Wvg-verordening Zoetermeer

Transcriptie

1 Wvg-verordening Zoetermeer Wetstechnische informatie Gegevens van de regeling Overheidsorganisatie Officiële naam regeling Citeertitel Besloten door Deze versie is geldig tot (als de vervaldatum is vastgesteld) Onderwerp gemeente Zoetermeer Wvg-verordening Zoetermeer Wvg-verordening Zoetermeer gemeenteraad Sociale zaken, welzijn en onderwijs Opmerkingen m.b.t. de regeling Deze regeling vervangt de Wvg- verordening Zoetermeer. Grondslagen 1. Wet voorzieningen gehandicapten, art. 2 Regelgeving die op deze regeling is gebaseerd (gedelegeerde regelgeving) 1. Geen. Overzicht van in de tekst verwerkte wijzigingen Datum inwerkingtreding Terugwerkende kracht Betreft Ontstaansbron: datum ondertekening; bron bekendmaking nieuwe regeling Streekblad Inwerkingtreding: datum ondertekening; bron bekendmaking Streekblad Voorstel gemeenteraad

2 Wvg-verordening Zoetermeer per INHOUDSOPGAVE AFDELING I ALGEMEEN Hoofdstuk 1 Algemene bepalingen Artikel 1.1 t/m 1.16 Artikel 1.17 t/m 1.23 Artikel 1.24 Begripsbepalingen Beperkingen Financiële tegemoetkomingen en eigen bijdragen Hoofdstuk 2 Woonvoorzieningen Artikel 2.1 Type woonvoorzieningen Artikel 2.2 Verhuis-en inrichtingskosten Artikel 2.3 Woningaanpassing Artikel 2.4 Roerende woonvoorzieningen Artikel 2.5 Kosten in verband met onderhoud, keuring en reparatie Artikel 2.6 Kosten in verband met tijdelijke huisvesting Artikel 2.7 Kosten in verband met huurderving Artikel 2.8 Verstrekking in natura Artikel 2.9 Beperking verhuis-en inrichtingskosten Artikel 2.10 Hoogte vergoeding Artikel 2.11 Uitbetaling Artikel 2.12 Uitsluiting woonvoorzieningen Artikel 2.13 Het primaat van de verhuizing Artikel 2.14 Verzekering van de voorzieningen Artikel 2.15 Hoofdverblijf Artikel 2.16 Aanvang werkzaamheden en inzicht in de woning Artikel 2.17 Gereedmelding Artikel 2.18 Gronden weigering Artikel 2.19 Duidelijkheid over financiering van het niet-gesubsidieerde deel van de kosten Artikel 2.20 Het verwerven van grond Artikel 2.21 Woningaanpassingen van gemeenschappelijke ruimten Artikel 2.22 Aanpassingen van woonwagens Artikel 2.23 Maximum kosten Artikel 2.24 Anti speculatiebeding Artikel 2.25 Voorwaarden verhuis-en inrichtingskosten Artikel 2.26 Kosten onderhoud, keuring en reparatie Artikel 2.27 Kosten tijdelijke huisvesting Artikel 2.28 Huurderving Hoofdstuk 3 Vervoersvoorzieningen Artikel 3.1 Artikel 3.2 Artikel 3.3 Artikel 3.4 Artikel 3.5 Artikel 3.6 Artikel 3.7 Artikel 3.8 Artikel 3.9 Artikel 3.10 Algemene omschrijving Collectief systeem Bruikleenauto Gesloten buitenwagen Scootmobiel Ander verplaatsingsmiddel in natura Zones collectief systeem Autoaanpassing Gebruik bruikleenauto Gebruik taxi of eigen auto 2

3 Artikel 3.11 Gebruik rolstoeltaxi Artikel 3.12 Eigen auto Artikel 3.13 Ander verplaatsingsmiddel Artikel 3.14 Bovenregionaal vervoer Artikel 3.15 Voorwaarden Artikel 3.16 Regels m.b.t. scootmobielen Artikel 3.17 Het recht op een vervoersvoorziening Artikel 3.18 Primaat collectief systeem Artikel 3.19 Differentiatie vervoersbehoefte Artikel 3.20 Echtgenoten/partners Artikel 3.21 Inkomensgrenzen Hoofdstuk 4 Rolstoelen Artikel 4.1 Artikel 4.2 Artikel 4.3 Algemene omschrijving Het recht op een rolstoel Bruikleen of eigendom Hoofdstuk 5 Eigen bijdragen, financiële tegemoetkomingen en forfaitaire dan wel gemaximeerde, vergoedingen AFDELING II PROCEDURES Hoofdstuk 6 Het verkrijgen van een voorziening Artikel 6.1 Artikel 6.2 t/m 6.6 Artikel 6.7 Aanvraagprocedure Gronden voor weigering Bijzondere bepalingen Hoofdstuk 7 Verplichtingen en bevoegdheden van rechthebbende en het college van burgemeester en wethouders Artikel 7.1 Artikel 7.2 Artikel 7.3 Artikel 7.4 Artikel 7.5 Artikel 7.6 Artikel 7.7 Artikel 7.8 Artikel 7.9 Artikel 7.10 Inlichtingen, onderzoek, Advisering Deskundigheid adviseur Nieuw advies Verplichtingen Wijzigingen in de situatie Intrekking van een besluit tot verlening van een voorziening Gebruik voor ander doel Bruikleen- en verstrekkingenovereenkosmt Overgangsregels AFDELING III SLOT Hoofdstuk 8 Slotbepalingen Artikel 8.1 Artikel 8.2 Afwijken van bepalingen/hardheidsclausule Beslissing burgemeester en wethouders in gevallen waarin de verordening niet voorziet 3

4 Artikel 8.3 Artikel 8.4 Artikel 8.5 Artikel 8.6 Verhaal en subrogatie Indexering Periodieke evaluatie gemeentelijk beleid en bijstelling verordening Citeertitel; inwerkingtreding 4

