Dosering bij beperkte nierfunctie. In geval van nierinsufficiëntie moet men de dosering van TINALOX verminderen.

Transcriptie

1 1. NAAM VAN HET GENEESMIDDEL TINALOX, Druppels voor oraal gebruik, oplossing 2. KWALITATIEVE EN KWANTITATIEVE SAMENSTELLING TINALOX druppels voor oraal gebruik, oplossing bevat 50 mg tilidine hydrochloride (onder de vorm van tilidine hydrochloride hemihydraat) en 4 mg naloxone hydrochloride (onder de vorm van (naloxone hydrochloride dihydraat) per 20 druppels (0,72 ml). 3. FARMACEUTISCHE VORM Druppels voor oraal gebruik, oplossing. 4. KLINISCHE GEGEVENS 4.1 Therapeutische indicaties Symptomatische behandeling van intense pijn, alsook van matige pijn waarbij de toediening van een analgeticum met centrale werking gerechtvaardigd is. 4.2 Dosering en wijze van toediening De vereiste dosis moet door de arts voor elke patiënt vastgesteld worden. Zoals voor alle analgetica dient de behandelingsduur zo kort mogelijk te zijn. Gemiddeld 10 tot 20 druppels, 3 tot 4 maal per dag, zuiver in te slikken, met een weinig water of eventueel op een klontje suiker. Indien nodig kan men de dagdosis verhogen tot 4 maal 40 druppels (400 mg tilidinehydrochloride/dag). Bij uiterst hevige, moeilijk te controleren pijn kan de dagdosis verhoogd worden tot maximaal 6 maal 40 druppels. HET IS AF TE RADEN DEZE MAXIMALE DOSIS TE OVERSCHRIJDEN. Kinderen Bij kinderen ouder dan 2 jaar moet men, per dosis, een druppel per leeftijdsjaar 3 tot 4 maal per dag toedienen. Een maximale dosis van 1 mg/kg mag niet overschreden worden (1 druppel = 2,5 mg). Men dient langdurige behandelingen bij kinderen te vermijden. Dosering bij beperkte nierfunctie. In geval van nierinsufficiëntie moet men de dosering van TINALOX verminderen. Dosering bij beperkte leverfunctie. Bij uitgesproken leverinsufficiëntie (bv. ernstige levercirrose) is als gevolg van het verminderde metabolisme van tilidine en naloxone een verminderde werking van TINALOX mogelijk (zie ook rubrieken Bijzondere waarschuwingen en voorzorgen bij gebruik en Farmacokinetische eigenschappen ). 1/7

2 Dosering bij ouderen. Bij ouderen is geen wijziging van de dosis noodzakelijk. 4.3 Contra-indicaties TINALOX mag niet worden toegediend: - In geval van bekende overgevoeligheid voor tilidine of voor naloxone, voor één van de hulpstoffen van het product of voor een ander analgeticum met centrale werking. - Gedurende zwangerschap of borstvoeding (cf. rubriek Zwangerschap en borstvoeding ). - Bij patiënten met een respiratoire depressie. - Bij patiënten met een acute porfyrie. - Bij patiënten die afhankelijk zijn van opiaten (heroïne, morfine) of opioïden, wegens het risico voor acute onthoudingsverschijnselen (cf. rubriek Bijzondere waarschuwingen en voorzorgen bij gebruik ). De contra-indicaties van analgetica van het morfinetype dienen eveneens in aanmerking genomen te worden voor TINALOX: abdominaal syndroom van onbekende oorsprong, craniaal trauma en toestanden die een risico van intracraniale hypertensie inhouden, alsook acute alcoholintoxicatie en ademhalingsinsufficiëntie. De toediening van zulk product is niet aangewezen voor patiënten behandeld met monoamine-oxidase-inhibitoren (MAOI) (tot 10 dagen na het stoppen van behandeling met MAOI). TINALOX druppels voor oraal gebruik, oplossing mag niet worden toegediend aan kinderen jonger dan 2 jaar. 4.4 Bijzondere waarschuwingen en voorzorgen bij gebruik Het is niet aangewezen om TINALOX toe te dienen aan een zieke die verdacht wordt van misbruik of met een verleden van geneesmiddelenafhankelijkheid. Bij personen verslaafd aan opiaten of onder invloed van een vroegere behandeling met een analgeticum van het morfinetype, is het belangrijk op te merken dat misbruik van TINALOX (in dosissen die de aanbevolen therapeutische dosissen overschrijden) een ontwenningssyndroom kan veroorzaken of verergeren indien het reeds aanwezig is. De belangrijkste tekenen van ontwenning zijn: angst, agitatie, beven en transpireren. Zoals voor elk krachtig analgeticum met centrale werking is voorzichtigheid geboden in geval van hypothyreoïdie, bijnierschorsinsufficiëntie, lever- of nierinsufficiëntie, prostaathypertrofie, shocktoestand, alsook bij oudere personen en bij gelijktijdige inname van andere depressoren van het CZS. Het is niet uitgesloten dat bij patiënten met een ernstige leverinsufficiëntie de vorming van de actieve metaboliet nortilidine zo beperkt is dat mogelijk geen voldoende analgetische werking wordt bereikt, en dat een onvoldoende inactivering van naloxone door het antagoneren van de activiteit van nortilidine tot een verder verlies van activiteit kan leiden. Daardoor kan een zinvolle behandeling met TINALOX bij dergelijke patiënten globaal problematisch worden. De combinatie van een narcotische agonist met een narcotische antagonist mag niet worden gebruikt of heeft geen enkele zin wanneer de analgetische dosissen moeten verhoogd worden tot voorbij de maximale dosissen, bv. bij terminale patiënten. De toevoeging van naloxone aan tilidine heeft als doel het risico op misbruik en psychische en fysische afhankelijkheid te verminderen. De mogelijkheid van misbruik of afhankelijkheid kan echter niet volledig worden uitgesloten. 2/7

