Een geslaagde folkloremiddag 4. Folklore uit de Achterhoek en Zwitserland gaan hand in hand! 5. Vijftigjarig jubileum Peter Steffens 7

Transcriptie

1 2014-3

2 Omslag: Het bruidspaar Josien Kattier en Martijn Werger voor de Böggelschuur op Erve Kraesgenberg in Losser foto: Arjen Tempel Voorwoord 3 Een geslaagde folkloremiddag 4 Folklore uit de Achterhoek en Zwitserland gaan hand in hand! 5 Vijftigjarig jubileum Peter Steffens 7 Van dans naar energiek toneel 8 56e districtsdag in Sneek 10 Boerenbruiloft bij De Losser Böggelrieders en Daansers 13 Spierdijk naar het dertigste Sivo festival in Odoorn 16 Dit hadden we niet willen missen 18 IMAGO 21 26e Internationaal Dansfestival Bolsward In memoriam 24 Medioburgum - Walacra 25 Feesten, Festivals en Folklore 26 Colofon 27 2 Nummer

3 Böggels of beugels Zagreb 7 juni. Vanwege mijn verjaardag gaan we uit eten in een restaurant vlakbij onze camping. Als wij aan tafel gaan begint een orkestje met de sound-check. Eén bak herrie. Al snel krijgen we door dat er in een deel van het restaurant een bruiloftsfeest gaat plaatsvinden. Buiten verzamelt zich een steeds groter wordende groep feestgangers. Na aankomst van het bruidspaar komt men onder gezang de zaal binnen en begint het feest met een welkomstborrel en een uitgebreide rookpauze buiten. Wij hebben even rust en genieten van een uitgebreide maaltijd. Onwillekeurig gaan mijn gedachten uit naar Losser. Daar op Erve Kraesgenberg trouwden op dezelfde dag Josien Kattier met Martijn Werger. Niet zo maar een bruiloft, maar een echte boerenbruiloft met alles erop en eraan, georganiseerd door de Losser Böggelrieders en Daansers. Wat had ik er graag bij willen zijn. Gelukkig heeft Arjen de honneurs waargenomen. Nadat hij de benodigde foto's had gemaakt genoot ook hij met de vele bruiloftsgasten van een aantal beugels. Jan Riesewijk doet in dit nummer verslag van dit fantastische feest. Een ander heugelijk feit is de terugkeer van de Zeeuwse folkloregroep Medioburgum binnen de Federatie. Na een aantal jaren van voorzichtig aftasten en samenwerken met de dans- en folkloregroep Walacra hebben beide groepen besloten om te fuseren. De nieuwe groep gaat verder door het leven als Dans- en Folkloregroep Medioburgum - Walacra. (Middelburg - Walcheren). Een hartelijk welkom aan de nieuwe groep. Chris Schouls en Dingeman de Visser vertellen u meer. In dit nummer, dat weer overvol is, vindt u een grote diversiteit aan artikelen en foto's. Gelukkig weet men de redactie wel te vinden. Ik wens u mede namens de rest van de redactie weer veel lees- en kijkplezier. Cees Tempel hoofdredacteur Nummer

4 Een geslaagde folkloremiddag tekst: Gerard Siebelink foto: Cees Tempel Op zondag 9 maart organiseerde de folkloristische dansgroep de Needse Havezathe Dansers alweer haar vijftiende Needse Folkloremiddag. De afgelopen jaren hadden we begin maart te kampen met regen, sneeuw en vaak slecht weer. Deze keer hadden we een mooie zomerse dag met temperaturen van zo'n twintig graden. Dit mooie weer had helaas voor ons ook een klein nadeel. Daar waar we andere jaren altijd een volle zaal bezoekers trokken, bleven er dit jaar toch nog een aantal stoelen leeg. We begrijpen dat men het fietsen met deze zomerse temperatuur verkoos boven het binnenzitten tijdens een folkloristische middag. Doch de vele bezoekers die wel aanwezig waren hebben geen spijt gehad dat ze naar Neede waren gekomen. Als gastgroep hadden we deze keer de Berkelzangers uit Borculo uitgenodigd. Dit mannenkoor bestaat uit zo'n vijftig zangers onder bezielende leiding van Lodewijk van Houwelingen. Zij brachten een populair programma met vele meezingers. De bezoekers uit Neede, maar ook folklorevrienden uit de regio, uit Friesland en Barneveld hebben genoten van deze middag. Het sterke punt van onze folkloremiddagen zijn de afwisselende programma's. Zo hadden we de aflopen jaren de Wieringer Sanghers, het Volendams vocaal ensemble, Blaas-en Egerländerkapellen, het Eibergs groot mannenkoor en een Steierische harmonicagroep te gast. 4 Nummer

