Zeer geslaagde avond kegelen

Transcriptie

1 Zeer geslaagde avond kegelen (zie blz. 18) Interview met Dirk en Nanny Leni s tuinspiegel Ons huisje heet Vlinders en waardplanten (deel 1) Paddenstoelenexcursie Opruimochtend Kleine letters April 2008

2 Piccardthof Heraut Verenigingsblad van de Amateur Tuinders Vereniging Piccardthof In Ogentroost en Liefdegras (Oog TV) neemt presentator Gert Jan Huiskes de kijkers mee langs de boeiende flora en fauna die Groningen te bieden heeft. Het ging op 12 maart over eenden (opname bij Piccardthofplas). Inhoud april 2008 Interview met Dirk de Rijk en Nanny Faber 5 Leni s tuinspiegel 10 Ons huisje heet 13 Hallo redactie 14 Van het bestuur 15 Vlinders en waardplanten (deel 1) 16 O.C. Kegelen 17 november Kinderpagina 20 Verslag van de paddenstoelenexcursie 23 Activiteiten vanuit de Tuincommissie 26 Opruimochtend groentetuinen Zuid en Noord 28 De kleine lettertjes 30 Van alles wat 32 Open tuinen op Piccardthof! 33 3

3 VOLKSDANSEN IN PICCARDTHOF Beste mensen Ik wil jullie graag uitnodigen om dit zomerseizoen (weer) mee te dansen. Nieuwe leden zijn van harte welkom; een beetje danservaring is wel prettig. We blijven dansen op de dinsdagochtend; ik heb alweer een aantal prachtige oude en nieuwe dansen gevonden, die ik graag met jullie wil gaan dansen. We gaan beginnen op: dinsdagochtend 13 mei 2008 van uur in het clubgebouw Ik hoop jullie op 13 mei (weer terug) te zien! Groeten van Liesbeth Krijgsman Peizerweg 27 B 9726 JB Groningen Tel.: (050)

4 Zij haar zonlicht, hij zijn schaduw Interview met Dirk de Rijk en Nanny Faber Geen prettiger schaduw dan de halfschaduw van onze es Ditmaal interviewen we de Piccardthofbewoners Dirk de Rijk en Nanny Faber, nog geen vijftig, en dus opgegroeid in de jaren zeventig. Sinds 2004 zijn zij de eigenaars van een huisje op de Piccardthof. Een blikvanger van uitzonderlijke schoonheid Een tijdlang hadden zij een moestuin aan het Damsterdiep, omdat Nanny alleen een balkon had, en Dirk een door een verfbedrijf sterk vervuild plaatsje in de Oosterpoort. Maar de moestuin lag ver weg en de klei was erg zwaar. Op zoek naar een betere plek kwamen ze toen op de Piccardthof terecht, en begon het zoeken naar een tuin. Nanny wilde ook graag een huisje. Hun oog viel op een 5

5 Terug naar de jaren zeventig huisje uit de jaren zeventig aan de Lijsterbeslaan, dat eerder toebehoord heeft aan de familie Dijkstra. Wat hen in feite lokte was een prachtige boom, een es, een blikvanger van volgens Dirk en Nanny uitzonderlijke schoonheid. Er is volgens hen geen prettiger schaduw dan de halfschaduw van een boom die ook ruimte voor zonlicht overlaat. De boom in kwestie schijnt enige jaren geleden nogal gekwakkeld te hebben vanwege extreme weersomstandigheden, maar is nu weer helemaal gezond. Wauw! De jaren zeventig Vervolgens inspecteerden zij het bij de boom behorende huisje en waren aangenaam verrast. Het huisje, dat stamt uit de jaren zeventig, is vrijwel in de oorspronkelijke staat bewaard gebleven, ondanks het feit dat het verschillende malen van eigenaar is verwisseld. Het zou zo in de jaren zeventig-expositie in Den Bosch hebben kunnen figureren (de expositie Wauw! misschien bent u er geweest?). Hier volgt een korte beschrijving van het interieur: een licht 6

6 Zoek de teckel psychedelische vloerbedekking in zigzagfiguren van oranje, bruin en groen (met zorg gelegd, zodat het patroon perfect van de kamer overloopt naar de keuken), een mosgroene toiletpot, Oisterwijk eikenhouten meubels, paars-oranje onderzetters voor de groengebloemde kopjes. Een originele oranje Brabantiarolveger die alles keurig schoon houdt (zo n rolveger is voor de liefhebber nog steeds te koop bij De Klomp aan het Schuitendiep). Kortom: voor Dirk en Nanny een interieur net als vroeger thuis. Overwinterende tuinkabouters De tuin bleek naast de al genoemde es over nog meer moois te beschikken, geheel passend in het toenmalige tijdsbeeld en tegenwoordig weer helemaal in. Oude, mooie tuinkabouters van echte steen, die s zomers rond de stam van de es staan opgesteld, en s winters overwinteren in een krat in de kas, om niet te bevriezen. Maar 7

