yarden jaarverslag 2004

Transcriptie

1 J A A R V E R S L A G yarden jaarverslag 2004

2 J A A R V E R S L A G yarden jaarverslag 2004 Jim ik zou willen weten wat maakt het de moeite waard dat je door blijft schrijven brieven, opstellen en gedichten waarin je de wereld aanprijst en deskundig schat als een koopman. hoe komt het dat je niet moe wordt en de ogen dicht doet en denkt ik wou dat ze allemaal naar de hel gingen met hun kletspraatjes en door blijft schrijven brieven, opstellen en gedichten waaruit ik je herken en waardoor ik je tegenkom lachend en mij moed insprekend want ik ben heel moe en terwijl ik spreek glijdt hoop uit mij vandaan. Jim wat maakt het de moeite waard dat je door blijft schrijven brieven, opstellen en gedichten... etc. Hans Lodeizen ( )

3

4 yarden jaarverslag 2004 INHOUD Voorwoord 6 Geen bedrijf zonder mensen 7 - Aaltje Hoeksema 8 - Juliette Tjondrodiwongso 9 - Ruud van Veen 10 - Monique Busing 11 - Joop van de Werff 12 - Hans Raaijmakers 13 - Charlotte Rozenboom 14 - Wijnanda Klaver 15 - Henk Brander 16 - Carla Hoffman 17 - Eric Jensen 18 - Jeanet de Groot 19 - Coby van As 20 - Hans Beekhuizen 21 - Bob Goedhart 22 - Teo Derksen 23 Missie 24 Personalia 25 Kerncijfers 26 Bericht van de raad van commissarissen aan de aandeelhouders 28 Verslag van de directie 30 5 Inhoud Jaarrekening Geconsolideerde balans 40 Geconsolideerde winst- en verliesrekening 42 Overzicht van totaalresultaat groep 43 Geconsolideerd kasstroomoverzicht 44 Toelichting grondslagen 46 Toelichting op de geconsolideerde balans 50 Niet uit de balans blijkende verplichtingen 55 Toelichting op de geconsolideerde winst- en verliesrekening 56 Vennootschappelijke balans 60 Vennootschappelijke winst- en verliesrekening 62 Toelichting op de vennootschappelijke balans en 63 winst- en verliesrekening Overige gegevens 66 Accountantsverklaring 66 Voorstel tot resultaatbestemming

5 VOORWOORD 6 Voorwoord Mensen en Yarden Waar mensen samenkomen, gaan emoties stromen. Het overlijden van een mens haalt dingen naar boven waar we in de dagelijkse gang van zaken aan voorbijgaan. Elk overlijden kent zijn eigen verhaal en brengt zijn eigen emoties mee. Binnen Yarden worden we jaarlijks vele malen meegenomen in de emoties van mensen die nadenken over hun eigen uitvaart of als nabestaande betrokken zijn bij de uitvaart van een dierbare. Elke keer weer nieuw, elke keer weer anders, elke keer weer even authentiek. Het delen van ervaringen en gedachten kan helpen bij het omgaan met die emoties. De verhalen van betrokkenen zijn uniek en bieden wellicht anderen een steun in de periode waarin ze direct met overlijden te maken hebben. Voor de mensen die bij Yarden werken is de betrokkenheid bij emoties een belangrijk deel van hun leven. Werken bij Yarden is meer dan werk. Je gaat mee op die stroom van emoties. De vorige jaren hebben we in ons jaarverslag steeds thematisch stilgestaan bij verschillende aspecten rondom de dood. Het eerste jaarverslag was dat het thema Tijd, vervolgens Religies en rituelen en vorig jaar was het Bekende Nederlanders en hun uitvaart. Voor dit jaarverslag hebben we een aantal van de mensen van Yarden gevraagd hun ervaringen en gedachten met ons te delen. Op die wijze geven we inzicht in de ervaringen aan de kant van Yarden. Vanuit het thema Geen bedrijf zonder mensen schenken we aandacht aan al die zaken en gedachten waar je normaliter niet bij stil staat. Het uitspreken van die gedachten en meewerken aan dit jaarverslag is iets wat niet vanzelfsprekend is. Ik wil degenen die hieraan hebben meegewerkt van harte danken voor hun bijdrage. Deze blik achter de schermen is bijzonder en toont de grote betrokkenheid en toewijding die onze Yardeniers in zich dragen. Geen bedrijf zonder mensen : Yarden en mensen horen bij elkaar. Drs. P.N. van Wageningen directievoorzitter Yarden - geluk Minuten - geluk Ik zit, m n benen bunglend, op de waterkant En in een bootje hoor ik ginds een tango spelen; Verdomd! Ik wist niet, dat er in dit land Nog zoveel aards geluk viel te stelen. Gerard Reve (1923) (Debuut: Terugkeer 1940)

6 yarden jaarverslag 2004 GEEN BEDRIJF ZONDER MENSEN Soms zeggen mensen dat vind ik een leuk bedrijf of juist dat vind ik geen prettig bedrijf. Maar wat is eigenlijk een bedrijf en waar baseren ze hun mening op? Een bedrijf is een organisatie van één of meerdere mensen die is opgericht om een bepaald doel te verwezenlijken. Dit doel kan idealistisch zijn zoals het beschermen van de natuur, maar ook commercieel zoals het leveren van producten en/of diensten. Maar het zijn de mensen - medewerkers - die het gezicht van het bedrijf bepalen. Zij zijn het waar buitenstaanders naar kijken als zij zich een mening vormen over het bedrijf. Bij Yarden werken zo n kleine duizend mensen op allerlei niveaus. De meesten hebben in hun dagelijks werk contacten met mensen buiten het bedrijf. Zij bepalen ook in belangrijke mate het gezicht naar buiten. De contacten die Yarden medewerkers hebben zijn heel verschillend. Zo zal het ene contact betrekking hebben op het afsluiten van een uitvaartverzekering en een ander contact zal zijn met de nabestaanden van een overledene. Hoezeer de aard van de contacten ook mogen verschillen, er zijn ook overeenkomsten. Zo zal een contact altijd plaatsvinden vanuit de missie van Yarden en gebaseerd zijn op zorgvuldigheid, aandacht en respect. Maar veel contacten zullen ook ontstaan vanuit de gedachte dat Yarden-medewerkers kunnen bijstaan met raad en daad. Soms in moeilijke perioden. De bijzondere componenten van Yarden - verzekering, verzorging en vereniging - maken ons bedrijf tot een uniek bedrijf. Het jaarverslag 2004 heeft als thema Geen bedrijf zonder mensen. In dat kader hebben wij vijftien medewerkers en een raadgever gevraagd hun mening te geven over hun werk bij Yarden en hoe zij persoonlijk aankijken tegen sterven en uitvaart. De interviews zijn steeds gebaseerd op een aantal vragen. Afhankelijk van het gesprek en aard van het werk van de medewerker werden soms extra vragen toegevoegd. De samenstellers van dit jaarverslag willen graag alle geïnterviewden danken voor de spontane en enthousiaste wijze waarop zij hun medewerking hebben gegeven. 7

