De Inloper. Maandblad van Inloophuis Emmen

Transcriptie

1 De Inloper Maandblad van Inloophuis Emmen Januari 2013

2 Dit is een uitgave van: Het Inloophuis de Emmerdennen, Boslaan 135, 7822 EP Emmen. Tel.: Internetplekje : Aan dit nummer werkten mee: Henk, Achiena, Frieda, Paul v.d. S, Marjan, Amanda, Peter, Grietje, Hans en Geanne. Eindredactie: Henk Staats. Stukjes voor de Inloper graag sturen naar henkstaats@gmail.com Hallo Inlopers Het is bijna januari en nu nog even het voorwoord en het eerste nummer van 2013 is af. De komende week dus kopiëren en dan vergaren en nieten en dan ligt dit nummer net voor of na de kerstdagen in de Inloop. Buiten regent het en de eerste sneeuw is nu ook alweer bijna weg. We zitten nu in de donkere dagen voor kerst en dat is voor sommige bezoekers een zware tijd. Opzien tegen de feestdagen en het is vroeg donker. Men mist het licht en het buiten zijn. Maar het inloophuis blijft gezellig en er heerst net als altijd wel een goede sfeer. De sint is weer op weg naar Spanje en nog even en de kerstboom staat weer op zijn plek. In dit nummer vind je een diepte interview met Hans. Een geschiedenis les van Amanda. Paul v.d. S vertelt nog iets over de kerstdagen. Verder een kleine aanvulling van Michel op zijn diepte-interview van een paar nummers geleden. Ook de favoriete maaltijd van Grietje staat er in. Inloper van de maand is Marjan en Geanne vertelt iets meer over haarzelf. Weer te veel om op te noemen. Copy voor het volgende nummer graag inleveren voor 11 januari Rest me nog jullie weer veel leesplezier toe te wensen en tot de volgende keer!! Henk Staats De Inloper Januari 2013 Pagina 2

3 Inloper van de maand Marjan Stuurwold 1. Waar ben je geboren? Wanneer? Ik ben geboren in Assen op 31 augustus Welke school heb je gedaan? Lagere School en LHNO 3. Wat is jouw woonsituatie? Zelfstandig begeleid wonen (Promens Care) 4. Hoe ziet jouw weekindeling er uit? Dat varieert van week tot week. Sowieso werk ik twee dagen in het inloophuis. Verder ben ik lid van de cliëntenraad van BW Ekselerbrink. Sinds kort neem ik deel aan een Herstelwerkgroep. 5. Hoe gaat het met je? Redelijk goed. 6. Wat betekent het inloophuis voor jou? Het is voor mij een belangrijke tijdsinvulling en ik vind het heel waardevol een rol te hebben binnen het Inloopgebeuren. 7. Wat wil je dat de mensen van het inloophuis van jou weten? Ik sta altijd open voor een praatje en ik bied graag een luisterend oor. Verder doe ik hier met heel veel plezier mijn werk. 8. Heb je ook hobby's? Mijn drie katten, knutselen, lezen, t.v., muziek en interesse in andere mensen. 9. Wat zijn de opvallende zaken in jouw leven tot nu toe? Dat niets is wat het lijkt. 10. Wat zijn jouw toekomstplannen? Me nog verder ontwikkelen op bepaalde gebieden 11. Hoe zou jij je karakter omschrijven? Toegankelijk tot op zekere hoogte, vriendelijk, gevoel voor humor maar ik kan af en toe ook chagrijnig zijn 12. Wil je nog iets kwijt? Ik wou het hierbij laten. Ik wil hierbij Marjan bedanken voor dit interview. De Inloper Januari 2013 Pagina 3

4 De jaren 70 en november Luitenant-generaal Hafez Al-Assat pleegt een coup en wordt zo minister-president van Syrië. Dat zou hij blijven tot zijn dood in juni Assat stond bekend als 'de Leeuw van Damascus'. Hij regeerde zijn land met ijzeren hand en verleende onderdak aan terroristen!3 november Nederland wordt geteisterd door een extreem zware storm die zware schade aanrichtte aan bossen. Vooral in het Noorden houdt de storm huis. In Eelde worden windsnelheden gemeten tot 135 km per uur. 13 november PLO- leider Arafat spreekt de Algemene Vergadering van de Verenigde naties toe. Het betekent de erkenning van de PLO. 15 november twintigduizend leraren leggen een week lang het werk neer uit protest tegen de bezuinigingsplannen van minister Deetman. 16 november 1974 Voor het eerst wordt er met een radiotelescoop een boodschap naar een ander sterrenstelsel gestuurd. 19 november 1985 President Reagan van de Verenigde Staten en partijleider Gorbatsjov van de Sovjet Unie praten met elkaar in Geneve. Het is de eerst topontmoeting van de supermogendheden in meer dan 6 jaar. In het slotdocument spreken Reagan en Gorbatsjov zich uit voor een reductie van de atoomwapens van vijftig procent. 20 november 1971 Een koude nacht. In de Bilt vriest het 8,4 graden. 20 november 1975 Dictator Franco van Spanje overlijdt op 82 jarige leeftijd. Twee dagen later wordt Prins Juan Carlos tot koning uitgeroepen. 21 november 1972 Vandaag is het voor het eerst World Hello Day. Iedereen kan aan die dag meedoen. Het enige wat je moet doen is tegen 10 mensen vandaag Hallo zeggen. Volgens de bezoekers van World Hello day bevordert dit de wereldvrede. 22 november 1985 Twee agenten van de Franse geheime dienst, die bij de aanslag betrokken waren op de Rainbow Warrior, worden in Nieuw Zeeland veroordeeld tot 10 jaar cel..23 november 1974 Sing a song of love van de George Baker Selection komt de top 40 binnen. Et stijgt naar nummer 1 en blijft er 3 weken staan. 26 november Vanwege het 150ste doelpunt dat Johan Cruyff maakte in de eredivisie krijgt zijn echtgenote Danny van Juwelier Schaap & Citroen een collier met 150 gouden balletjes erin verwerkt. De Inloper Januari 2013 Pagina 4

5 KLAVERJASS EN Iedere derde donderdag van de maand Donderdag 17 januari Donderdag 21 februari Donderdag 21 maart Donderdag 18 april Donderdag 16 mei Donderdag 20 juni Aanvang De Inloper Januari 2013 Pagina 5 Meedoen kost 1 euro

