Dollar Obligatiedepot

Transcriptie

1 BE Gereviseerd jaarverslag per 31 december 2013 Dollar Obligatiedepot Openbaar Gemeenschappelijk Beleggingsfonds naar Belgisch recht met een veranderlijk aantal rechten van deelneming opterend voor Beleggingen die niet voldoen aan de voorwaarden van de Richtlijn 2009/65/EG ICB Geen enkele inschrijving mag worden aanvaard op basis van dit verslag. Inschrijvingen zijn slechts geldig als ze worden uitgevoerd na kosteloze overlegging van de essentiële beleggersinformatie of het prospectus.

2 BE INHOUDSOPGAVE 1. Organisatie van het gemeenschappelijk beleggingsfonds Dollar Obligatiedepot 2. Beheerverslag 2.1. Lanceringsdatum en inschrijvingsprijs 2.2. Beursnotering 2.3. Informatie aan de aandeelhouders 2.4. Algemeen overzicht van de markten 2.5. Doel en krachtlijnen van het beleggingsbeleid 2.6. Index en benchmark 2.7. Tijdens het boekjaar gevoerd beleid 2.8. Toekomstig beleid 2.9. Synthetische risico- en opbrengstindicator (SRRI) 3. Balans 4. Resultatenrekening 5. Samenvatting van de boekings- en waarderingsregels 5.1. Samenvatting van de regels 5.2. Wisselkoersen 6. Samenstelling van de activa en kerncijfers 6.1. Samenstelling van de activa 6.2. Wijziging in de samenstelling van de activa 6.3. Bedrag van de verplichtingen inzake financiële derivatenposities 6.4. Evolutie van het aantal inschrijvingen, terugbetalingen en van de netto-inventariswaarde 6.5. Rendementscijfers 6.6. Kosten 6.7. Toelichting bij de financiële staten en andere gegevens 7. Verslag van de commissaris

3 BE ORGANISATIE VAN HET GEMEENSCHAPPELIJK BELEGGINGSFONDS DOLLAR OBLIGATIEDEPOT NAAM Dollar Obligatiedepot OPRICHTINGSDATUM 5 juli 2004 BESTAANSDUUR Onbeperkte duur. STATUUT Gemeenschappelijk beleggingsfonds dat geopteerd heeft voor beleggingen die niet voldoen aan de voorwaarden van de richtlijn 2009/65/EG en dat, wat haar werking en beleggingen betreft, wordt beheerst door de wet van 3 augustus 2012 betreffende bepaalde vormen van collectief beheer van beleggingsportefeuilles. BEHEERVENNOOTSCHAP KBC Asset Management N.V. Havenlaan Brussel België OPRICHTINGSDATUM VAN DE BEHEERVENNOOTSCHAP 30 december NAAM EN FUNCTIE VAN DE BESTUURDERS VAN DE BEHEERVENNOOTSCHAP Voorzitter: L. Gijsens Bestuurders: D. Mampaey, Voorzitter van het Directiecomité J. Peeters, Onafhankelijk bestuurder P. Buelens, Gedelegeerd Bestuurder J. Daemen, Niet-uitvoerend Bestuurder P. Konings, Niet-uitvoerend Bestuurder J. Verschaeve, Gedelegeerd Bestuurder G. Rammeloo, Gedelegeerd Bestuurder O. Morel, Niet-uitvoerend Bestuurder K. Mattelaer, Niet-uitvoerend Bestuurder K. Van Eeckhoutte, Niet-uitvoerend Bestuurder W. Vanden Eynde, Gedelegeerd Bestuurder C. Sterckx, Gedelegeerd Bestuurder D. Cuypers, Gedelegeerd Bestuurder L. Demunter, Gedelegeerd Bestuurder NAAM EN FUNCTIE VAN DE NATUURLIJKE PERSONEN AAN WIE DE EFFECTIEVE LEIDING VAN DE BEHEERVENNOOTSCHAP IS TOEVERTROUWD: D. Mampaey, Voorzitter van het Directiecomité J. Verschaeve, Gedelegeerd Bestuurder G. Rammeloo, Gedelegeerd Bestuurder W. Vanden Eynde, Gedelegeerd Bestuurder C. Sterckx, Gedelegeerd Bestuurder D. Cuypers, Gedelegeerd Bestuurder L. Demunter, Gedelegeerd Bestuurder Deze personen kunnen tevens bestuurder zijn in diverse beveks.

4 BE COMMISSARIS VAN DE BEHEERVENNOOTSCHAP Ernst & Young Bedrijfsrevisoren BCVBA, met als vertegenwoordigend vennoot Christel Weymeersch, bedrijfsrevisor en erkend revisor, De Kleetlaan 2, B-1831 Diegem. FINANCIEEL PORTEFEUILLEBEHEER: Er is geen delegatie van het beheer van de beleggingsportefeuille. COMMISSARIS, ERKENDE REVISOR VAN HET BELEGGINGSFONDS Deloitte Bedrijfsrevisoren BV o.v.v.e. CVBA, met als vertegenwoordigend vennoot de heer Frank Verhaegen, bedrijfsrevisor en erkend revisor, Berkenlaan 8b, B-1831 Diegem. FINANCIËLE DIENST De financiële dienst zal in België verzekerd worden door: KBC Bank NV, Havenlaan 2, B-1080 Brussel CBC Banque NV, Grote Markt 5, B-1000 Brussel BEWAARDER KBC Bank N.V., Havenlaan 2, B-1080 Brussel. ADMINISTRATIEF EN BOEKHOUDKUNDIG BEHEER KBC Asset Management N.V., Havenlaan 2, B-1080 Brussel. DISTRIBUTEUR KBC Asset Management S.A., 5, Place de la Gare, L-1616 Luxembourg. PROMOTOR KBC De officiële tekst van het Beheerreglement is neergelegd bij de FSMA. In geval van afwijkingen tussen de Nederlandstalige en anderstalige uitgaven van het (half)jaarverslag, heeft de Nederlandse tekst de voorrang.

