Ontwaakt Bewustzijn. door Nathan Wennegers

Transcriptie

1 Ontwaakt Bewustzijn door Nathan Wennegers

2 Trefwoord: zelfkennis / verlichting 2015 Non2.nl Zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever mag niets uit deze uitgave op enigerlei wijze worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt. No part of this book may be reproduced in any form or by any means without written permission from the publisher.

3 Liefde Kun je liefde beheersen? Sommige mensen beweren het te zijn. Ik zie liefde als een werkwoord. Geen zelfstandig naamwoord. Geen ding. Als liefde aanwezig is ervaar je dat. Je kunt het niet pakken of bezitten. Als je liefde bent praat je daar namelijk niet over. Dan ervaar je dat. Liefde verandert de wereld, ze zet de wereld in beweging. Het is niet als geld en macht. Het is onzichtbaar en op de achtergrond maar krachtiger dan wat dan ook in de wereld. Acceptatie Houdt het woord acceptatie geen actie in? Kunnen we ook zonder actie gevoelig zijn voor wat is? Actie betekent kiezen. Zonder deze actie is er sprake van enkel bewust zijn. Iets niet accepteren staat ook voor een bepaalde actie, niet waar? Moet ik crimineel- of psychotisch gedrag van een ander accepteren alleen maar omdat iedereen zogenaamd een is? Behoor ik mezelf te accepteren ook als ik snode plannen heb? Maar wat als ik gewoon gewaar ben en alles zie zoals het is naar zijn natuur. Zal ik dan ook niet reageren overeenkomstig dat inzicht wat samengaat met dat aanwezig zijn? Ik accepteer niets wat ik niet ken. En als ik het ken, erin doorgedrongen ben gaat dat accepteren dan niet gewoon vanzelf, zonder actie, zonder keuze?

4 Wat is de Waarheid? Wat is de Waarheid? Sowieso levend. Op geen enkele manier een of andere filosofie, theorie, kennis en dergelijke. Boeddha zei: de waarheid werkt. Jezus dat ie de waarheid was. Een boom is ook geen theorie. De boom is levend. De natuur zelf. Net als een bloem. De Waarheid kan niet aan het leven onderdoen. Zoals de thee bij het kopje hoort. En de zon bij de aarde. Als het leven volmaakt is. Als het leven stroomt. Als je volledig jezelf bent. Wanneer er geen sprake is van een innerlijk conflict. Wanneer het leven zingt. Als het getuigt, dat je haar zoon bent, haar dochter. Als Als je verlicht bent. Zelfbeheersing Bij velen niet echt populair. Waarom? Omdat men er zo vaak weer op terugkomt. Of dat we het hier nu hebben over stoppen met roken, alcohol drinken, porno, Vergeet waar je mee wil stoppen. Niet dat je er niet mee kunt of mag stoppen. Kunnen we vergeten het beeld dat we hebben van onszelf? Zodat iedere meetlat verdwijnt op die manier, wat we moeten en niet moeten, volgens dat zelfbeeld. Het is een kunst om volledig in vrijheid jezelf in alles gade te slaan zonder daarbij te vervallen in: ik en dat wat ik waarneem, want dan zit je in dualiteit. Kun je volledig gevoelig blijven voor wat is? Als we werkelijk in wezen ergens vanaf willen zal dat ook gaan, daar hoef je niet bang voor te zijn. Maar dan moet je ook stoppen om alles goed te praten. ;) Verandering betekent dat je in alle vrijheid een deur opent zonder dat bewust te zijn: ik en dat wat ik wil.

5 Ultieme werkelijkheid Wat gaat vooraf aan alles? Waar was jij voor dat je geboren werd? Wat is geen ervaring? Hoe realiseren we dat wat eigenlijk niet te realiseren valt, want het is er al. De bril op je neus die je kunt zoeken. En welk nut heeft het besef van de ultieme werkelijkheid voor ons, als het er toch al is? Ik besef de oergrond maar verandert dan daarbij de wereld? Het lijkt wel dat mensen zichzelf op de borst slaan met zulk ontdekking. Goed misschien ga je wat minder vastzitten aan van alles, zoals gedachten en bezittingen. Je relativeert makkelijker, want je bent immers niet dat wat zich openbaart in bewustzijn maar bewustzijn zelf. Zonder bewustzijn is er niets, beweer je stellig. Maar wat is een zon zonder aarde, een toneelspeler zonder publiek? Bewustzijn en de inhoud zijn gelijk aan elkaar, zoals een theekopje en de geurende thee. De waarnemer en het waargenomene zijn geen twee zaken. Ook al kun je het een naast het ander beschrijven. Er is geen afzonderlijk zelf hoe graag we ook willen dat het er wel zal zijn. Je bent wat je waarneemt en daar ligt nu juist de bevrijding, de nondualiteit. Ik en het leven is een volstrekte armzalige illusie. Observatie vertegenwoordigt geen afgescheidenheid. Als er niemand is binnen bewustzijn, dan is bewustzijn zijn inhoud.

