Commentaar ontwerp-richtlijn 290 Financiële Instrumenten

Transcriptie

1 RJ-Comm Raad voor de Jaarverslaggeving A.J. Ernststraat GR AMSTERDAM Rotterdam, 2 mei 2007 MvdL/YH/brrj Betreft: Commentaar ontwerp-richtlijn 290 Financiële Instrumenten Geachte leden van de Raad voor de Jaarverslaggeving, Graag maken wij gebruik van de mogelijkheid om commentaar te geven op de ontwerp-richtlijn 290 Financiële Instrumenten. Wij hebben met instemming kennis genomen van de nieuwe ontwerp-richtlijn en zijn voorstander van de verdere verduidelijkingen zoals die zijn opgenomen in de ontwerp-richtlijn. Wij denken dat de ontwerp-richtlijn bijdraagt aan een completere set van Richtlijnen en op hoofdlijnen ook de internationale ontwikkelingen in ogenschouw neemt en daarbij goed rekening houdt met specifieke Nederlandse omstandigheden. Verder zijn wij het eens met een Richtlijn welke geen letterlijke vertaling is van IASB standaarden. Ook vinden we de opzet van de ontwerp-richtlijn met uitgebreide voorbeelden in de bijlagen een goede opzet. Wij hebben een aantal opmerkingen en vragen bij verschillende paragrafen in de ontwerp- Richtlijn. In deze brief noemen wij eerst onze belangrijkste opmerkingen en vervolgens gaan wij in op een aantal zaken waar wij verdere vragen of opmerkingen bij hebben. 1 De inleiding van de ontwerp-richtlijn verwijst naar meerdere andere Richtlijnen voor financiële instrumenten. Wij begrijpen dat het de bedoeling is van de Raad om hiermee de toegankelijkheid van de Richtlijnen voor gebruikers van de Richtlijnen die slechts primaire financiële instrumenten hanteren te vergemakkelijken. Wij zien echter ook het risico dat hierdoor bepaalde verslaggevingaspecten die alleen in Richtlijn 290 worden behandeld (bijvoorbeeld embedded derivaten) niet door deze gebruikers worden opgemerkt. Tevens is er het risico dat er inconsistenties ontstaan in deze Richtlijnen. Wij vragen de Raad te overwegen om één geïntegreerde Richtlijn voor financiële instrumenten te publiceren om consistentie tussen de verschillende alinea s te waarborgen, dan wel duidelijke verwijzingen op te nemen voor aspecten die niet worden behandeld in de specifieke Richtlijnen en aandacht te hebben voor consistentie tussen de verschillende Richtlijnen. 2 In alinea 201 wordt ingegaan op het toepassingsgebied van de ontwerp-richtlijn waarbij ook garantiecontracten worden genoemd. De ontwerp-richtlijn vermeldt echter niet hoe met garantiecontracten dient te worden omgegaan. Wij zouden er voorstander van zijn als

2 in de Richtlijn wordt opgenomen hoe garantiecontracten verwerkt dienen te worden. Indien de Raad voor de Jaarverslaggeving zou besluiten de regels voor garantiecontracten zoals die zijn opgenomen in IAS 39 over te nemen in de Richtlijn, dan vragen wij aandacht voor de situatie waarbij de reële waarde van een garantiecontract niet betrouwbaar te meten is bijvoorbeeld in de situatie dat een moedermaatschappij zich garant stelt voor de schulden van een deelneming door middel van een zogenaamde 403 verklaring. 3 In alinea 802c wordt aangegeven wanneer een derivaat op eigen-vermogensinstrumenten als eigen vermogen kan worden gepresenteerd. Ons is niet duidelijk of de Raad heeft overwogen dat deze situatie dermate specifiek en gedetailleerd is dat opname in de Richtlijn mogelijk te weinig bijdraagt aan de Richtlijn. Wij stellen daarom voor alinea 802c niet op te nemen in de Richtlijn en gelijk aan de definitie in alinea 403 van een financieel actief, de verwerking van derivaten op eigen-vermogensinstrumenten niet te behandelen. 