7 het bijzonderste is een molen, waarschijnlijk door de eerste bewoner, een timmerman, zelf getimmerd. De wieken kunnen draaien en de kop kan echt worden gesteld; de roodwitte kleur harmonieert met het huis. De oorspronkelijke keurige perkjes bevatten de tegenwoordig als ouderwets geldende specialiteit van het huis: dahlia s. Met behulp van Escar-go helpt Dirk ze door de moeilijke beginfase heen en elke nazomer staan er prachtige dahlia s temidden van andere snijbloemen: floxen, oostindische kers, goudsbloemen en herfstasters. Dit jaar is het de vraag of de dahlia s het gaan redden; door een geknapte waterleiding is de kelder thuis ondergelopen en zijn de in houtwol overwinterende dahlia s voor een deel verzopen. Hopelijk zullen er genoeg opkomen voor mooie boeketten! Wondermiddel: vloeibaar hout Het huisje zelf vergt, hoe goed het ook gebouwd is, het nodige onderhoud, waar Dirk en Nanny niet erg in onderlegd zijn. Gelukkig hebben zij een wondermiddel ontdekt, waar zij grote afnemers van zijn: vloeibaar hout. En Dirk is ook al het dak op geweest toen het in huis begon te lekken. Samen met een Duitse vriend maakt hij zich het klussen eigen. Leopold uit Papenburg Dirk en Nanny zijn niet de enigen die genieten van het huisje. Zij zijn de trotse bezitters van een Duitse mini-tekkel uit een deftig nest. Oorspronkelijk luidde zijn naam Fürst ( vorst of prins ), maar dat ging zijn Nederlandse eigenaars te ver. Zij hebben een naam gezocht die samengesteld is uit een typische Duitse tekkelnaam, Waldi (zeg maar de Duitse Takkie) en de prinselijke naam Leopold ; de p-klank van de afkorting, Poldi, refereert aan de geboorteplaats Papenburg. Als Poldi in zijn fietsmand zit en de Piccardthof nadert begint hij te gillen van blijdschap. De hele tuin is afgerasterd met gaas, zodat hij een 8

8 Poldi: weer helemaal schoongeborsteld enorm speelterrein heeft. Maar hij maakt zich ook nuttig door op ongedierte te jagen: hij heeft al drie muizen gevangen in de slaapkamer en graaft molshopen uit. De laatste keer is dat hem bijna fataal geworden. Dirk en Nanny hadden een tip opgevolgd van Tinie Stavenuiter, en een mollengang opgevuld met kattenhaar. Dat kattenhaar was speciaal aangevoerd in een stofzuigerzak door een buurvrouw van de Lijsterbeslaan die thuis een uitharende kat had. Toen Poldi de kattenlucht rook werd hij helemaal wild, omdat hij dacht dat er een kat in de molshoop zat. De hele nacht zat hij in het huisje te gillen om naar buiten te mogen, en de volgende ochtend verdween hij bijna onder de aarde toen hij zich in de molshoop naar binnen werkte. Dirk en Nanny moesten hem aan zijn achterpoten weer naar boven trekken en hebben het gebruik van kattenhaar gestaakt. Dus of het werkt is nog niet bekend. Gelukkig geen verzekeringen Toen Dirk op de Piccardthof kwam werd hem door Wouter uit het bestuur, die hem kende uit de zangwereld, gevraagd of hij zich nuttig wilde maken voor de vereniging door de verzekeringen te gaan beheren. Dirk leek dat niet verstandig, noch voor de vereniging, noch voor hemzelf. Hij was echter wel bereid zich op een ander terrein in te zetten dat hem meer ligt. Nu is hij notulist; hij begon met de Algemene Leden Vergaderingen en ging er al gauw de bestuursvergaderingen bij doen. Dat je daarvoor ook zitting moet nemen in dat bestuur, had hij niet bedacht. Spijt heeft hij daar allerminst van: hij spreekt met waardering over de mensen die zoveel tijd en energie aan de vereniging besteden. Zonder hun inzet zou de Piccardthof niet kunnen floreren. Dirk, Nanny, bedankt voor het interview en veel plezier met Poldi op de Piccardthof. Fenny en Jeanine 9