5 Het programma van deze middag zag er als volgt uit: Paula, Boanopstekker, Zomermorgenwals, Dirkie, Klompendans, Daar bij die molen, Achterhoekse Potpourri, Driekusman en Almelose kermis. Daarna een optreden van de Berkelzangers, een pauze met verloting en vervolgens wederom een optreden van de Havezathe Dansers met de volgende dansen: Scheresliep, IJspolka, Schaatsenrijderswals, Mooder Wies, Schipbeekwals, Pot met bonen, Spaanse wals, Veleta, Kruispolka en daarna weer een optreden van de Berkelzangers. Aan het einde van deze middag zongen de Berkelzangers de Sneeuwwals, terwijl de Havezathe Dansers hierop dansten. Folklore uit de Achterhoek en Zwitserland gaan hand in hand! tekst: Gerdien en Jan Saalmink foto: Collectie Wi'j eren 't Olde De folkloristische dansgroep Wi'j eren 't Olde uit Velswijk had de Trachtengruppe Giswil uit Zwitserland op bezoek vanaf 19 juni jl. Met deze groep bestaan vanaf 1965 contacten en er zijn al vele bezoeken over en weer afgelegd, kortom we zijn vriendengroepen geworden. Tegen de achtergrond dat veel tradities verloren gegaan zijn of dreigen te verdwijnen hebben we hierover gesproken met voorzitter Andre Halter van de Trachtengruppe Giswil. Volgens Andre Halter is er in Zwitserland in de grotere steden niet veel plaats meer voor tradities. De folkloregroepen hebben daar veel moeite om jongeren te interesseren. In de kleinere plaatsen is dit nog anders, er is volop plaats voor volksmuziek, folkloristische dansen, jodelen, alpenhoorns en natuurlijk het luiden van de grote koebellen. Nieuwe leden melden zich zelf aan en de belangstelling voor de folklore leeft volop. Dit komt o.a. door de populariteit van de zogenaamde Schwingsport in Zwitserland, dit is een nationale sport en een variant op de worstelsport waarbij de wedstrijden in een ring met zaagmeel worden gehouden. Dit wordt altijd opgeluisterd met traditionele muziek en jodelaars, kortom een prachtig voorbeeld van het in stand houden van tradities. Nummer

6 Veel mensen in Zwitserland zijn trots op hun eigen folklore en daarmee ook op hun land. Voor de toekomst ziet Andre Halter de uitdaging om de traditionele gebruiken, dansen, muziek en kleding in stand te houden waarbij er wel degelijk ruimte is voor moderne dansen en muziek. De Trachtengruppe Giswil bestaat uit meer dan veertig actieve leden en ze hebben ook een jeugd- en een kindergroep. Het kost de nodige moeite en discipline om temperamentvolle kinderen folkloredansen in te laten te studeren. De jeugd krijgt hierdoor de gelegenheid om de folklore te leren kennen. De groep presenteert zich prima met een opkomst met veel kabaal door de koebellen. De begeleiding bestaat uit muzikanten met klarinet, bas, accordeon en het traditionele Schwyzerörgeli, een variant op de harmonica. De optredens worden afgewisseld met het spelen op de alpenhoorn, dit is een zeer oud en moeilijk te bespelen instrument en geldt als het nationale symbool van Zwitserland. Het weekend van juni was een daverend succes samen met de gasten uit Zwitserland. We hebben de geitenboerderij van de familie Roekevisch bezocht. Optredens van beide groepen waren er bij Erve Kots in Lievelde, het woonzorgcentrum de Zonnekamp en op de Markt in Zelhem. Natuurlijk was er ook volop gelegenheid voor veel gezelligheid, samen voetbal kijken en natuurlijk om bestaande en nieuwe vriendschapsbanden te verstevigen en aan te knopen. Wi'j eren 't Olde kreeg, uit handen van voorzitter Andre Halter van de Trachtengruppe Giswil, een originele Zwitserse koebel cadeau. Woorden die passen bij dit weekend zijn kennismaken, weerzien van bekenden, gezellig, Gemütlichkeit, veel belangstelling, mooie optredens, feest, lekker eten, gelukkig prima weersomstandigheden, mooi cadeau, zingen, muziek, fijne gastgezinnen, vele handen maken licht werk, goede reis en bedankt. Samengevat wil dit zeggen dat ons thema voor dit weekend Folklore uit de Achterhoek en Zwitserland gaan hand in hand volledig tot zijn recht is gekomen. Voor meer informatie en beelden zie de website 6 Nummer