6 Nondualiteit Je kunt er natuurlijk van alles onderbrengen, zen, advaita, Osho, Maar waar verwijst het nou precies naar? Niet-twee-heid wordt door de een wel als een ervaring gezien en door de ander niet. Je kunt je een voelen met alles en iedereen op bepaalde momenten. En je kunt realiseren (wordt er gezegd) dat je ware natuur geen ervaring is, dat er alleen maar sprake is van eenheid. Nu zeg ik: wat is er mis met dat wat reeds ervaren wordt? Dus niet uitkijken naar een ervaring van eenheid of zeggen dat niets eraan toedoet maar simpelweg in alle vrijheid kijken naar wat is, innerlijk en uiterlijk. Een leven zonder standpunt zeg maar. Wat nu, dat iedere uitleg niet voldoet hoogstens een vlucht lijkt te zijn voor gewoon wat is? Dat wijsheid niet ligt in een mooie ervaring of iets realiseren dat je zuiver bewustzijn noemt maar gewoon dat wat je nu bewust bent niet ontvluchten. Je onverdeeld voelen over wat is. En dat kan als er geen sprake is van een zelfbeeld. Dienen we een leraar te volgen? Dienen we een leraar te volgen of niet om volledig tot verlichting te komen? Van Jezus weten we niet wie zijn leraar was. Van Boeddha weten we dat ie pas volledig tot verlichting kwam toen ie juist alle leraren achter zich liet. Dat gold ook voor Jiddu Krishamurti. Van Osho weten we dat ie ook geen leraar had. En datzelfde geldt ook voor Sri Ramana Maharshi, niet waar? Wanneer zetten we de laatste stap, richting volledige vrijheid? Niet dat ik tegen leraren ben maar wel wanneer we ze beschouwen als autoriteit van de Waarheid.

7 Je gelukkig voelen kan dat? Voor sommige neo-verlichten is dat een soort van taboe, want het is een ervaring. Net als pijn ervaren. Je bent niets, niemand en daarin blijkt geen ruimte te zijn voor geluk. Het is komen en gaan van ervaringen, niet waar? Je bent bewustzijn zelf en dat is geen ervaring, punt. Ik beschouw zo n verlichting als een vastloper, niet volledig vrij zijn. Want het is juist het doel van ieder levend wezen om zich goed te voelen en niet in geestelijke en in emotionele armoede te leven. Het grootste bewijs daarvan is wel dat iedereen een relatie zoekt: emotioneel, geestelijk en seksueel. We willen dat het leven stroomt, door onszelf, hier en nu. Maar waarom bijten mensen/zoekers/vinders zich dan zo vast in de stelling: je bent enkel bewustzijn en dat is geen ervaring? Mogelijk omdat het de eerste stap is naar geluk, je eerst juist van alles en iedereen weten los te maken. Je komt dan in een soort van neutraal niemandsland. Je dramatiseert niet meer wat is, je leert naar alles te kijken zoals het is. Ook al heb je een shit dag en verandert dat kijken ernaar het niet, je kunt in ieder geval tegen jezelf zeggen: ik ben het niet, het openbaart zich alleen maar in mij. Goed Dat waarnemen kan worden tot dat de waarnemer het waargenomene is, zonder innerlijke verkramping. Als er dan sprake is van verdriet zal het feit dat er geen ik en het waargenomene bestaat, verdriet ter stond beëindigen. Zien is verlichten omdat we het licht der wereld zijn. Maar vastzitten in: ik ben bewustzijn maakt je dus niet gelukkig, misschien ook niet ongelukkiger maar ja, wie gaat niet voor de hoofdprijs?

