Romeinen 6,11 - Zie je wie je bent? Je leeft in Christus

Transcriptie

1 Romeinen 6,11 - Zie je wie je bent? Je leeft in Christus Voorbereiding Heilig Avondmaal Liturgie Voorzang Gez 158 Stil gebed Votum Zegengroet Zingen: Ps 16,1.3.5 Gebed Lezen uit de Bijbel: Romeinen 6,1-14 Zingen Gez 95,1.2.4 Daar juicht een toon / Opw 575 Preek over Rom 6,11 Zingen Gez 163 Ik bouw op U Morgendienst: Als wetslezing Rom 12, 1-2 en 9-21 Zingen Gez 79,4.5 Middagdienst: Lezen gedeelte avondmaalsformulier Geloofsbelijdenis Zingen Gez 125,1.5.6 (of Gez 109,1.3.4) Gebed Collecte Zingen Ps 146,1.3.8 Zegen Opmerkingen: - Bij deze preek heb ik een pp-presentatie gemaakt - Ik vind het prettig om het even van te voren te horen wanneer deze preek ergens in een kerkdienst gelezen wordt. In mijn mailbox past altijd nog wel een mailtje: hansburger@filternet.nl Preek over Romeinen 6,11 Zie je wie je bent? Je leeft in Christus! 1. Zo moet je ook jezelf zien: dood voor de zonde, maar in Christus Jezus levend voor God. Wie ziet zichzelf zo? [dia 2] Wie vindt het lastig om dat vast te houden jezelf zo te blijven zien?

2 Wat Paulus zegt: het is nogal wat het is geweldig! Ik geloof het ik geloof dat Jezus bepaalt wie ik ben. Dat ik in de strijd met de zonde in Hem sterk mag staan. Maar het besef zakt ook weer weg. Het vasthouden ik leef in Christus! Ik denk dat jullie allemaal herkennen: dat lukt lang niet altijd. Hoe komt dat? Het kan zijn dat je niet lekker in je vel zit. Wie bèn ik nu? Het lukt gewoon niet om dit te bedenken ik ben een loser. Misschien omdat je zondigt met zonde worstelt, steeds weer dezelfde. En je denkt: God ziet me al weer komen. Kom ik weer vergeving vragen. Of Jezus speelt eigenlijk geen rol in je leven. Ach ja je kunt nog veel meer bedenken. Het gaat goed. Je voelt je goed, je leven loopt lekker. Misschien ben je wel een hele goede christen. Ik ben blij met mezelf! En voor je het weet je vergeet Jezus, je gaat op je bek. Dat je alleen in Jezus Christus echt iemand bent, was je vergeten. Je kunt je rot voelen, je kunt jezelf overschatten en beide keren ben je het kwijt. Herken je dat? Het gevoel dat je het weer met jezelf moet doen? Dat je weer je best gaat doen? Ik ga weer vechten met de zonde? Of dat je zover helemaal niet komt? Dat is wat de duivel wil. Dat jij en ik vergeten hoe dichtbij Jezus is. Dat jij en ik vergeten hoeveel God van ons houdt. Dat jij en ik denken: zoals wij hier doormodderen, dat is het dan? Dat we niet groot denken van God Dat we niet echt veel van Hem verwachten. En we doen het met onszelf. We proberen er zelf het beste van te maken. We leven misschien zo christelijk mogelijk. We doen ons best. En dat is toch prima? Tja. Paulus weet hoe wij in elkaar zitten.

3 Hij schrijft het niet voor niets. Daarom kijken we samen wat hij precies zegt. Laten we weer proberen groot te denken van God. Groot te denken van wat Hij ons geeft. Vraag het jezelf af op weg naar het avondmaal volgende week: hoe groot denk ik van God? 2. Allemaal hebben we wel eens van die momenten dat we ons leeg voelen. Alleen. Rot. Schuldig. Dat je er net zo lief even niet zou zijn. En dan is er iemand die naar je lacht een warme blik. Hé, ik hou van je! Een arm om je schouder. Misschien reageer je wat onhandig. Maar het doet je wel goed. [dia 3] Wij leven in ons eigen wereldje. Zo groot of zo klein als dat is. Soms heb je anderen nodig om je daaruit te trekken. Iemand die dichtbij je komt. Iemand die van je houdt! Zo iemand is Jezus en dan gaat het nog veel verder dan wij ooit zouden kunnen bedenken. Wie Jezus voor jou is je zou het zelf nooit kunnen verzinnen. Hij houdt van je. Hij brengt je dichtbij God. Op een heel bijzondere manier. Eerlijk en bevrijdend. Pijnlijk en confronterend. Maar altijd zo dichtbij en zo liefdevol. Dat Hij in je leven komt, dat maakt je iemand anders. Door Hem word je eindelijk echt jezelf. Heerlijk! Dat klinkt gek: iemand anders bepaalt wie jij bent jouw identiteit. Maar dat is wat Paulus zegt: [dia 4] Jezus is gestorven om een eind te maken aan de zonde de macht die tegen God in gaat. Vers 10. Jezus is opgestaan hij kan niet meer sterven, de dood heeft geen macht meer over Hem. Vers 9. Nu leeft Hij voor God niet zonder God, ver bij hem vandaan. Maar dichtbij God. Voor God! Vers 10. En als je bij Jezus hoort, dan bepaalt dat verhaal over Jezus voortaan wie jij en ik zijn iedereen die in Jezus gelooft.

4 Jezus bepaalt wie jij bent we gaan zo wat beter kijken hoe Paulus dat uitwerkt. Geloof jij dat? [dia 5] Zou je het willen geloven? Jezus bepaalt wie jij bent je blijft natuurlijk jezelf maar één heel belangrijk ding verandert: wie heeft het voor het zeggen in jouw leven? Niet het kwaad. Niet de zonde. Niet de dood. Niet het rotgevoel. Niet het alleen zijn. Waardeloos en zinloos. Schuldig. Durf verder te kijken. Durf groter te denken. Durf het te geloven: ten diepste bepaalt Jezus wie ik ben waardevol voor God. Zo mag je jezelf zien in Christus. Als jij bij Jezus hoort, dan bepaalt Hij wie jij bent. Want Hij houdt van jou! Hij gaf zichzelf voor jou! Je bent in Hem Hij is zo dichtbij! Zo dichtbij als het water van de doop. Om jou. Zo dichtbij als het brood van het avondmaal dat je eet. In jou. 3. [dia 6] Wat Jezus heeft meegemaakt, dat bepaalt wie wij mogen zijn. Dan noemt Paulus vooral zijn sterven en zijn opstanding. Eerst: Jezus is gestorven. Nou en? Nou, wij sterven met Hem; - nou en? Om dat uit te leggen, zegt Paulus twee dingen. Aan de ene kant: [dia 7] als je dood bent, besta je niet meer. Jouw oude ik, dat is je slechte ik, die loser, die lafaard, die lomperik, daar wil je toch van af? Wie wil er niet zijn oude slechte ik kwijt? Met Jezus sterven betekent: je oude ik gaat dood. Je oude ik word net als Jezus veroordeeld zondaar, sterf aan het kruis! En daar ga je. Je oude ik bestaat niet meer als je met Jezus gekruisigd bent. Dat is de ene kant: die zondaar, waar je vanaf wilt, is er niet meer dood.