3 Bij patiënten die een combinatie van TINALOX en fenprocoumon toegediend krijgen, moet de prothrombinetijd vastgesteld worden want de Quick tijd kan verminderd zijn (cf. rubriek "Interacties met andere geneesmiddelen en andere vormen van interacties"). De prothrombinespiegel moet eveneens vastgesteld worden bij patiënten met coagulatiestoornissen. TINALOX druppels voor oraal gebruik, oplossing bevat een kleine hoeveelheid ethanol, minder dan 100 mg per inname (20 druppels). 4.5 Interacties met andere geneesmiddelen en andere vormen van interactie Zoals alle analgetica met centrale werking kan TINALOX de werking van alcohol en van substanties met een onderdrukkende werking op het CZS versterken. TINALOX mag niet tegelijkertijd met een ander narcotisch analgeticum gebruikt worden. Bij gelijktijdige toediening van TINALOX in hogere dosissen dan de maximaal aanbevolen dosissen, met opiaten, kan TINALOX door antagonisme het analgetisch effect van deze laatste verminderen. Het is niet aangewezen een analgeticum met centrale werking met een MAOI te associëren. In opzichzelfstaande gevallen werd een vermindering van de Quick tijd waargenomen bij patiënten die TINALOX in combinatie met een continue antistollingsbehandeling met fenprocoumon toegediend kregen. Bijgevolg moet de prothrombinespiegel precies tijdens het begin en het einde van de behandeling met TINALOX gecontroleerd worden om zo nodig de dosissen van fenprocoumon aan te passen. 4.6 Zwangerschap en borstvoeding Voortplantingsstudies uitgevoerd bij het dier toonden geen teratogeen of embryotoxisch effect aan; toch is het veilig gebruik van TINALOX tijdens de zwangerschap niet bewezen. Tot nader bericht mag TINALOX niet toegediend worden aan zwangere vrouwen. Het is niet gekend of TINALOX in de moedermelk overgaat. Als een behandeling tijdens de borstvoeding absoluut noodzakelijk is, moet het kind voor het begin van de behandeling gespeend worden. 4.7 Beïnvloeding van de rijvaardigheid en het vermogen om machines te bedienen Men moet vermijden een voertuig te besturen of werkzaamheden aan te vatten die een adequate geestesinspanning vereisen. Men dient aandacht te schenken aan het feit dat de slaperigheid, die soms door TINALOX veroorzaakt wordt, kan versterkt worden door geneesmiddelen met onderdrukkende werking op het CZS (alcohol, tranquillizers, sedatieven, antihistaminica, enz.). 4.8 Bijwerkingen De ongewenste effecten zijn afhankelijk van de individuele gevoeligheid van de patiënt, de toegediende dosis en de duur van de behandeling. Ze zijn over het algemeen meer uitgesproken bij ambulante patiënten. 3/7