7 Vijftigjarig jubileum Peter Steffens tekst: Gerrit van Os foto: Cees Tempel Door de leden van zijn dansgroep de Schaddenrieders en van de bevriende groep de Hengeler Spöllers en Daansers werd Peter Steffens met enkele dansen begroet in hun clubgebouw De Zuiderspeeltuin. Hierna verscheen tot grote verrassing van de jubilaris Peter den Oudsten, burgemeester van Enschede, die hem namens de Koning benoemde tot lid in de Orde van Oranje-Nassau. De burgemeester sprak vele lovende woorden over de jubilaris en haalde ook nog aan dat Peter zich al vijftig jaar inzet voor de folklore en vooral voor dansgroep de Schaddenrieders. Peter was vanaf de dag dat hij lid werd in 1964 betrokken bij allerlei folkloristische evenementen in binnen- en buitenland. Van 1981 tot 2003 was hij dansleider en menig lid leerde van hem de dansen. In 1986 trad hij toe tot het bestuur en daarin heeft hij nog steeds zitting. In 1996 werd hij tijdens het vijftigjarig jubileum van de Schaddenrieders benoemd tot erelid. Peter Steffens was ook vele jaren vaste begeleider van buitenlandse groepen in de jaren van de Internationale Folkloreade van 1988 tot Ieder jaar was Peter druk met het regelen van de Palmpasenoptocht en hij had dan ook al gauw de bijnaam Mister Palmpasen. Hierna was het de beurt aan Bram Groothuis, als vertegenwoordiger van de FFGN. Deze sprak ook nog enkele persoonlijke woorden tot de jubilaris en spelde hem de onderscheiding op van 50 jaar lid FFGN. Tot ieders verrassing verscheen het Muziekkorps der V.M. Schutterij ten tonele, dat ieder jaar muzikaal onze Palmpasenoptocht begeleidt. Zij brachten een serenade ten gehore voor onze jubilaris. Na te zijn uitgeblazen was het de beurt aan de leden van de Schaddenrieders. Namens alle leden overhandigde het bestuur Peter een spiegel met ingegraveerd het logo van de vereniging, de naam van de jubilaris en de data en Daarna werd de avond voortgezet in het bijzijn van familie, vrienden, bekenden en ook nog vele oud-leden van de Schaddenrieders. Nummer

8 Van dans naar energiek toneel tekst: Hans van Kampen foto's: Rob Bossink Op zaterdag 15 maart verzorgde folklorevereniging de Wurf in Theater De Krocht te Zandvoort haar jaarlijkse toneelpremière. Na 53 jaar lidmaatschap heeft de Wurf afgelopen januari afscheid genomen als deelgenoot van District West en de Federatie. Naast de dansgroep heeft de groep een folkloristische toneelgroep van achttien personen. Sinds 1948 spelen zij jaarlijks een historische toneelvoorstelling. Dit jaar is gekozen voor het familiedrama De Garnaelkoningin, geschreven door Mevr. B. Jongsma-Schuiten. Een echt toneelstuk uit het Zandvoortse vissersleven rond In typerende visserskleding met gebreide schipperstruien, brachten zij een sfeer ten tonele die bijzonder herkenbaar was uit onze jeugd: Een vader wiens vrouw is overleden en die bij zijn dochter is ingetrokken. Dat gaf zo nu en dan behoorlijke huiselijke problemen. Op de lange duur ging de vader op zoek naar ander gezelschap en zo komt hij bij toeval bij een vrouw over de vloer die voor haar levensonderhoud garnalen pelde en als bijnaam De Garnaelkoningin had. Dit veroorzaakte veel geroddel en achterklap in het dorp. De ene kant van het dorp tegenover de andere kant. De dorpsvrouwen wisten het verhaal steeds spannender te vertellen. Het kwam zelfs zover dat de vader al samenwoonde en maar wat raak rommelde. Wat zal de kerk hiervan zeggen? Uiteindelijk met veel geharrewar werd een kaartlegster geraadpleegd. 8 Nummer

