Doopsgezinde Gemeente Aalsmeer 18 september 2016 Ds. L. Geijlvoet Schriftlezing: Genesis 28: 10-22

Transcriptie

1 Doopsgezinde Gemeente Aalsmeer 18 september 2016 Ds. L. Geijlvoet Schriftlezing: Genesis 28: Aansteken Kaars Wij zingen: Lied 136 vers 1 en 2 Onze Hulp Wij zingen: Lied 136 vers 3 en 4 Gebed Een woestijnvader zei: Bidden zonder ophouden verbeterd in korte tijd de Geest. Maar lieve God, hoe kunnen wij bidden zonder ophouden? Hoe kunnen wij zo leven, als of we in een voortdurend gesprek zijn met een hoger zelf, of luisterend leven, alsof u ons goede suggesties, gedachten en gevoelens suggereert bij wat wij leven? En toch is het vaak zo, dat als we ontspannen leven, open zijn voor de wereld om ons heen, Er opeens nieuwe wegen zich openen voor de moeite van gister. Zo bidden wij u dan vandaag, Dat u ons leert luisterend te leven, naar anderen En sprekend en aansprekend te leven voor anderen Daartoe willen wij vandaag tot rust komen In dit samenzijn in uw Naam, Gemeente zijn, horend zijn, aangesproken zijn Omwille van dit leven, willen wij u bidden, Wat wij aan zorg meedragen om de wereld en om onszelf en mensen in onze omgeving Wat wij voelen aan blokkades in onszelf, om ons werkelijk open te stellen, Om wat we tot nu in ons leven ervoeren. Delf ons gezicht op, adem ons open Maak ons vrij, Om in het hier en nu te staan, onbevreesd ontvankelijk, gevend. Wees hier aanwezig. God, In Jezus naam, bidden wij u, Wees in ons aanwezig. Amen Wij zingen: Lied Halleluja! Loof de HEER, mijn ziel. 2 De HEER wil ik loven, zolang ik leef, mijn God bezingen zolang ik besta. 3 Vertrouw niet op mensen met macht, op een sterveling bij wie geen redding is. 4 Stokt zijn adem, hij keert terug tot de aarde, op die dag gaat hij met zijn plannen ten onder. 5 Gelukkig wie de God van Jakob tot hulp heeft, wie zijn hoop vestigt op de HEER, zijn God, 6 die hemel en aarde heeft gemaakt,

2 de zee en alles wat daar leeft, hij die trouw is tot in eeuwigheid, 7 recht doet aan de verdrukten, brood geeft aan de hongerigen. De HEER bevrijdt de gevangenen, 8 de HEER opent de ogen van blinden, de HEER richt de gebogenen op, de HEER heeft de rechtvaardigen lief, 9 de HEER beschermt de vreemdelingen, wezen en weduwen steunt hij, maar wie kwaad doen, richt hij te gronde. 10 De HEER is koning tot in eeuwigheid, je God, Sion, van geslacht op geslacht. Wij zingen: Lied 971 Genesis 28: Jakobs droom in Betel 10 Jakob verliet dus Berseba en ging op weg naar Charan. 11 Op zijn tocht kwam hij bij een plaats waar hij bleef overnachten omdat de zon al was ondergegaan. Hij pakte een van de stenen die daar lagen, legde die onder zijn hoofd en ging op die plaats liggen slapen. 12 Toen kreeg hij een droom. Hij zag een ladder die op de aarde stond en helemaal tot de hemel reikte, en daarlangs zag hij Gods engelen omhoog gaan en afdalen. 13 Ook zag hij de HEER bij zich staan, die zei: Ik ben de HEER, de God van je voorvader Abraham en de God van Isaak. Het land waarop je nu ligt te slapen zal ik aan jou en je nakomelingen geven. 14 Je zult zo veel nakomelingen krijgen als er stof op de aarde is; je gebied zal zich uitbreiden naar het westen en het oosten, naar het noorden en het zuiden. Alle volken op aarde zullen wensen zo gezegend te worden als jij en je nakomelingen. 15 Ikzelf sta je terzijde, ik zal je overal beschermen, waar je ook heen gaat, en ik zal je naar dit land terugbrengen; ik zal je niet alleen laten tot ik gedaan heb wat ik je heb beloofd. 16 Toen werd Jakob wakker. Dit is zeker, zei hij, op deze plaats is de HEER aanwezig'. Dat besefte ik niet. 17 Eerbied vervulde hem. Wat een ontzagwekkende plaats is dit, zei hij, dit is niets anders dan het huis van God, dit moet de poort van de hemel zijn! 18 De volgende morgen vroeg zette Jakob de steen die hij als hoofdsteun had gebruikt rechtop, en wijdde hem door er olie over uit te gieten. 19 Hij gaf die plaats de naam Betel; vroeger heette het daar Luz. 20 Daarna legde hij een gelofte af: Als God mij terzijde staat en mij op deze reis beschermt, als hij mij brood te eten geeft en kleren aan mijn lichaam, 21 en als ik veilig terugkom bij mijn verwanten, dan zal de HEER mijn God zijn. 22 Deze steen die ik gewijd heb, zal dan een huis van God worden en ik beloof dat ik u dan een tiende deel zal afstaan van alles wat u mij geeft. Wij zingen: Lied 280 Overdenking