8 Wat het ego is Als je positief staat tegenover alles en iedereen. Dan hoef je niet verder te lezen Maar als je twijfelt aan bepaalde dingen en ook twijfelt aan iets in jezelf, lees dan gerustig verder! We gebruiken het begrip ego gauw voor iets wat ons stoort in onszelf of bij een ander, niet waar? Maar het kan ook zijn dat je iets aanziet voor het ego maar het in werkelijkheid niet is. Jagen op spoken, zoiets. Of we denken iets te zien bij een ander maar dat blijkt dan een spiegeltje te zijn. We zien dan indirect iets van onszelf waar we eigenlijk nog mee worstelen, niet echt klaar zijn. Hoe dan ook, je kunt maar beter afrekenen met dat wat je leven beperkt. Alleen lukt dat maar weinig mensen, want de meesten vluchten naar geestelijke hulpverleners, guru s en of in het gebruik van drugs of medicijnen. En dat de rest van hun leven, als ze niet uitkijken, Het lijkt dat iedereen zijn eigen pad creëert. Dat we de vruchten plukken van onze eigen gedachten, gevoelens en daden. Hoe rekenen we af met dat wat we het ego noemen? 1) Wees alert. Wees zelfkritisch. 2) Neem geen genoegen met een halve waarheid. 3) Weet, begrijp dat haat niet haat verdrijft. 4) Zorg voor de juiste levensinstelling. Onderschat niet je houding en de eventuele gevolgen daarvan. 5) Maak van deze opsomming 1 t/m 4 geen pad, techniek en of regel. Maar kijk er gewoon naar, laat het even op je inwerken. Het ego is slimmer dan je denkt omdat het een deel is van je denken en als je denkt over het ego hoe aan te pakken, denkt het altijd met je mee. Het ego blijft je een stap voor, als je niet bereid bent ook voorbij het denken, bekende te gaan. Je bestaat niet alleen door het feit dat er denken is maar ook gevoelens en zintuigelijke ervaring. Zelfobservatie omvat alles wat er op dit moment is. Dring erin door! Het ego is als een slang onder het zand. Trap er niet op maar betrap het. Het ego is niets anders dan al die beelden die zeggen wat je vooral wel of niet moet doen. Het zelfbeeld weet precies wie jij bent en wat goed en slecht voor je is. Maar dat zelfbeeld is het ego, de gevangenis. Door volledig door te dringen tot je zelfbeeld (dat ontstaan is in de prille jaren) kun je het radicaal achter je laten, hier en nu. Mits je het met wortel en al pakt, zogezegd. Als het zelfbeeld verdwijnt overkomt je de bevrijding. Een leven dat vrij is als zichzelf, door zichzelf.

9 Geloven, waarom geloven we ergens in? Het maakt niet uit in wie of wat. Je gelooft omdat je niet weet, want als je feitelijk iets weet is er geen behoefte meer aan geloof. Ik denk dat de bakker vandaag gewoon open is bij ons om de hoek. Weten doe je niet, want weten is werken met feiten, en misschien is ie wel dicht vanwege bijzondere omstandigheid, niet waar? Alles kan. Omdat ik brood nodig heb, ga ik straks naar de bakker zonder deze eerst te bellen, met: Zijn jullie open vandaag? Want ze zijn toch altijd open door de weeks? Ik denk dat deze man schuldig is, zei de agent maar achteraf bleek dat helemaal niet te kloppen. Hoe vaak zitten we niet mis met ons denken, geloofden we het een maar bleek het andere waar te zijn? Ja, geloven doen we allemaal of we het willen of niet. Alleen denken mensen vaak veel te makkelijk het een en ander, zonder enig nuchter onderzoek. Zonder vertrouwen, zonder geloof zou ik regelmatig alle winkels eerst bellen, voordat ik ze zou bezoeken. Maar omdat mijn geloof gebaseerd is op ervaring, dat de winkels bij ons door de week normaal open zijn, is dat vertrouwen niet zo vreemd. Kan jij je geloof meteen laten vallen als ie niet blijkt te kloppen? We geloven ook in leraren en hun boodschap. Jezus, Boeddha, Osho, Eckhart Tolle, Nisargadatta, zonder deze ooit daadwerkelijk zelf ontmoet te hebben! En dan nog, al hebben of hadden we ze wel ontmoet zagen we dan slechts dat wat we wilden zien?

