De Emiliehoeve in haar voortbestaan als therapeutische gemeenschap bedreigd?

Transcriptie

1 KRANT VAN DE VERENIGING VAN VRIENDEN VAN DRUGVRIJE PROGRAMMA S DEEL VAN DE OPLOSSING ambi geregistreerd najaar 2011? De Emiliehoeve in haar voortbestaan als therapeutische gemeenschap bedreigd? De vriend, najaar

2 Van de redactie Wordt de Emiliehoeve in haar voortbestaan als Therapeutische Gemeenschap bedreigd? Beste Vrienden, Dit is een speciale editie, geheel gewijd aan de Emiliehoeve. In deze Vriend vinden jullie informatie over de stand van zaken met de EH. Waarom? De Emiliehoeve maakt onderdeel uit van de Parnassia Bavo Groep, en valt daarbinnen onder Brijder Verslavingszorg. Parnassia Bavo wordt geconfronteerd met zware bezuinigingen, opgelegd door het Ministerie van VWS. Deze bezuinigingen worden ook bij de EH neergelegd. Eind augustus was er een voorgenomen besluit bij de Raad van Bestuur om het aantal bedden van de Emiliehoeve terug te brengen van 32 naar 14, aan te vullen met ambulante plaatsen. Ook bestond het plan om de behandelduur te verkorten. Zelfs schijnt te worden overwogen om de alom bekende naam Emiliehoeve te laten verdwijnen. Naar mijn mening zouden uitvoering van deze plannen de dood in de pot betekenen voor het werken met het model van de Therapeutische Gemeenschap, zoals dat in de EH gebeurt. Voor veel gemotiveerde verslaafden is de beste behandelmethode een opname in een therapeutische gemeenschap, aangevuld met specifieke therapieën. Dit is al jaren lang op de Emliehoeve het geval. Het programma op de Emiliehoeve is niet hetzelfde gebleven, maar heeft zich, met behoud van de filosofie dat de deelnemers leren zelf verantwoordelijk te zijn voor hun behandeling, steeds verder ontwikkeld. Onze Vereniging was het met het voorgenomen besluit totaal niet eens. Daarom heeft het bestuur actie ondernomen. Eerst schreef ik op 26 augustus een brief namens het bestuur van de Raad van Bestuur van Parnassia Bavo. Vervolgens ging een persbericht uit naar de pers, de landelijke en gemeentelijke politiek, de instellingen en ons netwerk. Daarna hebben wij een gesprek gevoerd met de heer Tupker, bestuurder van Brijder. Martien Kooyman en ik zijn geïnterviewd in een uitzending van TV-West. Er hebben artikelen met onze reactie op de voorgenomen plannen gestaan in Metro, Den Haag Centraal en het Haags Straatnieuws. Ook werden contacten uit binnen- en buitenland door ons van de plannen op de hoogte gebracht. Hier zijn veel reacties op gekomen. Een aantal hiervan zijn opgenomen in deze krant. Intussen heeft er een heroverweging plaatsgevonden binnen de Raad van Bestuur van Parnassia Bavo en de directie van Brijder. De directeur zorg van Brijder, mevrouw Elsbeth de Ruijter, kon ons op 13 oktober j.l. verzekeren dat de beddenreductie van de Emiliehoeve voorlopig niet doorgaat. Er is hierdoor de mogelijkheid blijven bestaan om een behandeling voort te zetten die bewezen heeft effectief te zijn en in plaats van geld kost geld op levert. Wij zijn verheugd met dit besluit, maar op langere termijn is onze bezorgdheid hierdoor nog niet geheel weggenomen. Persoonlijk gaat dit alles mij enorm aan het hart! Ik ben in 1975/1976 bewoner van de EH geweest; het doorlopen van het Programma was een ommekeer in mijn leven. En als ik tegenwoordig zo nu en dan op de EH kom, voel ik nog steeds dat wij-gevoel, samen werken aan een nieuw leven. Ja, dat is er nog steeds! We houden jullie op de hoogte. Nieuwe leden zijn altijd welkom, zeker in deze onzekere tijd. Op te geven bij ondergetekende, adres Kees van Eendenburg, Secretaris van de Vereniging Vrienden van Drugvrije Programma s Redacteur van de Vriend 2 De vriend, najaar 2011

3 Bericht van het bestuur Plannen Emiliehoeve gewijzigd De voorgenomen plannen van Brijder Verslavingszorg, de grootste verslavingszorginstelling van Nederland, van Texel tot Rotterdam, onderdeel van de Parnassia Bavo Groep, om de capaciteit van de Emiliehoeve zodanig te verminderen dat het voortbestaan als Drugvrije Therapeutische Gemeenschap ernstig bedreigd zou worden, leidde tot onbegrip en verbijstering bij het bestuur van de Vriendenvereniging. Temeer daar het aantal op abstinentie gerichte behandelprogramma s voor verslaafden in Nederland de laatste jaren sterk is gereduceerd, hebben wij als Vrienden van Drugvrije Programma s tegen dit voorgenomen besluit direct stelling genomen. Er zijn in Nederland meer verslaafden op wachtlijsten voor een opname dan er plaatsen zijn. Het jaarverslag van Parnassia Bavo 2010 (kerncijfers) noemt onder kopje Capaciteit: een groot aantal klinische en deeltijdbedden is afgebouwd en omgezet in ambulante vormen van zorg. Dit is een meer efficiënte vorm van zorgverlening. Ook in 2011 wordt dit beleid dus doorgezet, ongeacht of dit functioneel is voor een duurzame verslavingsbehandeling in Nederland. Als we breder kijken naar wie in Nederland verantwoordelijk is voor een verantwoorde, duurzame verslavingszorg, met een zo positief mogelijke uitstroom, dan zien wij vier partijen: de beleidsmakers - het Ministerie VWS: deze hebben toegestaan dat er in de afgelopen jaren een enorme hoeveelheid verslavings instandhoudende programma s werden gestart. Tegelijkertijd werd een aantal drugvrije therapeutische gemeenschappen gesloten. Dit noemen wij wegkijken ; de controllers - het parlement: heeft langdurig geen belangstelling getoond voor de resultaten van verslavingsbehandeling. Dat noemen wij wegkijken en het honoreren van pappen en nathouden. De belangstelling gaat vooral uit naar bestrijding van overlast; de betalers - de brancheorganisatie van zorgverzekeraars: in eerste instantie laten zij weten dat zij geen invloed te kunnen uitoefenen op het beleid van de individuele instellingen in de verslavingszorg. Verwacht mag worden dat zij opkomen voor een zo goed mogelijke behandeling van de verzekerden; de uitvoerders de verslavingsinstellingen: kunnen dus ongestoord hun beleid wijzigen, waarbij de vraag wat is goed is voor verslaafden, wat innovatief is en wat duurzame verslavingszorg is, een ondergeschikte rol speelt. Het lijkt te gaan om productieafspraken, in- en verkoop van zorg en andere bedrijfseconomische merites. Dat de grootste psychiatrische instelling in Nederland, de Parnassia Bavo Groep, met een omzet in 2011 van euro, met deze plannen is gekomen, zonder naar de inhoud, de wenselijkheid en de resultaten van de Emiliehoeve te kijken, achten wij een veeg teken. En dan bedoelen wij zowel de resultaten in termen van geslaagde behandelingen als financiële resultaten. WIJ CONCLUDEREN dat er een enorme hoeveelheid geld in de verslavingszorg, bij de GGD s en bij Jeugd en Gezin wordt gespendeerd, waarbij betaald wordt op basis van inspanningsverplichting, zonder te kijken naar het resultaat. Dit geld wordt uiteindelijk opgebracht door de belastingbetaler. Verslaafden uit Nederland moeten voor een op abstinentie gerichte behandeling uitwijken naar instellingen als Castle Craig in Schotland (AWBZ-betaald), of naar dure faciliteiten in Curaçao, Zuid-Afrika, Zwitserland, etc. En dat terwijl in een groot aantal landen in en buiten Europa uitstekende resultaten worden bereikt met het model van de Therapeutische Gemeenschap. Resultaten in termen van weer aan het werk gaan, een gezin stichten of dat herstellen, belasting gaan betalen, geen criminaliteit bedrijven en niet meer in aanraking met politie en justitie komen. Het bestuur is verheugd dat de plannen met betrekking tot de Emiliehoeve voorlopig niet doorgaan. We houden de verdere ontwikkelingen nauwgezet in de gaten. Het bestuur De vriend, najaar

