De Maand van Hemus. pagina 2. Afgeroeid op 7 juli. -- foto Frans Kanters. What s up?

Transcriptie

1 in kleur op juli / augustus 2007 De Maand van Hemus RODE JONGENS Daan buiten de boot pagina 6 ROEILEGENDE Boek van de Maand over Jan Wienese pagina 2 NATTE NACHT En toch Midzomer pagina 4 IS DAT NOU WERKEN OF HOBBY OF SPELEN IS TOEN MIJN ROEILIEFDE ONTSTAAN? DAN MAAR THEE Gestructureerde aanpak door jongerencoördinatoren Jongerenafdeling wordt volwassen Hemus telt nu meer dan 40 roeiende jongeren. In een paar jaar is dat van bijna nul gegroeid naar dit aantal. Het werd tijd om het jongerenroeien strak te regelen om ervoor te zorgen dat de kinderen goed worden opgevangen en begeleid. Want Hemus is een vrijwilligersorganisatie: zonder bereidwillige leden gebeurt er niets. Jongerencoördinatoren Leonieke Hennes (foto boven) en Mirjam van den Hoorn (onder) hebben een plan opgesteld waarmee het allemaal behapbaar blijft. Het plan - dat binnenkort op de website wordt gepubliceerd - regelt hoe vaak de kinderen kunnen komen roeien, en geeft de spelregels waarbinnen de jongeren en hun coaches gaan werken. Wijnand tweede in Holland Beker 24 juni - Met een tweede plaats in de wedstrijden in de Holland Beker heeft Wijnand weer eens laten zien dat hij op hoog niveau presteert. Zo hoog dat hij wordt uitgezonden naar de Coupe de la Jeunesse in Varese, op 4 en 5 augustus. De Coupe is een soort WK voor junioren. Zijn tijd van was tweeëneenhalve seconde langzamer dan die van winnaar Thijs van Luijck. En ruim zeven seconden sneller dan Bart Jan van der Sleen, Wijnand s maatje in de dubbeltwee. Naast Wijnand deed ook Pepijn Weeder mee met de strijd om de Holland Beker; hij werd met zesde en laatste in de B-finale. Verder deed nog Joleen mee met haar ploeg in de categorie aangepast roeien. Zij werd derde. Jongerensucces bij Tromp Belangrijk is natuurlijk dat er coaches zijn, en dat er op vaste tijden geroeid wordt, in ploegverband. Succesnummers als de Juniorencompetitie en het schoolroeien zijn blijvertjes. Elders in dit nummer aandacht voor vijf jeugdleden die binnenkort Hemus verlaten omdat ze ergens anders gaan studeren en roeien. En verder foto s van de finale van de Juniorencompetitie en een verhaal over jongerencoach Daan Smit. Na de vakantie starten weer tien nieuwe jongeren met roeien: Hemus heeft een bloeiende jongerenafdeling! Zomer 2007 Wat je allemaal wel niet kunt beleven tussen nu en het volgende nummer van De Maand: Dias Latinos in Amersfoort, Bloemencorso in Leersum, Zomermarkt in Elspeet, Puttense Paardendag, Funmarkt in Leersum, Gezellige Braderie in Nijkerk, Dorpsdag Hoevelaken, Grote Ruiterdemonstratie in Scherpenzeel, Boerenmarkt in Woudenberg, Braderie Met Oude Ambachten in Scherpenzeel, Sagenvertelling in Lunteren, Oud Veluwse Markt in Barneveld, Zomerorgelconcert in Voorthuizen, Zomerzangavond in Garderen, Braderie in Lunteren, Zomerse Panfluitlessen in Otterlo, Oogstfeest in Voorthuizen, Ballonfiësta in Barneveld... Kortom: niets houdt je tegen om lekker te gaan roeien de komende maanden. Roeiertje P.S. In Leusden in h-e-l-e-m-a-a-l niks te doen. Afgeroeid op 7 juli -- foto Frans Kanters What s up? -- door Mirjam van den Hoorn De hele zom er: laddercompetitie Iedere woensdagavond - inloopavond 4 en 5 augustus: Wijnand naar de Coupe de la Jeunesse in Varese 1 september: Knoeien - roeiers kanoën, kanoërs roeien - zie hemus.nl 10 september: volgende nummer De Maand van Hemus - deadline: 3 september 29 september: Eemhead Wouter werd eerste in de skiff bij junioren eerste jaars 16. Hij roeit sinds december 2006 onder deskundige leiding van Rosan en roeide alle meer ervaren jongeren in zijn