4 Alinea 418 en 419 noemen de verplichte toepassing van de effectieve rentemethode. Wij zijn er niet van overtuigd dat de toepassing van deze methode, die vaak als administratief lastig wordt ervaren, altijd tot een zodanig beter inzicht leidt dat de vereiste toepassing leidt tot een positieve kosten-baten afweging. Wij kunnen ons wel voorstellen dat bij een instrument als een zero coupon bond de toepassing van de effectieve rentemethode daadwerkelijk tot een betere toerekening van de rentekosten leidt dan bij het gebruik van een lineaire methode. Wij denken dat de effectieve rentemethode bij een specifieke branche (financiële sector) wel de voorkeur zou kunnen genieten. Naar onze mening is het wenselijk de effectieve rentemethode op te nemen in de branche-specifieke Richtlijnen en voor nietfinanciële instellingen alleen voor specifieke situaties zoals die van een zero coupon bond voor te schrijven. 5 Alinea 613 refereert aan een hedge strategie of beleid. Ons is uit de ontwerp-richtlijn niet duidelijk hoe specifiek dit beleid moet zijn gedefinieerd. Dient een individuele hedge relatie altijd aan deze strategie te voldoen of zou ook hedge accounting kunnen worden toegepast voor een situatie waarbij het risico voor de onderneming als geheel wordt vergroot in een individuele hedge relatie welke wel aan alle andere hedge accounting vereisten voldoet. Het verdient ons inziens aanbeveling hier een verdere verduidelijking op te nemen. 6 In alinea 504 wordt onderscheid gemaakt tussen derivaten waarbij de onderliggende waarde beursgenoteerd is of niet. Dit onderscheid is relevant voor de vereiste waarderingsgrondslag. Niet geheel duidelijk is wat de definitie van het begrip beursgenoteerd is, bijvoorbeeld in de situaties dat de onderliggende waarde een rente of valuta betreft. Omdat dit van doorslaggevende betekenis is voor de waarderingsgrondslag raden wij aan om dit begrip nader te verduidelijken en aan te geven of en wanneer rentes en valuta s als beursgenoteerd worden aangemerkt. Overigens zouden wij verwachten dat rentes en valuta s vrijwel altijd als beursgenoteerd zijn te beschouwen. Overige opmerkingen en vragen 7 Alinea 201 vermeldt dat dit hoofdstuk van toepassing is op: informatieverschaffing over toezeggingen tot het verstrekken van leningen indien en voor zover die toezeggingen niet op nettobasis kunnen worden afgewikkeld of tegen reële waarde kunnen worden 2

3 gewaardeerd. Het is ons niet duidelijk wanneer een leningtoezegging niet tegen reële waarde kan worden gewaardeerd en wat de relevantie daarvan is in deze paragraaf. 8 In alinea s 201 en 202 wordt besproken in hoeverre de Richtlijn van toepassing is op commoditycontracten. De gehanteerde definitie en uitzonderingen wijken enigszins af van de bepalingen in artikel 10 lid 4 van het Besluit Actuele Waarde inzake grondstoffencontracten. In de praktijk zal het soms moeilijk te bepalen zijn of dergelijke contracten binnen de reikwijdte van de standaard vallen. Het verdient aanbeveling om hiervoor verdere verduidelijking op te nemen. 9 In alinea 406 is de definitie van een derivaat opgenomen. Naar onze mening is het wenselijk dat verduidelijkt wordt dat een onderliggende waarde in de vorm van een nietfinanciële variabele (zoals EBITDA of nettowinst van de onderneming) al dan niet tot opname van een derivaat leidt. 