7 Aaltje Hoeksema 8 Aaltje Hoeksema Grouw ( Waar werkte je voordat je bij Yarden in dienst kwam? Bij Heineken. Dat is wel iets heel anders. Ja, het bedrijf zeker, maar ik zat daar ook op de administratie. Ik deed de debiteurenadministratie en de telefonische verkoop. Wat doe je dagelijks? Nogal veel verschillende dingen. Heel veel telefoontjes afhandelen. Wij merken hier dat er steeds meer mensen geïnteresseerd zijn in de verschillende mogelijkheden van asbestemming. Daarnaast geef ik tijden uit. Dat gebeurt met de uitvaartondernemers. We kijken welke tijden op een bepaalde dag mogelijk zijn. Daarbij moeten wij rekening houden met het aantal belangstellenden dat wordt verwacht. Ons crematorium heeft één aula en twee koffiekamers, één grote en één kleine. Ik maak voor elke volgende dag het zogenaamde dagbriefje. Dat is zeg maar een planning waarbij iedereen precies weet hoe alles dient te verlopen. Beschouw je je werk als verantwoordelijk werk? Jazeker. In het werk dat wij doen kun je niets terugdraaien of overdoen. Alles moet in één keer goed en vlekkeloos verlopen. Is wat je nu doet wat je altijd wilde? Nee, natuurlijk niet. Ik zag een advertentie staan van het crematorium en ik was op zoek naar een baan. Ik dacht toen ach ja, waarom ook niet. Heb je er spijt van? Absoluut niet. ) - Administratief medewerker Crematorium Goutum - In dienst sinds Hobby s: Koken, sport (hardlopen en wandelen) Iedereen moet zijn uitvaart doen zoals hij of zij dat wil Wat vind je aantrekkelijk aan je baan? Dat het afwisselend is. Elke dag is anders en je hebt met heel veel mensen contact. Wat is minder aantrekkelijk? Het enige dat ik niet echt leuk vind, is post versturen. Daar plagen mijn collega s mij wel eens mee, omdat ze dat weten. Hoe reageerde je omgeving toen je op een crematorium ging werken? Vaak heel verbaasd, maar toch ook wel geïnteresseerd. Ze willen vaak van alles weten. Is de inhoud van je baan de laatste jaren uitgebreid? Door de toename van de asbestemmingsmogelijkheden, zijn er ook veel meer vragen gekomen. Dat neemt, ten opzichte van vroeger, nu meer tijd in beslag, maar dat vind ik wel leuk. Ben je door je werk anders tegen de dood gaan aankijken? Nee, eigenlijk niet. Maar voor mijn gevoel komt dat misschien ook omdat mijn vader vroeger penningmeester van een uitvaartvereniging was en er veel mensen uit de uitvaartwereld bij ons over de vloer kwamen. Als kind was ik daar al mee vertrouwd. Hoe kijk je aan tegen de veranderingen in de uitvaartwereld? Daar kan ik heel kort over zijn. Ik denk dat iedereen zijn uitvaart moet doen zoals hij of zij dat wil. Denk je wel eens na over je eigen dood en heb je iets geregeld? Ik denk er wel eens over na, maar ik heb niet in detail geregeld hoe ik dat wil. Mijn man en kinderen weten wel hoe ik dat wil. De muziek heb ik opgeschreven, maar die verandert nog wel eens. Wil je begraven worden of gecremeerd? Gecremeerd. Ik vind dat heel netjes en hygiënisch. Ze moeten me wel verstrooien, want ik ben claustrofobisch en wil niet in een potje zitten. Is er leven na de dood? Nee, voor mij niet.

8 Juliette Tjondrodiwongso Nickerie (Suriname) ( ) - Medewerker Klantenrelaties - In dienst sinds Hobby s: Film, shoppen, reizen, koken (eten) Eigenlijk vind ik de dood wel interessant Waar werkte je voordat je bij Yarden kwam? Ik heb in de Horeca gezeten en daarna heb ik nog een administratieve baan gehad. Wat doe je dagelijks? Wij behandelen de aanvragen van verzekeringen die binnenkomen. Maar ook klachten, zowel schriftelijk als telefonisch. Wij krijgen de vragen van mensen over de mogelijkheden en of ze bijvoorbeeld voldoende verzekerd zijn. Eigenlijk verwerken wij alles wat de Buitendienst doet. Beschouw je je werk als verantwoordelijk werk? Ja, maar dat komt omdat ik een verantwoordelijkheidsgevoel heb. Ik denk ook dat ik mensen kan helpen. Soms kan ik mensen geruststellen. Bij mensen met een betalingsachterstand probeer ik een oplossing te vinden en dat is een dankbare taak. Is wat je nu doet, wat je altijd wilde? Ja, ik heb het gevoel dat ik op mijn plekje zit. Lekker druk, vooral de laatste maanden met nieuwe producten en de laatste indexering. Er komt bij ons van alles binnen. Onze afdeling is een echte duizendpootafdeling. Hoe ben je hier terechtgekomen? Bij mijn vorige werkgever ging het niet goed. Het bedrijf moest sterk inkrimpen. Ik ben naar een uitzendbureau gegaan en daar rolde net een fax binnen van Yarden en ik dacht die job is voor mij. Wat vind je aantrekkelijk aan je baan? Het is heel wisselend. Je hebt, voordat een verzekering afgesloten wordt, met heel veel processen te maken. Ik heb ook te maken gehad met het nieuwe Siebel-systeem. yarden jaarverslag 2004 Wat vind je minder aantrekkelijk? Dat is van tijdelijke aard, maar de laatste maanden is het behoorlijk druk en we hebben al geruime tijd een achterstand die weggewerkt moet worden. We dachten dat het met het nieuwe systeem allemaal veel sneller zou gaan, maar het heeft nogal wat haken en ogen. Hoe reageerde je omgeving toen je vertelde dat je bij een uitvaartverzekeraar ging werken? Vreemd. Ik zeg altijd dat ik nog met de levenden werk. Maar ik moet het altijd wel even uitleggen. Is de inhoud van je baan de laatste tijd veranderd? Toen ik het eerste jaar hier kwam, was de afdeling opgesplitst in groepen. Het ene deel deed incasso, het andere deed beëindiging. Nu is iedereen allround en moet je alles kunnen doen. Dat vind ik wel veel interessanter. Ben je door je werk bij Yarden anders tegen de dood gaan aankijken? Ik ben, toen ik jong was, mijn beide ouders verloren. Ik werd dus al heel jong met de dood geconfronteerd. Ik kan nuchter over de dood nadenken en praten. Ik ben ook niet bang voor de dood. Eigenlijk vind ik de dood wel interessant. Dat komt omdat het voor mij ook verband houdt met het mystieke en paranormale. Hoe zie je de veranderingen in de uitvaartwereld de laatste jaren en met name de bijzondere manier waarop mensen met een andere achtergrond een uitvaart beleven? Voor mij ligt dat denk ik wat anders. Toen mijn moeder was overleden, heb ik haar zelf gewassen en gekleed. Hoewel ik niet ben grootgebracht met heel veel Indonesische of Surinaamse gebruiken, vond ik dat ik dat moest doen. Een soort laatste eer aan mijn moeder. Maar ik denk dat iedereen het moet doen zoals hij dat zelf wil. Denk je wel eens na over je eigen dood? Ja. Ik weet precies hoe ik het wil hebben. Met name door de dood van mijn ouders heb ik alles vastgelegd. Wil je begraven of gecremeerd worden? Gecremeerd. Heb je bijzondere wensen voor je eigen uitvaart? Een paar. Ik wil een sobere uitvaart. Mijn vriendinnen moeten in het wit en ik wil geen bloemen. Alleen een bloemstukje van mijn partner en de muziek die ik heb uitgezocht moet worden gedraaid. Is er volgens jou leven na de dood? Ja. Ik denk dat er na dit leven iets anders is. Dit leven is een fase en na deze fase komt een andere. Juliette Tjondrodiwongso 9

9 Ruud van Veen 10 Ruud van Veen Amsterdam ( ) - Adviseur Verkoop Buitendienst - In dienst sinds Hobby s: Squashen en bezig zijn met gezin Ik ben niet bang voor de dood, maar wel realistisch Wat deed je voordat je bij Yarden kwam? Ik werkte zelfstandig. Wat doe je dagelijks? Ik werk in de Buitendienst en in feite werk ik vanuit huis in een bepaald gebied. In mijn geval is dat een stukje Almere en Zeewolde. Hoe kom je aan een klant? Op diverse manieren. Via de zogenaamde koude acquisitie. Je neemt een straat en kijkt op welk nummer geen klanten zitten. Daar trek je aan de bel. Dan moet je denken aan een score van vier à vijf bezoeken op zestig adressen. Daarnaast gaan er mailingen uit waarop mensen zelf reageren of ik bel. Beschouw je je werk als verantwoordelijk werk? Ik werk voor mijn gevoel als een kleine zelfstandige voor Yarden. Dat betekent niet dat het vrijheid blijheid is. Hoe begin je een nieuwe week? Heb je een voornemen om een bepaald aantal verzekeringen af te sluiten? Je hebt per week een streefomzet die je zou willen halen. Dit is afgeleid van het target per jaar en met dit gegeven probeer je daar per week naar toe te werken. De ene week lukt dat heel goed, maar de week erna weer niet. Het klinkt misschien gek, maar ik ben daar meer in mijn achterhoofd mee bezig. Als je goed bezig bent, dan komt die omzet vanzelf. Dat komt omdat ik mezelf, in tegenstelling tot mijn vorige baan, niet zie als verkoper. Ik voel mezelf meer adviseur en probeer te kijken naar wat mensen willen en ik bekijk ook als mensen die verzekerd zijn, dit gedekt is. Wat je nu doet, is dat wat je altijd wilde? Ja, ik vind het leuk om met mensen om te gaan en vooral om een eerlijk advies te geven. Als mensen voldoende verzekerd zijn, vertel ik dat net zo makkelijk. Hoe ben je in dit vak terechtgekomen? Gewoon toeval. Wat vind je aantrekkelijk aan je baan? Dat je min of meer zelfstandig bent en met mensen om kan gaan. Dan een hypotheek verkopen? Vind je het verkopen van een uitvaartverzekering heel anders dan een hypotheek? En of. Als je een hypotheek wilt verkopen, weet je dat er nog tien anderen achter je aan lopen die dat ook proberen. Bij een uitvaartverzekering komt het neer op een goede inventarisering maken en overal aan denken. Je moet ook interesse tonen in de wensen van de mensen. Dat komt heel sterk neer op het vertrouwen dat je krijgt. Kom je bij je werk wel eens met de emotionele kant in aanraking? Ik heb een paar keer meegemaakt dat je met familie praat over een verzekering voor iemand die binnenkort gaat overlijden. Ben je door je werk bij Yarden anders tegen de dood gaan aankijken? Ik ben niet bang voor de dood, maar wel realistisch. Wat ik wel sterker ben gaan zien is het belang dat mensen hun uitvaart vooraf regelen. Als je zo n zorg uithanden kunt geven, geeft dat rust. Wat je ziet, is dat na een overlijden er toch een verslagenheid en ontreddering is. Dan is het goed als je weet dat een uitvaart goed geregeld is. Daarom adviseer ik ook altijd om je wensen kenbaar te maken, zodat nabestaanden weten wat je wilt. Hoe kijk je aan tegen veranderingen in de uitvaartwereld? Dat is goed. Mensen geven veel vaker aan wat ze willen. Zoals Limburgers die zeggen dat er vlaaien moeten zijn op de uitvaart. Het moet een feest worden. Ik heb al verzekeringen afgesloten voor een uitvaart met koetsen. Nou, als mensen dat willen, is dat toch prima. Heb je je eigen uitvaart vastgelegd? Dat regelt mijn vrouw. Zij weet dat ik begraven wil worden en daar heb ik het volste vertrouwen in. Heb je zelf bijzondere wensen op je eigen uitvaart? Niet echt. Is er leven na de dood? Ja. Wat vind je minder aantrekkelijk aan je baan? Soms ben je van s morgens negen tot s avonds tien bezig en dan begint mijn vrouw wel eens te piepen. Als je je omgeving vertelt waar je werkt, hoe reageert men daarop? Toen ik voor Yarden wilde gaan werken was het met name mijn vrouw die mij overtuigde. Niet omdat ik twijfelde, maar zij zei Wat maakt het uit wat je verkoopt. Misschien is een uitvaartverzekering wel veel interessanter dan een hypotheek.

