Een verhaal geschreven voor de 4e verjaardag van Mark Broerse

Transcriptie

1 Knibbekippetje Een verhaal geschreven voor de 4e verjaardag van Mark Broerse

2 Vlak bij het vliegveld Schiphol stond een mooie grote boerderij. Daar woonde Knibbekippetje. Er woonden nog veel meer kippen: papa, mama, zusjes, broertjes, ooms, tantes, neefjes en nichtjes. Zij woonden in een groot hok. Als het mooi weer was mocht de kippenfamilie naar buiten. Knibbekippetje scharrelde dan met haar familie rond in de tuin. Ze pikte zaadjes van de grond en smikkelde zo nu en dan zelfs van een wormpje. Het was een fijn leven voor Knibbekippetje en haar familie. Op een dag hoorde Knibbekippetje de boer tegen de boerin praten: Miep, volgende week wordt de boerderij gesloopt, laten we morgen de kippen vangen. We brengen ze naar de kinder 2 boerderij. Och Arie nee jammerde Miep tegen de boer, waarom moeten we hier nou weg. Kijk eens om je heen. Onze prachtige tuin, het land, de beesten. Tja Miep, het is nu eenmaal niet anders. Schiphol heeft onze grond nodig voor de nieuwe startbaan. De economie moet groeien, niets aan te doen. Economie? Daar snapte Knibbekippetje geen sikkepit van. Dat ze morgen weg moesten had ze wel heel duidelijk begrepen. Ze rende naar haar papa en mama. Papa, mama tokte ze, de boer en boerin gaan ons morgen vangen. Ze brengen ons naar de kinderboerderij. Ik wil niet naar de kinderboerderij. We moeten ons verstoppen. Knibbekippetje, kakelde haar papa, stel je toch niet zo aan. De boer en boerin

3 gaan ons heus niet vangen. Ze zorgen toch altijd goed voor ons? Waarom zouden ze zoiets doen? Omdat de boerderij wordt gesloopt, omdat, omdat uh.. uh.. stamelde Knibbekippetje er was iets met Schiphol en economie of zoiets. Onzin kakelde papa, je hebt het vast niet goed verstaan. Je hoeft niet bang te zijn. Er gebeurt heus niets. Knibbekippetje vertelde de andere kippen wat ze gehoord had. Maar er was geen kip die haar geloofde. Zij tokten en kakelden allemaal dat zij zich geen zorgen hoefde te maken. Maar Knibbekippetje maakte zich wel zorgen, ze was zelfs heel erg bang. Toen de boer s avonds de kippen binnen riep ging Knibbekippetje het hok niet 3 in. Zij verstopte zich onder een struik. Die nacht sliep Knibbekippetje buiten. Ze werd wakker van luid getok en gekakel. Het lawaai kwam uit het kippenhok! Heel voorzichtig kroop Knibbekippetje onder de struiken door, tot ze bijna bij het kippenhok was. Toen zag ze wat daar gebeurde. D e boer had de tractor met aanhangwagen naast het hok gereden. Op de grond stonden een paar grote dozen. Steeds wist hij een kakelende of tokkende kip te vangen. Die stopte hij dan in een doos. De boerin stond er huilend bij. Och Arie, die arme kippetjes. Nu moeten ze naar de kinderboerderij. Sorry Miep, het is niet anders en met een somber gezicht zette de boer de volle dozen op de wagen. Toen alle kippen gevangen

