stond je rechtop, kon je de hele ochtend op leven. Op het eerste kamp - dit was nog op de boerderij, daar was Harry ook bij - was ook de Bereden Politie ingekwartierd. Die mannen vonden het prachtig, zo n stelletje Amsterdamse snotneuzen. Maar snotneuzen of niet, bijna iedereen rookte. We sliepen op de hooizolder op strozakken. Ondanks de strenge verboden hier niet te roken zal het de boer weleens dun door zijn broek hebben gelopen. Daar maakten we ook Mijn vader moest het dak op om beter beeld te krijgen door Ina Orteges Naar aanleiding van het erg leuke artikel over de tvantennes komen veel herinneringen terug. Ik ben nu 65 jaar en ik woonde als jong meisje met mijn ouders in de Staatsliedenbuurt. Mijn vader moest regelmatig het dak op om beter beeld te krijgen. Je had Nederland 1 en Nederland 2 en de tv was nog zwart-wit. En ja hoor, regelmatig was het weer zover. Wij woonden op 3 hoog en mijn moeder moest in de woonkamer terwijl ze naar televisie keek aan mij, terwijl ik halverwege op de trap stond, doorgeven beter, beter of slechter, slechter. En ik moest dat weer aan mijn vader doorgeven. Het was een soort telefoonverbinding, maar dan anders. Ik bewaar De Oud-Amsterdammer voor mijn dochter en kleinzoon, want als je dit allemaal niet hebt meegemaakt, is het haast niet voor te stellen hoe het was. En mag ik van de gelegenheid gebruikmaken om mensen op te roepen voor onze damesgymclub Phoenix, elke donderdagavond in de Van Gentstraat? Opgeven kan bij Ina Orteges, tel: een kunstmatige inseminatie van een koe mee, we stonden er met onze neus bovenop natuurlijk. Daar kwamen wel honderd theorieën over hoe dat bewuste potje wat die dierenarts bij zich had, zó vol kon komen. Er werd veel georganiseerd, van fietsenrally (het hele eiland in de rondte), een voettocht door de slufter, midden in de nacht dwars door de duinen naar zee om de branding te zien lichten, een sportdag waar de rivaliteit altijd groot was want niemand wilde onderdoen voor een ander, een wandeltocht over de Horst, een boottocht op de Waddenzee, een speurtocht bij Fonteinsnol. En s avonds met dertig man naar de bios in Den Burg. In de Rovershut werd s avonds veel gekaart: eenentwintigen, pokeren, toepen. De inzet mocht niet hoger zijn dan vijf cent om excessen te voorkomen. Ook werden er dam- en schaakcompetities gehouden. Bij knap weer was er midgetgolf in Den Burg of De Koog en uiteraard voetballen tegen de Duitsers. Kortom, het waren fantastisch leuke vakanties voor snotneuzen uit Amsterdam Oud-West. Het is allemaal water en er staan overal bijzondere huizen door Linda Alders Linda Alders reageert op de oproep en het artikel over 100 jaar Rederij Bergmann: In 1971 kwam ik van de middelbare school en ik zou in september beginnen met een studie Engels. Voor naast mijn studie zocht ik een leuke baan. Als talenfreak solliciteerde ik bij Rederij Bergmann als gids. De opleiding had al in maart plaatsgevonden, maar ik mocht drie keer met een andere gids meevaren en kon toen zelf aan de slag. Doodeng de eerste keer, maar enig! En ik was eigenlijk blij dat ik de opleiding niet meegemaakt had, zodat ik niet het geijkte verhaaltje had en ook niet van slag raakte als een bepaalde brug op de vaste route gestremd was. Mijn instelling was gewoon: het is allemaal water en er staan overal bijzondere huizen. Op iedere plek is wel een mooi verhaal te verzinnen. Bij een week kamp hoorde ook corvee. Maar door dat bordje werden de mensen er juist op attent gemaakt dat ze wel een fooitje konden geven, anders hadden ze er niet zo bij stilgestaan! Je had ook speciale vaarten, zoals een trouwerij (gasten naar het stadhuis brengen) of een verjaardag, vergadering, de voetbalclub, personeelsuitjes, noem naar op. Voordat de mensen instapten, werd er een foto van ze genomen die ze bij terugkomst konden kopen. Wordt nog wel gedaan tegenwoordig. We verkochten ook fotoboekjes voor twee gulden per stuk, waarvan we tien cent mochten houden! Ik heb een plakboek vol foto s e.d. van , waarvan ik er een paar toevoeg. Later heb ik ook nog vijf jaar als gids gewerkt (tot 2005). Het was de leukste baan van mijn leven. Ze mogen me er zo wakker voor maken! O ja, jullie krant is prachtig! Het was hard werken, dat wel. Op een gegeven moment hadden we een rooster van 2 (dagen) op, 2 af. Heerlijk! Je had dan wel dagen van uur, maar je kon de 1e dag altijd zeggen: Morgenavond zijn we weer vrij! Overdag deed je zes tot acht vaartjes van een uur en s avonds een candlelight (vaart met wijn en kaas/nootjes) of lichtjes (vaarten van een uur, iets andere route dan overdag vanwege sluizen die dicht waren). Tussen de middag en s avonds aten we met de schippers en het was ontzettend gezellig. Pianist De redactie kreeg ook afgelopen twee weken weer reacties binnen op het artikel over de straatpianist. Die reacties (van onder anderen Karel van den Broek en C.G. Brouwer) plaatsen we in de volgende editie. En reageren kan natuurlijk nog steeds. We droegen een uniform: donkerblauw, later iets met turquoise. En directeur Speets kon ons vanuit zijn kantoorraam (tussen Zeedijk en Warmoesstraat) bespieden! Of we er wel onberispelijk uitzagen en zo. In de eerste twee jaar moest ik een plastic tas bij me hebben om alle fooi mee te kunnen nemen. Ongelofelijk! Er hing een bordje in de boot in alle talen: Fooi geven laten we aan u over. Mocht de gids er om vragen, wilt u dit dan bij de directie melden. Linda Alders was een tijd lang gids op een rondvaartboot. Foto: Linda Alders