10 Monique Busing Amstedam ( ) - Medewerker Uitvaartservice - In dienst sinds 1993 Hobby s: Voorzitter serviceclub Soroptimistclub Flevoland, lezen, spinning Niet bang om dood te gaan, misschien alleen onzeker over de manier waarop Waar werk je bij Yarden? Bij Verzekeringen, afdeling Uitvaartservice. Wat doe je dagelijks? Aannemen van overlijdensmeldingen, beantwoorden van vragen over nota s, behandelen van klachten en het verwerken van nota s. Hoe ben je hier terechtgekomen? In 1993 kwam ik uit Duitsland, waar ik woonde, terug naar Nederland en zocht werk. Ik zag dat er een baan was bij het Crematorium Ölandhorst (Lelystad, red.). Ik dacht aanvankelijk voor de koffie, maar het was de functie aulamedewerkster/ ovenist. Dat deed ik 50%. Voor het overige ging ik overledenen ophalen, overbrengen, et cetera. Vanuit die functie ben ik uitvaartverzorgster geworden. Drie jaar geleden was ik toe aan iets nieuws en kwam de mogelijkheid om hier in Diemen te gaan werken. Eerst aan de telefoon en na een paar maanden kwam ik op Uitvaartservice terecht. Je bent van de praktijk bij Yarden naar de administratieve kant gegaan. Hoe ervaar je dat? Juist heel leuk. Ik weet namelijk hoe de praktijk werkt. Wat er bij een uitvaart komt kijken en hoe alles loopt in een rouwcentrum of crematorium. Beschouw je je werk als verantwoordelijk werk? Jazeker. Is dit wat je altijd wilde? Natuurlijk niet. Ik ben daar toevallig in terechtgekomen, maar ik heb er geen seconde spijt van. Ik merk nu dat alles samenvalt. Alle kennis en ervaring die ik heb vergaard, komt mij in deze functie geweldig van pas. Wat vind je aantrekkelijk aan je baan? Dat het afwisselend is. Ik werk zelfstandig in een team van twaalf mensen. Wat is minder aantrekkelijk aan je baan? Misschien gek, maar eigenlijk niks. Ik heb het ontzettend naar mijn zin... Triest hè? Hoe reageerde je omgeving toen je bij een uitvaartorganisatie ging werken? Mensen reageren heel raar. Ze vinden dat eng en vreemd. Toentertijd was dit nog een mannenwereld, maar daar had ik geen problemen mee. Toen ik nog aan de zorgkant werkte, kwam ik in verschillende situaties terecht waarbij ik van tevoren niet wist hoe ik daar mee om zou gaan. Zo moest ik bijvoorbeeld eens midden in de nacht met mijn collega s iemand van de treinbaan halen die zich van het leven beroofd had. Je weet nooit hoe je iemand aantreft. Maar in de praktijk bleek dat ik daar géén moeite mee had. Is de inhoud van je huidige baan veranderd? En of. We hebben hier in Diemen namelijk het hele stuk van NUVA erbij gekregen. Die hele administratie uit Meppel is nu hier. Dat is een complexe uitbreiding. Ben je door je werk bij Yarden zelf anders tegen de dood gaan aankijken? Ik ben niet bang om dood te gaan, misschien alleen onzeker over de manier waarop. Dat is toch normaal. Ik ben me wel bewuster gaan worden dat ikzelf ook dood ga. Ik heb in mijn werk heel veel overledenen gezien. Ik denk dat ik daardoor ook ben gaan relativeren. Door de dood van mijn eigen vader in 1990, die plotseling kwam te overlijden, ben ik over dood misschien nog meer gaan nadenken dan door mijn werk. Je eigen vader raakt je natuurlijk heel erg. Zeker omdat ik, toen hij overleed, zeven maanden zwanger was van mijn eerste kind. Hoe kijk je aan tegen bijzondere wensen bij uitvaart? Dat vind ik geweldig. Mensen moeten het doen zoals ze willen. Als een bijzondere uitvaart de manier is waarop de overledene of nabestaanden dat wil, dan is dat goed. Mensen moeten aan een uitvaart met een goed gevoel kunnen terugdenken. Ik denk niet dat je Pim Fortuyn of Manfred Langer hoeft te zijn om een bijzondere uitvaart te krijgen. Ome Gerrit midden in Amsterdam kreeg een draaiorgel bij zijn uitvaart. Maar ook een kaarsje aansteken, zelf de kist sluiten met de naaste familie, of zijn of haar favoriete wijn drinken na de uitvaart kunnen nabestaanden een goed gevoel geven. Dat moet gewoon kunnen. Heb je je eigen uitvaart geregeld? Mijn verzekering wel, maar mijn wensen heb ik niet vastgelegd. Dat ga ik nu wel doen. Wil je begraven worden of gecremeerd? Zolang mijn kinderen nog jong zijn denk ik dat ik begraven wil worden. Als ze ouder zijn, ben ik voor cremeren. Maar ik denk dat ik dit gewoon met mijn kinderen moet bespreken. Is er leven na de dood? Ja, dat weet ik (bijna) zeker. Monique Busing 11