4 waren reed de boer weg. Knibbekippetje was erg verdrietig. Daar gingen papa en mama en al haar zusjes, broertjes, ooms, tantes, neefjes en nichtjes. Hadden ze maar naar haar geluisterd. Dan zaten ze nu niet in die nare dozen op weg naar de kinderboerderij. Ze huilde zachtjes, totdat ze honger kreeg. Voorzichtig scharrelde Knibbekippetje woonde voortaan verscholen onder de struiken. Het leven op de boerderij was helemaal niet fijn meer voor Knibbekippetje. Op een ochtend werd Knibbekippetje gewekt door een raar ronkend geluid. Het was een grote vrachtwagen. Die reed tot aan de deur van de boerderij. De chauffeur maakte de deuren open. Knibbekippetje onder de struiken, op zoek naar zaadjes en wormpjes. Toen ze moe werd deed ze een dutje, goed verstopt onder een struik. De boer en boerin mochten haar niet zien, want dan zouden ze Knibbekippetje ook vangen en in een doos naar de kinderboerderij brengen. 4 Knibbekippetje zag de boer, de boerin en nog wat vreemde mensen. Ze sjouwden allemaal dozen en kisten en kasten en zelfs een groot bed de vrachtwagen in. Toen ze klaar waren liepen de boer en boerin nog een laatste keer de tuin rond. Van onder de struik zag Knibbekippetje dat ze erg

5 verdrietig keken. Dag tuin, dag huis, snotterde de boerin, we zullen jullie erg missen. Kom op Miep probeerde de boer haar te troosten, het is wel heel jammer dat we weg moeten, maar we zullen het best gezellig krijgen in onze nieuwe flat. Hij keek er helemaal niet blij bij. Toen stapten ze bij de chauffeur in de vrachtwagen en reden weg. Knibbekippetje bleef alleen achter op de boerderij. Ze kon nu vrij rond lopen. Niemand die zich om haar bekommerde. Alle zaadjes en wormpjes die ze bij elkaar kon scharrelen waren voor haar alleen. Ze begon zelfs een beetje dik te worden van al dat snoepen. Als het donker werd kroop Knibbekippetje onder een struik. Ze dacht dan nog 5 even aan haar familieleden en viel verdrietig in slaap. Op een keer werd Knibbekippetje wakker door een enorm kabaal. Verschrikt keek ze van onder de struik wat er gaande was. Bulldozers zag ze, met hele grote wielen. Trekkers met grote grijpers en wel drie vrachtwagens. Opeens reed een bulldozer tegen de boerderij aan. Kraak zei de boerderij en stortte half in. Toen reed een andere bulldozer tegen de boerderij aan. Weer zei de boerderij kraak. Opnieuw stortte een stuk in. Dat ging door tot de hele boerderij afgebroken was. Daarna reden de bulldozers het kippenhok plat. Overal lagen stenen en stukken hout. Toen kwamen de grote grijpers aangereden. Zij schepten de stenen en stukken hout op en gooi

6 den het in de vrachtwagens. Volle vrachtwagens reden het erf af en kwamen even later leeg terug. Het duurde niet lang of weg was de mooie boerderij. Weg was het kippenhok. Knibbekippetje dacht aan de fijne tijd die ze had gehad in het hok. Hoe ze zo lekker warm onder mama s vleugels had geslapen. Knibbekippetje huilde zachtjes. Daarna begonnen de bulldozers en grote grijpers de bomen en struiken uit de grond te trekken. Knibbekippetje schrok zich een hoedje. Straks zouden ze haar struik weghalen. Ze moest weg zien te komen. Knibbekippetje keek om zich heen. Een heel stuk verderop stond een huis met een grote tuin. In die tuin stonden struiken. Misschien kon ze daar gaan wonen. 6 Maar Knibbekippetje was nog nooit zover van de boerderij geweest. Ze zou een sloot en een gevaarlijke weg over moeten steken. Zou ze dat wel durven? Toen kwam een grote grijper heel dicht bij haar struik. Knibbekippetje dacht niet meer na en rende en fladderde zo snel ze kon naar de sloot. Oei tokte ze, kippen kunnen helemaal niet zwemmen en maar een piepklein beetje vliegen, wat nu? Ze keek achterom. Een bulldozer kwam haar kant op. Toen nam ze een aanloop en bij de sloot fladderde ze zo hard ze kon met haar vleugels. Ze vloog! Heel eventjes maar, met een smak kwam ze aan de overkant van de sloot op de grond terecht. Auw! tokte Knibbekippetje en rende naar de weg. Bij de weg rustte