9 Leni s tuinspiegel Eigenaardig of eigen aardig? Hè wat fijn, het Piccardthof seizoen staat weer voor de deur! Ik heb verschillende leden de afgelopen maanden horen verzuchten dat ze niet kunnen wachten tot ze weer aan de slag kunnen: Je wilt het groen wel uit de grond kijken!. Ook ik sta al geruime tijd in de startblokken. Ik verheug me op het groen dat gaat ontluiken. Het weerzien van oude vertrouwde planten en hun bloemenpracht. En, zoals ieder jaar, laat ik me verrassen door planten die ik was vergeten: oh ja, daar sta jij! Maar geduld is een schone zaak. Overigens komt er alweer van alles boven door de zachte winter Eigenaardig slag Wij zijn van het slag tuinierders dat is afgestapt van het idee van winterklaar, het treffen van voorbereidingen aan het einde van het seizoen zodat de tuin veilig de winter in kan. Eigenaardig zullen sommige mensen denken, die het anders gewend zijn. Niet dat we niets doen. We bergen de wat kwetsbare olielampjes en een geliefd beeldje op in het schuurtje. We zetten terracottapotten op het terras ondersteboven. We sluiten het water zorgvuldig af. Hoofdkraan dicht, waterleidingen doorblazen én wc pot uitdeppen. Uit ervaring wijs geworden nadat - na een ouderwets koude winter - de wc pot kapot gevroren bleek. De tuin de tuin laten Geïnspireerd door de ideeën over natuurlijk tuinieren laten we vervolgens de tuin de tuin. Zodat planten hun eigen tijd krijgen om af te sterven en kunnen bijdragen aan een fraai winterbeeld. En zodat de overige gebruikers van de tuin nog lang mogen snoepen van overgebleven zaden en kunnen schuilen onder de plantenresten. Ik laat me ook graag wijsmaken dat het groen door de winter heen zodanig slinkt dat er in de lente minder weg te knippen valt. Naast dit voordeel scheelt het ons in de herfst een hoop werk een constatering gebaseerd op het zien van buren die verschillende malen langslopen met volle kruiwagens herfstafval. Kanten van de medaille Even terug naar het begin. Het verheugen op een nieuw seizoen. Dat is één kant van de medaille. Er is ook de andere kant Want, gek genoeg, ik zie ook 10

10 De schitterende tuin van Leni en haar vrienden 11

11 altijd een beetje op tegen het nieuwe seizoen. Ik zie op tegen de hoeveelheid werk. Ook al heeft de winter ons een handje geholpen, ik weet soms niet waar ik moet beginnen. Want behalve de tuin hebben we ook een flink stuk schelpenpad en grasranden die toe zijn aan een lenteschoonmaak. En tja, deze klussen zijn niet mijn favoriet. Een buurvrouw verderop houdt er de filosofie op na dat ze altijd eerst de buitenkant van de tuin doet, dan ziet die er in ieder geval netjes uit, voordat ze in de tuin aan de slag gaat. Een andere buurvrouw zweert bij wekelijks onderhoud. Het zal allemaal waar wezen maar leuk wordt het er niet van. Eigenaardig of eigen aardig? Dus haal ik ieder jaar enigszins zuchtend het tuingereedschap uit het schuurtje, begeef me naar het pad en ga door de knieën. Aan de slag met een paardebloemsteker. Want het gras en ander kruid zal er met huid en haar uit. Eigenaardig heeft de moestuinbuurman altijd gevonden. Joh, zo gaat het veel gemakkelijker, heeft hij in het begin regelmatig geroepen, om vervolgens zijn jarenlange ervaring met de schoffel te demonstreren. Ik heb het geprobeerd maar op een of andere manier protesteert mijn rug onmiddellijk. Bovendien heb ik zo mijn twijfels of door het schoffelen de wortels niet gewoon blijven zitten waardoor het gras en ander kruid er binnen een mum van tijd weer staan. Dus blijf ik het op mijn eigenaardige manier doen. Het is net als kaas snijden met de kaasschaaf. De een snijdt de kaas van de korte kant en de ander van de lange kant. Allebei mogelijk. Allebei eigenaardig of misschien eigen aardig? Sinds de introductie van de toplaagbreker, die het schelpenpad grenzend aan de grasranden loswoelt, vind ik het bijhouden van het pad trouwens minder bezwaarlijk. Verder prijs ik mezelf gelukkig dat ik het niet alleen hoef te doen. Vriendlief en vriendin nemen ook een deel van de tuin voor hun rekening. Kwestie van beginnen De ervaring leert dat het tuinwerk lastig valt te plannen. Hoe vaak gebeurt het niet dat ik me voorneem een bepaald gedeelte aan te pakken en loopt het heel anders. Te strak aan schema s houden leidt gemakkelijk tot frustratie. De start van het Piccardthofseizoen is een kwestie van gewoon ergens beginnen en dan op een zeker moment achterom kijken om met blijde verwondering het resultaat van de lenteschoonmaak te aanschouwen. Eigenaardig toch. Leni van Noord 12

