Jeanke steelt de harten van afdeling Sonne kijk op pagina 20 VITAAL IS EEN UITGAVE VAN VIVRE EN VERSCHIJNT VIJF KEER PER JAAR

Transcriptie

1 Vivre FiveLive kijk op pag VITAAL IS EEN UITGAVE VAN VIVRE EN VERSCHIJNT VIJF KEER PER JAAR DEC NR. 408 Jeanke steelt de harten van afdeling Sonne kijk op pagina 20

2 2 vitaal Inhoud 02 ) 03 ) 04 ) 05 ) 06 ) 08 ) 09 ) 10 ) 11 ) 12 ) 13 ) 14 ) 16 ) 18 ) 20 ) 21 ) 22 ) 23 ) 25 ) 26 ) Bloemetje voor... Voorwoord Officiële opening De Bron CZ-verwenprijs B en B timmert aan de weg Gastvrijheid verankeren in organisatie Uitnodiging nieuwjaarsreceptie De ste Ook de was verandert Eerste Lustrum WVDO 8 vragen Vivre FiveLive Klevarie is nu verzamelgebouw Geld zoeken voor kunst Jeanke steelt de harten van afdeling Sonne Toine van Oirschot, Ik ben een bouwman Van veranderpotentie naar veranderkracht Gewoon Beter verlaagt de drempel Gewoon Beter in Koepelhof Initiatief 'Make their day voor herhaling vatbaar H 't bloemetje voor... de vrijwilligers van de Drei Leliën et was een speciale dag. De bewoners van de afdeling de Drei Leliën op Croonenhoff hadden al in de gaten dat er iets ging gebeuren. De tafel werd extra schoongeveegd en er werd een mooi tafellaken opgelegd. In de gezamenlijke huiskamer van de afdeling werd de kerstboom opgetuigd en werd er feestelijk versierd. De bewoners begonnen aan Fini Kuras en Elvira Sahetapy, medewerkers van de afdeling, te vragen of er misschien iemand jarig was. Nee, zeiden ze. Jullie moeten maar even afwachten. Iets later kwamen ook de vrijwilligers van de afdeling één voor één de huiskamer binnen. Onder het genot van een kopje koffie nam Elvira het woord. We hebben een leuke verrassing voor alle vrijwilligers. Jullie zijn al sinds het begin van Croonenhoff een trouwe vrijwilliger waar de afdeling veel steun aan heeft. Wekelijks komen jullie met veel plezier onze bewoners verzorgen en jullie ondernemen met hen allerlei activiteiten. Daarom verdienen jullie t Bloemetje. In de Drei Leliën woont een aantal Molukse cliënten. Zij hebben door hun andere taal en cultuur vaak moeite om hun boodschap over te brengen. De vrijwilligsters, die voor een deel dezelfde achtergrond hebben, hebben daar minder moeite mee. Daarna bood Elvira onder luid applaus Saar Lewerissa, Annie Thans, Ans Borsboom, Jolanda Savelberg, Lenie Tatipata en Nettie Paays t Bloemetje aan. Bedankt voor jullie inzet en we hopen jullie nog lang hier te mogen verwelkomen op Croonenhoff. De onverwachte bijeenkomst werd afgesloten met koffie en een heerlijk stukje Limburgse vlaai. Wil jij ook een collega, cliënt of vrijwilliger een hart onder de riem steken of in het zonnetje zetten? Geef hem of haar dan op voor 't bloemetje. Stuur een naar: marc.kentgens@vivre.nl.

3 vitaal 3 Daarheen en weer terug Beste lezer, H et leven is vol verrassingen en bij tijd en wijle grillig. Ik vermoed dat velen van u, zeker na lange levensjaren, hierover uitgebreid mee kunnen praten. We worden allemaal opgeslokt door onze dagelijkse besognes en zijn bezig met onze toekomst. Plannen maken en nadenken over later hoort bij ons leven. Plotseling gebeurt er iets, zo onverwacht en intens, waardoor het er allemaal even minder toe doet. Lijdzaam Ik mocht dit recent ook ervaren. Zo ben je in de kracht van je leven, een dag later realiseer je je dat je erg ziek bent. Sinds enkele weken ben ik patiënt en beleef ik de gezondheidszorg van binnen uit. Dat is ook wel weer een leerrijke ervaring. Als directeur tracht je invloed uit te oefenen op de ontwikkeling van je organisatie en de kwaliteit van zorg. Je probeert te leiden. Nu ben ik in een rol gedrongen, waarin ik lijdzaam moet zijn en moet volgen, loslaten. Niet gemakkelijk voor een baasje. Een nieuwe les die het leven van me vraagt en waar ik me goed door heen zal proberen te slaan. Voorlopig zal ik ook het schrijven van dit cursiefje op moeten schorten. Immers; als je niet vol in de dagelijkse werkelijkheid van Vivre staat, is het niet goed mogelijk actueel en puntig te blijven in je column. De redactie zal met wijsheid wel een alternatief bedenken. Ik blijf uit de coulissen de zaken volgen, en beloof u dat ik, als de toekomst mij dat toestaat, de draad op enig moment weer op zal pakken. Gelukkig gaat ondertussen het gewone leven door. Kerstmis en Nieuwjaar maken hun opwachting. Graag wens ik u en de uwen zalige feestdagen en een goede jaarwisseling toe. Ik hoop dat 2011 u veel goeds zal brengen. Jan Meijers voorzitter Raad van Bestuur Vivre Gas terug Helaas betekent het ook dat ik voorlopig gas terug zal moeten nemen in Vivre. Mijn ziekte eist nu alle energie op. Abrupt alles loslaten is niet gemakkelijk. We zijn met zoveel goede dingen bezig. Gelukkig weet ik dat ze bij Dik Mol, het management en al onze collega s in goede handen zijn. De koers is duidelijk. Het is een kwestie van dagelijks stap voor stap doorzetten en goed bewaken. Ik heb er veel vertrouwen in dat Vivre door zal gaan op de ingeslagen weg. Terug naar mijzelf Bij dit alles moet ik onwillekeurig denken aan De Hobbit uit de sprookjesverhalen van Tolkien. Een klein manneke, weinig avontuurlijk, dat toch op pad moet om een queeste te vervullen. De auteur gaf het boek de ondertitel Daarheen en Weer Terug mee. Wat de Hobbit overkomt, gebeurt mij ook. Ik was op weg, daarheen, naar de toekomst, maar het lot besliste dat ik weer terug moet, naar mijzelf, mijn ziek zijn.

