Pressure to bear : gender, fertility and prevention of mother to child transmission of HIV in Vietnam Oosterhoff, P.P.J.

Transcriptie

1 UvA-DARE (Digital Academic Repository) Pressure to bear : gender, fertility and prevention of mother to child transmission of HIV in Vietnam Oosterhoff, P.P.J. Link to publication Citation for published version (APA): Oosterhoff, P. P. J. (2008). Pressure to bear : gender, fertility and prevention of mother to child transmission of HIV in Vietnam General rights It is not permitted to download or to forward/distribute the text or part of it without the consent of the author(s) and/or copyright holder(s), other than for strictly personal, individual use, unless the work is under an open content license (like Creative Commons). Disclaimer/Complaints regulations If you believe that digital publication of certain material infringes any of your rights or (privacy) interests, please let the Library know, stating your reasons. In case of a legitimate complaint, the Library will make the material inaccessible and/or remove it from the website. Please send a message to: UBAcoach or a letter to: Library of the University of Amsterdam, Secretariat, Singel 425, 1012 WP Amsterdam, The Netherlands. You will be contacted as soon as possible. UvA-DARE is a service provided by the library of the University of Amsterdam ( Download date: 24 dec. 2016

2 Chapter 9: Conclusion: Resisting the Pressures Samenvatting Het moederschap is voor Vietnamese vrouwen als een mes dat snijdt aan twee kanten. Vrouwen lopen risico om met HIV besmet te worden als ze proberen zwanger te worden. Het moederschap verleent vrouwen echter ook een zekere status en macht in de familie. De HIV epidemie in Vietnam is geconcentreerd in de groep van mannelijke intraveneuze drugs gebruikers. Binnen de huidige context van hervormingen van de Vietnamese economie Đổi mới zijn mannen kwetsbaar om besmet te raken met HIV. Mannen lopen risico in een omgeving waarin drugs en commerciële sex steeds makkelijker beschikbaar zijn en mannelijke rolpatronen risicovol gedrag, zoals alcohol en drugs gebruik, aanmoedigen. Ook structurele factoren zoals de werkomstandigheden in de nieuwe winstgevende industrieen, zoals de mijnbouw (waarbij mannen lang en ver van huis weg zijn) maken mannen kwetsbaar voor besmetting met HIV. Vrouwelijke rolpatronen leggen de nadruk op de reproductieve taken waardoor de HIV epidemie zich onder de algemene bevolking uitbreidt. Vrouwen staan onder druk om te trouwen en (mannelijke) kinderen te krijgen in het eerste jaar van hun huwelijk, wat hen weinig ruimte geeft om zich te beschermen tijdens heterosexueel contact. Enerzijds versterken en bevestigen HIV als ziekte en de nieuwe medische reproductieve technologieën, zoals prenatale testen en echo s, de bestaande ongelijkheid tussen de sexen. Anderzijds bieden ze vrouwen ook nieuwe mogelijkheden om zich te verzetten en de bestaande rolpatronen van mannen en vrouwen te doorbreken. Vrouwen zijn geen passieve slachtoffers in een zich eindeloos verspreidende HIV epidemie, maar ondernemen, zodra ze hun HIV status kennen, zelf actie om hun lot te verbeteren. Het actieonderzoek dat aan de basis van dit proefschrift ligt, volgde HIV+ vrouwen en hun families tijdens verschillende activiteiten en gelegenheden gedurende een langere periode (2,5 jaar in Hanoi en 1,5 jaar in Thai Nguyen). Behalve wekelijkse observaties als deel van het programma waarin de onderzoekster als adviseur werkte, verzamelden zij met een team van onderzoekers ook elke zes maanden een aantal economische, sociale en medische gegevens zoals inkomen, toegang tot werk en onderwijs en AIDS medicijnen. Deze methode maakte het mogelijk om veranderingsprocessen zoals empowerment van vrouwen als individu en als groep in details te volgen en onderzoeken. De meeste vrouwen in deze studie ontdekten hun HIV status tijdens de zwangerschap omdat HIV testen verplicht zijn bij een bevalling of een operatie in het ziekenhuis. Anderen ontdekten hun status omdat hun man of kind ziek werden vanwege AIDS. Vrouwen die zich bewust worden van hun status voelden zich in de eerste instantie machteloos, gestigmatiseerd en geïsoleerd. De routinematige testmethodes, de gesprekken met de medische staf en het notificatiesysteem droegen allemaal bij aan een gevoel van kwestbaarheid en een beperkte inschatting van hun mogelijkheden. Door het stigma rondom 169