10 Het einde van smart Verdriet, angst, verlangen, Je kunt er niet om heen. Of toch? Velen lijken het kunstje te gebruiken: ik ben het niet, ik ben niet de ervaring maar dat noem ik, jezelf dissociëren van iets of iemand. Er op een afstandje naar gaan kijken met de woorden: Ik ben bewustzijn waarin alles zich manifesteert. Laat staan dat het waar is, dat je dat echt begrepen hebt, gezien, zogenaamd gerealiseerd, wat dan? Want dan is alles er nog gewoon, lijkt me in die filosofie: angst, verdriet, verlangen, Er gebeurt iets verschrikkelijks aangrijpends in je leven en daar is dan die angst of verdriet. Je weet (zeg je tegen jezelf) dat je het niet bent Maar verdwijnt het dan terstond door dit tegen jezelf te zeggen of blijft het en dramatiseer je het niet? Als je enkel bewustzijn bent, zul je niet je angst of verdriet gaan dramatiseren, dat volg ik hier dan sowieso uit. Maar het is er dan nog wel! Als je werkelijk een licht voor jezelf bent, zal verdriet of angst als het opduikt en door jou direct wordt waargenomen ook verdwijnen. En dat maakt voor mij Het verschil. ;) Zien is transformatie anders is zien enkel zien zonder de kracht van transformatie in zich te hebben. Zien is ook contact, zien is ook ervaren. Zien is nondualistisch. Geen licht buiten de grot maar in de grot. Je kijkt niet langer tegen iets aan maar bent het (verdriet, eenzaamheid, et cetera), en omdat je het licht bent kan het niet bestaan in jou. Het is slechts een stapje in de goede richting door te weten dat je niet van deze wereld bent. Dan volgt de praktijk! En daarin ligt de transformatie of niet. De waarnemer niets anders is dan het waargenomene. Zonder dat dan daarbij verdriet etc. versterkt wordt of op een afstandje gehouden. Nee, het verdwijnt terstond. Zoals licht buiten de grot de duisternis in de grot niet doet verdwijnen. Doet het licht dat doordringt meteen de duisternis verdwijnen. Teveel mensen beweren enkel bewustzijn te zijn maar daarmee hebben ze niet als een Boeddha einde gemaakt aan het leed diep in zichzelf enkel dramatiseren ze het niet meer. Dat is een stap

11 Wat is inzicht? Het vermogen vrij en ongehinderd te kijken naar wat is. Inzicht is geen ervaring tijdens een satsang of bij het lezen van een boek. Inzicht is ongehinderd en in alle vrijheid kijken naar jezelf als onderdeel van het moment, alles en iedereen. Vanuit inzicht leven geeft vreugde aan jouw bestaan. Ieder ander vorm van inzicht is tijdelijk net als de vreugde daarvan. Inzicht is geen gevolg, maar hoort bij het leven zelf. Het is geen residu maar onderdeel van wat is. Je kijkt naar jezelf en dat is tijdloos. Je kunt alleen maar hier en nu doordringen tot jezelf. Je kunt het niet vasthouden anders zal je het verliezen. Je hebt er geen grip op, er is geen weg naar, geen techniek voor. Er is sprake van inzicht als je hersenen hier en nu er op reageren. Zodat vrijheid volkomen ervaren wordt. Blinde vlekken Als je nog jam aan je lippen hebt, kan het zijn dat je dat volledig ontgaat na het eten van je boterham. In relatie kun je er dus opgewezen worden. Anders loop je er dus gewoon meerond. Zo kan het zijn dat bepaalde herhalende gedachten, iets na laten op ons als mens. Misschien is het malen zo vanzelfsprekend geworden, dat je er gewoon geen erg in hebt: dat het iets met je doet of gedaan heeft. Nu kan een ander je daar op wijzen. En dat kan pijnlijk zijn, want we hadden al ergens moeite mee, anders herhalen gedachten zich niet zo nadrukkelijk. Onbewust proberen we iets achter ons te laten (keer op keer, zonder dat er iets in de praktijk verandert) en nu wijs jij me op iets, dat me doet dwingen te kijken naar mezelf en naar dat wat nooit verandert of blijkt te veranderen. Pijnlijk hoor!