10 pagina 10 dinsdag 7 augustus 2012 dé gratis krant voor de echte Amsterdammer - De Oud-Amsterdammer t Eropuit! Amsterdamse Kalender... uitjes Stuur uw agendabericht voor Amsterdamse uitjes naar ( ) info@deoudamsterdammer.nl of Postbus 5003, 1380 GA Weesp Robeco Zomerconcerten in Het Concertgebouw Tot en met 31 augustus vinden in Het Concertgebouw in Amsterdam de Robeco Zomerconcerten plaats met tal van binnen- en buitenlandse artiesten in de genres klassiek, jazz, pop en wereldmuziek. Deze zomer kent het festival onder andere drie zogenoemde artists in residence. Violist Pekka Kuusisto, pianist Ronald Brautigam en singer-songwriter Wouter Hamel zijn meerdere keren te bewonderen in Het Concertgebouw. Op 15 augustus zingt Hamel zijn favoriete eigen repertoire, compleet met blazerssectie en strijkorkest. Nieuw dit jaar is de Robeco JazzClub. Iedere vrijdagavond zijn er twee jazzsessies (19.30 en uur) in de Koorzaal van Het Concertgebouw. Een keur aan prominente musici staat geprogrammeerd, onder wie Benjamin Herman, Randal Corsen, Fay Claassen en Jesse van Ruller. De Robeco Zomerconcerten is een festival met veel meer dan muziek. Zo zijn er concertinleidingen, Milos Karadaglic zal 25 en 28 augustus optreden in het kader van de meet & greets met artiesten, Robeco Zomerconcerten. rondleidingen door Het Concertgebouw, speciale kinderconcerten en er kan op sterrenniveau gedineerd worden in de Spiegelzaal. Tenslotte is het Robeco Zomercafé de gehele dag geopend voor taart, koffie, thee en lunch en een heerlijk glas wijn. Informatie en kaartverkoop: Veel optredens in Openluchttheater Vondelpark Het kan slecht weer zijn in de zomer, maar het kan ook schitterend zijn en dan zit je er niet op te wachten om naar het theater te gaan. Voor al die mensen die genieten van lekker weer willen combineren met cultuur is het Vondelpark een goede plek. Tot en met 2 september is er in het Openluchttheater Vondelpark elk weekend op vrijdagavond dans, op zaterdagmiddag jeugdvoorstellingen en jazz en op zaterdagavond cabaret. De zondag is de dag van de muziek, variërend van pop, rock, tot Nederlandstalige, wereld- en klassieke muziek. Elke Openluchttheaterdag bestaat uit een hoofdprogramma van professionele artiesten en gezelschappen, voorafgegaan door een voorprogramma van jong en nieuw talent. Jonge dansers, (klassieke) musici, cabaretiers en muzikanten krijgen In de Voorhoede de ruimte om zich te introduceren aan het publiek. Meer informatie over het programma en toegangsbewijzen is te vinden op openluchttheater.nl. World Cinema Amsterdam biedt in 12 dagen 48 films op 4 locaties De derde editie van World Cinema Amsterdam opent woensdag 8 augustus met de film 3 (Tres) van regisseur Pablo Stoll Ward. Al jaren staat deze regisseur uit Uruguay, bekend van 25 Watts en Whisky, aan de top van de Latijns-Amerikaanse cinema. World Cinema Amsterdam vertoont de beste films uit Azië, Afrika en Latijns- Amerika. Daarnaast staat Brazilië als filmland centraal met lange en korte films, populaire muziekdocumentaires en opzwepende feestjes. Naast vertoningen in Rialto en De Balie worden films in de openlucht vertoond op het Marie Heinekenplein en in het Vondelpark Openluchttheater. In 12 dagen worden 48 films vertoond die meestal hun Nederlandse of Europese première beleven. Op staat alle informatie. Activiteitendag bij tuinpark Tuinwijck Tuinpark Tuinwijck aan de Liergouw in Amsterdam houdt zaterdag 11 augustus vanaf uur een activiteitendag. Er zijn dan diverse activiteiten, workshops (onder andere schilderen, vogelhuisjes maken en een workshop met gips) en een rommelmarkt. Ook voor de kinderen zijn er speciale activiteiten, waaronder een springkussen (foto). Voor de inwendige mens zijn er een poffertjeskraam, een haringstal en er wordt paling gerookt. Ook zullen er diverse artiesten optreden. Film kijken in Koninklijk Theater Carré Koninklijk Theater Carré is bekend van theater, circus, musicals, revues en andere grote voorstellingen. Minder bekend is dat Carré een van de oudste filmtheaters van Nederland is. Deze geschiedenis wordt deze zomer weer even tot leven gebracht met de dagelijkse vertoning van een film die gebaseerd is op een toneelstuk, zoals Who s afraid of Virginia Woolf, of een musical, zoals Jesus Christ Superstar (foto) of West Side Story. Het betreft films uit het recente of verre verleden. De films draaien dagelijks om uur. Om uur start het voorprogramma met oude Polygoonjournaals, decennialang hét wekelijkse wereldnieuws in alle Nederlandse bioscopen. Entree via de artiesteningang van Carré. De films die worden vertoond zijn op woensdag 8 augustus The Red Shoes (1948), op donderdag 9 augustus Hamlet (1996), op vrijdag 10 augustus Jesus Christ Superstar (1973), op zaterdag 11 augustus Romeo and Juliet (1996), op zondag 12 augustus Cyrano de Bergerac (1990), op maandag 13 augustus The Madness of King George (1994), op dinsdag 14 augustus Rabbit Hole (2010), op woensdag 15 augustus Hair (1979), op donderdag 16 augustus Sleuth (1972), op vrijdag 17 augustus Strictly Ballroom (1992), op zaterdag 18 augustus Gentlemen Prefer Blondes (1953) en op zondag 19 augustus tot slot Who s Afraid of Virginia Woolf (1966). Een kaartje kost 10 euro per persoon.

11 De Oud-Amsterdammer - dé gratis krant voor de echte Amsterdammer dinsdag 7 augustus 2012 pagina 11 De Helden van Amsterdam Een kijkje in de archieven van de Amsterdamse brandweer De klap bij Marbon door Gerard Koppers Op 10 augustus 1971 ontplofte de zuidelijke reactor van de chemische fabriek Marbon Europe aan de Cyprusweg in het westelijk havengebied. Negen mensen kwamen daarbij om het leven: vijf brandweerlieden en vier leden van de bedrijfsbrandweer. Naïef Amsterdam Marbon Europe was een fabriek waar grondstoffen voor plastic gemaakt werden. Evenals de raffinaderij van Mobil Oil werd het complex - ver van de woonwijken - in het westelijk havengebied gebouwd. We praten in de jaren zestig. De enige wetgeving op dat gebied was de Hinderwet uit 1875 en er was zegge en schrijve één gemeenteambtenaar die zich met dit soort gevaarlijke industrieën bezighield. Binnen linkse politieke partijen en de Provo-beweging gingen weliswaar stemmen op tegen de petrochemische industrie, maar de economische belangen leken het te winnen. Ook de brandweer had geen eigen experts in huis. De gemeentelijke dienst Bescherming Bevolking had een club kenners van chemische stoffen met het oog op de Koude Oorlog, maar die waren ook beschikbaar voor vredes-ongevallen. Vanaf de opening van de imposante raffinaderij en de Marbonfabriek werden regelmatig inspecties en oefeningen georganiseerd en de brandweer wist best wel goed de weg. In december 1968 had bij Mobil al een supertanker in brand gestaan en bij het tankbedrijf Comos bij de Nieuwe Hemweg was in november 1969 een kerosinetank uitgebrand. In beide gevallen had de brandweer de blussing niet zonder moeite, maar wel met succes voltooid. Gasalarm Op die rampzalige 10de augustus 1971 ging om uur de brandmelder van Marbon af; dat betekende dat er bij de centrale seinzaal van de brandweer een brandalarm voor dat adres geactiveerd werd. Er werd contact opgenomen met de portier, maar die had nog niets bijzonders