10 Na alinea 406 wordt ingegaan op inkoopcontracten van goederen. De bewoording is niet helemaal consistent met alinea s 201 en 202 waar wordt gesproken over commoditycontracten. Indien dit slechts een voorbeeld is zou dit als zodanig moeten worden aangegeven. Indien dit beoogt een bepaalde definitie te geven dan is deze niet volledig. Er kan bijvoorbeeld ook sprake zijn van verkoopcontracten. Tevens zou ook een inkoopcontract dat uiteindelijk bruto wordt afgewikkeld als derivaat kwalificeren, indien zij binnen de reikwijdte van deze Richtlijn vallen op basis van alinea s 201 en 202. Het verdient aanbeveling om hiervoor verdere verduidelijking op te nemen. 11 In alinea 422 wordt het begrip portefeuille gedefinieerd, op andere plaatsen wordt in de ontwerp-richtlijn veelvuldig gerefereerd aan subcategorie. Het is ons niet duidelijk of hiermee hetzelfde wordt bedoeld en verduidelijking achten wij gewenst. 12 In alinea 432 wordt het begrip kasstroomrisico verbonden aan een monetair financieel instrument. Bij hedge accounting worden echter veelal ook kasstroomrisico s afgedekt die niet voortkomen uit monetaire financiële instrumenten, zoals bijvoorbeeld toekomstige inen verkooptransacties (veelal afdekking van valuta- of prijsrisico). Naar onze mening dient deze definitie verbreed te worden voor deze situaties. 13 Alinea 505 geeft aan dat reële waarde toepassing alleen vereist is indien de waarde betrouwbaar te bepalen is. Wij zouden graag verder verduidelijkt zien wanneer een reële waarde kwalificeert als niet betrouwbaar te bepalen. Daarnaast zouden wij graag verduidelijkt zien of dit met name een ondernemingsspecifieke bepaling of een instrumentspecifieke is. Zou een financieel instrument bijvoorbeeld voor een niet-financiële instelling als niet betrouwbaar te bepalen kunnen zijn terwijl dit zelfde instrument wel door een financiële instelling gewaardeerd kan worden? 14 In alinea 518b is voorgeschreven dat in geval van een cumulatieve waardevermindering tot onder de kostprijs, verliezen onmiddellijk naar de winst-en-verliesrekening worden geboekt. Aangegeven is dat dit per individueel instrument dient te gebeuren. Het begrip individueel instrument is niet verder aangeduid. Wij vinden dat meer duidelijkheid gewenst is over de invulling van het begrip individueel. Wij zijn van mening dat dit voor een subcategorie dient te zijn. Als bijvoorbeeld aandelen van onderneming X op verschillende momenten worden aangekocht dient de beoordeling plaats te vinden op alle aandelen van onderneming X en niet op een hoger niveau. Daarnaast vinden wij het wenselijk dat wordt aangegeven op welke wijze de onderneming de kostprijs van deze 3

4 aandelen dient te bepalen (bijvoorbeeld gemiddelde kostprijs, FIFO of andere methode) en of deze keuze consistent dient te worden toegepast. 15 Alinea 526 geeft aan dat de rechtspersoon bij de bepaling van de reële waarde van financiële activa en financiële verplichtingen rekening houdt met de actuele omstandigheden waarin de rechtspersoon verkeert. Het mogelijke gevolg van toepassing van deze alinea is dat er verschillende soorten reële waarde ontstaan voor verschillende ondernemingen. Daarnaast is het gevolg van deze bepaling dat een intentiewijziging van de onderneming kan leiden tot een resultaat in de winst-en-verliesrekening. Wij vragen ons af wat de argumenten van de Raad zijn om voor deze afwijking van IAS 39 te kiezen. 16 Alinea 527 vereist dat financiële activa met een beursnotering worden gewaardeerd met inachtneming van een biedprijs en verplichtingen met inachtneming van een laatprijs. Is de Raad er van overtuigd dat de toepassing van deze methode, die vaak als administratief lastig wordt ervaren, tot een zodanig beter inzicht leidt dat de vereiste toepassing leidt tot een positieve kosten-baten afweging? Overigens kan het gebruik van bied- en laatprijzen voor een specifieke branche (financiële sector) wel de voorkeur genieten. Wij zouden er daarom de voorkeur aan geven om die methode slechts op te nemen in de branchespecifieke Richtlijnen. 