5 BE BEHEERVERSLAG VAN DOLLAR OBLIGATIEDEPOT 2.1 LANCERINGSDATUM EN INSCHRIJVINGSPRIJS Lanceringsdatum: 30 juli 2004 Initiële inschrijvingsprijs: 500 USD Uitdrukkingsmunt: USD 2.2 BEURSNOTERING Niet van toepassing. 2.3 INFORMATIE AAN DE AANDEELHOUDERS Overeenkomstig artikel 96 van het wetboek van vennootschappen worden volgende elementen meegedeeld: De balans en de resultatenrekening geven een getrouw overzicht van de ontwikkeling en de resultaten van de instelling voor collectieve belegging. Het deel Algemeen overzicht van de markten geeft een beschrijving van de voornaamste risico s en onzekerheden waarmee de instelling voor collectieve belegging geconfronteerd wordt. Er hebben geen belangrijke gebeurtenissen plaatsgevonden na het einde van het boekjaar. Voor omstandigheden die de ontwikkeling van de instelling voor collectieve belegging aanmerkelijk kunnen beïnvloeden, wordt verwezen naar de paragraaf Vooruitzichten in het deel Algemeen overzicht van de markten van dit verslag. In de instelling voor collectieve belegging zijn er geen werkzaamheden op het gebied van onderzoek en ontwikkeling. De instelling voor collectieve belegging heeft geen bijkantoren. Bij de vaststelling en toepassing van de waarderingsregels, wordt er steeds van uitgegaan dat de instelling voor collectieve belegging haar activiteiten zal voortzetten, zelfs wanneer een verlies blijkt uit de resultatenrekening gedurende twee opeenvolgende boekjaren. Alle gegevens, die noodzakelijk zijn volgens het wetboek van vennootschappen, werden opgenomen in dit verslag. Het risicoprofiel van de instelling voor collectieve belegging, vermeld in de prospectus, geeft een overzicht inzake de beheersing van de risico s. 2.4 ALGEMEEN OVERZICHT VAN DE MARKTEN 1 januari 31 december 2013 Twijfels over de duurzaamheid van het economische herstel blijven het beleggingsklimaat beheersen. Maar in de zomermaanden begon de stemming positiever te worden. Europa schudde de recessie van zich af en de eurocrisis loste haar wurggreep. Japan doorbrak de negatieve deflatiespiraal. De VS vielen niet in de zo gevreesde fiscale afgrond. In december slaagden de democraten en de republikeinen er verrassend in de patstelling rond het begrotingsbeleid te doorbreken. Voor de Amerikaanse centrale bank was dat het signaal dat de economie sterk genoeg was om het monetaire infuus geleidelijk af te koppelen. De slappe koord van de conjunctuur Sinds 2010 worden in de VS meer banen gecreëerd dan geschrapt, maar het tempo van de werkgelegenheidsgroei bleef lange tijd aan de magere kant. De werkloosheidsgraad daalde wel, maar om de foute redenen. Niet omdat de werkgelegenheid sterk groeide, maar omdat veel Amerikanen ontgoocheld uit de arbeidsmarkt stapten. In de loop van 2013 kwam daar beterschap in. De werkgelegenheidsgroei versnelde tot meer dan nieuwe jobs per maand, waardoor de natuurlijke aangroei van de beroepsbevolking kon worden geabsorbeerd, maar ook niet meer dan dat. De lonen stegen nauwelijks meer dan de inflatie. Beide factoren samen zorgden ervoor dat de koopkracht van de Amerikaanse gezinnen maar matig groeide en slechts een bescheiden steun bood aan de economische groei. Die bleef dan ook beperkt (gemiddeld +2% op jaarbasis in de vier kwartalen tot het derde van 2013).

6 BE Onderliggend is de Amerikaanse conjunctuur echter veel sterker dan dat groeicijfer doet vermoeden. Vanaf 1 januari 2013 is een indrukwekkend programma van belastingverhogingen en uitgavenreducties in werking getreden waarvan eind 2012 gevreesd werd dat het de VS in een nieuwe recessie zou storten (de fameuze fiscal cliff). Dat viel heel anders uit. De groei bleef ongeschonden, zij het matig. Het begrotingstekort liep spectaculair terug. In de EMU kwam er een einde aan de recessie die was uitgelokt door de eurocrisis en al duurde sinds het vierde kwartaal van Vanaf het tweede kwartaal van 2013 werd eindelijk opnieuw een positief groeicijfer (+1,2% in het tweede kwartaal en +0,3% in het derde kwartaal, telkens op jaarbasis) opgetekend en de werkloosheidsgraad klom globaal niet meer. Het consumenten- en producentenvertrouwen herstellen zich vrij fors, verrassend ook in het zwaar getroffen Zuid-Europa. Japan wist de negatieve deflatiespiraal te doorbreken. De pas aangetreden regering-abe had in december 2012 het roer omgegooid en in april 2013 kondigde de Japanse centrale bank aan een inflatie van +2% na te streven. Ze wilde daartoe de monetaire basis verdubbelen. Anticiperend op de beleidsommezwaai was de yen al sinds augustus 2012 fors aan het verzwakken. Dat zorgde ervoor dat in 2013 de uitvoer herstelde en de inflatiecijfers positief werden. De zwakke groei in het Westen had ook gevolgen voor de uitvoerprestaties van de groeilanden. Het voorbije jaar vertaalde dat zich in een sterke afkoeling van de groei, vooral in landen als Brazilië en Zuid-Afrika met een omvangrijke grondstoffenindustrie. De groeivertraging in China bracht de problematiek van een overdreven schuldenlast van de Chinese banken van tijd tot tijd naar de voorgrond. Tot tweemaal toe (in juni en in december) belandde de interbankenmarkt kortstondig in een crisis, die de Bank of China met massale liquiditeitsinjecties wist te onderdrukken. Eurocrisis wegpraten Overheidsobligaties zijn hun aureool van risicoloos verloren. Griekenland, Ierland, Portugal en Cyprus kregen hun obligatieschulden niet meer gefinancierd via de gebruikelijke kanalen en staan onder curatele van de trojka, bestaande uit de ECB, de EU en het IMF. Die instellingen zijn nu de voornaamste financiers van die landen. Privéobligatiehouders kregen een herschikking van de Griekse staatsschuld opgedrongen. In Cyprus moeten depositohouders meebetalen aan de sanering van het bankenlandschap. Italië en Spanje kwamen ook geregeld in het vizier, maar wisten het vertrouwen van de obligatiebeleggers te behouden, zij het onder duurdere voorwaarden dan weleer. Tijdens die stormen werd een aantal spelregels van de muntunie hervormd. Maar zodra de hoogdringendheid verdwenen was, was het bijna onmogelijk de zeventien violen van het euro-orkest nog gelijk te stemmen. Het steunfonds ESM trad met veel vertraging in werking. Het nieuwe begrotingsverdrag, pas van kracht sinds 1 januari 2013, wordt al in vraag gesteld. Het compromis over de bankenunie getuigt van het gebrek aan een solidaire visie. De Europese banken, die van oudsher trouwe beleggers in overheidsobligaties zijn, waren overgevoelig voor de gevolgen van de eurocrisis en de afwaardering van hun obligatieportefeuille. Ze hadden hun kapitaalbasis immers al sterk zien slinken door de kredietcrisis van De eurocrisis kon dus gemakkelijk ontaarden in een systeemcrisis. Dat wilde de ECB absoluut vermijden. Met diverse programma s verzekerde en versterkte ze de liquiditeitsverschaffing aan de sector. In september 2012 verzekerde de ECB met klem op ongelimiteerde schaal en voor onbepaalde tijd liquiditeiten in de markt te zullen pompen, indien nodig. Die woorden alleen waren voldoende om de eurocrisis te bedaren. Het vertrouwen keerde terug. De interbankenmarkt begon opnieuw te functioneren. De renteverschillen tussen de EMU-partners daalden. De schuldherschikking in Griekenland, het Cypriotische debacle, noch een diepe politieke crisis in Italië konden de trend van het vertrouwensherstel duurzaam doorbreken. In plaats van liquiditeiten in de markt te pompen, kon de ECB op grote schaal eerdere liquiditeitsinjecties terugschroeven. Nieuw record voor bedrijfswinsten Even spectaculair als de winstval tijdens de recessie was het herstel van de bedrijfswinsten vanaf het vierde kwartaal van Het conjunctuurherstel in het Westen mag dan mager uitvallen, voor de bedrijfswinsten was dat zeker niet het geval. Na een omslag van verlies naar winst in het laatste kwartaal van 2009 steeg de winst per aandeel met gemiddeld 48% in 2010, 14% in 2011, 4,8% in 2012 en 3,5% in de eerste drie kwartalen van 2013 (voor het geheel van de ondernemingen uit de Amerikaanse S&P 500). De laagconjunctuur in het Westen stond een sterke omzetstijging duidelijk niet in de weg. De opkomende economieën, in hoogconjunctuur, worden almaar belangrijker als afzetmarkt voor westerse bedrijven. Maar de winststijging was nog meer te danken aan een scherpe daling van de (loon)kostendruk.

