Overvloed bij Jozef Ontmoetingsdienst - 22 mei 2016 Evangelist Jan Verkerk - Huizen

Transcriptie

1 Oude Testament, Genesis 46: 1-5, en 47; Israël ging op weg; al zijn bezittingen nam hij mee. In Berseba gekomen, bracht hij offers aan de God van zijn vader Isaak. 2 s Nachts richtte God zich in een visioen tot Israël. Jakob! Jakob! riep hij, en Jakob antwoordde: Ik luister. 3 God zei: Ik ben God, de God van je vader. Wees niet bang om verder te reizen naar Egypte, want ik zal daar een groot volk uit je doen voortkomen. 4 Ikzelf zal met je meereizen naar Egypte, en ik zal je daar ook weer vandaan brengen. En niemand anders dan Jozef zal jou de ogen sluiten. 5 Toen verliet Jakob Berseba. Zijn zonen lieten hem, hun kinderen en hun vrouwen op de wagens rijden die de farao hiervoor had meegegeven. ( ) 28 Jakob had Juda vooruitgestuurd naar Jozef, om van hem te horen welke weg naar Gosen leidde. Toen Jakob en zijn familie in Gosen waren aangekomen, 29 spande Jozef zijn wagen in en reed daarnaartoe, zijn vader Israël tegemoet. Toen hij eindelijk voor zijn vader stond, viel hij hem om de hals en huilde langdurig. 30 En Israël zei tegen Jozef: Nu ik jou levend en wel heb teruggezien, kan ik sterven. 31 Jozef zei tegen zijn broers en zijn verdere familieleden: Ik ga nu de farao op de hoogte brengen. Ik zal tegen hem zeggen: Mijn broers en mijn andere familieleden zijn uit Kanaän naar mij toe gekomen. 32 Het zijn altijd schaapherders en veefokkers geweest, en ze hebben hun schapen en geiten en hun runderen meegebracht en alles wat ze verder maar bezitten. 33 Als de farao jullie ontbiedt en naar je beroep vraagt, 34 dan moeten jullie hem beleefd antwoorden dat jullie al van jongs af aan veefokkers zijn, net als jullie voorouders. Dan zullen jullie je wel hier in Gosen mogen vestigen, want de Egyptenaren hebben een afschuw van schaapherders. Genesis 47: Daarop ging Jozef naar de farao en deelde hem mee dat zijn vader en broers uit Kanaän waren gekomen, met hun schapen, geiten en runderen en met alles wat ze verder bezaten, en dat ze nu in Gosen waren. 2 Vijf van zijn broers had hij meegenomen en hij stelde hen aan de farao voor. 3 Wat is uw beroep? vroeg de farao, en zij antwoordden: Wij zijn schaapherders, net als onze voorouders. 4 En ze vervolgden: Uw dienaren zijn hierheen gekomen om een tijdlang in dit land te wonen, want er is in Kanaän geen weidegrond meer voor onze schapen en geiten; zo erg is de hongersnood daar. Geef uw dienaren daarom toestemming om in Gosen te gaan wonen. 5 Toen zei de farao tegen Jozef: Nu uw vader en uw broers naar u toe zijn gekomen, 6 kunnen ze in Egypte blijven. Laat hen in het beste deel van het land wonen, laten ze zich in Gosen vestigen. En zijn er mannen bij die, naar u weet, hun vak verstaan, belast die dan met het toezicht over mijn veestapel. 7 Hierna bracht Jozef zijn vader Jakob bij de farao en stelde hem aan de farao voor. Jakob begroette hem met een zegenwens. 8 De farao vroeg hem naar zijn leeftijd 9 en Jakob antwoordde: Honderddertig jaar heb ik nu op aarde rondgezworven. Mijn leven, dat ellendig is geweest, heeft nog maar kort geduurd, ik heb nog niet zo lang op aarde rondgezworven als mijn voorouders. 10 Toen nam Jakob met een zegenwens afscheid van de farao. 11 Jozef gaf zijn vader en zijn broers een stuk grond in het beste deel van Egypte, in Rameses, zodat ze zich daar konden vestigen, zoals de farao had gezegd. 12 Hij voorzag zijn vader en zijn broers en heel zijn verdere familie van voedsel, zo veel als zij en hun kinderen maar nodig hadden. 