4 Algemene aandoeningen. Misselijkheid en braken kunnen frequent voorkomen (ongeveer 10 %) in het begin van de behandeling, maar worden sporadisch (1-10 %) of zeldzaam (minder dan 1 %) bij voortgezette behandeling. Duizeligheid, vermoeidheid en slaperigheid kunnen zich sporadisch voordoen (1-10 %). Een verhoogde zweetafscheiding is eveneens gemeld. Duizeligheid en misselijkheid worden tot een minimum herleid door de lichamelijke inspanningen van de ambulante patiënt te beperken en, indien nodig, kunnen zij gemakkelijk beheerst worden door de patiënt te doen neerliggen. Maagdarmstelselaandoeningen. Diarree en niet-specifieke buikpijn zijn gemeld. Zenuwstelselaandoeningen. Hoofdpijn, gevoel van ontspanning, hallucinaties, slaperigheid, zenuwachtigheid, verwardheid, euforie, beven, hyperreflexie, clonus en ijlhoofdigheid. Farmacologische studies bij het dier wezen uit dat tilidine in therapeutische dosissen geen respiratoire depressie teweegbrengt. Echter, in geval van misbruik of overdosering kan zich een respiratoire depressie voordoen bij de mens. Hoewel de volgende ongewenste effecten niet met TINALOX werden opgemerkt, kunnen deze optreden bij inname van krachtige analgetica: Zenuwstelselaandoeningen. Risico van intracraniale hypertensie. Maagdarmstelselaandoeningen. Toename van de druk in de galwegen. Nier- en urinewegaandoeningen. Urineretentie. Algemene aandoeningen. Myosis. 4.9 Overdosering Symptomen. Mogelijke symptomen van overdosering zijn slaperigheid, gevoelloosheid, misselijkheid, braken en ataxie. Tekens van prikkeling van het CZS kunnen zich voordoen in de vorm van motorische onrust, hyperreflexie en stuipen. Bij zeer sterke overdosering kan de halfwaardetijd van tilidine en nortilidine aanzienlijk verlengd zijn terwijl de orale biobeschikbaarheid van naloxone onvoldoende is om een adequaat beschermend effect uit te oefenen. Dit resulteert mogelijk in respiratoire depressie, hypotensie, myosis, verminderd bewustzijn of coma. In alle gevallen moet aan de mogelijkheid van een meervoudige intoxicatie (alcohol, psychoactieve stoffen, zelfmoordpoging) gedacht worden. Behandeling van intoxicaties. De behandeling van een TINALOX overdosering bestaat uit algemene maatregelen zoals verwijdering van de toxische substanties, bv. door maagspoeling en toediening van 4/7