7 BE Het spectaculaire winstherstel dat de bedrijven in de MSCI Europe in 2011 beleefden, hield niet stand. De eurocrisis, de daarmee gepaard gaande recessie in Europa en de afwaardering van de portefeuilles overheidsobligaties bij de banken en de sterke euro lieten hun sporen na. Eind 2013 lag de winst per aandeel gemiddeld 23% lager dan midden Correctie grondstoffenmarkten gaat door Door de Arabische lente en de machtsstrijd in Libië kostte een vat Brentolie eind april Amerikaanse dollar. De voorbije tweeënhalf jaar zorgden de vraag-aanbodverhoudingen (wereldwijd zwakke vraag, grote voorraden en stijgend aanbod) voor een daling van de olieprijzen, met nu en dan een stijging door opflakkerende geopolitieke spanningen (bv. embargo op de Iraanse olie-export en recent de onderbrekingen van de leveringen in Libië en Nigeria en de oorlogsdreiging in Syrië). Eind 2013 bedroeg de prijs voor een vat ruwe olie 111 dollar. De meeste andere grondstoffenmarkten zetten al eerder een punt achter de sterke prijshausse. Veel industriële metalen en landbouwproducten noteerden midden februari 2011 tegen piekprijzen. Daarna kwam er een correctie, die in de loop van à 15% bedroeg en sinds de piekniveaus van begin 2011 is opgelopen tot 30 à 35%. Ook dat kunnen we interpreteren als een signaal van toenemende conjunctuurtwijfels. De inflatie kalfde daardoor af. In de VS daalde de jaarstijging van de consumptieprijzenindex van een piek van 3,9% in september 2011 tot 1,2% in november Over diezelfde periode daalde de inflatie in de EMU van 3% tot 0,9%. Een beleid van (bijna) gratis geld en andere niet-conventionele maatregelen De Fed, de Amerikaanse centrale bank, heeft zijn beleidsrente al heel vroeg in de crisis verlaagd. Sinds december 2008 bedraagt die een symbolische 0,25%. De ECB wachtte veel langer om de rente te verlagen. Na het aantreden van Mario Draghi als voorzitter op 1 november 2011 trok de ECB dan toch de kaart van de monetaire versoepeling. In 2013 verlaagde ze nog twee keer de beleidsrente, die nu 0,25% bedraagt. Het rentebeleid leidde evenwel niet tot een duurzaam economisch herstel. Daarom zocht de Fed naar andere middelen. Hij greep rechtstreeks in op de obligatiemarkten en kocht op grote schaal schuldpapier op in een poging ook de langetermijnrente laag te houden. Tot eind 2013 kocht hij maandelijks voor 85 miljard Amerikaanse dollar aan overheidsobligaties en hypotheekleningen in. Vanaf januari 2014 zal dat programma teruggeschroefd worden tot 75 miljard dollar per maand. Daarmee zet de Fed een nieuwe trend in. In de volgende maanden zal hij de aankoopprogramma s verder afbouwen om ze tegen het einde van het jaar volledig te laten stilvallen. Tenminste als de economische omstandigheden gunstig blijven. De Fed is niet de enige centrale bank, die de geldkraan heeft openstaan. Bij de Bank of England kunnen de Britse banken handelskredieten in onderpand geven voor gratis geld. Op 4 april ontvouwde de Bank of Japan haar versie van kwantitatieve versoepeling in het driemaal twee -plan. Om de inflatie naar +2% te brengen, zal ze de monetaire basis over een periode van twee jaar verdubbelen door massaal overheidsobligaties op te kopen. Veel later en voor korte tijd, nl. van augustus 2011 tot februari 2012, voerde de ECB een soortgelijke politiek, onder de letterwoorden SMP en LTRO. In de loop van 2013 begonnen de banken de opgenomen liquiditeiten terug te betalen. Onrustige obligatiemarkten De sterke conjunctuurtwijfels en de aanslepende eurocrisis hebben de Amerikaanse en de Duitse obligatierente vanaf maart 2011 lager gestuurd. Op 1 juni 2012 bereikten de Amerikaanse en de Duitse tienjaarsrente dieptepunten van respectievelijk 1,45% en 1,15%. Bijna een vol jaar bleef de tienjaarsrente dicht bij die lage niveaus (lager dan de inflatie) schommelen. Maar nadat Fedvoorzitter Ben Bernanke eind mei 2013 een ballonnetje had opgelaten over het afbouwen van de aankoopprogramma s van overheidsobligaties (tapering) klom de obligatierente in juni pijlsnel. De tijd verstreek zonder dat de Fed de daad bij het woord voegde. Hij was immers bevreesd voor de negatieve gevolgen van de gestegen rente op de conjunctuur. Vervolgens daalde de obligatierente weer. Op het einde van de verslagperiode stuwde de aankondiging dat de Fed in januari 2014 dan toch met tapering zou starten de obligatierente opnieuw hoger. Op 31 december 2013 bedroeg de tienjaarsrente 3% in de VS en 1,95% in Duitsland.

