U.V Kw P. GAILLY Kaliebaan KASTERLEE. UITGAVE December 2013 Nr 53 VERANTWOORDELIJKE UITGEVER: LEOPOLD OOMS DE BOSSEN TURNHOUT

Transcriptie

1 Kw P. GAILLY Kaliebaan KASTERLEE U.V. UITGAVE December 2013 Nr 53 In Illo tempore VRIENDENKRING 3 PARA VERANTWOORDELIJKE UITGEVER: LEOPOLD OOMS DE BOSSEN TURNHOUT

2 Samenstelling Bestuur Voorzitter: Leopold Ooms De Bossen Turnhout Tel: e: Penningmeester en Ondervoorzitter: Jos Verholen Herentalsesteenweg Lichtaart Tel: Secretaris: Robert De Trogh Schildedreef Schilde Tel: e: robert.detrogh@gmail.com Commissarissen / Rekenplichtigen: Jos Testelmans Zoerledorp Westerlo Tel: of e: nonk-jos@hotmail.com Feestcomité: Jos Verholen Frans Van Depoel Stwg op Wiekevorst Herenthout Tel: Sport Algemeen: Henri Gillebert De Bossen Turnhout Tel: Redactie Tijdschrift: Leopold Ooms VRIENDENKRING 3 PARA TURNHOUT Fortis Bankrekening: IBAN: BE Lidgeld Mogelijkheid A: U bent reeds lid van het ANPCV, dan betaald U 10 euro per jaar en wordt dus lid van de Vriendenkring 3 Para. U krijgt driemaal per jaar ons tijdschrift Mogelijkheid B: U betaalt 20 euro per jaar, dit bedrag wordt verdeeld: (1) 10 voor Vriendenkring 3 Para (2) 10 euro lidgeld voor «Amicale Nationale Para Commando Vriendenkring» (ANPCV) en bent U eveneens geabonneerd op hun driemaandelijks tijdschrift.

3 WOORDJE VAN DE VOORZITTER Beste Vrienden(innen) Laat me beginnen met iedereen een gezond en gelukkig 2014 te wensen. De eindejaarsfeesten zijn voorbij gegaan zonder al te veel winterkoude, we hopen dat we dat niet moeten bekopen de rest van de winter. Eindelijk is ons boekje afgeraakt, de eenmansredactie heeft wat overuren geklopt maar dat was de laatste maal. We hebben een nieuwe redacteur, Ronny Mertens neemt het samenstellen van het tijdschrift over lees meer op Blz 2. Hij werkt al aan zijn eerste editie die binnen korte tijd zal verschijnen Het Korpsmaal is goed geweest, dank aan alle medewerkers we mochten rekenen op veel helpende handen zowel in de voorbereiding als na afloop, we konden enkele nieuwe gezichten bij de helpers verwelkomen, dat doet plezier. Jos Verholen onze trouwe penningmeester is aan zijn laatste dagen bezig in deze functie, ik wil hem bedanken voor 10 jaar inzet en punctueel beheer van onze financiën. Hij is niet helemaal weg, hij blijft in het dagelijks bestuur maar met wat minder werklast, hopen wij en hij. Zo gauw onze jaarlijkse Algemene Vergadering achter de rug is en we ons bestuur hebben gereorganiseerd, maken we de plannen voor het nieuwe jaar concreet. Te lezen in editie 54 onder redacteurschap van Ronny Mertens. 3 Para heeft met succes zijn opdracht in Kongo beëindigd, we kregen verschillende artikels hierover, opgenomenen in dit tijdschrift. We wensen Lt Kol Luc Leclercq en zijn parachutisten veel zachte landingen op een droog plekje toe en mooie opdrachten in Pol Ooms 1