5 WVG-VERORDENING ZOETERMEER ARTIKELSGEWIJZE TOELICHTING OP DE VERORDENING AFDELING I. ALGEMEEN Hoofdstuk 1. Algemene bepalingen AFDELING I. ALGEMEEN Hoofdstuk 1. Algemene bepalingen Begripsbepalingen Artikel 1.1. Onder voorziening wordt verstaan: een woonvoorziening, een vervoersvoorziening of een rolstoel; Onder 1.1. wordt het begrip voorziening beperkt tot de onderdelen die onder de Wet voorzieningen gehandicapten vallen, te weten woonvoorzieningen, vervoersvoorzieningen en rolstoelen. De Wet geeft zelf een omschrijving van het begrip woonvoorziening en van het begrip vervoersvoorziening. Van het begrip rolstoel is geen omschrijving gegeven, noch in de Wet noch in deze verordening. Hoewel iedereen precies weet wat onder een rolstoel verstaan wordt, geeft het formuleren van een begripsomschrijving grote problemen. Onder rolstoel dient hier begrepen te worden de rolstoel zoals iedereen die kent. Deze rolstoel kan zowel handbewogen als elektrisch aangedreven zijn. Een rolstoel kan zowel worden gebruikt als een verplaatsingsmiddel voor binnen als voor buiten. Indien een rolstoel uitsluitend voor buitengebruik geschikt is, is de rolstoel per definitie een vervoersvoorziening. De sportrolstoel valt in het kader van deze verordening onder het begrip rolstoel. Artikel 1.2 (inkomen) Onder inkomen wordt verstaan: 1. het bruto-inkomen, inclusief de overhevelingstoeslag, van de gehandicapte indien de gehandicapte 18 jaar of ouder is en geen echtgenoot heeft in de zin van artikel 1 lid 2 t/m 7 Wvg; 2. het gezamenlijk bruto-inkomen, inclusief de overhevelings toeslag, van de ouders of pleegouders van de gehandicapte indien de gehandicapte jonger is dan 18 jaar en geen echtgenoot heeft in de zin van artikel 1 lid 2 t/m 7 Wvg; 3. het gezamenlijk bruto-inkomen, inclusief de overhevelingstoeslag, van de gehandicapte en zijn echt genoot indien de gehandicapte een echtgenoot heeft in de zin van artikel 1 lid 2 t/m 7 Wvg; verminderd met de over het bruto-inkomen verschuldigde belasting, sociale verzekeringspremies en pensioenpremies ten behoeve van pensioenaanspraken met uitzondering van de procentuele premie voor de verplichte ziekenfondsverzekering; Bij het begrip inkomen wordt uitgegaan van het begrip zoals dat in de Algemene bijstandswet is omschreven. Voor wat betreft de eigen bijdragen AWBZ is in de regeling inzake financiële tegemoetkomingen en eigen bijdrage Wvg vastgelegd dat deze in ieder geval in mindering op de Wvg-draagkracht moet worden gebracht alvorens de hoogte van de eigen bijdrage of eigen betaling wordt vastgesteld. Voor de definiëring van Wvgdraagkracht zij op deze plaats verwezen naar de toelichting op het besluit financiële tegemoetkomingen voorzieningen gehandicapten. Het jaarinkomen wordt vastgesteld door het maandinkomen in de maand van de aanvraag met 12 te vermenigvuldigen, vermeerderd met de inkomsten die niet maandelijks worden ontvangen zoals rente, vakantietoeslag e.d. Onder inkomen wordt in gevolge artikel 1.1 onder b. verder verstaan het inkomen van de gehandicapte, dan wel het gezamenlijk inkomen van zijn ouders of pleegouders, dan wel het inkomen van de gehandicapte en zijn echtgenoot. Wanneer bij het bepalen van de 5

6 hoogte van de eigen bijdrage en de hoogte van de financiële tegemoetkomingen het inkomen wordt betrokken, dient dus te worden uitgegaan van het voor de aanvraag relevante inkomen. Gaat het om een gehandicapte jonger dan 18 jaar, dan geldt het gezamenlijk inkomen van ouders of pleegouders. Indien het inkomen van pleegouders wordt betrokken bij de toekenning van voorzieningen dient wel aan de voorwaarde te zijn voldaan dat de pleegouders het pleegkind als een eigen kind opvoeden en onderhouden (zie ook Wvg artikel 5 lid 2). Is er sprake van een samenlevingsvorm die in gevolge artikel 1 lid 2 t/m 4 Wvg wordt beschouwd als 'de gehandicapte en zijn echtgenoot' dan kan het gezamenlijk inkomen van de gehandicapte en zijn partner bij het bepalen van de hoogte van de eigen bijdrage en financiële tegemoetkomingen worden betrokken. Heeft de gehandicapte geen 'echtgenoot' in de zin van artikel 1 lid 2 t/m 4 Wvg en is de gehandicapte ouder dan 18 jaar dan kan dus alleen het inkomen van de gehandicapte betrokken worden bij het bepalen van de hoogte van de eigen bijdragen en financiële tegemoetkomingen. Tenslotte is onder dit artikel aangegeven dat in alle gevallen de verschuldigde belasting (loonbelasting voor werknemers exclusief de vermindering loonheffing en inkomstenbelasting voor niet-loontrekkenden), sociale verzekeringspremies (zoals premies AOW, ANW, WAZ, WAJONG, WAO en ZFW), de pensioenpremies ten behoeve van pensioenaanspraken in mindering van het bruto-inkomen dienen te worden gebracht alvorens van inkomen in de zin van artikel 1.2 van deze verordening kan worden gesproken. Het inkomen dat bij de verlening van voorzieningen kan worden betrokken is in het kader van deze verordening dus gedefinieerd als een netto inkomen, voor zover dit natuurlijk een eenduidig begrip is (zo wordt bijvoorbeeld de te betalen hypotheekrente, en andere fiscale aftrekposten niet betrokken bij het hier gehanteerde begrip 'netto-inkomen'). Artikel 1.3 (woonwagen) Onder woonwagen wordt verstaan: een woonwagen als bedoeld in de huisvestingsverordening stadsgewest Haaglanden. Artikel 1.4 (standplaats) Onder standplaats wordt verstaan: een standplaats als bedoeld in de huisvestingsverordening stadsgewest Haaglanden; Artikel 1.5 (hoofdverblijf) Onder hoofdverblijf wordt verstaan: de woonruimte, bestemd waar de gehandicapte zijn vaste woon- en Krachtens de Wvg heeft de gemeente zorgplicht voor de in de gemeente woonachtige gehandicapten. In eerste instantie geeft de gemeentelijke bevolkingsadministratie 6