4 4 vitaal De Bron Officiële opening De Bron Z aterdag 9 oktober was een mooie nazomerdag. Ideaal voor de officiële opening van het nieuwe zorgcentrum De Bron in Eijsden. De opkomst was overweldigend. Meer dan 400 gasten waren gekomen om deze nieuwe Vivre-locatie te bezichtigen. Na de toespraken van de bestuurders van Servatius Woningstichting en Vivre trad het toneelgezelschap VET (Vereniging Eijsdens Toneel) op. De hoofdrolspelers hadden zich allemaal als ouderen van de gemeente Eijsden verkleed. In een sketch namen ze niet alleen de nieuwe locatie onder de loep. Ook de perikelen rondom de komende fusie tussen de gemeenten Eijsden en Margraten kwamen aan de orde. Bronwater De officiële opening was toevertrouwd aan de oudste bewoners, meneer Wolfs en mevrouw Wolfs-Franck, van De Bron. Met speciale gietertjes goten zij bronwater in de vijver van De Bron; een mooie symbolische handeling. Daarna begon een open dag, georganiseerd door de GGD Limburg, gemeente Eijsden, Servatius en Vivre. Ook diverse lokale ondernemers hadden een stand en presenteerden hun waar. Er waren bovendien verschillende muzikale optredens, rondleidingen door de gebouwen en workshops van Meer Bewegen Voor Ouderen. De dag werd afgesloten met een heerlijk buffet voor de bewoners. m e n e e r W o l f s e n mevrouw Wolfs-Franck

5 vitaal 5 Foto boven: R i c a r d o G e i j s e l a e r s ( l i n k s ) en Desirée van Mook (rechts) CZ verwenprijs voor Croonenhoff en Beukeloord Jaarlijks looft zorgverzekeraar CZ diverse prijzen uit aan zorginstellingen die een goed verwenzorg-idee hebben. Ook dit jaar was de prijsuitreiking in het mooie Chateau St.Gerlach in Houthem. Daarvoor waren de locaties Croonenhoff en Beukeloord uitgenodigd. Activiteitenbegeleidster Desirée van Mook van locatie Croonenhoff ontving een cheque voor de nostalgische kermis die op 1 oktober, met de start van de Week van de Ouderen, werd georganiseerd. Ricardo Geijselaers, activiteitenbegeleider van locatie Beukeloord, kreeg een cheque voor de theatervoorstelling Ja zuster Nee zuster. Deze voorstelling werd eind september opgevoerd door een profes sioneel theatergezelschap. Vooraf werden de bewoners getrakteerd op een Mestreechs buffet. De voorstelling was een groot succes.

6 6 vitaal Monique Durlinger, Jos Schols en Gildy Hertogs B en B timmert aan de weg De dienst B en B oftewel Behandeling en Begeleiding bestaat nu twee jaar. Zij omvat de artsen en psychologen plus de paramedische professionals van Vivre. In totaal zo n 80 personen. Zij treden weinig voor het voetlicht. Ten onrechte, vindt prof. Jos Schols, de manager van de dienst. Daarom komen in de komende nummers van Vitaal de verschillende groepen aan het woord. O m te beginnen een gesprek met Jos Schols, Monique Durlinger, hoofd medische en psychologische zorg en Gildy Hertogs, hoofd paramedische zorg. Waarom deze serie? Jos Schols: Omdat de behandelaars veel deskundigheid in huis hebben, die nauwelijks bekend is. Ook binnen Vivre niet. Door de disciplines in een serie artikelen te presenteren, wordt het voor de andere medewerkers van Vivre eenvoudiger daar een beroep op te doen. En ook aan de buitenwacht willen we graag onze deskundigheid laten zien. Geen status aparte Maar eerst moet er een vuiltje weggewerkt worden. Aandacht vragen voor deze groep wil niet zeggen dat ze een aparte groep wil zijn. Monique Durlinger: De dienst B en B wil integraal meedraaien binnen Vivre. We bundelen onze deskundigheid weliswaar in een eigen dienst, maar ons dagelijkse werk ligt vooral op de locaties. Dat zijn onze werkplekken. En daar vragen we geen status aparte, geen positie zoals in het verre verleden de arts had. Integendeel: wij