5 En aan de andere kant gebruik hij het beeld van een slaaf. Een slaaf is niet vrij. Die moet doen wat hem gezegd wordt. [dia 8] Wij waren slaven van de zonde. We moesten zondigen de zonde was onze baas. Maar een dode slaaf daar kun je tegen schreeuwen, die kun je schoppen een dode slaaf die kan niks meer. Eindelijk vrij. Wie dood is, die hoeft niks meer. Als je dood bent, dan heeft de zonde bovendien haar doel bereikt zonde wil onze dood. Nou, zover is het dus. Als je sterft met Jezus, dan ben je gestraft voor de zonde. De zonde heeft niets meer over jou te zeggen. Je bent niet meer verplicht om te zondigen. Die dood van Jezus, dat is wat we vieren, elke keer met het avondmaal. Dat is onze bevrijding! Snap je het Jezus dood maakt je los van ons oude bestaan, van de macht van de zonde! Geloof jij dat? [dia 9] Dat niet jouw lichaam bepaalt wie jij bent, waar de zonde nog in woont? Maar dat Jezus bepaalt wie jij bent vrij van de macht van de zonde? Geldt dat ook voor mij? Nou- het geldt voor iedereen die in Jezus Christus gedoopt is. Luister maar: [dia 10] 3 Weet u niet dat wij die gedoopt zijn in Christus Jezus, zijn gedoopt in zijn dood? 4 We zijn door de doop in zijn dood met hem begraven Gelovig kopje onder gaan in Jezus Christus, zoals in het doopwater. Dat is begraven worden in Christus. Dat is niet meer zelf bestaan. 4. Nou, leuk. Ik ben dood. Ik tel kennelijk niet mee. Alles wat over mij te zeggen is, is kennelijk negatief. Zondaar, rot op en sterf! HO! Jezus houdt van ons. Hij is gestorven om een eind te maken aan de zonde, aan de rotzooi in deze wereld. En Hij leeft. Hij is opgestaan om alles nieuw te maken Hij wil iets moois van jou maken!

6 [De doop laat zien: we zijn helemaal in Jezus ondergedompeld, Het avondmaal laat zien: Jezus is voor ons gestorven, en Hij komt in ons.] Hij is zo dichtbij. Hij is om je heen. Je denkt toch niet dat Jezus van je houdt en jou dood laat? Hij heeft juist de zonde en de dood voor ons overwonnen. Denk je dat eens in onvoorstelbaar grote woorden zijn dat. De zonde en de dood zijn overwonnen. Kijk wat Paulus dan zegt: [dia 11] 4 We zijn door de doop in zijn dood met hem begraven om, zoals Christus door de macht van de Vader uit de dood is opgewekt, een nieuw leven te leiden. 5 Als wij delen in zijn dood, zullen wij ook delen in zijn opstanding. Dus: dat onvoorstelbare is ook voor jou en voor mij waar: wie in geloof kopje onder gegaan is in Jezus, die zal ook met Jezus leven. Die krijgt nieuw leven. Die krijgt opstanding uit de dood. Die mag weer met God leven geen verre God. Maar je Vader, die het liefste wat Hij heeft, gaf voor jou zijn eigen enige Zoon. Die Zoon die stierf om een eind te maken aan de zonde. Die uit de dood is opgewekt. Die leeft voor God. Zo is het ook met ons. Kijk maar wat Paulus zegt:[dia 12] 11 Zo moet u ook uzelf zien: dood voor de zonde, maar in Christus Jezus levend voor God. Wie jij bent, dat telt juist wel. Jij als zondaar, die is er niet meer. Maar jij als nieuwe mens in Christus, die mag nu gaan leven. Maar waar zie ik dat dan? Je ziet dit nog niet. Je ziet een lichaam dat oud wordt, ziek, dood gaat. Je voelt dat in je lichaam de zonde nog woont. Je weet wie je bent, wat je gedaan hebt, waar je toe geneigd bent jij en ik zijn Jezus niet. Maar juist daarom zijn er doop en avondmaal. Er is meer dan wat je op het eerste gezicht ziet.

7 Jezus is er. Hij is om je heen! Hij bepaalt wie ik ben zijn geschiedenis, zijn sterven, zijn opstanding. Zie je wie je bent? Je leeft in Christus! 5. Waarom zou Paulus dit eigenlijk schrijven? Waarom vindt hij het nodig om dit ons voor te houden: Zo moet je jezelf zien, dood voor de zonde, maar in Christus Jezus levend voor God? Omdat het niet vanzelf spreekt! Kijk hoe hij verder gaat: [dia 13] 12 Laat de zonde dus niet heersen over uw sterfelijke bestaan, geef niet toe aan uw begeerten. Wij leven nog in een sterfelijk bestaan. Wij hebben onze begeertes. Wat is jouw lievelingszonde? Jouw zwakke plek? Mopperen en klieren? Snel boos worden? Iemand terugpakken? Teveel snoepen of drinken? Porno op internet? Gokken of teveel geld uitgeven? Verslaafd aan werk of macht? Alleen gaan zitten, onbereikbaar voor anderen? Weet jij het van jezelf? En wanneer ben je daar kwetsbaar voor? Paulus heeft het over ons sterfelijke bestaan. Wat je elke dag ziet en waar we midden in zitten. Precies dat sterfelijke bestaan maakt het moeilijk om het vast te houden: ik ben in Jezus Christus en ik leef voor God! Je sterfelijk bestaan. Je lichaam en je gevoel kunnen je in de weg zitten. Door ziekte. Door ouderdom. Doordat je je down voelt. Je verveelt je of je zit niet lekker in je vel. Doordat iemand je boos maakt of kwetst. En dan sta je zwak. Dan zijn daar, zegt Paulus, die begeerten. En dan kun je twee kanten op. Paulus zegt het zo: [dia 14] 13 Stel uzelf niet langer in dienst van de zonde als een werktuig voor het onrecht, maar stel uzelf in dienst van God. De makkelijkste kant is de kant van je begeerte.

8 Geef maar toe. Doe het maar. Gemeen zijn. Je bezatten of volvreten. Noem het maar op. Dan dien je weer de zonde. Dan komt er onrecht. Of je doet net als Jezus. Jezus leeft voor God. Dat is ook de oproep aan ons: stel jezelf in dienst van God! Dan is er liefde. Vrede. Dan komt er recht. Dan komen we tot bloei. Op die momenten komt het erop aan. Juist als je je rot voelt, als je tegen je begeerte moet kiezen, juist dan is het moeilijk: geloven dat je niet hoeft te zondigen. Geloven dat je dood bent voor de zonde. Geloven dat je leeft in Christus Jezus. Herken jij dat? Vast. Zondigen voelt dan zo natuurlijk, makkelijker, lekkerder. En natuurlijk, de zonde zit nog in ons bloed, zit nog in ons sterfelijke bestaan. Misschien word je moedeloos het lukt toch niet. Zondig maar weer. 6. Maar het is niet zo dat wij altijd wel weer moeten zondigen. Juist dan is het belangrijk hoe je tegen jezelf aankijkt. Kijk hoe Paulus verder gaat: Eerst de keus, vers 13. En dan: [dia 15] Denk aan uzelf als levenden die uit de dood zijn opgewekt en stel uzelf in dienst van God als een werktuig voor de gerechtigheid. Dat je vanuit Jezus naar jezelf kijkt levend samen met Hem dat maakt het verschil. Voor mij is het zo: op de momenten van zwakte, van begeerte, vind ik het t moeilijkst om te bedenken: ik ben in Christus, ik hoef niet te zondigen, leef voor God. Van Paulus leer ik hier: juist dan heb ik het nodig. Want Jezus kan het verschil maken Hij geeft mij wat ik nodig heb om niet te zondigen. Door Hem kan ik voor God leven.

