De handen van Fatma. Stef Depover. moussem

Transcriptie

1 De handen van Fatma Stef Depover moussem

2 De handen van Fatma Een bitterzoet verhaal over verborgen dromen en niet ingeloste verlangens. In 2009 maakte Michael De Cock samen met Rachida Lamrabet de voorstelling Belga. Over de eerste generatie mannen die in de jaren 60 van vorige eeuw naar België kwamen. Belga ging in Casablanca in première en toerde daarna twee jaar door Vlaanderen, Wallonië en Marokko. Vijf jaar na Belga wordt met De handen van Fatma opnieuw een bijzonder verhaal verteld: dat van de eerste generatie Marokkaanse vrouwen die later hun man vergezelden naar zijn nieuwe thuisland. In De handen van Fatma komt een vrouw, in het spoor van haar man, naar België. Vol verwachting en boordevol hoop. Wat is er van al die verlangens geworden? Hoe blikt de oude vrouw op de jonge vrouw terug? En wat deed ze, met al haar talenten, in het nieuwe land? Speciaal voor De handen van Fatma werd een klein rond theater ontworpen, waar 130 toeschouwers luisteren en kijken naar dit bijzondere verhaal. Stef Depover

3 De handen van Fatma is gebaseerd op de gelijknamige novelle van Fikry El Azzouzi. tekst Fikry El Azzouzi, Rachida Lamrabet, Birsen Taspinar en Michael De Cock spel Ikram Aoulad, Maryam Hassouni en Evelien Van Hamme regie Michael De Cock scenografie Stef Depover kostuums Anja Perisic soundscape Salahdine Ibnou Kacemi dramaturgie Kristin Rogghe techniek Bas Banen en Rutger Mollen o.l.v. Felix Goossens Stef Depover

4 Ikram Aoulad maakt samen met o.a. Fikry El Azzouzi en Junior Mthombeni deel uit van het jonge SINCOLLECTIEF. Op vraag van regisseur en auteur Michael De Cock speelde ze voor het eerst in t,arsenaal in de muziektheatervoorstelling Rosie en Moussa, de brief van papa. Ikram maakte ook deel uit van de cast van Verre vrienden, een coproductie van t,arsenaal mechelen en Theater Malpertuis die zeer goed onthaald werd door pers en publiek. Eind 2012 werkten SINCOLLECTIEF en t,arsenaal samen aan Troost (i.s.m. MAF, Arenberg en GEN2020) dat begin maart 2013 in t,arsenaal in première ging en nog steeds door Vlaanderen reist. In de zomer van 2013 maakten Junior en Ikram ook deel uit van de bijzondere locatievoorstelling Hannibal, van t,arsenaal mechelen, Le Manège Mons Maubeuge, Zomer van Antwerpen, Moussem, GEN2020 en Steunpunt Tewerkstelling vzw/ Metaalbad. Dit seizoen wordt de samenwerking tussen Ikram en t,arsenaal verder gezet met het spetterende theaterconcert Amigos (6+) van GEN2020 en t,arsenaal mechelen, met De handen van Fatma én met Rumble in da Jungle, een muziektotaalspektakel van SINCOLLECTIEF en Arenberg in samenwerking met o.a. t,arsenaal. Stef Depover

5 Evelien Van Hamme volgde Dramatische Kunsten aan het RITS. Tijdens haar opleiding was ze in het Kaaitheater te zien in Het moment waarop we niets van elkaar wisten van Ruud Gielens en in de KVS in Singhet ende weset vro. Evelien speelde in het eerste meesterjaar solo op o.a. het Batârd festival in de Beursschouwburg. Haar eindwerk, dat ze samen met Amber Goethals en Katrien Declerq maakte, speelde ze in NONA en stond geprogrammeerd op Theater aan Zee. Verder speelde ze in Zilke van WALPURGIS en op de Zomer van Antwerpen in Otto de verhalenboer. Evelien Van Hamme was voor het eerst te zien in t,arsenaal in PUIN. Daarna speelde ze in 386:Molière en THUIS (coproductie met compagnie lodewijk/louis). In 2011 werkte ze mee aan Godelieve and clique, de coproductie met Le Manège uit Mons. Met STRUIKEN (haar collectief met Geert Vandyck en Thaïs Scholiers) bracht ze twee eigen producties op de scène: BYLA NE BYLA (once upon a time) en The only good woman is a dead woman. Vorig seizoen speelde Evelien opnieuw in IJdele dagen (GEN2020 en MAF, met de steun van t,arsenaal, tekst: Fikry El Azzouzi, regie: Mesut Arslan) en maakte ze deel uit van de cast van De handen van Fatma, dat ook dit seizoen nog te zien is. Maryam Hassouni brak op vijftienjarige leeftijd in 2002 door met haar rol van Dunya in Dunya & Desie, de serie die nationaal en internationaal in de prijzen viel en ook tot een speelfilmvervolg leidde. Dunya-regisseur Dana Nechushtan castte Hassouni ook in haar telefilm Offers. Voor haar rol van Palestijnse vrouw die onder druk wordt gezet om een zelfmoordaanslag te plegen, ontving ze in 2006 de prestigieuze Emmy Award voor Beste Actrice. Twee jaar later werd ze door de European Film Promotion Board gekozen tot Nederlandse Shooting Star op de Berlinale. In 2010 maakte ze met het Italiaanse/Irakese The Flowers of Kirkuk haar internationale filmdebuut. Kort daarna verruilde ze haar woonplaats Amsterdam voor New York om daar aan de gerenommeerde theaterschool The William Esper Studio te studeren. Eind 2013 was ze te zien in de Sylvia Witteman-komedie Soof. In De handen van Fatma staat Maryam Hassouni voor het eerst op de planken van t,arsenaal mechelen.