4 Never change a winning team Onderzoek ondersteunt goede resultaten van de Emiliehoeve medische studenten, die de interviews uitvoerden. Een aantal van hen zijn nu psychiater. In 1974 bezocht ik voor het eerst een therapeutische gemeenschap voor verslaafden in de Verenigde Staten. Het was de therapeutische gemeenschap Parkville van de organisatie in New York, Daytop Village. Het was een voormalig hotel. Er waren 150 bewoners. Er waren zeven stafleden verantwoordelijk voor de behandeling, allen ex-verslaafden, gegradueerden van een therapeutische gemeenschap. Eenmaal per week landde er op de airstrip een psychiater om een aantal bewoners te zien. Uit follow-up onderzoek was vastgesteld, dat meer dan 75 % van degenen, die het programma hadden afgemaakt niet meer terugvielen in druggebruik of crimineel gedrag. Toen drong het tot mij door dat de gemeenschap zelf met zijn filosofie van zelfhulp, betrokken zijn bij anderen en het leren van rolmodellen de therapie was. Zoals George De Leon, onderzoeker van Phoenix House het beschreef in zijn boek: The community as method. Kort na de start van de Emiliehoeve in 1972 besloot ik een onderzoek te doen naar de resultaten. Ik werkte behalve op de Emiliehoeve als universitair docent op de Afdeling Preventieve en Sociale Psychiatrie van de Erasmus Universiteit. Ik wist toen nog niet dat dit promotieonderzoek meer dan tien jaar zou vergen. De succesvolle ex-bewoners werden na hun behandeling vijf jaar gevolgd. Er is door 55 mensen meegewerkt aan dit onderzoek. Onder hen waren 43 figuur 1. In mijn eigen follow-up onderzoek naar de resultaten van de Emilihoeve, via interviews uitgevoerd twee jaar na vertrek uit het behandelprogramma, bleek dat 80% van degenen, die het programma hadden afgemaakt, de gegradueerden, geen drugs meer hadden gebruikt of crimineel gedrag hadden vertoond. Niet iedereen voltooide het totale programma: minimaal een jaar opname in de Emiliehoeve, gevolgd door een jaar nazorg, waarvan ten minste een jaar wonend in een re-entryhuis in de stad. Uit het onderzoek bleek, dat de voorspeller voor succes de tijd was die aan het programma werd deelgenomen: minder dan drie maanden: geen succes, een half jaar: 30 %, een jaar: 70 % succes (zie figuur 1). Van iedereen die opgenomen was op de Emiliehoeve, inclusief degenen die maar kort waren gebleven was het succespercentage 32 %. Tien jaar later werd het onderzoek bij iedereen die tenminste een half jaar was opgenomen herhaald door de psychiater Chris van der Meer. Hij vond een vergelijkbaar resultaat. Het succes van de gegradueerden was zelfs 87% (figuur 2). In de tabel wordt het onderzoek van Chris van der Meer (FU 2) vergeleken met dat van mij (FU 1). Van der Meer onderzocht alle bewoners die tenminste 6 maanden zijn gebleven. Zelf had ik bij de twee jaar follow-up interviews gevonden, dat een aantal exbewoners in het eerste jaar kort terugvielen in hun gebruik en daarna was gestopt. In het laatste half jaar voor het interview bleek van alle onderzochte ex-bewoners 49 % geen drugs meer te hebben gebruikt. Voor de vergelijkingsgroep (alleen opname voor detoxificatie) was dit 16 %. Ook vond ik dat het resultaat meer dan verdubbelde, als een ouder had deelgenomen aan oudergroepen. Het bleek dat hierdoor hun kinderen langer aan het programma deelnamen. De Emiliehoeve is thans een afdeling met 32 bedden van Brijder Verslavings- 4 De vriend, najaar 2011