te melden. Voor de zekerheid ging de kleine tankautospuit van de kazerne Teunis (Jan van Schaffelaarplantsoen) alvast op weg om de brandmelder weer in orde te maken. Vier minuten later was deze ter plaatse, maar ondertussen waren ook de grote autospuit en de eerste officier van de brandweer onderweg, omdat de portier nog weinig concreets wist. Geheel volgens de zo vaak beoefende procedure bleef men eerst bij de poort wachten terwijl het bedrijf geëvacueerd werd. Het bleek namelijk dat er een lekkage in een reactor had plaatsge- De explosie richtte een grote verwoesting aan en toeschouwers sloegen massaal op de vlucht. Volgende keer: de brand in Du Midi Eén van de brandweermannen die ademhalingsproblemen had, werd van zuurstof voorzien en later afgevoerd naar het ziekenhuis. vonden en de bedrijfsbrandweer was bezig de weggelekte stoffen weg te spuiten. Ook de instructeur van die bedrijfsbrandweer, de Amsterdamse brandmeester Riemer van der Zee die daar op zijn vrije dag les gaf, was aanwezig. Besloten werd dat de Amsterdamse brandweer een handje zou helpen bij het opruimen van het weggelekte butadieen, één van de drie bestanddelen van het plastic-halffabrikaat ABS (acrylnitril, butadieen en styreen). Eigenlijk helemaal geen taak voor een overheidsbrandweer, maar men was er toch, vanwege het gasalarm. Ineens was er om uur een vreselijke ontploffing in het reactorgebouw waar de brandweermensen bezig waren. Een deel van de fabriek stortte onmiddellijk in en er brak een hevige brand uit, die met grote zwarte rookwolken gepaard ging. De explosie zaaide dood en verderf. Van de autospuit Teunis overleden Henk Paeper en Hennie Keijsper. Van de autospuit Teunis-1, de kleine tankautospuit, overleed Johnny Huiskens. Ook de chauffeur van de Commandowagen 1, Bertus Jansen, kwam om het leven, evenals brandmeester Riemer van der Zee, die daar als instructeur voor de bedrijfsbrandweer aanwezig was. Van die bedrijfsbrandweer kwamen ook vier leden om het leven. Tien brandweerlieden en vier burgers raakten gewond. Binnen de kortste keren waren brandweer, ambulancedienst, Bescherming Bevolking en Havendienst gemobiliseerd en werd het scheepvaartverkeer stilgelegd, de gewonden afgevoerd en de brand geblust. Maar de klap galmde nog lang na. Een herbezinning op het optreden bij ongevallen met gevaarlijke stoffen en de chemische industrie kwam op gang. De In de rubriek De Helden van Amsterdam staan we stil bij alle heldendaden die de Amsterdamse brandweer (tegenwoordig korps Amsterdam-Amstelland geheten) de afgelopen decennia heeft geleverd. Natuurlijk komen veel spraakmakende branden voorbij. Deze rubriek komt tot stand dankzij de geweldige medewerking van Gerard Koppers, de archivaris, tevens wandelende encyclopedie van de Amsterdamse brandweer. Commissie voor de Preventie van Rampen (CPR) werd opgericht en bij de brandweer - Amsterdam voorop - werd de basis gelegd voor een professionele ongevalsbestrijding gevaarlijke stoffen. Toen in de Tweede Kamer een voorstel voor meer geld daarvoor in behandeling was, ontplofte een chemische fabriek in Flixborough Engeland met 28 doden tot gevolg (1 juni 1974). Daarmee was het pleit snel beslecht en werd volop geld beschikbaar gesteld voor de professionalisering van de brandweeropleidingen en de vorming van regio s. In het kader van de nog prille milieuwetgeving en later ook de arbo-regelgeving werden voor petrochemische bedrijven vanaf 1972 arbeidsveiligheidsrapporten geëist en kwamen er allerlei voorschriften, die uiteindelijk uitmondden in wat nu Seveso-2 richtlijnen zijn. De klap van Marbon heeft heel wat losgemaakt. De fabriek ging verder onder een andere naam: Borg Warner en later General Electric Plastics. Zes jaar geleden is het complex helemaal gesloopt en er is geen In november vlak na de ingebruikneming - werd een grote oefening van de Amsterdamse brandweer, samen met de bedrijfsbrandweer, gehouden bij Marbon. spoor meer van te vinden. De brandweer ging ook verder. Van degenen die de ramp hebben meegemaakt is er niet één meer in actieve dienst. Dat kan ook niet na eenenveertig jaar. In de nieuwste kazerne Teunis aan de Vredenhofweg hangt de gedenksteen met de namen van de omgekomen brandweermannen en hun namen zijn ingebeiteld op het Nationaal Brandweermonument in Schaarsbergen. Na al die tijd wordt de herinnering vager en vager, maar zo af en toe mag er best bij stilgestaan worden. Uit respect voor het offer dat gebracht werd en als waarschuwing voor de risico s die de brandweer elke dag weer neemt. Foto s: Archief Brandweer Amsterdam-Amstelland Vijfenvijftig jaar geleden ging de toen drie jaar oude bioscoop Du Midi aan de Apollolaan in een zinderende vuurzee ten onder. Wie heeft daar niet de West Side Story gezien? Het was een felle, maar snelle brand, die de brandweer handenvol werk bezorgde, maar de rest van het complex kon behouden blijven! Gevaarlijke stoffen De ramp bij Marbon stond - achteraf gezien - niet alleen. Op 4 januari 1966 was er in Feyzin in Frankrijk al een explosie in een raffinaderij geweest waarbij elf brandweerlieden omkwamen en in Rotterdam hadden op 13 en 20 januari 1968 grote oliebranden gewoed bij Pakhoed en Shell. In Amsterdam zelf hadden eind 1968 en 1969 grote oliebranden geblust kunnen worden. Met vertrokken gezichten staan politiecommissaris Van Ingen, burgemeester Samkalden en brandweercommandant Baaij op het rampterrein.