4 3 Nieuws uit het Bataljon 11 Koning Filip 14 Ingestuurd artikel 15 Keep the Spirit Alive 16 Diversen INHOUD 17 Onze reporter op bezoek: Pascal Rijken 24 Pol en Rik naar Jaak (deel 11) 32 Van Heppen naar Korea (deel 4) In Illo heeft een nieuwe REDACTEUR Ons tijdschrift heeft een goede reputatie en mag gezien worden, alleen het op tijd aan de man brengen is een probleem en daar hebben we een beslissing genomen. Ik geef het toe, het was niet gemakkelijk om na 15 jaar het samenstellen van ons boekje uit handen te geven, noem het een delegatieprobleem. Maar het was wel noodzakelijk, ik vond niet meer de nodige tijd, beetje rare uitleg van een gepensioneerde hoor ik U denken, om alleen het tijdschrift samen te stellen. Nieuwe bezems vegen goed, dus werd het tijd om de fakkel door te geven. Ronny Mertens een stille werker, hij heeft onze lokalen vakkundig geschilderd, is bereid om dat werk over te nemen. Ik blijf wel mijn artikels maken en zal die op tijd aan Ronny over maken. Ik doe een dringende oproep aan leden die een vlotte pen hebben om dit ook te doen, iedereen die bij de para s is geweest heeft wel iets uitzonderlijks meegemaakt, bij de commando s natuurlijk ook. Ronny is te bereiken per mail: ronnymertens@outlook.be zijn andere adresgegevens zal hij zelf in het volgend tijdschrift opnemen. Op een kille dag in het putje van de winter stopt een vrachtwagen aan een rood licht. Achter deze wagen rijdt een dom blondje. Zij stopt op haar beurt, stapt uit, klopt op de deur van de vrachtwagen en roept: 'Meneer, ik ben Peggy en u verliest uw lading!' De vrachtwagenbestuurder wil wel antwoorden, maar net op dat moment wordt het licht groen en rijdt hij door. Aan 't volgende licht begint het blondje opnieuw met het hele gedoe. Maar ook deze keer vertrekt de camionneur, zonder zelfs te letten op het domme blondje. Hij heeft echter geen geluk, want ook de volgende lichten staan op rood. Het blondje, ondertussen behoorlijk op haar tenen getrapt, stapt opnieuw uit, gaat voor de camion staan en roept heel luid: 'Meneer, ik ben Peggy en u verliest uw lading!' Waarop de man geënerveerd zijn raampje opent en tegen het blondje roept: 'Mevrouw, ik ben Eric en ik strooi zout...' 2

5 NIEUWS UIT HET BATALJON 3 Para heeft dit jaar een trainingopdracht in Kongo uitgevoerd, verschillende parachutisten hebben mij een artikel bezorgd waarvoor dank. De Korpsoverste Lt Kol SBH Luc LECLERCQ bijt de spits af. 3 Para in Afrika Op het einde van het jaar 2012 werd het 3e Bataljon Parachutisten de opdracht toegewezen om in Kindu, hoofdstand van de provincie Maniema van de Democratische Republiek Congo, de vorming op zich te nemen van het 323e Bataljon commando s van de reguliere strijdkrachten van de Forces Armées de la République Démocratique du Congo (FARDC). Voor het Bataljon was dit absoluut goed nieuws. Immers, de laatste trainingsperiode op het Afrikaans continent dateerde van het jaar Het spreekt met andere woorden voor zich dat, onder andere omwille van het personeelsverloop binnen het Bataljon, de Afrika ervaring soms ver te zoeken was, zeker bij de jongere generatie. De opdracht werd modulair aangepakt en ook zo uitgevoerd. Aldus werd de vorming opgesplitst in drie verschillende onderdelen, namelijk de individuele basisvorming, de tactische vorming op het niveau van de sectie, het peloton en de compagnie, en tenslotte, als afsluitende mijlpaal, een synthese oefening op niveau van het bataljon. Meer dan 300 parachutisten hebben sedert april 2013 deelgenomen aan deze opdracht. Van de meer dan 1200 Congolese kandidaten slaagden uiteindelijk een kleine 700 militairen erin om de vorming tot een goed einde brengen en konden ze, als uiterlijk teken van commando, de cordellette rond het middel dragen. De deelname van de mensen van 3 Para werd zoveel als mogelijk op basis van de organieke compagnieën in België georganiseerd en besloeg telkenmale een periode van ongeveer twee maand. De opdracht in Congo was immers één ding, een andere zaak was het om de impact op het verdere leven in de schoot van het Bataljon minimaal te houden. Tegelijkertijd stimuleerde de uitzending in de schoot van de organieke compagnies het gevoel van cohesie in de schoot van elk detachement. Soldaten en kaderleden hebben in deze periode naast en met elkaar het onderricht verstrekt of georganiseerd en de real life support op hun rekening genomen. De Het logo ontworpen voor de opdracht URR (Unite Reaction Rapide of snelle reactie eenheid)