7 Knibbekippetje even uit. Auto s, brommers en fietsers zoefden langs. Toen het even iets rustiger was fladderde Knibbekippetje snel de straat over. Daar kwam een grote auto aangescheurd. Gelukkig, de vrouw in de auto zag Knibbekippetje en kon haar nog net ontwijken. Knibbekippetje trilde op haar pootjes toen ze de overkant veilig bereikte. 7 Toen ze op adem gekomen was liep Knibbekippetje naar een grote groene struik. Ze maakte er een mooi holletje onder en ging een lekker middagdutje doen. Opeens schrok Knibbekippetje wakker. Ze hoorde gegrom, geblaf en gesnuffel. Opeens zag ze twee hondensnuitjes onder de struik. Help, help tokte Knibbekippetje angstig. Stil maar gromde één van de snuitjes. Wie ben je, wat doe je hier? gromde het andere snuitje. Eten jullie me niet op? tokte Knibbekippetje bang. Nee, echt niet, vertel nu maar wat je hier uitspookt. Nou, tokte Knibbekippetje, dat is een lang verhaal. En ze vertelde de twee hondensnuitjes alles wat ze meegemaakt had. Over dat de andere kippen haar niet geloofd hadden. Dat die toen gevangen waren. Dat de boer en boerin weggingen. En dat daarna de boerderij en het kippenhok gesloopt werden door bulldozers en grote grijpers. En dat die daarna de bomen en struiken uit de grond trokken. Hoe Knibbekippetje de sloot over was gefladderd. Dat ze bijna onder een auto was gekomen en dat ze tenslotte onder de struik een dutje was gaan doen.

8 Tjeempie gromde het ene hondensnuitje. Gossie gromde het andere hondensnuitje. Ja, zei Knibbekippetje, en het ergste is dat ik mijn papa en mama en broertjes en zusjes zo ontzettend mis. De hondensnuitjes keken elkaar aan. Toen gromde één van de snuitjes: wij helpen je. Vanavond als het donker is gaan wij op zoek naar de kinderboerderij. O, dat zou geweldig zijn tokte Knibbekippetje en van pure blijdschap tikte ze met haar snaveltje op de snuitjes. Die nacht sliep Knibbekippetje heerlijk in haar nieuwe holletje. Ze wist zeker dat de honden haar familie zouden vinden. Het was net licht aan het worden toen de honden 8 vrolijk blaffend onder de struik kropen. Knibbekippetje, Knibbekippetje we hebben de kinderboerderij gevonden. Er zijn heel veel kippen. Gaan we er vanavond naar toe? Ja natuurlijk tokte Knibbekippetje, wat ben ik blij, wat ben ik blij!? En dit keer tikte ze wel twee keer met haar snaveltje op de snuitjes. Die avond kon Knibbekippetje haast niet wachten tot het donker werd. Eindelijk, daar kwamen de twee hondjes. We moeten voorzichtig zijn, het is donker, je kunt bijna niet zien waar je loopt, gromde één hondje. En er is geen stoep, we moeten oppassen voor de auto s, gromde het andere hondje. Heel voorzichtig fladderde Knibbekippetje achter de hondjes aan. Om grote modderplassen heen, over smalle