12 pagina 12 t dé gratis krant voor de echte Amsterdammer - De Oud-Amsterdammer dinsdag 7 augustus 2012 Eropuit! Kalender... Amsterdamse uitjes Stuur uw agendabericht voor Amsterdamse uitjes naar ( ) info@deoudamsterdammer.nl of Postbus 5003, 1380 GA Weesp Historische trams rijden op zondag door Amsterdam Op alle zondagen tot en met oktober rijden zes historische trams in Amsterdam en Amstelveen. De trams komen uit Amsterdam, maar ook uit andere Nederlandse en Europese steden. De trams zijn gebouwd tussen 1904 en 1954 en zijn door vrijwilligers in oude luister hersteld. Er zijn twee hoofdlijnen opengesteld. De eerste is bestemd voor de Electrische Museumtramlijn Amsterdam en rijdt de route van de historische Haarlemmermeer- spoorlijn. De trams vertrekken achter het Haarlemmermeerstation en eindigen in Bovenkerk. De tocht kan ook vanuit Bovenkerk begonnen worden. De eerste tram vertrekt van het Haarlemmermeerstation aan de Amstelveenseweg om uur en rijdt elk half uur en vanaf uur zelfs elke 20 minuten. De eerste tram vanaf Bovenkerk (nabij Noordammerlaan 9 in Amstelveen) vertrekt om uur met hetzelfde tijdschema. De laatste tram vertrekt om uur van het Haarlemmermeerstation en vanuit Bovenkerk om uur. Er kan bij alle haltes worden opgestapt. De kosten zijn 4 euro voor een retour voor volwassenen. Met een stadspas van Amsterdam of Amstelveen krijg je een euro korting. Kinderen en personen boven de zuurballenwet (65+) betalen 2 euro voor een retour.het vertrek is van 11 tot en met 15de Grachtenfestival van 10 t/m 19 augustus De vijftiende editie van het Grachtenfestival vindt plaats van 10 tot 19 augustus in de Amsterdamse binnenstad. Tijdens de 15e editie van dit sfeer- en succesvolle festival worden opnieuw rond de bezoekers uit binnen- en buitenland verwacht. Het Grachtenfestival biedt naast bijzondere locaties en unieke concerten traditiegetrouw een podium voor jong muzikaal talent dat de ruimte krijgt de volgende stap te maken in hun muzikale carrière. Op staat het volledige programma en is meer informatie te vinden over prijzen van kaarten. Een andere nogelijkheid is de route van lijn 20 (foto). Deze start bij de Prins Hendrikkade en eindigt na een tocht van ongeveer een uur bij de Stopera. Het vertrek is van tot uur voor het Centraal Station, Prins Hendrikplantsoen nabij het Victoriahotel. Voor deze route, die onder andere langs het Concertgebouw en Artis gaat, kost een kaartje 7 euro (ook voor 65+). Kinderen van 4 t/m 11 jaar betalen de helft. De Oud-Amsterdammer, gratis krant vol nostalgie De Oud-Amsterdammer is om meerdere redenen een unieke krant voor de Amsterdamse 50-plusser. In deze krant staat geen nieuws (dat is op zich al nieuws), maar er staan al- leen verhalen over het Amsterdam van vroeger. Waarbij vroeger niet te ver terug is, want u moet erbij zijn geweest. De Oud-Amsterdammer gaat u raken omdat we terugkijken naar uw jeugd, naar het Amsterdam van toen het nog Amsterdam was. Een paar feiten over De Oud-Amsterdammer: De Oud-Amsterdammer is gratis. De Oud-Amsterdammer wordt in een oplage Dinsdag 10 juli 2012 van verspreid via ruim vierhonderd De Oud-Amsterdammer wordt ook uitgegeven in onder andere Almere en Purmerend, want ook hier wonen veel echte Amsterdammers. De doelgroep is iedere 50-plusser bij wie Amsterdam in de genen zit. De Oud-Amsterdammer is er voor en door lezers. Verhalen en foto s van Amsterdammers over hun geliefde stad zijn meer dan welkom. Sterker nog: daar drijven we op. Uitgever: De Oud-Amsterdammer The Happy Sunshines waren niet altijd happy zouden elfhonderd Amsterdameven vlekkeloos. Op 23 augustus 1950 Niet alles bij The Happy Sunshines liep The Two Mounties zouden het ms. Amsterdam, waarbij onder anderen se ouderen een boottocht maken met aan de lucht want op de flanken kaarten verkocht en er leek geen vuiltje t, optreden. Er werden ruim elfhonderd op konden. Maar dat was reclamepraa passagiers er dat letters van het nieuwe schip stond met grote waardoor de waterpolitie besloot dat liggen, te diep te schip het kwam want met de elfhonderd man aan boord te vissen en maakten deel uit detail: de Mounties zaten aan de waterkant Wim van het schip niet mocht uitvaren. Leuk uur of twee s middags belden ze naar een Tegen waren. zien te er van een prijsvraag welke artiesten hadden het langzamerhand erg koud. Gulden waar de boot bleef, want ze Het akkefietje met het ms. Amsterdam haalde de nationale kranten. De Magere Brug zonnetje in het leven van ouderen en Wie als artiest in de jaren vijftig, zestig zeventig optrad bij The Happy Sunshines, telde echt niet mee. Voor de ogen van duizenden ouderen traden conferenciers, acrobaten, clowns, goochelaars, zangers en zangeressen en wat al dies meer zij op. Een terugblik aan The Happy Sunshines is daarom bepaald ook een terugblik op typen artiesten die niet meer bestaan, maar is vooral een ode aan de oprichter Wim van Gulden. Het is niet eenvoudig om in een paar woorden te vertellen wie Wim van Gulden is. Een man bezeten van zijn hobby s, en die al zo n 35 jaar de Ouden van Dagen wat gezelligheid probeert te bezorgen. Daarbij is hij oprichter van het amateurgezelschap The Happy besunshines. In dit gezelschap zijn heel wat kende artiesten van nu bij hem als amateur gestart. Ook wij hebben van hem de kans die met zitten wel het gekregen, want hij zag twee jongens die zich The Two Mounties noemde. Dit voorwoord van Piet Bambergen Mounties de Vooren van (die samen met René vormde) staat in een jubileumboek uit 1982 ter gelegenheid van het 35-jarig bestaan van The Happy Sunshines. Bejaardengezelschappen De Ouden van Dagen, zoals senioren toen nog werden genoemd, een leuke zondagmiddag bezorgen, dat was de drijfveer van Wim van Gulden. In 1947 kwam een van zijn Wij sliepen met onze ouders op een slaapkamer Amsterdam had vroeger tientallen kleine bioscopen waar je een filmpje pagina 13kon pikken. Kleine, grote, gezellige, mooie, aftandse, De contouren noem groezelige, lekkende... maar op. van In Ajax de loop der jaren zijn erhet veelgrote verdwenen, steeds waarbij het vooral in de worden jaren tachtig beter zichtbaar snel ging. Maar dat laat onverlet dat veel pagina 15 Amsterdammers er warme herinneringen aan bewaren. denkt dat de bioscoop op zijn retour is: anno 2012 zijn er in Amsterdam 17 bioscopen met in totaal 55 zalen, waarvan Pathé met vier bioscopen de grootste is. Astoria Een van de verdwenen bioscopen is Astoria ( ) aan het Mosplein in AmsterdamNoord. Hier bewaart Frans van Emmerik - langzamerhand een trouw medewerker Kalverstraat 220. In een leeg winkelpand op van De Oud-Amsterdammer - warme herindit adres werd in 1896 de Volgend eerste filmvoor- e editie neringen aan. Zijn eerste ervaring was toen stelling in Nederland gegeven, met films hij nog geen usveertien jaar was en dat was 7 august dinsdag van de gebroeders Lumière (Méliès en Bioeen dodelijk moment, want hij schrijft: Jij graph). Vlak erna werden er in Carré films bent nog geen veertien jaar! Gedecideerd vertoond en de eerste echte bioscoop was en met strenge ogen bitste een mevrouw Flora in de Amstelstraat ( ); daarna achter een dubbeldik glazen ruit mij toe kwamen de Bijou Biograph in de Damstraat dat ik geen bioscoopkaartje kreeg om de ( ) en het befaamde Nöggerath in oorlogsfilm De kanonnen van Navarone de