3 Pressure to Bear: Gender, Fertility and Prevention of Mother to Child Transmission of HIV in Vietnam HIV voelen zowel de patient als de gezondheidswerkers zich oncomfortabel om op speficieke aspecten van de HIV test in te gaan. Het wordt gezondheidswerkers in ziekenhuizen waar HIV testen standaard worden aangeboden aantrekkelijk gemaakt om niet zelf de patient de uitslag te geven. Met behulp van het notificatiesysteem kunnen ze de verantwoordelijkheid om dit nieuws aan de vrouw of aan haar (schoon) familie te melden, delegeren naar lager geplaatste staf, op districts- en commune niveau. Vrouwen die ontdekten dat ze positief waren tijdens zwangeschapscontrole betreurden het feit dat ze pas op 7-8 maanden in de zwangerschap een HIV test aangeboden kregen. Zij konden geen keuze meer maken over het al dan niet voortzetten van de zwangerschap. Ze voelden zich slecht voorbereid en hadden weinig vertrouwen in hun eigen capaciteiten om zelf als HIV+ vrouw hun kind op te voeden. Maar terwijl vrouwen zich gestigmatiseerd en kwetsbaar voelen kort na de uitslag van de HIV test, gaf de kennis over hun HIV status hen ook de mogelijkheid om lid te worden van een zelfhulpgroep-, en om in aanmerking te komen voor een behandeling ter preventie van transmissie van HIV naar hun ongeboren kinderen. Ondanks de verbeterde toegankelijkheid van AIDS-remmers voor de moeder zelf en voor de preventie van transmissie van HIV naar hun kind, gaven maar weinig vrouwen die wisten dat ze HIV positief waren aan, dat ze bezig waren om zwanger te worden. Degenen die dat wel rapporteerden waren vrijwel zonder uitzondering getrouwd met een stamboomhouder (mannelijke oudste van het gezin). Deze groep meldde dat de familie hen onder druk zette om een (mannelijk) kind te baren. De meeste van deze vrouwen baarden daarna ook een zoon. Gezondheidswerkers begrijpen deze complexe mengeling van verlangen en druk omdat zij in dezelfde Confuciaanse patrilineare en patrilocale omgeving leven. Gezondheidswerkers en vrouwen erkennen de medische risico s. Beiden wensen het aantal HIV+ kinderen en AIDS wezen te voorkomen en in te perken, maar beide partijen herkennen ook de sociale en economische werkelijkheid die vrouwen dwingt om zulke risico s toch te nemen. De meeste vrouwen in deze studie konden weliswaar lezen en schrijven, maar behoorden tot de lagere klasse en hadden geen formele of vaste betaalde baan. Deze vrouwen hadden weinig economische, onafhankelijke macht in het gezin van hun schoonfamilie waar zij bij woonden, ondanks hun bijdragen aan het huishouden en vaak ook aan het familie bedrijf.van het totaal aantal leden van de zelfhulpgroep dat in aanmerking kwam voor micro-crediet, sloot slechts een klein aantal vrouwen een lening af, en alleen als hun gezondheid was gestabiliseerd. Micro-crediet droeg bij aan de zelfstandigheid en emancipatie van deze vrouwen in vijf dimensies. Hun economische, socio-culturele, fysieke/lichamelijke, politieke en psychologische emancipatie namen toe. Door de lening kregen vrouwen meer grip op de gevolgen van hun HIV infectie, kregen 170