6 De trein door Henk Nu ik geen auto meer rijdt en toch wel de behoefte heb me van A naar B te verplaatsen en het met de fiets en de benenwagen niet altijd te doen is, maak ik veel gebruik van het openbaar vervoer. Binnen Drenthe met de bus en voor langere afstanden de trein. Gisteren zat ik wat te zoeken op het internet naar de geschiedenis van het spoor in Nederland. Daarvoor moet je dan terug naar de negentiende eeuw. Niet iedereen had toen de behoefte aan dit vervoermiddel en de start verliep dan ook moeizaam. Ik las ook iets over de tijd dat het in Nederland niet overal even laat was en de invoering van 1 tijd in Nederland en dat dit dan ook nodig was voor het spoor en dan over de eerste uurwerken oftewel tijdbewaarders. Zelf heb ik geen horloge en ik kijk dan als ik wil weten hoe laat het is op de dichtstbijzijnde klok. Denk dan aan al de kerkklokken en aan de klok van de grote kerk in het centrum van Emmen. Ik denk dan ook effe aan de tijdbeleving. Een dag kan lang duren en een uur of jaar kan zo voorbij zijn. Ik denk ook wel eens aan die oude westerns en wat de komst van het spoor dan teweeg bracht. En de treinovervallen van die indianen en die bandieten. Geweldig om naar te kijken. En om daarna dan over te dromen. Vorige week op de verjaardag van mijn kleinzoon. Iemand zegt dat de trein voor ons eigenlijk de auto is. Dat is dan ook zo. We hebben sinds een jaar een weekend vrij abonnement en dat geeft ons een gevoel van vrijheid. Treinen wanneer we willen en wanneer we zin en tijd hebben. Het duurt wat langer dan met de auto maar wat is dan tijd als je iets doet wat je leuk vindt. Ik schrijf dit stukje nu op een zaterdagmorgen en we zitten weer in de trein voor een dagje uit. Buiten is het mistig en je ziet dus niet zoveel als je naar buiten kijkt. Ik zag net wel wat vogels. Een oude trein dus je voelt het spoor en het kost me ook enige moeite om dit stukje te typen. Straks een andere trein richting de koekstad Deventer. Iets comfortabeler en zelfs met draadloos internet. Wat wil je dan nog meer Een ander voordeel is dat je alle tijd hebt om gewoon wat rustig te mijmeren en te dromen. Terwijl je toch van A naar B gaat. Het is wat dat betreft veel leuker dan de auto. Zo zie ik het ook wel als een stukje onafhankelijkheid. De auto geeft dan wel wat meer mogelijkheden maar heeft dan voor mij ook nadelen en de trein voelt voor mij ook wat natuurlijker dan de auto. En heet mooiste is dan om na een dagje uit weer via Coevorden Drenthe binnen te komen en dan even naar het hunebed. En dan op huus an waar de kachel brandt. De Inloper Januari 2013 Pagina 6

7 Amanda's reis door de geschiedenis. Christoffel Columbus. Christoffel Columbus was een ontdekkingsreiziger die op 12 oktober 1492 voet aan wal zette op een nieuw continent, Amerika. Columbus werd waarschijnlijk in 1451 geboren. Twaalf jaar later, in 1463 maakte hij al zijn eerste zeevaarten. Columbus wilde graag een nieuwe route naar Indië ontdekken. Hij dacht dat de aarde niet zo groot was, dus dat het makkelijk moest kunnen Ontdekkingsreizer Columbus ging met zijn plan naar de Portugese koning, maar die had niet zoveel belangstelling. Gelukkig hadden de Spaanse koning Ferdinand en koningin Isabella dat wel. Zij gaven hem geld en Columbus kon in augustus 1492 zijn reis beginnen. Het scheepsjournaal Columbus hield iedere dag een scheepsjournaal bij. Dat is een soort dagboek waar hij de windrichting, de vaarrichting en de per dag afgelegde afstand in opschreef. Met zijn scheepsjournaal kon hij de vaarroute goed onthouden Schip Hoe de schepen van Columbus er precies hebben uitgezien, weten we niet. In 1492 ging hij op weg met drie boten: de 'Nina', de 'Pinta' en de 'Santa Maria'. De 'Nina' en de 'Pinta' hebben waarschijnlijk veel geleken op een Spaans karveel. Het karveel werd veel gebruikt voor de handel in de Middellandse Zee en voor kustreizen op de Atlantische Oceaan. De Nieuwe Wereld Zonder het zelf te weten ontdekte Columbus een nieuw continent, dat we later Amerika zijn gaan noemen. Columbus dacht dat hij Indië had gevonden. Daarom noemt hij de mensen die daar wonen Indianen. Op zijn eerste reis bezocht hij verschillende eilanden voor de kust van Amerika. Bijvoorbeeld San Salvador, Long Island, Cuba en Haïti. Men weet niet zeker welk eiland Columbus als eerst bezocht. Men denkt San Salvador of Samana Cay. Met veel goud keerde Columbus in maart 1493 terug naar Spanje. De Taino's Het eerste volk dat Columbus ontmoette, waren de Taino's. De Taino's waren een vredelievend volk. Ze woonden in zelfgebouwde huizen met kegelvormige daken. De huizen werden gebouwd van hout en palmbladeren. De Taino s sliepen in hangmatten. Dit idee namen de Spanjaarden direct over: de hangmat bleek een ideale slaapplaats voor op schommelende en deinende schepen. De Taino's aten veel vis, cassavebrood, zoete aardappels (dan nog onbekend in Europa) en veel vruchten. Soms aten ze ook vlees. De Taino's verbouwden ook katoenplanten. De katoen werd gesponnen en geweven tot bijvoorbeeld een soort schortjes die de vrouwen droegen. De Tainomannen droegen meestal geen kleding. De Inloper Januari 2013 Pagina 7