8 BE Tijdens de eurocrisis werden de obligatieportefeuilles op grote schaal herschikt. Schuldpapier van in opspraak geraakte Europese overheden werd gedumpt internationale garanties ten spijt en vervangen door Duits papier. Toen de ECB-voorzitter in september 2012 het vertrouwen in de euro wist te herstellen, begonnen de intra-emu-renteverschillen te dalen. Die beweging zette zich in 2013 bijna zonder hapering door. De spanningen binnen de eurozone hadden ook gevolgen voor het Belgisch-Duitse renteverschil. De tijd dat België tegen Duitse voorwaarden geld kon lenen, is al lang voorbij. Het Belgisch-Duitse renteverschil piekte op 25 november 2011 op 365 basispunten, maar daalde nadien sterker dan gemiddeld in de eurozone. Op 31 december 2013 stelden de obligatiebeleggers zich tevreden met een premie van 65 basispunten voor het Belgische risico. Belangrijke faillissementen in de bedrijvensector bleven de voorbije jaren uit. Zelden waren de solvabiliteit en de liquiditeit van de niet-financiële bedrijven zo sterk als vandaag. Als gevolg daarvan daalde de credit spread de voorbije jaren spectaculair en die ontwikkeling zette zich voort in de voorbije verslagperiode. Euro sterkste munt van het jaar In een jaar waarin de eurocrisis van de radar verdween en de centrale banken van de VS en de EMU eigen en andere accenten legden in hun monetaire beleid, was de EUR/USD-wisselkoers niet volatieler dan in andere jaren. De euro noteerde aan het einde van de verslagperiode tegen 1,375 Amerikaanse dollar. Dat is een appreciatie van 4,1% tegenover eind De euro kampt met een gebrek aan cohesie in de EMU, maar de dollar heeft ook zijn problemen. Het imago van de wereldreservemunt had te lijden onder QE2, QE3 en TWIST, letterwoorden voor een explosie van de geldhoeveelheid, en onder de politieke patstelling in het Congres over de federale begroting. De euro verstevigde niet alleen tegenover de dollar, maar tegenover zowat alle munten. De opmars van de yen, heel nadrukkelijk in de voorbije jaren, werd gestuit. De Japanse uitvoer had zodanig onder de overgewaardeerde yen geleden dat het traditionele overschot op de Japanse handelsbalans was omgeslagen in een deficit. De politiek van de nieuwe regering-abe, die erin bestond de munt naar beneden te praten, was succesvol. De munt deprecieerde fors en op 31 december 2013 noteerde de yen 17,5% lager tegenover de dollar dan eind 2012, bij het aantreden van de regering Abe. Andere Aziatische landen beschouwden dat al als een dreigende valutaoorlog. De munten uit de ontluikende landen kwamen ook onder druk toen de Fed eind mei 2013 gewag maakte van een vervroegd terugschroeven van zijn extreem soepele monetaire beleid. De beleggingen in die markten werden gerepatrieerd, vooruitlopend op hogere rentes in de VS. Vooral de Braziliaanse real, de Zuid-Afrikaanse rand en de Turkse lira (TRY), niet toevallig munten van landen met hoge externe tekorten, verloren fors aan waarde. Voor de TRY kwam daar ook nog een kwalijke interne machtsstrijd bovenop. De Chinese munt liep nauwelijks of niet in de kijker. De Bank of China liet toe dat hij geleidelijk verder apprecieerde aan ongeveer hetzelfde tempo als de vorige jaren. Vooruitzichten De Amerikaanse en Europese barometers die het vertrouwen onder de bedrijfsleiders meten, waren in het voorjaar van 2013 afgegleden tot net boven (VS) of fors onder (EMU) het vriespunt. Vanuit die lage niveaus zijn ze de voorbije maanden fors gaan stijgen. In de VS heeft de graadmeter vandaag al een niveau bereikt dat verenigbaar is met een groeitempo van meer dan 3,5%. In Duitsland staat de IFO, de toonaangevende index van het ondernemersvertrouwen ondertussen op een niveau dat bij de 20% beste observaties van de voorbije dertig jaar hoort. Ook in Zuid-Europa heeft het ondernemersvertrouwen de dooizone bereikt. Verrassend is dat zo vroeg in deze cyclus het consumentenvertrouwen zich bij die beweging aansluit en eveneens een scherp herstel beleeft. We verwachten dan ook dat de groei in de VS positief maar toch eerder bescheiden zal blijven (2 à 2,5% op jaarbasis in de komende kwartalen) omdat de loonstijging nauwelijks de inflatie overstijgt en het begrotingsbeleid nu toch definitief (en allicht voor meerdere jaren) de weg van sanering is ingeslagen. Het herstel van de huizenmarkt en de bedrijfsinvesteringen kan zich voortzetten. Hoe sterk de groei in 2014 zal uitvallen, hangt in hoge mate af van twee factoren: de dynamiek van de arbeidsmarkt en de inflatie. De voorbije maanden groeide de werkgelegenheid in de VS maandelijks met ongeveer nieuwe banen. Dat is een volstrekt minimum en zou nog meer moeten zijn om een groei van +2% waar te maken. Een lage inflatie ondersteunt de koopkracht van de consument. In de loop van 2013 daalde de inflatie en die trend zou niet mogen keren.

9 BE Europa kruipt uit de recessie. De begrotingsplannen, het verstrengde kredietbeleid van de banken en de grote onzekerheid bij consumenten en producenten zullen op de groei blijven wegen. In de komende maanden wordt gerekend op een groei van hooguit +1% op jaarbasis. Dat is geen reden tot euforie, maar toch beter dan een negatieve groei. Deflatie- of depressiescenario s, die geregeld de stemming op de obligatiemarkten overheersen, zijn evenwel niet gerechtvaardigd. De voorbije jaren werd de basis gelegd voor een meer duurzame groei in 2014 en de jaren daarna. De Amerikaanse gezinnen hebben hun schuldgraad sterk afgebouwd, de spaarquote is al fors gestegen en de financiëledienstenlast (aflossingen en rentebetalingen samen) slorpt nog maar 10,5% van het gezinsbudget op (het laagste niveau in vijftien jaar drie jaar geleden was dat nog 12,4%). Stilaan ontstaat er ademruimte om een groter deel van de koopkracht aan consumptie te besteden. De explosieve winstgroei in de periode dikte de al ruime cashposities van de bedrijven verder aan. Tijdens de crisis waren de investeringen sterk teruggeschroefd. De fundamenten zijn gelegd om een inhaalbeweging op gang te brengen. In de VS hebben republikeinen, die het Huis van Afgevaardigden domineren en democraten, die de meerderheid in de Senaat vormen een geheel verschillende visie over het te voeren begrotingsbeleid. In december 2013 bereikten ze, na een jarenlange impasse, een compromis dat de weg effent naar definitieve begrotingen voor dit en volgend begrotingsjaar. Het beleid blijft restrictief, maar minder zwaar dan in het recente verleden. Positief is vooral dat de overheidsdiensten niet meer zo snel kunnen worden lamgelegd. Maar helemaal weg is dat risico nog niet, want de wet op het schuldenplafond kan nog voor vuurwerk zorgen. Als tegenwicht voor het restrictieve begrotingsbeleid voert de Fed een extreem soepel monetair beleid. Hij verschaft met zijn aankoopprogramma voor staatsobligaties en ander schuldpapier ongeziene liquiditeitsinjecties om te vermijden dat de banken te veel denken aan hun eigen solvabiliteit en daardoor te strenge kredietvoorwaarden hanteren. Dat zou immers de economische groei ondermijnen. Die liquiditeitsinjecties moeten hun weg vinden naar de reële economie of inflatieverwachtingen creëren. Dat de omvang van die aankopen in 2014 afneemt, betekent alleen dat het beleid wat minder extreem wordt, maar het blijft wel gericht op groei. In elk geval zullen ze de langetermijnrente laag houden en alle vrees voor deflatie wegnemen. De eurocrisis is naar de achtergrond verdreven, maar vele problemen wachten nog op een oplossing. In 2014 zullen de steunfondsen voor Griekenland, Portugal en Ierland uitgeput zijn. Mogelijk zal Ierland zich opnieuw op de kapitaalmarkt kunnen financieren, maar voor Portugal en Griekenland lijkt dat uitgesloten. Er wordt zelfs al openlijk over een tweede schuldherschikking voor Griekenland gesproken. In het voorjaar worden de balansen van de Europese banken doorgelicht en later op het jaar volgen dan de stresstests. Dat gebeurt op een ogenblik dat de bankenunie, waarvan de spelregels transparantie missen, nog niet operationeel is. De controle op de nationale begrotingen is verscherpt, maar de normen zijn minder absoluut en laten daardoor veel speelruimte. Nationale soevereiniteit is een moeilijk in te nemen bastion en zodra de hoogdringendheid van een crisis is verdwenen, worden hervormingen op de lange baan geschoven. Het (bijna) nultarief voor de geldmarktrente zal nog een lange tijd gehandhaafd blijven. Zolang de laagconjunctuur in het Westen aanhoudt en er geen wezenlijke inflatoire spanningen optreden, zijn er macro-economisch geen dwingende redenen om een restrictiever beleid te voeren. De centrale banken voeren een beleid van lage rentes. Hun weerstand tegen kwantitatieve versoepelingsmaatregelen hebben ze volkomen opgegeven. Ze grijpen op grote schaal rechtstreeks in de kapitaalmarkt in. Door obligaties en ander schuldpapier op te kopen, beïnvloeden ze rechtstreeks de obligatierente in bepaalde marktsegmenten, verzekeren ze de secundaire handel (bijvoorbeeld van overheden die het vertrouwen van de markt dreigen te verliezen) en overspoelen ze het financiële systeem met liquiditeiten. De bezorgdheid over de inflatie heeft plaatsgemaakt voor ongerustheid over de conjunctuur en het indijken van de eurocrisis. Allicht blijft de ECB streven naar een normaal tarief van 3% voor de kortetermijnrente in de eurozone (haar officiële doelstelling voor de inflatie in de eurozone is 2%), maar dat is nu een doelstelling op zeer lange termijn geworden. Op korte termijn is dat absoluut uitgesloten. De grootste bezorgdheid van de ECB vandaag is niet de hoogte van haar rentetarieven, maar hoe ze kan bewerkstelligen dat die lage rente ook doorsijpelt in de marktrente in Zuid-Europa. Daar is een lage rente het meest nodig maar uitgerekend daar blijft de marktrente het hoogst.