9 Zij kon door handlezen en het leggen van de kaarten vertellen hoe de zaken ervoor staan. Iedere aanwezige vrouw kreeg een veeg uit de pan. Voor de een positief en voor de andere negatief. Ook de Garnaelkoningin. Zij had een goede keus gemaakt door de zorgzame oude vader als echtgenoot te kiezen. Na dit alles eindigde het familiedrama in een ouderwetse bruiloft met prachtige kostuums, glimmende oorijzers en mutsenbellen. Het hele feest werd ondersteund door een fabelachtige goede accordeoniste. Zij speelde moeiteloos de volkszang met gepaste modulaties aan elkaar zodat de zaal uit volle borst mee kon zingen. Om het festijn te verhogen werden op het podium een Schotsje en de Gort met Stroop gedanst uit het repertoire van de voormalige dansgroep. Tijdens het dansen en zingen naar het bruidspaar toe, werd vele malen smakelijk getoost. De grootste waardering gaat naar oudgediende Bob Gansner. Na een lange lastige periode van tobben met zijn gezond speelde Bob een geknipte rol van oude overopa Wullum. Mieke Hollander was zijn gevoelige dochter Antje en Ans Veldwisch speelde echt een buurvrouw-bemoeial, die vreselijk op de centen is. De acteurs speelden met energie en dictie en zaten goed in hun rol, soms improviserend tussen de regels door. Dit werd door de zaal goed opgevat en men reageerde royaal met geschater en applaus. Aan het einde van het toneelstuk werd een lied gezongen Hoe zou 't in Zandvoort zijn over zo'n honderd jaar. Gevolgd door het Zandvoorts Volkslied waarbij iedereen ging staan. Na afloop ouderwets Bal na, een zeldzaamheid. Het gaf zoveel gezelligheid. Het is aan te bevelen en zeker de moeite waard volgend jaar naar de toneeluitvoering van de Wurf in Zandvoort te gaan. Wij hebben ervan genoten. Nummer

10 56e districtsdag in Sneek tekst: Detty de Roode-Popma foto's: Cees Tempel Zo rond half een kwamen de genodigden binnenstromen op de locatie aan de Simmerdyk. Volop parkeergelegenheid, zodat de mensen niet gefrustreerd door het moeilijk vinden van een plekje voor de auto, maar vrolijk en fris binnenkwamen. 't Aol' Volk uit Emmen was met een bus gekomen en dat kwam goed uit voor de VTV Terschelling. Sneek had ervoor gezorgd dat de Emmer chauffeur zo vriendelijk was, dat hij, nadat 't Aol' Volk uit de bus geklommen was, meteen met 'n paadwizer van Sneek voorin, door wilde rijden naar de Pampuskade, waar het schip van de VTV-ers was aangemeerd. Ze stonden al in vol ornaat klaar op de kade, zodat ze binnen een kwartier ook lekker aan de koffie met suikerbrood en de lunch met soep konden. De schipper had die morgen met volle sjors moeten varen, want de avond tevoren waren ze opgehouden door de brug in Warga die na zeven uur niet meer draaide en deze morgen konden ze pas om negen uur erdoor. Jantsje Stienstra van de VTV merkte later in haar verslag op: Hoe komt het volgend jaar naar Groningen? Dan mogen we wel een week uittrekken voor de reis! Na een welkomstwoord van Arendtje de Witte van de Snitser Skotsploech en de officiële opening van de wethouder van cultuur, de heer Wigle Sinnema, kon de vergadering onderleiding van Watze Steensma beginnen. Alles werd vlot doorgespit; er waren geen opmerkingen of vragen. Voor de groepen die weinig leden hebben zou het de grootste wens zijn om er mensen bij te krijgen. Er zijn bijeenkomsten geweest om het imago te verbeteren en veranderen en daar wordt ook het komende jaar met elkaar aan verder gewerkt. Was het 's morgens vroeg nog een beetje bedekt, toen we buiten kwamen scheen de zon en kon men Sneek in om het centrum te bekijken, het Scheepvaartmuseum bezoeken of 'n kijkje nemen in Distilleerderij Sonnenberg, beter bekend als de Weduwe Joustra, waar de geheimen van de authentieke Beerenburg nog steeds goed bewaard worden. Het monumentale pand aan het Kleinzand stamt uit Vroeger was het een woonhuis, maar in 1864 kocht de weduwe Anjenette Joustra het en zij begon in het voorhuis een slijterij. Heleen is nu al de zesde generatie van deze familie Sonnenberg. 10 Nummer