7 vitaal 7 B en B timmert aan de weg werken samen met verplegenden en verzorgenden. Samen zorgen wij ervoor dat onze cliënten zich veilig voelen en een goede kwaliteit van zorg en behandeling krijgen. Natuurlijk weet Jos Schols dat er in Nederland ook verpleeghuisorganisaties zijn waar de dienst B en B zich soms lijnrecht tegenover de managers opstellen, net zoals specialisten in een ziekenhuis die zich van oudsher organiseren in maatschappen en vanuit die posities hun eigen belangen behartigen. Dat willen wij in Vivre absoluut niet. Wij willen een onderdeel van de organisatie zijn, niet er tegenover staan. Bundelen Als dat gezegd is, kan Jos Schols duidelijk maken waarom hij twee jaar geleden de artsen, psychologen en de paramedische medewerkers samenbracht in één Dienst. Dit om de kwaliteit van deze groep medewerkers te bewaken en te bevorderen. Voor een deel spelen hier dezelfde argumenten als bij het Facilitair Bedrijf. In het verleden had bijna elke locatie zijn eigen regelingen, ook op het gebied van behandeling en begeleiding. Nu is het zorgproces gestroomlijnd en werken de medewerkers op alle locaties volgens dezelfde kaders. Gildy Hertogs: Het kan niet zo zijn dat artsen en psychologen, maar ook fysiotherapeuten en andere paramedische medewerkers in elke locatie hun eigen regels stellen. Kwaliteit De bundeling moet ook leiden tot meer kwaliteit. Ho, ho zegt Schols. Ik wil absoluut niet gezegd hebben dat er in het verleden geen kwaliteit geleverd werd. Integendeel. Maar op deze wijze kun je dat wel beter bewaken en aansturen. En je kunt ook gerichter werken aan specialisaties en andere ontwikkelingen binnen de gezondheidszorg. Monique Durlinger: Naast de reguliere somatische en psychogeriatrische zorg, hebben we binnen Vivre vier aandachtsgebieden waar we speciaal op inzetten. Ze somt ze op: de jong-dementerenden, de ouderen met een psychiatrisch verleden, de palliatieve zorg en de revalidatie. Jos Schols: Op die gebieden hebben we inmiddels flink wat deskundigheid in huis, die we graag laten zien, niet alleen binnen de eigen organisatie, maar ook naar buiten toe. In één adem voegt hij eraan toe dat de dienst B en B veel energie steekt in de verdere opleiding van zijn medewerkers. Dat leidt in een aantal gevallen op termijn ook tot het schrijven van een proefschrift. Niet zo vreemd als je weet dat Schols naast zijn functie als manager van B en B ook hoogleraar aan de Universiteit Maastricht is. Het gaat mij er overigens niet om zoveel mogelijk universitaire promoties te verzamelen, maar je moet mensen die daarvoor de capaciteiten hebben, wél de kans geven. En gelukkig biedt de Raad van Bestuur daar ook faciliteiten voor. Paramedisch Dokters en psychologen vormen binnen B en B een minderheid. Het merendeel van de medewerkers behoort tot de paramedische dienst. Gildy Hertogs somt op wie daartoe horen: Dat zijn fysiotherapeuten, ergotherapeuten, logopedisten en diëtisten. Ook voor deze groepen geldt dat we veel aandacht besteden aan verdere scholing en specialisatie en dat we er ook voor waken dat zij te geïsoleerd optreden. Alleen als we samenwerken, ook met de verzorgenden, bereiken we goede resultaten. Naar buiten De dienst B en B werkt van oudsher vooral in de verpleeghuizen. Maar het is duidelijk dat ook de bewoners van de zorgcentra baat kunnen hebben bij de gespecialiseerde deskundigheid van B en B. Zo verschijnen fysiotherapeuten en diëtisten, maar ook psychologen steeds vaker in de zorgcentra. Met artsen ligt dat wat ingewikkelder, zegt Jos Schols. Bewoners van zorgcentra houden in principe de huisarts die ze ook thuis hadden, maar we werken eraan dat die vaker een beroep zal doen op de deskundigheid van de specialisten ouderengeneeskunde, - de nieuwe naam van de 'oude'- verpleeghuisarts. Een volgende stap kan zijn dat de groep op verzoek ook adviezen en behandelingen aanbiedt aan mensen die nog thuis wonen. Daar wordt al wel voorzichtig over gepraat. Hoe dan ook, de hoofdtaken zullen altijd binnen Vivre liggen. Beweging Het is duidelijk dat de Dienst B en B volop in beweging is en bijna popelt om haar deskundigheid te laten zien. Of zoals Jos Schols het zegt: Wij hebben kwaliteiten in huis, die nauwelijks bekend zijn. Dat is jammer. Daar zouden veel meer cliënten en medewerkers hun voordeel mee kunnen doen.

8 8 vitaal De trainingen van Vivre Gewoon Beter zijn nog in volle gang. Maar intussen wordt al gewerkt aan de volgende fase. Als medewerkers enthousiast zijn over de nieuwe aanpak, moet je er voor zorgen dat het enthousiasme ook verankerd wordt in de organisatie. Dat betekent onder meer dat je de 130 bestaande functieomschrijvingen die binnen Vivre gelden, aanvult met gewenste gedragskenmerken of competenties. Gastvrijheid verankeren in organisatie 'D at is een omvangrijk, maar tegelijk heel inspirerend project, zeggen Yvonne Stallinga en Peter Maessen. Zij zijn de kartrekkers van het project dat vanaf begin januari van start gaat en tegen medio 2012 afgerond moet zijn. Het is omvangrijk omdat alle groepen medewerkers binnen Vivre erbij betrokken worden. En het is inspirerend omdat die een actieve rol hebben bij de invulling van de nieuwe profielen. Route Hoe gaat dat dan? Yvonne Stallinga: We beginnen met een informatieronde in alle 15 locaties van Vivre. Daarin leggen we uit wat we gaan doen en waarom we dat doen. Die informatieronde moet eind februari 2011 achter de rug zijn. Daarna starten we met workshops, waarbij medewerkers de kans krijgen hun functie opnieuw in te kleuren. Die tweede ronde zal medio 2012 afgerond zijn. Dan beschikken we over competentieprofielen die passen bij de koers die Vivre de laatste jaren ingeslagen is. Yvonne Stallinga Peter Maessen De manier waarop Wat verandert er dan? Peter Maessen: De oude functieomschrijving is vooral gericht op vakbekwaamheid. Er staat in wat je moet kunnen, om je functie goed uit te voeren. De functieomschrijving geeft in feite een antwoord op de vraag wátwat je moet doen. In het stuk dat erbij komt in vaktermen: het competentieprofiel - ligt de nadruk op de manier waarop je werkt, op de mentaliteit van waaruit je je werk doet. Daarbij moet je denken aan zaken als enthousiasme, inlevingsvermogen en aandacht voor service en vraaggerichtheid. Het competentieprofiel geeft een antwoord op de vraag HOEhoe je het moet doen. Gemeenschappelijk En nu concreet Yvonne Stallinga: Voor alle medewerkers van Vivre gelden dezelfde uitgangspunten. Dat betekent dat in de 130 competentieprofielen een stuk gemeenschappelijk is, zeg maar de basis; die geldt voor iedereen. Wij noemen dat de vier kerncompetenties. Die vier zijn: gedrevenheid, inlevingsvermogen, service- en vraaggerichtheid en vakkundigheid. Van elke kerncompetentie worden een paar praktische voorbeelden gegeven. Die voorbeelden noemen we gedragsankers. Zoals heeft een goed humeur in zijn benadering en houding naar de klant. Indien een medewerker een goed humeur heeft, de werkzaamheden met plezier verricht en problemen op een positieve manier probeert op te lossen dan ziet de leidinggevende een enthousiaste medewerker die werkzaamheden zo goed mogelijk probeert uit te voeren. Op deze wijze kan de leidinggevende zien dat de medewerker aan de competentie gedrevenheid voldoet en weet de medewerker welk gedrag van hem wordt verwacht. Een ander voorbeeld van een gedragsanker : komt uit zichzelf met voorstellen om de service aan de klant te verbeteren. Van de medewerker wordt dus een proactieve en inlevende opstelling verwacht. Ook dat is feitelijk zichtbaar. Met de gedragsankers kunnen we zien en meten in hoeverre het feitelijk gedrag past bij de nieuwe aanpak. Aan de hand van de ankervoorbeelden kunnen we dus zien of medewerkers zich echt kunnen inleven of echt vraaggericht werken. Die vier kerncompetenties komen uit de koker van Vivre Gewoon Beter. Zij belichamen de ideeën die daar ingeoefend zijn.