11 Joop van de Werff 12 Joop van de Werff Nijland (Friesland) ( ) - Medewerker Crematorium en Begraafplaats Eikelenburg en Begraafplaats Sir Winston Churchilllaan In dienst sinds Hobby s: Motorrijden, wielrennen, squashen Ik ben boerenzoon en werk daarom graag buiten Wat deed je hiervoor? Horeca in Friesland. Toen ik 30 was, kwam ik naar Den Haag en ging werken voor Lockheed, wegsleepdienst. Wat houd je dagelijks werk in? Maken van graven, sluiten van graven na de begrafenis. Geven van informatie op de begraafplaats, maar ook klein onderhoud zoals stenen schoonmaken. Soms, als dat nodig is, heb ik auladienst of werk ik in de koffiekamer. Ook de muziekkamer of ovenruimte kan voorkomen. Hoe kwam je hier terecht? Ik ben boerenzoon en werk daarom graag buiten. Ik zag een advertentie staan in de krant en werd aangenomen. Voor mij is dit beroep niet zo vreemd. Mijn broer is ook grafdelver. Beschouw je je werk als verantwoordelijk werk? Ja. Tijdens uitvaarten moet alles perfect verlopen. Je moet ervoor zorgen dat een graf tijdig klaar is en alles er omheen er goed uitziet. Mensen verwachten dat ook van je. Is dit wat je altijd wilde? Toch wel, ik wist door mijn broer wat het werk inhield en het belangrijkste is dat ik ook vaak buiten kan zijn. Wat vind je aantrekkelijk aan je baan? Wat ik al zei. Je bent veel buiten en redelijk zelfstandig. Wat is minder aantrekkelijk aan je baan? Soms als het koud is, of regent. Maar eigenlijk heb ik een wereldjob. Reageren mensen raar als je zegt wat voor werk je doet? Sommigen wel. Vaak willen ze alles weten. Is de inhoud van je baan veranderd? Ja. Toen ik hier begon, was het alleen werk op de begraafplaatsen. Daar is inmiddels wel veel bijgekomen. We helpen nu ook binnen. Auladienst, muziekkamer of ovenruimte. Vind je dat leuk? Ja, heel erg. Daardoor is mijn baan veel afwisselender geworden. Maar je moet nu extra goed je planning in de gaten houden. Als er morgen een begrafenis is, moet je toch zorgen dat dat graf er op tijd ligt. Het voordeel van allround zijn is dat wanneer er plotseling een zieke in het team is, je je omkleedt en een paar auladiensten draait. Je weet dus toch vaak niet wat de dag brengt. Ben je door je werk zelf anders tegen de dood gaan aankijken? Ik denk dat ik er toch heel nuchter over denk. Is dat je Friese achtergrond? Dat denk ik wel. Als je kijkt naar de veranderingen bij uitvaarten. Hoe sta je daar tegenover? Ik vind dat leuk. Als mensen hun eigen rituelen hebben, dan moet dat gewoon kunnen. Je ziet steeds meer eigen ideeën, ook in de keuze van grafstenen. Denk je wel eens na over je eigen dood? Ja. Ik wil als ik dood ben terug naar Friesland. Maar of dat nou in een urn of in een kist is, maakt mij niet zoveel uit. In feite moeten mijn nabestaanden het beslissen, maar wel terug naar Friesland. Vind je de dood interessant? Eigenlijk wel. Misschien is wat ik doe ook wel mijn interesse. Thuis heb ik een hele mooie doodskist staan in de kamer en allerlei kruisen aan de muur. Mensen die voor het eerst bij mij komen, kijken daar vreemd van op. Mijn vriendin kan daar gelukkig wél om lachen... Is er leven na de dood? Nee, voor mij niet.

12 Hans Raaijmakers Geldrop ( ) - Naaste medewerker M. Thijssens, directeur Van der Stappen Uitvaartverzorging bv (75% eigendom van Yarden) In dienst sinds Hobby s: Tuinieren, fietsen, wandelen Als ik jong sterf, wil ik begraven worden Waar werkte je vóór je bij Van der Stappen ging werken? Voordat ik bij Van der Stappen ging werken, werkte ik in Crematorium Heeze. Daar heb ik 15 jaar gezeten. Uiteindelijk kreeg ik steeds meer de behoefte direct betrokken te zijn bij de regeling van een uitvaart. Toen zich bij Van der Stappen de mogelijkheid voordeed uitvaartverzorger te worden, heb ik die aangegrepen. Voor Crematorium Heeze werkte ik bij een groothandel in baby- en kinderbenodigdheden. Wat doe je dagelijks? In mijn huidige functie coördineer ik een team uitvaartverzorgers en doe de planning. Daarnaast verstrek ik informatie en adviseer ik. Ook ben ik verantwoordelijk voor marketing, advertentiebeleid, huisstijl en tekstcontrole. Een aantal maal per jaar ben ik nog uitvaartverzorger. Veelal omdat familie dat vraagt. In zulke gevallen heb je in het verleden al de uitvaart van een familielid gedaan en is er een band gebleven. Hoe ervaar je dat? Op zich is het plezierig dat mensen een goede herinnering hebben overgehouden aan zo n uitvaart. Aan de andere kant is het goed dat ik af en toe weer betrokken ben bij de praktische kant van een uitvaart. Beschouw je je werk als verantwoordelijk werk? Zeker. Je draagt de verantwoordelijkheid voor een team uitvaartverzorgers en begeleiders. Is dit wat je altijd wilde? Dat denk ik niet. Je rolt daar langzaam in. Via het Crematorium Heeze ben ik uiteindelijk hier terechtgekomen. yarden jaarverslag 2004 Wat vind je aantrekkelijk aan je baan? Dat je met mensen te maken hebt en veel voldoening hebt van je werk als je iets hebt kunnen betekenen voor nabestaanden. Daarnaast is het leuk betrokken te zijn bij het verder opbouwen en uitbreiden van Van der Stappen. Wat vind je minder aantrekkelijk? Dat is niet zoveel. Misschien een klein minpuntje dat ik door tijdgebrek minder uitvaarten verzorg dan dat ik graag zou willen. Hoe reageerde je omgeving toen je ging werken in de uitvaartwereld? Mensen zeiden Waar begin je aan. Zeker toen ik in 1980 begon was alles rond de dood, veel meer dan nu, een taboe. Dat is gelukkig wel veranderd. Ben je door je werk anders tegen de dood gaan aankijken? Onlangs is mij iemand uit mijn directe omgeving ontvallen en dan wordt alles heel anders. Door mijn werk ben ik nuchterder geworden en veel meer gaan relativeren. Hoe kijk je aan tegen de vernieuwingen in de uitvaartwereld? Moet alles mogelijk zijn bij een uitvaart? Eigenlijk wel. Het moet gaan zoals een overledene en/of familie dat wil. Vroeger is er veel te weinig aandacht geweest voor wat mensen echt wilden. Zo n 25 jaar geleden was verstrooien van as bijna een vanzelfsprekendheid. Nu blijft zo n 80% van de as achter en wordt bijgezet of begraven. Er is veel meer aandacht gekomen voor dit soort zaken. De laatste twee jaar zie ik ook dat mensen gaan shoppen bij verschillende uitvaartondernemers. De familie van de overledene of mensen die terminaal zijn, laten zelfs soms verschillende ondernemers komen. Dit zie ik eigenlijk als een positieve ontwikkeling. Het is dan wel zaak dat je het beste kunt bieden. Hans Raaijmakers 13 Denk je wel eens na over je eigen dood? Ja, maar ik heb niets vastgelegd. Als ik jong sterf, wil ik begraven worden. Maar als ik oud sterf, lijkt mij cremeren beter. Er is dan waarschijnlijk niemand meer die de behoefte heeft mijn graf te bezoeken. Heb je bijzondere wensen voor je eigen uitvaart? Ja, maar die vertel ik niet. Is er leven na de dood? Nee.

13 Charlotte Rozenboom 14 Charlotte Rozenboom Den Haag ( ) - Medewerker Verkoop en voorlichting Crematorium Ockenburgh Den Haag In dienst sinds Hobby s: Toneelspelen, zingen en motorrijden Lastige mensen of lastige gesprekken ken ik niet Wat deed je hiervoor? Ik ben ooit begonnen als 18-jarige bij de technische dienst van Océ-van der Grinten. Ik was een van de eerste vrouwen van de technische dienst bij Océ. Daarna heb ik nog enkele jaren een doktorsadministratie gedaan en voor een verzekeringsmakelaar gewerkt. Wat doe je dagelijks? Ik ontvang nabestaanden en adviseer over nagedachtenisvormen. Soms komen mensen een maand na de crematie en heel soms pas na vijf jaar. Het kan lang duren voordat mensen er uit zijn wat ze met de as willen doen. Ook komen er mensen die precies weten wat ze willen. Bovendien heb je mensen met heel bijzondere wensen. Ik heb ooit de as van een overledene moeten verdelen over drie urnen. De familie wilde op elke etage van het huis de as van hun moeder hebben. Nou, zoiets kan natuurlijk. En als ik merk dat mensen er toch nog niet uit zijn dan zeg ik Denk er gewoon nog eens rustig over en kom later terug. Heeft de overledene vaak zelf vastgelegd wat er met de as moet gebeuren? Ja, ik denk dat hier meer dan de helft van de overledenen dat zelf heeft beslist. Dat is voor de mensen die achterblijven heel plezierig. Je hoeft zelf geen beslissing te nemen en het gaat volgens de wens van de overledene. Je merkt dat het in zulke gevallen rust geeft bij nabestaanden en helpt bij de rouwverwerking. Beschouw je je werk als verantwoordelijk werk? Ja, heel erg. Vooral richting nabestaanden. Wat je nu doet, is dat wat je wilde? Nee, natuurlijk niet. Daar heb ik nooit bij stilgestaan. Hoe ben je hier terechtgekomen? Door een kennis van mij. Zij werkte op dit crematorium en vertelde mij dat ze iemand zochten voor de aula en de muziek voor de zaterdagen. Ik heb een sollicitatiebrief geschreven en week later ben ik aangenomen. In 2000 ben ik in deze functie aan de slag gegaan. Wat vind je aantrekkelijk aan je baan? Omgaan met telkens weer een andere familie. Je steeds weer verdiepen in hun situatie en het aanvoelen wat mensen willen. Vaak weet ik als een familie binnenkomt wat voor mensen dat zijn. Wat is minder aantrekkelijk? Ik ben goed in staat om mijn werk los te laten als ik naar huis ga. Dat lukt de ene keer beter dan de andere keer. Kortgeleden had ik in een week de nabestaanden van drie jonge mensen in de leeftijd van mijn eigen kinderen. Daarvan ben ik wel van slag. Ben je door je werk anders tegen de dood gaan aankijken? Ik stond er vroeger minder bij stil. Misschien mede omdat ik ouder word, ben ik veel gaan relativeren. Hoe kijk je aan tegen verandering in de uitvaartwereld? Ik heb hier hele interessante gesprekken, ook met pandits. Het is boeiend om de verschillen en overeenkomsten te zien in gebruiken en rituelen met het Christendom. Wat ik gewoon belangrijk vind, is dat mensen hun uitvaart krijgen zoals zij dat willen. Denk je wel eens na over je eigen dood? Nee, nooit. Heb je je eigen uitvaart geregeld? Nee, niets. Maar ik beloof dat voor het Yarden Jaarverslag uitkomt, ik het heb vastgelegd. Wil je begraven worden of gecremeerd? Ik wil gecremeerd worden. Het is schoner en netter. Heb je bijzondere wensen bij je eigen uitvaart? Niet echt. Ik wil wel klassieke muziek: een superstuk van Beethoven. Is er leven na de dood? Ja, absoluut, maar dan abstract. Is je absoluut zeker weten of hoop? Dat is moeilijk, misschien is hoop beter. Bedoel je dat mensen lastig zijn of niet? Nee, lastige mensen of lastige gesprekken ken ik niet. Soms zijn gesprekken niet eenvoudig, maar dat is toch begrijpelijk. Familie komt hier om te praten over de asbestemming. Dat mensen emotioneel zijn, is volkomen begrijpelijk. Ik beschouw het als mijn taak mensen daarin bij te staan en zie mijn werk ook als een stukje nazorg.