7 verblijfplaats heeft en op welk adres de gehandicapte in de gemeentelijke basisadministratie staat ingeschreven, dan wel zal staan ingeschreven, dan wel het feitelijk woonadres indien het een gehandicapte is met een briefadres; Artikel 1.6 (gemeenschappelijke ruimte) Onder gemeenschappelijke ruimte wordt verstaan: gedeelte(n) van een woongebouw, niet behorende tot de onderscheiden woningen, bestemd en noodzakelijk om de woning van de gehandicapte vanaf de toegang van het woongebouw te bereiken en ruimten die onder het gehuurde vallen en/of waarvan de gehandicapte gebruik moet kunnen maken. Artikel 1.7 (woningaanpassing) Onder woningaanpassing wordt verstaan: ingreep van bouwof woontechnische aard die gericht is op het opheffen of verminderen van ergonomische beperkingen die een gehandicapte ondervindt bij het normale gebruik van zijn woonruimte en waarvan de kosten een bedrag van niet te boven gaan. hierover uitsluitsel. De gemeente waar de gehandicapte daadwerkelijk verblijft heeft een zorgplicht voor het verlenen van voorzieningen. In het geval van AWBZbewoners heeft de zorgplicht betrekking op de vervoersvoorzieningen. Het is noodzakelijk de zinsnede dan wel zal staan ingeschreven" op te nemen voor situaties waarin de gehandicapte naar een andere gemeente wil verhuizen en in die gemeente een woning wil laten aanpassen voordat deze daadwerkelijk wordt betrokken. In die gevallen dat de gehandicapte naar een andere gemeente wil verhuizen moet duidelijk zijn waar de aanvraag ingediend moet worden. De Wvg zelf geeft hierover geen uitsluitsel. Met deze zinsnede wordt beoogd een mogelijkheid te openen aanvragen in te dienen bij gemeenten waar men nog niet woonachtig is. Beoogd wordt aan te geven dat de aanvraag voor een aan te passen te betrekken woning ingediend moet worden in de gemeente waar de aan te passen woning staat. Deze gemeente kan immers beter overwegen of het aanpassen van de woning de goedkoopste, adequate oplossing is of dat een reeds geschikte woning beschikbaar is. Van belang is wel dat er in voorkomende gevallen zekerheid bestaat dat de gehandicapte ook daadwerkelijk naar de andere gemeente zal verhuizen en ook recht heeft op een woningaanpassing. Er dient dus een indicatiestelling plaats te vinden. Ook in die gevallen dat een aanvraag wordt gedaan voor het bezoekbaar maken van een woonruimte voor de gehandicapte die in een AWBZ-instelling verblijft, is bovenstaande formulering van belang. Een verhuiskostenvergoeding moet overigens aangevraagd worden bij de te verlaten gemeente. Het begrip gemeenschappelijke ruimte wordt omschreven en beperkt tot ruimten die niet tot de onderscheiden woning behoren, maar toegang daartoe verschaffen zoals een gang, een portaal, een trappenhuis, etc. In het begrip woningaanpassing komt het onderscheid terug dat de Wet voorzieningen gehandicapten maakt tussen enerzijds woningaanpassingen van bouw- of woon technische aard (onroerende woonvoorzieningen) en anderzijds woningaanpassingen van niet-bouw- of woontechnische aard (roerende woonvoorzieningen). De grens voor woningaanpassingen ligt op een bedrag van (voorheen f ,-) Boven dit bedrag worden geen voorzieningen toegekend. Zie voor 7

8 uitzondering hierop art Artikel 1.8 (wet) Onder wet wordt verstaan: de Wet voorzieningen gehandicapten. Artikel 1.9 (financiële tegemoetkoming) Onder financiële tegemoetkoming wordt verstaan: een tegemoetkoming in de kosten van een voorziening die wordt afgestemd op het inkomen van de gehandicapte Artikel 1.10 (forfaitaire vergoeding) Onder forfaitaire vergoeding wordt verstaan: een bijdrage ineens die los van het inkomen en van de werkelijke kosten van een voorziening wordt verstrekt, al dan niet met inachtneming van de inkomensgrens. Artikel 1.11 (gemaximeerde vergoeding) Onder gemaximeerde vergoeding wordt verstaan: een vergoeding in de kosten van een voorziening die tot een vastgesteld maximum wordt verstrekt, al dan niet met in achtneming van de inkomensgrens. Artikel 1.12 ( persoonsgebonden budget0 Onder persoonsgebonden budget wordt verstaan: een bijdrage in de kosten van een geïndiceerde voorziening of de daarmee vergelijkbare goedkoopst adequate voorziening die voor een bepaalde periode wordt verstrekt ter opheffing of vermindering van een belemmering om aan het leven van alledag deel te nemen. Overal waar in deze verordening over Wet gesproken wordt,, wordt de Wet Voorzieningen gehandicapten bedoeld. Onder een financiële tegemoetkoming wordt begrepen een tegemoetkoming in de werkelijke kosten van de voorziening die op het inkomen van de gehandicapte kan worden afgestemd, terwijl een forfaitaire vergoeding wordt verstrekt los van het inkomen. Vervolgens is het verschil tussen een forfaitaire vergoeding en een gemaximeerde vergoeding dat een forfaitaire vergoeding ook los van de werkelijk gemaakte kosten wordt verstrekt terwijl een gemaximeerde vergoeding moet worden aangewend voor het doel waarvoor de los van het inkomen. Vervolgens is het verschil tussen een forfaitaire vergoeding en een gemaximeerde vergoeding dat een forfaitaire vergoeding ook los van de werkelijk gemaakte kosten wordt verstrekt terwijl een gemaximeerde vergoeding moet worden aangewend voor het doel waarvoor de vergoeding is verstrekt en dus kan worden afgerekend op declaratiebasis. Een forfaitaire vergoeding is een bedrag "ineens" en kan dus niet op basis van declaraties worden afgerekend. Een forfaitaire vergoeding is te vergelijken met een persoonsgebonden budget waarbij de cliënt immers binnend e grenzen van de doelstellingen bestedingsvrijheid heeft. Voor de Wvg is dit onderscheid tussen financiële Tegemoetkomingen enerzijds en forfaitaire en gemaximeerde vergoedingen anderzijds van belang omdat de meerkosten bij forfaitaire of gemaximeerde vergoedingen niet vallen onder de regels die de Regeling inzake financiële tegemoetkomingen en eigen bijdragen stelt aan "eigen betalingen". Eventuele meerkosten (men reist meer dan het forfaitaire of maximale bedrag toelaat) behoeven dus ook niet bij draagkrachtvaststelling in het kader van de Wvg te worden betrokken. Indien de vervoerskostenvergoeding als financiële tegemoetkoming zou worden verstrekt en deze op het inkomen wordt afgestemd, zouden de werkelijke kosten en dus ook de draagkracht wel in beeld kunnen komen, hetgeen uit oogpunt van beheersbaarheid van de kosten ongewenst wordt geacht. Omdat in de ministeriële regeling deze begrippen door elkaar gebruikt worden, hebben wij het van belang geacht deze begrippen in de verordening nader te definiëren. De wet definieert financiële tegemoetkomingen, forfaitaire vergoedingen en gemaximeerde vergoedingen niet afzonderlijk. Alle bijdragen in de kosten die gehandicapten op het 8