6 voertaal was Frans. Alhoewel in den beginnen soms getwijfeld werd aan de bekwaamheid van het personeel 3 Para om in deze taal het onderricht te moeten verstrekken, stelde dit absoluut geen probleem. Integendeel, er werd met elk beschikbaar middel voor gezorgd dat de Congolese rekruten de boodschap begrepen. Voor sommigen kent zelfs het Lingala of het Ki-swahili geen geheimen meer. Zonder overdrijven kan gezegd worden dat deze opdracht voor elkeen een intensieve doch verrijkende ervaring was die niet snel vergeten zal worden en waar het Bataljon nog jaren de vruchten zal van plukken, niet in het minst onze jonge soldaten die zich opgewaardeerd zagen tot evenwaardige kaderleden in de schoot van het instructie detachement. Ook voor de Congolese rekruten en kaderleden zal deze periode onvergetelijk zijn. Voor velen onder hen zal het brevet commando dat ze ontvangen het enige brevet zijn dat ze in gans hun leven zullen ontvangen. Het feit de opleiding genoten te hebben van nos oncles, les instructeurs Belges, heeft in hun ogen een absolute meerwaarde en zal ongetwijfeld nog duizenden keren vol fierheid verteld worden: moi, je suis formé commando par les Belges. Pas begin december 2013 zal het 3e bataljon parachutisten terug voltallig aanwezig zijn in de schoot van zijn kwartier te Tielen. Klaar voor een welverdiende Kerst- en Nieuwjaarsperiode in familiale kring. Klaar ook om het jaar nadien, opnieuw op de sneltrein van het trainingsprogramma te stappen. Met de beste wensen uit Kindu, Luc LECLERCQ Waar ligt KINDU Het is de hoofdstad van de provincie Maniema, sinds 1988 een provincie in het oosten van Kongo en onderdeel van de historisch-geografische regio Kivu. De stad Kindu is gelegen aan de Kongostroom op een hoogte van 500 m en telt inwoners. Er is een vliegveld en de stad is verbonden per spoorweg naar Kalemie, Kamina en Kananga, het wegennet is in povere staat. De ovaal duidt aan waar Kindu is gelokaliseerd in Kongo. 4

7 De twee volgende verslagjes zijn me bezorgd door Adjt chef Franck Eyland geschreven in het begin van de operatie toen alles nog moest opgestart worden. Hij werkt op den esdrie en kan van daar uit goed volgen hoe een en ander tot stand komt. Franck schrijft het op een manier waarbij men goed tussen de regels moet doorlezen. Mannen die ooit in Kongo zijn geweest (en dat zijn er nogal wat in onze VrKr) begrijpen goed wat hij bedoeld. Beste leden van de VrKr 3 Para Zoals beloofd regelmatig wat nieuws uit Kindu. Gisteren werden er uiteindelijk 783 recruten geteld. Acht waren er onwettig afwezig. Enkel een groot deel van het kader ontbreekt nog. Van de 20 voorziene pelotons ontbreken er dus nog 5, die van het kader. Vandaag zou er nog een Congolees vliegtuig zijn geland met extra kader maar die stuurde zijn kat. Eén ongelukkige werd gebombardeerd tot S4 en moet al het toekomend materiaal inventariseren en verdelen. Waar hebben we dat nog gehoord? Gisteren en eergisteren zijn nog 2 vliegtuigen vol met sponge bob matrassen toegekomen. Morgen wordt de start van de 6 weken opleiding (module 1) gegeven aan de hand van een kickoff parade. De oorspronkelijke grasvlakte is intussen omgetoverd tot een kampement voor zo n kleine 800 man. Tenten, keuken, wachttent, wasplaats,. Alles word met de machete kortgewiekt onder begeleiding van de Belgische en Congolese instructeurs. Klaarmaken van de kampzone, grotendeels per machete, daarna opstellen van een groot aantal tenten. Het is echt van nul af beginnen. Ondertussen ondergaan ze bij Doc Van Neste peloton per peloton een medische keuring. In bijlage een paar sfeerfoto s. Ook staat ons eigen logement bijna op punt en is de satelliet TV geïnstalleerd. Vandaag deden we met de S3 de ronde van de verantwoordelijken voor de locaties van de trainingen. Burgemeester, Maire, Gestionnaire, Directeur als het maar een naam heeft. Allen eigenaar of verantwoordelijke van één of ander koloniaal overblijfsel. Triestig om te zien hoe het in verval is geraakt. Kindu moet echt een pareltje zijn geweest. Groeten, Franck Eyland Ondertussen draait hier alles op routine. Het programma is vorige week gestart en af en toe hoor je wel eens een straf verhaal van de BE instructeurs. Zoals rekruten die zich verstoppen tijdens de roadwork in het hoge gras of die tijdens het koordklimmen nog niet van de grond geraken. 5