8 Voedsel aan boord In de vijftiende eeuw nam men vaak de volgende voedselvoorraden mee op lange zeereizen: scheepsbeschuit, bonen, erwten, gedroogde vis, pekelvlees, gezouten varkenshaas, varkens en kippen om op zee te slachten, zout, bloem, rijst, kaas, vijgen, amandelen, wijn, azijn, olijfolie, honing, stroop en natuurlijk water. Onderweg werd het voedsel aangevuld met vis en eetbare vogels en waarschijnlijk ook met krabben en kreeftjes. Om het bederf van het water tegen te gaan werd er een scheut wijn in gedaan. Wanneer het regende, spanden de zeelieden een zeil tussen de masten om het regenwater op te vangen. De drinkwatervoorraad werd zo weer aangevuld. Alleen bij goed weer werd er gekookt. Dit gebeurde op een open vuur op het bovendek. De tweede reis In september 1493 ging Columbus weer op reis. Op deze tweede reis gingen veel meer schepen en bemanning mee, wel 17 schepen en 1500 bemanningsleden! Columbus ontdekte Dominica, Guadeloupe, Martinique, de Maagdeneilanden en Puerto Rico. Bij de tocht langs de kust van Cuba dacht Columbus langs de kust van Azië te varen. Ook Jamaica deed hij aan. In maart 1496 keerde hij terug naar Spanje. Producten uit de 'Nieuwe Wereld' veroveren de oude Cacaoboon Als gevolg van de reizen van Columbus kwamen veel nieuwe producten uit de nieuwe wereld in Europa. Deze producten waren: tabak, koffie, kajak, cacao, kano, aardappelen, coca, cola, maïs en chocolade. De derde en vierde reis In 1498 voer Columbus uit voor zijn derde reis. Via het eiland Trinidad bereikte hij de kust van Venezuela. Maar de nieuwe weg naar Indië vond hij niet. Deze reis eindigde met zijn gevangenneming door de gouverneur van Espanola. In Spanje werd hij onmiddellijk bevrijd door de koning en de koningin. Een nieuwe reis mocht hij alleen niet meer maken. De vierde reis betaalde Columbus zelf. Met drie karvelen vertrok hij op 11 april Hij kwam aan bij de al eerder ontdekte Caraïbische eilanden, ging door naar de kust van Honduras en naar Panama. Uiteindelijk keerde hij roemloos en diep teleurgesteld terug. In 1506 stierf Columbus. Tot het laatst heeft hij gedacht een nieuwe route naar Indië te hebben gevonden. Blijf bij ons... Want de geschiedenis les......word VERVOLGT... Amanda de Ruijter. De Inloper Januari 2013 Pagina 8

9 Eigen regie: Wie is de baas? Steeds meer boeit het me wat taal en woordgebruik (onbewust) teweeg kunnen brengen. Hoe we denken het over hetzelfde te hebben, maar toch hopeloos langs elkaar heen kunnen praten. Hoe taal of jargon mensen uitsluit of juist insluit. Hoe taalgebruik mensen positioneert ten opzichte van elkaar. Wat te denken van de uitspraak: "Ik wil mensen in hun eigen kracht zetten"? Of: 'Mensen hun eigen regie teruggeven'. Verstoring van gelijkwaardigheid Ik ben altijd op zoek naar balans en gelijkwaardigheid en ben gevoelig voor autoriteit, macht en gezag omdat dit de gelijkwaardigheid verstoort. Zo zie ik in het land van zorg- en welzijn veel ongelijkwaardig taalgebruik. Dat begint al met medisch jargon. Ik ben benieuwd wat er gebeurt als iedereen binnenkort zijn eigen elektronisch patiënt dossier (EPD) kan lezen. Het lijkt me ook één van de redenen waarom inzicht van patiënten in hun eigen EPD wordt tegengehouden, terwijl het zo logisch lijkt dat ik gewoon de beheerder ben van mijn eigen medische gegevens. Mijn Curriculum Vitae beheer ik toch ook zelf? Subtieler vind ik het als professionals zeggen dat ze mensen in hun eigen kracht willen zetten. Dat gaat er impliciet van uit dat men zich sterker voelt dan degene die in de eigen kracht moet worden gezet. Met dergelijk taalgebruik positioneer je jezelf in een ongelijkwaardige positie ten opzichte van iemand anders. Iedereen heeft namelijk al eigen kracht. Die kracht wordt niet altijd gezien of even effectief ingezet, dan noemen we het 'zwakte'. Maar ook huilen, klagen, wanhoop of bedelen is een kracht. Ieder heeft zo zijn eigen kracht ontwikkeld om in zijn omgeving te overleven. Bij mij loopt er al snel een traan over mijn wangen als ik emotioneel geraakt word. Langere tijd werd dat door mijn omgeving gezien als 'zwakte'. Totdat ik het zelf ging accepteren als 'dat hoort bij mij'. Nu kan ik zien hoe krachtig het is, wat het in mijn omgeving teweeg brengt. Hoe het me helpt en bijdraagt aan gelijkwaardigheid. Wie heeft eigenlijk de eigen regie? Als je mensen in hun eigen kracht wilt zetten, moet je eerst weten wat die eigen kracht is... je kunt het als hulpverlener hooguit samen met de betrokken persoon ontdekken. 'Mensen hun eigen regie teruggeven' is ook zo'n tenenkrommende uitdrukking van ongelijkheid. Eigenlijk in en in triest dat je iemands eigen regie hebt kunnen afnemen. Ook erg is het als mensen 'eigen regie' willen inzetten. Eigen regie wordt dan gezien als instrument om een algemeen doel te bereiken. Dat doel is dan zeker niet op voorhand ook het doel van de personen die hun eigen regie weer moeten nemen. Dus wie regisseert er uiteindelijk? Voor het nemen van eigen regie is speelruimte nodig. Dat begint bij ruimte in de persoon zelf. Een hoofd vol zorgen belemmert de mogelijkheden om zelf te regisseren. Ingewikkelde regels of terminologie belemmeren het zelf regisserend vermogen, evenals hulpverleners die je allerlei oplossingen aandragen. Ze dwingen je op zoek te gaan naar de weg in de wereld van een ander, ze verwijderen je van je eigen kracht en zelf oplossend vermogen. Ik zie het daarom als uitdaging voor mensen die 'eigen regie willen inzetten' of 'mensen in hun eigen kracht willen zetten' om te kijken welke belemmeringen ze zelf en/of met de organisatie waar ze voor werken bij hun 'cliënten' opwerpen. Hoe zou je daarin ruimte kunnen creëren voor meer 'eigen regie' en meer 'eigen kracht' bij de 'cliënt'? Volgens mij vraagt het om een kijkje naar binnen met de ogen van de cliënt in plaats van de zoveelste poging de 'cliënt' te voegen naar de wensen van het nieuwste beleid. Laat je eens leiden door de 'cliënt' in plaats van omgekeerd. Wie heeft de regie? Gevonden op Internet van Cora Postema De Inloper Januari 2013 Pagina 9

