ANNUNTIATEN HEVERLEE. Ontwerp. Adres. Project. Bouwoppervlakte. Bouwkosten. Bouwheer. Uitvoeringstermijn. LLOX architecten

Transcriptie

1 Ontwerp LLOX architecten Project Nieuwbouw woonzorgcentrum (96 bedden) + serviceflats (27 flats) Bouwheer WZC Annuntiaten Heverlee Naamse Steenweg Heverlee-Leuven Adres Naamse Steenweg Heverlee Bouwoppervlakte m² Bouwkosten euro Uitvoeringstermijn (eind 2017)

2 HISTORIEK De congregatie van de zusters Annuntiaten Heverlee ontstond in Jonge vrouwen gaven in de school christelijk onderwijs aan kansloze volkskinderen en namen ook de zorg voor zieken en armen op zich. In 1791 gingen deze vrouwen samenwonen in de school en vormden er een zustergemeenschap die in 1833 erkend werd als religieuze congregatie. In 1893 werd een muur opgetrokken om het domein te omsluiten en in werd een neogotisch schoolcomplex gebouwd, ontworpen door Joris Helleputte. In 1932 werd een volume bijgebouwd met op de verdieping de kapel van Onze-Lieve-Vrouw Boodschap. In 1995 werden verschillende delen van het complex beschermd als monument: de bakstenen omheiningsmuur, de speelplaats met lindebomen en de Calvarielaan, net als het zogenaamde Helleputgebouw en de Van Reethvleugel met de Boodschapkapel en klaslokalen. In de loop van de jaren werd de zorgafhankelijkheid van de zusters steeds zwaarder en de nood aan doorgedreven medische opvolging en verzorging steeds nijpender. Twee gebouwen waar oorspronkelijk een communauteit van zusters woonde, Rozenberg en Betanie, opgetrokken in respectievelijk 1973 en 1986, werden verbonden door een venstergang en er werd een woonzorgcentrum ingericht. RUIMTELIJKE CONTEXT Het woonzorgcentrum Annuntiaten Heverlee is gelegen in een groene omgeving op de scholencampus van het H. Hartinstituut van de zusters Annuntiaten van Heverlee. De inplanting op een site van 60 ha is uniek, maar beide gebouwen zijn verouderd en beantwoorden niet meer aan de hedendaagse verwachtingen. Daarnast huisvest de campus een kinderdagverblijf, een kleuter- en een lagere school, een secundaire school, een internaat, twee departementen van de KHL (Katholieke Hogeschool Leuven), gebouwen van de zustergemeenschappen en ten slotte gebouwen van een vee- en landbouwbedrijf.

3 ONTWERP Het opdrachtgevend bestuur formuleerde een zorgvisie die een voorkeur aangaf voor een kleinschalige benadering van de leefgroepen. De kleinste eenheid werd door de opdrachtgever op acht bewoners gesteld. Toch werd het gebouw zo geconcipieerd dat het een grootschalige werking niet uitsluit: - Om de interne organisatie te vereenvoudigen en het gebouw beter beheersbaar te maken voor bv. nachtpersoneel - Omwille van de economische realiteit: de zorgsector kampt met een nijpend personeelstekort - De woon- en zorgbehoeftes van diverse bewonersgroepen kunnen verschillen, en vragen soms om een grootschalige, en soms om een kleinschalige aanpak. De vorm van het terrein, de noodzaak tot fasering en de nabijheid van historisch erfgoed vormden een bijkomende uitdaging. Het vrij beperkte terrein wordt namelijk grotendeels ingenomen door de gebouwen van het woonzorgcentrum. Deze zijn in gebruik en kunnen pas worden afgebroken wanneer de bewoners verhuisd zijn naar de nieuwbouw. Daarom wordt het gebouw in twee fases opgetrokken. De ruggengraat van het concept is een tien meter brede as van zuidoost naar noordwest, evenwijdig met de andere gebouwen van de campus. Deze as verbindt de hoofdingang en de publieke zone met de verschillende leefeenheden. De kamers en de assistentiewoningen sluiten er links en rechts op aan. De kamers zijn gegroepeerd in blokken van acht en sluiten zo op de leefeenheden aan, dat men de grootte van de leefgroep kan aanpassen aan de specifieke noden. Per bouwlaag kan zo gekozen worden, om in groepen van vier keer acht, twee keer zestien of één keer tweeëndertig personen te werken. In het kader van de kleinschaligheid worden verscheidene toegangen gerealiseerd, zodat elke leefgroep van acht personen als een afzonderlijke entiteit (een flat) kan functioneren.

4 MATERIALISATIE De historische context van de site en de groene omgeving liggen aan de basis van de materiaalkeuze. Zo wordt er gebruikgemaakt van materialen met een sterk natuurlijk karakter, zoals cortenstaal, om het gebouw tot leven te wekken in de groene omgeving. Er wordt verwezen naar het aanpalende erfgoed, zonder het te imiteren. Het cortenstaal en het glaswerk van de publieke zone worden respectievelijk voorzien van perforaties (cortenstaal) en prints (geëmailleerd glas) die subtiel verwijzen naar patronen en glasdecoraties typerend voor de (neo)gotische stijl. De volumes die de kamers bevatten, en bijgevolg om een zekere intimiteit vragen, worden relatief gesloten gehouden en afgewerkt met gevelstenen. De as die de blokken met de kamers verbindt en de dagzalen omvat, vraagt minder intimiteit en wordt zeer transparant gehouden. DUURZAAMHEID De opdrachtgever draagt duurzaamheid hoog in het vaandel en koos dan ook bewust voor een lage-energiegebouw. Die keuze heeft zowel zijn impact op de gebruikte materialen (grote isolatiediktes, driedubbele beglazing, ) als op de gekozen technieken. Zo wordt er onder andere gebruikgemaakt van betonkernactivering, een beoveld, verwarming met een pelletkachelsysteem, zonnepanelen voor warm water en fotovoltaïsche panelen om elektriciteit op te wekken.

5 gelijkvloers niveau +1 niveau +3