categorie eruit: dikke winst! Dat belooft wat voor de toekomst. Gido lag samen met een jongen met 3 jaar roei-ervaring aan de start. Superzenuwachtig, maar dacht hij: Als ik verlies is het geen schande. Na keihard trappen kwam hij met hele bootlengtes voorsprong over de finish. Deze strijd leverde helaas geen medaille op, wel de eer. De medaille was er voor Gido samen met Wouter in de 2x: zilver! Een klasseprestatie. De Maand van Hemus wordt negen- à tienmaal per jaar aan alle leden van Roeivereniging Hemus toegezonden. Redactie: Ilja van Buitenen, Yvonne Servaas, Daan Smit, Koos Termorshuizen, Leonie Walta, Jos Wassink. Adreswijziging naar ledenadministratie@hemus.nl Kopij, foto s en tips naar redactie@hemus.nl

2 juli / augustus 2007 pagina 2 Boek van de Maand: Roeibiografie Jan Wienese Winnen op de Olympische spelen is de hel Sportjournalist Leo van de Ruit (ANP) heeft zijn derde roeiboek geschreven: 'Olympisch vuur der ijdelheid - Jan Wienese, legende in de roeiboot'. Feitelijke sportjournalistiek gemengd met persoonlijke verhalen van en over Nederlands meest excentrieke skiffeur: Jan Wienese, Olympisch kampioen skiff in door Jos Wassink; foto s uit het boek Wie is Jan Wienese? Fietsmaatje Henk van Kampen: "Een geniale roeier, maar ook een gepatenteerde gek." Nico Rienks: "Het blijft natuurlijk een skiffeur, met egocentrisme en al." Harriet van Ettekoven: "De oud-roeier die jaarlijks bij de wedstrijden om de Hollandbeker in speciale stijl in sprinttempo zijn rondes voor de tribunes langs voer, liefst met ontbloot bovenlijf, om te laten zien hoe mooi, getraind en goed hij nog was." Dirk Lippits: "Hij is een pionier die erg geloofde in wat hij deed." Zover de legende. Eerst wat feitelijkheden. Henri Jan Wienese werd op 4 juni tijdens de Tweede Wereldoorlog dus - geboren in Amsterdam als vijfde van de zes kinderen van Harry Wienese (stuurman en ladderfabrikant) en de Harlingse Suzanne de Jager. Twee kinderen overlijden waardoor er vier overblijven: Jetty (nationaal tenniskampioene 1960, verongelukt in 1970), Henk (gaat in de ladderfabriek), Jan en Suzanne (modecarrière). Als Jan 12 jaar is ziet hij roeiboten over de Amstel gaan terwijl hij daar aan het zwemmen is. Dat lijkt hem fraai! Zijn vader vindt het best, zolang hij het zelf maar regelt. Dus stapt Jan op zijn fiets en belt aan bij De Hoop. Daar vraagt hem hem onmiddellijk naar een introductie. Die heeft Jan niet en hij fietst dapper verder. Bij Willem III doet niemand open. Jantje fietst dus door naar De Amstel. Dat treft, hier is men net van plan een jeugdafdeling op te richten en Jan kan instromen. Veertien jaar later, in 1968, zal men hem er tot erelid benoemen, waardoor hij vrijgesteld wordt van de contributieplicht. Van de Ruit beschrijft minutieus hoe Wienese zich ontwikkelt tot allround sporter. Hij turnt, loopt en roeit en gaat op zijn achttiende naar de sportopleiding CIOS in Amstelveen waar docent Piet Peeman de eerstejaars vertelt: "Zien jullie dat huis daar? Aan het einde van het jaar kunnen jullie van de dakgoot af springen zonder dat je je poten breekt". "Ik was stomverbaasd," vertelt Wienese later aan Van de Ruit. "Maar het lukt hem wel om ons zover te krijgen. Aan het einde van het eerste jaar sprongen we allemaal soepel van dat dak af zonder een blessure op te lopen." Het leerde Wienese het belang van het soepele bewegen. Tijdens zijn opleiding blijft Wienese roeien, maar niet op uitzonderlijk niveau. Pas aan het eind van zijn studie heeft hij zo'n kracht en souplesse opgebouwd dat hij Meissner feliciteert Wienese met zijn overwinning (1968) doorstoot naar internationaal niveau. Maar dat geldt in die tijd (1966) ook