14 Wijnanda Klaver Nieuwe Niedorp ( De dood is soms ook goed Wat deed je voordat je bij Yarden kwam werken? Ik had mijn eigen praktijk in sportmassage en voetreflextherapie. Dan is de overstap naar een crematorium wel iets bijzonders. Dat wel. Het kwam eigenlijk omdat ik door mijn vroegere werk altijd met anderen bezig was. Je werkt alleen, zonder collega s. Een vriendin begreep dat en zei dat ik een dag in de week ergens anders moest gaan werken. Ik hoorde dat ze in het crematorium een dag in de week iemand zochten voor de koffie en zodoende ben ik hier terechtgekomen. Wat doe je dagelijks? In feite bestaat mijn baan uit drie onderdelen. Naargelang de bezetting of drukte doe ik één van deze drie taken. Ten eerste ben ik gastvrouw. In die functie vang ik familie en nabestaanden op. Zonodig geef ik informatie en probeer mensen op hun gemak te stellen. Mijn tweede functie is aulamedewerkster. In feite zorg je ervoor dat alles in de aula tot in de puntjes verloopt. Denk hierbij ook aan de bediening van de muziek. Tot slot ben ik ovenist. In die functie regel ik de crematie en verwerk na afloop de as. Beschouw je je werk als verantwoordelijk werk? Ja. Dat komt omdat ik alles perfect probeer te doen. Ik beschouw mijn verantwoordelijkheid met name in de richting van de nabestaanden. Als je in staat bent alles goed te laten verlopen, geeft dat rust bij mensen en daar heb ik zelf ook voldoening van. Is dit wat je altijd wilde? Nee. Natuurlijk niet. Zeker als je jong bent, denk je daar niet aan. Ik wilde graag moeder worden en dat ben ik van drie prachtige kinderen. Wat vind je aantrekkelijk aan je baan? Wat ik leuk vind aan mijn werk is dat je meewerkt aan een soort totaalproduct. Dat doe je niet alleen, maar met een team, waarbij je heel goed op elkaar ingespeeld moet zijn. Soms moet je improviseren, maar als alles lukt, geeft dat voor mij tevredenheid. Wat vind je minder aantrekkelijk aan je baan? Toen ik pas met dit werk begon speelden de emoties mij nogal eens parten. Ik zag veel mensen met verdriet en dat trok ik mij aan. Een collega van mij wees mij daarop en ik heb geleerd daarmee om te gaan. Hoe regeerde je omgeving toen je vertelde waar je ging werken? Met name mijn kinderen reageerden verbaast. Nou mam, wat heb je nou weer verzonnen, was hun eerste reactie. Anderen reageerden met opmerkingen als kun je dat wel aan of wat eng.... Ook kreeg ik vragen over hoe een crematie gaat enz. enz. Dat soort vragen vond ik vervelend. Meestal zei ik Als we een open dag hebben, kom dan even langs, dan kun je het zelf zien. yarden jaarverslag 2004 ) - Algemeen assistent Crematorium Schagerkogge, Schagen - In dienst sinds Hobby s: Lezen en lopen Is de inhoud van je werk veranderd? Ja. Toen ik 10 jaar geleden algemeen assistente werd, waren de plechtigheden eenvoudiger dan nu. De nabestaanden worden steeds bewuster van wat er mogelijk is bij een uitvaart en door de open dagen en rondleidingen worden zij steeds mondiger. Is je baan daardoor leuker geworden? Absoluut. De uitdaging om aan al deze wensen van de nabestaanden tegemoet te komen geeft me veel voldoening. Ik voel me ook zeer verantwoordelijk om alles zoveel mogelijk naar wens te laten verlopen. Ben je door je werk anders tegen de dood gaan aankijken? Ja, ik ben er gemakkelijker over gaan nadenken. De dood is soms ook goed. Je hoort wel eens van de familie of vrienden dat de overledene een lang ziekbed heeft gehad en dan zeggen de mensen zelf het is goed zo. Denk je wel eens na over je eigen dood? Ja, maar ik heb niet in detail mijn uitvaart geregeld. De muziek die ze moeten draaien heb ik wel vastgelegd. Wil je begraven worden of gecremeerd? Gecremeerd. Heb je bijzondere wensen voor je eigen uitvaart? Mijn uitvaart mag best wel een feestje zijn. Wat ik echt belangrijk vind, is dat ze op mijn uitvaart zeggen dat ik een gelukkig mens ben geweest. Want zo voel ik dat echt. Is er leven na de dood? Ja, maar niet in die zin dat ik na mijn dood weer op de een of andere manier hier rondloop. We zijn allemaal energie die in mijn overtuiging in een of andere vorm terugkomt. Je gaat binnenkort zes maanden met verlof. Dat klopt. 27 maart 2005 vertrek ik voor een pelgrimstocht naar Santiago de Compostella (Noordwest Spanje, red.). Van mijn huis af bijna kilometer. Grote delen loop ik alleen. Het eerste en laatste stuk loopt mijn vriend Paul mee. Waarom ga je dit doen? Naast dat het een sportieve presentatie is, is misschien mijn belangrijkste reden dat ik dankbaar ben. Dankbaar dat ik leef en nog steeds leef. Wijnanda Klaver 15