9 terrein van vervoer, wonen en rolstoelen in het kader van de Wvg wordt verleend, worden door de wetgever aangeduid als financiële tegemoetkomingen. Teneinde het verschil tussen financiële tegemoetkomingen, forfaitaire en gemaximeerde vergoedingen duidelijk te maken, wordt in deze verordening voor de laatste twee begrippen een afzonderlijke omschrijving gegeven, welke met name in de hoofdstukken 3 en 4 expliciet wordt gehanteerd. Artikel 1.13 (eigen bijdrage) Onder eigen bijdrage wordt verstaan: een door het college van burgemeester en wethouders vast te stellen bijdrage, die bij de verstrekking van een voorziening in natura betaald moet worden en op welk bedrag de bepalingen van de Regeling inzake financiële tegemoetkomingen en eigen bijdragen Wvg van toepassing zijn. Artikel 1.14 (voorziening in natura) Onder voorziening in natura wordt verstaan: een voorziening die in eigendom of in bruikleen wordt verstrekt. Voor een voorziening in natura die in eigendom wordt verstrekt dient de verstrekkingenovereenkomst te worden getekend. Deze overeenkomst regelt het recht op terugkoop indien van de voorziening binnen de afschrijf-termijn geen gebruik meer wordt gemaakt. Artikel 1.15 ( normbedrag) Onder normbedrag wordt verstaan: een forfaitaire of gemaximeerde vergoeding. Artikel 1.16 ( eigen betaling) Onder eigen betaling wordt verstaan: het ten eigen laste van de gehandicapte blijvende deel van de kosten van een voorziening waarvoor een financiële tegemoetkoming wordt verleend. Beperkingen Artikel 1.17 (op het individu gericht) Een voorziening kan slechts worden toegekend voor zover: deze in overwegende mate op het individu is gericht Een voorziening dient in overwegende mate op het individu te zijn gericht. In dit artikel wordt het aanvragen van gemeenschappelijke voorzieningen dus uitgesloten, hoewel voorzieningen die naast een individueel ook een gezamenlijk karakter kunnen hebben, wel passen in het kader van deze verordening. Een tegemoetkoming in het gebruik van het collectief vervoer is geen uitzondering op dit beginsel, daar altijd per individu bezien wordt of deze vorm van vervoer geschikt geacht kan worden. 9

10 Artikel 1.18 (langdurig noodzakelijk) Een voorziening kan slechts worden toegekend voorzover deze langdurig noodzakelijk is om de door de gehandicapte ondervonden belemmeringen op het gebied van het wonen of zich binnen of buiten de woning verplaatsen op te heffen of te verminderen; Ingevolge dit artikel dienen de voorzieningen langdurig noodzakelijk te zijn om beperkingen op het gebied van het wonen of het buiten of binnen verplaatsen op te heffen. Langdurig noodzakelijk wil zeggen dat betrokkene voor langere tijd aangewezen moet zijn op de voorziening. Een voorziening wordt als langdurig noodzakelijk aangemerkt als vaststaat dat deze noodzakelijk is voor een periode van tenminste 6 maanden. Voor langere tijd betekent in ieder geval ook dat wie tijdelijk gehandicapt is, bijvoorbeeld door een ongeluk, terwijl vast staat dat de handicap van voorbijgaande aard is, niet voor een voorziening in het kader van deze verordening in aanmerking komt. In dit kader zal de prognose van groot belang zijn. Zegt de prognose dat betrokkene na enige tijd zonder de benodigde hulpmiddelen of aanpassingen zal kunnen functioneren, dan mag men van kortdurende noodzaak uitgaan. Bij een wisselend beeld, waarbij verbetering in de toestand periodes van terugval opvolgen, kan echter uitgegaan worden van een langdurige noodzaak. De adviseur speelt bij de bepaling of er al dan niet sprake is van het al dan niet langdurig noodzakelijk zijn van de betreffende voorziening een belangrijke rol. Artikel 1.19 (goedkoopst adequaat) Een voorziening kan slechts worden toegekend voorzover deze naar objectieve maatstaven gemeten, als de goedkoopst adequate voorziening kan worden aangemerkt. Voorzieningen die in het kader van deze verordening worden verstrekt dienen naar objectieve maatstaven gemeten zowel adequaat als meest goedkope voorziening te zijn. Met nadruk wordt hierbij gesteld dat met het begrip adequaat bedoeld wordt: volgens objectieve maatstaven nog toereikend. Hoewel datgene wat de gehandicapte als adequaat beschouwt mee zal moeten wegen in de beoordeling van het adequaat zijn van de voorziening, zal ook het criterium van het goedkoop zijn, de kosten van de voorziening, een rol spelen bij de uiteindelijke beoordeling van het al dan niet adequaat zijn van een voorziening. Eigenschappen die kostenverhogend werken zonder dat zij de voorziening meer adequaat maken, zullen in principe niet voor vergoeding in aanmerking komen. Daarbij kan een overweging zijn dat de bruikbaarheid van een voorziening niet alleen door technische en functionele aspecten bepaald wordt. Tevens is het denkbaar dat een product dat duurder is dan een vergelijkbaar product, langer meegaat en dus uiteindelijk goedkoper is. Wat betreft het kwaliteitsniveau waarvan uitgegaan kan worden moge het duidelijk zijn dat bij een verantwoord, maar ook niet meer dan dat, niveau dient te worden aangesloten. Dit niveau zou bij woonvoorzieningen omschreven kunnen worden als de norm die in het Bouwbesluit gangbaar is. Alleen in die gevallen dat bijvoorbeeld vanuit Welstandstoezicht hogere eisen wor- 10

11 den gesteld, kan de gemeente hier een uitzondering op maken. Over de hiermee gepaard gaande kosten moeten afspraken gemaakt worden. Het is uiteraard wel mogelijk een voorziening te verstrekken die duurder is dan de goedkoopteadequate voorziening, mits de gehandicapte bereid is het prijsverschil voor eigen rekening te nemen. Het begrip goedkoopst adequaat geeft de gemeente mogelijkheden tot sturen binnen het beleid. Op deze wijze kan de gemeente besluiten om bijvoorbeeld het primaat bij verhuizingen in plaats van bij aanpassingen te leggen. Het begrip goedkoopst adequaat zal vooral betekenis hebben als het gaat om pakketten van voorzieningen waaruit een keuze gemaakt kan worden. Artikel 1.20 (algemeen gebruikelijk) Geen voorziening wordt toegekend indien de voorziening voor een persoon als de aanvrager algemeen gebruikelijk is; In dit artikel wordt aangegeven dat in geval een voorziening voor een persoon als aanvrager algemeen gebruikelijk is, geen voorziening wordt toegekend. Waar de grens tussen wat algemeen gebruikelijk is en wat dat niet is precies getrokken moet worden zal afgemeten moeten worden aan algemeen maatschappelijke normen. Rolstoelen zijn nooit algemeen gebruikelijk voor een persoon als de aanvrager. Met "een persoon als de aanvrager" wordt bedoeld een niet-gehandicapte persoon die in een vergelijkbare situatie verkeert (b.v. wat betreft inkomen, leeftijd, etc.). Een fiets is voor een persoon als gehandicapte wel algemeen gebruikelijk omdat in Nederland een ieder geacht kan worden te beschikken over een fiets. Om die reden komt de gehandicapte niet voor een fiets in aanmerking. Indien daarentegen de gehandicapte een speciale fiets nodig heeft dan kunnen de meerkosten van deze speciale fiets vergoed worden. Voor een ieder boven de grens van 1,5 maal de minimumnorm is een auto algemeen gebruikelijk, zodat alleen bij inkomens onder deze grens op medische indicatie een auto als voorziening kan worden toegekend. Bij een inkomen boven 1,5 maal de norm gelden bepaalde beperkingen. Zie voor regels bij autoverstrekking onder artikel 3.3 en 3.8. Artikel 1.21 (voorliggende voorziening) Geen voorziening wordt toegekend. voor zover op grond van enige andere wettelijke regeling of privaatrechtelijke overeenkomst aanspraak op de voorziening bestaat. Artikel 1.22 (aard materialen) Geen voorziening wordt toegekend voor zover de Aangegeven wordt dat deze voorzieningen niet worden verstrekt indien er een andere wettelijke regeling bestaat, op grond waarvan men aanspraak kan maken op de aangevraagde voorziening. Hetzelfde geldt voor privaatrechtelijke overeenkomsten. Vocht en tocht komen in iedere woning voor. Het wegnemen hiervan valt niet onder de zorgplicht, zoals genoemd in de Wvg. Het opheffen van problemen als 11

