Zuid-Engeland, Brighton. Marine Parade, tweehoog. Al vijf minuten zit ik met de telefoon in mijn hand. Dan slaak ik een diepe zucht en zoek met

Transcriptie

1 Zuid-Engeland, Brighton. Marine Parade, tweehoog. Al vijf minuten zit ik met de telefoon in mijn hand. Dan slaak ik een diepe zucht en zoek met trillende vingers het nummer van mijn ouders in mijn telefoon op. Met mevrouw Groen. Haar stem klinkt gebroken, vertwijfeld. Ze heeft natuurlijk mijn naam in de display gezien. Hé mam, met mij. Hoe is het? Lang geleden, hè? Een ijzige stilte. Met wie spreek ik? Met mij, Cuno. Wie anders? Onmogelijk. Met een gemaakt lachje zeg ik: Nou, ik ben het toch echt hoor. Ben je me nu al vergeten? Maar jij bent gisteren gecremeerd. 9

2 20 Goedemiddag, Cuno, kom je er weer warmpjes bij zitten? Gelukkig, hij is er, die aangename, verzorgde stem van Erick Goethart. Alsof ik niet weg ben geweest, neem ik plaats op de bank van het stoombad en pakken we de draad van ons vorige gesprek op. Ik heb over je nagedacht, Cuno. Je lijkt me intelligent, creatief, een uitstekend netwerker en presentator. Ik wil iets gevats zeggen, maar kan de juiste woorden niet vinden. Maar je komt ook over als statusgevoelig en balsturig. Ik heb op internet wat artikelen van jouw hand gelezen en je beschikt absoluut over de gave van de pen. De vorige keer vertelde je dat je tegenwoordig nadenkt over de zin van het leven. Lichamelijke energie is een zorgpunt voor je. Je hebt een aantal mensen die je je vrienden noemt, je bent alleenstaand. Je vraagt je af waarom zoveel mensen met carrière en status bezig zijn, met de buitenkant. Ik hoor zijn uiteenzetting met verbazing aan. Dat is een vrij goede samenvatting. Onverstoorbaar gaat Erick verder. Luister, je bent nu op een punt gekomen waarbij je nog maar weinig voldoening in je werk vindt. Ik zou haast durven zeggen: je verneukt je leven. Nou nou, nu moet je ook weer niet overdrijven, zeg ik lacherig. Erick verheft zijn stem: Echt? Ben jij eigenlijk niet alleen maar met jezelf bezig? Hoeveel tijd breng je met je familie en vrienden door? Je doet werk dat je voor een deel veracht en hebt geen serieuze relatie. Ze zouden bij mijn favoriete poelier hier op Silver Street probleemloos zestig struisvogelbiefstukken uit jou kunnen 93

3 snijden, vrind. Vertrouw mij maar: ik denk dat je eigenlijk een ander leven wilt leiden. Ik heb het er extra warm van gekregen. Er is iets in de scherpe toon, de natuurlijke autoriteit waarmee Erick mij toespreekt, waardoor ik me heel klein voel. Ik wil niets liever dan mezelf zijn, maar ik weet niet hoe. Diep zuchtend laat ik mijn hoofd hangen. Erick, misschien heb je gelijk. Ik ben inderdaad niet goed bezig. Maar het is ook zo verdomd lastig allemaal. Luister, ik heb wellicht een goed idee om jezelf terug te vinden: waarom ontwikkel je geen geluksmodel waarmee mensen de juiste prioriteiten in hun leven kunnen vinden? Een geluksmodel? Ik? Ik rotzooi maar wat aan. Wat weet ik daarvan? Zweetdruppels bijten in mijn rechteroog. Er bestaan toch al talloze boeken over wat wel of niet gelukkig maakt? Ik ben geen deskundige. Ja en nee, Cuno. Ik ben er heilig van overtuigd dat jij het geluk dichter naar de mensen kunt brengen. Qua werk en relaties ben je zoekende, je voelt aan je lichaam wat het is om niet helemaal lekker in je vel te zitten. Zo'n geluksmodel moet je daarom in eerste instantie alleen voor jezelf gebruiken. Maar als het helemaal is uitgekristalliseerd, kun je er een boek over schrijven, zodat het ook anderen kan helpen. Ik weet zeker dat jij deze materie toegankelijker en praktischer kunt maken dan alle boeken tot nu toe. Ik denk dat je me nu schromelijk overschat, Erick. Juist niet, vrind. Als marketingman weet jij wat de drijfveren van mensen zijn. Je bent een autonoom denker, werkt dagelijks met ingewikkelde modellen; die ervaring komt nu goed van pas. Daarnaast ben je gewend om complexe boodschappen simpel samen te vatten. En als je marketeers kunt leren hoe ze mensen honderd euro voor een flesje reukwater laten betalen, dan kun je 94

4 zo toch ook dingen laten doen waar ze écht gelukkig van worden? Ik grijns. Misschien is het niet zo n gek idee. Het zweet gutst van mijn lichaam. Erick stoomt door: Je vertelde dat je gevraagd bent om dagvoorzitter te zijn op een summer course hier in Cambridge. Die gaat toch over geluk? Ja, zeg ik, verrast hoeveel Erick van ons gesprek heeft onthouden. Ik heb inmiddels gezegd dat ik het doe. Is pas half augustus. Mooi. Dan heb je nog bijna acht maanden om je voor te bereiden. Volgens mij is die uitnodiging een omen. Je moet niet langer talmen, het past perfect in ons plan. Ons plan? Ik zit op het puntje van mijn bank. Ik vind het inspirerend. Maar wat wordt dan precies jouw aandeel in het geheel? Erick lacht goedkeurend. Ik zal jouw wing man zijn. Ik volg je op de voet, ben altijd maar één gedachte bij je vandaan en spring in waar nodig. Maar ik schat in dat jij de hele weg zelf kunt volbrengen. Jij hebt alles in je, je moet je capaciteiten alleen op een volledig nieuwe manier inzetten. Dank voor het vertrouwen, Erick. Dat geluksmodel klinkt misschien wel als iets wat ik kan gebruiken. Ik ga er eens diep over nadenken. Maar nu eerst even afkoelen. Graag gedaan. Ik denk dat je een vliegende start zult maken. All the best. Na de sauna loop ik door naar The Eagle. Michelle werkt vandaag niet. Ik bestel een Guinness en ga in een rustig hoekje zitten. Opnieuw voel ik me thuis in die gemoedelijke sfeer. En bij al die geheimzinnige historische gebouwen hier in de buurt. Alleen al voor het night climbing zou ik in Cambridge willen blijven. Tja, waar op aarde zou ik liever willen zijn? 95

5 Een paar Guinnesses later besluit ik om de komende maanden lekker in Cambridge te blijven. Ik haal mijn notitieboekje tevoorschijn en schrijf een definitie van geluk op die ik zojuist heb bedacht: Geluk is de mate waarin iemand voldoening schept in het eigen leven als geheel. Het klinkt zo simpel. Maar hoe kun je dat gevoel optimaliseren? 96