10 BE De centrale banken van de VS, het VK en Japan zullen naar onze inschatting ook nog lang wachten voordat ze hun beleidsrente verhogen. De Amerikaanse centrale bank heeft al officieel midden 2015 naar voor geschoven als vroegste tijdstip voor een renteverhoging. Het officiële standpunt is dat zelfs als de werkloosheidsgraad (momenteel 7% van de beroepsbevolking) onder 6,5% duikt, de inflatie (momenteel 1,2%) duurzaam boven 2,5% moet uitstijgen eer de beleidsrente wordt opgetrokken. Het is zeer de vraag of die voorwaarden midden 2015 vervuld zullen zijn. Allicht heeft de obligatierente zijn bodem verlaten, althans als het over uitgiften van de Duitse Bund of de Amerikaanse Schatkist gaat. Gezien de huidige laagterecords zou het logisch zijn dat de obligatierente stijgt, gevoed door een betere economische omgeving (of toch het verder afschrijven van neerwaartse groeirisico s). Daardoor zal de markt al in de loop van de volgende maanden kunnen anticiperen op een strakker monetair beleid in de loop van 2015 of later. Eerst zullen in de VS een aantal onconventionele maatregelen worden teruggeschroefd, pas daarna kan de markt daar anticiperen op een normalisering van de beleidsrente. Die rentestijging zal in de loop van 2014 evenwel (nog) niet heel sterk zijn. De centrale banken zullen dat, uit vrees voor negatieve gevolgen voor de groei, vermijden door hun aankoopprogramma s te doseren. De premie voor het debiteurenrisico op de markt van de bedrijfsobligaties is in de voorbije jaren zeer sterk gedaald. Het huidige niveau vergoedt het debiteurenrisico op een correcte manier. Veel spreadvernauwing valt dus niet meer te verwachten, ook al is de financiële structuur van de meeste ondernemingen zeer gezond. De renteverschillen binnen de EMU zullen allicht nog lang volatiel blijven, gezien de vele knelpunten waaraan de muntunie het hoofd moet bieden. Redactie beëindigd op 3 januari 2014

11 BE DOEL EN KRACHTLIJNEN VAN HET BELEGGINGSBELEID DOEL VAN HET FONDS : Het voornaamste doel van het Fonds bestaat erin de houders van rechten van deelneming een zo hoog mogelijk rendement te bieden d.m.v. rechtstreekse of onrechtstreekse beleggingen in verhandelbare effecten. Dit komt tot uiting in een streven naar meerwaarden en inkomsten. Daartoe worden de activa, rechtstreeks of onrechtstreeks via financiële instrumenten met een gelijklopende evolutie, hoofdzakelijk belegd in obligaties. BELEGGINGSBELEID VAN HET FONDS : CATEGORIEËN VAN TOEGELATEN ACTIVA: De beleggingen van het Fonds kunnen bestaan uit effecten, geldmarktinstrumenten, rechten van deelneming in instellingen voor collectieve belegging, deposito s, financiële derivaten, liquide middelen en alle andere instrumenten voor zover en in de mate dit toegelaten is door de toepasselijke regelgeving en kadert binnen het vermelde doel. GRENZEN VAN HET BELEGGINGSBELEID: Het beleggingsbeleid wordt gevoerd binnen de door de regelgeving gestelde grenzen. Het Fonds mag ontleningen aangaan tot 10% van haar netto-activa, voor zover het gaat om kortlopende ontleningen met het doel tijdelijke liquiditeitsproblemen op te lossen. TOEGELATEN DERIVATENTRANSACTIES: Derivaten kunnen zowel gebruikt worden om de beleggingsdoelstellingen te realiseren als om risico s in te dekken. Er kan met al dan niet genoteerde derivaten worden gewerkt: het kan gaan om termijncontracten, opties of swaps m.b.t. effecten, indexen, munten of rente of om andere transacties met derivaten. Niet genoteerde derivatentransacties worden enkel afgesloten met financiële instellingen van eerste rang die gespecialiseerd zijn in dit type van transacties. Het compartiment streeft ernaar om, binnen de toepasselijke regelgeving en het beheerreglement, steeds de meest doelgerichte transacties af te sluiten. Alle kosten verbonden aan de transacties zijn ten laste van het compartiment en alle opbrengsten komen toe aan het compartiment. Als er door de transacties een risico ontstaat op de tegenpartij, kan dat risico worden ingeperkt door gebruik te maken van een margebeheersysteem dat verzekert dat het compartiment de begunstigde is van een zekerheid onder de vorm van contanten of investment grade obligaties. Bij het bepalen van de waarde van de obligaties wordt een marge toegepast die varieert in functie van de resterende looptijd en de uitdrukkingsmunt van de betreffende obligatie. De relatie met de tegenpartij(en) wordt geregeld op basis van internationale standaardovereenkomsten. De ICB kan contracten afsluiten die betrekking hebben op een kredietrisico op emittenten van schuldinstrumenten. Het kredietrisico is het risico dat de emittent van het schuldinstrument in gebreke blijft. Dit kredietrisico heeft betrekking op partijen waarvan de kredietwaardigheid op het moment van het sluiten van het contract evenwaardig is aan die van de emittenten van wie de ICB rechtstreeks schuldinstrumenten aanhoudt. Derivaten kunnen ook worden gebruikt om de activa van het compartiment in te dekken tegen open wisselkoersrisico s ten opzichte van de uitdrukkingsmunt. Een eventueel gebruik van kredietderivaten kan enkel ter uitvoering van de beleggingsdoelstellingen en binnen het bestaande risicoprofiel, zonder dat dit een verschuiving impliceert naar minder kredietwaardige debiteuren. Bijgevolg verhoogt het kredietrisico niet. In zoverre er met derivaten wordt gewerkt, gaat het om vlot verhandelbare en liquide instrumenten. Bijgevolg heeft het gebruik van derivaten geen invloed op het liquiditeitsrisico. Het gebruik van derivaten verandert ook niets aan de spreiding van de portefeuille over regio s, sectoren of thema s. Bijgevolg heeft het geen invloed op het concentratierisico. Derivaten worden niet gebruikt om een gehele of gedeeltelijke kapitaalbescherming te waarborgen. Ze verhogen noch verminderen het kapitaalrisico. Het gebruik van derivaten heeft ook geen invloed op het afwikkelingsrisico, het bewaarnemingsrisico, het flexibiliteitsrisico, het inflatierisico of het risico afhankelijk van externe factoren.