15 Henk Brander 16 Henk Brander Hemrik ( ) - Algemeen assistent Crematorium Schoterhof (Heerenveen) - In dienst sinds Hobby s: Computeren en dieren Wij doen niets geheimzinnigs en hebben ook niets te verbergen Wat deed je voordat je bij Yarden kwam? Toen werkte ik bij een producent van salades. Ik ben daarna een tijd vrij ernstig ziek geweest en terugkeer naar mijn oude werk was niet meer mogelijk. Via het Arbeidsbureau kwam ik op het spoor van het crematorium en dat leek mij wel wat. Wat doe je dagelijks? Mijn belangrijkste taak is administratie. Maar in de loop der jaren zijn er steeds meer taken bijgekomen. Soms assisteer ik bij een asverstrooiing of bijzetten van een urn in het columbarium. Daarnaast doe ik regelmatig de gesprekken met nabestaanden over de asbestemming. Ook ben ik eens in de zoveel weken op zaterdag ovenist. Beschouw je je werk als verantwoordelijk werk? Ja. Dat komt vooral omdat ik het gevoel heb dat ik mensen kan helpen. Je moet in ons werk wel zeer zorgvuldig zijn. Fouten in een brief of in de afrekening kunnen, hoe onschuldig ook, heel hard aankomen. Ook in telefoongesprekken met nabestaanden is zorgvuldigheid erg belangrijk. Wat je in ons vak fout doet, kun je niet terugdraaien of overdoen. Is wat je nu doet, wat je altijd wilde? Nee, maar eerlijk gezegd had ik vroeger ook al niet zo n idee wat ik echt wilde. Achteraf heb ik wel veel geluk gehad. Als ik niet ziek geworden was en mijn oude werk had gehouden was ik hier nooit terechtgekomen. Geen spijt van dus? Absoluut niet. Ik ben heel gelukkig met mijn baan. Wat vind je aantrekkelijk aan je baan? Met name dat elke dag anders is. Waar ik zelf veel voldoening uit haal, is dat je iets voor anderen kunt betekenen in een vaak moeilijke periode. Soms merk ik ook dat mensen blij zijn met wat wij doen. Is je baan in de loop der jaren veranderd? Ik ben begonnen als oproepkracht en deed werkelijk van alles. Ik werkte ook op het terrein van het crematorium en in de keuken. Dat doe ik niet meer, omdat de administratie ook meer van mijn tijd is gaan vergen. Ben je door je werk bij Yarden anders tegen de dood gaan aankijken? Ja, het is minder eng. Ik ben in veel gevallen de dood ook meer gaan begrijpen. Soms merk je tijdens gesprekken dat een overledene erg heeft geleden en dan begrijp ik dat een overlijden van iemand ook betekent dat hij niet meer hoeft. Wat vind je van de veranderingen in de uitvaartwereld? Mensen moeten het doen zoals ze dat zelf willen. Maar ik vind wel dat alles inpasbaar, realiseerbaar moet zijn. Voor mijzelf hoeft het niet. Mijn uitvaart zal sober zijn. Misschien is dat wel de Friese nuchterheid. Denk je wel eens na over je eigen uitvaart en heb je het geregeld? Niet op papier, maar mijn partner weet wat ik wil. Word je begraven of gecremeerd? Gecremeerd. Is die keuze bepaald door je werk hier in het crematorium? Ik denk van wel. Van huis uit zou ik waarschijnlijk begraven worden. Cremeren is voor mij schoner en netter. Wat denk je, is er leven na de dood? Ik hoop het, maar ik denk van niet. Wat is minder aantrekkelijk aan je werk? Dat er soms best veel stress is, met name als er plechtigheden in elkaar overlopen. Als je aan je omgeving vertelt waar je werkt, hoe reageert men dan? Soms gek, maar vaak wil men toch wel van alles weten. Vaak krijg ik dan juist van die vragen die me een beetje irriteren, zoals wat doen jullie met de kist? Meestal zeg ik Ik zal je waarschuwen als we een open dag hebben, dan kun je alles zien. Wij doen niets geheimzinnigs en hebben ook niets te verbergen. Waarom irriteren sommige vragen je dan? Dat komt omdat ik ervan overtuigd ben dat we hier heel zorgvuldig en verantwoord werken. Ik ben trots op mijn werk en op Yarden en dan voel ik in sommige vragen een wantrouwen en dat is onterecht.

16 Carla Hoffman Amsterdam ( ) - Medewerker Klantenrelaties - In dienst sinds 2002 Hobby s: Koken (voor veel mensen), uitgaan, dieren (mijn hond en twee katten) Onder de grond lijkt me zo koud Wat deed je hiervoor? Voor Yarden werkte ik bij een ziekenfonds, ZAO, daarvoor zat ik bij de particuliere verzekeraar NVS. Wat doe je dagelijks? Ik zit aan de telefoon. Daar probeer ik zoveel mogelijk de klanten te helpen met vragen over onder meer verzekering en voorwaarden. Ik maak ook offertes voor nieuwe klanten. Als wij ze niet verder kunnen helpen, dan verbinden wij de klant door met degene die van dat specifieke onderwerp alles weet. Ik begrijp dat je zoveel mogelijk zelf een klant wilt helpen. Betekent dat niet dat je van heel veel zaken iets moet weten? Dat klopt, maar dat is nou juist leuk aan mijn werk. Wij moeten veel weten, maar soms moet ik het ook opzoeken en bel ik de klant zelf terug. De vragen die over de indexering in december 2004 zijn binnengekomen, worden ook bij ons behandeld. Zijn mensen wel eens onredelijk tegen je aan de telefoon? Dat komt wel eens voor en dat valt niet altijd mee. Onlangs hebben we een training gehad hoe om te gaan met moeilijke telefoongesprekken en dat helpt wel. Beschouw je je werk als verantwoordelijk werk? Zeker. In feite ben ik met mijn collega s het eerste contact tussen Yarden en de buitenwereld. In feite zijn wij dus het visitekaartje voor Yarden en dat ben ik me zeer bewust. yarden jaarverslag 2004 Hoe ben je bij Yarden terechtgekomen? Door een ex-collega van de NVS die mij tipte over deze baan. Wat vind je aantrekkelijk aan je baan? Ik vind het leuk om mensen te helpen en om zaken uit te zoeken. Maar vooral de diversiteit aan vragen is groot en daardoor is mijn werk wel afwisselend. Wat vind je minder aantrekkelijk? Als het heel erg druk is en je in een week duizend keer dezelfde vraag krijgt. Maar dat komt gelukkig niet vaak voor. De mensen die bellen met vragen, is dat een doorsnee van Nederland? Ja en nee. Over het algemeen zijn het wat oudere mensen, maar wel uit het hele land. Merk je verschil tussen mensen die bellen uit, zeg maar het Westen of het Oosten? De mensen in het Westen zijn wat sneller en veeleisender. Mensen uit het Noorden en het Oosten zijn over het algemeen rustiger. Is de inhoud van je baan veranderd? Er zijn wat taken verdwenen en andere erbij gekomen. Zoals de indexering. Ben je door je werk anders tegen de dood gaan aankijken? Ja, het is dichtbij gekomen. Nog niet zolang geleden is mijn moeder overleden. Ik denk dat ik door mijn werk wat bewuster met de dood van mijn moeder kan omgaan. Dat vind ik eigenlijk prettig. Hoe vind je de veranderingen in de uitvaart? Vind je dat alles moet kunnen? Dat is mijn persoonlijke mening, maar van mijn uitvaart hoeft geen feestje gemaakt te worden. Maar mensen moeten het doen zoals ze zelf willen. Denk je wel eens na over je eigen dood? Ja. In mijn leven ben ik een periode alleen geweest en toen heb ik mijn uitvaart vastgelegd. Hoever ben je daarin gegaan? Ik heb omschreven hoe mijn uitvaart eruit moet zien en welke muziek gedraaid moet worden. Wil je begraven worden of gecremeerd? Gecremeerd. Carla Hoffman 17 Is wat je nu doet, wat je altijd wilde? Nou nee. Ik heb er natuurlijk nooit aan gedacht om bij een uitvaartverzekeringsbedrijf te werken. Krijg je daar wel eens opmerkingen over? Als je het vertelt reageren mensen verbaast in de zin van oh ja, daar werken natuurlijk ook mensen. In de tweede instantie willen ze van alles weten. Waarom? Misschien een gekke reden, maar ik heb het altijd koud en onder de grond lijkt me zo koud. Wat denk je, is er leven na de dood? Ik ben niet gelovig, maar ik denk wel dat er iets is.

