Bruno Valkeniers Voorzitter Vlaams Belang

Transcriptie

1 Verkiezingsprogramma zondag 14 oktober 2012

2 Ten geleide Op 14 oktober aanstaande trekken we weer naar de stembus om nieuwe gemeente-, districts- en provincieraden te kiezen. Het Vlaams Belang zal de kiezer naar goede gewoonte tegemoet treden met een uitgewerkt en doordacht verkiezingsprogramma. De lokale en provinciale besturen zijn voor het Vlaams Belang van primordiaal belang, gezien ze veruit de meeste invloed hebben op onze levenskwaliteit. Afdoende recreatie- en groenvoorzieningen in de buurt, begaanbare fiets- en voetpaden, voldoende wijkagenten, veilige straten en een vlotte gemeentelijke dienstverlening, zijn zaken die de burger nauwer aan het hart liggen dan de goedkeuring van een zoveelste Europese verordening. Lokale beleidsmaatregelen zorgen ervoor dat onze burgers zich al dan niet thuis voelen in hun buurt of wijk. Traditioneel liggen twee basisprincipes ten grondslag aan het verkiezingsprogramma van het Vlaams Belang. Een eerste beginsel ziet het dichte netwerk van Vlaamse steden en gemeenten als het fundament bij uitstek voor een onafhankelijke Vlaamse staat. Vlaanderen moet staatkundig volledig soeverein worden zodat we een fiscaal, economisch, justitieel en sociaal beleid kunnen uittekenen op maat van de Vlaming. Enkel wanneer we als Vlaams staatsburger Europa en de wereld tegemoet kunnen treden, zullen we op deze overkoepelende niveaus het respect en de erkenning genieten die ons toekomt. Vlaamse onafhankelijkheid zal tevens de lokale beleidsniveaus meer ruimte verschaffen om een efficiënter beleid te voeren. Een kordate aanpak van de criminaliteit, een halt aan de massa-immigratie en het creëren van een ondernemingsvriendelijk klimaat zijn hierbij absolute beleidsprioriteiten. Zo niet dreigen we hoe langer hoe meer af te drijven van onze eigen culturele wortels die het fundament vormen van ons algeheel waardenen normenpatroon en levenswijze. Het tweede grondbeginsel stelt dat burgerzin een onontbeerlijke voorwaarde is voor een gezond sociaal weefsel. Een mens leeft immers niet alleen, maar vertoeft voortdurend in gezelschap. De eerste leefgemeenschap is het gezin. Vooral in het gezin vindt men het persoonlijk geluk. In het gezin krijgen kinderen bovendien de fundamenten aangereikt voor hun verdere ontwikkeling. Het Vlaams Belang wil zich daarom profileren als een uitgesproken gezinspartij. 3

3 Daarnaast zijn er de sociale leefsferen die het kerngezin overstijgen en waarvan eenieder onvermijdelijk deel uitmaakt: straat, wijk, gemeente, provincie, land (Vlaanderen), Europa en tenslotte, de wereld. Het Vlaams Belang erkent het belang van elk van deze niveaus en wil werk maken van werkbare politieke structuren op maat van deze gelaagdheid. Op 14 oktober zal alles rond gemeente en provincie draaien. De gemeente is het eerste en meest directe contactpunt tussen burger en overheid. Voor Vlaamsnationalisten ligt het voor de hand dat het gemeentelijke niveau opgewaardeerd moet worden. Daarom pakt het Vlaams Belang uit met een duidelijk en vernieuwend programma. Daarin staan verantwoordelijkheidszin en betrokkenheid centraal. Meer veiligheid op straat, een sociaal klimaat, Vlaams karakter, vlottere mobiliteit, betere dienstverlening en een algemene verbetering van de leefbaarheid gelden als speerpunten. Bruno Valkeniers Voorzitter Vlaams Belang 4

4 Inhoudsopgave I. Thuis zijn in Vlaamse steden en gemeenten...7 II. Veiligheid: geen pardon voor criminaliteit!...19 III. Werken en ondernemen in Vlaamse steden en gemeenten...43 IV. Welzijn en sociale voorzieningen...47 V. Bestuurskracht...57 VI. Harmonie mens, milieu en energie...61 VII. Verkeer en bereikbaarheid...69 VIII. Optimaliseren van de ruimtelijke structuur...73 IX. School maken, jong zijn, sporten en cultuur genieten...79 X. Een middenbestuur voor de 21 ste eeuw

5

6 I. Thuis zijn in Vlaamse steden en gemeenten De Vlaamse democratie moet kunnen bouwen op sterke en goed bestuurde Vlaamse steden en gemeenten. Deze steden en gemeenten zijn in het Vlaamse verleden steeds een belangrijk ankerpunt geweest van ons verlangen naar vrijheid. Zij zijn zeker de bouwstenen van het Vlaamse huis, maar zolang dat huis niet af is, zijn zij zeker ook stapstenen naar de onafhankelijkheid van de republiek Vlaanderen. Vlaamse zakelijkheid en goed bestuur moeten afrekenen met Belgische spilzucht en vriendjespolitiek. Anderzijds is daadkracht van lokale besturen van het allergrootste belang in een kordaat inburgeringsbeleid en in het afweren van de aanzwellende immigratiegolf. Herkenbaarheid. Bij gebrek aan een hogere overheid waarmee men zich kon identificeren, heeft de Vlaming steeds een sterk lokaal bewustzijn ontwikkeld. De nabijheid van het bestuur en de betrokkenheid van de inwoner zijn de beste garanties voor een leefbare leefomgeving. De laatste decennia komen deze verhoudingen onder druk. Door een steeds toenemende immigratie en de demografische ontsporing die er de laatste jaren het gevolg van is, voelen velen de band met hun stad, gemeente, dorp of wijk afnemen. Mensen herkennen zich niet meer in hun wijk, de ontwikkelingen gaan te snel, jonge gezinnen en jonge senioren zoeken andere oorden op, vaak buiten de eigen stad of gemeente. De samenhang in vele wijken gaat er hierdoor op achteruit. De sterke binding met de eigen stad of gemeente gaat vaak verloren. We zien dit vooral gebeuren in de omgeving van grote steden en bij uitstek in Vlaams-Brabant, waar er een sterke anderstalige inwijking is en het Nederlands binnen vele gemeenten onder steeds toenemende druk komt te staan. In de gemeenten rond Brussel is dit geen nieuw fenomeen, maar de huidige versnelling is onheilspellend. Vlaamse buurt en gemeente. Steden en gemeenten moeten inzetten op een Vlaams identiteitsbeleid. Het Vlaams Belang stelt verschillende krachtlijnen en concrete maatregelen voor om het Vlaams karakter van het plaatselijk leven te versterken. We kiezen voor een Nederlandstalig en Vlaams straatbeeld. Dit behelst: verkeerssignalisatie eenduidig in het Nederlands; nieuwe straatnaamborden die verwijzen naar plaatselijke benamingen, figuren uit de lokale geschiedenis of 7

