Wijzigingen in waardering van loon in natura (verstrekkingen)

Transcriptie

1 Wijzigingen in waardering van loon in natura (verstrekkingen) Nieuwe en bijzondere waarderingsregels Onder de werkkostenregeling gaan nieuwe regels gelden voor de waardering van loon in natura. Uitgangspunt daarbij is dat wordt aangesloten bij de factuurwaarde. Voor een aantal vormen van loon in natura gaan bijzondere (lagere of nihil) waarderingsregels gelden. Deze waarderingsregels zijn van groot belang voor de toepassing van de werkkostenregeling, omdat de invulling van de vrije ruimte er mede door wordt bepaald. In dit artikel leest u meer over deze nieuwe waarderingsregels. Patricia de Vreede de Belastingdienst op persoonlijke titel Om loon in natura (verstrekkingen) in de loonheffingen te kunnen betrekken moet het tot een geldbedrag worden herleid. Op dit moment is de hoofdregel dat loon in natura gewaardeerd moet worden op de waarde in het economische verkeer. Dit is de waarde die de meest gerede gegadigde bereid is voor het product te betalen, rekening houdend met de omstandigheden van het geval. Niet de kostprijs voor de werkgever maar de verkoop- of de winkelwaarde is het uitgangspunt. Een uitzondering is gemaakt voor het geval dat de verwerving van het loon het gebruik of verbruik daarvan meebrengt. In dat geval moet de verstrekking gewaardeerd worden op de (lagere) besparingswaarde. Dat is het bedrag dat iemand, die financieel en sociaal gezien onder dezelfde groep als de werknemer valt, zou hebben besteed voor het product. Deze zo op het eerste gezicht eenvoudige waarderingsregels leiden in de praktijk vaak tot discussie. Om de praktijk te hulp te schieten, zijn in de huidige regelgeving voor een aantal vormen van loon in natura bijzondere waarderingsvoorschriften (nihilwaarderingen en for- faits) opgenomen. Met de invoering van de werkkostenregeling worden een aantal veranderingen aangebracht op het gebied van de waardering van loon in natura. De werkkostenregeling Onder de werkkostenregeling is de werkgever een eindheffing van 80 procent verschuldigd over alle vergoedingen en verstrekkingen die in het kader van de dienstbetrekking worden genoten, met uitzondering van: de als werknemersloon aangewezen loonelementen. Deze loonelementen worden als regulier loon bij de werknemer belast. De aanwijzing van vergoedingen en verstrekkingen als werknemersloon is soms door de wetgever gebeurd (bijvoorbeeld het privégebruik van de auto) maar kan ook door de werkgever (in overleg met de werknemer) plaatsvinden; de gerichte vrijstellingen (zie elders in deze uitgave); en een forfaitair vrijgesteld deel (nu 1,4 procent) van de loonsom voor de overige vergoedingen en verstrekkingen (de zogenaamde vrije ruimte ). Voorbeeld 1. Trein is geen werkplek Hans is vertegenwoordiger en gaat vaak bij zijn klanten op bezoek. Tussen twee afspraken door stuurt hij vanuit de trein een paar s naar collega s. Ondanks dat het begrip werkplek onder de werkkostenregeling ruim moet worden uitgelegd is de trein hier niet aan te merken als werkplek. De zorgplicht die de werkgever van Hans op grond van de Arbeidsomstandighedenwet heeft gaat immers niet zover dat deze zich ook uitstrekt tot de trein. Om de invulling van de vrije ruimte te bepalen is het nodig de loonelementen die niet onder een van de gerichte vrijstellingen vallen waarderen. De werkkostenregeling hanteert nieuwe waarderingsregels voor loon in natura. Nieuwe waarderingsregels Ook onder de werkkostenregeling blijft de waarde in het economische verkeer het uitgangspunt voor de waardering van loon in natura. 6