voor Harry Droog die jarenlang zijn Nederlandse rivaal blijft. Internationaal is zijn grootste rivaal de Duitser Jochen Meissner, met wie hij de ultieme strijd voert op de Olympische roeibaan in Xochimilco, Mexico, naar het model van de Bosbaan uit 1934: 2200 meter lang, 2 meter diep en 125 meter breed. Maar wel op ruim 2000 meter hoogte en op zaterdag 19 oktober 1968 bij een enorme hitte. Jan Wienese kan goed omgaan met de hitte, hij heeft dan al veel tijd in Spanje doorgebracht, en hij is goed gewend aan de ijle lucht. Jan is aan de start zo gespannen als een snaar en zodra hij een geluid hoort - een vogel, denkt hij naderhand - schiet hij weg. Valse start. Dat gebeurt Meissner ook een keer en dan zijn ze echt weg. Van de Ruit geeft het woord aan het radiocommentaar van Ernst Veenemans: "We naderen de 1700 meter. Jan Wienese ligt voor. Hij roeit als een keizer. Als hij dit maar weet vast te houden. Hij roeit heel rustig. Hij roeit fantastisch. Dit wordt een gouden medaille voor Jan Wienese. Dit kan niet meer misgaan. Nog 70 meter te roeien. Iedere haal brengt hem dichter bij het goud. Dit is fantastisch. Hij ligt twee lengten voor. Tweede ligt Meissner en derde Demiddi. Nog twee halen, nog één en Wienese heeft Olympisch goud gewonnen! Fantastisch. Ongelooflijk. Goud voor Nederland." Jan wordt gehuldigd, beroemd en daarmee ook een soort publiek bezit. Men, in casu de sportjournalisten en de roeibond, verwacht van hem dat hij ook wint op nationale en Europese kampioenschappen. Als Wienese bij het open Europese kampioenschap op de Oostenrijkse Wörthersee niet aan die verwachting voldoet, laat de pers hem hard vallen. Wienese heeft er genoeg van: "Een of andere lul heeft commentaar omdat ik niet tweede of derde ben geworden. Krijg de fuck zeg. Schandalig om zo te worden afgezeken." In september 1969 besluit Wienese: "Ik had nog best eens wereldkampioen kunnen worden, maar ik doe geen moeite meer. Zo kan ik het niet aan. Ik oefen het beroep van fysiotherapeut uit. Ik ben amateurroeier. Roeien zal ik alleen nog doen voor mijn plezier." Fysiotherapie is in die tijd een lucratieve baan en Jan houdt er een bruine Porsche 911 aan over, die hij opzichtig voor de botenloods parkeert. Als een parkeerwachter er iets over zegt, antwoordt hij: "Maar ik woon hier." Wie meer wil weten over de schorsing van de roeibond in 1979 en de opheffing daarvan in 2007, over de bankroof waarmee de Olympische medaille verdween en hoe die weer terugkeerde, over wie de Gouden Riem van Wienese ontving en waarvoor en over wat er waar is van de verhalen van Wienese en de vrouwen (in december 2006 trouwt hij met de bloedmooie Cubaanse zangeres Mabel Navarro Querra, 35 jaar jonger dan hij), die raad ik aan om zelf het boek te lezen. Mooie verhalen zijn vooral in de tweede helft van het boek te vinden. In het eerste deel regent het vooral namen en doorkomsttijden die voor sporthistorici mogelijk van belang zijn, maar die een lekker lopende biografie een beetje in de weg staan. Ik sluit af met een citaat van de Duitse rivaal Jochem Meissner die bijna veertig jaar na dato terugblikt op de titanenstrijd in Mexico: "Voor elke race deden we het in onze broek en ieder van ons zocht altijd een aanleiding om die wedstrijd niet te hoeven doen. Tot kort voor de start speelden we poker, oefenden we psychologische terreur uit. Wie dat heeft kunnen verdragen, is gevechtsklaar voor het leven." Waardering ***1/2 Leo van de Ruit, 'Olympisch vuur der ijdelheid - Jan Wienese, legende in de roeiboot', Uitgeverij Tirion Sport, Baarn, 2007, 16,95 Eerder verschenen roeiboeken van Van de Ruit zijn 'De pijn van het water' en 'De hel van 2 kilometer'.