7 naar de bredere Vlaamse historische en culturele bedding; maar ook: correcte bevlagging met de Vlaamse Leeuw. Een consequent Vlaams bestuurlijk beleid moet vanzelfsprekend zijn. Daarbij denken we aan: jobs voor ambtenaren uitsluitend voor kandidaten met onze nationaliteit; alleen het Nederlands als bestuurstaal; maximaal inzetten op Vlaamse symboolwerking in gemeentelijke infrastructuur en dienstverlening, bijvoorbeeld aanwezigheid van de Vlaamse Leeuw in de raadszaal, maar ook de extensie.vlaanderen in plaats van.be voor de gemeentelijke webstek. Cultuur- en vrijetijdsbeleving vinden plaats in Vlaamse en plaatsgebonden context. Dat betekent: bijkomende gemeentelijke subsidies voor evenementen in het kader van Vlaanderen feest (op en rond 11 juli) die in hun programmatie uitdrukkelijk ingaan op de Vlaamse ontvoogding; uitbouwen van een erfgoedbeleid door het afsluiten van een erfgoedconvenant met de Vlaamse overheid; inrichting van een erfgoedbibliotheek met alle publicaties over de eigen gemeente en van eigen inwoners. Ondernemen moet kunnen in een Vlaamse en zelfbewuste stad of gemeente. Een mooie geste is een jaarlijkse prijs voor bedrijven, handelszaken en horecabedrijven die een (originele) Nederlandstalige naam voor hun bedrijf gebruiken. Een aanvullende kans is een jaarlijkse netwerkreceptie op uitnodiging van het gemeentebestuur voor alle bedrijven en zelfstandigen die een charter ondertekenen om het Vlaams en Nederlandstalig karakter van de stad of gemeente veilig te stellen. Het Vlaams Belang bepleit dat het jeugd- en sportbeleid, de plaatselijke gemeentelijke kinderopvang en het gemeentelijk onderwijs voldoende verwijzen naar een positief Vlaams gemeenschapsgevoel. Voor het onderwijs denken we bijvoorbeeld aan een jaarlijks scholenproject van de gemeentelijke of stedelijke scholen rond de wisselwerking tussen lokale en Vlaamse identiteit. Een laagdrempelige, jeugdige en collectieve artistieke of sportieve expressie leent zich hiervoor het best. Verwijzingen naar onze identiteit zijn evenwel onvoldoende. Het opbouwen van een Vlaamse identiteit is een werk van alle dag. We kunnen er niet omheen dat de tomeloze immigratie een belemmering vormt voor het het gezamenlijk beleven van een vanzelfsprekende Vlaamse eigenheid. De immigratiegolf is ondertussen niet alleen een probleem van de grootsteden. Tot in 8

8 de kleinste gemeenten van Vlaanderen duiken samenlevingsproblemen met vreemdelingen en allochtonen op. Immigratietoevloed keren. Het Vlaams Belang kiest steeds met overtuiging de kant van de zwaksten bij het eigen volk. Dat zijn dus niet de migranten die naar hier komen om zich economisch te verbeteren. In de landen van aankomst zijn het gezagsgetrouwe en hardwerkende mensen die zich - terecht - onrechtvaardig behandeld voelen, omdat regeringen aan rechten voor immigranten weinig of geen plichten koppelen. In het dichtbevolkte Vlaanderen is dat zeker niet anders. Het zijn de generaties die ons economisch en sociaal model hebben uitgebouwd of hun rechtstreekse erfgenamen die aan het kortste eind trekken. Vlaanderen heeft geenszins de sociaaleconomische en de ecologische draagkracht om nog honderdduizenden nieuwe inwijkelingen te aanvaarden. Ons oorspronkelijk en authentiek sociaal weefsel staat zodanig onder druk dat de bereidheid om solidair te zijn met mensen elders in de wereld steeds minder vanzelfsprekend is. De immigratie levert dus geen winnaars op, maar alleen verliezers. Een goed doordacht terugkeerbeleid naar de landen van herkomst levert daarentegen enkel winnaars op. Reële immigratiestop. Het kaartenhuis is ingestort. Er rijst in Vlaanderen steeds luider protest tegen het gepamper van allochtonen, tegen het toedekken van wantoestanden en scheeftrekkingen ten nadele van de oorspronkelijke Vlamingen. Het is de overtuiging van het Vlaams Belang dat het roer radicaal omgegooid moet worden. Ook het gemeentelijk beleid moet in het teken staan van een noodzakelijke ommekeer. Het Vlaams Belang is ervan overtuigd dat het perfect mogelijk is om bepaalde enkelingen of beperkte groepen vreemdelingen in te burgeren. Geslaagde inburgering is niettemin onmogelijk indien de immigratie permanent en grootschalig is en/of indien het om grote groepen immigranten gaat die een cultuur met zich meebrengen die, zoals de islamitische, sterk verschilt van onze cultuur. Maar laat ons wel wezen: Vlaanderen is al meer dan vol. Daarom willen wij een waterdichte immigratiestop, wat overigens ook een minimumvoorwaarde is voor een geslaagde inburgering van de reeds aanwezige allochtonen. Reeds een kwart van de kinderen tussen 0 en 5 jaar in Vlaanderen is inmiddels van vreemde afkomst. De tijd dringt dus. Leefbare wijken en stadskernen. Het Vlaams Belang wil dat de gewone Vlamingen zich opnieuw thuis voelen in de Vlaamse steden en gemeenten. 9

9 Wij willen buurten en wijken teruggeven aan die mensen die zich van oudsher identificeren met die wijken en buurten voor wie ze tot hun identiteit behoren. De aanzienlijke aanwezigheid van grote groepen niet-geïntegreerde allochtonen in de steden en gemeenten heeft heel wat mensen vervreemd van hun vertrouwde omgeving. De concentratie van allochtonen in bepaalde wijken en de daarmee gepaard gaande criminaliteit en algemene verloedering, is een van de belangrijkste oorzaken van de witte stadsvlucht. Het zijn vooral de gegoede, koopkrachtige gezinnen die de steden verlaten. Hierdoor blijven Vlamingen die het (iets) minder breed hebben achter en dreigen ze een minderheid te vormen in hun eigen stad. Zelfs goed ingeburgerde allochtonen gaan op de loop. Deze stadsvlucht is een van de oorzaken van de teloorgang van de lokale middenstand. Voor de steden betekent deze evolutie een vermindering van de belastinginkomsten, met als gevolg geringere mogelijkheden om te investeren in voorzieningen. Witte stadsvlucht keren. Er moet een rem komen op de instroom van het aantal niet-europese allochtonen in de sociale huisvesting. Wat nieuwe verhuringen betreft, moeten kandidaat-huurders die zeven van de acht voorgaande jaren in het land hebben verbleven, voorrang krijgen. Sociale huisvesting mag niet verworden tot gettohuisvesting. Naast onrechtstreekse impulsen (bijvoorbeeld: terugdringen van de criminaliteit, verfraaiing van het stadsbeeld, het uitwijzen van criminele en illegale vreemdelingen) zijn er ook rechtstreekse fiscale maatregelen of stimuli nodig om jonge autochtone Vlaamse gezinnen opnieuw naar de steden te lokken. De garantie op Vlaams kwaliteitsonderwijs en kwalitatieve en betaalbare kinderopvang kan de terugkeer van autochtone Vlaamse gezinnen naar de Vlaamse steden in de hand werken. Nu wordt de vrije onderwijskeuze al te veel beperkt door allerhande voorrangscriteria (kansarmoede enzovoorts, waarvan nabijheid wellicht nog het minst schadelijke is voor het delicate samengaan van vrije onderwijskeuze en onderwijskwaliteit). Scholen mogen bovendien ten gevolge van het gelijke onderwijskansenbeleid geen allochtone kinderen weigeren. Ouders dienen hun kinderen dus noodgedwongen naar scholen te zenden met een hoog percentage allochtonen. Ook dit werkt stadsvlucht in de hand. Scholen van het vrij onderwijs moeten, zonder zich daarvoor achter drogredenen te verschuilen, opnieuw de mogelijkheid krijgen het aantal kansarmen en allochtonen te beperken om zo de onderwijs- 10