12 Ons huisje heet Veel huisjes op de Piccardthof hebben een naam. Voor sommige namen is geen nadere uitleg nodig, voor andere absoluut wel. Een naam die ons al langere tijd was opgevallen is: VIKENDICA - Prunuslaan Navraag bij de eigenaren van Vikendica, Dick en Wilma, leerde ons het verhaal achter de naam. De vorige eigenaren van het huisje waren samen met hun kinderen gevlucht voor de oorlog in het voormalige Joegoslavie. In afwachting van een verblijfsvergunning konden ze Nederland echter niet verlaten. Om toch op vakantie te kunnen gaan werd toen het huisje op het Piccardthof gekocht. Dit verhaal was voor Dick en Wilma een goede aanleiding om te vragen wat het Joegoslavische woord is voor tuinhuisje.... Vikendica kregen ze te horen (betekent ook vakantiehuisje). Tuinhuisje... vakantiehuisje... vikendica... een mooie naam voor hun huisje. 13

13 Hallo redactie Beste lezers, deze keer komt de Heraut later uit dan gewoonlijk. Wij willen graag dat de Heraut begin maart, begin juli en begin november verschijnt. Dat is dit keer helaas niet gelukt. Er staan dus een paar dingen in deze Heraut die niet meer actueel zijn (onze excuses daarvoor). Wij vinden wel dat het een leuk nummer is geworden. Wij krijgen steeds meer spontane bijdragen. Wij willen graag foto s plaatsen van activiteiten. Iedereen maakt tegenwoordig digitale foto s. Als u een actuele of mooie foto heeft kunt u die gerust (per mail) sturen. Zijn er bijvoorbeeld geen foto s van vissers op de Piccardthofplas? Ook foto s uit de oude doos vinden wij interessant. P.s. onderstaande reactie willen wij u niet onthouden (als u ons dus naast onze schoenen ziet lopen...). hallo redactie op de algemene ledenvergadering heeft men volmondig lof ge-uit over de heraut, men vond hem zeer mooi geworden hij is dan ook met applaus ontvangen. ook wij als bestuur waren zeer verrast over de vernieuwde omslag en ook de zeer verzorgde inhoud, en de goede artikelen nogmaals proficiat ook voor alle medewerkers zegt het voort. groetend bram de jong 14

14 Van het bestuur Uw adres Het bestuur zou graag beschikken over de adressen van alle leden, zodat iedereen vaker en sneller op de hoogte kan worden gehouden van allerlei actuele zaken, zoals lezingen, vergaderingen en wanneer u met de auto op het complex mag. U kunt uw adres met vermelding van uw tuinadres sturen naar: secretariaat@piccardthof.nl Visvergunning Wilt u in 2008 een vergunning ontvangen om te vissen in de Piccardthofplas, dan dient u een kopie van uw vispas (geldig in 2008) op te sturen naar het secretariaat. Adres: Secretariaat Atv Piccardthof, p/a Kerkstraat 113, 9745 CH Groningen. De periode waarin gevist mag worden loopt van 1 april tot 1 oktober. Parkeerplaats Wij verzoeken diegenen die beschikken over een parkeerplaats om midden op het vak te gaan staan en de P-kaart zichtbaar in de auto te leggen. Auto s op het terrein Het bestuur heeft voor het komende jaar weer de data vastgesteld waarop auto s het terrein op mogen. Noteert u ze daarom vast. Het gaat vanaf april nog om de volgende zaterdagen: 28 juni, 9 augustus en 4 oktober. Ook nu verzoeken we u weer: laat uw auto niet langer staan dan nodig is voor het in- of uitladen houd rekening met de toestand van de berm. Waterleiding in bedrijf Op 19 maart is het waterleidingnet weer in bedrijf gekomen. Als u vervolgens het water er weer op zet moet u de kraan minimaal 5 minuten door laten stromen. Dit water is niet geschikt voor consumptie, daarna wel weer. Takken bij de lanen Tot 25 maart konden takken bij de lanen gelegd worden en daarna niet meer! Klein tuinafval kunt u deponeren in de kar bij de werkplaats van de tuinlieden aan de Goudenregenlaan en op de kar bij groentetuin zuid (nu de hele week!). Bestuur 15