3 juli / augustus 2007 pagina 3 Vijf jongeren vliegen uit De eerste generatie Hemusjongeren verlaat de vereniging. Veertig nieuwe jongeren staan te trappelen om in hun voetsporen te treden. Een portret. -- door Jos Wassink Daan Weide Waarheen / waarvoor? Rotterdam, Int. Business Adninistration, Erasmus Uni'teit. Wacht selectie af. Wie/wat het meeste missen? Gezelligheid natuurlijk. Oude lullen, junioren en Joost. Twee-zonder met hem. Blijf je roeien / ambities? Skadi: elke dag trainen. 1e jaars acht of nog een jaar junioren. Lichte 1e jaars acht. Gekste ervaring roeien? Bij Tromp boot race stapten we in Joost Wijnand en ik. Joost stapt in en slaat om. Dol vergeten. Ingestapt en doorgevaren. Favoriete boot? 't Spijkerje Beste prestatie? Sturen: Worldcup 2007 Hollandbeker gehandicaptenboot met 25 kilo overgewicht. Tromp bootrace dubbelvier met Wijand, Daan, Timo, Antoni en Berend Mortier als stuur. Alles verkeerd en dik gewonnen. Zoek even blik op: 2006 Favoriet bar-item? Sportdrank Aquarius geel. Mooiste herinnering? Tweezonder halfjaar was vet. Het leren roeien in begin en het coachen met de coachboot. Ik voer met herfst in vol ornaat in kleine bootje. Bootje sloeg op golf en ik vol het water in en het bootje voer gewoon door. Leuke zaterdagmiddagen lekker zwemmen. Slechtste herinnering? Gezeur met coachbeleid. Verhalen over en weer. Ergometertrainingen. Ik heb er nu een thuis staan. Motto? Ik wil graag succesvol zijn op alle mogelijke gebieden. Wat wil je nog kwijt? Aan materiaaladviescommissie: ga voor topmateriaal. Bestuur investeren in toproeien. Wedstrijden zijn visitekaartje van vereniging. Iedereen nog dank voor steun tijdens mijn ziekte dit voorjaar. Joost Jurres Waarheen / waarvoor? Nog in Amersfoort MBO bouwkunde; later HBO in Utrecht Wie/wat het meeste missen? Vrije roeien; mogen roeien wat we willen. Dat is niet overal zo. Bewijs en gelegenheid. Blijf je roeien / ambities? Orca; de top bereiken. Twee jaar gemist. Vorig jaar examens. Achteruitgang met roeien. Gezakt in niveau. Dit jaar opbouw in acht, nu weer conditie. Vorig jaar ziek, laat in conditie. Nu fit. Begin bij ouderejaars zwaar. Hoop daar in te stromen. Gekste ervaring roeien? Truukjes in de boot; 1 riem roeien, roeien met gewisselde riemen. Ook in dubbeltwee. Startje gedaan met 1 riem. Eerste wedstrijd (15) oproeien op zaterdag. Veel golven op Amstel en boten in de kant. We hebben door gebeukt. Favoriete boot? Spijkertje en Hudson acht (Grebbelinie) Beste prestatie? NK (2005) samen met Wijnand. Verrassende overwinning. Aantal blikken (3) in dubbelvier. Ging hard. Favoriet bar-item? Mars, vroeger kreeg ik die van mijn vader Paul Jurres. Mooiste herinnering? Tot nu toe laatste wedstrijd met Daan en chillen op vereniging. Helemaal vrij. Slechtste herinnering? Ben wel lomp met boten, niet goed uitkijken en tegen dukdalf gevaren. In boot Marien over andere skiff heen. Motto? Als je wilt roeien, moet je er ook voor gaan. Luister naar je coach. Ben ik laatst achter gekomen. Wat wil je nog kwijt? Hoop dat Hemus beetje leuk blijft. Mensen moeten elkaar minder tegenwerken. Dan komt het helemaal goed. Alles samen. Lotte Heijs Waarheen / waarvoor? Utrecht, Fysiotherapie, 2e jaar Wie/wat het meeste missen? De Eem Blijf je roeien / ambities? Orca; 1e jaars acht graag. Vaak trainen (4-5 keer / week) Gekste ervaring roeien? Ben tijdens regiowedstrijd omgegaan in dubbeltwee. Lang geleden. Favoriete boot? Joris en de Draak Beste prestatie? Alleen op Eemhead een blik; vier stuks. Dubbeltwee, dubbelvier en acht Favoriet bar-item? Twix Mooiste herinnering? Mensen en roeien Slechtste herinnering? Irritante plezierbootjes Motto? Wat wil je nog kwijt? Leuke tijd gehad bij Hemus. Rosan Peters Sengers , Waarheen / waarvoor? Utrecht, Diergeneeskunde Wie/wat het meeste missen? Sfeer; jeugdgroep minder op studenten Blijf je roeien / ambities? Orca; 1e jaars 8 Gekste ervaring roeien? 