10 kwaliteit te waarborgen. Ook het tekort aan kinderopvang in veel Vlaamse steden is een factor die Vlaamse gezinnen afschrikt om in de stad te komen/ blijven wonen. Een aanbod van voldoende kwalitatieve en betaalbare kinderopvang is dus essentieel om de witte stadsvlucht te keren. Getto s bannen. Het Vlaams Belang wil koste wat het kost gettovorming tegengaan. Allochtone getto s verworden tot no go areas, zones die zo goed als ontoegankelijk zijn voor de politie en zelfs voor de hulpdiensten. Het Vlaams Belang eist dat recht en orde in de reeds bestaande getto s terugkeren. Daarom zijn in probleembuurten grotere politieaanwezigheid en meer identiteitscontroles vereist. In dit krachtdadige beleid kaderen eveneens huis-aanhuis- en deur-aan-deur-controles. Het Vlaams Belang wil onder geen beding ganse wijken van grote steden opgeven en overleveren aan wetteloosheid. In bepaalde steden, gemeenten en wijken waar veel criminaliteit voorkomt, is een nultolerantiebeleid de enige uitweg. Daar waar nodig moeten ook privé-bewakingsfirma s ingezet worden, zodat politiemensen zich kunnen toeleggen op hun politionele taken. Het Vlaams Belang eist een keiharde aanpak van alle vormen van criminaliteit en een strenge bestraffing van iedereen, autochtoon of allochtoon, die zich schuldig maakt aan misdrijven. Doelmatig centraal asielbeleid. Het Vlaams Belang vindt het onaanvaardbaar dat de gevolgen van het falende asielbeleid - voor een groot deel - worden afgewenteld op de steden en gemeenten. Het is bijvoorbeeld niet de taak van de steden en gemeenten om mee te voorzien in de opvang van asielzoekers door de oprichting en instandhouding van zogenaamde Lokale Opvang Initiatieven (LOI s). De federale overheid moet zelf volledig instaan voor de opvang van kandidaat-vluchtelingen. Het gaat om die reden evenmin op dat duizenden asielzoekers, waarvoor geen plaats wordt gevonden in het opvangnetwerk, worden doorgestuurd naar de OCMW s. Met name in de grote steden zorgt de concentratie van asielzoekers, illegalen en geregulariseerden voor aanzienlijke overlast en toenemende druk op de sociale voorzieningen. Overigens: het Vlaams Belang vindt dat vluchtelingen het best in de eigen culturele omgeving opvang genieten en wil daarom het territorialiteitsbeginsel inschrijven in de Conventie van Genève. Voor ons moeten asielzoekers in afwachting van de definitieve erkenning van hun aanvraag of van hun uitwijzing in gesloten centra verblijven, die worden beheerd door de federale overheid. Zo niet blijven heel wat afgewezen asielzoekers na afwijzing van hun aanvraag in de illegaliteit verdwijnen. Een 11

11 systeem van gesloten opvangcentra heeft nog bijkomende voordelen. Ten eerste wordt mogelijke overlast voor de buurtbewoners tot een absoluut minimum beperkt. Ten tweede kunnen gesloten centra valse asielzoekers ontmoedigen of afschrikken, terwijl het voor de échte vluchtelingen slechts een kortstondig ongemak betekent: wie uit vrees voor vervolging zijn land is ontvlucht, zal niet zwaar tillen aan een verblijf van enkele weken of maanden in een veilig en comfortabel opvangcentrum, ook al is het van het gesloten type. Ten derde krijgen eventuele criminelen door opvang in een gesloten centrum geen kans om het leven van de autochtone Vlamingen te vergallen. Uiteraard moet het verblijf in een gesloten centrum van een zo kort mogelijke duur zijn. Asielaanvragen moeten dan ook, naar het voorbeeld van Nederland, veel sneller worden afgehandeld. Illegaliteit is een misdrijf. Er moet dringend een einde komen aan het gedogen van het verblijf van illegale vreemdelingen. Illegalen moeten - ook door de gemeentebesturen - actief opgespoord worden. In geval van onderschepping moeten zij ondergebracht worden in gesloten opvangcentra met het oog op uitwijzing naar het land van herkomst. Een effectief uitwijzingsbeleid is slechts mogelijk indien de capaciteit van de illegalencentra drastisch wordt opgevoerd. De federale overheid moet eveneens stoppen met de grootschalige en permanente regularisatie van illegale vreemdelingen. Deze zorgen ervoor dat in de grote steden de OCMW s bezwijken onder de extra werkdruk en de extra kosten voor hun begeleiding. De geregulariseerde vreemdelingen zijn vaak langdurig aangewezen op sociale bijstand. Volledige wijken dreigen bovendien onleefbaar te worden. Misbruiken bestrijden, achterpoortjes sluiten. Het misbruik van de zogenaamde dringende medische hulpverlening waarop illegalen recht hebben, moeten we een halt toeroepen. Er moet op federaal vlak een lijst komen met ingrepen en behandelingen die in ieder geval niet vallen te beschouwen als dringende medische hulp (zogenaamde negatieve lijst ). De OCMW s moeten bovendien veelvuldiger gebruik maken van de mogelijkheid om een medische tegenexpertise te vragen. OCMW, politie en Dienst Vreemdelingenzaken moeten actief samenwerken, zodat het OCMW over alle nuttige informatie beschikt die toelaat om misbruiken van OCMW-steun door vreemdelingen op te sporen. Op die manier kan de Dienst Vreemdelingenzaken het verblijfsrecht van de betrokkenen desgevallend beëindigen. Het OCMW en de gemeentelijke 12