6 Stef Depover

7 Fikry El Azzouzi is geboren en getogen in het Waasland. Geïnspireerd door zijn verwondering en ergernis over de actualiteit schreef hij een wekelijkse column voor De Morgen. In 2010 debuteerde hij met Het Schapenfeest. De roman werd lovend onthaald in Vlaanderen en Nederland. Drarrie in de nacht, de tweede roman van Fikry El Azzouzi, verschijnt eind september In De handen van Fatma worden tekstfragmenten gebruikt uit Fikry s gelijknamige novelle. Verder schreef hij ook één van de verhalen voor het boek Verre vrienden, waarvoor Michael De Cock en Gerda Dendooven tien nieuwe/jonge auteurs en illustratoren vroegen om de kinderliteratuur meer te kleuren en te kruiden. Sinds februari 2012 maakt Fikry deel uit van SINCOLLECTIEF. In december 2012 ging zijn eerste theaterstuk IJdele dagen (GEN2020 en t,arsenaal) in première in een regie van Mesut Arslan. In 2013 maakten SINCOLLECTIEF en t,arsenaal samen Troost, bevreemdend en beklijvend muziektheater met Junior Mthombeni, Ikram Aoulad en NoMoBS, geregisseerd door Michael De Cock. Fikry El Azzouzi kreeg voor de tekst van Troost de auteursprijs voor podiumkunsten. uit De handen van Fatma van Fikry El Azzouzi De spiegel bedriegt niet. De spiegel vertelt alleen de waarheid. Ik zie er nog jong en elegant uit. Maar vergis je niet. Alles aan mij is oud. Alles aan mij is versleten. Kijk hoe mager ik ben. Je zou het niet zeggen, toch is het zo. Dat komt door de wijde pyjama s die ik draag. Daarin vallen mijn beenderen niet op. Mijn gezicht is bleek en er is amper een rimpeltje te zien. Dat komt door te weinig zon. Hoe voelt zon op je huid? Ik denk dat ik vergeten ben hoe dat voelt.

8 Rachida Lamrabet is al enkele jaren een gevestigde waarde en een bijzondere stem in de literaire wereld. Met haar verhaal Mercedes 207 won ze in 2006 de Kif Kif Literatuurprijs Kleur de Kunst!. Met Vrouwland won ze de Debuutprijs De jury noemde haar toen een belangrijke nieuwe stem in het Vlaamse literaire landschap. In 2008 verscheen haar tweede boek, Een kind van God, dat in 2009 bekroond werd met de NBG Nieuwe Literatuur Prijs. In oktober 2011 volgde haar derde boek: De man die niet begraven wilde worden. Op vraag van t,arsenaal mechelen schreef Rachida Lamrabet in 2009 haar eerste theatertekst: Belga. Een stuk over de eerste generatie Marokkaanse migranten die in de jaren 60 vol verwachting naar België kwamen. Een verhaal van ontworteling, migratie en identiteit, aan de hand van drie mensenlevens. Met deze tekst kaapte ze in 2011 de nominatie weg voor de vijfjaarlijkse KANTL-prijs voor podiumteksten van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde. Vijf jaar later schreef Rachida mee aan de tekst van De handen van Fatma, opnieuw een bijzonder verhaal: dat van de eerste generatie Marokkaanse vrouwen die hun man volgden naar zijn nieuwe thuisland. uit Handen van papier van Rachida Lamrabet Het is jammer dat mensen geen wortels maar benen hebben. En we kunnen de verleiding niet weerstaan om te kijken hoe ver ze ons kunnen brengen. Waar naartoe? Ik heb hem gevolgd. Hij beweerde dat we met elke stap dichterbij het geluk zouden komen. Nog een stap zei hij. En nog een. En nog een. Hij moedigde mij aan: Toe nu, wees niet bang, vertrouw me, we gaan het beter hebben. Niet wenen. Het is niet voor eeuwig. We gaan nog terug.