5 jaar geleden C4 tillen, bleef haken achter riggers Favoriete boot? Joris en de Draak Beste prestatie? Slotwedstrijden blik: 8 combi Tromp en dubbel met Lean. Ook sfeer Favoriet bar-item? Niks; douche en naar huis Mooiste herinnering? Harde training Slechtste herinnering? Toen het minder ging met coaches. Motto? Je kunt drie keer doodgaan voordat je op bent. Wat wil je nog kwijt? Niks. Wijnand Schoemakers , Waarheen / waarvoor? Naar VS Boston University met sportbeurs voor roeien: 14x keer per week roeien. Daarnaast lucht- en ruimtevaart. Wie/wat het meeste missen? De andere jeugd en Marien, denk ik. Blijf je roeien / ambities? Op lange termijn Olympische Spelen Nu eerst in VS dingen winnen. Roeit liefst dubbel-4. Voorkeur voor scullen. Beste prestatie? Skiffhead jongens gewonnen en Koninklijke Hollandbeker 2e plaats. Nationaal kampioenschap jongens-16 dubbeltwee met Joost. Mooiste herinnering? Dat ik de Krachtwijk kreeg na veel gezeur. En dat hielp enorm. Schoot vooruit in juniorenveld. Slechtste herinnering? Slechte communicatie tussen het bestuur en mijn coach Marien. Motto? Lol hebben, hard trainen en kijken waar je uitkomt. Wat wil je nog kwijt? Blijf goed communiceren, en houd de lol erin. Als ik terugkom hoop ik dat er nog steeds jeudroeiren en is dat het niet ophoudt nu wij weggaan.

4 juli / augustus 2007 pagina 4 Vocht in de boot en in de fles Een Midzomernatheid Les misérables In het bagno -- door Cees Medema -- door Koos Iestra Donderdag 21 juni: ongeveer 19 enthousiaste Hemus-leden maken zich op voor de Midzomernachttocht. Weer geweldig georganiseerd door de toercommissie, die ons heeft gemaand om tussen en alle kampeerspulletjes bij Hemus te droppen, zodat ze in een soort boedelbak door Wim en Hetty op vrijdag naar de plaats van bestemming kunnen worden gebracht. Natuurlijk gaan Corry en Ineke (De Kanjers) mee om vast kwartier te maken. Om toch vooral op tijd te zijn gaan ook Els en Martijn vrijdag al op weg. Vrijdag gebeurt er verder niets Wachten... maar je kunt de spanning voelen stijgen. Vooral omdat een zekere heer Timofeef enige bedreigende signalen begint af te geven. De voorpret wordt er niet minder om en zaterdag 22 juni is de rest van de ploeg al voor 8 uur aanwezig om van de koffie te genieten. Het lijkt allemaal best mee te vallen met het weer, dus de stemming is opperbest. Klokslag 8 uur rijdt het gezelschap in colonne af: op weg naar Blokzijl bij Steenwijk. Daar is de roeiclub 't Diep, waar we vijf boten hebben gehuurd om vandaar te varen naar onze camping in Ossenzijl (Ossenzijl ligt tegen het natuurpark De Weerribben aan), waar we de nacht zullen gaan doorbrengen. Aangekomen bij de roeiclub, onthaald met koffie en koek, hebben we de wherries maar zo snel mogelijk in het water gelegd. Timofeef kreeg gelijk: een zwarte wolk, die oorspronkelijk van een afstand dit alles lag gade te slaan, kwam schier onze kant op. Zware regenbuien en of dat niet genoeg was, overweldigende donderslagen. niet zo Die man is nou net 40 en zo n tien procent van zijn leven roeit hij al. Hij snapt nog steeds niks van roeien: hij breekt de riemen van een wherry in tweeën en denkt dat hij in een kano zit. en wachten......het werd niet droog Koos beoordeelt de golven bij Loosdrecht Toen begon het feest dus echt. Wat een toch sportief evenement moest zijn veranderde in een gezellig samenzijn in de kantine van 't Diep. Best leuk om nog even bij te praten, maar toen de klok ongeveer twaalf sloeg hebben we de koe toch maar bij de horens gepakt. Natuurlijk onder de bezielende leiding van onze organisatoren hebben we de boten, die