2 PRAKTIJKBLAD SALARISADMINISTRATIE nr 14 / 22 oktober 2010 Nieuw is dat als de beloning in natura bij een (onafhankelijke) derde is aangeschaft moet worden aangesloten bij de factuurwaarde. Onder de factuurwaarde wordt verstaan het door een (onafhankelijke) derde aan de werkgever in rekening gebrachte bedrag, inclusief de in rekening gebrachte omzetbelasting. Door aan te sluiten bij de factuurwaarde zullen discussies over de waarde in het economische verkeer in de meeste gevallen tot het verleden gaan behoren. Ontbreekt een factuur, of heeft de werkgever de beloning in natura niet bij een (onafhankelijke) derde aangeschaft, dan valt men terug op de huidige wijze van vaststellen van de waarde in het economische verkeer. Nieuw onder de werkkostenregeling is verder dat de waardering tegen besparingswaarde komt te vervallen. De reden hiervan is dat onder de werkkostenregeling de persoon van de werknemer minder centraal staat en de besparingswaarde daarom haar belang heeft verloren. De fiscale gevolgen van de verstrekking van loon in natura komen immers onder de werkkostenregeling in het algemeen voor rekening van de werkgever. De nieuwe waarderingsregels gelden voor de loonelementen die als werknemersloon zijn aangewezen, de loonelementen die onder de vrije ruimte vallen en ook de loonelementen waarover eindheffing verschuldigd is. Eigen bijdrage Een eventuele eigen bijdrage van de werknemer mag op de waarde van het loon in natura in mindering worden gebracht, zij het niet verder dan tot nihil. Hier komt onder de werkkostenregeling geen wijziging in. Is afgesproken dat een bepaald loonelement als eindheffingsloon heeft te gelden dan valt het verschil tussen de waarde in het economische verkeer en de eigen bijdrage van de werknemer in de vrije ruimte. Is er een bijzondere waarderingsregel van toepassing, dan valt het verschil tussen de waarde op grond van deze bijzondere waarderingsregel en de eigen bijdrage van de werknemer eveneens in de vrije ruimte. Bijzondere waarderingsregels Net als onder de huidige regeling van vrije vergoedingen en verstrekkingen gaan ook onder de werkkostenregeling voor een aantal vormen van loon in natura bijzondere waarderingsregels gelden. Het gaat om waardering op forfaitaire bedragen, een lagere waarde of op nihil. Dat is bijvoorbeeld het geval voor de voorzieningen die (deels) op de werkplek worden gebruikt of verbruikt en de producten uit het eigen bedrijf. De reden voor een afwijkende waardering kan er in gelegen zijn dat het beloningsvoordeel moeilijk te waarderen is of dat het gewenst is om dit voordeel buiten beschouwing te laten bij de bepaling van het loon. De meeste bijzondere waarderingsregels zijn opgenomen in de Uitvoeringsregeling loonbelasting 2011 (URLB 2011). Naar aanleiding van de reacties op de internetconsultatie van de URLB 2011 heeft de minister van Financiën aangegeven op een aantal punten nog te streven naar wijziging, als daarvoor budgettaire ruimte kan worden gevonden. 1. Voorzieningen op de werkplek Een groot deel van de door een werkgever verstrekte voorzieningen die nu geheel of gedeeltelijk zijn vrijgesteld worden onder de werkkostenregeling op een lagere waarde dan die in het economische verkeer gewaardeerd. Voorwaarde voor toepassing van deze bijzondere waarderingsregel is dat het moet gaan om een voorziening die geheel of gedeeltelijk op de werkplek wordt gebruikt of verbruikt. Ook de fietsenstalling kan als werkplek worden aangemerkt Het begrip werkplek Onder werkplek wordt verstaan iedere plaats die in verband met het verrichten van arbeid wordt gebruikt en waarvoor de inhoudingsplichtige op grond van de Arbeidsomstandighedenwet verantwoordelijk is. Het begrip werkplek moet ruim worden uitgelegd en ziet niet alleen op de traditionele werkplekken, zoals het bureau of de lopende band. Ook algemene ruimtes zoals de fietsenstalling, de bedrijfskantine, vergaderzalen en de parkeergarage op het bedrijfsterrein kunnen als werkplek aangemerkt worden. Een en ander voor zover de zorgplicht van de inhoudingsplichtige van de werknemer zich op grond van de Arbeidsomstandighedenwet tot die plek uitstrekt. Onder werkplek wordt niet verstaan de thuiswerkplek in de eigen woning. Het begrip voorziening Ook het begrip voorziening moet ruim worden uitgelegd. Het ziet op allerlei faciliteiten, in zeer uiteenlopende situaties, die de werkgever aan de werknemer ter beschikking stelt om de werkzaamheden te kunnen uitoefenen. De werkgever heeft de vrijheid om de op de werkplek getroffen voorzieningen geheel en naar eigen inzicht in te richten. Onderscheid wordt gemaakt tussen voorzieningen op de werkplek waarvan het genot op nihil wordt gesteld en die waarvan het genot wordt gesteld op een lagere (forfaitaire) waarde dan de waarde in het economische verkeer. Is geen sprake van een voorziening op de werkplek dan geldt de hoofdregel: waarderen tegen de waarde in het economische verkeer. 7