8 Kolonel geneesheer Doc Van Neste, eveneens voorzitter van het ANPCV voert de medische keuring uit. BMI lijkt me geen groot probleem aan de foto s te zien Ook hoor je hilarische verhalen van tijdens hun eerste zwemles of liever watergewenning. De koe (een beest dat blijkbaar door de militaire keten is geleverd als vleeswaar n.v.d.r.) is ondertussen geslacht en verorberd. Het was geen koe maar een stier, graatmager en getekend door de wandeling van 50 Km. De avond voor de slachting is hij door zijn benen gezakt en gestorven van uitputting. Toch hebben ze hem nog opgegeten. Het kamp is ondertussen mooi bijgewerkt alleen aan hun keuken is nog wat werk aan. Hier en daar staan pajottes recht (schuilhutjes) tegen de warmte. De staf is druk in de weer met het schrijven van richtlijnen: QRF,Blue screen, extractie,... De baas houdt ons bezig... Groeten, Franck Eyland De Koe-stier, voor en na. Toch goed te zien dat er in primitieve omstandigheden wordt gewerkt, een van de redenen waarom men een eenheid van het Regiment Para Commando dit soort opdrachten toevertrouwd. De RSM Adjt maj Peter Spitaels, onze hoofdleverancier van nieuws over het bataljon heeft ook enkele artikels opgestuurd. Hij is tweemaal ter plaatse geweest. Hier beschrijft hij ook de beginperiode van de opdracht. De eerste dagen van de opleiding zijn gestart. Na een moeizame toestroom van de Congolezen, telden we uiteindelijk 826 kandidaat commando s. De medische screening haalde dit aantal nog wel beperkt naar beneden maar de kickoff parade leverde toch het beeld waar we op gehoopt hadden: vijf compagnies met elk drie pelotons en drie pelotons kader. De opgelijnde rekruten werden eerst toegesproken door de provinciecommandant Kolonel Somo, die met luide stem het belang van de commando opleiding uiteenzette en hamerde op de inzet en de discipline van de toegestroomde kandidaat commando s. Daarna sprak Luitenant-kolonel Stafbrevethouder Leclercq, als detachementcommandant van de vorming URR 323, de kandidaten toe in het Lingala s, een Bantoetaal die voornamelijk in het leger wordt gehanteerd. Hij feliciteerde de kandidaten met hun keuze en wenste hen veel succes toe. De speech van onze detachementcommandant werd door de Congolezen beantwoord met enkele krachtige OJE echo s, die galmden over het kamp van Jericho. De officiële start van het programma werd daarmee definitief op gang geschoten. Het voorkomen van onze inheemse collega s is inmiddels geëvolueerd en veranderd van stelletjes ongeregelde, die vanuit alle uithoeken in de meeste diverse tenues kwamen binnensijpelen, naar een compacte groep, mooi in kaki uniform, met nieuwe bottines, gordel, veldfles en helm. Vooral op dit laatste item blijken ze trots te zijn. Nu veel tijd om aan hun uniform te wennen was er niet. De laatste 6

9 Onwennige rekruten, een universeel beeld. Links een van de eerste verzamelingen en onder het aanleren van de S methode afwerkingen aan het kamp werden uitgevoerd en op donderdag stonden alle pelotons paraat voor de start van hun commandoprogramma. De eerste lessen koordenpiste en roadwork maakten al snel duidelijk dat het voor vele kandidaten een loodzware opgave wordt. Door een gebrek aan voedsel en training, ontberen de veelal jonge kandidaten kracht en uithouding en onze onderrichters zullen veel geduld en tijd moeten hebben. Het zijn twee belangrijke sleutels die de essentie vormen tot succes. Polé, polé dus of anders gezegd: Take it easy. Gelukkig beschikken we hier over gedreven en ervaren onderrichters die alles in het juiste perspectief kunnen plaatsen en die hun pelotons met raad en daad de juiste richting uitsturen. En ook de guru s hebben hun handen vol. Dat bleek al tijdens de les watergewenning waar meer dan één Congolees onze zweminstructeurs Bart Soentjens en Kristof Voet stevig omarmden met een duidelijke verdrinkingsblik in hun ogen. Nu is de Congorivier, in de volksmond de Fleuve, niet direct het meest rustige zwembad om uw watervrees te overwinnen. Maar ook hier komt het wel goed op tijd en stond. De eerste lessen close combat kenden ook veel bijval, dan toch vooral bij de toeschouwers. In de zengende hitte van de middag vlogen de Kia s en andere kreten lustig in het rond. De uitgevoerde rollingen nadien zorgden voor een heuse stofwolk en veel van het opvliegend zand mengde zich met de bezwete lichamen. Aangena- 7 De eerste Road Works, en net als in België worden de minder sterken geholpen met wat duw en trekwerk Eerste onderdeel in de les Close Combat is het aanleren van de gevechtshouding, dat weet ik nog uit mijn commandokamp nu 42 jaar geleden