9 vitaal 9 Niet allemaal over één kam Peter Maessen: We gaan niet iedereen over één kam scheren. Daarvoor lopen de werkzaamheden van de medewerkers te ver uiteen. Naast de vier gemeenschappelijke competenties zijn er ook nog drie competenties die meer passen bij specifieke groepen. Die aanvullende nieuwe beroepseisen - eigenlijk zijn het gedragseisen - zijn nog nauwelijks ingevuld. Dat gebeurt in de workshops. We nemen aan dat daar ter plekke ook concrete voorbeelden van gegeven worden. Met die drie eigen competenties en de voorbeelden kunnen de deelnemers hun eigen functie een eigen kleur geven. Bij die gesprekken zijn overigens ook leidinggevenden aanwezig. Zij zullen erop letten dat de competenties en de voorbeelden realistisch en uitvoerbaar zijn. Niet iedereen praat mee Yvonne Stallinga: We hebben 130 functiebeschrijvingen, die komen allemaal aan de orde. Maar er is ook een grote groep medewerkers die dezelfde functie hebben. Ik denk daarbij aan de verzorgenden. Als die allemaal naar de workshop zouden moeten, moeten we daar een paar jaar voor uittrekken. Die tijd hebben we niet. Daarom werken we daar met vertegenwoordigers, die aangewezen zijn door de (locatie) manager. Afronding De verschillende profielen worden uiteindelijk nog eens besproken door de manager en de deelnemers aan de workshop. Daar moet het definitieve profiel uitrollen dat een plaats krijgt in het eigen personeelsdossier. En uiteraard krijgen ook de medewerkers die niet hebben deelgenomen aan de workshops alle informatie over het nieuwe profiel dat bij hen past. Als het profiel er eenmaal is, dan is het de bedoeling dat dit als richtsnoer gebruikt wordt bij de uitvoering van de dagelijkse werkzaamheden. Spraken we tot nu toe vaak in de trant van wat de medewerker moet doen; de benoemde competenties en hierbij behorende gedragsvoorbeelden maken concreet hoe medewerkers het werk moeten doen. Er leefden allerlei beelden. Want het begrip enthousiasme kun je op zeer veel verschillende manieren invullen. Door nu aan te geven wat concreet bedoeld wordt met enthousiasme wordt het voor zowel de leidinggevende als de medewerker concreter en tastbaarder. Ook medewerkers onderling kunnen elkaar gemakkelijker aanspreken op dit wenselijke en concrete gedrag. Verder worden de competenties van elke medewerker besproken tijdens het jaarlijkse functioneringsgesprek tussen leidinggevende en medewerker. Indien leidinggevende en medewerker samen tot de conclusie komen dat de medewerker zich een bepaalde competentie meer eigen moet maken, maken zij daarover samen ontwikkelingsafspraken, bijvoorbeeld op het gebied van bijscholing. Omdat de nadruk tijdens het gesprek ligt op de verdere ontwikkeling van de medewerker in zijn functie, zullen de functioneringsgesprekken in de toekomst ontwikkelingsgesprekken gaan heten NIEUWJAAR Nieuwjaarsreceptie Graag nodigt Vivre u uit voor de nieuwjaarsreceptie op maandag 3 januari Dit keer is gekozen voor locatie Koepelhof. U bent vanaf uur van harte welkom. We heffen dan samen het glas op het nieuwe jaar. Adres: Koepelstraat LW MAASTRICHT Telefoon

10 10 vitaal Ook de was verandert Sinds dit jaar heeft Vivre een nieuw wasgoedsysteem opgestart, in nauwe samen werking met een nieuwe wasserij Rentex Awé uit Hoensbroek. Het nieuwe systeem zorgt voor flink wat veranderingen en onwen nigheid. Directeur Luuk de Win van Rentex Awé legt het uit. Truus Spaans, medewerkster van het FSM, en Albert Vermeij, EVV er De ste Begin november kwam op het Facilitair Service Meldpunt (FSM) de ste melding binnen, sinds de opstart op 1 maart Albert Vermeij, EVV er op La Valence meldde dat er een afstandsbediening defect was. Voor het FSM was deze mijlpaal aanleiding om de melder in het zonnetje te zetten. Truus Spaans, medewerkster van het FSM, die de melding in behandeling nam, mocht namens het FSM een klein presentje overhandigen aan Albert. Albert: Ik ben zeer vereerd dat ik degene ben die de ste melding gemaakt had. Ik had dit zelf niet in de gaten en was daarom verrast. Ik werk al jaren voor Vivre en maak altijd gebruik van de service van het FSM. Als je een klacht, wens, informatie of storing meldt bij het FSM, weet je dat het goed behandeld wordt. Het FSM is een meldpunt waar medewerkers van Vivre terecht kunnen voor al hun facilitaire klachten, wensen, informatie en storingen. U kunt contact opnemen met het Facilitair Service Meldpunt door middel van fsm@ vivre.nl of telefoon of via FacilityNet. Hoe was de situatie eerder? In het verleden was de situatie van locatie tot locatie anders: De zes verpleeghuizen van Vivre maakten tot voor kort gebruik van een andere wasserij die de persoonlijke was verzorgde van de cliënten. De zorgcentra hadden contacten met verschillende wasserijen. Cliënten konden ook altijd zelf een andere wasserij uitzoeken of hun was laten verzorgen door hun familie. Waarom deze veranderingen? De financiering rondom het verzorgen van de was die geregeld wordt door de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten (AWBZ) - is vorig jaar gewijzigd. Daardoor was Vivre genoodzaakt het verzorgen van de was opnieuw te bekijken. Na een aanbestedingstraject koos Vivre voor een andere wasserij en een nieuw wasgoedsysteem. Ook dit nieuwe aanbod, dat geldt voor alle cliënten van Vivre, is niet verplichtend. Cliënten kunnen ook nu een andere wasserij kiezen of hun was door hun familie laten verzorgen. Zij moeten dan wel het volle pond betalen en kunnen dan echter geen gebruik maken van de Vivre-regeling. Daarover later meer. Persoonlijk Hoe werkt dat nieuwe systeem? Luuk de Win: We werken met het zogenaamde persoonlijk wasgoedsysteem, waarbij er een rechtstreekse relatie is tussen de bewoner en Rentex Awé. In het verleden moest alle kleding op de locatie nog uitgesorteerd worden op afdeling en persoon. Nu ontvangt men een hangend en gevouwen kledingpakket op naam gesorteerd, zodat de kleding direct in de kast van de bewoner gehangen kan worden. Daarnaast moest men vroeger eerst de ongecodeerde