17 Bij de hedge accounting regels in paragraaf 6 is geen kwantitatieve effectiviteitstoets voorgeschreven en zijn geen grenzen aangegeven voor effectiviteit om hedge accounting te kunnen toepassen. Het is ons niet duidelijk of de Raad heeft overwogen dat dit mogelijk tot gevolg heeft dat een onderneming een afdekkingrelatie aangaat en daar hedge accounting op toepast zonder dat deze relatie daadwerkelijk effectief is of zelfs contra-effectief is. Het is ons niet duidelijk op welke wijze een dergelijke ineffectiviteit tot uitdrukking komt in het geval van een kostprijshedge. Bij toepassing van kostprijshedge accounting zoals opgenomen in de ontwerp-richtlijn lijkt slechts de omvang van het hedge contract in relatie tot het afgedekte item tot ineffectiviteit te kunnen leiden maar niet de mate van succes van afdekken. Zou onder de voorgestelde kostprijshedge-methodiek een prijsrisico op kerosine kunnen worden afgedekt met een stookolie derivaat terwijl er sprake is van een lage of negatieve correlatie tussen de reële waarde ontwikkeling van beide goederenprijzen? Een dergelijke negatieve correlatie zou wellicht bij het aangaan van de hedge relatie niet worden verwacht en daarom zou een beschrijving van de verwachte effectiviteit bij aanvang van de afdekking deze niet aan het licht brengen en door slechts de omvang van de contracten te vergelijken zou deze effectiviteit niet tot uitdrukking worden gebracht in de winst en verliesrekening. Het verdient aanbeveling hier verdere verduidelijking voor op te nemen. 18 Alinea 608 geeft aan dat interne derivaten niet kunnen worden toegepast voor hedge accounting behalve in de situatie dat deze contracten zijn geëxternaliseerd. Het is ons niet duidelijk of de Raad heeft overwogen om in de geconsolideerde jaarrekening externalisatie op een netto basis toe te staan voor bepaalde valutacontracten. In het geval de Raad heeft besloten een dergelijke netto externalisatie niet toe te staan vragen wij ons af of zij daarmee expliciet heeft gekozen voor een striktere toepassing van hedge accounting vereisten dan die zijn opgenomen in IAS In alinea 614 wordt gerefereerd aan een beleid op grond waarvan op eenduidige wijze kan worden vastgesteld of de onderneming hedge accounting toepast. Het is ons niet duidelijk of het de intentie van de Raad is om in dergelijke situaties het toepassen van hedge 4

5 accounting als verplichting te laten gelden en niet meer als mogelijkheid welke door de onderneming per relatie wordt afgewogen. Als dat daadwerkelijk zo is vragen wij ons af heeft de Raad overwogen hoe zich deze vereiste verhoudt tot de voorwaarden waaraan dient te worden voldaan zoals die zijn gedefinieerd in alinea 613? 20 Alinea 615 geeft aan dat met generieke documentatie voldaan kan worden aan de vereisten van hedge accounting. Wij zouden voorstander zijn van verdere verduidelijking over op welke wijze bij deze toepassing van hedge accounting de ineffectiviteit kan worden vastgesteld die in de winst-en-verliesrekening dient te worden geboekt. 21 In alinea 616 zijn verschillende manieren weergegeven voor de bepaling van de (in)effectiviteit van een hedge relatie. In alinea 613 wordt aangeven dat een dergelijke ineffectiviteit in de winst-en-verliesrekening dient te worden opgenomen. Wij zouden voorstander zijn van verdere verduidelijking over de wijze waarop uit de berekende ineffectiviteit het bedrag in de winst-en-verliesrekening dient te worden bepaald (bijvoorbeeld in het geval van toepassing van een regressie analyse). 