9 Birsen Taspinar is psychologe en systeemtherapeute. Omdat zij van oordeel was dat psychologie niet zonder culturele betekenissystemen beschouwd kan worden, studeerde ze daarna sociale en culturele antropologie. Bij haar dagelijkse werk als therapeute ziet ze hoe migratie zowel verrijkend als verwoestend kan werken in het leven van mensen. In De handen van Fatma worden tekstfragmenten gebruikt uit haar boek Moeders van de stilte. Verder schrijft Birsen Taspinar ook columns voor het magazine Mo*. uit Moeders van de stilte van Birsen Taspinar Ik ben een druppel water. Ik ben een traan. Ik ben een druppel inkt. Ik ben een dauwdruppel die s ochtends op het groen ligt, net voor het eerste licht de aarde heeft bereikt. Ik heb eeuwen en eeuwen van reizen achter de rug. Ik heb mij tussen de vingers van boeren vastgeklampt, in de ogen van de vrouwen die geen tijd hadden om verdriet te hebben, ik ben op de wangen van de kinderen in armoede blijven kleven. Ik heb gevaren in de bloedvaten van generaties, legde duizenden meters afstand af om te stranden in de lage landen. Ik heb de baard van de ouderen schoongewassen van piekergedachten, gaf aanleiding tot omhelzing, en wist niet waar te vloeien bij heimwee. Want van alle wegen was heimwee de langste. Er leek geen einde aan te komen. Stef Depover

10 Michael De Cock schrijft, vertaalt, bewerkt, regisseert, acteert en is sinds augustus 2006 directeur van t,arsenaal mechelen. Al meer dan tien jaar werkt Michael rond het thema migratie. Interviews met vluchtelingen, asielzoekers en nieuwkomers vormden het basismateriaal voor tal van artikels en reportages, voor zijn boek Op een onzeker uur en voor Saw it on television/did T UNDERSTAND, een voorstelling die Michael in de laadbak van een vrachtwagen bracht. Interviews met bootvluchtelingen resulteerden in een artikelenreeks in Knack en in de voorstelling Febar, een unieke samenwerking tussen FOTTI, Théâtre de Poche en t,arsenaal. Deze gesprekken en interviews leidden in 2010 ook tot het boek Aller/Retour, de grenzen van fort Europa, met foto s van Stephan Vanfleteren, en de voorstelling HAVEN 010 (coproductie met WALPURGIS i.s.m. Union Suspecte) dat op TAZ#2010 in première ging en ook op de Zomer van Antwerpen op de affiche stond. Recent regisseerde Michael rond dat thema Bye Bye Gillo, naar de tekst van Taha Adnan, een coproductie met Moussem die eind 2013 op Wintervuur in première ging. Vijf jaar geleden maakte hij samen met Rachida Lamrabet Belga, het verhaal van de eerste generatie mannen die in de jaren 60 van de vorige eeuw naar België kwamen. Nu is er De handen van Fatma, hetzelfde migratieverhaal maar dan vanuit het standpunt van de vrouw, die haar man enkele jaren later naar zijn nieuwe thuisland volgde. Meer info/uitgebreide bio: uit Tekst voor jonge Marokkaanse vrouw met brief in de hand van Michael De Cock Nador - Malaga, Malaga - Madrid, Madrid - Parijs, Parijs - Brussel. Daar staat hij op mij te wachten. Zo staat het in de brief. Hij zal schrikken als hij mij ziet. Mijn buik is intussen een halve maan. Ik heb een rok laten maken die net niet op mijn knie komt. De stof is kleurrijk, er staan bloemen op. Voor als de kleine geboren is. Zo dragen ze hun rokken daar. Tot net niet op de knie. Zoals op de foto van de Marokkaanse prinsessen die in iedere woonkamer tegen de muur hangt. Franse mode. Franse mode dragen ze ook in België en iedereen spreekt er Frans. Er zijn honderdduizend redenen om te gaan, en één om te blijven. Angst, voor wat ik niet ken. Ik moet gaan, ik heb geen keuze, mijn man is daar. Wat zijn die paar jaren in het leven van een mens?

11

12 Speeldata in t,arsenaal mechelen do 11, vr 12 en za 13 september om 20u15 t,arsenaal mechelen, ingang langs het Dijlepad in de Kruidtuin info en tickets: en Speeldata op reis za 25 oktober om 20u15 in CC de Werft Geel / uitverkocht! do 6 november om 20u00 in 30CC Leuven (Minnepoort) / uitverkocht! vr 21 november om 20u15 in CC Casino Houthalen casino.houthalen-helchteren.be / t do 27 november om 20u00 in Theater Zuidpool Antwerpen za 29 november om 20u00 in NTGent (Minnemeers) - org: NTGent en De Centrale / / uitverkocht! di 2 december om 20u15 in C-mine cultuurcentrum Genk / t