12 Heb je een leraar nodig? Sommigen beweren van wel. Anderen van niet. Sowieso lijkt het me verstandig om de uiterlijke en innerlijke autoriteit te negeren, iets of iemand die de baas wil spelen. Een leraar hoeft niet op te roepen tot afhankelijkheid. En iemand die alleen zijn of haar pad gaat hoeft zich daarbij niet te verzetten tegen alles en iedereen. Mensen ontmoeten elkaar nu eenmaal, er is dan kans op verandering tijdens zo n ontmoeting. Het gaan zien van blinde vlekken. Zeggen dat je een leraar nodig hebt of beweren juist van niet, kan verdacht zijn Het vraagt intelligentie om vrij te zijn en in staat te zijn te leren, wanneer we alleen zijn of met elkaar. Liefde voor de waarheid houdt ons vrij maar zijn we dan ook verlicht? Nee, verlicht ben je pas als je je vrij en gelukkig acht. Niet in theorie maar werkelijk, innerlijk. Het kan niet zo zijn, dat verlichting enkel een knop is die is om gegaan en een andere plaat heeft opgezet: alles is okee. Nee, niet alles is okee. Er gebeuren verschrikkelijke dingen. Er is veel leed onder de mens, door ziekte, eenzaamheid, oorlog, hongersnood, criminaliteit, verslaving, huishoudelijk geweld, incest, Verlichting gaat dan ook niet over wat ons overkomt maar hoe we reageren op wat ons overkomt. Verkramp jij of blijf je innerlijk een licht voor jezelf?

13 Als ik zo vrij mag zijn? Je kunt een methode liefhebben zoals die van mindfulness, vipassana, zazen, maar ben je ook vrij daar buitenom? Moet je eerst aan een infuus, genaamd een of andere techniek? Dat je je veiliger en beter kunt voelen door bijvoorbeeld vipassana te beoefenen, zal ik hier niet bevechten. Maar is dat enkel je doel? We willen ons allemaal beter en veiliger voelen, daarom sluiten we een verzekering af, slikken we medicijnen, geloven we in de politie en politiek, eten en drinken we op tijd, en dergelijke. Maar wanneer het gaat om volledige innerlijke bevrijding, zal een techniek dan het antwoord zijn? Je gebruikt een beperking, omdat je tegen jezelf zegt iets te moeten doen, zoals een uur zitten op een dag en je dan verder houden aan de oefening. Je onderwerpt je geest en lichaam met als doel vrij te worden of te zijn op dat moment. Gaat aan vrijheid onderwerping vooraf? Als er geen sprake is van welke weg en techniek ook, wat gebeurt er dan in jouw geest? Dan is er inzicht hier en nu, zonder beperking. En als je je dan plotseling door iets of iemand rottig mocht voelen, is er meteen dat contact met het moment zelf. En wat zal er gebeuren met dat gevoel als er direct, gelijktijdig aandacht voor is, niet oppervlakkig, maar aandacht die zich door niets en niemand laat weerhouden om ergens in door te dringen? Zoals de zon aanwezig is hier op aarde en de aarde doet veranderen, zonder dan de zon zelf daar last van ondervindt. Maar het lijkt dat we denken dat als je aandacht geeft aan pijn, de pijn juist verergert. Maar dat kan als er sprake is van ik en het object pijn, in de plaats van dat je het waargenomene bent, erin doordringt. Als we aandacht cultiveren, zal het er niet altijd zijn. Als we aandacht ontdekken als onze wezenlijke natuur, heeft het geen begin en eind.

14 Mijn boeddha beeld Misschien kun je niet zeggen wat verlichting is, want dan waren we het mogelijk allemaal. Zoals je kunt zeggen wat Amsterdam is en Koningsdag en mensen massaal daarna direct zullen afreizen. Verlichting moet daarom wel een innerlijke reis zijn. En je hebt altijd gidsen die daarbij een handje willen helpen. Maar goed advies is duur. Misschien staan we daarbij wel eerder klaar om iemand anders de weg te wijzen, dan zelf innerlijk echt verder te gaan. Je vormt makkelijk een clubje hier op het internet of daar buiten en beweert HET te kennen. Volgens mij is verlichting iets waarvan je vroeger of later in door zal dringen, als je innerlijk je weg gaat. Een van de mooie voorbeeld verhalen vind ik die over het leven van de prins Siddhartha. Die alles had. Maar toch iets miste, namelijk het doel van het leven. Hij zag lijden om zich heen en vroeg zich af of daar een remedie voor bestond. Hij verliet zijn huis en haard, tevens vrouw en kind, om de Waarheid alleen elders te gaan zoeken. In het woud ontmoette hij leraren die zeiden de Waarheid te kennen of er iets van af te weten. Hij was een gretig leerling. Hij bereikte snel wat hem werd voorgehouden maar hij nam er geen genoegen mee, niet totaal! De Waarheid moest groter, indringender, verlossender zijn! Hij bewandelde extreme paden maar daar kwam ie gelukkig op terug, anders zou ie gestorven zijn voordat ie zijn levensdoel zou hebben bereikt. Na zo n zes jaar, alleen ergens in de natuur op een stille plek bereikte hij zijn verlichting. Natuurlijk gaat het hier over een verhaal dat heel moeilijk te verifiëren is, want het speelde zich zo n vijfentwintighonderd jaar geleden ergens in India af. Mogelijk werd de kern van zijn boodschap behouden en kennen we dat als de boeddha-dharma. Een van de meest opvallende dingen die Gautama Boeddha leerde was, dat je hem niet hoefde te geloven. Maar hij zei: onderzoek zelf de leringen op waarheid. Ook vroeg hij helemaal niet dat men beelden van hem moest maken tijdens of na zijn leven hier op aarde. Kijk je nu om je heen, dan zijn boeddha beelden overal te verkrijgen en is de boeddha-dharma tot boeddhisme vervallen, tot een geloof. Het mooie vind ikzelf van zijn leer is, wees alert, wees een licht voor jezelf.