3 Arboverstrekkingen Het genot van voorzieningen op de werkplek die rechtstreeks voortvloeien uit het arbeidsomstandighedenbeleid dat de werkgever voert op grond van de Arbeidsomstandighedenwet wordt op nihil gewaardeerd. Hiervan is bijvoorbeeld sprake bij een geneeskundige keuring, een veiligheidsbril, een EHBO-cursus of een stoelmassage op de werkplek. Het verstrekken van een fiets om het welzijn en de gezondheid van werknemers in het algemeen te bevorderen valt niet onder de nihilwaardering. In afwijking van de hoofdregel dat het voor toepassing van de nihilwaardering moet gaan om een verstrekking op de werkplek geldt voor de arboverstrekkingen dat deze ook op nihil gewaardeerd worden als sprake is van een verstrekking op de thuiswerkplek. Nihilwaardering voor drankje op de werkplek 2. Voorzieningen op werkplek - nihilwaardering Consumpties na werktijd op de werkplek worden ook op nihil gewaardeerd Voorzieningen niet elders gebruikt of verbruikt Het genot van voorzieningen die alleen op de werkplek zelf worden gebruikt of verbruikt wordt op nihil gewaardeerd. Hierbij gaat het om het genot van de inrichting van de werkplek in brede zin, zoals de vaste computer, de vaste telefoon, het kopieerapparaat, de koffie- en frisdrankautomaat, de fietsenstalling of de parkeerplaats in het bedrijfsgebouw van de werkgever en de fitnessruimte op de werkplek. Ook de ter beschikking gestelde materialen, gereedschappen en hulpmiddelen - zoals papier en schrijfgerei - die op de werkplek gebruikt worden vallen hier onder. De toiletruimte behoort ook tot de werkplek, maar de wetgever heeft hierover opgemerkt dat duidelijk is dat het gebruik van de toiletruimte geen loon vormt. Consumpties op de werkplek Op nihil worden gewaardeerd de verstrekkingen (naar redelijkheid) van consumpties die geheel of gedeeltelijk op de werkplek gebruikt of verbruikt worden en geen deel uitmaken van een maaltijd. Hierbij kan men denken aan de verstrekking van bijvoorbeeld koffie, thee, een gebakje bij een verjaardag of een drankje aan het einde van de werkweek. Niet vereist is dat de consumpties tijdens werktijd worden verstrekt. Consumpties die na werktijd tijdens een personeelsfestiviteit op de werkplek worden verstrekt vallen hier dus ook onder. Vindt de personeelsfestiviteit extern plaats, dan moeten de verstrekte consumpties gewaardeerd worden tegen de waarde in het economische verkeer. Gaat het echter om een extern gehouden activiteit waarbij het zakelijk karakter overheerst en het karakter van festiviteit niet meer dan bijkomstig is - zoals een door de werkgever georganiseerd seminar dat wordt afgesloten met een hapje en een drankje - dan kan het geheel onder de gerichte vrijstelling ter zake van tijdelijke verblijfkosten worden gebracht. 3. Werkkleding Op nihil wordt gesteld de waarde van de ter beschikking gestelde (de werkgever blijft eigenaar) werkkleding die uitsluitend of nagenoeg uitsluitend geschikt is om tijdens de vervulling van de dienstbetrekking te worden gedragen. Hierbij valt bijvoorbeeld te denken aan het uniform van de politieagent, de militair of de stewardess, maar ook aan de sloof van de horecamedewerker en de doorwerkjas in de bouw. Eveneens op nihil wordt gewaardeerd de ter beschikking gestelde werkkleding die op de werkplek achterblijft. Werkkleding (met of zonder logo) die ook buiten werktijd gedragen kan worden, bijvoorbeeld sportkleding, en die niet achterblijft op de werkplek valt hier niet onder en moet gewaardeerd worden tegen de waarde in het economische verkeer. Aldus is voor de kwalificatie van werkkleding onder de werkkostenregeling in principe niet van belang of de kleding voorzien is van een logo. In de rapportage die naar aanleiding van de internetconsultatie van de URLB 2011 is opgesteld geeft de minister van Financiën aan dat het de bedoeling is dat onder de werkkostenregeling ook een nihilwaardering gaat gelden voor werkkleding met een 8