Reguliersbreestraat ( ). Het is te beleven. Achter een rond raampje met allemaal vergane glorie, in tegenstelling tot praatgaatjes hoorde ik haar luide stem Pathé die in 1907 startte met het vertonen als een bulderende kanonslag, om in de van korte films in het Grand Theatre in de beeldspraak van deze film te blijven. Ja, Amstelstraat, later in de schouwburgzaal daar sta je dan; over drie maanden zou ik van het Paleis voor Volksvlijt en weer later veertien worden, maar op de een of andere in het Rembrandt Theater. In 1916 warenisernietnon-verbale manier had ik mijzelf verraden zomaar een De Sloterplas 24 bioscopen in Amsterdam en het werden om toch binnen te komen in de Astoria plas, maar is het grootste meer biner alleen maar meer. Overigens, voor wie van debioscoop Amsterdam-Noord. Kwam dat stad. Deinplas nen de grenzen Sloterplas Wim van Gulden is oprecht blij met het optreden van de piepjonge Willeke Alberti. broers bij hem met de vraag of hij het nog naamloze muziekgezelschap dat voornamelijk muziek uit Hawaï speelde (dat was toen razendpopulair), met raad en daad terzijde kon staan. Dat kwam er op neer dat Wim optredens mocht regelen. Ik ging op zoek en de Borwini s, De Vrijbuiters waren net als de Chromonica s mondharmonicavirtuozen. zoals dat werd genoemd, doen, het totaal alleen en vergeten zijn, het en vond wat kleine bejaardengezelschappen wel totaal uitgerangeerd zijn in de maatschapdie we blij konden maken. Er moest dan hart. d pij. Het trof Van Gulden recht in zijn een naam komen. Het was vanzelfspreken En: Ik kreeg de steeds terugkerende vraag: was het dat je een Engelse naam koos, want Kun je niet een vereniging oprichten waar allemaal Engels wat de klok sloeg. Zo ontdat was van invloed kunnen? terecht wij ook opde stond de naam The Happy Sunshines. op mijn besluit. Ik wilde en zou een verenitredens liepen goed en voordat Van Gulden ging oprichten met amusement en mogelijk er erg in had, hadden zich meer artiesten ze andere activiteiten, maar vooral betaalbaar en gezelschappen aangesloten en konden voor deze mensen. Dat gebeurde. hele middagen vullen met optredens. Lees verder op pagina 5. Eenzaamheid Bij al die optredens in onder andere bejaardenhuizen werd Van Gulden getroffen door de eenzaamheid waarin veel ouderen verkeerden. Wie kijkt er naar deze mensen om op zondag, wie zorgt ervoor dat ze een kaartje kunnen leggen op een of ander clubje, wie?, vroeg Van Gulden zich af. En ook schrijft hij: Ik had inmiddels zoveel ellende en armoede onder bejaarden gezien, waar weinig aan te doen was. Wat mij vooral had getroffen was het niet meer mogen mee- Inkoop Oud Goud Oud Zilver Zilv/Gd Munten Winkelcentrum Diemerplein Diemen is gegraven tussen 1948 en 1956 en het zand diende als basis voor de westelijke tuinsteden, het huidige Nieuw-west. Duizenden mensen hebben er gerecreëerd, onder andere in het Sloterparkbad dat in 1957 is geopend aan de zuidoostkant waar je heel goed kunt zeilen, hengelen, duiken en gewoon lekker kunt liggen. En er was het vermeende monster dat de naam Nessie van West kreeg. Het kan niet anders dan dat velen herinneringen bewaren aan de zomer aan, op of in de Sloterplas. Die verhalen zijn voor de volgende editie van de Oud-Amsterdammer weer welkom. FOTO: GEHEUGENVANWEST.NL art! n st a v u Adverteren in De Oud-Amsterdammer? Neem contact op via / N Damslapers waren mafkezen pagina 3 Du Midi ging in 1957 in vlammen op en werd in 1959 weer heropend. Foto: Stadsarchief Amsterdam pagina 5 Tel: info@deoudamsterdammer.nl pagina 3 Deze week onder meer: In tientallen bioscopen kon je n nge bre nes even een filmpje pikken The Happy Sunshi Postbus 5003, 1380 GA Weesp Het was in een bioscoop niet altijd fijn toeven. In 1943 werd het Rembrandttheater op het Rembrandtplein door brand verwoest. Deze brand was door het verzet gesticht met als reden dat hier veel Duitse films werden gedraaid en er veel nazi-propaganda was te zien. In deze en andere bioscopen waren ook Deze week onder meer: regelmatig razzia s. Een andere brand was in Du Midi, dat onderdeel was van de Apollohal. De brand vond plaats in 1957 Amsterdam bevangen toen de bioscoop net drie jaar oud was. In 1959 werd Du Midi heropend. Bijzonder: de films werden hier door Olympische vertoond op een stenen muur. Een van de grootste successen na die tijd was de vertoning van de West Side Story, die hierkoorts vanaf weken is vertoond. We zagen opeens het wateroppervlak van een zwembad pagina 5 Iedereen was zo rood als een kraal pagina 13 Jonge Ajacieden komen om bij triest auto-ongeval pagina 15 Volgende editie dinsdag 24 juli Het publiek verlaat de bioscoop Nöggerath. FOTO: STADSARCHIEF AMSTERDAM omdat ik vertwijfeld de vier hoge stenen treden had beklommen en met schichtige terneergeslagen ogen stapjes nam op het dikke rode tapijt of was het gewoon bluf van haar kant? Ik kon die avond mooi vergeten. Astoria was niet de enige plek waar films werden vertoond in Noord, maar het was wel de enige echte bioscoop in dit stadsdeel. In het Antoniusgebouw draaide men films voor de opgroeiende pubers. Kinderen van rond de tien, twaalf jaar zagen daar films van Tarzan, die door de jeugd met oerwoudgeluiden werden ontvangen, of Rooie Roggers met zijn schimmel Trigger. Lees verder op pagina 7. nieuw in amsterdam: 7000m2 elektronica! 4GB geheugen 10,1'' tft scherm * Vraag naar de voorwaarden. Geldig t/m zondag 8 juli en diverse winkels. Het was niet altijd fijn toeven in de bioscoop Burg. de Vlugtlaan , Kinkerstraat A dam verspreidingsadressen waaronder verzorgingshuizen Dinsdag 24 juli ,2 GHz processor POINT OF VIEW PROTAB2 4.0 XXL 10" AndROid TABLeT resolutie 1024x600, 4Gb intern geheugen uitbreidbaar met micro-sd. Art. Nr.: minuten lopen vanaf centraal station 1e uur gratis parkeren* AmsterdAm I OOsterdOkseIlAnd OOsterdOkskade 67 7 dagen per week tot 22:00 open! Rederij Bergmann viert vandaag (10 juli) het 100-jarig bestaan. In al die jaren is de rederij uitgegroeid tot een van de grootste rondvaartrederijen van Amsterdam, met jaarlijks rond 1,4 miljoen gasten uit binnen- en buitenland. Het kan niet anders dan dat er onder de lezers Amsterdammers zijn die een mooie herinnering hebben aan zo n rondvaart door de grachten. Misschien heeft u uw grote liefde ontmoet, bent u er getrouwd, had u een bijzondere ontmoeting danwel een andere onvergetelijke ervaring of misschien was u wel zo n vlot babbelende gids die zo mooi kon vertellen over al die grachtenpanden. In de volgende editie van De Oud-Amsterdammer besteden we hier ruim aandacht aan, dus schroom niet en mail of stuur uw bijdrage. De adresgegevens vindt u op pagina 3. Adverteren in De Oud-Amsterdammer? Neem contact op via /