12 ondervonden ergonomische belemmeringen in de woning voortvloeien uit de aard van de in de woning gebruikte materialen. gevolg van de slechte staat van onderhoud van de woning vallen eveneens niet onder deze verordening. Vocht en tocht kunnen overigens onder omstandigheden wel een indicatie opleveren voor een verhuizing. Artikel 1.23 (schade) Geen voorziening wordt toegekend wordt toegekend indien sprake is van schade aan een voorziening die is veroorzaakt door onzorgvuldige omgang met de voorzieningen of de aangebrachte aanpassingen of accessoires. Schade die door derden is aangebracht kan worden verhaald op de veroorzaker. Schade door eigen schuld of nalatigheid dient voor rekening van betrokkene te blijven. Financiële tegemoetkomingen en eigen bijdragen Artikel 1.24 a. Burgemeester en wethouders stellen de hoogte van de financiële tegemoetkomingen, forfaitaire en gemaximeerde vergoedingen voor woonvoorzieningen, vervoersvoorzieningen en rolstoelen vast overeenkomstig het bepaalde in het Vergoedingenbesluit Wvg. Door dit artikel op te nemen wordt het mogelijk gemaakt de aanpassingen i.v.m. bijstelling van bedragen volgens een eenvoudige procedure tot stand te laten komen. Alle bedragen verband houdende met de Wvg worden opgenomen in het Vergoedingenbesluit Wvg. b. Burgemeester en wethouders stellen de hoogte van de eigen bijdrage voor voorzieningen in natura vast overeenkomstig het bepaalde in het "Vergoedingenbesluit Wvg". Hoofdstuk 2. Woonvoorzieningen Hoofdstuk 2. Woonvoorzieningen Artikel 2.1 (soorten woonvoorzieningen) De door burgemeester en wethouders te verstrekken woonvoorziening kan bestaan uit een voorziening in natura, een financiële tegemoetkoming, een forfaitaire of gemaximeerde vergoeding. 12

13 Artikel 2.2 (verhuis- en inrichtingskosten) Een woonvoorziening kan worden toegekend voor de kosten van verhuizing en inrichting. Burgemeester en wethouders kunnen besluiten om een tegemoetkoming te verstrekken in de verhuis- en inrichtingskosten, indien verhuisd wordt naar een aangepaste of een goedkoper dan de reeds bewoonde woonruimte aan te passen woning. De gemeente maakt de afweging of zij een tegemoetkoming in de verhuiskosten wil geven of dat de woning van gehandicapte aangepast moet worden. Indien aangepaste of aanpasbare woningen beschikbaar zijn kan uit doelmatigheidsoverwegingen de voorkeur gegeven worden aan verhuizen boven aanpassen van de huidige woonruimte van de gehandicapte. Bij de uiteindelijke keuze van de te verstrekken voorziening wordt een afweging gemaakt tussen de kosten van het verhuizen versus het aanpassen van de huidige woonruimte. Tevens moet bij de afweging verhuizen of aanpassen rekening gehouden worden met de sociale omstandigheden waarin de gehandicapte zich bevindt zoals de aanwezigheid van mantelzorg. Uitgangspunt van het gemeentelijk beleid is dat zo goed mogelijk gebruik wordt gemaakt van de voorraad aangepaste woningen in de gemeente. Om zo doelmatig mogelijk met de aangepaste voorraad woningen om te kunnen gaan kan het wenselijk zijn dat indien de band tussen gehandicapte en woning is verbroken (bijvoorbeeld door overlijden van de gehandicapte) deze woning opnieuw aan een andere gehandicapte wordt toegewezen. In dat geval zullen de achterblijvende huurders naar een andere woonruimte moeten verhuizen. Het verlenen van een verhuiskostenvergoeding kan dan als stimuleringsmaatregel gezien worden. Burgemeester en wethouders kunnen besluiten om een hogere financiële tegemoetkoming of een geforfaiteerde danwel gemaximeerde vergoeding te verstrekken ten behoeve van het vrijmaken van een aangepaste woning. Als burgemeester en wethouders de achterblijvende gezinsleden verzoeken om de woning vrij te maken kunnen zij in aanmerking komen voor een tegemoetkoming in de verhuiskosten. Voor de beperkingen die aan een voorziening in de verhuis- en inrichtingskosten worden verbonden zie 13

14 art. 2.9 en Artikel 2.3 ( woningaanpassing) Een woonvoorziening kan worden toegekend voor de kosten van bouwkundige woningaanpassingen Onder woningaanpassingen wordt verstaan het wegnemen of verminderen van ergonomische belemmeringen door middel van ingrepen van bouwkundige (onroerende, nagelvaste) aard in of aan de woonruimte, met uitzondering van een garage en met inbegrip van: - het eigen toegangspad, of - een toegangsdeur tot de garage, voor zover deze noodzakelijk als berging dienst doet. Tevens wordt als woningaanpassing aangemerkt de verblijfsruimte waarin een psychisch gehandicapte die gedragsproblemen heeft zich kan afzonderen of tot rust kan komen ter voorkoming van zelfverwonding, vernielzucht of ongecontroleerde driftuitingen. Deze uitraasruimte dient het belang van de gehandicapte te dienen. Voor een beschrijving van de subsidiabele kosten zie art 1. d van het Vergoedingenbesluit Bij ingrepen van bouwkundige of woontechnische aard in of aan de woonruimte wordt een voorziening slechts dan als woonvoorziening aangemerkt indien de voorziening gericht is op het opheffen of verminderen van ergonomische belemmeringen of indien het een uitraasruimte betreft. Artikel 2.4 (roerende woonvoorzieningen) Een woonvoorziening kan worden toegekend voor de kosten van woonvoorzieningen van niet-bouwkundige of woontechnische aard; Bij dit artikel dient opgemerkt te worden dat onder een woonvoorziening waarbij geen sprake is van een ingreep van bouw- of woontechnische aard in de praktijk met name wordt verstaan een vergoeding voor woningsanering in verband met allergie of voor het vervangen van tapijt in verband met het gebruik van rolstoel of patiëntenlift. Onder woningsanering wordt uitsluitend verstaan het vervangen van raam-en vloerbedekking. Ook kan onder deze categorie worden begrepen hulpmiddelen voor baden, wassen en douchen, zijnde niet ADL-hulpmiddelen, welke niet nagelvast aan de woning zijn bevestigd zoals losse douchestoelen, alsmede mobiele patiëntenliften. Deze categorieën roerende voorzieningen kunnen ook in de vorm van een voorziening in natura worden verstrekt. Voorzover een aangepaste strijkplank of douchestoel nagelvast aan de woning is bevestigd, valt de voorziening onder de voorzieningen genoemd in art Bij woningsanering ten gevolge van allergieën kan de vergoeding, voor zover geen vergoeding wordt verstrekt op grond van de Regeling hulpmiddelen 1996, betrekking hebben op kosten van vervanging van de volgende artikelen in de huidige woning: vloerbedekking, overgordijn of vitrage ten behoeve van de woonkamer en een slaapkamer Voor het saneren van een weinig gebruikte ruimte wordt geen vergoeding verstrekt. Voor de 14