5 zorg, een onderdeel van de Parnassia/ Bavo groep. De enige andere afdeling van Brijder, waar door follow-up onderzoek is aangetoond dat de behandeling succes heeft is het Project 4 (P4) voor verslaafde ouders en kinderen. De moeders en soms ook vaders wonen samen met hun kinderen in een normaal rijtjeshuis op korte afstand van de Emiliehoeve. In de huizen is er plaats voor 10 moeders met kinderen. Overdag gaan de kinderen naar school of een crèche, terwijl de ouders een behandeling volgen. Vijf jaar na de start van P4 werd een onderzoek gedaan naar de resultaten in verband met het verkrijgen van een aparte AWBZ erkenning. De verslaafde moeders waren gemiddeld zes en een half jaar verslaafd geweest aan hard drugs. De kinderen waren bij opname gemiddeld 3 jaar oud; 32% van de kinderen hadden psychosociale problemen. De gemiddelde opnametijd in de woonhuizen van P4 bedroeg 10 maanden; 42 % had het gehele programma afgemaakt (gemiddeld anderhalf jaar in het programma, inclusief ambulante nazorg). Een jaar na afsluiting van het figuur 2. programma bleek, dat 70% van de ouders geen hard drugs meer had gebruikt na hun vertrek. Bovendien bleek, dat de kinderen niet verschilden van die in een normale populatie. Therapeutische gemeenschappen voor verslaafden zijn van de behandelinstellingen voor verslaafden het meest onderzocht. In ons land is van intramurale behandeling voor verslaafden alleen voor de therapeutische gemeenschappen door follow-up onderzoek aangetoond, dat de behandeling effect heeft. Internationaal onderzoek toont een veelheid van practice based evidence aan van therapeutische gemeenschappen. Door de lange duur van het programma en de ethische bezwaren om iemand jarenlang therapie te onthouden is evidence based onderzoek met een gerandomiseerde controlegroep niet eenvoudig uit te voeren. Dit is in de Verenigde Staten inmiddels wel mogelijk geweest in gevangenisprogramma s. Zo werden in het Amity Donovan Project in Californië in een 5 jaar follow-up onderzoek een groep die aan een TG programma deelnam binnen de gevangenis en een TG programma na ontslag, vergeleken met een groep, die in de gevangenis eveneens voor behandeling had gekozen en die niet kreeg. Na vijf jaar bleek 42 % van de TG groep opnieuw gearresteerd tegen 76% van de controlegroep. Ik vond in mijn onderzoek dat de gemeenschap zelf vijftien factoren bevat die op zichzelf therapeutisch zijn. Hieraan kunnen therapieën worden toegevoegd, zoals de schemagerichte en cognitieve therapieën, die nu in de Emiliehoeve onderdeel van het programma zijn. Veel wat aan behandeling van verslaafden in andere programma s wordt toegepast is impliciet aanwezig in het TG model. Er is training in de sociale vaardigheid (impulscontrole, omgaan met agressie en frustratie), systeemtherapie (herstel van relaties met ouders en andere familieleden), psychodynamische therapie (emotioneel correctieve ervaringen, inzicht in eigen problemen en de relatie met anderen, leren herkennen en uiten van, vaak door druggebruik onderdrukte, emoties) en maatschappelijk herstel (opleiding, werkervaring, schuldsanering, vinden van een baan en huisvesting). Een essentieel verschil met een traditionele, meestal op een medisch model gebaseerde behandeling is, dat de deelnemers aan het programma in een therapeutische gemeenschap leren zelf verantwoordelijk te zijn voor hun behandeling. Alexander Bassin, de criminoloog die een van de oprichters was van Daytop Village noemde als kenmerk van drug verslaafden het hebben van een failure identity en het niet kunnen onderhouden van langdurige relaties. Vanuit een situatie van machteloosheid als resultaat van traumatische ervaringen en de verslaving zelf leert een bewoner op de Emiliehoeve weer macht over zijn leven te krijgen door een functie te vervullen in het behandelprogramma. Daarvoor moet de groep groot genoeg zijn en het verblijf voldoende lang om van elkaar te kunnen leren. Voor een goede dynamiek moet er in een therapeutische gemeenschap een wisselwerking zijn van bijeenkomsten in de grote groep en groepen van maximaal 12 deelnemers in steeds wisselende samenstelling. Er wordt nu op de Emiliehoeve gewerkt met een therapeutische gemeenschap met voldoende deelnemers, die lang genoeg opgenomen zijn om verantwoordelijkheid te dragen in het programma. Dit betekent, dat er alleen op werkdagen medewerkers aanwezig zijn van 9 tot 5 uur. In de avonden en ik het weekend hebben oudere bewoners de leiding. Hooguit enkele keren per jaar worden medewerkers, die achterwacht hebben voor overleg gebeld. Al meer dan 39 jaar wordt dit systeem op de Emiliehoeve zonder problemen met succes toegepast. Hierdoor is de Emiliehoeve de goedkoopste intramurale afdeling van Brijder. Bovendien vond Chris van der Meer in 2006 bij een kosten/baten analyse, dat de Emiliehoeve, zelf als slechts 25 % niet meer zou terugvallen (wat zeer conservatief is geschat), door een besparing van medische, juridische en maatschappelijke kosten na behandeling met aftrek van de kosten van de Emiliehoeve een besparing oplevert van 3,5 miljoen Euro per jaar. Als er moet worden bezuinigd, dan zal nagegaan moeten worden op welke wijze dit kan zonder een bedden reductie of een verkorting van een behandeling van succesvolle afdelingen, wat uiteindelijk slechts leidt tot een verhoging van kosten. Martien Kooyman oktober 2011 De vriend, najaar

6 Nadat het bestuur van de Vriendenvereniging kennis genomen had van het voorgenomen besluit met betrekking tot de Emiliehoeve heeft het een mailing uitgestuurd naar contacten in binnen- en buitenland, waarin het zijn verontrusting uitsprak over de plannen. Hierop zijn veel reacties gekomen, gericht aan de Raad van Bestuur van Parnassia Bavo. Hieronder volgt een overzicht van een aantal van deze reacties. Lewis Yablonsky As the author of 2 books on TCs based on my 50 years of researching this treatment method I strongly urge that the Emiliehoeve should not be closed as it has helped many addicts stop using drugs and would help many more. Since the Emiliehoeve was established almost forty years ago it has been a model for many other therapeutic communities. A reduction of the capacity to 14 persons living together will result in a weaker community and less opportunities to learn from each other. As someone who has seen the TC movement grow and truly help addicts I would urge that this TC is not reduced in size. Dr. Lewis Yablonsky Lewis Yablonsky, Ph.D. Professor*Legal-consultant*Expert Witness Psychotherapist*Crimilogist*Author U.S.A. Prof. Ambros Uchtenhagen Dear Chairman of Parnassia Bavo, I am much concerned about the news on an impending closing down of the Emiliehoeve institution. Although I realise the financial constraints which seem to impose this move, I want to share with you the main reasons why such a move may have unintended and costly consequences. First, your country has implemented an admirable multi-facetted system of treatment and care approaches for people with severe drug problems over the last decades. Long-term residential drug-free treatment is just one of the essential modalities, but indispensable in an integrated functional system, as well documented at the international level. Also the pioneering Dutch project scoring results includes the need for this modality for those who cannot be treated otherwise. Taking out this modality in sufficient capacity risks to overload other treatment approaches with clients they will not be able to serve adequately. Emiliehoeve is an effective, costeffective and good quality example of this modality with a good guarantee to provide good results in the future. Second, among the number of those receiving substitution treatment for opiate problems, we see an increasing number of people who cannot cope with the out-patient regime alone, and seek a more consistent therapeutic regime as offered in the residential institution. In my country, a majority of the long-term residential institutions are accepting by now methadone patients for a stabilisation period which helps them to cope better with an outpatient follow-up treatment and eventually to overcome their problems definitely. This is why we still have ca. 108 such residential facilities, mostly of the Therapeutic Community type, plus quite a number of semi residential institutional for the same purposes. Third, the characteristic of people with drug problems have changed and will change in the future. Besides heroin problems, which have levelled off or declined in Europe, severe problems with synthetic drugs and especially prescribed addictive pharmaceuticals. Those are the people who cannot be treated with substitution medications, as is the case for heroin dependence, and we already see an increasing number of these people in need of residential treatment. To build up new capacities after closing down means a waste of professional experience and competence, and is a costly adventure. I wish to thank you for yourconsideration of my arguments and remain, Hier begon het allemaal: de oude boerderij Emiliehoeve with kind regards Prof. Ambros Uchtenhagen Professor Social Psychiatry (emeritus), University of Zurich President of the Foundation of Addiction Research Zurich 6 De vriend, najaar 2011