9 Leer het dus zo naar jezelf kijken. Wat tips: Hoe kun je dat leren? [dia 16] 1. Begin de dag er mee. [klik] Leer bijvoorbeeld Romeinen 6,11 uit je hoofd en zeg het elke morgen tegen jezelf. Op de rand van je bed. Ik ben dood voor de zonde. Ik ben in Jezus Christus. Hij houdt van mij. Ik leef voor God. Juist aan het begin van de dag dan neem je het de rest van de dag mee. 2. Als je bijna meegenomen wordt door je begeerte, bid dan: [klik] Heilige Geest, help me het te bedenken: ik ben in Christus en ik hoef niet te zondigen. Leidt mij! Ook als je niet wilt. Als je geen zin hebt om te bidden. Als je niet durft bidden. De Heilige Geest kan jouw denken beïnvloeden. Jouw voelen. Voor jou op de rem trappen. 3. Leef samen met andere christenen en help elkaar. [klik] Luister naar het evangelie Jezus is je redder! Vier het avondmaal Jezus is voor jouw gestorven. Hij woont in je. Zing samen, bid samen, neem elkaar mee. Bemoedig elkaar en laat je bemoedigen: jij en ik, we zijn in Christus Jezus! Zo maar denken we dat God ver weg is. [dia 17] Ons leven wordt weer kil en koud. En dan leven we zonder God we zondigen weer. Leer het anders te zien: Ik ben dood voor de zonde, ik leef in Jezus Christus voor God. Jezus is om mij heen. Ik ben in Hem. God is zo dichtbij mij. Liefdevol. Krachtig. In Hem ben ik sterk! In Hem ben ik overwinnaar! In Hem leef ik voor God!

10 Lukas 22, Jezus: meer dan Pesach Viering Heilig Avondmaal Liturgie Voorzang Ps 81,1.2.4 Stil gebed Votum / zegengroet Zingen Ps 133,3 Gebed Lezen uit de Bijbel: - Ex 12,1-20 Zingen: Ps 105, Lukas 22,7-20 Preek over Lukas 22,15-20 Zingen: LB 203,5.6.7 Kinderen Gebed Wetslezing Zingen: Ps 81,6.7.8 Collecte LB 360,1.2 Lezen formulier Gebed Geloofsbelijdenis Zingen: Gez 109,1.3.4 Viering Zingen: LB 305 Zegen Opmerking: Ik vind het prettig om het even van te voren te horen wanneer deze preek ergens in een kerkdienst gelezen wordt. In mijn mailbox past altijd nog wel een mailtje: hansburger@filternet.nl Preek over Lukas 22,15-20 Jezus: meer dan Pesach 1. Aan welk feest heb je meer: het Pascha of het avondmaal? We doen vanmorgen mee met het paasproject van de kinderclub. Daar gaat het vanmorgen over Lukas 22,7-23. Dat komt mooi uit: wij vieren hier het avondmaal.

11 Wat doet Jezus? Hij viert voor het laatst het Pesach en maakt daar een nieuw feest van ons avondmaal. Wordt het daar beter van? En waarom dan? Pesach is toch een heel mooi feest: God bevrijdt uit de slavernij. Dat gaat ergens over. Bevrijdingsdag. Geen slaven meer. Niemand in de gevangenis. Iedereen vrij! Daar heb je wat aan. Zo wil ik het ook wel! Maar het avondmaal? Vergeving van zonden? Is dat, oneerbiedig gezegd, niet zoiets als dat God met een bezem achter ons aanloopt om onze troep op te ruimen? En wij gaan gewoon door met zondigen God vergeeft wel? Makkelijk voor mensen als de farao! Makkelijk voor een slavendrijver! Je slaat een slaaf met een zweep, je vraagt om vergeving, en de volgende dag gaat het weer net zo. Kun je niet beter Pesach vieren dan het avondmaal? Is Pesach niet veel concreter? Gaat dat niet veel meer over ons leven hier en nu? Laten we eens kijken wat het Peseach-feest inhoudt. En wat Jezus met het Pesach- feest doet. Ik hoop je daardoor beter gaat zien: wie is Jezus voor ons? Wat heb ik er aan als ik Hem volg en hier avondmaal vier en geen Pesach? 2. Het Pesach-feest hoort bij het begin van de geschiedenis van Israël. We hebben erover gelezen, Exodus 12. De kinderen van Jacob zitten gevangen in Egypte. Mozes mag ze uit Egypte brengen. God gaat hen bevrijden! Aan het eind van de 10 plagen komt dan die vreemde opdracht: slacht een lam. Vang het bloed van dat lam op en smeer dat aan de deurposten van je voordeur. Als je dat doet, dan zal het bloed van dat lammetje je beschermen. Beschermen, waartegen? Tegen de engel van God. Die engel zal s nachts door Egypte gaan en in elk huis naar binnen gaan. In elk huis zal hij de oudste zoon doden. Maar als er bloed rondom de voordeur te zien is, dan weet de engel: hier woont iemand van het volk Israel. Hier ga ik niet naar binnen. Aan dit huis ga ik voorbij. Pesach is het feest van de engel die voorbijgaat. Het feest van de bevrijding uit Egypte. God dwingt met een laatste klap Egypte op de knieën. Het is dus een soort Bevrijdingsdag. Elk jaar moeten ze het vieren. Met matzes brood zonder gist. Misschien bak je wel eens pizza, of oliebollen. Dat moet je wachten tot het deeg gerezen is. Dat kost tijd. Als je haast hebt, kun je beter pannekoeken bakken. Zonder gist. Dan hoef je niet te wachten tot het deeg gerezen is. Zo maken ze platte koeken die je snel kunt bakken. Brood voor als je snel weg moet, Egypte uit. En met bittere kruiden. Als herinnering aan de bitterheid van de slavernij. In Egypte was het naar en

12 vervelend. Een bittere herinnering. En met een Paaslam. Net zo n lam als toen in Egypte. Met bloed aan de deurposten net als toen. Ze eten het altijd helemaal op. Er blijft niks over, want je kunt niks meenemen op reis. Zorg dat je goed eet, dan is je maag goed vol. Dan kun je op weg! Een jaarlijks bevrijdingsfestival. Wie wil dat niet? Niemand gevangen. Geen slavernij. Vrijheid. Een mooi feest! Heb je aan dit Pesach-feest meer dan aan het avondmaal? Want je kunt je afvragen: wat is er veranderd in de wereld sinds Jezus is gestorven? Is het geloof in Christus niet veel abstracter? Pesach gaat tenminste over gewone vrijheid, hier op aarde. Daar hebben we wat aan! Dat hebben we nodig! Maar wat is er veranderd in de wereld sinds het Pesach-feest gevierd wordt? Het Joodse volk is bevrijd uit Egypte. En daarna? Hoe loopt de geschiedenis van het volk Israël in het Oude Testament? Wat een onrecht. Wat een zonde. Is dat zo n mooi verhaal? Nee. Je kunt wel mensen bevrijden. Maar het probleem zit dieper: in hun hart. Daar is het mis ons hart staat niet open voor God. Daar zit de slavernij en de onvrijheid. Daardoor is Israel uiteindelijk verspreid geraakt over heel de wereld: Egypte, Babel, Rome, en ook Israël. En daarom dachten de Israëlieten bij het Pesachfeest ook altijd aan iets anders, iets wat nog zou komen: God komt nog een keer. God komt Israël nieuw maken. God komt met een nieuw rijk van David een nieuwe bevrijding. Daar verlangen we naar! 3. Pesach heeft dus twee kanten: terugkijken naar de bevrijding uit Egpyte. En verlangen naar een nieuw moment dat God ingrijpt om te bevrijden. We hebben meer nodig dan die bevrijding uit Egypte. En dan komt Jezus. Hij gebruikt de viering van het Pesachfeest om iets over zichzelf te zeggen. Wat doet Jezus? Hij pakt brood, hij pakt een beker wijn. Het gaat niet meer over Egypte. Het gaat nu over Hemzelf.