15 verkeersruimten in de woning eventueel wel. Bij de vaststelling van de hoogte van de vergoeding van de kosten van de materialen of artikelen die op medische indicatie moeten worden vervangen, wordt rekening gehouden met de draagkracht van de gehandicapte. Zie hiervoor artikel 6 f van het vergoedingenbesluit. Bij een verhuizing wordt geen vergoeding van de kosten van te vervangen vloerbedekking, gordijnen of vitrage verstrekt op grond van de aanwezigheid van allergieën. Uitgangspunt is dat een ieder die verhuist bij het stofferen van de nieuw te betrekken woning van meet af aan rekening kan houden met het feit dat deze woning rolstoel- of allergievriendelijk dient te worden gestoffeerd. Van meerkosten is dan geen sprake. Ook wordt geen vergoeding verstrekt indien de vloer- of raambedekking 7 jaar of ouder is. Vervanging is dan algemeen gebruikelijk. Voor de richtlijnen inzake de verstrekkingen op grond van allergieën zie Vergoedingenbesluit Wvg art. 4. b, art 6. f en bijlage II. Artikel 2.5 (onderhoud, keuring en reparatie) Een woonvoorziening kan worden toegekend voor de kosten van onderhoud, keuring en reparatie. Indien installaties zoals een traplift niet goed onderhouden worden, kan kapitaalvernietiging optreden. Zie voor uitwerking art Artikel 2.6 (tijdelijke huisvesting) Een woonvoorziening kan worden toegekend voor de kosten van tijdelijke huisvesting. Artikel 2.7 (huurderving) Een woonvoorziening kan worden toegekend voor de kosten van huurderving. Indien nodig kan een vergoeding worden toegekend in de kosten van tijdelijke huisvesting ter voorkoming van dubbele lasten. Overigens komt dit sporadisch voor. Zie voor uitwerking art Deze vergoeding moet voorkomen, dat aangepaste woningen aan niet-gehandicapten worden verhuurd. Zie voor uitwerking art Artikel 2.8 Burgemeester en wethouders kunnen de in art. 2.3 en art. 2.4 genoemde voorzieningen ook als voorziening in natura verstrekken. Artikel 2.9 ( beperking verhuis- en inrichtingskosten) De bedoeling van dit artikel is uitdrukkelijk verhuiskosten die gemaakt worden voor een verhuizing, die niet om 15

16 Burgemeester en wethouders verlenen slechts een financiële tegemoetkoming in de verhuis- en inrichtingskosten indien de gehandicapte niet verhuisd is of gaat verhuizen op een moment dat op basis van leeftijd, gezinssituatie of woonsituatie die verhuizing ook zonder handicap algemeen gebruikelijk geacht zou zijn. redenen gelegen in de handicap plaats vindt, van vergoeding uit te sluiten. Te denken valt aan gezinsuitbreiding in een gezin waar een van de gezinsleden gehandicapt is en er ook een grotere woning betrokken zou moeten worden indien er geen sprake zou zijn van een handicap. Ook valt te denken aan verhuizingen op grond van huwelijk, verandering van baan etc. Overigens blijven aanpassingskosten in geval van een dergelijke verhuizing wel mogelijk mits aan de voorwaarden is voldaan. Artikel 2.10 De hoogte van de in art. 2.3 en 2.4 genoemde verstrekkingen wordt bepaald door de Wvgdraagkracht in mindering te brengen op de voor vergoeding in aanmerking komende kosten. Bij woningaanpassingen wordt rekening gehouden met de draagkracht zoals aan gegeven in het Vergoedingenbesluit Wvg. Voor de verstrekkingen op grond van allergieën gelden nog extra bepalingen. Zie hiervoor de artikelen 6. c en 6. f van het Vergoedingen-besluit. Artikel 2.11 (uitbetaling) a De tegemoetkoming in de kosten genoemd in de artikelen 2.3, 2.5 en 2.7 wordt uitbetaald aan de eigenaar van de woonruimte. b. De tegemoetkoming in de kosten genoemd in de artikelen 2.2, 2.4 en 2.6 wordt uitbetaald aan de hoofdbewoner van de woonruimte. In dit artikel wordt aangegeven dat de financiële tegemoetkomingen voor onroerende woningaanpassingen, voor onderhoud, keuring en reparatie en voor huurderving worden verstrekt aan de eigenaar van de woonruimte, terwijl financiële tegemoetkomingen voor verhuizing, voor roerende woningaanpassingen en voor tijdelijke huisvesting verstrekt worden aan de hoofdbewoner van de woonruimte Artikel 2.12 (uitsluiting woonvoorzieningen) De bepalingen van hoofdstuk 2 zijn niet van toepassing op het treffen van voorzieningen aan hotels/pensions, trekkerswoonwagens, caravans, bejaardenoorden, vakantiewoningen, tweede woningen, kamerverhuur en specifiek op gehandicapten en ouderen gerichte woongebouwen voor wat betreft voorzieningen in gemeenschappelijke ruimten of voorzieningen die bij (nieuw)bouw in renovatie logischerwijze opgenomen dienen te zijn. Ook woningen waarvan redelijkerwijs aannemelijk is dat ze binnen 5 jaar uit het woningbestand zullen worden verwijderd, zijn uitgezonderd van aanpassingen, tenzij het aanpassingen voor minder dan 2250,- betreft. Een financiële tegemoetkoming voor het treffen van voorzieningen wordt alleen verstrekt als het woonruimte betreft die als zelfstandige woonruimte aangemerkt wordt. Een uitzondering is gemaakt voor aanpassingen aan woonwagens, deze zijn apart geregeld in de verordening 16