7 Tony Gelormino, Italië To: Board of Directors, Brijder Organization Over 20 years I ve had the privilege of working with members of the Emiliehoeve program in the Netherlands. I was part of the consultant group that was one of the first drug and alcohol rehabilitation training centers that received non-governmental status at the U.N. We did a great deal of work with the significant others of the residents in Emiliehoeve, a program that research has shown to have long term positive results for both the individual client and society as a whole. We are, therefore, much saddened to hear that, because of the budget shortfalls all over the world, this particular program may suffer a 55% cutback in services. We believe that to be somewhat unbalanced. We understand the economic realities but would ask that individual and societal long term benefits not be sacrificed on the altar of short term budget balancing. It has been a difficult time for all forms of treatment and we wish you a thoughtful and balanced approach to the budget difficulties. Respectfully, Tony Gelormino President Pro-Tem W.F.T.C. Charles D. Kaplan, PhD Dear Mr. Valk, I am writing you today with an urgent request to reconsider the decision of the board of Parnassia Bavo, in response to the Ministry of Health s demand to reduce costs, to decrease the number of beds of the Emiliehoeve therapeutic community from 35 to a 14. I also request you to reconsider the relabeling of this therapeutic community as a specialized unit for the treatment of drug addicts with personality disorders. By such a relabeling, the integrity of the therapeutic community concept as a distinct, social oriented drug treatment modality is undermined and, with that, the mechanism accounting for its demonstrated success documented in the scientific literature. I have been working with Emiliehoeve since 1984 on numerous research projects related to social psychiatry and social work. This work started when I was named the Tinbergen Professor at Erasmus University Rotterdam. I continued in Rotterdam as the Volksbond Professor for Addiction Diseases and was the founding director of the Institute for Addiction Research (IVO). During my tenure in Rotterdam my research always involved a strong commitment to Emiliehoeve as an experimental research unit for innovative social medical drug treatment methodologies. This was consistent to the vision of Prof. Kees Trimbos who I worked closely with until his death. Prof. Trimbos always emphasized the need for a multi-modality approach to addiction treatment. The two cornerstones of an effective drug treatment system were the therapeutic community and low threshold methadone maintenance programmes. I was the promotor of two PhD dissertations in my first years at Rotterdam on these two modalities. After that I continued research on these modalities that resulted in several PhD theses. Emiliehoeve-connected researchers produced many international scientific publications not the least being the validation study of the Addiction Severity Index for Europe. This productivity brought much recognition to the Parnassia organization at the international scientific level. When I moved to Maastricht University where I worked until 2004, I continued collaboration with Emiliehoeve which was the Dutch research site in the Biomed II research project funded by the European Commission. I was the Principal Investigator of the project entitled Improving Psychiatric Treatment in Residential Programmes for Drug Dependency which worked with a common research protocol for relapse prevention in 26 therapeutic communities in 13 European states. This was the largest funded addiction research project in Europe to that date. Emiliehoeve played a decisive role in the project and was widely recognized for its high level of research and treatment and cost effectivity. It also demonstrated to Europe that the national drug policy of the Netherlands was true to the Trimbos spirit of a multimodal approach whose treatment experiments were more diverse than only the provision of heroin on medical prescription. In fact, much of the research staff of the successful national heroin experiment were also engaged in research with Emiliehoeve and committed to its therapeutic concept embodying this spirit. In closing, it would be a great disservice to the innovative spirit and the international legacy of the Dutch treatment system to disrespect Emiliehoeve by cutting it to its barebones and not openly acknowledging its therapeutic community treatment concept. While this may have some short-term financial and political benefits, it would seriously damage the vitality of a valuable national addiction treatment resource that has become associated with the Parnassia Bavo organization. If you have any further questions please do not hesitate to contact me. Thank you for both your attention and your consideration. With best wishes, Charles D. Kaplan, PhD Research Professor and Associate Dean of Research University of Southern California School of Social Work Hamovitch Center for Science in the Human Services U.S.A. De vriend, najaar

8 Dirk Vandevelde Geachte heer Stephan Valk, Geachte heer Gert Jan Tupker, Geachte mevrouw Elsbeth de Ruijter, Met verbazing heb ik vernomen dat Brijder Verslavingszorg van plan is om de Emiliehoeve een totaal andere bestemming te geven. Ik ben al 25 jaar actief in de behandeling van drugverslaafden in België. Als directeur van de therapeutische gemeenschap De Kiem (én als secretaris van de Europese Federatie van Therapeutische Gemeenschappen én als voorzitter van de Vlaamse Vereniging van Behandelingscentra Verslaafdenzorg) ken ik de werking van de Emiliehoeve al lang. De Emiliehoeve heeft model gestaan en staat nog altijd model voor zeer veel therapeutische gemeenschappen in gans Europa. Ik heb begrepen dat Brijder Verslavingszorg geconfronteerd wordt met opgelegde besparingen. Altijd een moeilijke opdracht om dat naar eer en geweten door te voeren. Het plan om het aantal bedden van de Emiliehoeve terug te brengen van 35 naar 14 en bovendien om de unit om te bouwen naar een gespecialiseerde module voor de behandeling van drugverslaafden met persoonlijkheidsstoornissen, gaat veel verder dan een besparing met 20%. Uw beslissing is zeer moeilijk te begrijpen. Elk evenwichtig zorgcircuit voor verslaafdenzorg bestaat uit een diversiteit aan behandelingsvoorzieningen: laagdrempelig, harm reduction, ambulant, residentieel, etc. Ook een Therapeutische Gemeenschap zoals de Emiliehoeve heeft daarbinnen zijn plaats. Als de Emiliehoeve verdwijnt, dan betekent dit een serieuze afbouw van de mogelijkheid in Nederland voor drugverslaafden om een programma te volgen dat hen voorbereid op een drugvrije toekomst. Het programma van de Emiliehoeve is meer dan een symptoombestrijding. Een verblijf in een Therapeutische Gemeenschap is een leerervaring en een training in levensvaardigheden: werkattitude, conflicthantering, emotionele verwerking van trauma s, etc. De Therapeutische Gemeenschap als model, zoals toegepast in de Emiliehoeve is een van de weinige behandelmodellen waarvan effectief is bewezen dat deze behandeling werkt. Voorwaarden voor succes zijn wel dat er duidelijk sprake is van een groepsgebeuren, van peer-education, betrokkenheid van de familie en een voldoende lange behandeltermijn (8 a 12 maanden). Een Therapeutische Gemeenschap is een behandeling waarbij de cliënten in hoge mate actief participeren aan de behandeling. Er bestaat een kritische benedengrens voor de groepsgrootte van een Therapeutische Gemeenschap. 25 tot 30 plaatsen (bedden) is echt wel het minimum. Het aantal bedden terug brengen tot 14 is dus helemaal geen goed idee. Verhoudingsgewijs heb je bijna evenveel personeel nodig om een Tg met 14 plaatsen te runnen dan één met 30 plaatsen. Ik hoop dat u nog eens grondig nadenkt over deze beslissing. Het zou zeer jammer zijn om een van de enige mogelijkheden in Nederland voor drugverslaafden om zich in een therapeutische gemeenschap te laten opnemen,te zien verdwijnen. Wist u trouwens dat De Franse staat, 5 jaar terug, beslist heeft om 20 therapeutische gemeenschappen op te starten, na een veroordeling van een rechter omdat het in Frankrijk niet mogelijk was om een op abstinentie gerichte residentiële behandeling te volgen? De Emiliehoeve is naast Hooghullen in Groningen zowat de enige plaats in Nederland waar drugverslaafden een programma in een Therapeutische Gemeenschap kunnen volgen. Dit mag u echt niet stop zetten. Ik hoop op een constructieve dialoog met de medewerkers van de Emiliehoeve. Ik ben ervan overtuigd dat zij constructief kunnen meedenken over besparingen zonder aan de eigenheid van de Emiliehoeve als Therapeutische Gemeenschap te raken. Met de meeste hoogachting, Dirk Vandevelde Directeur De Kiem, Therapeutisch programma voor druggebruikers en hun omgeving Gavere, België 8 De vriend, najaar 2011