13 Dit is mijn lichaam dat voor jullie verbroken wordt. Dit is het nieuwe verbond dat door mijn bloed gesloten wordt. Van de week viel me opeens op wat Jezus niet doet: Hij doet niks met het bloed en het vlees van het lammetje. Waarom eigenlijk niet? Dat zou toch veel mooier zijn? Dat Jezus wijst naar het bloed van het lammetje en zegt: dat is mijn bloed? Bij het lamsvlees zegt: dat is mijn vlees? Jezus moet daar over na gedacht hebben. Waarom kiest Jezus voor brood en wijn? Zo kan Jezus laten zien: Vroeger deden we het met een dood lammetje. Dat dode dier laten we achter ons. Nu komt er iets nieuws hij zegt het ook: er komt een nieuw verbond. Wat is dan het nieuwe van dat verbond? Dan moet je denken aan Jeremia 31,31-34 (dia in beeld) 31 De dag zal komen spreekt de HEER dat ik met het volk van Israël en het volk van Juda een nieuw verbond sluit, 32 een ander verbond dan ik met hun voorouders sloot toen ik hen bij de hand nam om hen uit Egypte weg te leiden. Zij hebben dat verbond verbroken, hoewel ze mij toebehoorden spreekt de HEER. 33 Maar dit is het verbond dat ik in de toekomst met Israël zal sluiten spreekt de HEER: Ik zal mijn wet in hun binnenste leggen en hem in hun hart schrijven. Dan zal ik hun God zijn en zij mijn volk. 34 Men zal elkaar niet meer hoeven te onderwijzen met de woorden: Leer de HEER kennen, want iedereen, van groot tot klein, kent mij dan al spreekt de HEER. Ik zal hun zonden vergeven en nooit meer denken aan wat ze hebben misdaan. Een nieuw verbond. Kenmerk 1 daarvan: ik zal hun God zijn en zij mijn volk. Iedereen kent God. Daar gaat het om. God kennen. Met God leven. De dingen doen waar God blij van wordt. Dan wordt het leven mooi. En in dat kader moeten dan ook de zonden vergeven en vergeten worden. Maar dat is een middel, niet het doel. Vergeving is dus maar niet dat God achter ons aanloopt met een bezem om onze troep op te ruimen. Vergeving heeft een doel: dat wij een goede relatie met God kunnen hebben. Kennen jullie God zo en leven jullie met God? Zijn jullie mensen met een nieuw hart dat vol is van God? Daar gaat het God om. Daar werkt Hij aan. Dan komt er echte vrijheid. 4. O ja? Kijk eens om je heen. Wat is er veranderd sinds er op deze aarde avondmaal gevierd wordt?

14 Je hebt gelijk, het Pascha heeft de wereld niet veranderd. Maar wordt het beter van het avondmaal? Wat levert het op, het avondmaal? Dat brood en die beker? Jezus heeft het hier over twee dingen: Aan de ene kant: doordat Hij zijn bloed geeft, is er een nieuw verbond. Een nieuwe relatie met God. Stevig we weten wat we aan God hebben. Hij is onze Vader. Hij geeft de Heilige Geest in ons hart. Hij gaat onze harten nieuw maken. Heel ons hart vol van de Heilige Geest dat is waar het om gaat. Dat levert het avondmaal op: wij hebben een nieuw verbond met God. Leven jullie in dat nieuwe verbond? Bidden jullie om de volheid van de Heilige Geest? Anders verandert er inderdaad niks! Maar aan de andere kant: Jezus zegt ook: vanaf nu drink ik geen wijn meer. Tot het koninkrijk van God gekomen is. Wij zitten nog niet met Jezus aan tafel in het koninkrijk van God om daar samen met Hem wijn te drinken. Het is nog niet compleet. Dacht je dat dan? Dacht je dan echt dat God genoegen neemt met minder dan de bevrijding uit Egypte? Dat God wel tevreden is als de zonden vergeven zijn en Hij begint ons van binnen nieuw te maken? Natuurlijk niet! Een nieuw verbond, het is nog maar stap 1. Het doel is veel meer dan de bevrijding uit Egypte. Gods rijk op aarde. Heel de aarde vol van God. Vol van de kennis van God. Dat niemand meer rondloopt met de vraag: bestaat God wel? Wie is God eigenlijk? Grijpt God wel in? Jezus is meer dan het Pesachlam. Dat Pesachlam laten we achter ons. Wij doen het met Jezus. Wat Jezus geeft is dus ook veel meer dan de bevrijding uit Egypte. Een nieuwe sterke relatie met God en vergeving van zonde om dat mogelijk te maken. Een nieuw hart dat vol is van God. En daardoor mensen die gaan voor God. Die niet meer vragen hebben over wie God is, maar Hem kennen. Die in alles leven voor Hem. Daarvoor heeft Jezus geleden en is Hij gestorven aan het kruis.

15 Dat God alles is in allen. Dat hier op aarde Gods rijk gekomen is. Dat heel de schepping bevrijd is. Geen pijn. Geen ruzie. Geen ongelijkheid. Geen onrecht. Geen oorlog. Geen honger. Geen oneerlijke samenleving. Alles nieuw! Vier je avondmaal? Ga dan daar naar op weg. Naar Gods rijk. En laat het beginnen bij je hart: Gods wet in jouw hart gekerfd. Heel je leven voor God. Ken Hem in alles! Eer Hem in alles! 1 Koningen 17, Avondmaal: zorgt God voor je? Viering Heilig Avondmaal Derde adventszondag Liturgie Voorzang LB 120,1.4 Aansteken derde adventskaars Stil gebed Votum en zegengroet Zingen: Ps 40,1.2.7 Gebed Lezen: 1 Koningen 17,7-24 Preek Zingen: Gezang 80 Kinderen Projectlied vers 3 en refrein Gebed Wetslezing Zingen Gez 125, Collecte Lezing formulier V

16 Gebed Geloofsbelijdenis Zingen: Gez 108 Viering Zingen Ps 89,1.7 Zingen Gez 79,5.6 Zegen Opmerking: - Ik vind het prettig om het even van te voren te horen wanneer deze preek ergens in een kerkdienst gelezen wordt. In mijn mailbox past altijd nog wel een mailtje: hansburger@filternet.nl 1 Koningen 17,7-24 Avondmaal: zorgt God voor je? 1. Zorgt God voor je? Die vraag kan je zomaar overvallen. Dan vieren we hier avondmaal. We eten, we drinken, er klinken mooie woorden. Maar wat betekent dat morgen? Stel, je krijgt opeens een bericht dat er iemand verongelukt is. Of dat je in een slepend conflict belandt. Of je zit werkeloos thuis en maar kunt niks vinden. Je gezondheid wil maar niet. Je bent eenzaam. Hoe moet je dat dan zien, dat God voor je zorgt? Wat betekent dan dit mooie avondmaal? Het kerstproject gaat vanmorgen over 1 Koningen 17. Ik vond dat eigenlijk heel mooi passen bij het avondmaal, bij advent, en ook bij die vragen over Gods zorg: wat betekenen al die mooie woorden nu concreet? Daarom leggen we op deze derde adventszondag deze geschiedenis over Elia naast het avondmaal. Probeer dan even dit verhaal met frisse ogen te lezen. Want als wij zeggen: God zorgt voor ons, dan denken wij aan Nederland. Volle winkels, volle koelkasten, mooie keukens, brood met boter en beleg, allerlei soorten drinken, warm eten, ziekenhuizen, ambulances. Welvarend, rijk, zijn we hier de meesten.