inmiddels haast tot de rand waren gevuld met regenwater en donderslagen, maar weer uit het water gehaald. Een ferme en duidelijke beslissing luidde: we gaan lunchen in Steenwijk en daarna door naar Ossenzijl. Met het plan om de tenten om te zetten, ons te storten in een avondfestijn de Midzomernacht waardig, alvorens de volgende dag weer tot bezinning te komen en alsnog een roeitocht te gaan maken. De lunch was ook prima, de stemming opperbest en een ieder was vol goede zin. Ook toen we in de stromende regen door Steenwijk wandelden om onze lunchgelegenheid binnen te stappen. We waren nog niet binnen of de eerste zonnestralen begonnen door te breken. Dat gaf moed en luid kwekkend deden we ons te goed aan de broodjes kroket, gezonde broodjes en kommen soep. Natuurlijk met een glas melk, omdat dat goed is voor de mens. Toen we weer op de camping wareb werd het weer slechter. Het veen begon te bewegen op de resultaten van overvloedige stortbuien en de donderslagen deden weer hun best. Dit was voldoende om de grootste diehards onder ons de stuipen op het lijf te jagen. In een nog immer opperbeste stemming hebben we toen maar besloten om zaken te nemen zoals ze waren. Alleen een uitgebreid diner kon dit nog tot een echt goed einde brengen. Ze gezegd, zo gedaan. We hebben nog geprobeerd om ons te ontdoen van een aantal aangegane verplichtingen, maar zoals het woord al zegt: aangegaan is aangegaan. De pret was er niet minder om toen we onze spulletjes maar bij elkaar hebben gepakt om weer huiswaarts te keren. Ons huisje werd prompt in beslag genomen door een aantal jonge kerels, die inmiddels ook in hun tentje waren verzopen. Was dat huisje toch nog ergens goed voor. Aan de toercommissie heeft het niet gelegen, maar geroeid hebben we niet die dag. Wel pret gehad. maar zo Vrijdag 6 juli waren Ellen, Mirjam, Sabine, Mechteld, Arnaud, André, Egbert, Hugo, Jan Dirk, Hans en ik om 9 uur op weg naar Hilversum, waar we ons in drie stoere wherries inscheepten bij roeivereniging Tromp. Teken van goede voorbereiding waren de kaarten met route waarmee we ons de wildernis van de Kortenhoefse plassen in waagden. De regen gutste bij tijden over ons heen en met onze zwembroeken en lunchpakketjes mee staken we af het Hilversums kanaal op. De nationale vier voer fier voor ons uit, maar deze keer hadden we meer belangstelling voor wat de natuur ons brengen zou. Bij een veld vol Waterlelies (Nymphea alba) en Gele plomp (Nuphar lutea) konden we ons niet meer bedwingen en maaiden er - na een aanvankelijke aarzeling - recht doorheen. Dit was slechts het eerste veld. Hier doorheen stortten we ons in het doolhof van petgaten en legakkers waarbij de naieve overtuiging dat kaartlezen een zinnige bezigheid is ons verliet. We voeren door, voorbij een familie zwanen die - schrandere beesten - de confrontatie ontweken, een vaart met bruggen door waar de elfsteden-verslaafden al ruim aan hun trekken kwamen. Terzijde: het is zeer wel mogelijk om kano-routes per wherry af te leggen! Eenmaal op de grote waterlelievelden van de Kortenhoefse plassen konden we ons hart ophalen en hebben we de krachten van de natuur aan onze riemen gevoeld. Als enige heb ik onze boot toen de juiste route op gestuurd, terwijl Ellen de roeiers commandeerde. We weten ons zeer bevoorrecht op plekken te zijn geweest waar geen ander mens heeft geroeid. Dankzij de zendmasten die overal in de plassen waren geplaatst konden we de achterblijvers informeren over onze positie. We voeren onverdacht op een ondergedoken legakker met houten palen, waarop een van ons het water in moest om de wherrie te lichten. Als je dan toch rare dingen wilt doen, doe dat dan met een raar bootje, en niet met een echte wherry van onze Hilversumse vrienden. Het weerzien