13 De Oud-Amsterdammer - dé gratis krant voor de echte Amsterdammer dinsdag 7 augustus 2012 pagina 13 Mijn straat: Zeilstraat/Schinkelkade Ode aan de boom van Arie door Jan Hendriks Omdat ik vanochtend toch in de buurt ben besluit ik, in een plotseling opkomende vlaag van nostalgie, eens een kijkje te nemen in dat oude buurtje van me waar mijn roots en dus ook vele jeugdherinneringen liggen. Na een plekje voor mijn auto te hebben gevonden wandel ik in de richting van de Zeilbrug. De dag moet nog op gang komen, sommige winkels zijn al open om hun eerste klanten binnen te laten. Voor andere is nog personeel in de weer met het wassen van ramen of het wegschrobben van hondenpoep op de tegels voor hun pui. Maar hoe ik het ook probeer, ik kan maar geen beeld van herkenning op mijn netvlies krijgen. De winkels van vroeger zijn er niet meer, vervangen of in een moderner jasje gestoken. Ook het verkeer is nu veel drukker en de mensen in de straat zijn anders. Als ik bij de brug aankom zie ik dat ook deze niet aan modernisering is ontkomen en heb ik de hoop om nog iets van vroeger te herkennen al opgegeven. Iets te vroeg naar het blijkt, want daar op de hoek van de Zeilstraat en Schinkelkade staat, reusachtig en majestueus het straatbeeld overheersend, de oeroude iep, de boom van Arie. Haringkarretje Ik zal een jaar of zes, zeven zijn. Ik sta naast mijn moeder voor het haringkarretje op de hoek van de brug en kijk gefascineerd toe hoe Arie de haringen neervlijt met zijn mollige handen, hoe hij ze met het vlijmscherpe mes in stukjes hakt en hoe daarna zijn dikke roze vingers er geroutineerd een pluk uitjes gelijkmatig over uitstrijken. Alles aan Arie is dik. Zijn handen, zijn buik en ook zijn gezicht met bolle roze wangen waarin vanaf de neus een fijn netwerk van blauwe adertjes loopt, het onweerlegbare bewijs van wat een publiek geheim is. Arie lust m graag! Maar Arie is ook een held. Met gevaar voor eigen leven heeft hij in de hongerwinter de boom verdedigd die naast zijn kar staat en waarop ik vanuit de stoel voor het raam zo n mooi uitzicht had. zeker zijn geveld, ware het niet dat Arie, met zijn vismessen gewapend, bij nacht en ontij op wacht had gestaan. Van mijn boom blijven ze af, had hij meermalen zijn klanten toevertrouwd. Die boodschap was helder overgekomen; met Arie viel niet te spotten. En dus kon ik dagelijks genieten van het leven in de boom. De duiven die er paarden en nestelden, de jonkies die gevoerd werden en later uitvlogen. Ach, er viel altijd wel wat te zien. Het knetterende motortje van een bootje in de gracht doorbreekt mijn overpeinzingen en ik keer snel weer terug naar het heden, werp nog een laatste blik omhoog in de boom, die trots en ongenaakbaar op mij neerkijkt. Terwijl ik terugloop naar mijn auto besef ik dat ik misschien wel de enige ben die weet waarom die boom De boom omstreeks 1960, prachtig beijzeld. Inmiddels is de boom ernaast opnieuw vervangen en deze zou het wel gaan redden. Als ik verder loop, onthult zich het gevelrijtje van de woningen aan de Schinkel, waartussen ook die van mijn ouderlijk huis. Wel veel kleiner en smaller dan ik mij herinner en nu in een strak modern renovatie-jasje gestoken. Ik kan het niet laten om er langs te lopen en even omhoog te kijken en zie door het raam een vleugje interieur van Italiaanse snit. Daarna loop ik naar de waterkant om de iep wat beter te bekijken. Zijn stam is inmiddels wel een meter dik en er lopen diepe groeven in de groengrijze schors. Terwijl ik daar sta en mij bewust ben van mijn band met deze reus, dwalen mijn gedachten af naar vroeger. Zo begon het. Deze foto stamt uit 1927 en laat de Zeilbrug en omgeving zien. De iepen zijn een jaar of vijf daarvoor geplant en beginnen al aardig te groeien. De Zeilstraat en Zeilbrug zijn nog zonder tramrails, want waar zou de tram naartoe moeten? Hier eindigt namelijk de stad. Met de aanleg van de Hoofddorppleinbuurt was net een begin gemaakt. Afblijven van die boom In die hongerwinter werden veel bomen s nachts gekapt en de boom van Arie zou er nog staat. De boom die getuige was van al mijn avonturen op straat. Die mij heeft zien opgroeien van kleuter tot puber en mij met het instappen in de trouwauto afscheid heeft zien nemen van mijn buurt. Hij zal er waarschijnlijk nog staan, lang nadat ik weer tot stof geworden ben. Dat alles dankzij Arie. Op 29 september 2004 ging Jan Hendriks nog eenmaal terug om een laatste blik te werpen op wat er nog van hem over was. Er stond een dragline met frees de resterende stronk tot pulp te vermalen. Toen ik de foto nam ging de brug open en bracht een laatste saluut, schrijft Hendriks. Deze foto is omstreeks 1955 genomen. De boom van Arie is al aardig opgeschoten, zijn maatje ernaast was inmiddels wegens ziekte gerooid en er groeit nu een kersverse nieuweling. De kar van Arie staat, helaas onbemand, links van de Zeilbrug. Schuin aan de overkant is nog het Victoria theater te zien, waar je op zondagmiddag voor een kwartje naar de film kon. Het zou echter anders lopen Mijn verhaal was voor iemand aanleiding om voor de boom van Arie registratie in het landelijk register voor monumentale bomen aan te vragen. Op 8 juli 2003 is de boom als zodanig geregistreerd onder nummer en verkreeg aldus een beschermde status. Dat betekent dat de boom niet mag worden gekapt, tenzij daar een zeer dringende reden voor is, zoals bijvoorbeeld ziekte. Helaas werd onlangs de zo gevreesde, besmettelijke iepenziekte bij de boom geconstateerd en is hij inmiddels gekapt. Ik heb een fotoserie gemaakt van de boom, vanaf 1927 tot en met het verwijderen van de resten op De oude foto s geven een leuk historisch beeld van dit stukje Amsterdam van nog voor de verhaasting. De boom van Arie laat een enorm gat na en niet alleen op de kade. Er is echter een lichtpuntje. De boom ernaast schijnt gezond te zijn en wie weet zit er nu achter een van de ramen ook een jongetje te kijken naar wat er zich allemaal in die boom afspeelt en komt er ooit nog eens een vervolg op de boom van Arie.