10 Watergewenning, niet altijd vanzelfsprekend in Kongo, we zien Bart Soentjens en Kristof Voet met hun leerlingen. Let op het gebruik van de pet-flessen als zwemvest. me kennismaking! Verder staan er deze week nog de eerste speedmarsen op het programma. Voor zij die s morgens moeten lopen zal het nog wel meevallen, maar sommigen zullen moeten lopen rond de middag en dat wordt geen lachertje. Met de huidige temperatuur van 48 is dit echt extreem en volgens de Congolezen zou de temperatuur de komende weken nog stijgen. De onderrichters van het tweede en derde detachement wezen gewaarschuwd want zij zullen van dag één vol aan de bak moeten. En een speedmars 10, 12 of 16 valt in de verte niet te vergelijken met het opwarmertje van 3 Km. Zondag werd ook het Blue screen verdedigingsscherm getest en werden hier de laatste verbeteringen aangebracht. Een nieuwe wasserij zou einde deze week toekomen zodat ook op dat vlak de laatste hiaten worden weggewerkt en alle was op volle toeren kan draaien. De enige wens, om een graad of tien van hier op te sturen naar België, zal waarschijnlijk wel niet in vervulling gaan. Jammer want ik hoor dat jullie daar wel wat van onze zon zouden kunnen gebruiken? Djambo. Peter Spitaels Volgend verslag is geschreven door Adjt chef Geert Van Rooy, momenteel is hij de secretaris van het Bn, na jaren als A-S-een en nog meer jaren als CSM van de Staf Cie gewerkt te hebben. Het detachement is ongeveer één maand bezig wanneer hij in de pen kruipt. Er is reeds meer dan een maand verstreken en de halve sessietesten kondigen zich binnen enkele dagen aan. Dit is al een eerste serieuze mijlpaal in de vorming van onze Congolese rekruten die zij dienen te overwinnen. Ik denk/hoop dat dit voor de meesten geen showstopper hoeft te zijn. Gelukkig hebben ze nog even de tijd om aan hun zwakke punten te werken deskundig bijgestaan door hun instructeurs. De nationale feestdag en tegelijkertijd de troonswissel is hier ook niet ongemerkt voorbij gegaan. In de namiddag werden er Highlandgames georganiseerd te JERICHO, het kamp van onze rekruten. In totaal waren er 8 ploegen van telkens 5 man ingeschreven. 7 ploegen, waaronder 2 onderrichtersploegen werden geleverd door onze Congolese broeders. Het BE Det leverde natuurlijk ook zijn bijdrage en hier werd er niet gekeken op een spierbundel meer of minder. Onze reputatie stond immers op het spel. De eerste proef was de beruchte tyreflip. Zo snel als mogelijk een unimogband kantelen over een bepaalde afstand. Een ware aanslag op kracht-en uithoudingsvermogen van de deelnemers. De volgende proef was aansluitend want 8