was emotioneel en gezamenlijk roeiden we naar het onderkomen van de Kortenhoefse Zeeverkenners. Die hadden de kliko met speelgoed voor ons buiten gezet en door de ramen constateerden wij dat ze zich deze winter nuttig gemaakt hadden met het beschilderen van dertig barbie-poppen. Opgemonterd door zoveel folklore keken we naar de lucht en besloten het bos in te varen. De veensloot was prettig strak en bij iedere bocht of na iedere laaghangende Els (Alnus glutinosa) droomden wij van een zinvolle bestemming. Maar aan het eind gekomen was de enige optie alles achteruit te herhalen. Nog steeds gutste de regen verfrissend over onze zwoegende lichamen. Teruggekeerd op onze schreden namen we het zekere voor het onzekere en maaiden andermaal door de Kortenhoefse lelievelden naar het Hilversums kanaal. Echter, nu waren we weer voor op ons schema, en togen dus vol interesse een zijsloot in naar de Loosdrechtse plassen. Gezien de hoge golven bij windkracht 6 à 7 werd een deel van de bemanning bang en muitte. Opnieuw keerden we op onze schreden terug. De kans een daad te stellen lonkte ons nog eenmaal: via een sloot met bruggen - juist - kwamen we - verontrust begroet door aan het water wonende Trompleden - bij het kwetsbare natuurgebied 'De Hol'. Hier zouden we na wat 'klunen' toch nog de Loosdrechtse plassen op kunnen. Merkwaardigerwijs begon men echter weer te muiten en zat er niets anders op dan opnieuw terug te keren. Om de bittere nederlaag te verwerken zijn we de sloot met bruggen - juist - gaan jagen, iets wat met de elfstedentocht niet is toegestaan. Uiteindelijk weer op het Hilversums kanaal hadden we nog even gelegenheid diverse mogelijkheden van boord- en scullroeien te onderzoeken. Dit zal verder onderzocht worden evenals de kluunroute naar Ankeveen. Fris en monter arriveerden we bij Tromp. Moraal: zelfs de meest bejaarde plassen barsten van de uitdagingen. in Maud van der Veldt Paul Vossers Chris de Gier Anky van der Veeken Marije Nieuwenhuis Nynke Dam uit Pia Madsen Tonnie Plessius Mark Haaksman Timo Spruitenburg Marko Jeletich

5 juli / augustus 2007 pagina 5 REQUIEM VOOR EEN BLAUWE BOOT -- door Jos Wassink In haar glorietijd stoof ze over de Waddenzee altijd tot inzet bereid bracht ze redding op zee Door krachtige machines voortgestuwd stoof ze over golf en stroom nog voor de storm was geluwd voer ze over het Wad als een droom Menig schipper in nood zag een oranje stip aan de horizon: de snel naderende redder uit de dood zoals alleen een catamaran kon. Door knoestige handen zelf gebouwd door de redders van het Wad. Uit polyester en hout bouwden ze een oranje schicht met stalen hart. Tot ze op een dag werd afgedankt. Een opblaasboot had haar verdrongen. De oranje catamaran werd bedankt, tranen ternauwernood bedwongen. Een tweede leven wenkte aan de Eem waar ze coaches zou varen. Rustig nu, van avontuur geen zweem, want elke golf gaf bezwaren. Van haar motoren ontdaan, werd ze nu plots te traag. Het was met haar gedaan. Wat nu, was de vraag. Ze lag aan het roeivlot vast inmiddels blauw en flink verrot Jaren zonder aandacht en een kwast ging ze langzaam steeds verder kapot. De klusploeg heeft haar nu verlost. Met hamers en zagen werd het geflikt: het schip werd gedrost, haar delen in de container gemikt. Een roemloos einde voor de blauwe boot. Nog voor haar doop, vond ze aan de Eem haar dood. Verzin een naam voor de nieuwe veiligheids-/coachboot! Op 5 juli is de coachboot die de voorkeur heeft gearriveerd. Voorlopig in bruikleen, tot de financiering rond is. We verwachten dat hij bij de Eemhead gedoopt zal kunnen worden. En dat leidt tot de volgende wedstrijd: hoe moet die boot heten? Stuur je suggesties voor 1 september naar materiaal@hemus.nl en voor de winnaar is er taart.