14 Bejaardengezelschappen De Ouden van Dagen, zoals senioren toen nog werden genoemd, een leuke zondagmiddag bezorgen, dat was de drijfveer van Wim van Gulden. In 1947 kwam een van zijn broers bij hem met de vraag of hij het nog naamloze muziekgezelschap dat voornamelijk muziek uit Hawaï speelde (dat was toen razendpopulair), met raad en daad terzijde kon staan. Dat kwam er op neer dat Wim optredens mocht regelen. Ik ging op zoek en vond wat kleine bejaardengezelschappen die we blij konden maken. Er moest dan wel een naam komen. Het was vanzelfsprekend dat je een Engelse naam koos, want het was allemaal Engels wat de klok sloeg. Zo ontstond de naam The Happy Sunshines. De optredens liepen goed en voordat Van Gulden er erg in had, hadden zich meer artiesten en gezelschappen aangesloten en konden ze hele middagen vullen met optredens. Bij al die optredens in onder andere be- doen, het totaal alleen en vergeten zijn, het totaal uitgerangeerd zijn in de maatschappij. Het trof Van Gulden recht in zijn hart. En: Ik kreeg de steeds terugkerende vraag: Kun je niet een vereniging oprichten waar ook wij terecht kunnen? Dat was van invloed op mijn besluit. Ik wilde en zou een vereniging oprichten met amusement en mogelijk andere activiteiten, maar vooral betaalbaar De Sloterplas is niet zomaar een plas, maar is het grootste meer binnen de grenzen van de stad. De plas is gegraven tussen 1948 en 1956 en het zand diende als basis voor de westelijke tuinsteden, het huidige Nieuw-west. Duizenden mensen hebben er gerecreëerd, onder andere in het Sloterparkbad dat in 1957 is geopend aan de zuidoostkant waar je heel goed kunt zeilen, hengelen, duiken en gewoon lekker kunt liggen. En pagina 14 dinsdag 7 augustus 2012 dé gratis krant voor de echte Amsterdammer - De Oud-Amsterdammer. Ontvang voortaan De Oud-Amsterdammer in uw brievenbus Oplage: ex. Dé gratis krant voor de echte Amsterdammer Dinsdag 5 oktober Jaargang 2, nr. 9 Ja, ik wil een jaarabonnement op De Oud-Amsterdammer 49,90 (in Nederland) 75,00 (buitenland) De Oud-Amsterdammer is een uitgave van: De Oud-Amsterdammer bv Adres: Postbus 5003, 1380 GA Weesp Telefoon: (020) Redactie: Hans Peijs, André Verheul Advertenties: Irene Venneker, Myrna Bos Productie: Dhr./Mevr...Voorletters...Tussenvoegsel...Achternaam... Enter... Media BV Adres Postcode... Plaats Telefoon Ingangsdatum Wilt u dit abonnement cadeau geven? Vul dan hieronder de gegevens in van de ontvanger. Dhr./Mevr...Voorletters...Tussenvoegsel...Achternaam Adres Postcode... Plaats Deze bon kunt u opsturen naar: De Oud-Amsterdammer, Postbus 5003, 1380 GA Weesp of ga naar en vul de bon digitaal in. The Happy Sunshines waren niet altijd happy Niet alles bij The Happy Sunshines liep even vlekkeloos. Op 23 augustus 1950 zouden elfhonderd Amsterdamse ouderen een boottocht maken met het ms. Amsterdam, waarbij onder anderen The Two Mounties zouden optreden. Er werden ruim elfhonderd kaarten verkocht en er leek geen vuiltje aan de lucht want op de flanken van het nieuwe schip stond met grote letters dat er passagiers op konden. Maar dat was reclamepraat, want met de elfhonderd man aan boord kwam het schip te diep te liggen, waardoor de waterpolitie besloot dat het schip niet mocht uitvaren. Leuk detail: de Mounties zaten aan de waterkant te vissen en maakten deel uit van een prijsvraag welke artiesten er te zien waren. Tegen een uur of twee s middags belden ze naar Wim van Gulden waar de boot bleef, want ze hadden het langzamerhand erg koud. The Happy Sunshines brengen Dinsdag 24 juli 2012 Deze week onder meer: Amsterdam pagina 3 Het akkefietje met het ms. Amsterdam haalde de nationale kranten. bevangen door Olympische koorts De Magere Brug pagina 5 Wij sliepen met Hierbij machtig ik De Oud-Amsterdammer om jaarlijks een bedrag van 49,90 van onderstaand bank- of girorekening af te schrijven t.n.v. Enter Media Weesp: zonnetje in het leven van ouderen Wie als artiest in de jaren vijftig, zestig en zeventig optrad bij The Happy Sunshines, telde echt niet mee. Voor de ogen van duizenden ouderen traden conferenciers, acrobaten, clowns, goochelaars, zangers en zangeressen en wat al dies meer zij op. Een terugblik aan The Happy Sunshines is daarom bepaald ook een terugblik op typen artiesten die niet meer bestaan, maar is vooral een ode aan de oprichter Wim van Gulden. Het is niet eenvoudig om in een paar woorden te vertellen wie Wim van Gulden is. Een man bezeten van zijn hobby s, en die al zo n 35 jaar de Ouden van Dagen wat gezelligheid probeert te bezorgen. Daarbij is hij oprichter van het amateurgezelschap The Happy Sunshines. In dit gezelschap zijn heel wat bekende artiesten van nu bij hem als amateur gestart. Ook wij hebben van hem de kans gekregen, want hij zag het wel zitten met die twee jongens die zich The Two Mounties noemde. Dit voorwoord van Piet Bambergen (die samen met René van Vooren de Mounties vormde) staat in een jubileumboek uit 1982 onze ouders op een slaapkamer pagina 13 De contouren van het grote Ajax worden steeds beter zichtbaar pagina 15 Volgende editie dinsdag 7 augustus ter gelegenheid van het 35-jarig bestaan van The Happy Sunshines. Sloterplas Wim van Gulden is oprecht blij met het optreden van de piepjonge Willeke Alberti. Eenzaamheid voor deze mensen. Dat gebeurde. Lees verder op pagina 5. er was het vermeende monster dat de naam Nessie van West kreeg. Het jaardenhuizen werd Van Gulden getroffen Inkoop kan niet anders dan dat velen herinneringen bewaren aan de zomer aan, door de eenzaamheid waarin veel ouderen verkeerden. Wie kijkt er naar deze mensen om op zondag, wie zorgt ervoor dat ze een kaartje kunnen leggen op een of ander Oud Goud Oud Zilver op of in de Sloterplas. Die verhalen zijn voor de volgende editie van de Oud-Amsterdammer weer welkom. Handtekening... clubje, wie?, vroeg Van Gulden zich af. En ook schrijft hij: Ik had inmiddels zoveel ellende en armoede onder bejaarden gezien, waar weinig aan te doen was. Wat mij vooral De Vrijbuiters waren net als de Chromonica s en de Borwini s, zoals dat werd genoemd, had getroffen was het niet meer mogen mee- mondharmonicavirtuozen. Zilv/Gd Munten Winkelcentrum Diemerplein Diemen FOTO: GEHEUGENVANWEST.NL Adverteren in De Oud-Amsterdammer? Neem contact op via / Oplage: ex. U