11 Waar de para s zeer goed in zijn: hun brute kracht met veel inzet gebruiken onder het motto winnen is belangrijker dan deelnemen. Hier zijn de Kongolezen beter in, uit hun leven gegrepen en met de nodige handigheid. de chrono liep. Hier moest een boomstam doorgekapt worden met bijl of machete. Hier bleek al snel dat onze Congolese vrienden dit spelletje al meer hadden gedaan want in een mum van tijd was het balkje gekliefd. Hier verloor onze ploeg wel kostbare tijd maar dit verlies werd al snel goedgemaakt bij de volgende proef. Daar moest een unimogband voortgezeuld worden over een respectabele afstand. Wat onze jongens qua techniek in de vorige proef tekort kwamen, werd overduidelijk gecompenseerd met brute kracht in deze uitdaging. Met deze proef werd duidelijk het verschil gemaakt op de Congolese ploegen. Er moesten daarna per persoon nog 2 gevulde jerrycans naar een verderop geparkeerde jeep gebracht worden. Eenmaal alles ingeladen moest dit voertuig voortgetrokken worden tot over de finish. Eindelijk werd de chrono gestopt en sommige deelnemers waren praktisch volledig van de wereld. Vermits de BE ploeg pas als voorlaatste in actie moest komen, werd het al snel duidelijk dat onze jongens als winnaar uit de bus kwamen. Het verplichte touwtreknummertje tussen de eerste en de tweede ploeg draaide uiteindelijk uit op een overweldigend machtsvertoon en was eigenlijk overbodig gezien het grote gewichtsverschil tussen de 2 ploegen. Iedere deelnemer aan dit contest kreeg een diploma en een C-rantsoen. Onze jongens verkregen daarenboven nog een houten herdenkingsplaatje. Maar sportief zoals ze zijn, werd unaniem besloten dit te schenken aan de tweede ploeg. Dit werd ten zeerste geapprecieerd door alle aanwezigen. De kers op de taart was de stier die werd geschonken door het BE detachement aan onze vrienden in opleiding. Aan de blikken te zien was deze toro zeker niet bedoeld om als huisdier te houden. Diezelfde avond werden we nog vergast op een verbeterde maaltijd. Hier werden nog eens alle registers uit de kast gehaald door onze koks. Om te beginnen werden we vergast op scampi s in duivelssaus. Daarna een malse filet mignon met als afsluiter een lekker ijsje. Een waar huzarenstukje om dit naar hier te krijgen richting evenaar 9 Met volle jerrycans zeulen, in een jeep leggen en die vervolgens ook voortsleuren maakt deel uit van elke Highland Game die naam waardig

12 De prijsuitreiking, goed te zien dat dit soort wedstrijdjes goed is voor de verbroedering, zolang wij maar winnen natuurlijk. zonder te laten smelten. Uiteraard werden de lekkere gerechtjes omkaderd met een zalig wijntje. Dit was een bijzonder 21 Julifeest in uitzonderlijke omstandigheden en dat waarschijnlijk bij velen onder ons nog lang in het geheugen zal blijven hangen. Ons verblijf is al over de helft en de eerste tekenen van de redeployment beginnen zich al aan te kondigen. Er worden al verschillende documenten in dit kader afgeprint en de eerste vlieger met aflossers begint al in zicht te komen. Dit wil zeker niet zeggen dat het onderricht stilvalt. Tot op heden blijven er nog altijd rekruten uit alle hoeken van het land toestromen. Deze mensen proberen we naadloos te laten opgaan in het lopend onderricht. Natuurlijk vraagt dit steeds extra inspanningen van de onderrichters. De synthese oefening die zal doorgaan tijdens de module 3 in november ligt ook zo goed als zeker vast. De laatste recce s zijn nu nog bezig maar het belooft in ieder geval iets pittigs te worden zeker met het komend regenseizoen in gedachte. Djambo Geert VAN ROOY In ons volgend tijdschrift vervolgen wij deze artikelenreeks over de opleidingsopdracht in Kongo. Blind en Blond! Een blinde man gaat een vrouwenbar binnen. Hij loopt naar de bar en bestelt iets te drinken. Nadat hij een tijdje heeft gezeten, roept hij naar de persoon aan de tap: 'Hé, wil jij een blondjesmop horen?' De hele bar wordt in een klap muisstil. Met een diepe, dreigende stem zegt de vrouw naast hem: 'Voor u die mop vertelt, meneer, moet u vijf dingen weten: Eén: De persoon achter de tap is een blonde vrouw. Twee: De uitsmijter is een blonde vrouw. Drie: Ik ben een 1,90 m grote, 100 kilo zware blonde vrouw met een zwarte band in karate.. Vier: De vrouw die naast me zit, is een blonde vrouw en is een professioneel gewichthefster. Vijf: De vrouw aan jouw andere kant is een blonde vrouw en doet aan worstelen. Ik raad u aan om er eens goed over na te denken, meneer. Wilt u die mop nog steeds vertellen?' De blinde man denkt enkele seconden na, schudt zijn hoofd en zegt: 'Nee, niet als ik 'm vijf keer moet gaan uitleggen.' Keihard, maar erg leerzaam. Niet te geloven! Maar toch..., het leven is keihard! Gisteravond zaten mijn vrouw en ik na het eten aan tafel nog zo over het een en ander na te praten tot het gesprek op euthanasie kwam. Bij dit delicate onderwerp, over de keuze tussen leven en dood, zei ik haar: 'Laat mij nooit leven als een plant, waarbij ik afhankelijk ben van een machine en gevoed word met een vloeistof uit een fles. Als je mij in die toestand ziet, koppel dan die toestellen, die mij in leven houden, maar af.' Zij is opgestaan, heeft de stekkers van de TV en van mijn computer er uitgetrokken en al mijn bier weggespoeld! Brunette: "Ik lees hier in de krant dat er in Tokio ieder uur van de dag een man wordt overreden." Blondje: "Dat is ook geen leven voor die kerel." 10