13 In heel het land was het voedsel inmiddels op, zo ernstig was de hongersnood. Zowel Egypte als Kanaän dreigde onder de hongersnood te bezwijken. 14 De mensen kochten bij Jozef graan, en zo kwam al het geld dat er in Egypte en Kanaän te vinden was bij Jozef terecht. Hij liet dat geld naar het paleis van de farao brengen. 15 Toen het geld in Egypte en Kanaän op was, kwamen de Egyptenaren weer bij Jozef. Geef ons te eten, zeiden ze. U kunt ons toch niet voor uw ogen laten sterven nu we geen geld meer hebben? 16 Jozef antwoordde: Als u geen geld meer hebt, geef me dan uw vee, dan krijgt u in ruil daarvoor eten. 17 Dus brachten ze hun vee naar Jozef, en hij gaf hun voedsel in ruil voor hun paarden, schapen, geiten, runderen en ezels. Zo voorzag hij hen dat jaar van voedsel in ruil voor hun vee. 18 Een jaar later kwamen ze weer bij hem. Ditmaal zeiden ze: We hoeven u niet te zeggen, heer, dat we nu al ons geld en al ons vee aan u hebben gegeven. We hebben u niets anders meer te bieden dan ons lichaam en onze akkers. 19 Laat ons en onze akkers niet voor uw ogen ten onder gaan. Koop ons en onze grond in ruil voor eten; dan krijgt de farao de beschikking over onszelf en onze grond. En geeft u ons ook zaad, dan kunnen we tenminste in leven blijven en hoeven de akkers niet te verwilderen. 20 Jozef kocht alle akkergrond van Egypte voor de farao op, want alle Egyptenaren verkochten hun akker, zo erg hadden ze onder de hongersnood te lijden. Zo kwam al het land in bezit van de farao. 21 En in alle delen van Egypte maakte Jozef het volk tot slaaf. 1

2 22 Alleen de grond van de priesters kocht hij niet op, want de priesters kregen een vaste toelage van de farao en zij konden van dat inkomen leven; daarom hoefden zij hun grond niet te verkopen. 23 Jozef zei tegen het volk: Nu heb ik uzelf en uw grond voor de farao gekocht. Hier hebt u zaad; zaai de akkers daarmee in. 24 Van de opbrengst moet u voortaan een vijfde deel aan de farao afstaan. Vier vijfde is voor u; dat kunt u gebruiken als zaaigoed en als voedsel voor uzelf, uw kinderen en uw verdere familieleden. 25 Ze antwoordden: U hebt ons leven gered. Als u het zo wilt, heer, zullen wij de farao voortaan als slaaf dienen. 26 Jozef legde in een wet vast (en die wet is nog altijd van kracht) dat een vijfde van de opbrengst van de Egyptische akkers voor de farao was. Alleen de grond van de priesters werd geen eigendom van de farao. 27 Zo gingen de Israëlieten in Egypte wonen, in Gosen. Ze verwierven er bezittingen, ze kregen kinderen en breidden zich sterk uit. Verkondiging De zoons van Jakob, de broers van Jozef, zijn bijna thuis uit Egypte. Nu moeten ze aan hun vader vertellen dat Jozef helemaal niet dood is. Hoe zou dat gegaan zijn? Hoe het ook zij: Jozef leeft! Vandaag wil ik wat uitgebreider stil staan bij Jakob en kort bij de redding door Jozef. Het leven van Jakob - de vader van Jozef - kenmerkt zich door hinken op twee gedachten. Jakob is een soort hinkmens, een tweemens. De naam Jakob betekent bedrieger. En dat deed hij ook in zijn leven. Hij bedroog zijn vader Izak en zijn schoonvader Laban. Het leven van Jakob was vaak een warboel en gestempeld door verdriet en pijn. Maar hoe zijn leven ook is, toch is God duidelijk aanwezig in zijn leven. Daarover staat een mooi verhaal in Genesis 32 waarin verteld wordt dat God aan Jakob verschijnt en met hem strijdt. In die strijd raakt God het heupgewricht Jakob aan waardoor Jakob mank loopt, vanaf dat moment gaat Jakob een beetje hinkend door het leven. Dat hinken typisch voor het leven van Jakob. Aan het einde van dat gevecht met God, zegent God Jakob en geeft