15 Vlinders en waardplanten (deel 1) Sinds enkele jaren heeft Piccardthof een vlindertuin. Deze tuin bevindt zich aan de rand van Groentetuin Zuid. De tuin is zorgvuldig ontworpen door Louis Filius en draagt ook zijn naam in nagedachtenis aan deze bijzondere man. Vlinders niet zonder rupsen Vaak zeggen mensen: het is een prachtige border met mooie planten, maar waarom is het land ernaast zo n rommeltje. Er staan allemaal brandnetels en andere onkruiden. Met het schrijven over vlinders en rupsen hoop ik u te laten zien dat het een niet zonder het ander kan. Zoals u allemaal weet is een vlinder een bijzonder insect. Voordat het een prachtig vliegend diertje wordt is het ook een tijdje een rups. Dus als u vlinders wilt hebben op de Piccardthof of in de tuin moet je beide dieren tevredenstellen. Vlinders op Piccardthof De vlinders hebben voor hun eigen voedsel nectar nodig. Dat halen ze uit de vlinderstruiken en de andere bloeiende bloemen in uw tuin. Maar voor het leggen van eitjes hebben de vlinders natuurlijk die planten nodig die hun rupsen lekker vinden. Dat is voor elke vlinder weer anders. Een aantal van de meest voorkomende vlinders op de Piccardthof zal ik kort toelichten, zodat u ze zelf ook kan herkennen Citroenvlinder Dagpauwoog als ze langs komen fladderen. De vlinders die het eerste tevoorschijn komen in het voorjaar zijn de Citroenvlinder, de Kleine vos, de Gehakkelde aurelia en de Dagpauwoog. Al deze vlinders overwinteren als volwassen vlinder in 16

16 Gehakkelde Aurelia De Kleine vos is een vlinder met oranje en zwart. Aan de rand van de vleugel zitten zwart/geelwit geblokte randjes en aan de onderrand is een rij blauwe vlekjes te zien. Deze vlinder zet zijn eitjes in groepjes af op de grote brandnetel. De rupsen zijn donker met vier gele lengtestrepen. Kleine Vos schuurtjes, zolders en kelders en komen zo gauw de temperatuur hoger wordt weer naar buiten. Vandaar dat ze er meestal ook al een beetje vaal en gerafeld uitzien. De Citroenvlinder komt veel voor op de Piccardthof, het is een gele vlinder (het mannetje) en het vrouwtje is wit tot lichtgroen. Ze lijken erg op het Koolwitje maar hebben op elke vleugel een oranje stip. Ze leggen eitjes op de vuilboom en op de wegedoorn. Ze hebben groene rupsen. De Gehakkelde Aurelia is een vlinder met een beetje gerafelde vleugelranden. Ze lijkt erg op de Kleine vos maar mist de blauwe randjes en heeft gekartelde vleugelranden. De rupsen zijn geelrood van voren en de rug is voornamelijk wit. Ze leven niet zoals de Kleine vos in groepjes maar in hun eentje op grote brandnetel en hop. De Dagpauwoog is de laatste overwinteraar van dit artikel. Zij wordt vaak gezien op de vlinderstruik en is te herkennen aan de vier grote ogen op de vleugels. Bij dichtgeklapte vleugels is de vlinder bijna zwart. De rupsen zijn zwart met witte spikkels en hebben rode poten. Ze leven in grote groepen op grote brandnetel en hop. Uit deze kleine toelichting blijkt al dat de grote brandnetel de waardplant is voor veel vlinders en vandaar dat hij eigenlijk niet kan ontbreken, bij een vlindertuin. In de volgende Heraut zal ik nog meer vlinders de revue laten passeren, zodat aan het eind van het tuinseizoen de meest voorkomende soorten aan bod zijn geweest. Claudia Vrieling 17

17 O.C. Kegelen 17 november 2007: een zeer geslaagde avond Met ongeveer 60 volwassenen en kinderen hebben we een zeer geslaagde avond gehad in het kegelcentrum van Jenne en Jola. Namens de O.C. heeft een ieder nog 2 consumpties gekregen en Jenne heeft gezorgd voor een heel goed verzorgd lopend buffet. Er was van alles aan warme en koude gerechten. Namens een ieder die hier bij was een groot compliment!!! 18