10 Amanda's Blog. Happy New Year. JA ja tis wat jongens, alweer een jaar uitgevlogen. Het was mij toch een pracht jaar, Van alles en nog wat mee gemaakt en gedaan. Was ik met mijn moeder bij haar thuis, had ik een date geregeld het was toevallig koopzondag. En het leuke eraan was dat die vent helemaal uit Gelderland kwam voor haar. Toen Jan de man was aangekomen, stonden ze gezellig te kletsen. Zei tegen me moeder. Ben er zo weer mam. Dus ik ging naar Sinterklaas toe en vroeg hem. Mag mijn moeder de roe krijgen want ze was stout dit jaar. Zegt de Sint zo uit het niets, Nee jongedame dat kan niet en mag niet meer van de arbo dienst. Dus ik ging terug met een lachkick naar mijn moeder en Jan, en hoor de twee kletsen. Sinterklaas komt eraan en vraag of die met mijn moeder op de foto wil. Zegt de Sint tegen mijn moeder. U dochter vroeg of ik u mee nam in de zak naar Spanje. Ah zegt mijn moeder tegen de Sint. Nou dan moet u wel een grote ZAK hebben, en welke zak bedoelt u? HOEZO IS DE SINT!!!DEMENT!!! Stay tuned voor de volgende blog. De Inloper Januari 2013 Pagina 10

11 Beste lezers van De Inloper, In dit stukje wil ik, Geanne Moorlag, me graag aan jullie voorstellen. Sinds zeven september 2012 loop ik stage in De Inloop. Ik studeer Maatschappelijk Werk en Dienstverlening aan de Hanzehogeschool te Groningen. Ik heb vorig jaar mijn propedeuse behaald en zit nu in het tweede leerjaar. Van maandag tot en met woensdag ga ik naar school en elke vrijdag ben ik te vinden in De Inloop. Ik ga hier met plezier naar toe. Er heerst een fijne sfeer in De Inloop en ik vind het leuk om er samen met alle mensen te zijn. Aangezien ik maar één dag in de week aanwezig ben en sommige mensen mij nog niet zo goed kennen zal ik een klein beetje over mezelf vertellen. Ik ben twintig jaar oud. Ik heb een oudere broer die drie kinderen heeft van 3, 4 en 6 jaar en ik heb een oudere zus die, nu ik dit stukje schrijf, nog in verwachting is van haar eerste kindje. Kleine kinderen vind ik helemaal geweldig, dus ik besteed veel vrije tijd aan m n neefjes en nichtje, maar ook aan andere kinderen door op te passen en mee te helpen met activiteiten voor kinderen die onder andere plaatsvinden in de vakanties. Ik vind het erg leuk om sportief bezig te zijn. Ik turn momenteel nog een aantal uren in de week. Ik heb een aantal jaren fanatiek geturnd met wedstrijden en alles wat er bij komt kijken. Sinds dit jaar volg ik volleybaltrainingen en bijna wekelijks doe ik mee aan een wedstrijd. Ik moet eerlijk toegeven dat een teamsport wel even wennen is. Van m n negende tot en met m n vijftiende kreeg ik dwarsfluitles. Nu speel ik het alleen nog als ik wordt gevraagd om bijvoorbeeld te begeleiden bij de zondagsschool. Sinds vierenhalf jaar werk ik iedere zaterdag in een slagerij als verkoopster. Ook heb ik twee jaar in een verzorgingstehuis gewerkt op een gesloten afdeling voor dementerende mensen als schoonmaakster. Dit vond ik erg leuk om te doen. Het schoonmaken zelf niet echt, maar de omgang met de mensen wel. Tot zover wat informatie over mezelf. Mijn stageperiode eindigt aan het eind van het schooljaar. Gelukkig is het eind nog niet in zicht. Ik hoop dat ik tot die tijd mijn stage met net zoveel plezier beleef als nu. De Inloper Januari 2013 Pagina 11

12 Even de diepte in met Hans Wiebeld Dit keer zijn wij er eens voor gaan zitten met één van de inlopers van het eerste uur. Hans (eigenlijk Johannes) Wiebeld is van 6 mei 1953 uit Monnickendam Noord-Holland en verhuisde al snel naar Zuidland bij Rotterdam. Hans was als peuter vaak alleen omdat zijn broers en zussen al naar school gingen en dat veranderde niet echt toen zijn zusje werd geboren, daar ging toen heel veel aandacht naar toe. Hans wilde ook graag naar school, want doordat er in de buurt ook geen leeftijdsgenootjes waren, moest hij vaak zichzelf zien te vermaken. Toen Hans op een regenachtige dag in de bedstee aan het spelen was, zag hij heel tastbaar en realistisch een zwarte panter langs de wanden lopen, wat hem niet bang maakte. Dit lijkt achteraf gezien wel een voorteken van een tweetal zaken later in zijn leven, maar daar verderop meer over. Toen Hans 4 jaar was, zag hij in een weiland van de boer waar zijn vader knecht was een net geboren nat lammetje liggen. Hij holde naar de boer en daardoor werd het lammetje gered en was zijn vader erg trots. Hans herinnert zich de goede sfeer in het gezin en hij kende een leuke opvoeding, al voelde hij zich wel het zwarte schaap van de familie. Niet zozeer ondeugend, maar vooral voelde hij dat hij anders was dan de anderen. In 1958 verhuisde het gezin naar Nieuw-Buinen, al bood de boer zijn vader het dubbele geld om te blijven, want zijn vrouw ging voor en die wilde terug naar Drenthe zij kwam uit Noord-Sleen. het eerste jaar woonden zij in een achterbuurt (Noorderdiep), waar zij als net gezin tussen de vlooien en een niet al te prettige sfeer terecht kwamen. Na ruim een jaar verhuisden zij naar de boerderij aan het Zuiderdiep waar het veel beter was. Hans vond het geweldig om op een boerderij te wonen, het was leuk (om nu wel met leeftijdsgenootjes) om rond de boerderij te spelen. Hij hield van de koeien, paarden, hooibergen en stro. Hij herinnert zich een leuk uitstapje naar Apeldoorn op familiebezoek. Op een zaterdagochtend werd hij al slapende op het koude zeil gezet en na deze koude start gingen ze met de bus naar Emmen en verder met de trein. In Drenthe mocht hij dan naar de kleuterschool, maar keek door het hek naar de ervoor gelegen grote school, daar wilde hij heen. Hij vond het aap-noot-mies leren niet leuk, maar was wel verliefd op de juf. Hij moest vervolgens leren schrijven met een kroontjespen, maar kon niet echt goed leren al vond hij tekenen wel leuk. Daarbij kon hij zijn fantasie de loop laten. Bij de eerste foto zie je Hans staan voor hun ijzeren hek, een hek wat in de winter er voor zorgde dat hij te laat kwam op school. Als zeven/achtjarige had het gevroren en iemand zei tegen Hans dat hij maar aan het ijzeren hek wat wit was uitgeslagen, moest proeven. Hij likte het hek met zijn tong om even later te merken dat zijn tong vast zat, zo goed als het kon met een vast uitgestoken tong probeerde hij door warme lucht naar de plek waar zijn tong vast zat te blazen en het zo te ontdooien. De Inloper Januari 2013 Pagina 12