hem een nieuwe naam: Israël. Dat is dus die naam van Jakob uit vers 1: Israël ging op weg; al zijn bezittingen nam hij mee. Israël betekent: God strijdt. De naam Jakob, slaat op het oude leven; de naam Israël, slaat op het nieuwe leven van Jakob met God. Je zou kunnen zeggen: de oude Jakob en de nieuwe Jakob. Mens zonder God, mens met God. Hoe is dat met ons? Misschien hinken wij ook wel, leven we op twee gedachten? Een beetje met God, maar wil je het echt wel? Je weet het misschien niet zo goed. Soms word je geraakt door God en een paar dagen later, ben je het weer kwijt. Soms gaat liegen makkelijker dan in waarheid leven. Misschien is er ook wel een soort strijd in je. Nou ja dat klopt ook wel. Als je iets met God en Jezus krijgt, komt er strijd. Als je uit je duistere wereldje komt en je wordt naar het licht getrokken, naar Jezus, dan zal de macht van die duistere wereld ons niet zomaar loslaten. Er ontstaat een gevecht, tweestrijd Wie gaat het winnen? Ga je voor het licht of blijf je in de duisternis? Wat wil God met jou? God heeft jou lief. 2

3 God wil jou zegenen. Kan en mag Hij dat bij jou doen, jou zegenen? Dat vraagt overgave. God laten winnen, het licht laten winnen, leven in het licht dat Jezus is. Het leven van Jakob beweegt zich tot aan zijn dood tussen zijn oude en zijn nieuwe naam, zijn oude en nieuwe leven. Zo gaat dat als je gelooft. Er blijft altijd iets van bedrog in je leven of noem het zonde en er is ook altijd iets van het nieuwe in je leven, iets van God. Dus als je strijd ervaart en je hinkt op twee gedachten, troost je dan met de gedachte dat iedere gelovige dat heeft. En je hoeft niet alleen te geloven. Geloven doen we samen en God is aanwezig, zegent ons en wijst ons een weg. Net zoals hij de hinkende Jakob de weg wijst. Vader Jakob, Israël is bang en daarom gaat hij eerst naar Berseba zo n 40 km, dat staat ook in vers 1. Berseba is een soort familieheiligdom, een gebedsplek waar Jakob wel vaker is geweest. Hij brengt offers en Jakob overlegt hier met God. Jakob roept naar God, vertelt dat hij blij is dat Jozef leeft en hij vraagt of God met hem mee wil gaan naar Egypte. Hier zie je dat gelovige mensen ook gewoon bang zijn. Je kunt wel geloven, maar dat wil niet zeggen dat er geen moeilijke dingen en verdriet in je leven meer zijn. Wat ik hier mooi vind, is dat Jakob een plek heeft om met God bezig te zijn. Berseba is een gebedsplek, een ontmoetingsplek met God. Dat is de Ontmoetingsdienst ook. Voordat wij de nieuwe week weer ingaan en verder leven, zijn we eerst naar deze ontmoetingsplek met God gekomen. En misschien doe je het thuis ook wel eens, dat je bidt en met God bezig bent. Dan mag je er op rekenen dat God je hoort, ziet en zal antwoorden. Een mens, en misschien heb jij het ook, kan met grote angsten lopen, vragen, moedeloosheid, verdriet, heimwee, zorgen om je financiën, je kinderen, een gebroken relatie een mens kan met van alles lopen tassen vol. Jakob ook, hij zit met Egypte in zijn maag. Jakob moet de weg van Jozef gaan, door de diepte, afdalend naar Egypte. En hij is bang, maar twee dingen geven Jakob moed en kracht: Te eerste: God gaat met hem mee. Dat staat in vers 4a: Ik zal met je meereizen naar Egypte. In het Hebreeuws, dat is de oorspronkelijke taal van het Oude Testament staat: Ik zal met je afdalen de diepte in. God belooft Jakob nabij te zijn, Hij zal niet van Jakob wijken. God gaat met je mee zoals de schaduw met je meegaat, altijd bij je in de buurt. Zou jij God zo dichtbij je willen hebben? Het maakt nogal verschil of je door de diepte heen gaat mét God of zonder God. Jakob wordt bemoedigd, God gaat met hem mee Het tweede dat Jakob moed geeft is dat hij naar zijn zoon gaat. Hij gaat achter Jozef aan en zal hem ontmoeten. En daarvoor moet Jakob wel afdalen en door de diepte heen. Jozef heeft een moeilijke en diepe weg gehad in zijn leven, onrecht, lijden, pijn, heimwee, angst en verlatenheid. Jozef lijkt op Jezus. Jezus leven ging door de diepte heen, hij daalde af naar Egypte, hij was toen nog maar net geboren in Bethlehem of Jezus moest al vluchten naar Egypte. 3