4 PRAKTIJKBLAD SALARISADMINISTRATIE nr 14 / 22 oktober 2010 logo van ten minste 70 cm². Dit is in het Belastingplan 2011 verwerkt. De reinigingskosten van ter beschikking gestelde kleding worden geacht de kleding te volgen. Dit betekent dat als wordt voldaan aan de voorwaarden voor een nihilwaardering van de werkkleding, ook de waarde van de reinigingskosten op nihil kan worden gesteld. Hulpmiddelen die niet op werk hoeven blijven Het genot van ter beschikking gestelde hulpmiddelen waarvan het niet gebruikelijk hoeft te zijn dat ze op de werkplek worden achtergelaten wordt op nihil gewaardeerd. Hierbij kan men denken aan zaken als een draagbare computer die naar zijn aard ook buiten de vaste werkplek bruikbaar is of aan de gereedschapskist die de timmerman ook thuis gebruikt. Voorwaarde is dat de hulpmiddelen geheel of nagenoeg geheel (90 procent of meer) zakelijk worden gebruikt. De nihilwaardering geldt eveneens voor met het hulpmiddel ter beschikking gestelde samenhangende hulpmiddelen, zoals een mobiel internetmodem bij een draagbare computer. Daarbij wordt er vanuit gegaan dat de hulpmiddelen bij gewijzigde omstandigheden - zoals het einde van de dienstbetrekking - weer aan de werkgever teruggegeven moeten worden. Wordt het hulpmiddel voor minder dan 90 procent zakelijk gebruikt dan vindt waardering plaats via de hoofdregel: waarde in het economische verkeer. Ook de veelbesproken vakliteratuur die op de werkplek verstrekt wordt en thuis of in de trein gelezen wordt valt hier in principe onder. In de rapportage die naar aanleiding van de internetconsultatie van de URLB 2011 is opgesteld geeft de minister van Financiën aan dat het de bedoeling is om vakliteratuur alsnog onder een gerichte vrijstelling te brengen. Dit is in het Belastingplan 2011 verwerkt. Mobiele telefoon De waarde van het genot van het gebruik van ter beschikking gestelde communicatiemiddelen - niet zijnde computers en dergelijke apparatuur - die geheel of gedeeltelijk op de werkplek gebruikt worden wordt gesteld op nihil. Daarbij wordt ervan uitgegaan dat deze communicatiemiddelen bij gewijzigde omstandigheden weer aan de werkgever teruggegeven moeten worden. Als voorwaarde geldt dat het zakelijk gebruik meer dan bijkomstig (meer dan 10 procent) is. Ook de smartphones vallen hieronder. De nihilwaardering is onder dezelfde voorwaarde van toepassing in de situatie dat de werknemer gebruik maakt van een eigen mobiele telefoon en de werkgever hem daarvoor een telefoonabonnement ter beschikking stelt. 4. Voorzieningen werkplek - lagere waardering Maaltijden De waarde van een maaltijd die op de werkplek wordt verbruikt is, ongeacht het karakter, forfaitair vastgesteld op 2,90 euro. Dit forfait ziet op alle vormen van maaltijd zoals ontbijt, lunch of diner en is zodanig vastgesteld dat deze onder het bedrag blijft dat een werknemer gemiddeld op de werkplek aan de lunch besteedt. Door toevoeging van de woorden ongeacht het karakter lijkt het er op dat hier zowel de zakelijke als niet-zakelijke maaltijden worden bedoeld. Dit zou betekenen dat bijvoorbeeld een maaltijd op een koopavond tegen het Nihilwaardering voor laptop bij zakelijk gebruik van ten minste 90 procent forfait in de heffing moet worden betrokken. Voor maaltijden met een meer dan bijkomstig zakelijk karakter geldt de gerichte vrijstelling voor tijdelijke verblijfkosten. Ik ga er vooralsnog van uit dat dit een slip of the pen is geweest van de regelgever. Voor ambulante werknemers moet de forfaitaire waarde pas in aanmerking worden genomen vanaf het moment dat sprake is van een vaste arbeidsplaats (20-dagencriterium). Als minder dan 20 maal naar een zelfde arbeidsplaats wordt gereisd valt de verstrekking van een maaltijd onder de gerichte vrijstelling voor tijdelijke verblijfkosten. Huisvesting De waarde van huisvesting en inwoning