9 Prof. George De Leon To all, I respectfully submit this in hope that it will inform any proposed decision to close Emiliehoeve based upon the science to date concerning the Therapeutic communiity for substance abusers. The main findings and conclusions are summarized from multiple sources of outcome research including: field effectiveness studies, meta analytic statistical surveys and cost benefit studies. The weight of this research evidence from all sources is compelling in supporting the hypothesis that the TC is an effective and cost effective treatment for certain subgroups of substance abusers. Notably, the literature also documents the efficacy of the residential TC for co-occurring disorder improving psychological status in addition to substance abuse. The evidence stresses 2 critical points for policy; First the therapeutic community (TC) is the treatment of choice for those substance abusers, whose profiles are most severe, in terms of drug use, social deviance and psychological problems. Eliminating or drastically reducing this approach will deny a significant subgroup of substance abusers the most appropriate and effective treatment available. Second, all economic studies show positive cost benefits of the TC. For every dollar in cost, savings ( eg. crime, health, employment) range from $4-$13. Thus there is simply no rational basis for closing or limiting the TC based upon the cost of this approach. The emerging consensus among policy makers, researchers and treatment workers is to refine the system of treatment to accommodate the differences among substance abusers. Simply said, the science indicates that the guideline for the system is a client severity-treatment intensity paradigm. The latter will assure that the appropriate treatment is available for the diversity of clients. TCs. such as Emiliehoeve have a long history documenting the fact that they are an effective, critical component of an enlightened system. Respectfully, Prof. George De Leon, Director of Center for Therapeutic Community Research (CTCR) Research Professor of Psychiatry at Columbia University, New York President of the Division on Addictions of the American Psychologists Association U.S.A. Johan Maertens Aan de Voorzitter van de Raad van Bestuur van Parnassia Ik vernam van de vrienden van de Drugvrije Programma s dat er plannen zijn om de bezetting en doelgroep van de Emiliehoeve te wijzigen. Ik ben stichter en 35 jaar algemeen directeur geweest van De Sleutel in België dat een netwerk heeft georganiseerd van 15 afdelingen in Vlaanderen, verslaafden behandelt per jaar, dat door de goede zorgen van 250 medewerkers, waaronder ex-drugverslaafden vanuit onze 4 HTG s, die na hun programma ook nog een professionele opleiding volgden. HTG s hebben we in België uitgebouwd voor volwassenen, dubbel-diagnose, minderjarigen, moeders met kinderen en in gevangenissen. Elke Belgische HTG heeft zich ooit gespiegeld aan de Emiliehoeve. De meesten volgden er training en hadden jarenlange samenwerkingsverbanden voor opleiding van medewerkers. De Emiliehoeve is internationaal een boegbeeld met onschatbare ervaring. Ik sluit mij aan bij de argumenten en onderzoeken van Martien Kooyman en Gerard Schaap, die duidelijk aangeven wat de meerwaarde van deze behandelingsvorm is. Een HTG moet minimum over 25 bedden beschikken om een goede werking en een goede en zuinige personeelsbezetting per bed te hebben. In België hebben we een versnelde uitbouw gekend van de ambulante settings voor behandeling van drugverslaafden. Ze slagen er niet in om belangrijke aantallen mensen van hun verslaving af te helpen, integendeel, veel mensen zijn niet meer van de methadon af te krijgen en 30 % daarvan gebruikt cocaïne, internationaal gekende cijfers. Gelukkig heeft men parallel de residentiële centra niet afgebouwd, wat op dit moment een belangrijke meerwaarde betekent in de Belgische verslavingszorg. In het zuiden van het land volgde men dezelfde werkwijze, maar daar waren van oudsher en vanuit verschillende cultuur en mensvisie geen HTG s uitgebouwd. De dramatische situatie is goed genoeg gekend. Luik en Charleroi kennen duizenden heroïne en methadonverslaafden. Belangrijke praktijken huisartsen en apothekers leven erop. Hopelijk blijft Parnassia zijn geschiedenis trouw en vindt de vereniging andere besparingen en geen besparingen die rechtsreeks ook de resultaten evenredig zullen schaden. Met vriendelijke groeten, Johan Maertens Stichter en senior advisor van de Therapeutiswche Gemeenschap De Sleutel in Gent Senior Avisor vertegenwoordiger UN, beheerslid Global Action Against Poverty, Broeders van Liefde Psycholoog-psychotherapeut De vriend, najaar