12 diensten moeten bovendien gevallen van illegaal verblijf systematisch melden aan de politie en de Dienst Vreemdelingenzaken. Een immigratie-achterpoortje is het schijnhuwelijk. Een huwelijk wordt aangegaan met een Belg of een legaal verblijvende vreemdeling, louter met de bedoeling aan de nodige verblijfspapieren te geraken. De ambtenaar van de burgerlijke stand moet maximaal gebruik maken van zijn bevoegdheden om schijnhuwelijken te voorkomen. Bij de minste twijfel omtrent de bedoelingen van de aanstaande echtgenoten moet de ambtenaar van de burgerlijke stand het advies inwinnen van het parket. In geval van een huwelijk waarbij een van de partners geen definitief verblijfsrecht heeft, moet systematisch en door middel van een doorgedreven onderzoek worden nagegaan of het om een schijnhuwelijk gaat. Nadat een huwelijk, waaraan een vreemdeling een verblijfsrecht ontleent, is voltrokken, moet de gemeente de nodige controles (onder meer woonstcontroles) uitvoeren om na te gaan of nog steeds aan de voorwaarden inzake gezinshereniging is voldaan. Is dat niet het geval, dan moet dat worden gemeld aan de Dienst Vreemdelingenzaken met het oog op de ontbinding van het huwelijk en de beëindiging van het verblijfsrecht van de betrokkene. Vreemdelingenstemrecht afschaffen, nationaliteitswetgeving verstrengen. Verhofstadt-II voerde het stemrecht voor vreemdelingen in. De paarse partijen deden dat niet uit naastenliefde, maar uit platte electorale overwegingen, vooral gericht op stemmenwinst voor de sp.a en de PS. Zo moeten de vreemdelingen niet alleen de tegenvallende verkiezingsresultaten van de gevestigde partijen opsmukken, maar ook de autochtone tegenstem neutraliseren. Daarnaast was het vreemdelingenstemrecht vooral een eis van de Franstalige partijen in dit land. Met de stemmen van enkele honderdduizenden vreemdelingen willen ze de Vlamingen in Brussel nog verder in de marginaliteit drukken en onze positie in de Vlaamse Rand verzwakken. Het vreemdelingenstemrecht werkt overigens, samen met de zogenaamde snel-belg-wet, ook de islamisering in de hand. Uit verschillende studies is gebleken dat allochtone kiezers - met of zonder de Belgische nationaliteit - een etnische stem uitbrengen. Dit wil zeggen: stemmen voor kandidaten met dezelfde nationale en etnische afstamming. Dat verklaart waarom veel kandidaten van Marokkaanse of Turkse origine dankzij hun grote aantal voorkeurstemmen werden verkozen op in beginsel onverkiesbare plaatsen. In 2006 gingen zo 145 van de 663 gemeenteraadszetels in de 19 Brusselse gemeenten naar kandidaten van niet-europese origine. Dat komt neer op 21,9% of ruim één gemeenteraadslid op de vijf. 13

13 Het hoeft geen betoog dat het Vlaams Belang het vreemdelingenstemrecht wil afschaffen en de stembusgang voor alle verkiezingen opnieuw wil voorbehouden aan staatsburgers. Bovendien eisen we meer dan wat kosmetische aanpassingen van de snel-belg-wet. Sinds de inwerkingtreding van die wet heeft België immers de meest lakse nationaliteitswetgeving van heel Europa en verkregen bijna een half miljoen vreemdelingen de Belgische nationaliteit - inclusief het bijbehorende stemrecht voor álle verkiezingen. Voor het Vlaams Belang kunnen enkel vreemdelingen die in een burgerschapsproef blijk geven van voldoende inburgering én van de uitdrukkelijke bereidheid hun lot daadwerkelijk aan dat van onze gemeenschap te willen verbinden, in aanmerking komen om het staatsburgerschap en de bijbehorende politieke rechten te verkrijgen. Het Vlaams Belang houdt vast aan het principe dat enkel een geslaagde en volledige inburgering kan leiden tot verwerving van politieke rechten (en uiteindelijk het staatsburgerschap) en is ervan overtuigd dat door de omkering van dit principe elke prikkel om zich aan te passen wegvalt. Islamisering stoppen. Het Vlaams Belang eist de intrekking van de erkenning van de islam. Niet omdat wij ons zouden verzetten tegen de vrijheid van godsdienst - een groot goed dat moet worden gewaarborgd -, maar omdat de islam een geïmporteerde ideologie met een religieus randje is die in essentie haaks staat op onze Europese en westerse normen, waarden en maatschappelijke afspraken. Meer nog: de islam betekent een gevaar voor Europa - en dus voor Vlaanderen - en verdient dan ook allerminst een geprivilegieerde behandeling of financiële ondersteuning. Vlaanderen (zonder Brussel) telt ondertussen al 151 moskeeën. Onze hoofdstad Brussel is op zich goed voor niet minder dan 68 moskeeën. We stellen vast dat de Vlaamse steden en gemeenten geconfronteerd worden met een wildgroei van moskeeën van diverse strekkingen. Deze moskeeën zijn de katalysator van de islamisering van onze Vlaamse wijken en gemeenten. Vanuit de moskee wordt immers de koranische boodschap verspreid van intolerantie en niet-integratie, waarbij de nadruk wordt gelegd op de voorrang van de islamitische normen op de Europese rechtsregels, tradities en gewoonten. Het Vlaams Belang wil in onze steden en gemeenten geen islamitische haatpaleizen, al dan niet voorzien van minaretten. Wij willen dan ook een volledige bouwstop voor moskeeën. Ook moet er een einde worden gemaakt aan het gedoogbeleid tegenover moskeeën die gehuisvest zijn in daarvoor ongeschikte panden. 14