11 Om half vijf kon er op de Eierbrug en de Marktstraat gedanst worden. De groep van Terschelling, Het Hogeland uit Uithuizen en 't Aol' Volk uit Emmen hebben op de Eierbrug hun mooie dansen en vrolijke gezang laten zien en horen. In de negentiende eeuw was er op dinsdag markt. Sneek had een veemarkt met koeien, kalveren en varkens op het huidige veemarktterrein (heet nu nog zo), een schapenmarkt op het huidige Schaapmarktplein en een eiermarktmarkt op de Eierbrug. Aan dat plein woonde Auke Napjus, hij zag vanuit z'n bovenramen uit op het marktgebeuren en had toen al naam gemaakt als flierefluiter. Henk van der Meer uit Goënga heeft in 1984 een liedje over deze womanizer gemaakt wat de Snitser Skotsploech ook in haar programma heeft opgenomen en er een dansje op heeft gemaakt. De tekst gaat als volgt: Op de Sneeker Eierbrug stond 'n boere meid... Daar kwam Auke Napjus aan, raad es wattie seit? Fanke jou míj 'n tútsje fan dyn lekker snútsje! Mem dy wol't wol lije, Hait dy fynt 't goed! De Snekers (nee, niet die van de folkloregroep) keken eerst even verbaasd op toen ze de leden van Het Hogeland zagen. Must es kieke juh, wat binne dat foor lui, súden et Amish weze? Eh nee juh, dat binne fan dy Hakke Tone lui, skotsploegen, suks se wat. Daarna gingen alle groepen naar de Marktstraat, waar alle terrassen van zo'n vijf horecazaken vol zaten. Door de zon flonkerden alle gouden en zilveren oorijzers en de muzikanten stonden gezamenlijk in het midden, de dansers in een grote kring (en soms wel dubbele kring) eromheen; de aloude Veleta, Hakke Tone (daar had je em al) en Krúspolka klonken zonder elektrische versterking. Dankzij Loek Heida hoefde niemand te twijfelen welke dans het was; nu werd zelfs het draaiorgel verderop eruit gespeeld!! 'n Prachtig kleurig en fleurig gezicht: al die verschillende kostuums. Meestal lopen tieners met doppen in hun oren en kijken op noch om. Maar er kwam 'n jong stel op mij af, waarvan het meisje heel geïnteresseerd was Nummer

12 en mij aansprak over de kleding. Zij had bij haar studie in Amsterdam net de lijfjes etc. behandeld. Dus nodigde ik hen uit om een eens langs te komen op een oefenavond, maar toen zette de jongeman maar snel de oordoppen en de pet weer op. Om vijf uur stond de bus weer klaar in de Kleine Kerkstraat en kon ieder die wilde weer mee naar de school voor een drankje en het diner. Alles heeft iedereen goed gesmaakt. Ook het echte tapbier vond z'n weg heel goed. Na het eten installeerde het zevenmans orkest The Old Fellows zich op het podium. Afwisselend op hun sprankelende klanken en good old oldies konden de groepen swingen of meedansen met de optredende groepen. Terschelling met z'n theaterstuk over Sinterklaas en de slee. En later nog de eigenzinnige Zevensprong, waar iedereen aan meedeed, de Snitsers met de Stinsskots, een dansje wat aangeleerd en meegedanst kon worden, Het Hoge Land met de Kiepkerel (die blijft in de top-honderd!). Emmen met z'n geweldige zang en dans ter gelegenheid van een huwelijk (daar moest een bb-tje bij), de Eastergoskotsers, ook met nieuw aan te leren dansen, de Keperen skots en Poolse wals. Van al dat dansen en zingen kreeg je weer trek en daar was in voorzien met lekkere hapjes op tafel en een bittergarnituur wat zo af en toe warm langsging. Om ongeveer elf uur heeft Arendtje alle mensen weer bedankt voor het komen, vergaderen en optreden in de stad en op deze avond. Watze Steensma complimenteerde en bedankte de Snitser Skotsploech voor de goede organisatie van deze dag, ondanks het geringe aantal leden van deze groep en vermeldde dat de districtsvlag met opzet niet was overgedragen, want dan denken de mensen dat ze al weg moeten. Op de komende bestuursvergadering neemt Sneek hem mee voor Het Hoge Land waar we volgend jaar te gast mogen zijn op de districtsdag. Als herinnering aan deze welgeslaagde dag kreeg iedereen bij de uitgang een hyacint mee. 12 Nummer

13 Boerenbruiloft bij De Losser Böggelrieders en Daansers tekst: Jan Riesewijk foto's: Arjen Tempel Dit jaar vieren wij met gepaste trots ons zestigjarig bestaan. Begin jaren vijftig als fietsgroep begonnen en op 22 februari 1954 officieel als folkloristische fiets- en dansgroep opgericht. Tal van activiteiten en feesten hebben we reeds achter de rug, zoals op pinksterzaterdag een echte, originele Twentse boerenbruiloft. We mogen wel zeggen heel echt, want in tegenstelling tot veel opgevoerde, nagespeelde boerenbruiloften werd ons huidige stel ook daadwerkelijk in de echt verbonden! De bruid was Josien Kattier en de bruidegom Martijn Werger. Josien is al ruim 10 jaar een heel actief lid van onze jongerengroep en we waren als club natuurlijk erg blij dat ze haar wettelijk trouwen tijdens een boerenbruiloft wilde laten plaatsvinden. Een woord van dank geldt natuurlijk ook voor de bruidegom, die geen lid is van de club, maar toch in het oude kostuum gehesen wilde worden. Een ruime week later trouwde Josien, alsnog in het wit in de St. Bernarduskapel in Losser, waar haar huwelijk kerkelijk ingezegend werd. Als club vierden we 's avonds toen een geweldig feest! De boerenbruiloft echter was ook een hoogtepunt voor ons allen, het toch al zo fraaie Erve Kraesgenberg zag er nog mooier uit en alle gasten waren prachtig in oude kledij. Voor alle Böggelleden natuurlijk logisch, maar ook de vele familieleden en vrienden die geen lid waren zagen er prachtig uit! Het podium was een oude platte wagen, versierd met groen en roosjes. Ook voor onze Böggelschuur, die als boerderij van de bruid diende, stond een prachtige boog. Het groen hiervoor was traditioneel enkele dagen ervoor al gehaald door de heren van de club. Na het groen halen werden diverse cafés bezocht ook dat is traditie! De dames maakten tegelijkertijd de roosjes van crêpepapier, volgens oud model. Een dag voor de bruiloft werd de boog geplaatst en werden de roosjes ingehangen. Bij deze gebruiken horen natuurlijk diverse borrels, deze worden door het bruidspaar geleverd, maar ze mogen er verder niet bij zijn! Nummer