10 Damien Versele Geachte Heer, Ik vernam onlangs dat drastisch gesnoeid zou worden in de werking van de Emiliehoeve. U zal daar ongetwijfeld gerede financiële motieven voor hebben. Mijn schrijven naar u heeft vele redenen, waaronder historische. De Sleutel telt 250 medewerkers en richt zich tot mensen met een drugprobleem met een aanbod van preventie, crisisopvang, residentiële en ambulante hulpverlening en tewerkstelling op 15 verschillende plaatsen in Vlaanderen en Brussel. De Sleutel en in afgeleide vorm ook de drughulpverlening in Vlaanderen heeft zijn bestaan voor een groot stuk te danken aan de Emiliehoeve. nen inkorten zal op termijn een belangrijke impact hebben op de toekomst van de drughulpverlening in Nederland en zal heel wat mensen met een lange verslavingscarrière in de kou laten staan. Bij deze durf ik u dan ook op te roepen om de inhoudelijke meerwaarde van de Emilliehoeve in rekenschap te willen nemen bij uw beslissingsname. Met vriendelijke groeten, Damien Versele Algemeen directeur De Sleutel, Gent Alphonse Franssen Helaas maar waar een sterk voorbeeld van kortzichtig beleid. Als gegradueerde van Het Witte Huis in 1980 kan ik jullie protest dan ook alleen maar volmondig ondersteunen mede in naam van mijn echtgenote. Het TG programma heeft mij van enorme maatschappelijke kosten post tot een al 30 jaar (gelukkige) belastingbetaler heeft weten te maken. Daarnaast zou ik graag willen vermelden dat er vele gegradueerden in TG programma s werken die zo op hun manier een bijlage leveren aan het herstel van honderden zo niet duizenden verslaafde jongeren. Als je besluit TG s te sluiten dan vernietig je niet alleen kapitaal, maar veel erger nog, je ontneemt duizenden jongeren de kans om een verkeerde keuze nog recht te zetten!!!!!!! Everyone Deserves A Second Chance Vriendelijke groeten en sterkte in jullie strijd, Bewoners oude Emiliehoeve 1974 Alphonse Franssen Zorgcoordinator middelenmisbruik Oost Vlaanderen Coordinator Case Management en Clientenoverleg Drugs Gent a.i. Coordinator hulpverlening Drugbehandelkamer rechtbank van eerste aanleg Gent Overlegplatform Geestelijke Gezondheidszorg Oost-Vlaanderen vzw (PopovGGZ vzw) Belgie Ruud Bruggeman Geachte, Ik kreeg onlangs informatie over het eventueel sluiten van de therapeutische gemeenschap Emiliehoeve. Ikzelf heb een programma gevolgd in een drugvrije therapeutische gemeenschap in België n.m. De Kiem. Achteraf was ik werkzaam gedurende 25 jaar als pedagogisch directeur in de TG Trempoline in Chatelet, België. Emiliehoeve was en is nog steeds een referentie voor het model van Drugvrije therapeutische gemeenschappen in Europa. Uit ervaring weet ik dat het drugvrije model voor velen de enige weg is om van hun verslaving af te raken. Er werd de laatste jaren De residentiele hulpverlening zoals aangeboden door de Emiliehoeve heeft een grote en wereldwijd erkende waarde. Deze werking louter om financiële redeheel veel geïnvesteerd in andere modellen waar men eerder mikt op stabilisatie van gebruik en/of het verbeteren van de sociale context voor de verslaafde. De drugvrije therapeutische gemeenschap is en blijft voor velen de enige manier om een ommekeer te brengen in hun destructief gedrag en terug actief en positief deel te zijn van de maatschappij. Daarom vraag ik U: LAAT EMILIEHOEVE BESTAAN. Velen zullen U dankbaar zijn. Ruud Bruggeman Ex-verslaafde dankzij de DTG België 10 De vriend, najaar 2011

11 Herry Vos L.S., Van de Vereniging van Vrienden van Drugvrije Programma s kreeg ik een , waarin aangegeven wordt dat Brijder Verslavingszorg in het kader van bezuinigingen overweegt om het aantal behandelplaatsen van de Emiliehoeve terug te brengen van 35 naar 14. Hierbij neem ik de vrijheid U met klem te vragen dit voornemen niet uit te voeren en te zoeken naar bezuinigingen op een ander vlak. In de eerste plaats sluit ik me aan bij de argumenten die door Martien Kooyman in een brief van 30 augustus 2011 aan de VvVE heeft genoemd. Ik neem aan dat U van deze brief op de hoogte bent. Een reductie van het aantal plaatsen tot 14 betekent dat de principes van een therapeutische gemeenschap niet meer naar behoren kunnen werken. Daarmee zal dan de enige (hiërarchisch gestructureerde) therapeutische gemeenschap (HTG) voor jongere verslaafden in Nederland ophoudt te bestaan. Ook de Breegweestee in Eelde/Groningen heeft reeds jaren geleden het programma dusdanig veranderd, dat van een therapeutische gemeenschap volgens de HTG-principes geen sprake meer is. Dan rest nog slechts Hoog- Hullen, voor oudere verslaafden. Dit is een groot gemis voor een groep verslaafden die op een andere wijze in feite niet adequaat geholpen kan worden. Voor hen rest dan slechts een pappen-en-nat-houden begeleiding waar geen fundamentele verandering van te verwachten is. En dat is toch wat een niet geringe groep verslaafden blijkt te willen, als zij de kans krijgen. De HTG s hebben vanaf hun ontstaan te maken gehad met veel emotionele weerstand bij mensen die nooit de echte kenmerken en waarde daarvan goed hebben begrepen, en die meestal de weg van de minste weerstand en de korte termijn visie hebben gekozen. Mede daardoor zijn in de loop der tijd vrijwel alle HTG s in Nederland verdwenen. De door Kooyman beschreven onderzoeken, en ook het door Schaap verrichte onderzoek in Hoog-Hullen, bewijzen hoe schadelijk dat is geweest voor de behandeling van een bijzondere groep verslaafden. Vooral ook omdat voor deze groep nooit een goed werkzaam alternatief is gekomen. Ik maak mij sterk dat binnen een organisatie als de Brijder en Parnassia Bavo mogelijkheden zijn om de gewenste bezuinigingen te vinden op een voor de patiënten/cliënten minder schadelijke wijze. Ik hoop dat U de wijsheid zult hebben een beslissing te nemen die ook op de langere termijn de toets der kritiek zal kunnen doorstaan. Met vriendelijke groet, Herry Vos Oprichter van de HTG Breegweestee en de polikliniek van (toen geheten) Dr. Kuno van Dijkstichting, Eelde/Groningen Renee Besseling Dear Mr. Stephan Valk, Europe against Drugs is a European non profit drug policy Foundation that advocates prevention and recovery oriented drug policy at national and international level. We are writing to you for the reason that we are very worried about your plans to cut down the number of beds in Emiliehoeve. We are aware that Emiliehoeve is the only treatment program in the Brijder organization, which through research has proven to stop the addiction of half of the admitted residents, offering the participants a life independent from problems with drugs, alcohol drugs, and related crime. Moreover, a cost benefits analysis of the Emiliehoeve showed, that if only 25% of the admitted residents remain drug-free and without alcohol problems, the reduction in medical, social and justice cost of all discharged residents is much greater than the costs of the treatment. This means that the Emiliehoeve makes a profit of 3,5 million Euro a year. On the other hand, we are surprised that programmes like the methadone, the heroine and the users rooms seem not to be affected by these cut-downs. EURAD understands that these days cost-effective programmes are important in a sustainable drug treatment policy. However, methadone and heroin distribution programmes, users rooms are not what drug users need in order to get back their lives. The question arises: if your aim is to help people recover from their addiction, why won t you make the natural choice of prioritizing those programmes which have shown their effectiveness? EURAD wishes you will find the wisdom to make the right choices and prioritize the Emiliehoeve s activities. Best regards, Renee Besseling, President EURAD Sweden De vriend, najaar