15 De Oud-Amsterdammer - dé gratis krant voor de echte Amsterdammer dinsdag 7 augustus 2012 pagina 15 Uit de schatkamer van Ajax Een van de slechtste verdedigingen ooit In deze rubriek besteden we aan de hand van bewaarde programmaboekjes en elftalfoto s op aandacht aan een bepaald seizoen van Ajax. Deze editie is dat 2000/ 01. Het nieuwe voetbalseizoen staat weer voor de deur voor een piepjong Ajax. Ach ja, seizoenstarts Daar hebben we er veel van gehad. Maar er zijn er niet zoveel die zo slecht gingen als die van het seizoen 2000/ 01. Op 22 augustus, de openingswedstrijd, ging het nog wel goed, want toen werd met 5-0 gewonnen van Fortuna Sittard met twee doelpunten van Shota Arveladze. Dat beloofde wat. Maar daarna ging het niet denderend, om het maar eens zacht uit te drukken. Sparta-Ajax 3-0. Ajax-NEC 0-0. Ajax-FC Groningen daarna lukte nog wel, zij het dat de 3-1 zege moeizaam over de streep werd getrokken (de tussenstand was nog 1-1 en een nieuwe deceptie doemde al op), maar in de wedstrijd erna won AZ met 3-2 van Ajax, twee weken later behaalde Heerenveen een voor die club verdienstelijk 2-2 gelijkspel en weer twee weken daarna legde Vitesse Ajax met 3-2 over de knie. Tussendoor werd nog één keer gewonnen, met 2-0 van het nietige RBC Roosendaal. De slechte start kon in de rest van het seizoen niet meer worden goedgemaakt, want PSV werd afgetekend landskampioen met 83 punten, met Feyenoord op de tweede plaats (66 punten) en Ajax als derde (61 punten). Verdediging De achilleshiel was de verdediging, want Ajax kreeg maar liefst 43 doelpunten tegen. Er waren zes ploegen die minder of hetzelfde aantal doelpunten tegen kregen dit seizoen. Vraag is dan natuurlijk wie Bovenste rij: Sjaak Wolfs, Laszlo Jambor, Ed de Vink, Leo van Veen, Pim van Dord, Wil Coort en Jos Geysel. Derde rij v.l.n.r.: Cedric v/d Gun, Tim de Cler, Brutil Hosé, Andy v/d Meyde, John Nieuwenburg, Abubakari Yakubu, John O Brien en Kevin Bobson. Tweede rij: Richard Knopper, Ferdi Vierklau, Shota Arveladze, Peter Boeve, Co Adriaanse, Johnny van t Schip, Ole Tobiasen, Nikos Machlas en Wamberto. Onderste rij: Bogdan Lobont, André Bergdølmo, Tomás Galásek, Aron Winter, Michael van Praag, Richard Witschge, Jesper Grønkjaer, Cristian Chivu en Fred Grim. Rafael v/d Vaart (talent van het jaar) staat niet op de foto. Amsterdam Toernooi In de jaren 70 was het een vast ritueel: een bezoek aan het Amsterdam Toernooi in het Olympisch Stadion. Het toernooi startte in 1975 ter gelegenheid van het 700-jarige bestaan van de stad Amsterdam. Het deelnemersveld bestond uit Ajax, Feyenoord, Barcelona (met Cruijff en Neeskens) en RWDM, de toenmalige Belgische kampioen. De Belgen wonnen het toernooi nadat zij in de finale Ajax met 5-2 hadden verslagen. Het eerste toernooi miste ik, omdat mijn moeder, mijn vader en mijn broer en ik op vakantie waren in Londen. Dat ik daar het schitterende Wembley Stadium zag vergoedde veel. Mijn eerste bezoek aan Londen, als 14-jarige, maakte diepe Oscar Borghardt schrijft op deze plaats over zijn herinneringen aan Diemenzijde, een van de korte zijden van stadion De Meer. indruk. De stad ademde voetbal. Ik zou er in de loop der jaren vaak terugkeren. In 1976 was ik voor de eerste keer bij het toernooi. Ik zag het Duitse Borussia Mönchengladbach en het Engelse Leeds United met 3-3 gelijkspelen en Anderlecht in de finale van Ajax winnen: 3-1. De jaren daarna gingen wij vrijwel elk jaar naar beide toernooidagen: op vrijdag werden de halve finales gespeeld en op zondag het duel om de derde en vierde plaats en tenslotte de finale. Wij zagen veel grote clubs live spelen: Manchester United, Dynamo Kiev, Fluminense, AS Roma, Bayern München, Liverpool en Ipswich Town. In 1979 besloten een vriend en ik op de zaterdag tussen de speeldagen naar het Hilton Hotel te gaan om daar een kop koffie te drinken. We hadden gelezen dat de selectie van het Londense Arsenal in dat hotel verbleef. Het hotel hebben wij nooit bereikt. Toen wij een meter of honderd van de entree verwijderd waren liepen twee jonge mannen in een rood trainingspak onze richting op. We herkenden ze meteen: Liam Brady en David O Leary, respectievelijk sierlijke spelverdeler en boomlange verdediger van Arsenal. De twee Ieren zijn inmiddels legendes van Arsenal. We spraken de twee sterren aan en zij bleken heel vriendelijk. We spraken even met de spelers over voetbal en gaven ze een hand. Missie geslaagd. er in die verdediging speelden dat het zo moeizaam ging. Op doel stond Fred Keeper en hoeveel Ajacied hij ook was, hij was niet de keeper waar alle Ajacieden met evenveel liefde aan terugdenken. Fred was, zeg maar, een tussenpaus. Christian Chivu stond nog wel zijn mannetje (hij werd dat seizoen Ajacied van het Jaar), maar verder was het behelpen met mannen als Ferdi Vierklau, Tim de Cler, Petri Pasanen (die later wel ontbolsterde, maar hij kwam net uit Finland en had aanpassingsproblemen), Ole Tobiasen en John Nieuwenburg. Dat was niet de verdediging waar Ajax van droomde. Machlas De mannen die dit Ajax droegen waren het grote talent Rafael van der Vaart, Aron Winter, Cedric van der Gun (hij speelde de meeste wedstrijden in dit seizoen), Richard Witschge, Jesper Grønkjaer, Andy van der Meyde (die was teruggekeerd na een verhuurperiode aan FC Twente) en niet te vergeten Nikos Machlas, die het jaar ervoor van Vitesse naar Ajax was gekomen. Machlas zou vier seizoenen blijven, speelde 64 wedstrijden en scoorde daarin 38 keer. Dat is niet eens een heel beroerd trackrecord, maar Machlas werd nooit een grote held in de ArenA. In de zomer voorafgaand aan het seizoen werd afscheid genomen van Daniel da Cruz Carvalho, oftewel Dani. Ajax heeft veel buitenlandse spelers zien gaan en komen, maar niet één was er zo kleurrijk als Dani. Cruijff himself noemde Dani het grootste talent dat Ajax in jaren had en de Portugese voetballer kon absoluut een balletje trappen, dat zag zelfs een blinde. Sterker nog, als Dani goed zou worden Verdwenen sportclubs: Midgetgolf in het Vondelpark Het is niet echt een verdwenen sportclub, maar vooruit, zo moeilijk zijn we niet. Dus toen Dik Verburg een stukje stuurde over de midgetgolfbaan in het Vondelpark, besloten we deze in deze rubriek te plaatsen. Hij schrijft het volgende: Zeker in de jaren zestig was er in het Vondelpark een heel mooie gravel midgetgolfbaan. De baan lag direct voorbij de brug in de Van Baerlestraat, richting Zuid. Ten minste één baan lag tegen de helling van de weg aan. Om de banen waren struiken geplant. De ingang was (meen ik) aan het eind van de Roemer Visscherstraat. Daar stond een houten gebouwtje en daar huisde een oude man die de baan en het groen onderhield, ballen en stokken uitdeelde en de orde handhaafde. In de 18de hole verdween de bal in een put en kon je er niet meer bij. De opbrengst was voor het Daniel da Cruz Carvalho was voorbestemd de beste voetballer van de wereld te worden, maar Dani genoot te veel van het leven en alle aandacht om dit waar te maken. begeleid zou hij volgens kenners een van de beste voetballers ter wereld kunnen worden. Maar Dani werd niet begeleid en genoot met volle teugen van zijn leven als proefvoetballer en van mooie jongen, want hij was wat je noemt een playboy. Dani zou alles bij elkaar 72 wedstrijden voor Ajax spelen, waarin hij twaalf keer scoorde. Daarna kwam het met hem en het voetbal nooit meer goed. UEFA Cup Was de eredivisie al geen feest, de Europese wedstrijden waren helemaal een drama. Ajax kwam uit in de strijd om de UEFA Cup. Van AA Gent werd nog wel gewonnen (ruim zelfs, de uitwedstrijd eindigde in 0-6), maar daarna was het exit tegen het toch nietige Lausanne Sports uit Zwitserland. De Zwitsers wonnen thuis met 1-0 en kwamen in de return niet verder dan een schamele 2-2. Midgetgolf voor het Emma Kinderziekenhuis Emma Kinderziekenhuis. Met een stel vrienden hadden we een clubje van een man of tien gevormd. We speelden daar elke week, de recordhouder was president van de club. Mijn persoonlijk record was 53, het clubrecord was 49 en bogey was 48.

16 pagina 16 dinsdag 7 augustus 2012 dé gratis krant voor de echte Amsterdammer - De Oud-Amsterdammer Vraag de gratis folder aan!