15 Verlichting Je kunt op geen een mogelijke manier verlicht worden, omdat er geen manieren ernaar zijn. Je kunt ongemanierd verlicht worden. In keuzeloos gewaarzijn kan ons brein voorgoed veranderen. Want als je doordringt tot je hardnekkige zelfbeeld, dan moet het wel verdwijnen. Zoals duisternis geen licht verdraagt. Zelfkennis is meer dan de ervaring van nondualiteit en de gebonden gedachte daaraan. Je kunt leven met een conclusie maar dat maakt je nog niet vrij. Misschien vrij in je voorstellingsvermogen maar niet in werkelijkheid. Verlichting is geen theorie of conclusie maar het werkelijk vrij zijn van verkramping, dat de aanwezigheid van het ego met zich meebrengt. Want waar het zelfbeeld bestaat, bestaat tevens een maatstaf, waar langs we onszelf leggen, keer op keer, bij iedere ervaring. Zodat we nooit zonder schaduw zijn. Nooit gewoon ervaren in alle vrijheid. Denken aan verlichting Denken aan verlichting maakt je nog niet verlicht, omdat je daarmee eigenlijk dat wat is uit de weg gaat. Mogelijk je geestelijke pijn. En in de plaats te zien wat je ziet, te voelen wat je voelt, ga je liever op zoek naar verlichting voor die pijn. Iedere poging om verlicht te worden is gedoemd te mislukken, tot dat je geheel helder en direct gevoelig bent voor wat is (zonder zelfbeeld achter je kiezen daarbij te hebben of welke maatstaf ook)!

16 Een leraar volgen? Voor mij belemmert de leraar, als ie zichzelf belangrijker vindt dan de leerling. En de leerling belemmert de leraar, wanneer deze wordt gezien als een autoriteit. In hoeverre is er werkelijk oog voor dat wat we de Waarheid noemen? Kunnen we niet enkel geheel onafhankelijk zien wat is? Rest al het anderen niet slechts op een of andere verwachting? Die wel moet uitkomen, en daardoor beperkt is! Boodschap van verlichting Ben jij werkelijk vrij, innerlijk verlicht? Of verkramp je bij het zien, horen, voelen van je eigen leven? Als we in wezen vrij zijn, zijn we in staat werkelijk te kijken naar alles wat is. Ben jij van moment tot moment alert, zonder enige inspanning? En houdt dit directe waarnemen stand of verkrampt het mee? Is ons leven in wezen verlicht of onderworpen, zijn we werkelijk keuzeloos gewaar? Het ego Het ego heeft alles te maken met wat je niet werkelijk bent maar wel naar verlangt. Het ego ontkent daarmee wat is. Zonder ego heb je volledig oog voor wat is. Misschien de dauwdruppel op een blad of het geknor in je buik. Kunnen we geheel gevoelig zijn voor wat is: innerlijk en uiterlijk zonder dat over te slaan omdat we verblind zijn door het ego?