13 KONING FILIP Op 21 juli 2013 wordt een ancien van 3 Para Koning der Belgen, er zijn niet veel eenheden die met zo een openingszin kunnen uitpakken. Misschien de gelegenheid om iets te schrijven over het verblijf van de toenmalige Kroonprins in ons bataljon, alleen al om wat indianenverhalen de wereld uit te helpen die ik links en rechts wel eens hoor vertellen meestal van horen zeggen. Het is januari 1983 een historisch moment voor 3 Para, niet alleen vervoegd Prins Filip het bataljon als pelotonscommandant maar onze Franstalige vrienden van de 15 Cie wisselen met de Vlamingen van de 12 Cie van het 2 Cdo. Beide bataljons zijn dan eentalig. Dat geeft aanleiding tot het eerste indianenverhaal dat de Prins in de 15 Cie heeft gediend. Dat was niet zo, ons peloton logeerde in de blok Imjin van de 15 Cie maar maakte deel uit van de Staf en Dst Cie met als Cie Comd Kapitein Marcel Provinciael. Reden is simpel, de 15 e is een operationele Cie maar ons peloton bestaat uit rekruten. Inderdaad Onderluitenant Filip, we moeten hem bij zijn militaire graad aanspreken, zal de basisopleiding van 35 Vlaamse rekruten leiden. Hij wordt daarbij geholpen door Sgt Pol Ooms, Adjunct van het peloton en Sgt Luc De Schuyter die na één maand wordt vervangen door Sgt Patrick De Blauwe omdat Luc op cursus PTI vertrekt. Deze drie OOffr zijn bekend om hun zacht karakter zoals iedereen weet. Kpl Eddy Habraeken en Kpl Dingo De Bruyne vervolledigen het Pl kader. Hier sneuvelt dus een tweede indianenverhaal dat ik de Prins zou opgeleid hebben. Klopt niet, hij was reeds opgeleid en is dus mijn Pl Comd. Ik mag Een onherkenbare rekruut, Lt Kol Reynders, Olt Filip en Sgt Ooms tijdens een les camouflage, in die tijd wordt er nog geposeerd als er iemand een fototoestel bovenhaalt. niet vergeten te zeggen dat Lt Kol Roland Reynders de bataljons Comd is en Adjt chef Rik Wouters de RSM. Iets meer over de kandidaat parachutisten, er wordt gezegd dat ze uitgekozen zijn maar daar klopt volgens mij niets van. Het is een gewone bende, er zijn sterke kerels bij, maar ook minder sterke, er zijn rustige gedisciplineerde mannen maar ook ambetanteriken, ik kan het weten want na het vertrek van Olt Filip ben ik bij het Pl gebleven tot hun afzwaai na 15 maanden. Een van hen wordt bijna gouden dolk een ander weigert om te springen in Schaffen. Over het algemeen draag ik goede herinneringen aan hen, niet moeilijk als men 15 maanden samen optrekt bij de Para Commandos. De taakverdeling is als in elk Pl, de Officier geeft de lessen taktiek, NBC en leidt de oefeningen. Als hij les geeft is hij niet het type dat alles erin brult. Zelden verheft hij zijn stem maar hij is wel kordaat 11