17 Kijk dan eens naar Elia. God zorgt voor hem, dat betekent: raven brengen hem droog brood, en rauw ongekruid vlees, en hij heeft water. Leven in een hutje of een grot in een beekdal, geen huis, geen magnetron, een vluchteling. God zorgt voor Elia. Hij heeft geen honger, maar verder is het bittere armoe of niet? De Bijbel zegt: Wij hebben voedsel en kleren, laten we daar tevreden mee zijn. 1 Tim 6,8. Eten, een huis, kleren als je dat hebt, dan zorgt God voor je. Heb je dat door? Wij zijn zo verwend! Gewend aan luxe. Hoe anders is het bij Elia 2. Dan is het water op. Je hoort de beek niet meer kabbelen. Elia krijgt dorst. En de HEER zegt: Ga naar een weduwe. Nou, dan weet Elia het wel. Een weduwe, dat wordt geen vetpot. Als wij haar zouden zien, zouden we schrikken. Versleten kleren. Mager. Een hopeloze blik in haar ogen. Hout sprokkelen bij de poort. Zometeen gaat ze haar laatste meel opmaken, haar laatste olie. En dan: de hongerdood. Is dat de zorg van God? Moet die vrouw voor Elia gaan zorgen? God zegt het juist die vrouw zal Elia eten en drinken geven. Zou jij het geloven? Let op: zo is God. Hij gaat ervoor zorgen dat Elia kan blijven leven. Via deze straatarme hongerige weduwe. God zorgt op een manier dat je het niet verwacht. Heel anders dan wij in ons hoofd hebben. Geloof jij dat God zo voor je zorgt? Elia gelooft. Moet je eens kijken hoe ver hij gaat. Eerst vraagt hij om water. Dan om een stuk brood. En als ze nauwelijks meer meel en olie heeft, zegt hij: bak eerst maar wat voor mij. Daarna zal God ervoor zorgen dat je nog over hebt voor jezelf en je zoon.

18 Zou jij Elia geloven? Het is goed met je! Gek genoeg: de vrouw gelooft ook! Ze gehoorzaamt Elia. Ze gaat bakken, meel en olie. De voorraad maakt ze op voor Elia. Voorraad op? Het is goed met je! Het meel is niet op. En de olie ook niet! Er blijft meel. Er blijft olie. Elke dag vers brood. Geen magnetron. Geen mooie keuken. Geen keus uit vier soorten frisdrank. Geen broodbeleg. Alleen water en brood. Maar wel blijven leven elke dag weer vers water en vers brood. Als die vrouw niet geloofd had en daarnaar gehandeld had, gehoorzaam geweest was, had ze dit nooit meegemaakt. Dan was ze gestorven van honger. Nu ze eerst Elia brood geeft en dan pas aan zichzelf denkt, merkt ze: God zorgt voor mij. Zie je dat? Eerst geloven. Eerst gehoorzaam zijn in geloof. En dan pas ervaren: God zorgt voor mij. Zo werkt God. Je zult pas merken dat God voor je zorgt als je met Hem mee gaat. Geloof. Doe wat Hij zegt. Zet gehoorzaam stappen in geloof. Ga je je eigen gang? Hou je geen rekening met God? Dan kan zo maar dat je niks van God merkt.

19 Wat merk Elia en die weduwe dan? Ze merken: we worden in leven gehouden. Elia is veilig ondergedoken in het buitenland, ondanks politieberichten en zoekacties. Zo zorgt God voor ons ook. Misschien niet rijk en welvarend. Mensen die bij de gekruisigde Jezus horen. Mensen met soms een moeilijk leven. Je ziet er niks bijzonders aan. Maar je wordt in leven gehouden. Voor altijd. Wonderlijk met brood en wijn. Door de dood van Jezus, Gods eigen Zoon. Jezus, die niet eerst aan zichzelf dacht. Maar zichzelf in de dood gaf voor ons. Van binnen in je innerlijke mens word je vol van God. Van Gods liefde en genade. 3. Maar dan Stel je voor. Je viert hier aan tafel avondmaal. Je gaat naar buiten. Je valt in de gladheid. Je hoofd klapt ongelukkig op de stoep. Je bent niet op tijd weg, en daar lig je onder een auto. God zorgt voor je? Waar heb je het over? Zo gaat het ook bij Elia en die weduwe. Elke dag vers brood. Maar haar zoon wordt ziek. Zo ziek dat hij sterft. Daar zit je dan mooi!

20 De vrouw snapt er niks van. Wat heb ik gedaan? Waarom moet dit mij gebeuren? Waarom is God naar mij toe gekomen? Om mijn zonden te straffen? Zo kan het gaan. Dat je dichtbij God leeft. Je merkt dat God voor je zorgt. Je bent Hem dankbaar. En dan opeens zo n klap. Ineens kan er een grote beproeving komen. En de twijfel slaat toe. God, wat wilt u? Wilt u me slaan? Wat is er? Elia heeft geen antwoord. Het enige wat hij doet is de jongen meenemen. Hij legt de dode op zijn eigen bed. En hij bidt. Heer, waarom? Waarom nu juist de jongen van deze vrouw? Waarom doodt u haar zoon? Er zijn geen antwoorden. Ze hebben gegeten. Gedronken. God heeft het zelf op tafel klaargezet. En dan dit waarom Heer? Er is alleen een gebed Heer, mijn God, waarom? Herken je dat? Als jij getroffen wordt, bidt dan. En leg je waaroms bij God neer. Heer, mijn God, waarom? En dan gebeurt het wonder. De dode staat op. De jongen leeft weer. God zorgt voor haar veel bijzonderder dan ze dacht. Wat een God!

21 4. Maar wij: God zorgt voor ons, we eten, we drinken, als wij dan getroffen worden? Gebeurt er dan ook een wonder? Nee toch? Heb je dan dus eigenlijk niks aan dit avondmaal? Zijn het mooie woorden, God zorgt voor ons, tot Hij je in de steek laat? Nee! Zo is het niet! Om twee redenen niet: 1: Hier wordt een dode weer levend gemaakt als Elia bidt. Waar doet je dat aan denken? Het doet mij denken aan Pasen. En aan de belofte dat wij net als Jezus uit de dood op zullen staan. De graven zullen open gaan en de doden zullen weer leven. Hier op de begraafplaats in Franeker net zo goed als bij die weduwe in Sarefat. Is dat een doekje voor het bloeden? Het duurt immers zo lang voor Jezus komt. Zo kan het voelen als een betekenisloze belofte. Maar God komt maar één keer om in één klap alle doden levend te maken. Stel je eens voor hoe het dan is: niet maar één jongen weer levend. Maar duizenden, miljoenen graven die open gaan. Die weduwe verlangde naar haar dode zoon. En die stond op. Maria verlangde op goede vrijdag naar haar dode zoon. En die stond op. Wij leven in de tijd van Advent. Verlangen wij naar Gods Zoon, die leeft? Advent is: uitkijken naar Jezus die komt. Hij komt om de doden weer levend te maken. Er gaan dan geweldig veel grote wonderen gebeuren. Hij laat ons niet vallen!