4 Chapter 9: Conclusion: Resisting the Pressures meer zelf vertrouwen, waren beter in staat om de kosten van hun ziekte te dragen en om voor zichzelf en hun belangen op te komen. Een lening hielp vrouwen echter niet om meer controle over hun sexualiteit en reproductieve taken te krijgen. Ook waren vrouwen die geen praktische en morele steun van hun familie kregen en vrouwen die geen controle hadden over hun geld (bijvoorbeeld omdat hun man verslaafd en gewelddadig was) niet gebaat bij micro-crediet. Integendeel zelfs omdat de lening hen belastte met extra verantwoordelijkheden. De bevindingen van de studie suggereren dat praktische en strategische behoeftes niet afzonderlijk-, en in een hierarchische verhouding tot elkaar gezien moeten worden; maar beter als geheel. Behandeling met AIDS-remmers is op een bepaald moment een urgente, praktische behoefte voor alle HIV+ personen en het is ook een levenslange behandeling. Als HIV+ moeders hebben de leden van een zelfhulpgroep zowel onmiddellijke praktische-, als strategische lange termijn belangen. Het vermogen om kritisch na te denken, het hebben van zelfvertrouwen en het vergroten van toegang tot bronnen en diensten, als medicijnen en leningen, lijken onlosmakelijk met elkaar te zijn verbonden. Toegang tot sociale, economische en medische dienstverlening, met name tot medicijnen, gaf vrouwen groter zelfvertrouwen in zichzelf en in hun relatie met de autoriteiten. Nadat in de meest onmiddellijke behoeftes was voorzien, hadden de leden ruimte om na te denken over andere zaken, zoals huiselijk geweld en de behoeftes van andere leden in de groep zoals mantelzorgers. De vraag of HIV+ vrouwen die verenigd zijn in een groep ook in staat zullen zijn om meer erkenning te krijgen voor zowel hun HIV gerelateerde zorg en steun-taken, naast al hun andere niet-erkende werk in het huishouden, hangt af van hun bereidheid en mogelijkheden om een aantal vooronderstellingen van Vietnamees moederschap publiekelijk ter discussie te stellen. De ervaringen van AIDS weduwen om zelf een nieuw leven te beginnen belicht het dubbele karakter van HIV en PMTCT. Jonge HIV+ weduwen hebben niet de beschikking over sommige traditionele opties, zoals intrekken bij de oudste zoon.. Maar deze vrouwen hadden wel nieuwe mogelijkheden juist dankzij hun HIV status. Door zich aan te sluiten bij zelfhulp groepen voor HIV+ geïnfecteerden, zochten en vonden zij bijvoorbeeld nieuwe liefdespartners. Weduwen die in staat waren naar hun eigen familie terug te keren, werden verlost van de zorg en last van het samen leven met hun schoonmoeder en in sommige gevallen, ook van de last en zorg om te voorzien in de vele behoeftes van de mannelijke HIV+ drugsverslaafden in die families. Zelfhulpgroepen waren bepalend bij het veranderingsproces van het individuele leven van vrouwen na de ontdekking van hun HIV besmetting. De meeste vrouwen die we voor de eerste keer ontmoetten, op het moment toen ze lid werden, waren zeer ontdaan en rapporteerden sociaal stigma en isolement. Maar door hun lidmaatschap, veranderde de visie van de vrouwen 171

5 Pressure to Bear: Gender, Fertility and Prevention of Mother to Child Transmission of HIV in Vietnam op hun ervaringen, inclusief hun opvattingen over stigmatisering. Na verloop van tijd realiseerden ze zich dat zij misschien zelf te vlug waren geweest in het trekken van een oordeel over het gedrag van anderen, inclusief het gedrag van andere groepsleden en dat van de staatsautoriteiten. In de groep, onder de bescherming van de staat, leerden vrouwen om te onderhandelen met autoriteiten en om toegang te krijgen tot de diensten die ze nodig hadden. Dit was ook nuttig voor de autoriteiten, omdat zij leerden hoe ze betere zorg en ondersteuning konden geven aan HIV+ vrouwen en hun families. Hierdoor, nam het zelfvertrouwen van zowel hulpverleners als hulpontvangers toe en werden beiden trots op hun samenwerking en de behaalde resultaten. 172