op de werkplek wordt vastgesteld op een forfaitair bedrag van 5 euro per dag. Als ook sprake is van de verstrekking van energie, water en bewassing wordt het voordeel daarvan geacht te zijn begrepen in het forfait. Het gaat hierbij om huisvesting op een plaats waar de werknemer niet woont maar in het kader van zijn werkzaamheden verblijft, zoals aan boord van een schip, op een boorplatform of in een kermiswagen. De terbeschikkingstelling van een dienstwoning valt hier dus niet onder, daarvoor geldt ook onder de werkkostenregeling een specifieke regeling. Voor ambulante werknemers geldt dat de gerichte vrijstelling voor tijdelijke verblijfkosten van toe- Voorbeeld 2. Werkkleding Henk is politieman en zijn werkgever verstrekt behalve een uniform ook sportkleding voor tijdens de conditietraining bij de plaatselijke sportschool. Het uniform is als werkkleding aan te merken en de waarde hiervan kan op grond van de bijzondere waarderingsregels op nihil gesteld worden. De sportkleding blijft niet op de werkplek achter en moet dus gewaardeerd worden op de waarde in het economische verkeer. 9

5 passing is tot het moment dat sprake is van een vaste arbeidsplaats (20-dagencriterium). Kinderopvang Alleen als de kinderopvang op de werkplek is georganiseerd, en de kinderopvang door de werkgever wordt verricht, wordt de waarde van de kinderopvang vastgesteld op een forfaitair bedrag per uur genoten kinderopvang. Verstrekt de werkgever kinderopvang die door hemzelf wordt verricht buiten de werkplek, dan moet de waarde in het economische verkeer worden aangehouden. De forfaitaire waarderingsregel geldt niet voor de verstrekking van kinderopvang die de inhoudingsplichtige bij een derde inkoopt. 5. Producten eigen bedrijf Ook ten aanzien van de producten uit het eigen bedrijf brengt de werkkostenregeling een verandering. Op dit moment geldt voor producten uit het eigen bedrijf een vrijstelling van 20 procent van de waarde in het economische verkeer met een maximum van 500 euro (bedrag 2010) per jaar. Onder de werkkostenregeling komt deze vrijstelling te vervallen en moet de verstrekking van producten uit het eigen bedrijf te worden gewaardeerd op het bedrag dat voor de aanschaf van deze producten in het economische verkeer aan een derde in rekening zou worden gebracht. Het moet daarbij gaan om een prijs die in overeenkomstige omstandigheden (dezelfde vorm van het product en onder dezelfde voorwaarden) voor een derde geldt. Als waarde wordt zo de prijs voor de consument die eindgebruiker van het product is (de consumentenprijs) in aanmerking genomen. Van overeenkomstige omstandigheden is geen sprake als een groothandel alleen in grootverpakkingen, af magazijn, aan derden levert. In dat geval moet men teruggevallen op de waarde in het economische verkeer. Dat is in zo n geval de laagste prijs die op het moment dat de werknemer het product verkrijgt voor dat product op de consumentenmarkt geldt. Voorbeeld 3. Producten uit eigen bedrijf Marie werkt in een kledingwinkel en krijgt 40 procent korting op de producten uit deze winkel. Afgesproken is dat deze personeelskorting als eindheffingsloon wordt aangemerkt. Marie ziet een leuke jas met een winkelwaarde van 200 euro en mag deze kopen voor slechts 120 euro. Het verschil tussen de winkelwaarde (de consumentenprijs) en de eigen bijdrage van Marie (80 euro) is aan te merken als personeelskorting. Is de vrije ruimte nog niet volledig benut dan kan de 80 euro onbelast blijven. Is de vrije ruimte al wel volledig benut dan is de werkgever 64 euro (80 procent van 80 euro) aan eindheffing verschuldigd. Ter vergelijking: onder de huidige regeling moet een bedrag van 40 euro (20 procent van 200 euro) tot het loon van Marie worden gerekend. Vrije ruimte Het verschil tussen de consumentenprijs en de (eventuele) eigen bijdrage van de werknemer is als loon aan te merken en valt - tenzij er voor wordt gekozen dit als werknemersloon aan te merken - onder de vrije ruimte. Zo hebben werkgever en werknemer de vrijheid om een personeelskorting af te spreken die is afgestemd op de eigen bedrijfsvoering en hoger kan zijn dan de huidige 20 procent. Uiteraard geldt hierbij wel dat als de vrije ruimte al volledig benut is de werkgever een eindheffing van 80 procent verschuldigd is. Als de korting voor een product uit eigen bedrijf niet bij aanschaf wordt verrekend, maar de werkgever betaalt deze achteraf uit, dan wordt deze vergoeding op vergelijkbare wijze behandeld. 