12 BE BEPAALDE STRATEGIE: Het Fonds belegt hoofdzakelijk in rechten van deelneming van andere beleggingsinstellingen van het open type. De doelstelling van het Fonds bestaat erin een gediversifieerde portefeuille samen te stellen van rechten van deelneming van andere beleggingsinstellingen. De portefeuille zal hoofdzakelijk bestaan uit rechten van deelneming van beleggingsinstellingen die beleggen in vastrentende effecten, uitgedrukt in Amerikaanse dollar (USD), Canadese dollar (CAD), Australische dollar (AUD) en/of Nieuwzeelandse dollar (NZD). De netto inventariswaarde van het Fonds wordt uitgedrukt in USD. Aan de hand van deze beleggingen hoopt het Fonds zijn aandeelhouders het volgende te bieden: - een rendement dat overeenstemt met dat van de referentievaluta, met name de USD - mogelijke meerwaarden. KENMERKEN VAN DE OBLIGATIES EN SCHULDINSTRUMENTEN: De activa worden geheel of gedeeltelijk belegd in obligaties en schuldbewijzen, zowel uitgegeven door bedrijven als door overheidsinstanties. Het compartiment belegt rechtstreeks en/of onrechtstreeks minimaal 75 % van haar activa in obligaties en schuldinstrumenten die een investment grade (minimaal BBB-/Baa3 lange termijn, A3/F3/P3 korte termijn) rating hebben van minstens 1 van volgende ratingagentschappen: Moody s (Moody s Investors Service); S&P (Standard & Poor s, a Division of the McGraw-Hill Companies); Fitch (Fitch Ratings). Daarnaast kan het compartiment tot maximaal 25 % van de activa beleggen in obligaties en schuldinstrumenten die over een lagere rating beschikken of waarvoor geen kredietrating van één van boven genoemde ratingagentschappen beschikbaar is. Bij de selectie van de obligaties en schuldinstrumenten worden alle looptijden in aanmerking genomen. UITLENING VAN FINANCIËLE INSTRUMENTEN: Het Fonds mag financiële instrumenten uitlenen binnen de beperkingen bepaald door de toepasselijke regelgeving. Het uitlenen gebeurt in het kader van een effectenleningensysteem beheerd door hetzij een principaal, hetzij een agent. In het eerste geval heeft het Fonds enkel een relatie met de principaal van het effectenleningensysteem die als tegenpartij optreedt en aan wie de eigendom van de uitgeleende effecten wordt overgedragen. In het tweede geval heeft het Fonds een relatie met enerzijds de agent (als beheerder van het systeem) en anderzijds één of meerdere tegenpartijen aan wie de eigendom van de uitgeleende effecten wordt overgedragen. De agent zelf treedt op als tussenpersoon tussen het Fonds en de tegenpartij(en). De effectenleningen hebben geen wijziging van het risicoprofiel van het Fonds tot gevolg aangezien: - De keuze van zowel principaal, agent als elke tegenpartij aan strenge selectiecriteria is onderworpen. - De teruggave van effecten gelijkwaardig aan de uitgeleende effecten op elk ogenblik kan gevraagd worden. Zo is gewaarborgd dat de effectenleningen het beheer van de activa van het Fonds niet beïnvloeden. - De teruggave van effecten gelijkwaardig aan de uitgeleende effecten wordt gegarandeerd door de principaal, respectievelijk de agent. Via een margebeheersysteem wordt steeds verzekerd dat het Fonds de begunstigde is van een financiële zekerheid onder de vorm van contanten of andere welbepaalde categorieën effecten met een laag risicoprofiel, zoals overheidsobligaties, dit voor het geval de principaal of de tegenpartij, bij effectenleningen afgesloten via een agent, geen gelijkwaardige effecten zou teruggeven. De reële waarde van de zekerheid onder de vorm van effecten met een laag risicoprofiel overtreft te allen tijde de reële waarde van de uitgeleende effecten met 5%. Daarenboven wordt bij het bepalen van de waarde van de als zekerheid verstrekte effecten met een laag risicoprofiel een marge van 3% toegepast die moet vermijden dat een negatieve koersevolutie tot gevolg zou kunnen hebben dat de reële waarde van de effecten met een laag risicoprofiel niet meer de reële waarde van de uitgeleende effecten overtreft. De waarde van de zekerheid onder de vorm van contanten overtreft te allen tijde de reële waarde van de uitgeleende effecten.