22 In alinea 622 is aangegeven dat bepaalde bedragen dienen te worden geamortiseerd. Ons blijkt niet duidelijk of de effectieve rentemethode hier vereist is, wij zouden er voorstander van zijn als de effectieve rentemethode in deze situatie niet is vereist. Daarnaast vinden wij dat meer duidelijkheid gewenst is in de Richtlijn wanneer amortisatie dient te beginnen (bijvoorbeeld naar keuze onmiddellijk of pas na beëindiging van de hedge relatie). 23 In alinea 628 wordt een situatie beschreven waarbij volgens de gedocumenteerde strategie voor de hedge relatie een bepaald onderdeel van de waardeveranderingen van het hedgeinstrument van beoordeling van de hedge effectiviteit wordt uitgesloten. Betekent dat dat de ontwerp-richtlijn toestaat dat een derivaat wordt uitgesplitst in meerdere risico s en dat voor slechts 1 of slechts enkele van die risico s hedge accounting wordt toegepast? Zou het bij toepassing van de ontwerp-richtlijn bijvoorbeeld mogelijk zijn hedge accounting toe te passen bij een derivaat met een looptijd van 10 jaar welke de risico s afdekt van een lening met een looptijd van 5 jaar? 24 In alinea 630 voor financiële activa en verplichtingen is opgenomen dat indien de rechtspersoon verwacht dat een (deel van een) verlies dat rechtstreeks in het eigen vermogen is verwerkt, in een of meer toekomstige perioden niet met een tegengestelde winst uit de afgedekte positie kan worden gecompenseerd, zij het naar verwachting niet te compenseren deel van de het in het vermogen opgenomen resultaat naar de winst-enverliesrekening dient over te brengen. Alinea 631 voor niet financiële activa en passiva bevat een dergelijke bepaling niet. Wij bevelen aan om in alinea 631 dezelfde bepaling op te nemen. 25 In alinea 639 c1 wordt aangegeven dat een cumulatief bedrag aan resultaat off-balance blijft. Wij zouden voorstander zijn van meer duidelijkheid hoe de overgang wordt verwerkt voor het derivaat van hedge accounting (waardering tegen kostprijs) naar niet-hedge accounting (waardering tegen reële waarde). Wij vragen ons bijvoorbeeld af of de toepassing van deze alinea betekent dat het derivaat niet volledig tegen reële waarde wordt opgenomen. 26 In alinea 808 is opgenomen dat zogenaamde puttable eigen vermogensinstrumenten als eigen vermogen kunnen worden geclassificeerd. Voor deze situatie zijn geen nadere voorwaarden aangegeven anders dan dat de houder van het instrument uitsluitend het recht 5

6 heeft tegen reële waarde af te wikkelen en geen andere bepalingen van het instrument eigen vermogensclassificatie in de weg staan. Wij vragen ons af of de Raad bewust heeft gekozen voor een eenvoudigere toepassing van deze alinea dan de Exposure Draft van IAS 32 van de IASB. Wij zouden het voor de hand vinden liggen om nadere voorwaarden te stellen aan de classificatie Eigen Vermogen voor puttable eigen vermogensinstrumenten. Bijvoorbeeld zijn wij van mening dat classificatie alleen terecht is in een situatie waarbij deze aandelen de meest achtergestelde vorm van kapitaal zijn voor de onderneming. De voorwaarden voor bijvoorbeeld coöperaties en open eind beleggingsfondsen zouden wat ons betreft kunnen worden uitgewerkt in de branche-specifieke Richtlijnen. 27 In alinea 815 wordt aanbevolen dat een onderneming vreemd- en eigen vermogenscomponenten in de toelichting vermeld als deze niet apart in de balans worden opgenomen. Wij vinden het meer voor de hand liggen om een dergelijke toelichting in die situatie voor te schrijven in plaats van aan te bevelen. 