17 Artikel 2.13 (het primaat van de verhuizing) a. Een gehandicapte kan voor een woonvoorziening als genoemd in artikel 2.2. (verhuis-en inrichtingskosten) in aanmerking worden gebracht wanneer aantoonbare beperkingen als gevolg van ziekte of gebrek het normale gebruik van de woning belemmeren. b. Een gehandicapte kan pas voor een woonvoorziening als genoemd in de artikelen 2.3. en 2.4. in aanmerking worden gebracht indien de onder a genoemde voorziening niet te realiseren is of niet de goedkoopst adequate oplossing is. De manier waarop de woonvoorzieningen hier zijn gegroepeerd geeft een rangorde aan. Primair zal gekeken worden of verhuizing mogelijk en zinvol is. Dat wil zeggen dat een geschikte woning beschikbaar is of op korte termijn beschikbaar komt. Onder geschikte woning dient hier begrepen te worden een woning die met betrekkelijk lage investeringen volledig aangepast kan worden. Het primaat ligt bij de verhuizing omdat vaak in de loop der tijd meerdere aanpassingen nodig zullen zijn. Is geen geschikte woning beschikbaar dan kunnen burgemeester en wethouders besluiten één van de andere voorzieningen te verstrekken. Overigens kunnen hierbij ook andere omstandigheden een rol spelen, zoals de bereidheid van de gehandicapte te verhuizen, opgebouwde mantelzorg etc. Indien de gemeente, nadat alle factoren in de overweging zijn meegenomen, tot de conclusie komt dat verhuizing de goedkoopst adequate oplossing is, dan heeft bij het verstrekken van de woonvoorziening de vergoeding voor verhuis- en (her) inrichtingskosten het primaat. Het moge duidelijk zijn dat het hanteren van dit primaat van de verhuizing efficiënter benut kan worden als er voldoende aangepaste woningen zijn In de wet wordt het begrip woonvoorziening omschreven; daarbij wordt aangegeven dat het alleen gaat om het opheffen van beperkingen die het normale gebruik van de woning omvatten. Het gaat hierbij om de normale (elementaire) woonfuncties zoals slapen, eten en lichaamsreiniging. Het gebruiken van een hobby-, werk- of recreatieruimte vallen niet onder de zorgplicht van de gemeente. Evenmin als het treffen van een voorziening uit oogpunt van oppas of verzorging of om medische behandeling. Artikel 2.14 (Verzekering van de voorzieningen) Burgemeester en wethouders verlenen slechts een financiële tegemoetkoming indien de getroffen voorzieningen toereikend zijn verzekerd. Indien in een woning een traplift, een verstelbare keuken of een andere dure voorziening is aangebracht heeft dit gevolgen voor de te verzekeren waarde van de opstal. Dit risico dient in de opstalverzekering gedekt te worden. Indien bijvoorbeeld bij brand blijkt dat de woning onvoldoende verzekerd is, dan kan op dat moment geen beroep op deze verordening worden gedaan 17

18 Artikel 2.15 (hoofdverblijf) 1. Burgemeester en wethouders verlenen slechts een financiële tegemoetkoming in de gemaakte kosten indien de gehandicapte zijn hoofdverblijf heeft of zal hebben in de woonruimte waaraan de voorziening wordt getroffen. 2. In afwijking van het gestelde in het eerste lid kan een financiële tegemoetkoming worden verleend in de kosten van het aanpassen van één woonruimte indien de gehandicapte zijn hoofdverblijf heeft in een AWBZinrichting. 3. De aanvraag wordt ingediend in de gemeente waar de aan te passen woning staat. 4. De financiële tegemoetkoming betreft slechts een tegemoetkoming in de kosten van het bezoekbaar maken van de in het tweede lid bedoelde woonruimte met een maximum van 5446,- 5. Onder bezoekbaar maken wordt uitsluitend verstaan dat de gehandicapte de woonruimte, de woonkamer en een toilet kan bereiken. 6. De financiële tegemoetkoming bedoeld in het tweede lid wordt verleend onder de voorwaarde dat de gemeente waar de gehandicapte zijn hoofdverblijf heeft, verklaart dat haar niet bekend is dat ten behoeve van de gehandicapte reeds eerder een woning bezoekbaar is gemaakt. Artikel 2.16 (aanvang werkzaamheden en inzicht in woning) Burgemeester en wethouders verlenen slechts een financiële tegemoetkoming indien: a. niet reeds een begin met de werkzaamheden waarop de financiële tegemoetkoming betrekking heeft, is gemaakt zonder hun schriftelijke toestemming en indien van toepassing voor deze woningaanpassing een bouwvergunning is verleend. b. de door hen aangewezen personen toegang is verstrekt tot De zorgplicht die gemeenten met betrekking tot de verlening van woonvoorzieningen hebben, beperkt zich tot het hoofdverblijf van de gehandicapte. Op grond van artikel 2 Wet voorzieningen gehandicapten zijn gemeenten niet verplicht om, als de gehandicapte zijn hoofdverblijf in een AWBZ-instelling heeft, een woonruimte bezoekbaar te maken. Deze aanpassing komt dan ten laste van de gehandicapte. De gemeente is van oordeel, dat indien het hoofdverblijf een AWBZ-inrichting is, er een woonruimte, woonkamer en één toiletruimte bezoekbaar gemaakt kan worden. Hierbij moet echter wel rekening worden gehouden met het gegeven dat toestemming van de eigenaar van de woning nodig is. Omdat de voorziening buiten de directe werkingssfeer van de wet valt kan de verhuurder niet gedwongen worden (via aanschrijving) om de woning aan te passen. Het derde lid bepaald dat de aanvraag moet worden ingediend in de gemeente waar de bezoekbaar te maken woning staat. Deze bepaling wordt opgenomen omdat de gehandicapte anders in de gemeente waar hij zijn hoofdverblijf heeft de aanvraag zou indienen. Het zesde lid bepaalt dat de gemeente waar de gehandicapte zijn hoofdverblijf heeft, verklaart dat haar niet bekend is dat ten behoeve van de gehandicapte reeds eerder een woning bezoekbaar is gemaakt. Deze verklaring van de gemeente waar de gehandicapte zijn hoofdverblijf heeft (de gemeente waar de AWBZ-instelling staat), heeft tot doel te voorkomen dat de gehandicapte in meerdere gemeenten een aanvraag indient voor het bezoekbaar maken van een woonruimte. De verordening gaat er van uit dat voor maximaal 1 woonruimte een financiële tegemoetkoming wordt verleend voor het bezoekbaar maken Niet eerder dan nadat burgemeester en wethouders een beslissing over de aanvraag hebben genomen mag een aanvang worden gemaakt met de werkzaamheden. Pas op dat moment hebben burgemeester en wethouders alle op de aanvraag betrekking hebbende gegevens beoordeeld en op grond hiervan een besluit genomen over de te treffen voorziening. Door deze regeling wordt voorkomen dat een voorziening waar vroegtijdig mee is begonnen uiteindelijk niet overeenstemt met hetgeen burgemeester en wethouders als goedkoopst adequate voorziening beschouwen. Burge- 18