11 Directeur Luuk de Win van Rentex Awé vitaal 11 kleding naar de linnenkamer brengen, om ze te laten coderen. Dit duurde vaak lang en de kans op vermissingen was hierdoor ook groot. Nu kan men door het gebruik van de persoonlijke waszak direct de (vuile) kleding inleveren en wordt deze kleding, vóór het wassen door Rentex, eerst gecodeerd. Er zijn dus veel minder handelingen nodig en dit vermindert de kans op vermissingen sterk. Animo Hoeveel bewoners doen er nu mee? De Win: Op dit moment doen zo n 600 bewoners van Vivre mee aan het nieuwe systeem. Dat aantal stijgt, omdat men gewend en vertrouwd raakt aan het systeem en er de voordelen van ziet. Het aantal klachten valt ook relatief mee. De kosten Vivre wil een controleerbaar en transparant afrekensysteem, zodat de bewoner zelf een goed overzicht heeft over de kosten. Vivre heeft ervoor gekozen om de bewoner niet alles te laten betalen, zoals de AWBZ wil, maar een plafondbedrag van 57,23 in te voeren. Dit is een belangrijke meevaller voor de bewoner van Vivre. De kosten voor het wassen van de kleding bedragen dus maximaal 57,23 per vier weken. Wanneer de feitelijke kosten hoger zijn, worden de meerkosten in rekening gebracht bij Vivre. We gaan er dan vanuit dat er dan meer gewassen moet worden in verband met een lichamelijke aandoening. Wanneer men de kleding laat wassen door een andere wasserij of door de familie krijgt men de 57,23 niet; dan moet men alles zelf betalen. De bewoners die op 31 december 2008 al bij Vivre in een verzorgingshuis woonden, hebben recht op een vergoeding voor de was. Zij ontvangen 21,09 per maand zolang ze bewoner zijn van een Vivre-locatie. Ook voor hen geldt de plafondregeling van 57,23 maar alleen wanneer zij hun kleding laten verzorgen door Rentex Awé. Het platgoed en badgoed (lakens, dekbed, washandjes, baddoeken etc.) worden door Vivre gratis aan de bewoner verstrekt. Wil iemand liever zijn eigen beddengoed gebruiken, dan wordt dit niet door Rentex gewassen. De bewoner kan dit beddengoed bij een andere wasserij of door een familielid laten wassen en betaalt hier dan de kosten voor. Vivre Proper Hoe is de invoering van het nieuwe wasproces verlopen? Luuk de Win: De opstart is op een constructieve wijze verlopen door de goede samenwerking met zowel het Facilitair Bedrijf als de locaties van Vivre. Met name de ondersteuning van Vivre Proper was heel belangrijk. De medewerkers van Vivre Proper kregen er een aantal belangrijke taken bij. Vroeger waren zij vooral de mensen bij wie men de ongecodeerde kleding inleverde om naam codes erin te zetten. Nu heeft Proper rondom de was meer een service- en beheertaak naar de bewoner toe. Het is voor de wasserij een groot voordeel om op alle locaties een centraal aanspreekpunt te hebben. En Vivre Proper vervult deze taak uitstekend. Rentex Awé Tot slot: Wie is nu eigenlijk Rentex Awé? Rentex Awé is in de jaren vijftig ontstaan als kleine wasserij in Hoensbroek. In de beginjaren richtte de wasserij zich vooral op particuliere klanten. Tegenwoordig beschikt het bedrijf over drie grote productielocaties en levert het een integrale dienstverlening op het gebied van textielverzorging en linnenverhuur ten behoeve van gezondheidszorg, horeca en industrie in Zuid Limburg. Infoboekje Rentex Awé heeft overigens een infoboekje gemaakt dat helemaal afgestemd is op de situatie bij Vivre. In de maand december krijgen alle deelnemers aan het persoonlijke wasgoedsysteem dit boekje. Ook op locatie wordt het verspreid voor diegenen die er interesse in hebben.

12 12 vitaal Week van de ouderen Eerste lustrum In de eerste week van oktober viert Vivre traditiegetrouw de Week van Ouderen. In deze feestweek worden op alle locaties verschillende gezellige activiteiten georganiseerd die voor iedereen gratis toegankelijk zijn. Dit jaar had de Week een extra feestelijk tintje, want hij werd voor de vijfde keer georganiseerd. Het eerste lustrum dus. Locatie Croonenhoff startte op 1 oktober, de Dag van de Ouderen, met een nostalgische kermis. Bewoners en bezoekers werden getrakteerd op ouderwets suikergoed, zoals zuur- en kaneelstokken, noga en suikerspinnen. Natuurlijk waren er ook allerlei attracties. Op het binnenterrein stond onder meer een draaimolen en een kop van jut en binnen konden de mensen blikgooien, touwtje trekken en vishengelen. Sommige locaties, zoals Klevarie en La Valence, hadden zelfs een heel weekprogramma samengesteld met Limburgse avonden, een preuvenemint en een Oktoberfest. Het was weer een geslaagde week, waarin jong en oud samen genoten van de activiteiten en gezelligheid. Volgend jaar weer!

13 vitaal 13 > vervolg van pagina 5 8 vragen over het leven van Monique Middendorp Wie ben je? Ik ben Monique Middendorp (50). Ik ben getrouwd met André Steenhoff en we hebben twee dochters. Een dochter woont nog thuis. We werken alle vier in de zorg. We wonen in Echt. Wat is je functie binnen Vivre? Ik ben zorgcoördinator op afdeling t Brook in verpleeghuis La Valence in Heugem. De afdeling heeft 48 cliënten. Zestien ervan zijn dementerend, 32 hebben lichamelijke beperkingen. Hoe lang werk je al bij Vivre? Sinds september Daarvoor heb ik vele jaren gewerkt bij Orbis in Geleen, in de verpleeghuizen Sint Jansgeleen en Odilia. Ik ben naar Heugem gegaan, omdat ik daar zorgcoördinator kon worden. Die functie bestond op dat moment nog niet bij Orbis. Nu wel, maar dat is geen reden om terug te gaan. Het werk in Heugem bevalt me uitstekend. Wat zijn je dagelijkse bezigheden? Ik coördineer de zorg op t Brook. Dat betekent dat je verantwoordelijk bent voor de kwaliteit van de zorg die geleverd wordt. Dat houdt onder meer in dat ik het werk op de afdeling plan en de vervanging regel als een medewerker uitvalt. Verder controleer ik of de afspraken over de behandeling van cliënten uitgevoerd worden en stuur ik de EVV ers aan. Ik ben trouwens zoals bij Vivre gebruikelijk is ook EVV er van vier cliënten. Met deze baan heb ik de handen vol. Vooral omdat je niets op de automatische piloot kunt doen; je moet steeds alert blijven. Wat doe je graag in je vrije tijd? Wij zijn echte dierenmensen. We hebben thuis katten en honden en pony s. Daar zorgen mijn man en ik voor. En als we op vakantie zijn, doet onze jongste dochter dat. Want vakantie, dat hoort erbij. Altijd naar Spanje. En natuurlijk vind ik het heerlijk lekker thuis te zijn, zonder veel verplichtingen. Wat is het mooiste moment in je leven? Het klinkt traditioneel, maar ook voor mij geldt dat de geboorte van onze dochters echt het mooiste moment van mijn leven is. Ik vind overigens dat er elke dag wel een mooi moment is. Daar geniet ik ook van. Wat zou je graag nog eens doen in je leven? Tja, als ik er over nadenk: misschien wil ik later, samen met mijn man, wel een deel van het jaar in Spanje wonen. Ik zou er niet het hele jaar willen zitten. Maar een deel van het jaar, dat zou prima zijn. Wat is je lijfspreuk? Kort en krachtig: Niet zeuren, maar doen.