22 Bid vraag dat Hij komt. Verlang daarnaar. Verlang naar Jezus, die voor ons zorgt! En 2: Dat is niet alleen toekomstmuziek. Dan zou het inderdaad toch wel een beetje een doekje voor het bloeden zijn. Maar we vieren steeds weer avondmaal. We eten brood en we drinken wijn. En dat betekent wat! Op weg naar Jezus komst krijgen we meer dan genoeg om te leven. De Heilige Geest is er al. In onze inwendige mens krijgen we al zoveel: genezing, vergeving, rust, vrede, blijdschap, nieuwe energie, onbezorgdheid, de vrucht van de Geest. Er gebeuren wonderen. Ook vandaag. Klein en onopvallend, zoals bij Elia. Kinderen in China. Hun ouders zitten in de gevangenis, omdat ze Jezus volgen. Ze zijn alleen thuis. Achter het huis is een beekje. Er zat nooit vis in die beek. Maar zolang hun ouders gevangen zitten, is er altijd vis. Elke dag weer. Zolang hun ouders gevangen zitten. Dat is maar één voorbeeld. Er gebeuren ook vandaag wonderen, ook hier. Dat wij hier zijn als gemeente, dat is een wonder. En alleen hier in de gemeente al is zoveel te vertellen over hoe Gods kracht hier werkt. Wie trots is, die ziet het niet. Die kijkt er overheen. Wie nederig is en klein, die ziet het. God is groot. Hij doet wonderen. En Jezus, Hij komt. De doden zullen opstaan, ook onze doden! Efeze 3, Verrijk elkaar vanuit Gods overvloed, tot eer van God Samen God eren (2)

23 Viering Heilig Avondmaal Liturgie Voorzang Ps 8,1.3 Stil gebed Votum Groet Zingen Ps 8,4.6 Wet Zingen: LB 169,1.2.4 Gebed Lezen: Efeze 3,14-21 Preek Zingen LB 95 Gebed Collecte Lezen formulier II Zingen: Gez 71 canon Viering Zingen: Ps 68,8.13 Zingen: Gez 139,1.3.6 Zegen Opmerking: - Ik vind het prettig om het even van te voren te horen wanneer deze preek ergens in een kerkdienst gelezen wordt. In mijn mailbox past altijd nog wel een mailtje: hansburger@filternet.nl Preek over Efeze 3,14-19 Verrijk elkaar vanuit Gods overvloed, tot eer van God 1. Soms kan iets kleins een heleboel betekenen. Een vader die van basketbal houdt en die net op de tribune heeft gezeten. Zijn zoon heeft gespeeld. Hij is trots op zijn zoon. De ene na de andere bal ging het netje in. Een mooie score! Hij loopt naar beneden, zoekt hem op. In het voorbijgaan een klap op zijn schouder, en een opgestoken duim. Dan gaat hij naar zijn auto. Zijn zoon glimt. Dit gebaar zegt meer dan duizend woorden. Het is maar net wat iets kleins betekent. Je kunt het zien gebeuren hier bij het avondmaal en denken: wat een klein stukje brood. Is dat het nou? Maar soms kan iets kleins een heleboel betekenen. Jezus Christus geeft zichzelf in brood en wijn. Aan jou, als je hier zit en je het aanneemt en dat kleine stukje brood eet. Aan jou, als de beker langskomt in de rij en je maar één slok neemt. Het lichaam van Christus. Het bloed van Christus. Het zegt meer dan duizend woorden.

24 Wil je wel wilt proberen te vatten in woorden wat God ons geeft? Luister dan eens naar Paulus, in het slot van Efeze 3. Het is een climax van een heel verhaal. Paulus laat zien wat God ons in Christus allemaal geeft. Ook al zit hij zelf in de gevangenis, hij is diep onder de indruk. Hij maakt zich niet druk om zichzelf. Hij bidt, voor de christenen in Efeze. Het is een prachtig gebed, omdat het laat zien waar dat kleine stukje brood en dat kleine slokje wijn voor staan. Voor een machtig grote overvloed. Hij gaat op de knieën en dat past. Dat past bij die God. In eerbied op de knieën gaan. Doe jij dat wel eens? Ga op de knieën voor God. Laat ook je lijf meedoen in de aanbidding van God. Eerbied zichtbaar in hoe je neerknielt. In gebed knielt Paulus voor de Vader, die de vader is van elke gemeenschap. Elke gemeenschap. Dat het wordt overal op aarde uitgedeeld. Het lijkt weinig. Maar Gods gastvrijheid is wereldwijd. Dat kan Hij aan. Zoveel liefde heeft Hij te geven. Zoveel warmte. Zoveel aandacht. Zoveel vergeving. Zoveel nieuwe energie. Zoveel heilige volmaaktheid. Die geweldig gastvrije God nodigt ook ons hier in Franeker aan de avondmaalstafel uit. Daar horen brood en wijn bij: een gemeenschap van liefde. God is de Vader van onze gemeenschap! Van onze kringen. 2. Dat kleine stukje brood staat voor een rijke overvloed. Wereldwijd. Niet voor niets spreekt er uit dit Bijbelgedeelte overvloed. Het stroomt over en het blijft over stromen. Gods glorie, Gods luister, Gods heerlijkheid, Gods eer het is een oneindige bron. Een bron waarvan? Kijk in vers Een bron van wat de Heilige Geest geeft en wat Jezus Christus geeft. Wat geeft de Geest? Kracht en sterkte in je innerlijk wezen. Wat kun je van binnen soms leeg zijn. Futloos. Moe. Laat me maar even. Ik heb geen puf meer. Bang. Bezorgd. Hoe moet ik verder? Ik weet het niet meer! En dat vreet ook weer energie. Of boos. Gefrustreerd. Die ontzettende sukkel. Hij komt er hier nooit meer in. Ook daar word je van binnen niet rijker van. Hoe voel jij je van binnen? Kun je je voorstellen dat God voor iedereen meer dan genoeg over heeft om je van binnen kracht te geven? Sterkte? Jou, en ieder ander? Nieuwe energie. Nieuwe onbezorgdheid. Nieuwe liefde. Positief. Vitaal.

25 Bedenk dat: dat kleine stukje brood, het smaakt naar meer. En terecht. God geeft veel meer. We merken toch dat God in ons leven de geestelijke honger wil stillen? Dat geloven we toch? Dat God onze diepe geestelijke dorst wil lessen met het bloed van Golgotha? Het is er ook voor jou en voor jou en voor jou en voor mij. Maar, dan heb ik het dus over het bloed van Golgotha. Die kracht en die energie, die heeft een heel specifieke kleur. De kleur van Jezus Christus. Daarom krijgt ook niet iedereen die kracht en die liefde. Er is kracht en sterkte voor iedereen. Maar niet iedereen krijgt uit die overvloed. Alleen diegenen die hier aan de avondmaalstafel hun eten en hun drinken willen zoeken. Niet iedereen wil hier komen. En jij? Hoor jij bij die mensen die hier aan tafel komen? Of dat graag willen? Die zeggen: Ik heb niemand meer nodig dan Jezus. Ik geloof in Jezus. Hij is mijn leven. Veel meer dan een stukje brood, een slokje wijn. Natuurlijk. Hij is alles voor me. Door dat geloof geeft de Geest dat Jezus Christus zelf in ons innerlijk komt wonen, in onze harten. Moet je je voorstellen. Misschien klinkt het zo gewoon. Maar het is wat: Jezus Christus zelf komt in jouw hart wonen. Zoals Hij sterker is dan de dood. Zoals Hij nee zegt tegen wat slecht is. Zoals Hij helemaal voor God gaat. Zoals Hij van je houdt. Zoals Hij God is. 3. Wat gebeurt er dan? Dan ben je geworteld en gegrondvest in de liefde. Denk aan een plant die je wilt verpoten. Je graaft hem uit. De wortels zitten overal in de rondte en in de diepte. Zo jij en ik, niet met onze wortels in de grond, maar met onze wortels in de liefde. Denk aan een huis dat gebouwd wordt. Heipalen gaan de grond in. Daarop beton van de fundering. Allemaal onder het maaiveld. Pas dan komt het huis. Zo ondergronds stevig vast liggen niet op beton of op heipalen, maar op liefde. Kun jij van mensen houden? Misschien wel niet. Ik heb wel momenten gehad dat ik wanhopig rondliep. Heer, verlos me van mezelf. Ik kan het niet, van mensen houden. Wij zijn niet vanzelf mensen die in de liefde verworteld zijn. Gefundeerd op de liefde. Kun jij van mensen houden? Zonder Jezus, zonder de Geest kan het niet.