14 Op de dag zelf begonnen we met het brulftneugen. Dit is een ouderwetse manier van de mensen uitnodigen voor de bruiloft. Hier begonnen vroeger de twee buurmannen, die deze eervolle taak mochten vervullen, al zo'n zes weken van te voren mee, aangezien hier ook weer diverse borrels aan te pas kwamen en men dan na drie à vier adressen op een avond meer dan genoeg gehad had! Onze vaste Brulftneugers van de club hebben ook meerdere avonden vrienden en familie mondeling uitgenodigd. En ook onze heren viel dat soms zwaar! Op het podium werd de mooie Twentse Brulftneugers spreuk om en om weer voorgedragen. Deze tekst staat, voor de liefhebbers, ook op onze Facebookpagina. Na het neugen kwam de bruidegom met zijn familie in een prachtige authentieke zeilwagen met paard (het zeil was er vanwege het mooie weer afgelaten) het Erve opgereden. Deze zeilwagen is in het bezit van onze collega dansgroep de Schaddenrieders uit Enschede en we waren blij dat we deze mochten lenen. Langs deze weg: nogmaals veel dank! Maar naar oud gebruik mocht de bruidegom niet verder en werd de stoet gemeut. Meuten betekent tegenhouden. Dit gebeurt met een mooi versierde paal. De bruidegom en de rest van het gezelschap mogen pas verder wanneer de tol betaald is en de tol is jawel, 14 Nummer

15 weer een borrel! Dan mag het gezelschap wel door, maar er is nog steeds geen bruid. Deze wordt gehaald bij de boerderij van de bruid, in dit geval onze fraaie Böggelschuur, ons verenigingsgebouw. Hier zijn de niendeuren (de grote deuren aan de achterkant van de boerderij) gesloten. Een buurvrouw leest een fraai vers op waarin gevraagd wordt de deur open te doen. Na enig over en weer gehandel wordt dit, na het betalen van een borrel voor de buurvrouw, alsnog gedaan. En dan mogen bruid en bruidegom elkaar in de armen nemen! De trouwplechtigheid werd geleid door onze Losserse burgemeester Sijbom die de voltrekking deed en ondergetekende, die overigens ook buitengewoon trouwambtenaar is, die de toespraak mocht houden. Een grote eer voor mij, mede omdat ik Josien al van kinds af aan ken en haar zeer waardeer als Böggellid en als vriendin van ons! Het was ook erg leuk dat onze burgemeester de eigenlijke voltrekking wel wilde doen. We hebben het geluk dat we in Losser een zeer actieve burgemeester hebben die altijd breed in de samenleving staat en bij bijna alles wat er in de gemeente Losser gebeurd aanwezig is! Als getuigen functioneerden peetoom en peettante en goede vrienden. Ook zij waren in prachtige oude kledij gestoken. Na de voltrekking werd er geschat. Dit schatten werd vroeger gedaan wanneer het bruidspaar de deel (plek op de boerderij waar het feest Nummer