6 juli / augustus 2007 pagina 6 Daan houdt niet van kleine woorden De creativiteit van Steve Jobs, de zakelijkheid van Bill Gates SLIJTERIJ DE KOLKRIJST Ruim gesorteerd in wijn, bier en binnen- en buitenlands gedestilleerd. Ook verhuur van Heineken Cooltap en Grolsch Thuistap. Zevenhuizerstraat 151, 3828 PT Hoogland telefoon Daan Madchicken Smit is voor zichzelf begonnen. Met de studie nauwelijks afgerond stort hij zich in het keiharde zakenleven. Zijn ambities zijn groot: Ik wil graag beroemd worden. We bezochten hem in zijn kantoor aan de Leusderweg. -- door Koos Termorshuizen Hun eerste opdracht: ze moesten dvd s voor de Kunstvaarroute branden en van een sticker voorzien. Die werden later in het gesprek trouwens tot een eerlijke 500 teruggebracht. Daan kijkt niet verder dan een paar maanden vooruit. Misschien gaat het lekker en verkopen we volgend jaar de zaak wel weer en gaan we wat nieuws of leukers doen. En bovendien: Ik zie mezelf niet als salarisman. Met veertig jaar lang achter hetzelfde bureau te zitten word je niet creatief en beroemd. Finale Juniorencompetitie in foto s Daan relativeert zijn uitspraken direct met een blik in de ogen die echt Daan is: Misschien word ik alleen beroemd in deze kamer, misschien in de krant. Vroeger zei ik altijd dat ik even rijk wilden worden als Bill Gates, of rijker, maar nu vind ik creativiteit belangrijker. Als ik voor Pixar zou kunnen werken, dan doe ik het direct!. In elk geval geniet Daan van zijn bestaan als ondernemer. Samen met vriend Severin Winkler is Daan op 1 juni de VOF Redboys Media begonnen. Ontwikkelt en realiseert webmedia door vooruitstrevend werken. Creativiteit omzetten in 2.0 media-omgevingen. Onze hoofdactiviteit in een notendop., zo vertelt hun website Snap jij het? Op een dag belde Severin Daan op met de vraag Wat als we mensen voor ons zouden laten werken? - ze werden namelijk overstelpt met allerlei verzoeken en opdrachtjes. Dezelfde avond zaten ze samen te eten en bespraken ze hoe het zou moeten. Daan had al een eenmanszaak Gewoon je inschrijven bij de Kamer van Koophandel, en in die hoedanigheid - of was het nou nog als stagiair? - had hij al leuke opdrachten uitgevoerd. Zoals het werk aan de website van modeketen We; hier rechts van zie je hun homepage. Van het werk aan heb ik het meest geleerd als het gaat om diehard programmeren, zegt Daan. Trots wijst Daan op de fraaie bureaus: die komen van Leonieke, en het ziet er gelijk echt uit!. Ik noteer het, zittend in een vorstelijke bureaustoel. Daan laat anderen voor zich werken. Hij neemt niet alleen stagiairs aan - lekker goedkoop - maar hij huurt zelfs zijn eigen leraren in. Hij heeft de Multimedia Academie aan de ROC Midden Nederland nog niet afgesloten. Hij doet die opleiding in een versneld traject, hij doet alleen wat nodig is om het diploma te behalen. Ik moet nog een stage van vijf maanden, maar die doe ik niet. Ik had namelijk al meer gedaan dan je ooit in zo n stage kan doen. Een paar maanden terug zat hij helemaal vol van animatiefilmen: voor school was hij met kleipoppetjes aan het fröbelen, en het resultaat is inderdaad leuk. Maar dat is alweer historie. Leuke dingen genoeg. Hij fotografeert in een eigen stijl enorm veel mensen op het vlot, en wat hem veder bezig houdt kan je volgen op z n blog Ook wil hij al lang een bijdrage aan hemus.nl geven, en daar een jongerenwebsite maken. Dat is er tot nu toe bij ingeschoten, maar een opzetje kan je al zien op hemus.madchicken.nl. We gaan nog veel horen van Daan. Van negen tot vijf...