14 14 vitaal 13 november 2010 Op zaterdag 13 november ging het dak eraf in de Polfermolen; een feestlocatie in Valkenburg. Maar liefst medewerkers van Vivre waren samen met partner uitgenodigd om met elkaar vijf jaar Vivre te vieren. Het was een spectaculair feest dat ieders verwachting overtrof. Blijk van waardering De organisatie bestaat al veel langer, maar vijf jaar geleden is besloten om verder te gaan onder de naam Vivre. Volgens de Raad van Bestuur reden voor een groot feest voor alle medewerkers als blijk van waardering voor hun inzet. Een speciale feestcommissie (Bep de Bruijn, Rob Roumans, Wilbert Steijns, Math Boon en Marc Kentgens) werd in het leven geroepen en ging de uitdaging aan om een groot Vivrefeest te organiseren met een programma dat voor elk wat wils biedt. En dat was gelukt. De Polfermolen beschikt over meerdere feestzalen en die avond hadden ze allemaal een eigen thema. Voeten van de vloer Het feest ging van start in de grote feestzaal. Bestuurder Dik Mol heette iedereen welkom en sprak zijn dankwoord uit aan alle aanwezigen, waarna het startsein werd gegeven voor een fantastische avond. Met een groots optreden van de Crazy Piano s werd de dansvloer meteen in gebruik genomen. Naar hartelust swingde menigeen erop los. Diegenen die van wat rustigere muziek houden, konden naar het jazzcafé of naar de theaterzaal waar de big band Mo Jones optrad. Maar ook het Amstelcafé werd druk bezocht. Hier kon worden meegezongen met de smartlappen van Willie en de Billies. Oesters eten Natuurlijk was ook aan de inwendige mens gedacht. In de gangen waren diverse buffetten en bars opgesteld. Hier werden heerlijke gerechten geserveerd, zoals Italiaanse pastasalades, Spaanse tapas, maar ook Zeeuwse oesters en broodjes werrem sjink. Er was zelfs een speciale espressobar en ijscokar. Huiswaarts Tot in de late uurtjes werd er doorgefeest. Diverse DJ s brachten hun beste dansplaten ten gehore en in het smartlappencafé klonk nog vrolijk geschal. Rond half twee keerden de meeste gasten huiswaarts. Als laatste verrassing ontving iedereen bij de garderobe nog een fles wijn van Vivre Five Live. De avond was geslaagd! Thuisblijvers Jammer genoeg kon niet iedereen op het feest aanwezig zijn. Medewerkers van de avond- en nachtdienst moesten gewoon werken. Zij hebben daarom, net als de vrijwilligers, een persoonlijke attentie gekregen. Ook zij worden bedankt voor hun betrokkenheid en inzet.

15 vitaal 15

16 16 vitaal Klevarie is nu verzamelgebouw Ed Mannens S inds de opening van La Valence loopt het oude verpleeghuis langzaam maar zeker leeg. De bedoeling is dat alle bewoners over pakweg vier jaar een andere plek buiten Klevarie gevonden hebben. Om aan dat idee te wennen is Klevarie omgevormd tot een verzamelgebouw. Daarover praten we met Harry Heykens, Josine Vendrik, Ed Mannens en Miranda van Glabbeeck. Harry Heykens die al een aantal jaren locatiemanager van Klevarie is, legt uit wat met dat woord verzamelgebouw bedoeld wordt. In 2004 heeft Vivre beslist dat de capaciteit van Klevarie in de loop van de jaren gespreid wordt over de regio. Uiteindelijk verdwijnt Klevarie en vertrekken de bewoners naar nieuwe, kleinschalige woonvormen. Dat is een proces van jaren. Het begon met de verhuizing van een flink aantal bewoners naar La Valence in Heugem, daarna volgde een kleinere groep naar Croonenhoff in Heer en Appelgaard in Margraten. In de eerste helft van 2011 volgen verhuizingen naar Margraten en Malberg, en in 2012 verhuizingen naar Gulpen en Borgharen. Aparte groepen Harry Heykens: Om duidelijk te maken dat Klevarie in een proces van afbouw zit, worden de bewoners van Klevarie binnen het bestaande gebouw verdeeld in groepen. Die groepen krijgen de naam van een toekomstige locatie. En die groepen krijgen ook organisatorisch een grote mate van zelfstandigheid. Zo is er binnen Klevarie een zelfstandige afdeling de Mins, genoemd naar het verpleeghuis met dezelfde naam dat op dit moment gebouwd wordt in Malberg. En zo is er ook een groep De Lommer, genoemd naar het kleine verpleeghuis De Lommer in Margraten, dat medio volgend jaar in gebruik genomen wordt. En zo komt er begin volgend jaar een groep Gulpen, verwijzend naar een nieuwe locatie in Gulpen. Met de bouw daarvan zal volgend jaar begonnen worden. Oefenplaatsen Harry Heykens: Zoals gezegd, die groepen hebben een grote mate van zelfstandigheid. De bedoeling is dat daar oefenplaatsen ontstaan, waar de manier van werken van de nieuwe locaties wordt geoefend, zodat de huidige bewoners op tijd kunnen aangeven of zij mee willen verhuizen naar de nieuwe locatie of liever naar een ander locatie van Vivre gaan. Mijn rol als locatiemanager van Klevarie is daarbij heel beperkt. Je zou kunnen zeggen dat ik de gastheer ben, de huisbaas. Ik zorg ervoor dat het gebouw in goede staat blijft en de onderlinge samenwerking goed verloopt. Bezetting Hoe ziet Klevarie er nu uit? Harry Heykens geeft een overzicht: - Op de eerste verdieping zijn drie afdelingen waar 68 cliënten dementerende bewoners verblijven. De afdelingen zijn de laatste jaren opgeknapt. Voor de bewoners van deze verdieping ben ik als locatie manager verantwoordelijk. - Op de tweede verdieping zit de groep De Lommer met dertig cliënten en de eigen herstelkliniek van Klevarie voor mensen die een hersenbloeding of een herseninfarct hebben gehad. Als De Lommer in Margraten klaar is, starten we daar met de groep Borgharen. - Op de derde verdieping zit de groep de Mins met 52 personen en maken we een bescheiden begin met de groep Gulpen. - En op de bovenste verdieping zit de zelfstandige herstelkliniek van het azm. De Lommer Hoe gaat het met die verschillende groepen? We beginnen met De Lommer. Ed Mannens is de afdelingsmanager van het Maastrichtse De Lommer. Daar verblijven op dit moment dertig cliënten. Ed wordt ook afdelingsmanager van het echte De Lommer in Margraten. Dat wordt een klein verpleeghuis voor 24 cliënten die vooral lichamelijke verzorging nodig hebben. Het is bijna klaar. Verwacht wordt dat het nog voor de zomer van 2011 in gebruik kan worden genomen. Verhuizen die allemaal naar Margraten? Ed Mannens: Op dit moment zijn binnen De Lommer vier cliënten die zelf naar Margraten willen. Mogelijk zijn er op andere locaties van Vivre nog kandidaten. En ik sluit niet uit dat er ook mensen van andere zorgorganisaties interesse hebben. We zullen reclame moeten maken voor De Lommer. Samen met Via Vivre werken we er hard aan om bij de opening met 24 cliënten te verhuizen naar de nieuwbouw. Daar ben ik overigens niet somber over. De Lommer zet nadrukkelijk in op kleinschalige zorg in een huiselijke sfeer. Dat zal mensen aantrekken. Achterblijven Het is duidelijk dat er een flink aantal bewoners van De Lommer in Maastricht achterblijven. Mensen worden niet tegen hun zin verplaatst. Maar zij krijgen wel een aanbod voor een andere locatie van Vivre. Ze zouden ook kunnen kiezen voor Gulpen. Dan blijven ze nog wat langer in Klevarie. Ed verwacht wel dat de meeste verzorgenden die nu op de