18 Verder kon iedereen meedoen aan Oud Hollandsche Spelen en kon er natuurlijk ook worden gekegeld. Het leuke ervan was dat iedereen zelf kon bepalen wat hij of zij wilde gaan doen en Jenne heeft nog een aantal prijsjes beschikbaar gesteld voor de winnaars. Iedereen was het er ook over eens dat dit in 2008 weer georganiseerd moet gaan worden (aan de O.C. en Jenne zal dit niet liggen). Dus voor de mensen die hier niet bij waren (of konden zijn), na het seizoen zal dit weer op het programma staan. 19

19 20

20 21

21 22

22 Een merkwaardig kluifachtig gedrochtje Verslag van de paddenstoelenexcursie (20 oktober 2007) Met z n dertienen gingen we op pad, zowel Piccardthoffers als Bruilweringers, onder de deskundige leiding van Geert Bosma. Bij elke door ons gevonden paddenstoel vond hij wel een naam en wist hij vaak ook een leuke bijzonderheid. Witte Kluifzwam Omdat het de nacht ervoor een beetje gevroren had, was t even spannend, of de paddenstoelen erg beschadigd waren. Ze bestaan immers voor 90% uit water. Gelukkig bleek al snel dat dat erg meeviel, want op de parkeerplaats vonden we meteen al een paar hele fraaie. Eerst de Witte Kluifzwam, een paddenstoel die totaal niet lijkt op de traditionele hoed-steel vorm, maar een merkwaardig kluifachtig gedrochtje wordt. Hij houdt van kalk, dus grote kans dat er nog wat achtergebleven schelpen in de grond zaten. Even verderop vonden we onder de buxushaag een hele groep Gekraagde Aardsterren, een heel bijzondere soort. Ze komen als een bolletje uit de grond, waarna het buitenste vel openbarst en omkrult, tot het lijkt alsof hij op pootjes staat. Ook dit is een kalkminner, die je vooral op de waddeneilanden ziet. Leven in symbiose Behalve dat paddenstoelen aan een bepaalde grond gebonden kunnen zijn, kunnen ze ook in symbiose leven met bepaalde gastheren (bomen, planten). Dit betekent dat zowel de boom als de zwam er voordeel van heeft. De zwam vormt dan schimmeldraden (dit noem je een mycorrhiza) om de haarwortels van de boom, die daardoor meer voedsel op kan nemen en steviger in de grond staat. De zwam krijgt wat van de door de boom geproduceerde suikers en zetmeel. Ze kunnen niet zonder elkaar, dus als door bijvoorbeeld milieuvervuiling de kwetsbare paddenstoel verdwijnt, legt ook de boom enige tijd later het loodje. Parasitaire paddenstoelen leven ten koste van een in leven blijvende gastheer, terwijl zwakteparasieten een zieke of verzwakte boom doden. Verder zijn er nog saprofieten, die in staat zijn om dood hout en blad om te zetten in stoffen die andere organismen kunnen gebruiken. Zo recyclen ze wel 90% van het plantaardige afval en zijn ze dus heel belangrijke opruimers. Vijftig soorten Vanaf de parkeerplaats gingen we eerst naar het berkenbosje er vlak naast, omdat Kees en ik daar eerder al veel zwammen gevonden hadden. Door Geert 23

23 Witte kluifjeszwam kregen we er nu ook de namen bij! Ik zal ze hier nu niet allemaal noemen, maar wel even de interessantste eruit lichten. De vijftig gevonden soorten zijn te vinden op de website van Piccardthof. Zo zagen we diverse soorten Melkzwammen, die zo heten omdat er een beetje melk uitkomt, als je een stukje van de hoed afbreekt. Afhankelijk van de soort kan dat zoetig smaken, of bitter, of heel scherp. Paddenstoelenkenners proeven ze vaak, omdat de smaak meestal kenmerkend is, alhoewel het verschil tussen bijtend- of stekend scherp niet heel duidelijk is. En natuurlijk spugen ze het altijd uit, want er zijn veel giftige, moeilijk herkenbare soorten! Tonderdoos Op de berkenbomen vonden we mooie Berkenzwammen, grote schotels met een hagelwitte onderkant. Dit zijn konkurrenten van de Echte Tonderzwam, die we ook vonden. Hier zagen we alleen kleintjes van plm. 10 centimeter doorsnee. In de oosteuropese berkenbossen, waar veel dikkere bomen zijn, vind je ze wel met een doorsnee van 40 cm, en van twintig jaar oud! Daar gebruikt men ze omgekeerd als onverslijtbaar tafeltje voor aan de wand! Ook werd de Tonderzwam vroeger (vóórdat de lucifer werd uitgevonden) wel verpulverd en dan aangestoken. Daarna werd het in een Tonderdoos gedaan, waarin het dan uren bleef smeulen, zodat je altijd snel een vuur kon maken. Op een oude boomstobbe vonden we het Geweizwammetje, de algemeenste soort van Nederland, die z n naam natuurlijk dankt aan de gewei-achtige vertakkingen. Fopzwammen Ook zagen we tussen de bladeren meerdere Fopzwammen, die zo heten omdat de hoedjes zó variabel zijn, dat ook kenners nog vaak gefopt worden. Ze lijken ook vaak op giftige soorten, maar dat komt veel voor in de zwammenwereld! Zo moet je met wilde champignons erg oppassen, omdat er een zeer sterk gelijkende, maar dodelijk giftige tweelingbroer bestaat.ook boleten zijn niet allemaal betrouwbaar, al zijn er zeer smakelijke bij, zoals de Kastanje- en Berkenboleet en het Eekhoorntjesbrood, die we allemaal gevonden hebben. De Gladde Heksenboleet vonden we ook, maar die is niet eetbaar, alhoewel hij niet giftig is. Overigens is eetbaarheid een rekbaar begrip! Sommige paddenstoelen die wij giftig noemen, eet men in Rusland, na uren weken en koken, met smaak op! En paddo-liefhebbers gebruiken hun zwammetjes niet zo zeer voor de 24