13 BE Indien het Fonds een financiële zekerheid ontvangt onder de vorm van contanten kan het deze contanten herinvesteren in - deposito s bij kredietinstellingen die onmiddellijk opeisbaar zijn of kunnen worden opgevraagd, en die binnen een periode van ten hoogste twaalf maanden vervallen, mits de statutaire zetel van de kredietinstelling in een lidstaat van de EER gevestigd is, of, indien de statutaire zetel van de kredietinstelling in een derde land gevestigd is, mits deze instelling onderworpen is aan bedrijfseconomische voorschriften die naar het oordeel van de FSMA gelijkwaardig zijn aan die welke in het Europees recht zijn vastgesteld. - kortetermijngeldmarktfondsen zoals beschreven in de ESMA-richtsnoeren CESR/ van 19 mei 2010 betreffende een gemeenschappelijke definitie van Europese geldmarktfondsen. - overheidsobligaties in dezelfde munteenheid als de ontvangen contanten en die voldoen aan de voorwaarden vermeld in het Koninklijk Besluit van 7 maart 2006 met betrekking tot effectenleningen door bepaalde instellingen voor collectieve belegging. Deze herinvestering kan tot gevolg hebben dat het Fonds met betrekking tot de financiële zekerheid niet langer een kredietrisico loopt t.o.v. de financiële instelling waar de contantenrekening wordt aangehouden maar wel bijvoorbeeld t.o.v. de emittent(en) van het (de) schuldinstrument(en). De beheervennootschap kan de uitvoering van het herinvesteringsbeleid delegeren aan een derde, met inbegrip van de agent die het effectenleningensysteem beheert. Het uitlenen van effecten stelt het Fonds in de mogelijkheid een bijkomende opbrengst te behalen. Deze opbrengst kan bestaan uit enerzijds een vergoeding die de principaal of de tegenpartij, bij effectenleningen afgesloten via een agent, betaalt en anderzijds inkomsten uit herinvestering. Van deze opbrengst worden directe en indirecte kosten afgehouden. Deze kosten worden forfaitair bepaald op 50% van de ontvangen vergoeding en bestaan uit de kosten voor de clearing services van KBC Bank, de kosten van de beheervennootschap voor het opzetten en opvolgen van het systeem voor uitlenen van effecten, de kosten voor het margebeheer, de kosten verbonden aan cash- en effectenrekeningen en -verkeer, de vergoeding voor het eventuele beheer van herinvesteringen en, indien gewerkt wordt via een agent, de vergoeding betaald aan de agent De relatie met de tegenpartij(en) wordt geregeld op basis van internationale standaardovereenkomsten. ALGEMENE STRATEGIE TER DEKKING VAN HET WISSELRISICO: Om zijn activa te beschermen tegen wisselkoersschommelingen en binnen de beperkingen die uiteengezet worden in het beheerreglement, kan het Fonds transacties verrichten die betrekking hebben op de verkoop van termijnovereenkomsten op deviezen, evenals de verkoop van callopties of de aankoop van putopties op valuta s. De hier beoogde transacties mogen enkel betrekking hebben op contracten die verhandeld worden op een gereglementeerde markt die regelmatig werkt, erkend is en opengesteld is voor het publiek, of verhandeld worden met een erkende financiële instelling van eerste rang die gespecialiseerd is in dit type van transacties en die actief is op de 'over the counter' (OTC)-markt voor opties. Met dezelfde doelstelling kan het Fonds ook valuta s verkopen op termijn of uitwisselen in het kader van onderhandse transacties met financiële instellingen van eerste rang die gespecialiseerd zijn in dit type van transacties. De indekkingdoelstelling van de hiervoor vermelde transacties laat vooronderstellen dat er een rechtstreeks verband bestaat tussen deze transacties en de in te dekken activa, wat impliceert dat de in een bepaalde valuta verrichte transacties in principe qua volume noch de waarderingswaarde van alle activa in diezelfde valuta, noch de houdduur van deze activa mogen overschrijden. SOCIALE, ETHISCHE EN MILIEUASPECTEN: Alle producenten van controversiële wapens, waarvan de voorbije vijf decennia bij internationale consensus is vastgesteld dat het gebruik ervan onevenredig veel menselijk leed veroorzaakt aan de burgerbevolking, zijn uitgesloten van opname. Het betreft de producenten van antipersoonsmijnen, clusterbommen en -munitie en wapens met verarmd uranium. Op deze wijze streeft het Fonds ernaar niet alleen een louter financiële realiteit weer te geven, maar ook een sociale realiteit van de sector of regio. Voor de eventuele toepassing van de Europese en Belgische fiscale bepalingen wordt verwezen naar het prospectus onder 'Voorstelling van het gemeenschappelijk beleggingsfonds - Belastingstelsel'.

14 BE INDEX EN BENCHMARK Zie beleggingsbeleid van het fonds. 2.7 TIJDENS HET BOEKJAAR GEVOERD BELEID De Fed, de Amerikaanse centrale bank, heeft zijn beleidsrente al heel vroeg in de crisis verlaagd. Sinds december 2008 bedraagt die een symbolische 0,25%. De ECB wachtte veel langer om de rente te verlagen. Na het aantreden van Mario Draghi als voorzitter op 1 november 2011 trok de ECB dan toch de kaart van de monetaire versoepeling. In 2013 verlaagde zij nog twee maal de beleidsrente, die sedert 7 november 0,250% bedraagt. Het rentebeleid leidde evenwel niet tot een duurzaam economisch herstel. Daarom zocht de Fed naar andere middelen. Hij greep rechtstreeks in op de obligatiemarkten en kocht op grote schaal schuldpapier op in een poging ook de langetermijnrente laag te houden. Momenteel koopt hij maandelijks voor 85 miljard Amerikaanse dollar aan overheidsobligaties en hypotheekleningen in. Vanaf januari 2014 zal dat programma teruggeschroefd worden tot 75 miljard dollar per maand. Daarmee zal een nieuwe trend zijn ingezet. In de daaropvolgende maanden zullen de aankoopprogramma s verder afgebouwd worden, om tegen het einde van het jaar volledig stil te vallen. Tenminste als de economische omstandigheden gunstig blijven. 2.8 TOEKOMSTIG BELEID In de VS hebben republikeinen, die het Huis van Afgevaardigden domineren en democraten, die de meerderheid in de Senaat vormen een geheel verschillende visie over het te voeren begrotingsbeleid. In december 2013 werd, na jaren van impasse, een compromis bereikt, waardoor de weg is geëffend naar definitieve begrotingen voor dit en volgend begrotingsjaar. Het beleid blijft restrictief, maar minder zwaar dan in het recente verleden. Positief is vooral dat het risico op het lamleggen van overheidsdiensten fors is gereduceerd. Weggenomen echter nog niet, want de wet op het schuldenplafond kan nog voor vuurwerk zorgen. Als tegenwicht voor het restrictief karakter van het begrotingsbeleid, voert de Fed een extreem soepel monetair beleid. Hij verschaft met zijn aankoopprogramma voor staatsobligaties en ander schuldpapier ongeziene liquiditeitsinjecties om te vermijden dat de banken te veel denken aan hun eigen solvabiliteit en daardoor te strenge kredietvoorwaarden hanteren. Dat zou immers de economische groei ondermijnen. Die liquiditeitsinjecties moeten hun weg vinden naar de reële economie of inflatieverwachtingen creëren. Dat de omvang van die aankopen in 2014 gaat verminderen, betekent enkel dat het beleid wat minder extreem wordt, maar georiënteerd blijft op de groei. In elk geval zullen ze de langetermijnrente laag houden en alle vrees voor deflatie wegnemen. 2.9 SYNTHETISCHE RISICO- EN OPBRENGSTINDICATOR 3 op een schaal van 1 (laag risico) tot 7 (hoog risico). De waarde van een recht van deelneming kan stijgen of dalen en de belegger kan minder terugkrijgen dan hij heeft ingelegd. Overeenkomstig Verordening 583/2010 is een synthetische risico- en opbrengstindicator bepaald. Deze geeft een cijfermatige aanduiding van de mogelijke opbrengst van het fonds, maar ook van het bijhorende risico, berekend in de uitdrukkingsmunt van het fonds. De indicator wordt geformuleerd als een cijfer tussen 1 en 7. Hoe hoger het cijfer, hoe hoger de mogelijke opbrengst, maar ook hoe moeilijker voorspelbaar dit rendement. Ook verliezen zijn mogelijk. Het laagste cijfer betekent niet dat de belegging volledig risicoloos is. Wel wijst het erop dat, vergeleken met hogere cijfers, dit product normaal een lager, maar eveneens beter voorspelbaar rendement zal bieden. De synthetische risico- en opbrengstindicator wordt geregeld geëvalueerd en kan dus verlaagd of verhoogd worden op basis van gegevens uit het verleden. Gegevens uit het verleden zijn niet altijd een betrouwbare aanwijzing voor opbrengst en risico in de toekomst.

