Instantie. Onderwerp. Datum

Transcriptie

1 Instantie Hof van beroep te Antwerpen Onderwerp Managementvennootschap Gebrek aan bewijs van prestaties Datum 18 mei 1999 Copyright and disclaimer Gelieve er nota van te nemen dat de inhoud van dit document onderworpen kan zijn aan rechten van intellectuele eigendom, die toebehoren aan bepaalde betrokkenen, en dat er u geen recht wordt verleend op die desbetreffende rechten. M&D Seminars wil u met dit document de nodige informatie verstrekken, zonder dat de in dit document vervatte informatie bedoeld kan worden als een advies. Bijgevolg geeft M & D Seminars geen garanties dat de informatie die dit document bevat, foutloos is, zodat u dit document en de inhoud ervan op eigen risico gebruikt. M&D Seminars, noch enige van haar directieleden, aandeelhouders of bedienden zijn aansprakelijk voor bijzondere, indirecte, bijkomstige, afgeleide of bestraffende schade, noch voor enig ander nadeel van welke aard ook betreffende het gebruik van dit document en van haar inhoud. M&D Seminars 2006 M&D CONSULT BVBA ARTHUR VERHAEGENSTRAAT GENT TEL 09/ FAX 09/ info@mdseminars.be

2 ARREST VAN HET HOF VAN BEROEP TE ANTWERPEN - 18 MEI e Kamer Voorzitter: Mevr. M. Bertrand Raadsheren: Dhr. R. Thys, Mevr. D. Wouters Griffier: Dhr. A. van Lint Partijen: Ramaekers Roland, Janssens Marie-Jeanne tegen de Belgische Staat Het Hof, na beraadslaging zitting houdende in openbare zitting houdende in openbare zitting, wijst het volgend arrest: Gelet op de aanslagen in de personenbelasting, gemeente Hasselt, a) aanslagjaar 1990, inkomsten 1989, artikel , supplement aan artikel , toegezonden aan de belastingplichtigen op 4 december 1992, b) aanslagjaar 1991, inkomsten 1990, artikel , supplement aan artikel , toegezonden aan de belastingplichtigen op 22 november 1993, c) aanslagjaar 1992, inkomsten 1991, artikel , supplement aan artikel , toegezonden aan de belastingplichtigen op 18 februari 1994, d) aanslagjaar 1993, inkomsten 1992, artikel , supplement aan artikel , toegezonden aan de belastingplichtigen op 22 december 1995, e) aanslagjaar 1994, inkomsten 1993, artikel , supplement aan artikel , toegezonden aan de belastingplichtigen op 5 februari Gelet op de bezwaarschriften tijdig toegekomen bij de bevoegde directeur op 19 februari 1993 (a), 3 december 1993 (b), 2 maart 1994 (c), 4 januari 1996 (d) en 13 februari 1996 (e). Gelet op de bestreden beslissing genomen door de ambtenaar gedelegeerd door de gewestelijk directeur der directe belastingen te Hasselt op 1 oktober 1997 en op dezelfde dag aangetekend verzonden aan de belastingplichtigen, waardoor de bezwaarschriften worden afgewezen. Gelet op het verzoekschrift tot voorziening tijdig ingediend ter griffie van het Hof van Beroep te Antwerpen op 22 oktober 1997 samen met het origineel van het exploot van betekening van 17 oktober Overwegende dat eiser op 1 januari 1963 op zelfstandige basis een onderneming start voor schilder- en versieringswerken, plaatsen van wand- en vloerbekleding met uitzondering van hout en tegels; dat hij op 13 juni 1989 de B.V.B.A. R.R. opricht, die als doel heeft: - het bedrijfsbeheer van vennootschappen en instellingen, zowel in België als in het buitenland, - het adviseren, organiseren en bemiddelen in de aan- en verkoop, de in- en uitvoerhandel en het voeren van tradingactiviteiten, - consulting op het gebied van beheer, management en marketing, - consulting op het gebied van personeelsbeheer, inbegrepen aanwervingen, selectie, training en vorming, - onderneming voor het plaatsen van wand- en vloerbekledingen; warmte- en geluidsisolering, vervaardigen