14 De Vlaamse regering en bevoegd minister Geert Bourgeois (N-VA) verplichten de Vlaamse provincies jaarlijks honderdduizenden euro subsidies uit te delen aan erkende moskeeën. Moskeeën en andere islamitische organisaties worden in het kader van het zogenaamde diversiteitsbeleid bovendien ook betoelaagd en ondersteund door de gemeenten. Omdat het Vlaams Belang zich verzet tegen de institutionalisering van de islam in ons land, zijn wij van oordeel dat elke subsidiëring of ondersteuning van de islam op welk bestuurlijk niveau dan ook volledig uit den boze is. Islamitische lichaamsbedekking voor vrouwen (zoals de hoofddoek) staat, los van de eigenheid van de moslima in kwestie, symbool voor de orthodoxe islam. Aldus is het een teken dat moet worden opgevat als vrouwdiscriminerend en antiwesters. Het Vlaams Belang is van mening dat hoofddoek, nikab en boerka slechts verschillen in het aantal centimeters stof en dus dezelfde vrouwdiscriminerende en antiwesterse symboliek uitdragen. Ten overvloede: de persoonlijke drijfveer van de moslima om zich te bedekken is van geen tel. De islamisering van een samenleving is recht evenredig met de mate waarin vrouwen zich bedekken. Het dragen van de islamitische hoofddoek moet derhalve zo veel als mogelijk worden verboden, en in elk geval voor overheidspersoneel en in de scholen van het officiële net (onder meer het gemeentelijke onderwijs) voor zowel leerkrachten als leerlingen. Het Vlaams Belang stelt vast dat veel gemeenten het ritueel slachten in het kader van het islamitische Offerfeest ondersteunen. Enerzijds wordt het illegale thuisslachten vaak gedoogd en anderzijds worden door de gemeente op kosten van de belastingbetaler vaak tijdelijke slachtvloeren voorzien waar moslims al dan niet verdoofd kunnen slachten. In afwachting van een wetswijziging die het onverdoofde rituele slachten verbiedt, wil het Vlaams Belang dat de gemeente een einde maakt aan elke vorm van ondersteuning van het onverdoofd ritueel slachten. Geen organisatie of financiering van tijdelijke slachtvloeren dus. Ook na de invoering van een verbod op onverdoofd ritueel slachten, zal het Vlaams Belang zich verzetten tegen elke vorm van overheidssteun voor het islamitische Offerfeest. Een aantal actiepunten. Het Vlaams Belang eist: een waakzaam en proactief beleid gericht op het vrijwaren en versterken van de Vlaamse identiteit en het Nederlandstalige karakter van onze steden en gemeenten; een reële immigratiestop; 15

15 16 de intrekking van de erkenning van de islam; het actief opsporen - onder andere in moskeeën - en het buiten de wet stellen van extremistische islamitische organisaties die de wereldheerschappij van de islam en de jihad prediken; dat de ambtenaar van de burgerlijke stand maximaal gebruik maakt van zijn bevoegdheden om schijnhuwelijken te voorkomen en bij de minste twijfel omtrent de bedoelingen van de huwelijkspartners het huwelijk weigert te voltrekken en het advies inwint van het parket; de actieve opsporing - ook door de gemeenten - van illegale vreemdelingen (geen gedoogbeleid); een bouwstop voor moskeeën en een einde van het gedoogbeleid tegenover moskeeën die gehuisvest zijn in daarvoor ongeschikte panden; dat er niet wordt toegegeven aan islamitische eisen zoals halalvlees, gescheiden zwemmen en andere islamitische sekseapartheidseisen; de invoering van een hoofddoekverbod in scholen en openbare dienstverlening; de strikte handhaving van het boerka- en nikabverbod in de publieke ruimte; dat de gemeente op geen enkele wijze het (onverdoofd) ritueel slachten faciliteert of ondersteunt, dus geen inrichting of subsidiëring van tijdelijke slachtvloeren; dat gemeentelijke sociale tegemoetkomingen, behalve aan staatsburgers, slechts toegekend worden aan vreemdelingen die ingeschreven zijn in het bevolkingsregister en voldaan hebben aan hun inburgeringsverplichtingen en aan erkende vluchtelingen; een beleid dat erop gericht is jonge Vlaamse gezinnen terug naar de steden te lokken door middel van onrechtstreekse en rechtstreekse impulsen; dat inzake sociale huisvesting voorrang wordt gegeven aan kandidaathuurders die zeven van de acht voorgaande jaren in het land hebben verbleven; de stopzetting van Lokale Opvang Initiatieven, vermits asielzoekers moeten worden opgevangen in door de federale overheid beheerde gesloten centra; dat de dienstverlening van het OCMW aan asielzoekers en illegalen wordt beperkt tot het strikte wettelijke minimum;

16 dat de OCMW s maximaal gebruik maken van hun bevoegdheid om een medische tegenexpertise te vragen inzake de beoordeling van aanvragen van dringende medische hulpverlening aan illegalen; de afschaffing van het vreemdelingenstemrecht; de verstrenging van de nationaliteitswetgeving. 17

17

18 II. Veiligheid: geen pardon voor criminaliteit! Jarenlang heeft het Vlaams Belang gehamerd op de alsmaar toenemende onveiligheid in onze steden. De politici van de traditionele partijen minimaliseerden echter de feiten en bleven voorthollen op het heilloze pad van de laksheid. Ze bewezen lippendienst aan de harde aanpak en beloofden telkens opnieuw strenge maatregelen, maar in de praktijk deed men precies het tegenovergestelde. Na de moord in 2006 op de 17-jarige Joe Van Holsbeeck in het centraal station van Brussel werd het namelijk nog moeilijker om minderjarige criminelen op te sluiten. Bij gebrek aan een jeugdsanctierecht, is het tot op vandaag nog steeds wettelijk onmogelijk om jongeren te sanctioneren. Ook de dodelijke trap op treinconducteur Guido De Moor door een minderjarige Marokkaanse amokmaker op een Antwerpse lijnbus, leidde helemaal niet naar een verstrenging van de wet-lejeune, zoals Verhofstadt beloofd had. De voorwaardelijke invrijheidsstelling werd onder zijn bewind nog verder veralgemeend. Er kwam pas een kentering begin Na een reeks aanhoudende incidenten en de vlucht voor geweld van een hogeschool vanuit Anderlecht naar Schaarbeek, kwam een debat op gang over de invoering van een regime van nultolerantie in de Anderlechtse wijk Kuregem. Zelfs het groene parlementslid Luckas Vander Taelen verdedigde plots het invoeren van zero tolerance naar het voorbeeld van New York. Voordien was het enkel en alleen het Vlaams Belang dat het beleid van nultolerantie van de New Yorkse burgemeester Giuliani naar voren schoof als het enige geloofwaardige alternatief in de steden. Plots werd dit voorstel overgenomen door alle andere partijen. Sterker nog: de nultolerantie werd het officiële regeringsbeleid in de betrokken wijk. De politie werd versterkt en kreeg bijzondere instructies en extra mankracht en ook Justitie beloofde een krachtdadiger beleid. Het Vlaams Belang had het gelijk dus aan zijn kant. Maar echte nultolerantie kan het gevoerde beleid in Kuregem niet worden genoemd. Daarvoor ontbreekt nog steeds een goede samenwerking tussen politie en Justitie en een kordaat snelrecht waarmee een lik op stuk-beleid gevoerd kan worden. Ook wordt nauwelijks iets ondernomen tegen de illegale economie die de wijk tot op vandaag in belangrijke mate in haar greep houdt. Het versterkte veiligheidsbeleid bleef ook ruimtelijk veel te beperkt: elders in de stad blijven de stadsbendes de plak zwaaien. Net zoals dat in zovele andere steden nog steeds het geval is. 19