17 Eric Jensen 18 Eric Jensen Amsterdam ( ) - Hoofd afdeling Uitvaartzorg - In dienst sinds Hobby s: Computeren, wielrennen, squashen, biljarten Ik ben er nog niet uit of ik begraven of gecremeerd wil worden Waar werkte je vóór Yarden? Ik werkte bij een ingenieursbureau in Amsterdam. We zaten achter het Centraal Station. Door de uitbreiding van de sporen is het bureau naar Amersfoort verhuisd. Helaas betekende dat uiteindelijk sluiting van de vestiging daar en verloor ik mijn baan. Bij het Arbeidsbureau zag ik een advertentie van een verzekeraar in Diemen. Ik dacht toen: dat kan best AVVL wel eens zijn. Ik kende die naam omdat ik nogal regelmatig in Diemen kwam. Op mijn verjaardag heb ik gesolliciteerd en een week later was ik aangenomen op de afdeling Uitvaartservice, waar ik nu dus nog steeds werk. Wat doe je dagelijks? Ik geef leiding aan een afdeling van twaalf personen. Beschouw je je werk als verantwoordelijk werk? Ja, maar dat gevoel had ik ook al toen ik geen leidinggevende was. Wat ik bedoel te zeggen is dat wat je ook doet, je bezig bent met werk waar voor veel mensen - nabestaanden - een flink stuk emotie meespeelt. Maar ook in je contacten met collega s blijf je verantwoordelijk voor het door jou geleverde werk. Wat vind je aantrekkelijk aan je baan? Het cijfermatige van mijn baan vind ik heel interessant. Dat speelde ook in mijn vorige baan een zeer grote rol. Wat vind je minder aan je baan? Ik geef leiding, maar in feite is het een koers die boven in het bedrijf wordt uitgezet. Mijn taak is het om die koers met mijn collega s verder in te vullen. Wat ik wel eens minder leuk vind, is als je in een contact met een klant persoonlijk wordt aangesproken op het beleid. Bij een klacht die wij moeten uitzoeken, hebben klanten soms de neiging je daar persoonlijk op aan te spreken. Terwijl ik niet meer kan doen dan het uitzoeken en daarover met de klant contact opnemen. Soms kunnen mensen erg onredelijk worden. Speelt het een rol dat mensen door het verlies van een naaste geëmotioneerd zijn? Zeker, maar wat wij wel ervaren is dat degenen die een melding doorgeven of later een klacht hebben, wel de meest evenwichtige zijn van de naasten. Je hebt zelden dat iemand huilend aan de telefoon komt. Vind je leidinggeven moeilijk? Ik ben pas sinds november 2004 hoofd van deze afdeling, dus dat is nog kort. Moeilijk is misschien een minder goed woord. Maar ik kan me indenken dat er situaties ontstaan, waar ik misschien wel moeite mee zal hebben. In die zin denk ik dan bijvoorbeeld aan conflicten die kunnen ontstaan en waar ik dan met een oplossing moet komen. Dan zal er best wel eens iemand zijn, die zich verongelijkt voelt. Maar ik ben van mening dat je door goede communicatie in de vorm van overleg onderling het meeste kan voorkomen. Is wat je nu doet, wat je altijd wilde? Ach, als kind droom je allemaal van brandweerman of politieagent worden. Mijn vader was vroeger werkzaam bij de NMB (Nederlandsche Middenstandsbank, red.) Door hem heb ik toch het idee ontwikkeld dat ik op een kantoor wilde werken. Dat dat uiteindelijk bij een uitvaartverzekeringsbedrijf zou zijn, had ik natuurlijk nooit kunnen bedenken. Op jouw afdeling komen alle overlijdensmeldingen binnen? Ja, gemiddeld komen er zo n meldingen per dag binnen. Na een melding gaan we alles in gang zetten. Als eerste controleren we uiteraard of iemand verzekerd is en dat is niet altijd het geval. Als mensen niet verzekerd zijn, kunnen we ze, als men dat wil, toch helpen. Ben je door je werk anders tegen de dood gaan aankijken? Nee, maar ik ben door mijn werk wel heel direct betrokken geraakt bij alles wat rond de dood speelt. En dat is iets waar ik natuurlijk voor ik hier kwam nooit bij stil heb gestaan. Hoe kijk je aan tegen de veranderingen in de uitvaartwereld? In principe kan veel, maar niet alles. Onlangs werd ik gebeld door iemand wiens moeder de volgende dag gecremeerd zou worden. De man wilde op de kist van zijn moeder 25 waxinelichtjes, maar het crematorium wilde er - in verband met brandgevaar - niet meer dan tien opzetten. Voor ons is dat lastig. De crematie vond plaats in een crematorium dat niet van Yarden is, dus wij kunnen niet meer doen dan bellen en proberen te bemiddelen. Maar in feite moet alles mogelijk zijn. Mensen betalen er toch ook voor. Denk je wel eens na over je eigen uitvaart en heb je hem vastgelegd? Nee, niet vastgelegd. Mijn nabestaanden weten wat ik wil. Ik ben er nog niet uit of ik begraven of gecremeerd wil worden. Maar misschien als het vriesdrogen mogelijk wordt, is dat een optie. Heb je bijzondere wensen voor je eigen uitvaart? Niet echt. Maar maak van mijn uitvaart maar een feestje. Is er volgens jou leven na de dood? Dat is een moeilijke vraag. Ik heb wel het gevoel dat er iets is, maar wat dat weet ik niet.

18 Jeanet de Groot Groningen ( ) - Teamleider Crematorium Groningen, Stilleweer Uitvaartcentrum Groningen, Appingedam, t Zwet In dienst sinds Hobby s: Mijn kinderen, lezen, FC Groningen kijken, stappen Mij geeft dit werk veel positieve energie In 1990 kwam je, als 18-jarige, in dienst bij Crematorium Groningen. Was dat een bewuste keuze? In zekere zin. Door de zus van mijn vader die hier al werkte, kreeg ik vakantiewerk in het crematorium. Eigenlijk had ik geen zin meer in school en wilde hier werken. Ik ben begonnen als serveerster, achtereenvolgens werd ik aulamedewerkster en administratief medewerkster en nu ben ik teamleider. Wat is je dagelijks werk? In feite is mijn werk operationeel. Ik zorg dat alles uiteindelijk loopt zoals het moet. Dat doe ik met 29 medewerkers aan wie ik leiding geef. Is dit wat je altijd wilde? Dat is lastig te zeggen. Ik ben hier natuurlijk toevallig terechtgekomen. Maar als je mij twintig jaar geleden had gezegd dat ik dit zou gaan doen, dan had ik je waarschijnlijk uitgelachen. yarden jaarverslag 2004 Is er in de laatste jaren veel veranderd in een crematorium? Ja. Voordat Yarden ontstond zat ik bij CVN Crematoria Nederland en daar hadden we alleen te maken met crematies. Nu stuur ik ook drie uitvaartcentra aan. Daar heb je met hele andere situaties te maken. Daarnaast is het zo dat het publiek, onze klanten, veel mondiger is geworden. Ik juich dat toe. Waar je vroeger kon adviseren om een dienst zus of zo te laten verlopen, komen nabestaanden nu zelf aan met hun wensen. Ik beschouw dat als een goede ontwikkeling. Een uitvaart moet verlopen zoals de overledene of de familie dat wenst en wij moeten dat faciliteren. Ben je door je werk anders tegen de dood gaan aankijken? Ik ben heel sterk gaan relativeren. In mijn werk ontmoet ik nabestaanden in allerlei fases en weet waar men doorheen gaat. Verdriet is iets dat moet slijten. Mensen moeten het een plaats geven. Denk je dat er een invloed is van mensen uit andere culturen op onze manier van uitvaart? In het Noorden krijgen wij daar betrekkelijk weinig mee te maken. Misschien tien keer per jaar. Je krijgt zeker te maken met andere wensen, zoals opbaring met open kist of de familie die zelf hun overledene in de oven willen invoeren. Denk je wel eens na over je eigen dood? Dat ben ik eigenlijk gaan doen toen ik kinderen kreeg. Aanvankelijk wilde ik zelf altijd gecremeerd worden. Maar sinds ik kinderen heb, ben ik daarvan teruggekomen. Als mij iets zou overkomen, denk ik dat het voor mijn kinderen goed is als ze een plekje hebben waar ze naar toe kunnen. Maar heb je je eigen uitvaart vastgelegd? Niet concreet. Mijn man en familie weten hoe ik dat wil. Ik wil bijvoorbeeld niet dat mijn familie gecondoleerd wordt na de dienst. Dat vind ik een soort feliciteren en dat wil ik niet. Laten ze maar een mooi herdenkingsboek maken waar iedereen iets persoonlijks inschrijft. Is er leven na de dood? Niemand weet dat, maar ik denk van wel. Ik kan mij niet voorstellen dat alles na dit leven ophoudt. Jeanet de Groot 19 Wat vind je aantrekkelijk aan je werk? Het belangrijkste is voor mij het werken met mensen. Ik denk dat ik een teamspeler ben. Mij geeft dit werk heel veel positieve energie. Ons werk heeft een grote emotionele lading. Dat moet je liggen en daar moet je ook - hoe gek ook - een bepaalde voldoening uit putten. Ik durf ook te zeggen dat niet iedereen dat kan. Wat vind je minder aantrekkelijk aan je baan? Gek om te zeggen, maar dat is niet zoveel. Misschien de afstand die er is naar de werkvloer. Maar juist omdat ik op alle niveaus binnen het bedrijf heb gewerkt, weet ik heel goed waar medewerkers het over hebben. Ik denk dat mij dat in mijn dagelijks werk enorm helpt.