13 Dat dit gelukt is, getuigt dat Hans nog altijd een graag geziene inloper is in het inloophuis. In 1963, de vader werkte toen bij de Grontmij waar hij ook het werk moest opknappen wat de schippers die er ook werkten te lui voor waren, nam de vader een aanbod aan van de AKU en werd verhuisd naar Emmen. In de Emmensstraat 6 in Emmermeer woonde hij vlakbij, CBS ' de Elout van Soeterwoudeschool ' alwaar hij op de eerste schooldag al als apart werd gezien en door alle 30 klasgenootjes achternagezeten werd tot zijn huis. Nadat Hans' moeder naar school gekomen was, werd de oproerkraaier Johan voor de keus gesteld: vriendjes met Hans worden of van school af. Hij koos voor het eerste en kwam naast Hans te zitten en voortaan werd Hans door de hele klas geaccepteerd. In het begin miste Hans de boerderijomgeving, zijn vriendjes en het water, maar kreeg daar het (Valther)bos voor terug. Daar heeft hij veel tijd doorgebracht met het bouwen van verschillende hutten. Daar ontdekte Hans ook een spoor van dode konijnen, wat hem leidde tot een stropershut met dode fazanten, buks en strikken, dit werd tegen de politie gezegd, wat leidde tot het oppakken van de stroper. Hans ging na de lagere school naar de ITO, individuele LTS in Klazienaveen, waar meneer Punt hem voor de keus stelde: leren of oprotten! Toen begon Hans aardigheid te krijgen in het leren, met als favoriete vak het technisch tekenen, waarin Hans altijd netjes werkte, ook schetsen. Verder was hij geïnteresseerd in natuurkunde vanwege de natuur, vogels, planten en dieren. Verder vond hij metaal saai, viel hij zowat bij in slaap en timmeren leuk, bleef die wel wakker door de harde klopgeluiden. Gymnastiek van gymleraar van der Scheer met volleybal en boksen (kon hij mooi zijn agressie in kwijt) viel ook in smaak bij hans met als hoogtepunten de sportdag, waar hij goed was in hoog- en verspringen en speerwerpen, deze werd gehouden bij de Purit. Bij de diploma-uitreiking in de Astra bioscoop door de heer Punt werd Hans behoorlijk ontroerd, hij wilde liever daar op school blijven, maar zijn vader vond dat Hans maar aan het werk moest. In 1969 begon hij met het werken in de bouw bij Brands en verdiende f 80,-- per week aan de Holtlaan flat in de Angelslo. Met de gereformeerde jeugdvereniging ging hij mee op een bezoek aan Rheine in Duitsland. In de katholieke kerk daar werd hij verliefd op een mooi Duits meisje met rood haar, daar ook mee gezoend, een echte weekendliefde, en verdriet dat dit niet verder ging. Na zijn ontslag omdat het werk gedaan was, solliciteerde hij bij bouwbedrijf Zomer in Klijndijk, zijn vader begeleidde hem er heen. Zijn vader moest erg hard lachen toen Hans helemaal wit weg trok bij het handen schudden met de baas. Wat zijn vader namelijk wist en Hans niet was dat die man slechts anderhalve vinger had na een ongeluk en Hans bij heet schudden dat merkte. Hans moest daar plafonds timmeren, vloeren spijkeren, specie maken, van alles en weer in Angelslo zetten ze in 4 maanden met zijn vieren een paar bungalows op. Het uitgaan deed Hans tussen zijn 16e en zijn 19e vooral in de Boogie Bar in Barger- Oosterveld, later kwam daar Tin Pan Alley bij, waar hij op zijn 17e in aanraking kwam met softdrugs als hasj en late ook harddrugs als opium en cocaïne. In 1973 stopte Hans in een keer met de harddrugs, want hij dacht toen dat hij op dat ogenblik nog met die rotzooi kon stoppen. Hij spoelde de laatst gekochte drugs door de wc. Daar waar anderen muziek gingen maken bij drugsgebruik, begon Hans te timmeren (hout). Hij woonde inmiddels in een kelderflatje aan de Varenkamp in Emmermeer. De Inloper Januari 2013 Pagina 13