16 gehouden werd) betrad. Twee buurmeisjes (in dit alles zie je de belangrijke bijdrage van de buren, de noabers en de noaberplicht ) lazen een oude rijm op en schonken een borreltje vanuit een karaf. Deze was met bloemen versierd en werd het bruidspaar aangeboden, alsmede de authentieke stenen bruidspijp die na de borrels ontstoken werd. Na dit alles werd er feest gevierd, het Lang zullen ze leven werd aangeheven en het paar ging traditioneel op de stoel de lucht in. Het talrijk aanwezige publiek mocht naderhand ook aanschuiven om het jonge stel te feliciteren. Nadien bleef het nog lang gezellig op het Erve, mede door het nostalgische bier in beugelfles! Het was voor ons als club een prachtige manier om weer eens een oude Twentse boerenbruiloft onder de aandacht te brengen van een groot publiek. Een echt jong stel, uit echte leden, mooier kun je je het als club niet wensen! En aangezien we als groep gezegend zijn met nog meer jonge leden zal het zeker niet de laatste keer zijn. Ook nu geldt weer: De Böggelrieders en Daansers, een club om ja tegen te zeggen! Spierdijk naar het dertigste Sivo festival in Odoorn tekst: Hans van Kampen foto: Greet Hofman-Weijtse Zaterdag 2 augustus kwamen de Spierdijker Dansers na een busreis van ruim twee uur vanaf het kerkplein in Spierdijk om half twaalf aan bij het festival in Odoorn. Wij werden ontvangen in de Openbare Basisschool, waar koffie met iets lekkers stond te wachten. In het klaslokaal van de school werd een briefing gehouden door Annet Berends, medewerkster van de organisatie. Zij fungeerde deze dag als hostess en vraagbaak voor onze groep. 16 Nummer

17 De Spierdijker Dansers waren voor vier danspresentaties ingedeeld. Twee maal 's middags in de openlucht plus een workshop kostuumuitleg in een koepeltent en twee maal in de avond, waarvan één tijdens het Gala optreden met een kostuumuitleg aan het eind van de avond. Met een geroutineerd orkest van vijf muzikanten zet je samen wel iets moois neer. De middagoptredens gingen naar tevredenheid, hier en daar een foutje, dit was helaas het ongemak van het optreden in de buitenlucht en de extreme warmte die dag. Er waren in de middag drie verschillende plaatsen waar presentaties werden gegeven. De ene locatie was luidruchtiger dan de ander. In totaal waren over het gehele festival dertig dansgroepen vertegenwoordigd. Een keur van verschillende dansen en muziekstijlen. De wereld is boos op elkaar, maar in de danswereld is sterke verbroedering gaande. Geen haat en nijd maar acceptatie en elkaar respecteren. Een groep uit Argentinië trad bij elke presentatie voor ons op. De Argentijnen waren nog steeds vol lof hoe Oranje zich staande wist te houden tijdens de WK voetbal. Heerlijke gesprekken waren dit. Het Gala optreden in de avond was het hoogtepunt van de dag met vele bezoekers in de theatertent. Op een podium zo heerlijk royaal werd een dansprogramma neergezet van vier totaal verschillende danskarakters. De prachtige professionele belichting zorgde voor een rijk kleureneffect op de japonnen en de schittering van de sieraden was een lust voor het oog. De presentatie werd afgesloten met een reverence aan de rand van het podium wat resulteerde in een staande ovatie met gejuich. Deze ovatie vertaalde zich in kippenveleffect voor de dansers en orkest. Het was overweldigend, alles klopte de muziek, de timing van de dansers, het was fabuleus. Na het hemelse gevoel en een laatste groet verdwenen wij achter de coulissen, het festival zat erop. Met een voldaan en bezweet gevoel werd er door ons van de nodige dorstlessers genoten. Hierna naar de bus en werd de terugreis ingezet. De festivalorganisatie krijgt van de Spierdijker dansgroep een dikke pluim waarbij zij kunnen terugkijken op een geslaagd festival. Nummer

18 Dit hadden we niet willen missen tekst: Gerry Bandel-Rikken foto's: Twentsche Leu Met dit gevoel keerde de folkloristische dansgroep Twentsche Leu na een onvergetelijke reis terug uit Borneo. Bij aankomst in Borneo wachtten vier jongelui met een groot spandoek The Netherlands ons op in de aankomsthal van het vliegveld van Balikpapan. Zij zouden ons in de tien dagen die we hier zouden verblijven begeleiden. Als geroutineerde reisleiders gingen ze te werk. Eenmaal in de bus hadden we nog een lange rit van vier uur te gaan met politiebegeleiding, die overal de weg vrij maakte. Het krioelde namelijk van brommers op de zeer slechte weg met vele gaten en wegopbrekingen. Je krijgt wel meteen een duidelijk beeld dat je in het echte Indonesie zit. Heel sober en in onze ogen armoedig en niet in een toeristisch gebied. Langs de wegen overal mensen met stalletjes met etenswaar. Ons hotel was boven verwachting, even was er hilariteit over de kamerverdeling. Hun idee was: dames bij dames, heren bij heren. De meeste kamers waren namelijk met drie bedden. We hebben de organisatie wel duidelijk moeten maken dat wij een groep waren met getrouwde stellen en ieder stel wilde wel iemand die single was, bij zich op de kamer nemen. Hier gingen ze na onderling overleg mee accoord. De meegenomen klamboes konden gelukkig in de koffer blijven. 18 Nummer