12 Martin Lutterjohann Dear colleagues, I have been familiar with TC Emiliehoeve for 36 year and have visited this TC several times. One remarkable fact apart from its pioneering role in the 1970s is that it is one of the few TCs of the many I had the chance to see in 6 continents over 4 decades where the architecture was especially designed to meet the needs of a traditional TC. Unfortunately, the institutions that fund treatment and rehabilitation have since then continuously pushed for changes that violate the idea and essentials of the TC as a cost-effective treatment method. I am talking of the situation in my home country Germany but heard the same is true of the Netherlands. So as a consequence the caregivers are now forced to reduce costs and make painful cuts, unfortunately often in the wrong direction. Outpatient treatment is designed for a socially more stable and less severely disturbed group of clients whereas long-term residential TC s are designed for more severely disturbed persons. Best regards, Martin Lutterjohann addiction therapist Germany Andrea Ascari Dear Mr Stephan Valk, Dr Elsbeth de Ruijter, Mr Gert Jan Tupker, I m an Italian who has been working in the field of addiction treatments since 1991 and I m now director of a research and training company which operates in the same field in Northern Italy. My organization is member of the European Federation of Therapeutic Communities within which we have been cooperating with Emiliehoeve, appreciating the high quality of their interventions and facilities, and the benefits given to the local community by their work. I m very concerned about the future of that organization and, even if I may understand the need to assume decision in order to face the serious 1976 prinses Beatrix onthult het beeld bij de opening van de nieuwe Emiliehoeve crisis which we are experimenting, I hope that your decisions will preserve the huge heritage made of competences, services and persons that Emiliehoeve has set up during his history, providing a treatment, the Therapeutic Community, which is in many country of Europe considered as the best in terms of cost/benefit balance and it is now supported by several studies showing its quality and effectiveness. I wish all the best for the future to you and to your organization, and I hope that in this future there will be a place for the Therapeutic Community and its people. Best regards, Andrea Ascari Direzione CEIS Formazione Centro Studi Donald. J. Ottenberg Modena Italy Koningin Beatrix in gesprek met de sprekers op de Wereld Conferentie van Therapeutische Gemeenschappen, georganiseerd door de Emiliehoeve in Eén van haar eerste acties als koningin! V.l.n.r.: Stephen Chindlund, Tjeerd Jongsma, Geerhard Schaap, Jan van de Lande, Koniongin Beatrix, Martien kooyman, George De Leon, Maxwell Jones en Robert Chênevert. 12 De vriend, najaar 2011

13 Elena Nikolova Dear Mr. Valk, We learn with great concern about plans to close Emiliehoeve therapeutic community. Emiliehoeve is one of the oldest TCs in Europe. It was a teacher and an example of the current European therapeutic community for addicted. Therapeutic community is the most effective method of recovery from addiction, based on drug-free environment. This conclusion is based on scientific research and objective statistics. All known studies in Europe and USA show cost effectiveness of therapeutic communities the results are long lasting and stable, trough its interventions the ex addicted are including back into society as full human beings, who are working, paying taxes and contribute to a positive development of society. Over the last 10 years we, the professionals in the field of addictions talking about integrated system approach and net work. (G.de Leon, Integrated System Approach). According to system approach each structure has its own place into the treatment and recovery of addiction and responds to the stage of development of addictions and individual needs of each addicted. The lack of determined structure in the network means movement of addicted in it, without being able to help them. In this sense closing of Emiliehoeve it will blow the whole system of care for addicted people in Netherlands. The closure of Emiliehoeve will have negative affect to policy of addicted people in all Europe European governments for most of which Netherlands often is an example in the field of policy and strategies for dealing with spread and use of drugs will take a negative example of this act and that will affect the existence of other European therapeutic communities. The team of Association for rehabilitation of addicted people Solidarnost insists to reconsider your decision and to offer another, balanced solution, which preserves the autonomy and current services of Emiliehoeve, taking into account the above arguments. Elena Nikolova Executive Director of Association for rehabilitation of addicted people Solidarnost Sofia, Bulgaria Roman Pinias Mr. Stephan Valk, Chairman of the Board of Parnassia Bavo We ve got the information about project of closing the Emiliehoeve Therapeutic Community program - one of the oldest European therapeutic communities with serious concern. The Emiliehoeve TC placed in city The Hague was for many years and still is such place where drug addicted people could find the help and we can safely say - rescued the lives of thousand people. After finishing the therapeutic program they were able to return to society as full-fledged member of it as employees, paying taxes, building new family, new life. Those people provide certainty that therapeutic community program of working with addicted people based on human values, leaning over a man as a unit makes sense. Such an attitude demonstrates a high level of development of society as well - rejects not the weakest units but is ready to help them. The scientific achievements of people professionally involved in Emiliehoeve program were and still are the inspiration for many similar therapeutic centres in the Europe. It would be a huge lost for Dutch society, sick people in need as well as for European thought and psychological therapy if the economic bill would have bearing on the disappearance of the maps of the Europe and the world Emiliehoeve Therapeutic Community. Best regards, Roman Pinias, the director of MONAR Therapeutic Community in Zbicko, Poland De vriend, najaar

14 Miroslawa Olszewska Dear Mr. Stephan Valk, Miroslawa Olszewska, Chairman of the Bard of Parnassia/Bavo With a serious concern I received the rumors considering the plans to close The Emiliehoeve as a Therapeutic Community. We are aware of the economical crisis that Europe has been dealing with.however, I strongly believe that dealing with the crisis should not be done at the cost of the socially weak people that is widely understood addicts. The Therapeutic Community System is not only a well proven form of treating addictions, but also a mean by which patients are granted with with social competencies, which in turn strengthen the sobriety. I have essentially cooperated with The Emiliehoeve TC and I strongly believe that it is a well known and helpful organization to us. I would like to ask you to reconsider your plans to close The Emiliehoeve as a Therapeutic Community. It is always easier to bring something down than build a new structure. With best wishes, Miros?awa Olszewska Drug Prevention Representative, Opolskie Voivodeship, Poland Prof. Eric Broekaert De keuken van de Emiliehoeve. De bewoners koken hier dagelijks hun maaltijden. Eugene N. Protsenko, Ph.D. To whom it may concern! Dear Colleagues I did hear with astonishment about the possible plans to shut down a part of Emiliehoeve. I considered T.C. Emiliehoeve always of one of the exemplary TC in Europe. As we know success for residents in TC depend on the time spent in program and the measures taken to withhold them from leaving during the first months of stay. For this we need the creation of an adapted milieu and residential care. De Emiliehoeve organiseerde in 1980 de vijfde wereld conferentie van therapeutische gemeenschappen I hope the board will also take the international fame of Emiliehoeve in consideration and the importance it has in the worldwide recovery movement. Best regards, Prof. Eric Broekaert Hoogleraar orthopedagogiek Professor of orthopedagogy Department of orthopedagogics Gent I am working in addiction treatment field more than 25 years in Russia. We have started with my colleagues first Russian TC s in Moscow and Moscow suburbs. My experience as well as our studies of many American and European TC, including Emiliehoeve, started by dr. Martien Kooyman almost 40 years ago, shows that TC is surely the best and the most effective way to help addicts. As it was proved by a huge number of researches worldwide, TC is also the best if not the only way to reduce and overcome addiction problem in any country as well as in the world. Therefore I am strictly against the plans to close Emiliehoeve as a TC or to reduce number of beds there. It will crucially weaken the most optimistic, hopeful and effective approach that otherwise could give the country a chance to stop a mortal threat of drug addiction in Europe. Sincerely, Eugene N. Protsenko, Ph.D. Psychologist, Head of Research Addictionology Center at the Psychological Department of Russian Orthodox University in Moscow, Chairman of the Old World Christian Charity (Addiction Prevention and Treatment Programs). Russia 14 De vriend, najaar 2011