19 Het grote pijnpunt: straffeloosheid. Het belangrijkste pijnpunt en de grootste frustratie bij de bevolking ligt niet zozeer in de afwezigheid of het al te gedogend optreden van de politie. Het ligt veeleer bij het manifeste onvermogen en vaak zelfs de onwil van Justitie om krachtig te reageren. Justitie slaagt er immers niet in om aangehouden criminelen voldoende lang vast te houden en snel te vonnissen. Mede door het acute plaatsgebrek in de gevangenissen en door de erg beperkende wet op de voorlopige hechtenis, stellen de parketten en de onderzoeksrechters de meeste daders, ook al hebben ze bijzonder ernstige feiten gepleegd, meteen na hun verhoor weer op vrije voeten. Een recent voorbeeld is de vrijlating na enkele weken (!) van de man die een MIVB-controleur doodsloeg. Door de Salduz-wet (wet die juridische bijstand voor een verdachte al verplicht vanaf het eerste verhoor; goedgekeurd door de meerderheidspartijen en de N-VA) wordt het ondervragen van verdachten heel erg bemoeilijkt. Hierdoor worden heel wat aangehouden criminelen vandaag zónder verhoor vrijgelaten. En dan hebben we het nog niet over de manifeste weigering van Justitie om de gevangenisstraffen uit te voeren. Het gros van de effectieve celstraffen wordt sterk gereduceerd of in het geheel niet meer uitgevoerd. Waar tot voor enkele jaren effectieve gevangenisstraffen tot zes maand onuitgevoerd bleven, werd dit inmiddels uitgebreid tot de meeste celstraffen onder de drie jaar. Nergens ter wereld is de straffeloosheid zo groot als bij ons. Met zo n laks beleid wordt ons land als het ware een magneet voor geboefte uit de hele wereld. Het Vlaams Belang is al jaren de enige partij die dit laks justitiebeleid aanklaagt. Ook onder Di Rupo valt er geen ommekeer te verwachten. Er komen weliswaar enkele nieuwe gevangenissen, maar die dienen vooral om oudere instellingen te vervangen en om het comfort van de gevangenen te verhogen (een man, een cel), niet om meer criminelen achter de tralies te krijgen. Zolang de Waalse partijen PS en cdh het politieke landschap domineren, zal er op het vlak van veiligheid niets veranderen. Alleen met een Vlaamse Justitie is er een echte kentering mogelijk. Maar precies op dat vlak gaat het de tegenovergestelde richting uit. Justitie wordt met de huidige regering meer dan ooit verankerd op Belgisch niveau. Burgers zullen binnenkort overal in Vlaanderen een verwijzing kunnen eisen van hun dossier naar een Franstalige rechtbank, waardoor men verplicht wordt om Justitie Belgisch te houden. De partijen CD&V, Open Vld, sp.a en Groen hebben iedere uitweg naar een autonome Vlaamse Justitie voor- 20

20 goed geblokkeerd. En de Vlaamse regering van Kris Peeters (CD&V, N-VA en sp.a) laat dit zomaar gebeuren! Deze partijen zijn daardoor totaal ongeloofwaardig geworden als het over veiligheid gaat. Misdaad kordaat terugdringen. Mede door de verregaande straffeloosheid en het opengrenzenbeleid gaat de criminaliteit, zowel in de steden als op het platteland, opnieuw in stijgende lijn. Zo is het aantal inbraken vorig jaar met 10% gestegen. We gaan hiermee in tegen de Europese trend, die een daling van de criminaliteit aangeeft. De officiële statistieken geven bovendien slechts een fractie weer van de echte criminaliteit. Officieel wordt immers aangenomen dat slechts 30% van de criminele feiten wordt gemeld bij de politie. Net zoals het lakse immigratiebeleid dramatische gevolgen heeft voor de leefbaarheid van onze steden, is het lakse veiligheidsbeleid op federaal niveau rechtstreeks verantwoordelijk voor de vele moeilijkheden die onze steden en gemeenten ondervinden op het vlak van veiligheid. De problemen worden zoveel mogelijk doorgeschoven naar de lokale besturen. Denken we maar aan de stelselmatige uitbreiding van de overlastboetes of GAS-sancties (GAS: Gemeentelijke Administratieve Sancties). We hebben hier overduidelijk te maken met een afwentelingsbeleid. In plaats van de parketten te versterken en de gevangeniscapaciteit drastisch uit te breiden, moeten de gemeenten zich behelpen met lapmiddelen. Wie echt verandering wil, die kan op 14 oktober onmogelijk nog stemmen voor de traditionele partijen, aangezien zij het zijn die de bevolking met de huidige puinhoop hebben opgezadeld. Alleen een stem voor het Vlaams Belang is een krachtig signaal voor meer veiligheid. Alleen een stem voor het Vlaams Belang kan zorgen voor een echte ommekeer. Onze partij zet in op een goede mix van preventie, repressie en échte nultolerantie waar nodig. Veiligheid is voor alles lokale veiligheid, maar dan wel overal. Veiligheid: een fundamenteel mensenrecht. Onze steden en gemeenten hebben veel te lijden onder onveiligheid en criminaliteit. Onveiligheid is géén vals probleem of een subjectief gevoel. Criminaliteit is een maatschappelijke kanker die de leefbaarheid van onze steden en gemeenten en het sociale weefsel in onze samenleving aantast. Veiligheid moet de belangrijkste prioriteit zijn van ieder stads- of gemeentebestuur dat werk wil maken van meer leefbaarheid. 21

21 De overheid dient aan alle burgers dezelfde veiligheid te waarborgen, zonder onderscheid in rang of stand. Alle wijken van een stad of politiezone hebben recht op een gelijkwaardige basisdienst vanwege de politie. Het recht op veiligheid is een fundamenteel mensenrecht, dat door de overheid gewaarborgd moet worden. De overheid heeft immers het monopolie om tot vervolging, bestraffing, dwang en geweld over te gaan. De burger heeft dit recht afgestaan. In ruil daarvoor is het de dwingende plicht van de overheid om alle vormen van criminaliteit krachtig en efficiënt te bestrijden. Ook de zogenaamde kleine criminaliteit (fiets- en handtasdiefstallen, vandalisme enzovoorts) en fenomenen van aanhoudende overlast mogen niet vergoelijkt of gebagatelliseerd worden, maar moeten aanleiding geven tot een kordate en harde aanpak. De overheid moet dus zo maximaal mogelijk instaan voor de veiligheid van elke burger. Maximaal betekent evenwel nooit volledig. De overheid kan nooit overal tegelijk en steeds even kordaat kan optreden tegen criminaliteit. Ook de burger draagt verantwoordelijkheid. Niet alleen is het zijn plicht om misdrijven te melden en de politie te waarschuwen bij dreigend gevaar. Ook moet hij in de mogelijkheid blijven om zichzelf en zijn naasten én zijn eigendom of handelszaak te verdedigen. Het recht van verdediging vormt voor de burger de laatste zekerheid die hij heeft tegen criminele aanvallen. Het Vlaams Belang eist al jaren dat het recht op zelfverdediging zou uitgebreid worden naar de verdediging van de eigen goederen, zoals dat bestaat in de buurlanden. Bescherming van eigendom betekent ook dat het kraken van gebouwen moet bestreden worden. De straffen hiervoor moeten worden opgetrokken. Kraakpanden werken de onveiligheid en de verloedering van de buurt in de hand. Het lokale bestuur moet hiertegen kordaat optreden. Betrokkenheid en inspraak van de bevolking. Wie een goed veiligheidsbeleid wil voeren, moet kunnen rekenen op de verantwoordelijkheidszin en de actieve steun van de bevolking. Een veilige leefomgeving belangt immers iedereen aan. Inspraak en betrokkenheid van de burgers is daarom van groot belang. Het Vlaams Belang is dan ook van mening dat buurtbewoners en -verenigingen moeten worden beschouwd als gelijkwaardige gesprekspartners. Het Vlaams Belang pleit alvast voor een helder en transparant zonaal veiligheidsplan bij het begin van de nieuwe legislatuur, met duidelijke, meetbare 22