28 In alinea 833 is een voorbeeld opgenomen over een in een contract besloten valutaderivaat. Om het voorbeeld niet tegenstrijdig te laten zijn met het voorbeeld 8 in bijlage E stellen wij voor aan te geven welk goed wordt verkocht. Hierbij dient duidelijk te zijn dat het niet gaat om een goed dat wordt verkocht in een valuta die gebruikelijk is voor dat goed (zoals het geval is bij verkoop van ruwe olie in US dollar waarbij de US dollar niet de functionele valuta van de onderneming is). Dit zou opgelost kunnen worden door aan te geven in het voorbeeld dat het een aanname is dat er in dit voorbeeld geen verband is met de US dollar. Tevens zou moeten worden aangegeven dat geen van de entiteiten US dollar als functionele valuta heeft. 29 Alinea 837 en verder behandelen de voorwaarden voor het salderen van financiële instrumenten op de balans. De toepassing van deze vereisten kan tot veel discussie leiden bijvoorbeeld voor een situatie van interest-pooling waarbij voor de renteberekening over verschillende bankrekeningen de bank de saldi van deze rekeningen saldeert. In dergelijke situaties heeft een onderneming vaak niet het juridisch recht van verrekening bij een bank en ook de intentie tot simultaan afwikkeling ontbreekt. De tekst zoals die nu is opgenomen in de ontwerp-richtlijn suggereert dat bij toepassing van RJ 290 in deze situatie de posten bruto in de balans dienen te worden verantwoord. Wij zijn van mening dat voor dergelijke situaties, niet alleen wanneer de rechtspersoon beschikt over het juridisch recht van verrekening en ook de intentie bestaat tot simultane afwikkeling, saldering kan plaats te vinden. 30 Alinea 929 noemt een aantal verplicht op te nemen informatie-elementen waaronder een indicatie van de reële waarde van de tot zekerheid verkregen activa (zowel financiële als niet-financiële) die de leninggever vrij is te verkopen of tot zekerheid te verstrekken aan derden, zolang geen sprake is van faillissement. Het is ons niet duidelijk wat het nut is van deze informatie als voor sommige instrumenten de cumulatieve waarde van een onderpand groter is dan de verstrekte lening. 31 De ontwerp-richtlijn heeft niet de strikte eisen van de IASB overgenomen met betrekking tot een tot einde looptijd aangehouden instrument. Wij zijn het eens met deze keuze van de Raad echter zouden we er voorstander van zijn dat in de plaats van die eisen een toelichtingsvoorschrift wordt opgenomen welke voor als tot einde looptijd aangehouden 6

7 geclassificeerde instrumenten die tussentijds zijn verkocht aangeeft wat de daarop behaalde resultaten die zijn opgenomen in de winst-en-verliesrekening. 32 Het niet langer toepassen van hedge accounting kan in sommige gevallen leiden tot een resultaat in de winst-en-verliesrekening. Wij zouden er voorstander van zijn dat dergelijke resultaten apart dienen worden toegelicht. 33 In sommige gevallen sluiten ondernemingen afdekkinginstrumenten af zonder hedge accounting toe te passen. Wij vragen ons af of de Raad heeft overwogen om specifieke classificatie eisen voor de winst-en-verliesrekening op te nemen voor waardeveranderingen van dergelijke economische afdekkinginstrumenten. Wij zouden voorstander zijn van een verdere verduidelijking van dit onderwerp. 34 In bijlage B wordt de component financiële verplichting verduidelijkt als (een lening met de mogelijkheid tot vervroegde aflossing). Wij vragen ons af of het vervroegde aflossingselement relevant is in dit verband. Daarnaast vinden wij het aan te bevelen om in het voorbeeld op te nemen dat afgezien is van het noemen van de verslaggeving van de belastingaspecten van deze transactie. 