14 Toen hij een keer in de tuin bij zijn verhuurder mevrouw Keldermans zei dat hij de vogels daar mooi vond, vroeg zij jij vindt dieren mooi hé?. Aldus bracht zij Hans in contact met haar vriendin Aleid Rensen van het Noorder Dierenpark in Emmen. Daar was hij verzorger van de grote katten, waar hij ook een zwarte panter langs de wanden van zijn kooi zag lopen! Een beeld uit zijn kindertijd. Aan het eind van die 3 jaar als verzorger was een voorval. Een collega had vergeten de valdeur van het verblijf dicht te doen, Hans stond dicht bij het schuifje, en schrok toen hij merkte dat een van de grote katten dreigde te ontsnappen. Door vlug te reageren voorkwam hij dat hij zelf gepakt zou worden door een roofdier en ook dat er een roofdier vrij in het park tussen iedereen zou zijn gaan lopen. Hans was door het voorval, met zijn kordate optreden, psychisch in de war. Tot 1990 bleef Hans softdrugs gebruiken en stopte daar toen ook ineens mee, net als met alcohol, waarbij zijn moeder nog net kon meemaken dat haar zoon clean was geworden. Rond die tijd werd ook duidelijk dat Hans leed aan schizofrenie, hij dacht dat hij zijn buren hoorde praten, maar dat bleken stemmen in zijn hoofd te zijn. Dat zou wel eens het andere voorteken kunnen zijn geweest. Er zaten ook angstbulten op zijn tong. Er volgde onder andere een psychiatrische opname in 'De Alm ' in Assen. Tijdens een van die opnames leerde hij boekbinden en zit hij nu alweer 25 jaar aan de medicatie om hem stabiel te houden. Via de banenpool werkte hij vanaf midden jaren 90 bij wijkcentrum het Bintholt in Emmerhout, waar hij een zeer gewaardeerd schoonmaker, onderhoudsman en eigenlijk van alles was. Hans kwam al (op advies van een hulpverlener) in het inloophuis toen het vooral een RDAC was, in Emmerhout, waar eerst de leiding te passief was en met de komst van Gerrie Muller werd het zinvoller. Hans heeft daar kleding leren maken Hans had ook al in het gebouw van het huidige inloophuis de vrijwilligers vacature bank bezocht (nu kantoortje van de medewerksters) op zoek naar werk voor 'Blanco'. Hans heeft ook 5 jaar als kok voor het eetcafé in het inloophuis gewerkt, favorieten: stamppotten en hutspot. Hans ziet het inloophuis als een tweede thuis en vindt het fijn. Sinds enkele jaren werkt Hans bij de Emco en is daar door medeinterviewer Frieda toen zij daar werkte bij haar tafel gehaald. Zij herkende veel van haarzelf in Hans van het vaak alleen ergens staan. Op zijn beurt meende Hans dat het inloophuis veel voor Frieda zou kunnen betekenen. Hans vindt dat de vakanties met het inloophuis tot de hoogtepunten hier horen en vindt het jammer dat dit niet meer zo georganiseerd wordt. Zijn lievelingseten is lamsbout (Hans was eens vegetariër) met knoflook uit de oven, zijn favoriete boeken en films zijn: The Lord of the Rings (boek fijner dan de film). Hij is trots op zijn motor, een BMW R65, en hij is door een groot deel van Europa getoerd. Hij heeft aan De Dilgt gewoond en sinds jaren in De Haar, en dat bevalt hem uitstekend. Wij danken Hans. voor zijn tijd en openheid. Paul van der Sluis en Frieda Reiche De Inloper Januari 2013 Pagina 14

15 Verslaafd aan Internet Uit Amerikaans onderzoek onder mensen uit verschillende landen, is gebleken dat veel mensen verslaafd zijn aan internet. Ze zouden er zelfs basisbehoeften zoals intieme contacten voor opgeven. Tien procent zou de auto de deur uitdoen en zeven procent zou liever een jaar niet douchen dan een jaar geen internet hebben. Drieëntachtig procent zou het eten van fastfood laten en drieënzeventig procent het drinken van alcohol, als ze maar online kunnen blijven. Het onderzoek geeft aan hoezeer we tegenwoordig afhankelijk zijn van internet. Vooral sociale netwerken werken verslavend. Uit eerder onderzoek van de University van Maryland, is gebleken dat mensen die veel op internet zitten, dezelfde afkickverschijnselen krijgen als drugsverslaafden die van het ene op het andere moment moeten afkicken. Bijna tachtig procent van de studenten die het een dag zonder internet moesten stellen, kreeg al last van afkickverschijnselen. Bron: Daily Mail s werelds armste president geeft 90% van inkomen weg De president van Urugay, Jose Mujica, krijgt een prima salaris. De man geeft echter 90% van zijn inkomen weg aan goede doelen. En zijn auto is geen luxe Mercedes, maar een Volkswagen Kever uit Hij wordt wel 's werelds armste president genoemd. Maar zelf vindt hij dat absoluut niet. Mujica woont op een eenvoudige boerderij, niet ver van Montevideo, de hoofdstad van Urugay. "Ik wordt wel 'de armste president' genoemd, maar ik voel me niet arm. Arme mensen zijn mensen die alleen maar werken om een dure levensstijl te kunnen onderhouden, en altijd meer willen," zegt Mujica. "Het is een zaak van vrijheid. Als je niet veel bezittingen hebt, dan hoef je niet je hele leven als een slaaf werken om ze te bewaren, en daarom heb je meer tijd voor jezelf." Mujica draagt zijn levensstijl ook uit op internationale fora. Op de klimaatconferentie in Rio de Janeiro in juni dit jaar vertelde hij zijn medepolitici dat de huidige "hyperconsumptie" van veel mensen het probleem is, en dat daar wat aan gedaan moeten worden. We hebben volgens Mujica een "blinde obsessie voor het bereiken van groei met consumptie. Alsof minder consumptie het einde van de wereld betekent." Bron: BBC De Inloper Januari 2013 Pagina 15

16 Syrie, Zinkende waterlelie, Vlak bij de oever. Ik kan er niet bij Dat niemand haar red. Ze is zo mooi en onbevangen. Zo tastbaar en rijkelijk gekleurd Wie maakt mij tot wat, als ik er niet op let. Ze gaat ten onder, Zo vlak voor mijn aangezicht Waarom? Dat vraagt niemand zich af. Menig oorlog overwonnen, en winters bovendien Ligt zij elke zomer weer in volle pracht, Daar bijna aan de oever en lacht ze zacht, de zon toe. Deze waterlelie, ze stierf in zijn kille hand. Ze keek naar de wereld, maar vroeg zich nooit af Waar bleef de hulp, die zij nodig had. Nu blijven wij, met resten van vragen Terwijl wij allen zagen, Hoe ze stierf. Wij begroeven haar daar bij die oever, Daar waar de schoten vielen, die in de ogen van zo velen Onbegrepen bleven En ik denk aan morgen, waar een nieuwe waterlelie word geboren. Bas J. Hindriks Voor de laatste dagen van 't jaar Veel gezelligheid met elkaar Voor de 365 dagen die dan volgen veel geluk en weinig zorgen. Wij wensen je toe een jaar vol vreugde en zonneschijn waarin verdriet en pijn twee onbekenden zijn De Inloper Januari 2013 Pagina 16