14 Olt Filip met zijn peloton op de hindernispiste, een van de dingen die hij het liefst deed. en laat niet met zich sollen. Het liefst is hij te vinden op de koordenpiste en de hindernisbaan, hij heeft een goede fysiek vooral sterk in zijn armen, trekt zich zonder moeite 20 maal op aan de baar, kin boven de baar, heeft zich fysiek goed voorbereid. Hij zou nooit de Bn cross hebben gewonnen, maar ik en 450 anderen in het Bn ook niet. Hij leidt de roadworks en speedmarsen zonder moeite binnen de normale tijd. Hij sport graag met de mannen, vooral voetbal en ik kan iedereen verzekeren dat hij niet gespaard wordt van tackles, elleboogjes en meer van die voetbalgewoontes, hij geeft geen kik. We trachten het Pl zo normaal mogelijk te behandelen maar dat is niet eenvoudig als de Pl Comd de Kroonprins is. Om de haverklap komt er bezoek en moeten de mannen extra hun best doen, iedereen wil met onze Pl Comd op de foto en dat werkt tegen na een tijd. Het Bn Comdo krijgt dit door en er wordt een persdag georganiseerd om eens en voor altijd de bezoekersstroom in te dijken. Op de dag dat Prins Albert (het is 1983 en Boudewijn is Koning) het Bn komt bezoeken. Op het einde van de dag is er een kleine drink in de Mess Offr en onze Pl Comd staat er op dat zijn kader een pint mee komt drinken, trots stelt hij ons aan zijn vader voor en al vlug wordt en wat afgelachen aan die toog. Olt Filip gaat mee op bivak slaapt in een M56, eet uit de gamel en geniet daar zichtbaar van. Hij kijkt uit naar het jaarlijks schietkamp te Elsenborn maar kwetst zich op de hindernispiste enkele dagen voor vertrek. Wij naar Elsenborn zonder onze Pl Comd maar hij daagt na enkele dagen op met zijn voet in een gipsverband. Ik zie hem nog staan in 30 cm sneeuw met een waterdichte zak rond zijn voet erg warm moet dat niet geweest zijn, maar geeft hij geen kik. Er was voorzien dat hij twee maanden zou blijven, maar hij heeft gevraagd Op bivak, zelf potje koken en eten uit de gamel samen met zijn mannen. 12

15 Kpl Dingo De Bruyne, Sgt Ooms en Olt Filip in de sneeuw te Elsenborn, niet zichtbaar is de plaaster aan zijn voet. Erg warm moet dat niet geweest zijn. om een maand langer te doen meer was niet mogelijk omdat hij daarna wordt verwacht aan de Stanford universiteit. Later horen we dat die derde maand voorzien was als verlofperiode op het einde van zijn militaire opleiding, hij laat dus zijn verlof vallen om langer bij zijn Pl te blijven, ook hier geeft hij geen kik. Ik weet dat jullie op een anekdote zitten te wachten, ik ken er veel maar ben daar nogal spaarzaam mee. Eentje zal ik toch vertellen, het typeert meer de betrokkenen dan onze Pl Comd. Na ontvangst en installatie van onze rekruten stellen we vast dat er veel zijn die geen hangslot hebben meegebracht. Ik stuur Eddy Habraeken naar de Koeketel een bekende ijzerwinkel in Turnhout waar het Bn klant is. Een week later kom ik toevallig in de Koeketel en zie daar een grote foto van Prins Filip met het voltallig personeel en ook Eddy Habraeken op aan de muur hangen. Ik leg Eddy op de rooster en het blijkt dat de Prins aan Habraeken vroeg om mee te rijden, is herkend door het winkelpersoneel en gewillig mee op de foto ging. De foto heeft daar jaren gehangen, de winkel bestaat nu niet meer. Wij hebben goede herinneringen aan de toenmalige Olt Filip, één indianenverhaal is misschien echt. Hij komt nogal gereserveerd over, sommigen zeggen stijfjes, maar wij weten dat zonder bezoek of camera s in de omgeving hij zeer gemoedelijk in de omgang is en hij kan net zo hard kan lachen als zijn vader. Pol Ooms Als Prins Filip het Bn bezoekt vraagt hij steevast naar zijn mannen. Boven is hij Kolonel we zien Eddy Habraeken ( ) en niet zichtbaar Dingo De Bruyne en en Pol Ooms. Recht is het Bn te Bitche in Frans Lotharingen tijdens een NRF oefening de Prins is dan Generaal majoor. 13