19 Coby van As 20 Coby van As Apeldoorn ( ) - Uitvaartmedewerker Rouwcentrum Hofveld - In dienst sinds Hobby s: Lezen en tuinieren Alles wat je zelf doet, is goed Waar werk je bij Yarden? Meestal werk ik in Rouwcentrum Hofveld in Apeldoorn, maar soms werk ik ook op een van onze locaties in Arnhem of Epe. Wat doe je dagelijks? Heel veel verschillende dingen. s Morgens haal ik eerst de post. Als er overledenen zijn, doe ik aangifte op het gemeentehuis. Ik druk de rouwbrieven, ontvang familie voor rouwbezoek. Ik haal overledenen thuis op en verzorg ook thuisopbaringen. Verzorg je ook de overledenen? Ja. Ik zorg ervoor dat mensen gewassen en gekleed worden. Het doen van het haar en soms opmaken zijn ook mijn taken. Vind je dat eng? Nee, absoluut niet. Dat is misschien niet voor iedereen te begrijpen, maar dat werk geeft heel veel voldoening. Je neemt mensen iets uit handen en je zorgt ervoor dat de overledene er mooi bij ligt. Je zei ook haar doen en opmaken. Ja, dat hoort daar ook bij. Vaak komen mensen met een foto van een overledene zodat je weet hoe iemand zijn haar zat. Opmaken doen we alleen als de nabestaanden daar om vragen. Zoiets kan je niet uit jezelf doen. Stel dat iemand zijn hele leven nooit make-up heeft gebruikt, dan kan je dat na het overlijden ook niet doen. Hoe reageerde je omgeving destijds op het werk dat je ging doen? Niet altijd positief. Soms gaven ze mij het gevoel dat ik minderwaardig werk deed, terwijl ik dat gevoel zelf niet had. Tegenwoordig merk ik wel dat men heel anders tegen ons werk aankijkt. Veel positiever. Ben je door je werk anders tegen de dood gaan aankijken? Nee, eerlijk gezegd kan ik ook nog wel een beetje bang zijn voor de dood. Heb je je eigen uitvaart geregeld? Nee, maar ik ben alleenstaand dus ik zou dat eigenlijk wel moeten doen. Hoe kijk je aan tegen veranderingen in de uitvaart? We merken dat mensen steeds vaker om bepaalde zaken vragen. Bijvoorbeeld om zelf de kist te mogen dragen of zelf te helpen bij het verzorgen van de overledene. Wij vragen het altijd aan familie. Als we de overledene ophalen zeg ik altijd We gaan uw vader of moeder nu op de brancard leggen, wilt u daarbij helpen? Dat moet je wel zorgvuldig doen, omdat je nooit de indruk moet geven dat je zoiets vraagt omdat wij het niet alleen kunnen. Als mensen geholpen hebben bij het dragen of verzorgen helpt dat bij de rouwverwerking. Ik ben ervan overtuigd dat alles wat je zelf doet, goed is. Wil je begraven of gecremeerd worden? Begraven. Beschouw je je werk als verantwoordelijk werk? Ja, zoals ik al zei kun je iets voor anderen betekenen en dat vind ik mooi. Daarnaast is het zo dat er rond een overlijden heel veel geregeld moet worden en dat geeft verantwoordelijkheid. Heb je bijzondere wensen voor je eigen uitvaart? Nee, maar het moet wel eenvoudig. Is er leven na de dood? Ja, dat geloof ik zeker. Is wat je nu doet, wat je altijd wilde? Nee, natuurlijk niet. Ik ben daar ingerold. Hoe ben je hier terechtgekomen? Dat is een lang verhaal. Als 16-jarig meisje kwam ik in 1963 in de huishouding bij Het Taxibedrijf hier in Apeldoorn. De bedrijf had een overeenkomst met de coöperatieve uitvaartvereniging. Zij deden het rouwrijden. Met het rouwrijden begon ik in In 1988 begon ik met coördineren van het rouwvervoer. Door allerlei overnames kwam ik uiteindelijk bij de uitvaartvereniging terecht. De vereniging werd overgenomen door NUVA (NUVA was een van de fusiepartners waaruit in 2001 Yarden ontstond, red.) en vrij snel werd besloten dat al het volgvervoer werd uitbesteed. Dat vond ik destijds niet zo leuk. Wat vind je aantrekkelijk aan je baan? Dat je met de klant werkt en daar ook iets voor kunt betekenen. Wat vind je minder aantrekkelijk aan je baan? Dat is niet zoveel. Soms is het een beetje onregelmatig, maar echt erg vind ik dat niet.

20 Hans Beekhuizen Arnhem ( Wat deed je voordat je bij Yarden kwam? Ik kwam uit het onderwijs. Ik heb elf jaar Nederlands en biologie onderwezen. De school waar ik zat had last van het ontstaan van grote scholengemeenschappen in de regio Utrecht en liep snel in leerlingaantal terug. Ik heb nog een jaar lesstof geschreven voor het KMBO (Kort Middelbaar Beroepsonderwijs, red.) en besloot toen dat ik wat anders wilde doen. In 1984 kon ik bij AVVL aan de slag als regionaal voorlichter. Met mijn opleiding Nederlands en cursus journalistiek had ik een uitstekende basis voor die job. Langzamerhand rolde ik richting verkoop en dat is een uitstekende keuze geweest. Wat doe je dagelijks? Ik stuur onze loondienstmedewerkers aan. Daarbij coach ik niet alleen, maar probeer ook een brug te zijn tussen buiten en binnen. Daarnaast doe ik veel projectwerk dat gerelateerd is aan de verkoop. Denk dan aan de manier waarop we bijvoorbeeld onze loondienst en tussenpersonen kunnen ondersteunen. Vraagt het product dat we verkopen, een uitvaartverzekering, een andere aanpak dan bijvoorbeeld een glas- of autoverzekering? Zeker. Ons product vraagt een goed advies en daarbij ben ik van mening dat mensen van mensen kopen. Een uitvaartverzekering heeft een emotionele kant, die moet je anders benaderen. Ik denk ook dat vertrouwen - dat nodig is bij de verkoop van een uitvaartverzekering - een grote rol speelt. Beschouw je je werk als verantwoordelijk werk? Ja. Ik ben verantwoordelijk voor onze adviseurs en ook voor de productie. Ik voel mij ook medeverantwoordelijk voor het totale reilen en zeilen van Yarden; ons imago. yarden jaarverslag 2004 ) - Hoofd Verkoop Buitendienst - In dienst sinds Hobby s: Beeldhouwen, (kunst)schilderen, insecten prepareren Ik wilde dierenarts worden Is dit wat je altijd wilde? Nee, ik wilde dierenarts worden, maar op de HBS-A had ik een rode zes voor wiskunde en dat was een blokkade. Uiteindelijk ben ik in Dienst MO-Nederlands gaan studeren. Later heb ik voor Biologie een bevoegdheid gehaald. Heb je er spijt van zoals het gelopen is? Nee, absoluut niet. Wat vind je aantrekkelijk aan je job? Dragen van eigen verantwoordelijkheid. We moeten plannen en budgetteren en dat gaan we gedurende zo n jaar proberen waar te maken. Daarnaast het omgaan met adviseurs. Dat is een heel gemêleerd gezelschap en daarmee een voortdurende uitdaging. Ook de afwisseling in het werk. Er is geen dag hetzelfde. Wat vind je minder aantrekkelijk? Dat is het tijdsbeslag. Mijn werk laat zich niet scheiden. Ik balanceer constant tussen: wat is tijd van mij en wat van mijn werkgever. Mijn functie kost veel tijd: ruim 60 uur per week. Mijn zoons zijn inmiddels het huis uit, maar vroeger kreeg ik van hen daarover keiharde opmerkingen. Als je aan je omgeving vertelt waar je werkt, hoe reageert men daarop? Destijds moest ik steeds uitleggen dat ik voorlichter werd bij een crematievereniging. Nou, dat heb ik vaak moeten vertellen. Vergeet ook niet dat in 1984, toen ik begon, de dood veel meer taboe was. Ben je door je werk anders tegen de dood gaan aankijken? Met name in de eerste jaren dat ik hier kwam werken en achter de schermen kon kijken, werd ik steeds rationeler. Dat veranderde toen mijn oma, die een belangrijk aandeel heeft gehad in mijn opvoeding, overleed. Dat raakte mij heel sterk. Ik ben daardoor wat genuanceerder geworden. Was je toen je bij AVVL kwam al een typische crematist? Ja, en dat ben ik nog steeds. Maar als mijn nabestaanden mij toch willen begraven, dan vind ik dat goed. Zij moeten verder. Denk je wel eens na over je eigen dood en heb je dat vastgelegd? Ja, maar ik heb het niet vastgelegd. Mijn vrouw en jongens weten wat ik wil. Heb je bijzondere wensen voor je eigen uitvaart? Niet echt. Ik wil wel een heel eenvoudige onbewerkte kist. Is er leven na dit leven? Ja. Voor mij is dat het oplossen in een groter geheel. Maar in welke vorm weet ik niet. Hans Beekhuizen 21 Ben je sterk gericht op omzet? Natuurlijk ben ik dat, maar er is meer dan alleen de financiële targets. Ik kijk ook naar royementpercentage en leer- en groeiperspectief van medewerkers. Ik kijk liever naar het geheel.