3 De Jakobsladder Vrede, lieve mensen, is niet alleen een staat van geen oorlog. Maar het is een wijze van samenleven waarin de ene mens geen angst hoeft te hebben om de andere mens zijn ware zelf te onthullen. Afgelopen week sprak ik mij opeens op facebook uit, over de situatie waarin het discrimineren en wegzetten van groepen mensen van allochtone afkomst normaal is geworden. Het is een normaal gespreksonderwerp geworden zoals men over het weer spreekt of over de vakantie. Het was vies weer, de vakantie is weer voorbij en de kinderen weer naar school. Jammer dat er op die scholen nu zoveel buitenlandse kindjes zitten Meer dan eens heb ik dit gesprek de revue horen passeren. Zonder enige aanleiding. En al jaren probeer ik net als veel mensen, dit gesprek te duiden in termen van Deze persoon heeft angst voor de toekomst. Verlangen naar vroeger. Wil de beste scholing voor zijn of haar kind of kleinkind. Maar woensdag kwam opeens uit het niets het verlangen om mijn ware gezicht te laten zien. Maar een dag na deze facebook uitspatting, want ik zie het toch als een uitspatting van mijn kant. Schrijf ik de overdenking over Jakob en droom over de ladder naar de Hemel, met engelen die op en neer reizen van de Hemel en terug, heen en weer, de trap op, de Hemel in. En dalen met hun engelen vleugels weer de ladder af... je zou zeggen dat ze gewoon kunnen vliegen, maar ze lopen blijkbaar. Op de afbeelding van Chagal is deze Jakob ook afgebeeld, Jakob die gevallen is. Na het enorme verraad aan zijn broer en vader is hij gevlucht. En hij komt hier aan de rand van het Land. En blijkbaar kwam hij in een ander grondgebied onder bescherming van andere engelen en Goden. En blijkbaar ontmoet hij hier God. Want hij richt een steen op: Chagal beeld dit uit met God die hem aanraakt. Hij zegent Jakob, met de belofte van een groot land en volk. Deze gevallen man, die beentje lichter of oplichter of pootjehaker heet, omdat hij zijn broer al bij de geboorte aan zijn been vasthield om hem in te kunnen halen. Wat doen die engelen? Deze boodschappers van God? Sturen ze berichten van mensen naar boven, hun gebeden en zorgen? De vertelling in de Joodse traditie zegt dat deze Engelen om een heel andere reden die ladder op en af gaan. Hier ligt de gevluchte Jakob, op de vlucht voor zijn broer, zijn vader en zijn schaamte. Maar bij God in de hemel zien de Engelen een heel andere gestalte van Jakob. Zijn ware gezicht. Een stralende man. Een mens waarin het beeld van God gestalte krijgt. Zoals Anselm Grün zegt: Wie bidt tegen zijn kwaadheid en teleurstelling en angst in, zal niet komen bij God. De fixatie op wat er tussen mensen is voorgevallen maakt dat je steeds bij die ander bent. Wie nu juist met de angst of boosheid in zijn hart meebidt, en dit opdraagt aan God, die komt op de bodem van zichzelf, zijn hart, de opening naar God tegen. Wie weet dat deze ladder, ook wel een symbool is, van een mens die ten diepste bij de bodem van zijn eigen hart is gekomen. En nu eindelijk de trap van de hemel ontdekt, een opluchting en zegening. Doordat er een weg wordt geopend ook in je leven. Ons ware gezicht: zijn wie je ten diepste bent.