en plaatsen van houten schrijnwerk, schilderen van gebouwen en behangen, garneren en inrichten, - onderneming voor onderhouds-, herstellings- en transformatiewerken, - groot- en kleinhandel, de in- en uitvoerhandel en de vervaardiging van alle verf, behang- en inrichtingsmaterialen en -produkten, - tussenpersoon in de handel, als makelaar in goederen, als zelfstandige handelsvertegenwoordiger en als commissionair; dat eiser, enig vennoot - oprichter, wordt benoemd tot statutair zaakvoerder; dat het boekjaar van de vennootschap loopt van 1 oktober tot 30 september van het volgende jaar en het eerste boekjaar loopt van 13 juni 1989 tot 30 september 1990, met dien verstande dat het alle verrichtingen zal omvatten die sinds 1 januari 1989 voor rekening van de vennootschap in oprichting werden gedaan, bij toepassing van artikel 13bis van de vennootschapswet; dat volgens eiser de vennootschap werd opgericht omdat de doelstellingen, die door de natuurlijke persoon werden nagestreefd, enkel konden ingelost worden door een managementvennootschap; dat

3 één van die doelstellingen is de éénmanszaak in te brengen in de vennootschap en de aandelen te herverdelen; dat volgens eisers de vennootschap in de betwiste jaren diverse managementprestaties leverde aan eiser en hiervoor diverse facturen opstelde; dat eiser de facturen van de vennootschap in de kosten inbracht in zijn aangifte in de personenbelasting; dat de aanslagambtenaar deze facturen niet aanvaardde als aftrekbare beroepskosten voor de betwiste jaren, wat aan eisers kenbaar werd gemaakt in diverse berichten van wijziging van aangifte van 14 september 1992 (aanslagjaar 1990), 9 september 1993 (aanslagjaren 1991 en 1992) en 19 juni 1995 (aanslagjaren 1993 en 1994), waarin gesteld werd dat er feitelijke gegevens waren die lieten vermoeden dat er sprake was van simulatie en dat de betreffende facturen dan ook fictieve prestaties behelsden; dat eisers dit standpunt telkens hebben betwist; dat de aanslagen werden gevestigd overeenkomstig de berichten van wijziging; dat de bezwaren van eisers tegen deze aanslagen als ongegrond werden afgewezen. Overwegende dat eisers volgende grieven opwerpen: - de gefactureerde managementvergoedingen voldoen aan alle voorwaarden van artikel 49 WIB 92, zodat zij moeten aangenomen worden als beroepskosten in hoofde van eiser; de verschuldigde vergoedingen zijn immers zeker en vaststaand door eiser opgenomen in zijn boekhouding in het belastbaar tijdperk waarop ze betrekking hebben, ze hebben een duidelijk bedrijfskarakter en ze zijn verantwoord door bewijskrachtige stukken. De administratie laat na aan te tonen dat er sprake is van veinzing, zoals zij voorhoudt. De feitelijke gegevens waarop de administratie steunt bewijzen niets. Het standpunt van de administratie komt neer op een ongeoorloofde inmenging in het beleid van eiser. - Er is sprake van dubbele belasting vermits de betwiste uitgaven die verworpen werden reeds belast werden in de vennootschapsbelasting als ontvangen erelonen van de B.V.B.A. - Aangezien eisers niet het opzet hadden om de belasting te ontduiken, kan de belastingverhoging van 50% niet toegepast worden. Overwegende dat verweerder concludeert tot de ongegrondheid van de voorziening en de bevestiging van de bestreden beslissing; dat wanneer de administratie de belastbare grondslag heeft vastgesteld door feitelijke vermoedens, de belastingplichtige het tegenbewijs dient te leveren; dat de verkoopfacturen die door de B.V.B.A. R.R. werden opgemaakt voor de inkomstenjaren 1989, 1990, 1991, 1992 en 1993 een taakomschrijving bevatten die op zijn