26 Dus worden ook de kringen niet vanzelf een succes. Jouw kring wordt geen succes zonder Jezus, zonder de Geest. Leer van Paulus waar je moet zijn: bij God. Bid dat de Vader vanuit zijn liefdevolle overvloed de kracht van de Geest geeft, zodat Jezus Christus in je woont. Ga niet naar je kring zonder dat te bidden. Dan kun je van elkaar gaan houden zoals Jezus zou doen. Dan kun je zeggen: Ik wil jou van harte dienen en als Christus voor je zijn. Dat heb je nodig. Want mensen verschillen. Ook op al die nieuwe kringen. De één zit in een rolstoel, de ander is buschauffeur, een derde is met pensioen, een vierde studeert nog. De een heeft kinderen, de ander heeft net verkering. De een heeft kinderen verloren, de ander is weduwe. De een is geduldig, teruggetrokken; de ander heetgebakerd, vurig. Met de een kun je overweg, de ander irriteert je. Zonder liefde worden die verschillen tegenstellingen. Mensen vechten elkaar de tent uit. Kunnen elkaar maar beter ontlopen. Maken elkaar kapot. Maar als je samen je wortels uitgeslagen hebt in dezelfde bodem: de liefde; als uit Gods overvloed dezelfde Jezus in je is komen wonen. Als dezelfde Vader door zijn Geest jou kracht en sterkte gegeven heeft. Als dat zo is Dan blijven het op een kring 10 tot 15 verschillende mensen. Maar wat staat er na vers 17? Als zo door de Geest, door Christus, jouw leven een leven is op basis van liefde, dan Ja, wat dan? 4. Dan zul je met alle heiligen samen gaan begrijpen wat je in je eentje nooit kunt (vers 18 en 19): Dan zult u met alle heiligen de lengte en de breedte, de hoogte en de diepte kunnen begrijpen, ja de liefde van Christus kennen die alle kennis te boven gaat Alleen is maar alleen. Wie alleen blijft, ziet maar weinig van God. Die leert Gods overvloed nooit echt kennen. God is zoveel groter dan ik kan overzien. Dan jij in je eentje kunt bedenken. Paulus zegt in vers 20 dat God bij machte is oneindig veel meer te doen dan wij vragen of denken Oneindig veel meer. Dan wij biddend, denkend, kunnen beseffen. Dit avondmaal, dat stukje brood, die slok wijn, het is nog maar een begin. Hier begint het. Bij jullie op de kring gaat het verder. Juist omdat we verschillend zijn hebben we elkaar nodig. Blijf alsjeblieft verschillend! Zorg dat er iemand is die naar links kijkt. Een ander naar rechts. Iemand die terug kijkt. Weer een ander vooruit. Of omhoog. Alleen dan, als je verschillend bent, kun je een beetje zicht krijgen op Gods

27 geweldige liefde. Tenminste, als je je laat leiden door de Geest. Als Christus in je woont. Als je Bijbel je uitgangspunt is. Die verschillen zijn nodig. En als we in de liefde staan, dan zijn ze ook geweldig leuk! Iemand merkt hoe God rust geeft. Een ander hoe troostend het was wat er op de begrafenis van haar man gezegd werd. Of hoe bijzonder de zegen is die God geeft als je kind gedoopt wordt. Of hoe wonderlijk God in je leven in kan grijpen. Hoe God haast op een grappige mensen op je pad kan brengen. Hoe Hij idealen geeft en inspiratie. De een houdt van worship, de ander zit op een mannenkoor. De één spreekt een meer gereformeerde taal, de ander een wat evangelische. Mannen en vrouwen door elkaar. Mensen uit de dorpen en uit Franeker. Jongeren en ouderen bij elkaar Proef samen van Gods liefde. Deel die liefde met elkaar. Want samen zie je meer. Samen merk je hoe God iedereen kracht geeft, sterkte, zijn Geest, verschillend, en steeds weer mooi. Wat kunnen we dan elkaar verrijken. Want het komt allemaal uit dezelfde overvloed: Gods machtig grote luister. Stroom samen vol met Gods volkomenheid zoals Paulus schrijft in vers 19. Dan loopt het er vanzelf op uit dat je samen God eert. Als je vol stroomt van God, wat blijft er over, dan het samen uit te roepen, te zingen: Aan God komt de eer toe! In de kerk, schrijft Paulus ja in de kerk. En dus in de kringen. In alle generaties. Daarom zitten ze ook door elkaar en bij elkaar op kring. Zo groot en machtig is God. Een God van een oneindige overvloed. Steeds weer nieuw. Steeds weer fris. Tot in alle eeuwigheden. Breng Hem de eer met heel je leven! Openbaring 19, Door het avondmaal: aanbidding, verlangen, gemeenschap Viering Heilig Avondmaal

28 Liturgie Voorzang LB 281,1.3.4 Stil gebed Votum Groet Zingen: Ps 134 Wet Zingen Ps 148,1.4.5 Gebed Lezen: Openbaring 19,1-10 Preek over Openbaring 19,1-10 Zingen: Gez 70 Gebed Collecte Avondmaalsviering Lezen formulier Geloofsbelijdenis Zingen Gez 126,1.5 Viering Zingen Gez 71 Dankgebed Zingen LB 114,2.3 Zegen Opmerking: ik vind het prettig om het even van te voren te horen wanneer deze preek ergens in een kerkdienst gelezen wordt. In mijn mailbox past altijd nog wel een mailtje: Preek over Openbaring 19,1-10 Door het avondmaal: aanbidding, verlangen, gemeenschap Broers en zussen, gemeente van Jezus Christus, 1. Waar verlang jij naar? Naar de bruiloft van het lam? Dat verlangen kan zomaar wegzakken. Als je jong bent en aan een nieuwe opleiding gaat beginnen. Als je midden in het leven staat en geniet van allemaal mooie dingen. Als je kleinkinderen komen logeren. Het is hier toch prima? De bruiloft van het lam, hij verdwijnt zomaar achter de horizon. Net zoals God zomaar achter de horizon verdwijnt.

29 Daarom komen we elke zondag hier in de kerk. Hier kunnen we weer gaan beseffen: samen met de mensen en de engelen in de hemel mogen we God aanbidden. Daarom vieren we het avondmaal we zouden het vaker moeten doen. Er staat hier voorin de kerk een gedekte tafel. Straks worden we uitgenodigd om het mee te vieren. Vanuit die viering zijn allerlei lijnen te trekken. Eén daarvan is de lijn naar de toekomst. Als Jezus het avondmaal instelt, zegt Hij kijk maar in Lucas 22: Want ik zeg jullie: ik zal geen pesachmaal meer eten voordat het zijn vervulling heeft gevonden in het koninkrijk van God. En even later, bij de beker: Neem deze beker en geef hem aan elkaar door. Want ik zeg jullie: vanaf nu zal ik niet meer drinken van de vrucht van de wijnstok tot het koninkrijk van God gekomen is. En Paulus zegt in 1 Korinte 11: Dus altijd wanneer u dit brood eet en uit de beker drinkt, verkondigt u de dood van de Heer, totdat hij komt. We vieren avondmaal tot Jezus komt. Tot het avondmaal vervuld wordt in het koninkrijk van God. We zijn op weg naar de komst van Jezus Christus; naar het koninkrijk van God, naar een geweldig feest: de bruiloft van het lam. Wij zien dat vaak als toekomstmuziek. Het ligt achter de horizon. Wij leven hier en nu. Maar avondmaal vieren we opdat ons geloof versterkt wordt, en dat wil dus ook zeggen: om scherp in beeld te houden waarnaar we op weg zijn. Zo staan we bij het avondmaal vanmorgen stil bij Openbaring 19. Om die horizon weer open te breken. Om de aanbidding en het verlangen levend te houden. En om van daaruit samen een gemeenschap te zijn. Drie kernwoorden dus vanmorgen: aanbidding verlangen gemeenschap. 2. Aanbidding. Hallelluja dat komt uit het Hebreeuws. Loof de HEER: loof hallelu JHWH ja. God prijzen, loven, aanbidden? Doe jij dat wel eens? Hoe vaak zeg je het zelf in je gebed: Heer, we prijzen u? We maken u groot? We bewonderen u? We aanbidden u vol eerbied? In de muziek is het herontdekt: worship, aanbiddingsmuziek. Tegelijk: onze samenkomsten heten ook niet voor niets eigenlijk erediensten. We komen hier om God te dienen, door hem te aanbidden, te eren. Wist je dat? Het gaat hier om God.