15 BE BALANS Balansschema 31/12/ /12/2012 (in de valuta van het fonds) (in de valuta van het fonds) TOTAAL NETTO ACTIEF , ,91 II. Effecten, geldmarktinstrumenten, ICB's en financiële derivaten E. ICB's met een veranderlijk aantal rechten van deelneming , ,25 IV. Vorderingen en schulden op ten hoogste één jaar A. Vorderingen a) Te ontvangen bedragen 1.103,29 B. Schulden a) Te betalen bedragen (-) , ,75 c) Ontleningen (-) , ,21 V. Deposito's en liquide middelen A. Banktegoeden op zicht , ,85 VI. Overlopende rekeningen C. Toe te rekenen kosten (-) , ,52 TOTAAL EIGEN VERMOGEN , ,91 A. Kapitaal , ,34 B. Deelneming in het resultaat , ,81 C. Overgedragen resultaat ,00 D. Resultaat van het boekjaar , ,38

16 BE RESULTATENREKENING Resultatenrekening 31/12/2013 (in de valuta van het fonds) 31/12/2012 (in de valuta van het fonds) I. Waardeverminderingen, minderwaarden en meerwaarden A. Obligaties en andere schuldinstrumenten a) Obligaties ,80 E. ICB's met een veranderlijk aantal rechten van deelneming , ,98 G. Vorderingen, deposito's, liquide middelen en schulden -0,01 H. Wisselposities en -verrichtingen b) Andere wisselposities en verrichtingen , ,04 II. Opbrengsten en kosten van de beleggingen B. Interesten a) Effecten en geldmarkt instrumenten 9.805,33 b) Deposito's en liquide middelen 1.569, ,50 C. Interesten in gevolge ontleningen (-) -215,53-8,84 III. Andere opbrengsten B. Andere 1.730,69 IV. Exploitatiekosten A. Verhandelings- en leveringskosten betreffende beleggingen (-) , ,05 B. Financiële kosten (-) -872,79-792,80 C. Vergoeding van de bewaarder (-) ,00 D. Vergoeding van de beheerder (-) a) Financieel beheer , ,51 b) Administratief- en boekhoudkundig beheer , ,85 E. Administratiekosten (-) , ,08 F. Oprichtings- en organisatiekosten (-) , ,33 H. Diensten en diverse goederen (-) , ,29 J. Taksen -404,32-461,32 K. Andere kosten (-) , ,12 Opbrengsten en kosten van het boekjaar (halfjaar) Subtotaal II + III + IV vóór belasting op het resultaat , ,36 V. Winst (verlies) uit gewone bedrijfsuitoefening , ,38 VII. Resultaat van het boekjaar , ,38

17 BE Bestemming van de resultaten 31/12/2013 (in de valuta van het fonds) 31/12/2012 (in de valuta van het fonds) I. Te bestemmen winst (te verwerken verlies) , ,57 Overgedragen winst (overgedragen verlies) van het vorige boekjaar ,00 Te bestemmen winst (te verwerken verlies) van het boekjaar , ,38 Ontvangen deelnemingen in het resultaat (uitgekeerde deelnemingen in het resultaat) , ,81 II. (Toevoeging aan) onttrekking aan het kapitaal , ,82 IV. (Dividenduitkering) , ,75

18 BE SAMENVATTING VAN DE BOEKINGS- EN WAARDERINGSREGELS 5.1 SAMENVATTING VAN DE REGELS Samenvatting van de waarderingsregels overeenkomstig het KB van 10/11/2006 op de boekhouding, de jaarrekening en de periodieke verslagen van bepaalde openbare instellingen voor collectieve belegging met een veranderlijk aantal rechten van deelneming. De waardering van de activa gebeurt op de volgende manier: De effecten, geldmarktinstrumenten, rechten van deelneming in instellingen voor collectieve belegging en financiële derivaten worden bij aankoop en verkoop in de boekhouding opgenomen tegen hun aankoopprijs, respectievelijk verkoopprijs. De bijkomende kosten zoals verhandelings- en leveringskosten worden onmiddellijk ten laste gebracht van de resultatenrekening. De effecten, geldmarktinstrumenten en financiële derivaten worden na de eerste opname gewaardeerd tegen hun reële waarde op basis van volgende regels: o Voor de waarden die op een actieve markt worden verhandeld zonder toedoen van derde financiële instellingen wordt de slotkoers weerhouden voor de waardering aan reële waarde; o Voor vermogensbestanddelen waarvoor een actieve markt bestaat die functioneert door toedoen van derde financiële instellingen die een doorlopende notering waarborgen van bied- en laatkoersen, wordt de op die markt gevormde actuele biedkoers weerhouden voor de waardering van de activa. Gezien evenwel de meeste internationale benchmarks midprijzen gebruiken, en de dataproviders geen biedprijzen kunnen aanleveren (vb. JP Morgan, iboxx, MSCI, ) worden voor de waardering van schuldinstrumenten aan reële waarde de midprijzen weerhouden, zoals voorzien in de toelichting bij voornoemd KB. De methode om deze midprijzen te corrigeren ten einde te komen tot de biedkoers wordt niet weerhouden wegens onvoldoende betrouwbaarheid en mogelijke grote schommelingen. o Voor de waarden waarvan de laatst gekende koers niet representatief is, en voor de waarden die niet toegelaten zijn tot een officiële notering of een andere georganiseerde markt, gebeurt de waardering als volgt: Voor de waardering aan reële waarde wordt de actuele reële waarde van soortgelijke vermogens-bestanddelen waarvoor een actieve markt bestaat weerhouden, mits deze reële waarde wordt aangepast rekening houdend met de verschillen tussen de gelijkaardige vermogensbestanddelen. Indien geen reële waarde van soortgelijke vermogensbestanddelen bestaat, wordt de reële waarde bepaald aan de hand van andere waarderingstechnieken die maximaal gebruik maken van marktgegevens, die consistent zijn met de algemeen aanvaarde economische methodes, en die op regelmatige basis worden geijkt en getest. Indien er voor vermogensbestanddelen geen georganiseerde of onderhandse markt bestaat, wordt bij de waardering bovendien rekening gehouden met hun onzeker karakter op grond van het risico dat de betrokken tegenpartijen hun verplichtingen niet zouden nakomen. o Aandelen waarvoor geen georganiseerde of onderhandse markt bestaat, en waarvan de reële waarde niet betrouwbaar kan worden bepaald zoals hierboven vermeld, worden gewaardeerd aan kostprijs. Op deze aandelen worden bijzondere waardeverminderingen toegepast zo er hiervoor objectieve aanwijzingen zijn. o Voor de rechten van deelneming in instellingen voor collectieve beleggingen (waarvoor geen georganiseerde markt bestaat) gebeurt de waardering aan reële waarde tegen hun laatste netto-inventariswaarde.