17 Het volgen van een goeroe Het valt mij altijd weer op hoe graag mensen zelf willen gevolgd worden in de plaats dat ze volledig oprecht zijn in hun aandacht voor de problemen van iemand anders, die bijvoorbeeld tegenover hen zit. Of het is de hulpverlener, die zijn of haar titel aan het verdedigen is, en zijn of haar geld aan het verdienen is of de goeroe die ook in dat licht staat, van een zekere zelfvervulling! Enkel als er 100% aandacht is voor jezelf, kun je doordringen tot dat wat jou blokkeert om volledig gelukkig te zijn. En dan bedoel ik daarmee geen schuttersputjes graven als: Niets overkomt mij, er is geen ervaring, ik ben niet de wereld, ik ben enkel bewustzijn. Want op die manier zeg je eigenlijk: In theorie ben ik vrij maar vraag me niet of dat ik gelukkig ben. Het gaat hier niet om het gegeven dat je iets mag of niet: het hebben van een goeroe. Want dat zou immers kinderachtig zijn! Maar als het gegeven, het feit, wat is niet langer omzeild wordt en je kunt begrijpen dat niemand, werkelijk niemand een brug daarin is, durf je gevoelig te zijn voor wat is: gedachten, gevoelens en lichamelijke sensaties. Ongeacht dat ze vervelend ogen of niet. Voor het eerst kijk je misschien naar je eigen shit, rechtstreeks en niet door de ogen van een hulpverlener, niet onder invloed van medicijnen of zoals een goeroe het aangeeft. Zelfs niet door middel van een techniek, zoals mindfulness. Dan kun je ontdekken wat er aan vooraf gaat aan je eigen shit. De reden dat je je niet echt gelukkig voelt en vrij! Meestal geven we de wereld de schuld en kijken we niet naar het feit hoe wijzelf reageren op de wereld als we ons door de wereld om ons heen voelen opgesloten, aangevallen, vernederd, et cetera. Wat voor voordelen er ook lijken te zijn door het hebben van een geestelijke hulpverlener en of goeroe, uiteindelijk moet je bereid zijn geheel onafhankelijk te staan in en tegenover wat is. Je kunt onmogelijk volledig doordringen tot jezelf als je blijft denken aan iemand anders of door diens ogen kijkt. Begin eenvoudig weg met het observeren van jezelf. En dat doe je al. Alleen onderschat daarvan niet de dringende noodzaak. Pas als het observeren van onszelf normaal wordt kan het observeren van onszelf tot volledige kracht komen. Zodat dat wat ons weerhoudt om volledig vrij te zijn wordt gezien. En zien betekent loslaten. Zien betekent transformatie, mutatie van het brein. Ik ben niet tegen een goeroe, want het kan zijn dat hij/zij je redding is op het moment dat je een goeroe leert kennen. Net als een psychiater die rol kan vertegenwoordigen, niet waar? Het gaat niet om de positieve kanten van een goeroe maar om het neveneffect, die jou uiteindelijk zal beletten om volledig tot wasdom te komen. Het symbool van verlichting is de Boeddha, die vijfentwintighonderd jaar geleden moet hebben geleefd. Ook hij had diverse leraren maar omdat ie kritisch bleef, verliet hij hen weer, omdat hij ging voor de hoofdprijs, zogezegd. Alleen op een stille plek, onder een boom ontwaakte hij.

18 Dit is geen pleidooi voor het boeddhisme of de Boeddha. Zelfs van Jezus weten we niet dat ie een leraar had, dan God zelf. Zoals de Boeddha sprak over het rijk van de Waarheid, sprak Jezus over het rijk van God. Nogmaals, ik beweer hier niet dat je niet moet gaan naar een goeroe of juist wel! Maar je bereid bent in alle ernst stil te staan bij je leven, zoals deze nu zich openbaart aan jou, daar waar je bent.

19 Wie ben ik? Laat ik simpelweg gewoon meteen hier uit eigen ervaren spreken: Ik ervoer het zelfbeeld diep in mij, meegekregen in mijn jonge jaren en gevoed door mezelf en de mensen (ouders, familie, ) om mij heen. Ik dacht dat ik het niet meer had maar ontdekte plotseling de diep liggende wortels ervan verscholen in mijn aanwezigheid. Ik zag de beperkende invloed op mijn leven, hier en nu. Daardoor kon ik het loslaten. Als ik nu mezelf observeer, is er geen beeld hoe ik ben of zou moeten zijn. Want wie zegt mij wie ik ben of zou moeten zijn? Er is geen verkramping innerlijk als reactie op eigen gedrag, gedachten en gevoelens. In volledige vrijheid neem ik waar.

20 Meer informatie