4 Ik zelf heb op momenten wel eens een hekel aan dit gezegde, omdat je uiteraard altijd bent die je bent. Maar toch zijn er momenten en plaatsen waarin je jezelf voelt ontspannen en je sommige maskertjes af kunt leggen. Meer argeloos leven en reageren. Eduardo Hoogbruin is bestuurslid van het LKP met speciale aandacht voor LHBT en RK kerk en voor transgenders binnen de kerken. Hij heeft theologie en geschiedenis gestudeerd, met speciale aandacht voor spiritualiteit, gender en LHBT thematiek Verteld over het lied van Oosterhuis. Delf mijn gezicht op, maak het mooi. Delf mijn gezicht op, maak mij mooi. Wie mij ontmaskert zal mij vinden. Wie wordt ontmaskerd wordt gevonden en zal zichzelf opnieuw verstaan. Een leven bloot en onomwonden, aan niets en niemand meer ten prooi. Delf mijn gezicht op, laat mij zijn wie ik ben, ruimte scheppend aanwezig, mijn ware zelf, gezien zoals ik zeg wie ik ben, gekend door God, de maskerade voorbij. Delf mijn gezicht op, maak mij mooi. Een roep aan God, maar bovenal aan de maatschappij en de gelovige gemeenschappen, om net als God ons kent en ziet, verder te kijken dan de eerste indruk. Om je los te maken van het idee dat ons fysieke lichaam altijd ons ware ik laat zien. Wie verder durft te kijken of te vragen, zal vinden: Wie mij ontmaskert zal mij vinden. Wie wordt ontmaskerd wordt gevonden en zal zichzelf opnieuw verstaan. Niet alleen wij zouden moeten zoeken naar ons ware ik, maar ook de ander zou net als de Ander, open moeten durven staan voor de verscheidenheid aan vormen en mogelijkheden die de mens in zich draagt. Wie zo in de (gelovige) gemeenschap kan en mag staan, als zichzelf, zonder maskers, de maskerade voorbij, zo vorm mag geven aan zijn leven zonder angst, zonder de geaardheid of genderidentiteit te moeten ontkennen, zo iemand kan pas leven. Een leven bloot en onomwonden, aan niets en niemand meer ten prooi. Het is niet alleen een mooi, bijna ingetogen lied, maar ook een uitroep, oproep, schreeuw of verzoek aan mensen, binnen de kerken en geloofsgemeenschappen om in dialoog te gaan, om niemand uit te sluiten. Om niemand af te wijzen waardoor mensen met maskers moeten blijven leven, maar juist om te durven spreken met elkaar en naar elkaar te luisteren. Zo kan dit lied meehelpen om ruimte te scheppen en plekken te creëren waar de maskers af kunnen en iedereen de mooie mens mag zijn, die men is in deze wereld, maar bovenal in de ogen van God. Zou het voor Jakob nu ook zo zijn, dat hij nu leert om zijn ware gezicht te tonen? Maar wat is je ware gezicht? Wie ben je nu ten diepste echt? Is het die persoon die kan liefhebben? Maar ook gebreken heeft? Jaloezie en angst, boosheid en de neiging de makkelijkste weg te kiezen? Misschien is dat wel onze grootste opdracht. Om eerst zelf te accepteren wie we zijn. Zoals Jakob nu hier ligt op de grond, een steen als zijn kussen. Meer is er niet om zichzelf te verhullen. En dan vindt God hem. En doet de zegen van vader Isaak gestand. Het ware gezicht van Jakob, een vader van een groot volk.

5 Deze ware mens is in staat om Gods beeld te dragen. Dan pas. Maar wie helpt ons om ons ware gezicht te laten zien? Doen wij dat voor elkaar in de kerk? Of is dit ook een plek om op je hoede te blijven? Of een plek om toe te geven aan je jaloezie of geldingsdrang? Wie ben je, wie mag je zijn, En wat draag je hiermee bij tot het welzijn van de ander? God geve ons, ons ware gezicht. Openruimte Voorbedeboek en vredesmoment Wij zingen: Lied 1014 vers 1, 2 en 5 Gebeden Gebed van Maria de Groot. Wij zien uit naar een wereld Waarin samen geleefd en geleden wordt Waarin mensen, mensen tot steun zijn En elkaar niet naar het leven staan. Wij zien uit naar een tijd Dat vriendschap en redelijk inzicht winnen Overal waar nu nog haat en ideologieën heersen Wij zien ernaar uit omdat het ons beloofd is De shalom, het goede leven op aarde En wij gaan gelovend op deze belofte in. Laten we elkaar helpen Om mensen van goede wil te zijn En mag ons verlangen en onze inzet Ten goede komen aan allen die in nood zijn. In stilte willen wij noemen, de namen van wie wij kennen en in ons hart dragen In onze gebeden willen wij in onze gebeden bij allen zijn, En hen nabij in onze gedachten en onze gebeden. Stil gebed Onze Vader Collecten Wij zingen: Lied 1000 Opdracht en zegenbede Wij zingen: Lied 415