6. Openbaarvervoerkaart Net als nu het geval is blijft de waarde van het (privé) genot van een in het kader van de dienstbetrekking door de werkgever aan zijn werknemer ter beschikking gestelde openbaar vervoer- of voordeelurenkaart onder de werkkostenregeling gewaardeerd op nihil. Voorwaarde is wel dat aannemelijk is dat deze kaart mede wordt gebruikt voor zakelijke reizen waaronder woon-werkverkeer. Het deel van de kaart dat toerekenbaar is aan zakelijke reizen valt onder de gerichte vrijstellingen. De nihilwaardering is niet van toepassing als de werkgever de kosten van openbaar vervoer vergoedt. 7. Rentevoordeel personeelsleningen Voor personeelsleningen blijft ook onder de werkkostenregeling gelden dat, voor zover de verschuldigde rente lager is dan de rente in het economische verkeer, dit voordeel tot het loon behoort. Voor personeelsleningen voor de eigen woning gelden afwijkende regels. Het rentevoordeel van een geldlening voor de eigen woning van de werknemer, evenals de aan een personeelslening verbonden kosten, wordt onder voorwaarden op nihil gesteld. Deze voorwaarden zijn: De werknemer verklaart schriftelijk aan de werkgever dat de geldlening kan worden aangemerkt als een geldlening waarvan de rente voor de inkomstenbelasting aftrekbare kosten zijn voor de eigen woningen. De werknemer onderbouwt deze verklaring met schriftelijke bescheiden. De werkgever bewaart de verklaring en de schriftelijke bescheiden bij de loonadministratie. De werkgever vermeldt de toepassing van de nihilwaardering van het rentevoordeel in de aangifte loonheffingen. Reden voor deze nihilwaardering is dat een bijtelling van een rentevoordeel in dit geval weinig nut heeft omdat het rentevoordeel vervolgens in de inkomstenbelasting weer tot renteaftrek leidt. Nieuw onder de werkkostenregeling is dat ook het ren- 10

6 PRAKTIJKBLAD SALARISADMINISTRATIE nr 14 / 22 oktober 2010 tevoordeel van een renteloze personeelslening die verstrekt is voor de aanschaf van een fiets, elektrische fiets of elektrische scooter op nihil wordt gewaardeerd. Voorwaarde is wel dat de werknemer het vervoermiddel in belangrijke mate (30 procent of meer) voor (een deel van) zijn woon-werkverkeer gebruikt. Overgangsrecht Op grond van het in de werkkostenregeling opgenomen overgangsrecht hebben werkgevers tot 2014 jaarlijks de keus om de huidige regeling voor vergoedingen en verstrekkingen toe te passen in plaats van de werkkostenregeling. Kiest de werkgever er op grond van het overgangsrecht voor om de werkkostenregeling buiten toepassing te laten, dan blijven de huidige waarderingsregels van toepassing. Bestaande afspraken Zijn er in het verleden met de inspecteur (bijzondere) afspraken gemaakt over de waardering van verstrekkingen van loon in natura dan komen deze afspraken op 1 januari 2011 in principe te vervallen. Dat geldt echter niet als de werkgever er voor kiest om de werkkostenregeling (nog) niet toe te passen. Nihilwaardering voor rentevoordeel renteloze personeelslening koop woon werkfiets Conclusie Het kabinet beoogt met de werkkostenregeling vooral om het hoge detailniveau van de bestaande regels te verminderen. De praktijk zal moeten uitwijzen of men daar in geslaagd is. Uit het voorgaande blijkt dat ook onder de werkkostenregeling diverse bijzondere waarderingsregels zullen gaan gelden. Lastig voor de praktijk lijkt mij het feit dat we vanaf 1 januari 2011 te maken krijgen met twee verschillende wijzen van waarderen van loon in natura: de huidige waarderingsregels voor de werkgevers die ervoor kiezen de werkkostenregeling niet toe te passen en de nieuwe waarderingsregels voor de werkgever die de werkkostenregeling wel toepassen. 11