minst als vaag te bestempelen is; dat aan de hand van de facturen de aard en het bedrijfskarakter van de geleverde prestaties niet kan bewezen worden, terwijl evenmin het bedrag van de aangerekende prestaties kan gecontroleerd worden; dat terecht een vermoeden werd afgeleid dat de zogenaamde beheersverrichtingen en de facturatie ervan een geveinsd en fictief karakter hadden; dat eisers er ook niet in slagen om het bestaan van de aangevoerde beroepskosten aannemelijk te maken: zij bewijzen immers niet dat tegenover de beheersvergoedingen, waarvan de werkelijke betaling niet werd aangetoond, wel degelijk wederprestaties staan die door de vennootschap werden geleverd; dat er geen sprake is van dubbele belasting; dat eisers wel degelijk hebben beoogd om de normaliter door hen verschuldigde belasting te ontduiken, en niet louter de ontwijken, zodat de belastingverhogingen van 50% terecht werden opgelegd. Overwegende dat wanneer, zoals in casu, de administratie de belastbare grondslag door feitelijke vermoedens heeft vastgesteld, het tegenbewijs berust bij de belastingplichtige, die daartoe afdoende gegevens moet inbrengen; dat artikel 44, 1 lid WIB 64 vereist dat de belastingplichtige het bedrag van al zijn bedrijfsuitgaven en lasten verantwoordt door middel van bewijsstukken en slechts het bewijs van sommige bedrijfsuitgaven toelaat door middel van alle andere door het gemeen recht toegelaten bewijsmiddelen, met uitzondering van de eed, indien de belastingplichtige in de onmogelijkheid verkeert bewijsstukken voor te leggen; dat de uitgaven en lasten waarvan het bedrag niet is verantwoord in gemeenschappelijk overleg door de belastingplichtige en de administratie mogen worden bepaald en indien geen akkoord wordt bereikt, de administratie die uitgaven of lasten op een redelijk bedrag taxeert; dat het niet volstaat de echtheid en het bedrag van de gemaakte kosten aan te tonen, dat de administratie de zekerheid moet bekomen dat de uitgaven die eisers willen aftrekken inderdaad een bedrijfskarakter hebben; dat de administratie het recht en de plicht heeft om de werkelijkheid van de als aftrekbaar voorgestelde uitgaven te onderzoeken en de aard ervan te controleren, dit wil zeggen te beoordelen of ze daadwerkelijk uitgaven omvatten die noodzakelijkerwijze aan de uitoefening van het beroep verbonden zijn en of ze werden gedaan om de inkomsten te verkrijgen of te behouden; dat de administratie ook het recht heeft te

4 oordelen of het bedrag van bepaalde uitgaven of lasten die aftrekbaar zijn, op overdreven wijze de beroepsbehoeften te boven gaan en zo ja, de aftrek van een gedeelte van die uitgaven te weigeren. Overwegende dat de verkoopfacturen die door de Bvba R.R. werden opgemaakt voor de inkomstenjaren 1989, 1990, 1991, 1992 en 1993 een taakomschrijving bevatten die vaag is; dat voor inkomstenjaar 1989 als omschrijving werd gebruikt "voor diverse geleverde prestaties in 1989", wat zeer algemeen en vaag is, terwijl nooit een detail van de prestaties werd voorgelegd; dat voor de andere inkomstenjaren volgens de verkoopfacturen volgende prestaties werden verricht: - opvolgen van concurrentiepositie in de omgeving, - bijhouden van de boekhouding, - onderhouden van de bankrelaties, - algemene administratie, - onderhandelen met potentiële nieuwe klanten, - onderhandelen met bestaande klanten, - onderhandelen met leveranciers, - overleg en vergelijk in verband met de administratie, - wekelijkse overlegvergaderingen, - studie over toekomstplannen (bijbouwen, nieuwbouw, verhuizing); dat er evenwel geen specificatie bestaat over de werkelijke aard en de