17 vitaal van de huidige bewoners van de Mins in Klevarie hebben aangegeven graag mee te verhuizen naar de Mins. In samenwerking met Via Vivre worden er nu bewoners opgenomen die meegaan naar de Mins. De nieuwe bewoners krijgen vooraf uitgebreid informatie en een rondleiding op de afdeling, zegt Josine Vendrik. Het is overigens niet zo dat de meeste bewoners van de Mins uit Malberg komen. Belangrijker is dat ze het concept omarmen. Josine Vendrik Maastrichtse afdeling De Lommer werken, meeverhuizen naar Margraten. de Mins Bij de Mins is Josine Vendrik manager hoteldiensten. Er wordt bij ons al stevig geoefend, zegt ze. De medewerkers, die meeverhuizen naar de Mins, worden al ruim een jaar getraind in gastgericht en anders werken. Eén van de meest aansprekende voorbeelden daarvan is de ochtendroute. In nauw overleg met de bewoner wordt afgesproken hoe laat en hoe elke bewoner de dag wil beginnen. Dat wordt dan ingepland en uitgevoerd. de Mins in Malberg wordt een verpleeghuis voor 52 somatische bewoners en zal, ijs en weder dienende, in de loop van 2011, in gebruik worden genomen. Over het eigen karakter is al eerder geschreven. Het is een verpleeghuis, zeker, maar het zal niet de uitstraling daarvan hebben. Gulpen In het gebied Gulpen - Wittem wordt een nieuwe locatie van Vivre gebouwd. Miranda van Glabbeeck is per 1 november benoemd tot locatiemanager. In het nieuwe verpleeghuis is plaats voor veertig somatische bewoners en 12 dementerenden. Ze verwacht dat de eerste schop in het voorjaar de grond in gaat. Miranda van Glabbeeck: Mijn eerste zorg is hier in Klevarie een eigen afdeling Gulpen van de grond te krijgen. Ik hoop in februari op afdeling C3 te kunnen starten met een kleine groep van twaalf dementerenden. Die komen uit het huidige bestand van Klevarie. Pas als de Mins naar Malberg is verhuisd, krijgt Gulpen meer ruimte en kan de afdeling uitgebreid worden tot 52 bewoners. Ze windt er geen doekjes om: Ik zal de komende tijd veel in Gulpen zijn. We moeten onze nieuwe locatie stevig in de markt zetten. Miranda van Glabbeeck Eigen regie Er wordt veel gebruik gemaakt van nieuwe technische ontwikkelingen. We oefenen nu al met aanraak schermen. En dat gaat verrassend goed. Maar belangrijker nog dan die snufjes is de grondgedachte van de Mins. Bewoners houden hun leven zo veel mogelijk in eigen regie. En dat betekent dat ze de mogelijkheid hebben om de dag op hun eigen wijze in te vullen. Ook hier zullen niet alle 52 huidige bewoners meeverhuizen naar de Mins. De animo is beduidend groter dan bij De Lommer:

18 18 vitaal Geld zoeken voor kunst De Limburgse Kunstkring zoekt geld voor de kunstwerken die haar leden ontworpen en deels al gemaakt hebben voor tien Vivrelocaties. Volgens de voorzitter van de Kunstkring Willem Jansen is er in totaal nog ,- nodig. De Limburgse Kunstkring, een groep van dertig professionele kunstenaars, bestaat dit jaar honderd jaar en wilde daarom iets bijzonders doen. 19 Leden ontwierpen kunstwerken die een plaats krijgen binnen tien Vivrelocaties. In november van dit jaar werden de maquettes en modellen gepresenteerd op een tentoonstelling in de Maastrichtse Timmerfabriek. Willem Jansen: Een deel van de kunstwerken is al klaar, een groter deel moet nog uitgevoerd worden. Geld Maar ook kunst kost geld, hoewel de deelnemende kunstenaars een groot deel van hun gage hebben afgestaan. Willem Jansen schat dat er nog ,- nodig is. Wij hoopten dat de expositie met name het bedrijfsleven zou stimuleren geld in het project te steken. Dat is geen succes geworden. We hebben ongeveer 5.000,- binnen gekregen. Dat betekent dat we het komende jaar met verdubbelde inspanning op zoek moeten naar geld. Willem Jansen