22 doelstellingen die jaarlijks via een jaarverslag worden bekendgemaakt en afgetoetst. Zowel het veiligheidsplan als de jaarverslagen dienen beknopt en concreet te zijn; een verwarrende hoeveelheid informatie, waarin een kat zijn jongen niet meer terugvindt, moet voorkomen worden. De bevolking moet actief op de hoogte gehouden worden van deze informatie en haar beschikbaarheid. Indien veiligheids- en preventiemaatregelen specifiek inwerken op een bepaalde buurt of wijk, dan moet een inspraakronde onder regie van het gemeentebestuur aan de uitvoering ervan voorafgaan. De inspraak van de burger, waartoe de steden en gemeenten reeds verplicht zijn, is ondertussen voorzien in artikel 199 van het nieuwe gemeentedecreet. De meest rechtstreekse vorm van gemeentelijke democratie die men zich kan indenken, is uiteraard het referendum. Het Vlaams Belang is voorstander van het organiseren van referenda op gemeentelijk niveau, ook voor wat veiligheids- en criminaliteitsproblemen betreft. Terecht willen burgers op korte termijn concrete resultaten zien. Gemeenten dienen daarom duidelijk te communiceren wat er wel en niet mogelijk is. In plaats van een vaag aankondigingsbeleid willen we dat er concrete (cijfermatige) doelstellingen geformuleerd worden en dat de resultaten hieraan getoetst worden en onverbloemd worden meegedeeld. Preventie blijft belangrijk. Een goed veiligheidsbeleid moet in de eerste plaats gericht zijn op het voorkomen van criminaliteit. Het hoog aantal criminele feiten in onze samenleving kent voor een groot deel zijn oorzaak in de vervaging van het normbesef: een gebrek aan normen en waarden leidt ertoe dat sommigen sneller geneigd zijn tot crimineel gedrag. Het Vlaams Belang pleit in dit verband voor een morele herijking en doet beroep op de verantwoordelijkheid van eenieder. Zo wil het Vlaams Belang in de eerste plaats het gezin herwaarderen. Het gezin is dé opvoedende factor bij uitstek in de samenleving. Een warme en stabiele thuisbasis is de beste garantie voor een goede opvoeding en een dam tegen mogelijke ontsporingen. De gezinnen, het onderwijs en jeugdbewegingen moeten niet alleen aandacht hebben voor prestaties, maar ook voor het meegeven van waarden als verantwoordelijkheid, respect en solidariteit. Ook de overheid moet die waarden uitdragen en de burgerzin stimuleren. 23

23 De overheid moet ook inspringen waar gezinnen en scholen falen. Zo pleit het Vlaams Belang voor meer opvangmogelijkheden voor jongeren in een problematische opvoedingssituatie (gedragsstoornissen, druggebruik enzovoorts). De betrokken gezinnen krijgen veel te weinig bijstand; de wachtlijsten zijn veel te lang en er is ook een groot tekort aan jeugdpsychiaters en begeleidend personeel. De Vlaamse overheid moet hier dringend extra investeringen doen. Camera s waar nodig. Waar burgerzin en sociale controle tekortschieten, kan camerabewaking op openbare plaatsen een nuttige aanvullende rol spelen. Uiteraard moet een Big Brother-maatschappij vermeden worden en dient omzichtig met het beeldmateriaal te worden omgesprongen. Maar het spreekt voor zich dat camera s een belangrijk ontradend effect hebben ten aanzien van criminaliteit én in sterke mate kunnen bijdragen tot de opheldering van misdrijven. Het Vlaams Belang steunt dan ook ten volle de plaatsing van camera s in buurten waar veel volk komt, waar veel criminele feiten gepleegd worden en waar sprake is van overlast. Een aantal steden en gemeenten zijn intussen begonnen met de realisatie van een netwerk van intelligente camera s (op invalswegen, bovenop politievoertuigen enzovoorts) die nummerplaten kunnen herkennen. Deze netwerken blijken een bijzonder preventieve werking te hebben en droegen reeds bij tot de inrekening van heel wat dievenbendes. De invoering van dit soort bewaking geniet dan ook ten volle onze steun, zeker omdat de privacy van de burgers hierbij strikt wordt beschermd. Helaas dreigt de criminaliteit hierdoor te verschuiven naar gemeenten waar een dergelijk netwerk niet bestaat. Om deze reden, maar eveneens om de kosten van dit soort netwerken beheersbaar te houden, dringen wij aan op een snelle veralgemening van het systeem en op een regionale, gecoördineerde aanpak. Het plaatsen van camera s en hun aanwezigheid voortaan in een buurt of wijk kan niet tot gevolg hebben dat de politie minder ter plaatse zou aanwezig zijn. Een regelmatige evaluatie van de aanwezigheid van camera s is zeker aan de orde. Zorg voor leefbaarheid. Een leefbare omgeving draagt bij tot het gevoel van veiligheid onder burgers, terwijl omgekeerd verval en verloedering uitnodigen tot asociaal gedrag, agressie en vandalisme. Een positief veiligheidsgevoel begint bij een omgeving die schoon en ordelijk is. Sluikstorten moet dan ook krachtig worden tegengegaan, enerzijds door de snelle verwijdering van 24