35 In bijlage C zijn voorbeelden van hedge accounting opgenomen. In voorbeeld C3 wordt gesproken over De reële waarde van de lening is gebaseerd op een hypothetische 6% lening van 100 miljoen, omdat bij het aangaan van de renteswap de risicovrije rente 6% bedraagt.. Wij vinden dat deze uitwerking zou kunnen worden verduidelijkt bijvoorbeeld door op te nemen dat de aanpassing van de boekwaarde van de lening als gevolg van fair value hedge accounting is gebaseerd op een ingedekt risico van de risicovrije rentevoet. Wellicht is het te overwegen om te verduidelijken in het voorbeeld dat de lening niet (volledig) tegen reële waarde is gewaardeerd. 36 In bijlage D is een voorbeeld opgenomen over een embedded derivaat. Onder item c) is vermeld dat als er sprake is van valuta die in de specifieke economische omgeving wordt gebruikt voor leveringen van goederen en diensten, dit niet leidt tot afscheiding van een derivaat. Wij vinden dat dit voorschrift (met name het begrip economische omgeving ) zou kunnen worden verduidelijkt door het opnemen van meerdere voorbeelden. 37 In bijlage E worden nadere voorbeelden genoemd wanneer embedded derivaten dienen te worden afgescheiden. In het eerste voorbeeld wordt geconcludeerd dat afscheiding van het derivaat afhangt van de waardering van de aandelen optie. Het ons niet duidelijk wat de basis is voor deze conclusie. 38 In bijlage E voorbeeld 7 wordt een situatie van inkoop van goederen uitgewerkt. De uitwerking van de vraag of het instrument zelfstandig dient te worden gepresenteerd is ons niet geheel duidelijk. Tenslotte wijzen wij u op de volgende schrijffouten en onduidelijke verwijzingen. Alinea 104: In deze alinea wordt verwezen naar de regels. Dit is geen gebruikelijke terminologie in de Richtlijnen, mogelijk kan hier de term bepalingen gehanteerd worden. Alinea 201: opgenomen is een bepaling over contracten tot aankoop van derivaten op aandelen, wordt hier bedoeld een contracten tot aankoop van aandelen? Alinea 202: opgenomen is dat het hoofdstuk niet van toepassing is op eigen vermogensinstrumenten, echter het onderwerp derivaten op eigen vermogensinstrumenten wordt wel degelijk behandeld in de ontwerp-richtlijn. 7

8 Alinea 404: een van de voorwaarden moet waarschijnlijk één van de voorwaarden zijn. Alinea 430: deze alinea vermeldt de ene partij, wordt hier bedoeld de contractspartij? Alinea 504: bij het onderdeel Investering in eigen vermogensinstrumenten wordt gerefereerd aan het begrip geamortiseerde kostprijs, dat ligt niet voor de hand voor een eigen vermogensinstrument en kostprijs zou beter zijn Alinea 540 worden alle ongerealiseerde herwaardering moet zijn herwaarderingen. Alinea 628 pagina 847 onderaan, valuata moet zijn valuta. 639 c1) de transactie vindt naar verwachting nog plaats. 929 artikel 2:387 lid 5 bevat geen toelichtingsvereisten, maar waarderingsvereisten. Derhalve dient deze zin geherformuleerd te worden en aan te geven dat dit aanvullende informatie betreft voor posten die verwerkt zijn in overeenstemming met artikel 2:387 lid 5. Alinea 938: in de alinea wordt gerefereerd aan geamortiseerde kostprijs. Beter zou zijn te refereren aan (geamortiseerde) kostprijs. Bijlage A: de regel met de berekening /(1 + r)? /(1 + r)?5 = 0 lijkt niet volledig. Wij zijn gaarne bereid om verdere toelichting te geven op ons commentaar. Hoogachtend, Ernst & Young Accountants namens deze Drs. F.M. van der Lof RA 8