werkelijkheid van deze prestaties; dat aan de hand van deze facturen de aard en het bedrijfskarakter van de geleverde prestaties niet bewezen wordt, en ook het bedrag van de aangerekende prestaties niet kan gecontroleerd worden; dat er geen enkel bewijs voorhanden is van de betaling van de vergoedingen voor geleverde prestaties voor aanvang van iedere maand of van termijnvoorschotten, zoals bepaald in de afgesloten managementovereenkomst, noch van de betaling van de opgemaakte facturen; dat de bankstukken werden onderzocht doch hieruit niet kan opgemaakt worden of de vergoedingen wel betaald werden en op welke manier de gelden werden overgemaakt aan de Bvba; dat door eisers geen stukken werden voorgelegd in verband met de geleverde prestaties en de betaling van de betreffende vergoedingen; dat de bij de managementovereenkomst betrokken partijen niet alle gevolgen van hun juridische handelingen hebben aanvaard: pas vanaf het inkomstenjaar 1993 (aanslagjaar 1994) wordt de in de overeenkomst bepaalde handelwijze in verband met de facturatie van de vergoedingen gevolgd, nl. door middel van voorschotfacturen; volgens artikel 1 van de overeenkomst houdt de manager zich bezig met sociale, boekhoudkundige, fiscale en financiële zaken en adviezen, doch uit het administratief dossier blijkt dat eisers zich dienaangaande laten bijstaan door een extern accountantskantoor; dat de administratie uit al deze elementen terecht heeft afgeleid dat er sprake is van veinzing, met name onbewezen betalingen voor onbewezen prestaties; dat eisers niet bewijzen dat tegenover de beheersvergoedingen, waarvan de werkelijke betaling niet werd aangetoond, wel degelijk wederprestaties staan die door de vennootschap werden geleverd; dat eisers er niet in slagen om het bestaan van de aangevoerde beroepskosten aannemelijk te maken; dat om deze redenen de administratie terecht de door de Bvba R.R. opgestelde verkoopfacturen niet als aftrekbare beroepsuitgaven heeft aanvaard. Overwegende dat er geen sprake is van dubbele belasting zoals bedoeld in artikel WIB 64; dat een dubbele belasting voorkomt bij het tweemaal belasten van éénzelfde inkomen voor hetzelfde of verschillende aanslagjaren ten name van eenzelfde of van verschillende belastingplichtigen, wanneer één van de aanslagen de andere wettelijk uitsluit, terwijl het in casu om twee verschillende zaken gaat, namelijk enerzijds het niet in aanmerking nemen van een kost als beroepskost en anderzijds het belasten van een aangegeven omzet als inkomen. Overwegende dat eisers, niettegenstaande meerdere verzoeken daartoe, steeds hebben nagelaten de nodige verantwoordingsstukken voor te leggen in verband met de echtheid en het bedrijfskarakter van de door de Bvba geleverde prestaties; dat gelet op de vaststelling dat eisers via een constructie kosten wensen in mindering te brengen, waarvan zij de echtheid niet kunnen aantonen, en gelet op het gesimuleerd karakter van de verrichtingen, de administratie terecht geoordeeld heeft dat eisers hebben beoogd om de normaliter door hen verschuldigde belasting te ontduiken, en niet louter te ontwijken; dat dan ook terecht een belastingverhoging werd toegepast. Overwegende dat de voorziening ongegrond is en de bestreden beslissing dient bevestigd te worden. OM DIE REDENEN,

5 HET HOF, recht doende op tegenspraak, Gelet op artikel 24bis van de wet van 15 juni Gehoord in openbare terechtzitting het verslag van raadsheer D. Wouters. Verklaart de voorziening ontvankelijk doch ongegrond. Bevestigt de bestreden beslissing.. Veroordeelt eisers tot de kosten, begroot aan de zijde van verweerder op nihil.