19 vitaal 19 Bewoners en familie Willem Jansen: In eerste instantie proberen we de bewoners van de tien Vivrelocaties enthousiast te maken voor een bijdrage in de kosten. Het zal hen aanspreken dat hun gedachtenis in ere gehouden wordt in de vorm van een kunstwerk. Ik kan me voorstellen dat de namen van degenen die een bijdrage geven op een of andere manier bewaard blijven in de directe omgeving van het kunstwerk. Het project voorziet in de mogelijkheid financieel te participeren voor een bedrag van 25,-. Wanneer dat voor bewoners te veel gevraagd is, willen misschien hun kinderen of andere familieleden bijspringen, hoopt Jansen. Serviceclubs De Limburgse Kunstkring gaat ook zelf actief op zoek naar fondsen. Mijn eerste ervaringen met serviceclubs, zoals de Rotaryclubs, de Lions of Probus, geven aanleiding tot optimisme. En verder is Willem Jansen altijd bereid voor welke groep dan ook voordrachten te houden en de film te vertonen die TV-Limburg onlangs heeft gemaakt over het project. Klimaat Een paar jaar geleden was het gemakkelijker subsidie van de overheid te krijgen voor kunstprojecten. Maar het klimaat is veranderd. De overheid treedt terug en wijst naar het bedrijfsleven en particuliere geldschieters. En die houden in deze tijden van economische crisis de knip op de beurs, constateert de voorzitter van de Limburgse Kunstkring. Toch gaat hij de komende tijd ook bij de overheid langs. Wie weet of zij nog mogelijkheden zien een bijdrage te leveren. Expositie De expositie in de Timmerfabriek werd bezocht door zo n 800 bezoekers. Dat is een mooi resultaat, zegt Willem Janssen. Onder hen waren opvallend veel medewerkers van Vivre, die wel eens wilden zien wat de kunstenaars voor hen in petto hadden. Het is overigens de bedoeling dat de maquettes en de modellen - of in sommige gevallen al het kunstwerk zelf - naar de verschillende locaties verhuizen. Dan zien de bewoners, de medewerkers en de bezoekers waaraan ze hun geld kunnen geven.

20 20 vitaal vitaal 20 Jeanke steelt de harten van afdeling Sonne Echtpaar Tillie met afdelingsmanager Gerard Repkes A fdeling Sonne in Klevarie heeft sinds kort een heel bijzonder huisdier. Zijn naam is Jeanke; een elektronische zeehond. Hij is vernoemd naar de gulle gever Jean Tillie. Hij komt regelmatig zijn dementerende vrouw opzoeken. In een artikel van Dagblad de Limburger had hij over de zeehond gelezen en na overleg met afdelingsmanager Gerard Repkes bedacht hij zich geen moment. Hij kocht de zeehond voor alle mensen van afdeling 1. Geliefd kameraadje Jeanke is een wonder van technisch vernuft in een zacht pluizig velletje. In zijn thuisland Japan is het diertje al een geliefde kameraad in menig verpleeghuis. Hij vrolijkt mensen op, stimuleert de communicatie, heeft een kalmerend effect en verlaagt daarmee de bloeddruk van bewoners. Jeanke reageert op aanrakingen en kan zelfs stemmen herkennen. Als hij aangeraakt wordt, kwispelt hij - via zijn sensoren - met zijn staart en gaan zijn ogen open en dicht. Het beestje toont zelfs emoties, zoals verbazing, blijdschap en boosheid en hij maakt geluidjes die lijken op die van een echte babyzeehond. Kostbaar In Nederland zijn nog maar weinig zorginstellingen die zo n zeehond hebben. Want Jeanke is duur. Voor zo n E 5.500,- komt hij over uit Japan. Gerard Repkes: Ja; dat is veel geld. Maar ik denk dat onze bewoners er veel plezier aan zullen beleven. Jeanke is, zoals ze dat noemen, een sociale robot. Hij geeft de bewoners extra aandacht. Bovendien roept hij emoties op; soms ook bij dementerenden die heel erg in zichzelf zijn gekeerd. Het is geweldig om te zien hoe ze op een gegeven moment contact maken. Niet alleen de bewoners hechten zich aan Jeanke. Ook medewerkers en bezoekers zijn enthousiast. Ze zeggen vaak: hij is zo lief of zo n beestje wil ik ook wel hebben; hij is net echt. Gerard Repkes is merkbaar trots: Uiteraard zullen we hem goed verzorgen. Robotdieren Naast sociale robots, zoals Jeanke, komen er ook steeds meer robots die ouderen helpen met dingen die ze zelf niet meer goed kunnen. Zo zijn er robotdieren die hun baasje eraan herinneren dat ze een pilletje moeten innemen of een afspraak met de dokter hebben. Andere robots helpen bij het optillen of uit de koelkast pakken. In Japan worden dit soort hulpmiddelen al veel meer gebruikt dan in Nederland. Dat heeft voornamelijk te maken met een cultuurverschil. Hier is bij veel ouderen de drempel te groot om technologie te gebruiken. Van de ene kant maar goed. Robots zijn heel handig, maar zijn voornamelijk ter ondersteuning. Een sociale robot als Jeanke is met name vertederend en daarom staat hij ook als beste welzijnsrobot ter wereld in het Guinness Book of World Records. Proef op de som Verzorgende Magda Spees neemt de proef op de som. Ze neemt Jeanke mee op de arm en gaat naar de huiskamer waar een aantal bewoners zitten. Ze loopt naar meneer Kuiper en ze legt Jeanke op het plankje van zijn rolstoel. Hij reageert in eerste instantie wat verbaasd en terughoudend, maar een aai kan er wel van af. Jeanke opent zijn grote zwarte ogen en piept. Meneer Kuiper lacht en aait opnieuw. Jeanke reageert opnieuw, hij opent zijn ogen en piept weer. Op dat moment heeft hij het hart van meneer gestolen. Magda: Het is mooi om te zien hoe de bewoners reageren. De meeste mensen vinden m leuk en ontroerend. Bij een enkeling wekt hij ook irritatie op. Dat heb ik zojuist gemerkt bij een bewoonster. Zij moest er niet veel van hebben en schoof m weg. Verzorgende Magda Spees met meneer Kuiper