30 De Paus, Paus Benedictus heeft een boek geschreven over Jezus. Daarin zegt hij: wat Jezus ons weer geeft, dat is God. Toen ik dat las vond ik het teleurstellend, is dat nu alles wat je kunt zeggen? Is dat het nu Jezus brengt ons weer bij God? Maar later dacht ik: zie je wel wat je eigenlijk doet? Ik vind het belangrijk dat ik verlost word, dat ik vrede krijg, dat ik bevestiging vind. Maar God, hoe belangrijk is die voor me? Stel je voor dat je een vriend hebt van wie je veel houd. Maar als je op bezoek komt, cadeaus geeft, heeft je vriend alleen oog voor de cadeaus en niet voor jou. Zo blijft het ikke ikke ikke en God kan stikke. God komt nog steeds niet in beeld. Wat is dat eigenlijk kwetsend voor God. In hoeverre herken jij dat? Waarom ben jij christen? Voor jezelf, je eigen redding, dat jij kracht krijgt, dat jij in de hemel komt en vrede krijgt, dat jouw leven zinvol is? Of is jouw geloof ook meteen de vervulling van het eerste gebod: God liefhebben met heel je hart, heel je verstand, al je kracht? Zo ziet Maarten Luther, een kerkvernieuwer uit de 16 eeuw het: wie gelooft, wie op God vertrouwt, vervult daarmee meteen het eerste gebod. Want God echt vertrouwen, dat kan niet zonder van Hem te houden. En zo is het natuurlijk als het goed is. Geloven is natuurlijk geloven dat God redding geeft, dat Hij machtig is, dat Hij al het kwaad uit de wereld weg doet. En dan God zien als een machtige redder. En Hem daarom bewonderen. Blij zijn met Hem. Van Hem houden. Kijk in Openbaring 19: Halleluja! De redding, de eer en de macht zijn van onze God, want zijn vonnis is betrouwbaar en rechtvaardig. Hij heeft immers de grote hoer, die door haar ontucht de wereld in het verderf heeft gestort, veroordeeld en het bloed van zijn dienaren op haar gewroken. Wat we hier vieren, hier aan deze tafel. Dat is redding. Dat is dat de macht van het kwaad gebroken is. Dat alle slechtheid weggedaan wordt uit ons leven, uit onze wereld. En dat God er weer is! Weer onze God! Laat het avondmaal dus een reden zijn om God te loven. Te prijzen. Te aanbidden. Van Hem te houden met heel je hart, heel je verstand, en al je kracht! 3. Verlangen. Dat is het tweede woord. Laten we wel zijn: God maakt het ons niet moeilijk, om van Hem te houden. Integendeel, Hij maakt het ons juist makkelijker om echt van Hem te gaan houden. Kijk wat Hij ons allemaal geeft. Kijk hoe Hij naar ons toekomt in de persoon van Jezus Christus. Hij heeft alles voor ons over gehad zichzelf, zijn eigen leven. Hij zoekt ons hart Hij wil ons, als zijn lief, zijn vriendin, zijn vrouw, zijn bruid. In zijn liefde wil Hij eigenlijk maar één ding: dat er liefde brandt in ons hart. Verlangen naar Hem. Wat brandt er in jouw hart? Is dat verlangen naar Jezus onze bruidegom? Of brandt er iets anders? Verlangen naar macht, naar geld, naar wraak, naar Ja, vul het maar in.

31 Of misschien helemaal niks omdat je hart kil is, verveeld, verzuurd? Stel je het eens voor er staat een bruiloft gepland, kaarten zijn verstuurd, alles is georganiseerd, de bruidegom heeft een geweldige verrassing bedacht voor zijn bruid, en de bruid heeft geen zin meer. Beste mensen laten we avondmaal vieren om het verlangen naar onze bruiloft levend te houden. Misschien betrap je jezelf wel op een koud hart. Kom dan hier aan tafel een tafel van vergeving en vernieuwing. Kom met berouw en een gebed om vergeving in je hart Heer, vergeef me mijn koude hart. En proef hier weer de liefde van God. Liefde waar je warm van wordt. En kleed dan jezelf met zuiver stralend linnen met goede daden. Laat je leven een uitdrukking zijn van verlangen naar de bruiloft van het lam. Een bruid in de laatste weken voor de bruiloft, die is druk met van alles. Laatste dingen regelen. Ceremoniemeesters spreken. Jurk passen. Afspraak maken bij de kapper. Zo leven dat je nog mensen om je heen uitnodigt om mee te gaan. Dat je ruzies die er nog zijn bij legt. Dat je Jezus, de bruidegom, verrast met je liefde. Met liefde voor zijn gemeente. Gebruik dit avondmaal om jezelf opnieuw te richten op de bruiloft, om te verlangen naar de bruiloft van het lam. 4. Aanbidding, verlangen. En gemeenschap. Dat is het derde woord. We gaan straks in de hemel dineren het bruiloftsdiner. Dan wordt het leven een feest. Dan is er liefde vrede blijdschap een geweldig feest! Dat is wat we hier met elkaar delen we zijn allemaal op weg naar hetzelfde diner. En we houden allemaal van dezelfde Heer. Daarom zijn we hier ook een gemeenschap niet omdat we van orgelmuziek houden, of gehecht zijn aan bepaalde manier van zingen, of omdat we op dezelfde politieke partij gestemd hebben, of omdat we dezelfde hobby s hebben, of omdat we even oud zijn. Het avondmaal is een herinnering aan wat ons bindt. Wat ons tot een gemeenschap maakt. Laat dat het ook zijn wat ons bindt: Jezus Christus. Dat gaat niet vanzelf. Soms maken ruzies het alleen maar ingewikkelder. Daarom begint het in de kerk met elkaar vergeven. Die kleren van zuiver stralend linnen, daar hoort ook bij: je broer of zus in de kerk vergeven. In liefde elkaar vasthouden. Samen een gemeenschap zijn. Want zou dat niet Gods ideaal zijn: allemaal aan één tafel: Joukje en Gerlean en Bram en Marry en Marion en Arie en Sjirk en Janke en Emil en Otto en Gea en Jitse en Margriet en Jan en Leo en Marc en Klaas en Tjibbele en Dingeman en Wieger en Herman en Sietske en Astrid en Kor en Jaquelien en Hemke en Erna en Jacoba en Sjanie en Watze en Petra en Evy en noem maar op samen aan één tafel. God legt ons niets in de weg om zo nu al samen één te zijn integendeel, dat is wat Hij wil. Samen één in aanbidding van God. Samen één in onze liefde voor Jezus Christus. Samen op het bruiloftsfeest van het lam en daarom nu hier samen één in Christus.