24 smaak, als wel voor de geestverruimende effekten natuurlijk. Toch is in Nederland de traditie van het eetbare paddenstoelen zoeken grotendeels verdwenen, terwijl het in ons omringende landen nog veel gedaan wordt. Het plukken hoeft de soort niet te bedreigen, zolang de schimmeldraden die in de grond of de boom zitten, maar onbeschadigd blijven. Weghalen van die grondlaag of rottende bomen vernielt de hele paddenstoelenpopulatie en zorgt daardoor voor een verstoring van een ingewikkelde balans, die maar langzaam weer herstelt. Isabelkleurige Breeksteeltjes Goed, weer terug naar de excursie...na het berkenbosje hebben we met een paar doorzetters nog een wandeling gemaakt over het complex zelf. Omdat op de tuinen de grond natuurlijk regelmatig omgewoeld wordt, verwachtte Geert er eigenlijk niet zoveel van, maar dat viel toch mee. Op de houtsnippers groeiden Radijs Vaalhoedjes en Isabelkleurige Breeksteeltjes, in de bloementuin de Spekzwoertzwam, Oranje Dropzwam, Geschubde en Kale Inktzwam (de laatste geeft in kombinatie met alcohol erg akelige effecten, zou goed te gebruiken zijn bij afkicken!). Op een houtstobbe de Platte Tonderzwam, op de houtmuur o.a. de Zwarte Knoopzwam en in een grasberm de zeldzame Oranjerode Stropharia! Niet alleen zijn de paddenstoelen mooi, hun namen kunnen er ook wat van... Echte tonderzwam Gekraagde aardster Zo vonden we in 4 uur tijd 50 soorten paddenstoelen, wat volgens Geert niet slecht was (al is t maar een fractie van de 3500 soorten in Nederland). t Leek hem leuk om dit nog es over te doen in augustus en september, want dan staan er weer hele andere soorten. Dat lijkt ons ook een goed idee, want zo komen we steeds meer te weten over ons Piccardthof. Dus paddenstoelenliefhebbers: wordt vervolgd! Ingrid Vroom 25

25 Activiteiten vanuit de tuincommissie... om alvast in uw agenda te noteren Iedere 1e én 3e zaterdagochtend van de maand om uur: vrijwilligersochtend! Steeds meer mensen ontdekken hoe gezellig deze ochtenden zijn. Maar: hoe meer zielen hoe meer vreugd. Het is een leuke manier om elkaar beter te leren kennen, vooral tijdens de koffiepauze, die altijd uitloopt. En het nodige onderhoudswerk in de projecten van ons complex is zó gepiept als we met veel zijn. Dus: regelmatig kijken op de schoolborden bij de ingang, want daar staat op waar we aan de slag gaan. Dan kun je het niet missen! Tuinafval Het afgelopen jaar heeft de tuincommissie gemerkt dat er tuinafval wordt achtergelaten op plekken waar dat niet is toegestaan, bijvoorbeeld aan het eind van de Maluslaan bij de bloementuin. Daarom willen wij u er nogmaals op wijzen dat u uw tuinafval op twee plaatsen kan brengen. Eén verzamelplek is op de kar op Groentetuin Zuid (dit seizoen staat de kar er de hele week). En de andere plek is op de kar naast de loods. De tuinlieden zorgen dan dat het afval op de compostbult komt. Wij rekenen erop dat u het komende jaar helpt om Piccardthof mooi te houden. Bij voorbaat dank. Tuincommissie 26