19 Het Erau dansfestival liep als een rode draad tussen alle geplande activiteiten door. Elke dag werd er wel ergens gedanst, hetzij op straat of op een podium. Veel belangstelling was er voor ons klompendansers uit Holland. We waren de oudste deelnemers aan het festival en kregen hiervoor dan ook veel waardering van de bevolking die rijen dik van ons optreden genoten. Iedereen jong en oud, wilde graag met ons op de foto. Verschillende leden hebben hun klompen voor ons vertrek naar Holland aan iemand cadeau gegeven. Wat waren deze mensen blij. Bij alle ceremonies en optredens waren er ook bestuursleden van het CIOFF aanwezig en ook de president van het CIOFF-Indonesie, dhr. Rachmat Said. Met deze president hebben de leiders van alle groepen direct een vergadering gehad om het programma van het festival door te nemen. Samen met de organisatoren van het Erau festival was het een geweldig goed georganiseerd festival. Onze bezoeken aan de Sultan van Kalimantan zullen we niet snel vergeten. De Sultan had gehoord dat een Nederlandse groep aanwezig was en deze groep wilde hij graag ontmoeten. De Sultan, 90 jaar, heeft jaren in Nederland gewoond en gestudeerd in Leiden, dus wilde hij graag met ons nederlands spreken. De Sultan wordt daar gezien als de koning. Wat genoot die man, toen hij gezellig met ons over zoute haring en havermoutpap kon praten en met de heren sprak over zijn borreltje, dat hij af en toe nog graag dronk. Van heel dichtbij hebben we diverse tradities met rituelen bij ceremonies mogen meemaken die voor ons Hollanders niet meer in te denken zijn, dat dit nog leeft Nummer

20 in Op Borneo wel in ieder geval en dat was heel bijzonder met name bij het Belimburfeest. Hierna wordt iedereen door iedereen met water gegooid, emmers of plastic zakken gevuld met water om je ziel te reinigen. Iedereen is dan ook echt NAT. Verder hebben alle festival deelnemers namens elf landen, vijfhonderd jonge bomen mogen planten op plekken waar de laatste jaren veel gekapt is. Fijn dat we dit hebben mogen en kunnen doen. Veel belangstelling was er ook van de pers en tv, die ons intervieuwden, overal stond een verhaal over de grandma's en grandpa's of Belanda (Nederland). Het maakte veel indruk als ze hoorden dat onze leeftijd tussen de 60 en 75 jaar was. De maleisische tv heeft een film gemaakt van ons optreden die in januari 2015 zal worden uitgezonden. Dit optreden was hilarisch. De filmploeg had ons gevraagd, twee collega's te vragen om mee te dansen. Ze werden voorzien van klompen, schort, polka (mutsje) en rumke (blouse). Een lachwekkend optreden. Met meerdere instanties stonden afspraken gepland, waaronder de burgemeester en de minister van cultuur en toerisme. Deze kennismakingsbijeenkomsten bestonden uit het wederzijds uitwisselen van cadeaus en het deelnemen aan heerlijke buffetten en het eindigde steeds met muziek, zang en dans. Elke avond was er in het hotel een countrynight en ieder land had een avond de opdracht om gewoontes en cultuur van zijn land in beeld te brengen. Wij waren volop in oranje getooid en lieten de mensen o.a. de stoelendans doen op klompen. Hilariteit volop. Als het festival beeindigd is met een knalfeest en wij 23 juni 's morgens heel vroeg met de bus richting het vliegveld rijden zijn onze vier begeleiders een beetje stil en verdietig omdat het afscheid voor hen heel moeilijk is. Onze dansoptredens hebben veel indruk gemaakt, omdat je op onze leeftijd zogenaamd oud bent, maar onze uitstraling jong is en dat straalt positiviteit uit en dit zien ze als een les en die willen ze nooit vergeten. Een prachtig compliment. Onze dansleden zijn de begeleiders ook erg dankbaar, wat hebben ze veel geregeld voor ons. Elke dag gezorgd dat we voldoende water kregen, de accordeons gedragen. Begeleid met het inkopen van souvenirs, sigaretten, bier, geen vraag was teveel. Verliet je het hotel, ging een van hun met je mee. Onze Borneoreis zit erop en met een lange terugreis nog voor de boeg nemen we afscheid van een land dat ons HEEL VEEL WARMTE heeft gegeven, letterlijk en figuurlijk. Terima kasih (dank je wel) Borneo Indonesie. 20 Nummer