19 de woonruimte waar de woningaanpassing wordt verricht. c. aan de onder b. genoemde personen inzicht wordt geboden in bescheiden en tekeningen, welke betrekking hebben op de woningaanpassing. d. de onder b. genoemde personen de gelegenheid wordt geboden tot het controleren van de woningaanpassing. e. de aanpassing is verricht in overeenstemming met de wettelijke en gemeentelijke eisen op het gebied van de bouwvoorschriften en milieuregelingen. meester en wethouders kunnen immers ook factoren mee laten wegen die buiten de woonruimte van de gehandicapte gelegen zijn, zoals een beschikbare aangepaste woning elders, waardoor een woningaanpassing niet noodzakelijk is. Bovendien is het noodzakelijk dat ook reeds de bouwvergunning voor de woningaanpassing is verleend alvorens wordt overgegaan tot de aanvang van de werkzaamheden. Artikel 2.17 (gereedmelding) 1.Terstond na de voltooiing van de werkzaamheden in het kader van een voorziening als bedoeld in art. 2.3 doch uiterlijk binnen 12 maanden na het verlenen van de financiële tegemoetkoming verklaart de gerechtigde van de financiële tegemoetkoming bedoeld in artikel 2.3 aan burgemeester en wethouders dat de bedoelde werkzaamheden zijn voltooid. 2. De gereedmelding is tevens een verzoek om vaststelling en uitbetaling van de financiële tegemoetkoming. 3. De gereedmelding bedoeld in het eerste lid, gaat vergezeld van een verklaring dat bij het treffen van de voorzieningen is voldaan aan de voorwaarden waaronder de financiële tegemoetkoming is verleend. Artikel 2.18 (gronden weigering) De aanvraag om een woonvoorziening als bedoeld in de artikelen 2.2 t/m 2.7 wordt geweigerd indien: a. In dit artikel wordt geregeld dat de woningaanpassing binnen een bepaalde termijn wordt gereedgemeld. De gereedmelding vindt plaats door degene aan wie de financiële tegemoetkoming wordt uitbetaald en niet door de gehandicapte. Hiervoor is gekozen omdat degene die de financiële tegemoetkoming ontvangt niet altijd de gehandicapte is. Indien dat het geval is heeft de gehandicapte of zijn gemachtigde geen belang bij de gereedmelding en zou de begunstigde de dupe kunnen worden. De gereedmelding dient binnen een bepaalde termijn na het verlenen van de financiële tegemoetkoming plaats te vinden, dit om te voorkomen dat het treffen van de voorziening te lang op zich laat wachten. Een andere reden voor het opnemen van een gereedmeldingstermijn is om te voorkomen dat onnodig lang een verplichting tot uitbetaling van subsidie blijft openstaan. De gemeente acht het redelijk bij het vaststellen van de termijn uit te gaan van 12 maanden. Dit artikel wijkt af van het gestelde in art. 7.8, de daar genoemde termijn van zes maanden wordt voor woningaanpassingen te kort geacht. De gemeente controleert of aan de voorwaarden bij het verlenen van de subsidie is voldaan. Om te voorkomen dat iedere voorwaarde daadwerkelijk moet worden gecontroleerd is er voor gekozen om een verklaring te vragen. Indien later alsnog zou blijken dat niet aan alle voorwaarden is voldaan kan de subsidie alsnog worden ingetrokken en eventueel worden teruggevorderd. Op grond van deze gegevens kan de financiële tegemoetkoming worden vastgesteld en vervolgens worden uitbetaald. Bij verhuizingen die niet op grond van ziekte of gebrek noodzakelijk zijn kunnen woonvoorzieningen geweigerd worden als er geen andere objectiveerbare gronden aanwezig zijn voor de verhuizing. Voorkomen moet 19

20 de noodzaak tot het treffen van deze woonvoorziening het gevolg is van een verhuizing waartoe op grond van belemmeringen bij het normale gebruik van de woning ten gevolge van ziekte of gebrek geen aanleiding bestond en er geen noodzaak tot verhuizing op andere objectiveerbare gronden aanwezig was. b. indien de gehandicapte niet verhuist naar de voor zijn of haar beperkingen op dat moment beschikbare meest geschikte woning, tenzij tevoren schriftelijk toestemming is verleend door Burgemeester en wethouders. Artikel 2.19 Burgemeester en wethouders verlenen slechts een financiële tegemoetkoming in de kosten als bedoeld in artikel 2.3 en 2.4 indien in de financiering van het niet door subsidie gedekte deel van de voorziening is voorzien. worden dat mensen uit een geschikte of gedeeltelijk geschikte woning verhuizen naar een woning die voor meer kosten aangepast moet worden, zonder dat daar goede redenen voor zijn. Voor verhuis- en inrichingskosten geldt bovendien nog de bepaling van art dat bepaalde omstandigheden buiten de belemmeringen door ziekte en gebrek weliswaar een goede (objectiveerbare) reden voor verhuizing kunnen opleveren, maar dat deze niet tot een vergoeding voor verhuis-en inrichtingskosten kunnen leiden als de verhuizing als algemeen gebruikelijk in die omstandigheden wordt aangemerkt. Indien er geen duidelijkheid bestaat over de wijze van financiering van het niet door subsidie gedekte deel van de voorziening staat het niet vast dat de voorziening daadwerkelijk getroffen kan worden. Het mag duidelijk zijn dat er in dat geval geen subsidie wordt verleend. Bij gehandicapten die een huurwoning bewonen, dient overeenstemming te bestaan tussen huurder en verhuurder over de financiering van het niet door subsidie gedekte deel van de investering. Deze overeenstemming kan bestaan uit een doorberekening in de huur of afspraken over rente en aflossing van een door de verhuurder aan de huurder verstrekte lening of een andere wijze van financieren door de gehandicapte zelf. Bij gehandicapten die een eigen woning laten aanpassen dient duidelijk te zijn dat voorzien is in de financiering van het niet door subsidie gedekte deel. Artikel 2.20 (verwerving van grond) Voor zover het treffen van voorzieningen, als bedoeld in artikel. 2.3 betreft het uitbreiden van bestaande woningen, dan wel het groter bouwen van een nieuw te bouwen woning dan zonder de voorzieningen nodig zou zijn, kunnen burgemeester en wethouders een bijdrage verlenen voor de extra te verwerven grond die ten hoogste overeenkomt met de bijdrage voor het aantal vierkante meters waarmee de woning uitgebreid moet worden. Als de woningaanpassing een uitbreiding van een bestaande woning of het groter bouwen van een nieuwe woning tot gevolg heeft kan de gemeente een financiële tegemoetkoming verlenen in de kosten van het verwerven van extra grond die noodzakelijk is om de woningaanpassing te realiseren. Uiteraard wordt geen financiële tegemoetkoming verstrekt indien de extra te verwerven grond als tuin o.i.d. wordt benut. Alleen de grond die noodzakelijk is voor de woningaanpassing zelf kan in aanmerking komen voor een financiële tegemoetkoming (zie Vergoedingenbesluit Wvg, bijlage I). 20