26 > > onze eerste waterlelie > On Wed, 12 Mar 2008, Gonda Jonker wrote: > > Hallo redactie, > > Deze foto wil ik jullie niet onthouden, vorig voorjaar een vijver gegraven, > > de waterlelie gepoot en ziehier onze eerste bloem! > > Is ze niet mooi? > > Mischien kunnen jullie de foto ooit ergens voor gebruiken... > > vriendelijke groet, Gonda Jonker > > p/a Goudenregenlaan 21 > To: Gonda Jonker Sent: Wednesday 12 March :57 Subject: Re: onze eerste waterlelie > Dag Gonda, > Bloeit deze waterlelie nu? Dat is dan wel mooi vroeg. > Fred > Forwarded message Date: Wed, 12 Mar :54: From: Gonda Jonker To: Subject: Re: onze eerste waterlelie Hallo Fred, nee haha, was wel zo duidelijk geweest van mij om het erbij te zetten, sorry. Vorig zomer stond ie zo mooi in bloei, we hopen dit jaar op weer zulke pracht! groet Gonda 27

27 Opruimochtend groentetuinen Zuid en Noord Vrijdagavond 18 januari stormde het hard en het regende overvloedig. Met het vooruitzicht op een opruimochtend op de groentetuinen niet echt het meest mooie weer dat je kunt wensen. Zaterdagochtend was de wind iets gaan liggen maar de regen bleef maar stromen. Stilletjes ging ik ervan uit dat er niet veel meer mensen zouden zijn dan de meest trouwe tuincommissieleden. Maar niets bleek minder waar. Bij binnenkomst in het Clubgebouw zaten er al zo n 20 man en dat werd steeds meer. Daarvoor hulde. Doordat we met zoveel mensen waren hebben we niet alleen de groentetuinen Zuid en Noord opgeruimd maar ook het bosje rond de Piccardthofplas. In alle jaren dat er nu groentetuinen zijn op de Piccardthof was er nog nooit eerder zo rigoreus opgeruimd. Maar tuinders zijn wel echte bewaarders, dat bleek die zaterdag wel. Hele verzamelingen oud hout, glas oude kozijnen en wat niet allemaal. Alles werd bewaard en bij overdracht naar de nieuwe tuinder ongemerkt meegegeven. Aan deze situatie is nu gelukkig een einde gekomen. Alle tuinen zijn nu 28

28 netjes en horen ook in de toekomst zo te blijven. De groentetuinbeheerders zullen er vanaf nu op toezien dat de tuinen zonder afval worden overgedragen aan de nieuwe tuinder. Gelukkig is deze klus nu geklaard en de tuinen zijn nu weer klaar voor het nieuwe tuinseizoen. En de snert en de linzensoep na afloop ging er goed in. Al met al een geslaagde ochtend en nog hartelijk dank voor de grote inzet. Tuincommissie Vrijwilligers gevraagd voor onze natuurlijk tuinieren projekten! Natuurlijk tuinieren is iets wat bij onze vereniging hoog in het vaandel staat. Er is dan ook een flink aantal projekten op dat gebied op ons Piccardthof aanwezig. Zo zijn er o.a. de vlindertuin, de bloementuin, de bloemenweide, twee paddepoelen, de boomgaard, het griendbosje en de zwammenmuur. Al deze projekten hebben af en toe onderhoud nodig. Elke twee weken wordt er daarom, vooral in het groeiseizoen, bij een projekt op de eerste en derde zaterdagochtend of maandagavond van de maand gewerkt. Op de maandagavond (aanvang 19.30) zal vooral in de zomer gewerkt worden, zaterdagochtend (10.00) vooral in voor- of najaar. Dit varieert van wilgen knotten en onkruid wieden tot appelbomen snoeien, vaak onder leiding van één van de tuincommissie-leden. Meestal is het een gezellige ochtend, waarbij je dingen opsteekt over natuurlijk tuinieren, onder het werk met je mede-piccardthoffer kennis kan maken, of bij kan kletsen. Uiteraard horen daar ook koffie, thee en vaak ook iets lekkers bij. Je raadt het vast al: we kunnen jouw hulp ook heel goed gebruiken! Kom je ons ook een keer mee helpen? Kijk voor informatie op de krijtborden, op de website of in de Heraut. Tuincommissie 29