4 En toen Jezus optrad als de Messias leed hij onrecht, was zijn leven lijden, pijn, heimwee, angst en verlatenheid. Jezus werd terzijde geschoven. Achter Jozef aan is niet gemakkelijk voor Jakob. Achter Jezus aan, is niet gemakkelijk voor ons. Ik had het net al over strijd, licht en duisternis, tweemens tot je dood toe. Achter Jezus aan gaan, betekent ook iets van lijden in je leven. Jezus heeft geleden en zijn volgelingen zullen ook lijden. Hoezo? Omdat er mensen zullen zijn die helemaal niks van jouw geloof in Jezus moeten weten, je kunt zomaar belachelijk gemaakt worden, bedreigd met de dood, uitgescholden, genegeerd, uitgestoten. Als je andere keuzes gaat maken dan de mensen om je heen, omdat je Jezus volgt, kan je zomaar vrienden kwijtraken. In veel landen worden zelfs mensen gedood, alleen maar omdat ze in Jezus geloven. Ook in de bijbel staan verhalen van volgelingen die moeten lijden omdat ze Jezus volgen. Geloven in Jezus en een bepaalde mate van lijden zijn met elkaar verbonden. Daar kan je ook wel eens bang van worden. Jakob was ook bang om door de diepte heen achter zijn zoon aan te gaan. Die angst, vragen en zorgen bracht hij bij God en God zegt: Wees niet bang, Ik daal met je af door de diepte heen. Jakob gaat. Niets kan hem meer tegenhouden. Hij wil bij Jozef zijn. Na een lange reis door de woestijn ontmoet Jakob eindelijk zijn zoon. In vers 29 is het opvallend dat niet Jakob huilt, maar dat Jozef huilt. Langdurig. Jozef heeft zo verlangd om in de armen van zijn vader te vallen. Alles huilt Jozef eruit. Toen ik dit van de week las, kwamen er twee verschillende beelden in mij op: 1. Het kind valt in de armen van zijn vader en het hele leven komt er uit in huilen en tranen. Het kind komt thuis bij papa. Abba, Vader. Het kind met al het verleden wordt genezen in de omhelzing van vader. Vader als schuilplaats voor zijn kind. Ik denk aan God. God wordt in de bijbel ook wel Vader genoemd. Deze goede Vader wil omhelzen, bij Hem mag je uithuilen en alles zeggen wat je bezighoudt. Bij Vader ben je veilig en mag je jezelf zijn, niet meer de onderkoning, maar kind geliefd kind! Het andere beeld dat ik kreeg bij deze omhelzing gaat over het verlangen van Jozef. Hij had zó naar zijn vader verlangd dat hij zou komen. Dit is een beeld van Jezus. Jezus verlangt er naar dat wij naar Hem toekomen. Hoezo? Om voor ons te zorgen. Om ons te redden zoals Jozef deed. Jozef is door de diepte heen naar Egypte gegaan, hij is vooruit gestuurd om zijn familie te redden. Dat moeilijk leven van Jozef gebruikte God dat om iets goed tot stand te brengen. Eén persoon heeft geleden zodat iedereen gered kan worden. Niemand hoeft honger te lijden en om te komen. Kijk maar naar vers 12. Er is overvloed bij Jozef. Hij voorziet zijn familie van voedsel zoveel als nodig is. In vers 25 lezen we dat het nog verder gaat. 4

5 Jozef redt niet alleen Israël, maar hij redt ook Egypte. Jozef lijkt op Jezus. Door de lijdensweg van Jezus gaf Hij zijn leven niet alleen voor het volk Israël, maar voor de hele wereld. Niemand hoeft om te komen. 5