9 stukjes berm, door weilanden en soms zelfs over de weg. Toen ze langs een boerderij liepen begon opeens een grote hond luid te blaffen. De twee hondjes stonden stokstijf. Dat is Boze Bram, de hond van boer Piet! Wat moeten we doen? gromde één hondje. Rennen! gromde het andere hondje, rennen! En weg waren ze. Knibbekippetje fladderde er op haar snelst achteraan, maar kon de hondjes niet bijhouden. Opeens stond Boze Bram tegenover haar. Hij lachte gemeen, Knibbekippetje zag zijn grote witte tanden. Help, help, tokte ze, help, Boze Bram wil me opeten! Dat mag niet gebeuren gromde één hondje en rende terug naar Knibbekippetje en Boze Bram. Lafaard, gromde het andere hondje dat 9 ook aangerend kwam, kun je wel tegen kleine kippetjes. Jullie hebben wel een grote mond voor zulke rothondjes zeg, zal ik jullie dan maar opeten, gromde Boze Bram. De hondjes gromden en blaften tegen Boze Bram kom maar op als je durft! Boze Bram storte zich op de hondjes, maar die sprongen net op tijd weg, ieder aan een kant. Toen stortte Boze Bram zich op het ene hondje. Hij had hem bijna, maar het andere hondje beet hem in zijn poot. Boze Bram blafte auw en woedend probeerde hij het andere hondje te pakken. Maar toen beet het ene hondje hem in zijn staart. Dat ging een hele tijd zo door. Boze Bram blafte steeds bozer, maar kreeg de hondjes niet te pakken. En ondertussen was

10 Knibbekippetje stiekem door gefladderd. Toen Boze Bram uiteindelijk van vermoeidheid door zijn poten zakte, gromde hij oké, hoepel maar op jullie, maar kijk uit, als ik jullie of die kip weer hier langs zie komen vreet ik jullie op! Afgesproken blaften de hondjes vrolijk terug. En toen renden ze Knibbekippetje achterna. Voorzichtig Knibbekippetje, hier oversteken, gromde het ene hondje. En hier op de stoep, gromde het andere hondje. En ze liepen en liepen. En Knibbekippetje fladderde en fladderde. Linksaf, rechtsaf, schuin oversteken, en weer links en weer rechts en toen eindelijk. een hoog hek. Hier is het, gromde het ene hondje triomfantelijk. De kinderboerderij, gromde het andere hondje. Maar, tokte Knibbekippetje, dat hoge hek? Och, daar verzinnen we wel wat op, gromde het ene hondje. Eerst maar eens je familie opzoeken, gromde het andere hondje. Mama! Papa! Mama! Papa!, tokte Knibbekippetje zo hard ze kon. Mama! Papa! Mama! Papa! En nog eens. Mama! Papa! Mama! Papa! En opeens tokte er vanaf de andere kant van het hek een aarzelend stemmetje Knibbekippetje, ben jij dat? Ben jij dat echt? Mama, mama, ja mama ik ben het!, tokte Knibbekippetje blij terug. Knibbekippetje! hoorde ze nu haar papa kakelen. Kom hier, kom bij ons! Het is best leuk hier, kom toch hier! Maar dat hoge hek? tokte Knibbekippetje. Wacht eens even dacht Knibbekippetje, nog niet zo lang geleden 10

11 ben ik over een sloot gefladderd, het leek wel of ik vloog. Als ik dat nou nog eens probeer. Ze nam weer een lange aanloop en bij het hek fladderde ze zo hard ze kon met haar vleugels. Ze vloog! Heel eventjes maar, precies hoog genoeg om over het hek te komen. Met een smak viel ze naar beneden, recht in de vleugels van Knibbekippetje s mama. Het duur de niet lang of alle kippen kwamen op Knibbekippetje af. Alle broertjes, zusjes, neefjes, nichtjes ooms en tantes. Ze wilden precies weten wat er allemaal gebeurd was. En Knibbekippetje vertelde al haar avonturen. En daar bij het hek tokte ze, staan de liefste hondensnuitjes die er bestaan. Zij hebben me bij jullie gebracht. Alle kippen tokten en kakelden Hoera voor de hondjes! Hoera voor de hondjes! N o g nooit had Knibbekippetje zich zo gelukkig gevoeld. De rest van haar leven bleef Knibbekippetje op de kinderboerderij bij haar familie. En de twee hondensnuitjes kwamen elke week op bezoek. 11

12 tekst: Marian van Ruitenbeek illustraties: Bas Broerse uitgave: Natte Voetje Productions, 2005