15 Eric Allan Dear Mr. Valk. I have read with great sadness about the planned closure Emiliehoeve Therapeutic Community. I have worked in the community/ dual diagnosis sector here in Australia for over twenty years and am a Board member of the Australasian Therapeutic Communities Association (ATCA). I have also had the privilege of visiting Emiliehoeve and have a copy of the book Therapeutic Communities for Addicts written about Emiliehoeve by Dr.Kooyman founder of Emiliehoeve on my bookshelf. I still use this book as a seminal text! Emiliehoeve Therapeutic Community is one that has achieved international recognition and been a beacon for others wishing to offer a credible treatment experience to their clients around the world. Therapeutic Communities often provide the sanctuary needed by individuals at the lowest point in their lives; emotionally, spiritually, vocationally, financially and medically. The magic of a Therapeutic Communities is that they reinstall a sense of hope in individuals that are berefted of it. The people that come to these programmes have reached the depths of despair and are often extremely difficult to reach using techniques from the traditional medical paradigm. Residents almost universally regain a sense of hope and the genuine belief that things can get better in a very short space of time. People with personality disorders thrive in these environments and with the right care in teaching the skills of emotional regulation make huge personal and lasting gains. Grouping people by diagnosis often perpetuates the diagnosis by creating situations where clients compete for staff time and resources by exaggerating their symptoms to have their needs met, thus fulfilling their prophecy of despair. I understand that cutting programmes such as a T.C can be an attractive measure in times of economic hardship; however I would suggest that the residents the principles and practices of a Therapeutic Community are one of the biggest assets any organisation has. I will often say to the Board and staff of our organisation that our mission is to be here for the residents, but let s not forget that in times of hardship or crisis the residents are our most valuable asset. So let s manage the residents well and the rest will fall into place. And it does! I understand that you are faced with difficult circumstances and that personally you and your board colleagues are in an unenviable position. At the same time I would implore you all to reconsider your position about this programme. In my humble opinion Emiliehoeve Therapeutic Community should be a flagship and replicated wherever possible. With respect and best wishes, Eric Allan Executive Manager, Residential Service Odyssey House Victoria, Australia Petr Nevsimal Dear sir, I would like to express my disagreement with intention to reduce the programme in TC Emiliehoeve. This TC was one of the first TC s on the continental Europe a and extremely helped in the process of finding the best course of addiction treatment. As a result of the example of good practice were established in last 30 years many other therapeutic communities throughout the Europe. The basic principles of TC are based on appropriate number of clients in treatment and appropriate length of their stay in the treatment. Both variables can not be reduced without significant impact on TC effectivity. The idea that reducing the capacity of TC will save the money is completely wrong. Costs of treatment are much lower than the societal savings. Moreover in current world conversely increases demand for capacity of residential treatment. I hope, you will take into consideration also my opinion. With best regards Juni e conferentie van de Europian Federation of Therapeutic Communities in Den Haag Petr Nevsimal, MD Committee Member of Czech addictology society Director Magdalena, o.p.s. Czech Republic De vriend, najaar

16 Lic. Daniel De Angelis Dear Mr. Stephan Valk, At the beginning of this month, Dr. Martien Kooyman, the founder of the first Therapeutic Community in the Netherlands and the continent of Europe had been in Buenos Aires, Argentina, invited by our organization Proyecto U.N.O. to give several conferences about his experience in de development of recovery interventions. I was really shocked when he told me that there are plans that the Emiliehoeve is going to be reduced from 35 to 14 beds. A unit with 14 beds has does not have enough residents to function well as a therapeutic community. The TC Model and specially the one that Dr Kooyman developed in the Emiliehoeve is an important contribution to all the TC s around the world. Dr. Ingemar Arn, To whom it may concern I have known Martien Kooyman for many years and we have worked together. I have been working with Therapeutic communities and worked with their staff in starting TCs in different countries. Emiliehoeve has always been a role model for other starting TCs. This TC has been a guide to other starting programs and it would be a great loss if it has to close down as a therapeutic community. I have known and seen Dr Kooyman s dedicated work and what that has meant for the TC-movement. By this time Emiliehoeve is known worldwide and it has been a great help for great many people, who otherwise most likely world still have been in care and without hope. Emiliehoeves philosophy and bearing ideas are known to most people working with addicts. Please let it still exist helping people! Dr. Ingemar Arn, psychologist and psychotherapist Stockhom Sweden So I would like to say that reducing or closing a TC anywhere is going against many people that can change their lives completely, being productive to themselves, families and society around the world. I hope that these plans can be reviewed and with that maintain the challenge to improve and motivate more TC interventions that are evidence based as the most sustainable approach for the treatment of persons addicted to drugs. Kind Regards Lic. Daniel De Angelis Presidente Proyecto U.N.O. Una Nueva Oportunidad Buenos Aires, Argentina Juni Bewoners van Nederlandse TG s dragen de vlaggen van de 36 deelnemende landen bij de opening van de 12e Conferentie van de Europese Federatie van Therapeutische Gemeenschappen in Den Haag Zesmaandelijkse krant, uitgegeven door de Vriendenvereniging van Drugvrije Programma s (VVDP) (opgericht 1974). Doelstelling van de vereniging is: ondersteuning van ex-verslaafden en staf, van de op abstinentie gerichte verslavings- en forensische & intensieve herstelprogramma s Inschrijfnummer van de Kamer van koophandel: Redactie: Kees van Eendenburg Redactiecommissie: Tiemen Alink Martien Kooyman Bestuur: Martien Kooyman (voorzitter), Kees van Eendenburg (secretaris) Paul Greymans (penningmeester) Tiemen Alink (lid namens de ouders, kinderen en relaties) Redactie adres: Sonoystraat VL Den Haag info@vriendendrugvrijeprogrammas.nl Vormgeving: Bert Aarts Druk: Bestenzet, b.v. Zoetermeer ING nr t.n.v. de penningmeester Amsterdam De Vereniging ondersteunt de herstelprogramma s van drug- en alcoholverslaafden. De Vereniging zoekt nieuwe leden en begunstigers Voor 30 euro bent U lid en ontvangt de Vriendenkrant twee maal per jaar U steunt de Vereniging enorm door lid te worden of door een schenking te doen Wij zijn ANBI geregistreerd 16 De vriend, najaar 2011