5 geactiveerde houtskool. Vermits TINALOX naloxone bevat, dient een bijkomende intraveneuze toediening van naloxone (bv. 0,4 mg) overwogen te worden in functie van het klinische beeld (men moet met de korte werkingsduur van naloxone rekening houden). Verdere aanbevelingen zijn: elektrolyteninfuus, inhalatie van zuurstof evenals actieve en gecontroleerde beademing. De stimulerende werking op het CZS kan onderdrukt worden door een intraveneuze toediening van diazepam in de gebruikelijke dosering. 5. FARMACOLOGISCHE EIGENSCHAPPEN 5.1 Farmacodynamische eigenschappen Farmacotherapeutische categorie: tilidine is een opioïd analgeticum en naloxone is een antidotum, ATC-code: N02AX01 (tilidine), V03AB15 (naloxone). Tilidine is een originele substantie met analgetische eigenschappen, met centrale werking, chemisch verwant aan de groep der morfinica. Farmacologisch is tilidine een agonist-antagonist waarvan de werking bestaat uit de fixatie op de opioïd receptoren. De analgetische werking van 100 mg tilidine werd geëvalueerd als equivalent aan 10 mg morfine. Eén van de voordelen van TINALOX is het feit dat zijn analgetische werking snel en krachtig is na orale toediening; deze eigenschap wordt zelden bij de andere krachtige analgetica teruggevonden. De analgetische werking van TINALOX vangt 10 à 20 minuten na toediening aan en zijn werkingsduur bedraagt gewoonlijk 4 tot 6 uur. In therapeutische dosis brengt TINALOX geen ademhalingsdepressie teweeg, inhibeert het de hoestreflex niet en oefent over het algemeen geen significante invloed uit op de cardiovasculaire parameters. Bijzonderheid van de associatie tilidine-naloxone: Naloxone is een zuivere antagonist van de analgetica van het morfinetype. Indien TINALOX langs orale weg in therapeutische dosissen toegediend wordt, ondergaat naloxone een intens hepatisch metaboliseringsproces (first-pass effect) en is het farmacologisch inactief. Bij gebruik van therapeutische dosissen speelt het antagonistische effect van naloxone geen rol. Wanneer nochtans vrijwillige of accidentele innamen plaatsvinden van dosissen die hoger liggen dan de maximale aanbevolen dosissen, zal een gedeelte van het ingenomen naloxone niet door de lever geïnactiveerd worden en zal het de effecten van tilidine antagoneren. Daardoor zal mogelijk misbruik van TINALOX druppels zeer beperkt zijn, al mag men het niet als onbestaande beschouwen. 5.2 Farmacokinetische eigenschappen Tilidine wordt 10 minuten na orale toediening van 50 mg met C 14 gemerkte stof in het bloed teruggevonden. Na resorptie wordt tilidine bijna volledig gemetaboliseerd tot 2 belangrijke metabolieten, nortilidine (actieve metaboliet) en bisnortilidine (inactieve metaboliet). Nortilidine heeft een sterke centrale analgetische werking. Naloxone wordt echter in een kwantitatief equivalente mate omgezet tot de farmacologisch zwak werkzame metaboliet b-naloxol en tot de glucoroniden van naloxone en b-naloxol. Naloxone en 5/7

6 tilidine bevinden slechts gedurende korte tijd in zeer lage concentraties in het plasma. De eliminatiehalfwaardetijden van tilidine en nortilidine schommelen tussen 3,5 en 5,1 uur. Nierinsufficiëntie: In afwachting van aanvullende gegevens over het metabolisme van nortilidine en naloxone bij patiënten met nierinsufficiëntie is het aanbevolen de dosis te verminderen bij deze patiënten. Leverinsufficiëntie: Het first-pass effect van tilidine evenals het metabolisme van nortilidine zijn verminderd in geval van een verminderde leverfunctie, met als gevolg dat, afhankelijk van de ernst van de leverinsufficiëntie, de maximale plasmaconcentratie van nortilidine lager is dan bij personen met een normale leverfunctie, terwijl de halfwaardetijd verlengd is. Naloxone bevindt zich bij personen met een normale leverfunctie slechts gedurende zeer korte tijd en in zeer lage concentraties - of helemaal niet - in het plasma. Bij patiënten met leverinsufficiëntie zijn de naloxoneconcentraties duidelijk hoger en verlagen door het verdere metabolisme met een halfwaardetijd van ongeveer 2 uur. 5.3 Gegevens uit het preklinisch veiligheidsonderzoek Geen gegevens bekend. 6. FARMACEUTISCHE GEGEVENS 6.1 Lijst van hulpstoffen Ethanol 96% - Waterstofchloride 32% - Gezuiverd water 6.2 Gevallen van onverenigbaarheid Niet van toepassing. 6.3 Houdbaarheid 3 jaar 6.4 Speciale voorzorgsmaatregelen bij bewaren Bewaren beneden 30 C. 6.5 Aard en inhoud van de verpakking Amber glazen (type III) fles met LDPE-druppelpipet en kindvriendelijke PP-schroefdop Doos met 1 fles van 20 ml, 3 flessen van 20 ml of 1 fles van 60 ml. Het kan voorkomen dat niet alle verpakkingsgrootten in de handel worden gebracht. 6.6 Speciale voorzorgsmaatregelen voor het verwijderen Geen bijzondere vereisten. 6/7

7 7. HOUDER VAN DE VERGUNNING VOOR HET IN DE HANDEL BRENGEN Sandoz NV Telecom Gardens Medialaan 40 B-1800 Vilvoorde 8. NUMMER(S) VAN DE VERGUNNING VOOR HET IN DE HANDEL BRENGEN BE DATUM VAN EERSTE VERLENING VAN DE VERGUNNING/HERNIEUWING VAN DE VERGUNNING 01/12/ DATUM VAN HERZIENING VAN DE TEKST Juni 2008 Date d approbation: 09/2009 7/7