17 Mijn tafeltennisjaren!! Om te beginnen. Het tafeltennisverleden. Ik heb om precies te zijn twaalf jaar tafeltennis gespeeld. Het waren boeiende jaren. Na deze periode heb ik ook nog twee jaar recreatief tafeltennis beoefend. Om af te bouwen. Ik was een jaar 13/14 toen ik mijn talenten bij ttc Emmen kon bewerkstelligen. Via de aspiranten en junioren tot en met de senioren heb ik bij verschillende teams bij de vereniging gespeeld. Om te beginnen de junioren team 2 en daarna de senioren ook in team 2. Buiten de competitie waren er ook nog diverse toernooien waarin ik menig bekertje gewonnen heb. Mijn mooiste periode vond ik toch wel de senioren. De prestaties waren voor mij als mede mijn team heel erg goed te noemen. Na de drie enkelspelen die elke keer werden gespeeld had je ook nog de dubbel. Mijn persoontje speelde regelmatig mee met een dubbelpartner. Wij speelden bij ttc Emmen in de oude Mavo Baander in een sportzaal, waarin het licht heel slecht was. Na een aantal jaren de Baander, gingen we met het hele stel naar het zaaltje aan de Kerkhoflaan. Waar eerder vv. Emmen zijn succesjaren afwerkte. Toen wij andermaal gingen verhuizen van locatie kwamen we terecht in het gymzaaltje aan de Heckingecamp in Angelslo. Daar heb ik mijn tafeltennisloopbaan afgesloten. Als ik al die jaren optel moet ik zeggen dat ik meer hoogtepunten dan dieptepunten kende en dat is natuurlijk een pluspunt. De psychiatrie Michel Ja. Daar ben ik op een gegeven moment in terechtgekomen. Op de een of andere manier heb ik de ziekte van Schizofrenie opgelopen. Bij deze ziekte horen stemmen en achtergrondmuziek. Heel vervelend allemaal. Maar het is niet anders. Ik heb er mee leren leven. Belangrijk bij deze ziekte is dat je eigen structuur aanhoudt. Geen overbodige dingen gaan doen wat niet hoeft. Verder ben ik van mening dat ik bij die stemmen die je hoort rustig moet blijven. Bij wat voor situatie je ook terechtkomt. Ik ben daarom ook iemand die de mensen nodig hebt. Om ervoer te praten over het wel en wee van deze ziekte. Verschillende locaties, zoals het inloophuis alsmede de contactpoli aan de stationsstraat bezoek ik regelmatig. Om inderdaad even het huis aan de Kerkuil te verlaten. Wat ik verder nog kwijt wil dat is dat ik met de huidige stand van zaken tevreden ben. Het geluk komt vanzelf. Daar ben ik van overtuigd als je daar maar voor blijft vechten. Michel De Inloper Januari 2013 Pagina 17

18 De Moppentrommel Een Nederlander gaat in een zagerij zo tekeer dat hij zijn oor afzaagt. Zijn collega gaat zoeken in het zaagsel en vindt het oor. "Nee," roept de Nederlander, "dat kan niet van mij zijn, ik had er een potloodje achter zitten." Er komt een man bij de dokter: "Dokter, ik weet niet wat er aan de hand is, maar als ik met m'n vinger tegen m'n hoofd druk, dan doet het pijn. En als ik tegen m'n buik druk, doet het ook pijn. En als ik op m'n knie druk doet het daar ook pijn. Wat is er aan de hand?" "Oh," zegt de dokter, "ik zie het al: u heeft uw vinger gebroken." Wat zou er gebeuren als ik u uw linkeroor afsneed? vroeg de psychiater aan een patiënt. "Dan zou ik niet goed meer kunnen horen." "En als ik uw rechteroor ook afsneed?" "Dan zou ik niets meer kunnen zien." "Hoezo?" "Omdat mijn bril dan van mijn neus zou vallen." Een violist loopt met zijn viool door het oerwoud, plotseling wordt hij achtervolgd door twee panters. Hij rent als een gek door het bos maar kan de twee panters niet ontlopen, ze komen steeds dichterbij. Dan geeft hij het op en denkt; "Als ik toch moet sterven dan wil ik toch eerst nog even viool gespeeld hebben.". Hij pakt zijn viool en begint te spelen. De panters vinden het prachtig en gaan vlak bij de violist zitten luisteren. Steeds meer dieren uit het oerwoud komen bij de violist, vinden de muziek prachtig en luisteren aandachtig. Gorilla's, slangen, olifanten, neushoorns, allemaal vinden ze het mooi. Plotseling komt er een grote leeuw aangerend, die springt over alle toehoorders, grijpt de violist en vreet hem op. Zitten er twee chimpansees in een boom, zegt de ene tegen de ander: "Ik zat net te denken, als die dove leeuw komt dan is 'ie de lul". "Waarom bent u niet strenger voor uw hond?" "Hoezo?" vraagt de eigenaar. "Hij bleef janken toen mijn vrouw aan het zingen was." "Ah, dus uw vrouw is begonnen." Er komt een man bij de psychiater en klaagt: "Mijn vrouw denkt dat ze een piano is." Zegt de psychiater: "Dan moet u de volgende keer uw vrouw eens meenemen." Zegt de man: "Ik ben daar gek! Weet u wel wat het kost om zo'n ding te vervoeren?" Een professor aan de universiteit van Oxford had een aankondiging op het mededelingenbord geprikt: "Hierbij deel ik mee dat ik benoemd ben tot lijfarts van Hare Majesteit de Koningin." "De volgende dag stond hier onder geschreven: "God save the Queen!" Wat eet een vegetarische kannibaal? Een groenteboer. De Inloper Januari 2013 Pagina 18