24 vuilnishopen, anderzijds via intensief toezicht en onderzoek naar de daders en via strenge bekeuringen. Dit werk kan onmogelijk door de politie alleen verricht worden. Gemeenten moeten hun personeel de nodige opleidingen laten volgen om vaststellingen te kunnen doen met het oog op het opleggen van GAS-sancties. Het Vlaams Belang pleit ook voor een verbetering en een goed onderhoud van de straatverlichting, zodat alvast bepaalde vormen van vandalisme ontraden worden. Onze partij wil dat steden en gemeenten zich ertoe verbinden om straatlampen waarvan een defectmelding binnenloopt binnen 48 uur te vervangen. Voor het Vlaams Belang blijft er ook in de toekomst een bijzonder belangrijke preventieve en proactieve rol weggelegd voor de wijkagent. Hij moet bovenal een zichtbaar centraal aanspreekpunt zijn voor de burger in de fase waarin kleine overlastproblemen zich kunnen ontwikkelen tot veel grotere problemen. Daarom kan de zichtbare rol van de wijkagent alleen maar toenemen door hem niet langer te belasten met allerhande administratieve taken, die niets te maken hebben met het verzekeren van de veiligheid van de burgers. Wijken en buurten betrekken. Aanvullend aan de wijkagent kunnen ook buurtinformatienetwerken (BIN) een eerstelijnsrol spelen in het lokale veiligheidsbeleid. In steeds meer gemeenten dragen zij bij tot een grotere alertheid van de bevolking. Zowel BIN s van handelaars als van burgers uit veelgeplaagde wijken kunnen een grote rol spelen bij het leefbaar houden van wijken en het versterken van het veiligheidsgevoel. Deze BIN s dienen vanuit de politiezone op een professionele manier te worden gevolgd, gesteund en begeleid. Zo wordt vermeden dat hun werking uitdooft of dat burgers zich geroepen zouden voelen om taken op zich te nemen die strikt voorbehouden zijn aan de politie zelf. Tot op heden zijn deze BIN s vooral een succes in de provincies Oost-Vlaanderen en Antwerpen en in beperkte mate in West-Vlaanderen. In Limburg en Vlaams-Brabant zijn er nauwelijks BIN s actief. Het Vlaams Belang wil dit systeem in heel Vlaanderen ingang doen vinden. Een goed preventiebeleid focust eveneens op de handelswijken in een gemeente of stad, zeker nu gewone handelszaken steeds meer het doelwit vormen van gewapende overvallen. Naast camerabewaking in winkelstraten pleiten wij voor een verhoogde politieaanwezigheid tijdens drukke feestdagen en koopjesperiodes. Daarnaast pleiten we voor preventieve veiligheids- 25

25 adviezen van de politie bij de start van een handelszaak en de veralgemening van telepolitiesystemen, waardoor winkeliers niet alleen ongemerkt alarm kunnen slaan, maar waarbij de politie ook rechtstreeks cameratoezicht heeft in de handelszaak. Winkeliers moeten aangemoedigd worden om eigen buurtinformatienetwerken op te richten en ze moeten het recht krijgen om - onder controle van het parket - affiches uit te hangen van betrapte winkeldieven. Steden en gemeenten moeten winkeldiefstal ook tegengaan door in winkelcentra of winkelstraten een plaatsverbod te doen opleggen aan veelplegers. Daarnaast moet de aangiftebereidheid sterk worden aangemoedigd, onder meer door het police-on-web-systeem te moderniseren. Een kordaat lik-op-stukbeleid. De beste vorm van preventie is in veel gevallen repressie: wanneer potentiële criminele weten dat zij een grote kans hebben op een stevig sanctie bij betrapping, dan zullen zij zich minder gauw op het foute pad begeven. Dat het Vlaams Belang de handhaving van recht en orde door een harde aanpak van de criminaliteit bepleit, betekent niet dat wij ongenuanceerd voorstander zijn van een draconische repressie tegen iedereen die een voetje scheef zet. Een kordate en consequente toepassing van de bestaande wetgeving zal in veel gevallen volstaan en bepaalde overlastvormen kunnen ook buitengerechtelijk worden aangepakt via - bijvoorbeeld - administratieve boetes. Door de decennialange verwaarlozing van Justitie en door het gedoogbeleid en de zachte aanpak die daarmee samenhangen, is onze samenleving haast vergeten wat een normaal justitiebeleid inhoudt, met name (1) het ongehinderd vaststellen van criminele feiten, (2) het systematisch vervolgen ervan, (3) een strenge maar rechtvaardige bestraffing en (4) de consequente uitvoering van de opgelegde straf. Op elk van deze vier domeinen stellen we grote problemen vast of is er zelfs sprake van een regelrechte crisis. In onze buurlanden zijn er op deze terreinen ernstige stappen in de goede richting gezet. Alleen in ons land is de situatie de voorbije jaren steeds erger geworden en bleven de noodzakelijke hervormingen uit. Ongehinderd vaststellen. Wat betreft de vaststelling van criminele feiten wordt het politiewerk helaas ernstig ondergraven door de nieuwe Salduzwetgeving. Deze legt zodanig veel bijkomende vormvoorschriften en waarborgen voor verdachten op, dat we niet enkel van een pamperbeleid kunnen 26

26 spreken, maar dat ook het verhoren zelf en dus het achterhalen van de waarheid sterk wordt bemoeilijkt. Het Vlaams Belang is de enige partij die deze wet consequent bestreden heeft in het parlement. Wij dringen ten zeerste aan op een herziening van deze wereldvreemde wetgeving. Daarnaast doen er zich inzake het vaststellen van misdrijven in bepaalde steden en een aantal wijken ernstige problemen voor. Niet toevallig gaat het daarbij steevast om de meest multiculturele wijken van de stad, waar het gros van de autochtone bevolking onder druk van de stadsbendes en het geweld gevlucht is. In een aantal van deze wijken kan de politie niet meer op een normale wijze functioneren. Deze wijken zijn zodanig gedomineerd door criminaliteit en de daarmee samenhangende illegale bewoning en economie, dat de politie er doorgaans een brandweerpolitiek voert, dat wil zeggen: enkel optreedt in de meest noodzakelijke gevallen en voor het overige zoveel mogelijk feiten door de vingers ziet om een escalatie te voorkomen. Zeker in deze wijken pleiten wij voor een totaalaanpak en een doorgedreven nultolerantie (zie verder). Stelselmatig vervolgen. Het vervolgingsbeleid van de parketten en het werk van de onderzoeksrechters loopt in de meeste arrondissementen mank door een groot gebrek aan ondersteuning. Zeker in de stedelijke arrondissementen is er een groot tekort aan personeel en middelen. Dit leidt tot een onredelijk hoog aantal seponeringen en al te langdurige onderzoeken. Ook zorgt het structurele plaatsgebrek in de gevangenissen en de onverantwoordelijkheid van sommige onderzoeksrechters voor doorgaans veel te snelle vrijlatingen van verdachten, wat leidt tot huizenhoge frustratie bij politiemensen en slachtoffers. Door de vele bijkomende rechten die men heeft toegekend in het kader van de Salduz-wetgeving (onder meer verplichte bijstand van een advocaat voor de verdachte) wordt het werk voor deze magistraten nog veel moeilijker. Het Vlaams Belang pleit dan ook voor een grotere slagkracht van de parketten en onderzoeksgerechten én voor de invoering van een snelrechtprocedure naar Nederlands of Frans model en zelfs van supersnelrecht (uitspraak binnen enkele dagen), zodat eindelijk kan gewerkt worden aan een lik-op-stukbeleid. Door de zware overbelasting van en onderbemanning bij de parketten, werd een aantal jaren geleden het systeem van gemeentelijke administratieve sancties (GAS) ingevoerd. Voor de aanpak van politionele overtredingen is dit een nuttig en efficiënt instrument, ook al heeft het belangrijke gebreken (zoals de afwezigheid van een onpartijdige rechter en de gebrekkige moge- 27