19 Column Wisten jullie dat? Deze column komt uit zo vlak voor de laatste feestdagen van het jaar, wij gaan maar niet uit van de doemdenkers die uitgaan van de laatste (als al dat er in hun opinie in zit, want vaak wordt dan genoemd) feestdagen voordat de wereld vergaat. Met name wil ik het hebben over Kerstmis, want er is best heel veel (verrassends) over te vertellen. In deze column zullen de revue passeren: heidense feesten, religie, politieke bemoeienis met Kerstmis, dé kerstfilm bij uitstek nee, ik verraad de afloop niet, de kerstman en frisdranken. Om te beginnen is dit feest in sommige landen het belangrijkste feest, vanuit traditie, religie of feestelijkheid. Het meest bekend is de vertelling uit het Nieuwe Testament dat Kerstmis gedenkt dat Jezus Christus geboren is op 25 december. Nu is er aan die datum op zich al veel te vertellen, de orthodoxe kerken legden al eerder dan de katholieke (Westerse) stroming vast dat de feestelijke dag op 6 januari valt. Sommige landen (bijvoorbeeld de Russische) hanteren de Juliaanse kalender in het vaststellen van kerstmis. De nu gebruikte Gregoriaanse kalender verschilt 13 dagen met de Juliaanse, dus vieren ze het op 7 januari. Dus er kunnen verschillende redenen zijn voor het hanteren van een datum in januari. De datum van 25 december is vastgesteld in het jaar 336 door de Romeinse kerk, niet geheel zonder reden, want in het heidense Rome werd op die datum het 'Natalis Invicti Solis ' (geboorte van de niet veroverde zon) gevierd. Een eerbetoon aan de zonnegod Mithras. Tevens is er een link met het feest van Saturnalia uit het Romeinse Rijk waarin het geven van cadeaus en vrij zijn terug komen in het latere kerstfeest. Er zijn ook aspecten uit de Scandinavische (heidense/vikingen) traditie en cultuur aangaande lichtjes en kerstbomen. Dat verklaart deels ook waarom het kerstfeest in mijn geboorteland Zweden heel populair is. Zelfs niet religieuze mensen gaan naar de nachtmis op kerstavond en er wordt veel voorbereidende aandacht aan gegeven in de media. In de meeste damesbladen staan al weken van te voren uitgebreide recepten voor koken, bakken en versieringen. In Engeland is Kerstmis zelfs een tijd lang in de ban gedaan, de bedoeling van de puriteinen, zuiver van leer,: het uitbannen van de heidense rituelen en elementen daarin verwerkt, maar ook vanwege het karakter van een feest van de paus (Anglicaanse kerk onder Hendrik VIII), dit gebeurde in het midden van de 17e eeuw in 1644 bij wet door Oliver Cromwell onder het Puriteinse Parlement. In de late 20e eeuw kwam er ook een beweging op gang om het religieuze aspecten benadrukking uit het kerstfeest te halen, soms werd dit gezien als politiek correct ten aanzien van andersdenkenden en niet gelovigen. Kreten als prettige feestdagen (happy holidays) en het zoveel mogelijk niet verwijzen naar Bijbelse scenes waren gemeengoed aan het worden, maar in sommige conservatieve en rechtse kringen in de Verenigde Staten van Amerika (zoals bij de TV zender FOX News) is daarin doorgeslagen met de opvatting dat er een oorlog gaande is tegen Kerstmis. Feit is dat heel veel mensen, gelovig, andersgelovigen of niet het kerstfeest om een of andere wijze vieren. In Amerika en Engeland verschijnen er vaak speciale kerstafleveringen van shows en TV series naast de gewone verwijzingen er naar dat het wordt gevierd in een aflevering. Sommige radiozenders en ook TV zenders zenden de hele tijd kerstliedjes uit. Tijdschriften hebben vaak speciale kerstedities en vaak wordt er in jullie inlopertje/inloper ook rond dat nummer aandacht aan deze tijd van het jaar gegeven. Er zijn speciale kerstfilms, al zijn de meeste er als klassiekers. Enkele traditionele speelfilms rond het kerstfeest zijn White Christmas (2x, de eerste vooral met Bing Crosby, de tweede met dezelfde plus Danny Kaye) met het beroemde en best verkopende populaire kerstlied I am dreaming of a White Christmas, A Miracle on 34 th street, meer recentere films als The Santa Clause (meerdere nummers), De Inloper Januari 2013 Pagina 19

20 maar wellicht de bekendste, volgens sommigen beruchtste, maar bijna onmisbare kerstfilm aller tijden is It's a wonderful life. Deze film van Frank Capra met een meesterlijke hoofdrol voor James Stewart als George Bailey is van net na de oorlog. Met vaak simpele doch vindingrijke cameratechnieken en goed acteerwerk met een verhaallijn die staat, humor, spanning, (melo)drama en een slecht en een goed gevoel. Als je de film nog niet kent, een grote kans dat op een van de vele zenders de film te zien is komende kersttijd, een echte aanrader. In het kort de lijn van het verhaal. Het speelt zich af in de jaren twintig, dertig en veertig van de 20e eeuw in een klein provinciestadje in het Noordoosten van de V.S. James Stewart speelt de volwassen George Bailey, er wordt in het begin een kort overzicht gegeven van wat er gebeurd is in zijn leven om zo een beeld te krijgen wie hij is, wat hij heeft meegemaakt en hoe die terecht gekomen is in de situatie zoals die is in het verhaal. De kijker mag meekijken met hoe het zo ver heeft kunnen komen met George, terwijl het verhaal aan een engel, die het leven van deze George moet gaan redden, wordt verteld. Daarbij dus ook beelden van de jonge George. De vader van George heeft een woningcorporatie die mensen met lage en middeninkomens helpt bij het bouwen van een eigen huis. George is voorbestemd om de vader in dit bedrijf op te volgen, maar die wil het liefst zo gauw mogelijk het in zijn ogen kleurloze en fletse, saaie stadje zo gauw mogelijk de rug toe gaan keren. Hij wil de wijde wereld in om het te ontdekken, maar het lot wil anders. Met grote tegenzin redt hij het bedrijf in de hoop dat zijn broer de scepter van hem over neemt bij terugkomst van de college (hogeschool), maar ook dat wordt de grond ingeboord. Hij lijkt zijn draai dan toch te gaan vinden in het door hem zo verfoeide en vervloekte stadje, maar als alles toch goed lijkt uit te pakken met zijn leven, zelfs in dat stadje, gaat het mis. Zijn (niet gewenste, maar toch alleraardigste) leven lijkt in elkaar te storten met een voornemen om iets ernstigs te doen. Hoe en of de engel en de andere inwoners van het stadje George weten te redden, laat ik graag jullie zelf zien. Een tijdlang is de film een beetje op de achtergrond geraakt en werd (en soms wordt) afgeschilderd als te zoetsappig, melodramatisch en zelfs kitscherig en in elk geval goedkoop inspelend op het gevoel van mensen. Ik laat aan jullie om dat zelf te beoordelen. Aan de ene kant is het mijn meest favoriete film, aan de andere kant heb ik er ook lang een flinke hekel aan gehad. Overigens niet om de hiervoor genoemde redenen, maar wellicht vertel ik dat nog wel een keer, maar de fil staat zeker op 1 bij mij en is dé kerstfilm bij uitstek. Een van de uiterlijke kenmerken van de kersttijd is de kerstman. In tegenstelling tot (al lijkt die wel afgeleid van) Sinterklaas, een jolige, vrolijke, schuddebuikende cadeautjesgever, die in de bekende vorm uit Amerika bedacht is door de marketingmachine van Coca Cola.in de jaren dertig. Zij waren niet het eerste frisdankbedrijf wat hiermee trachtte te scoren bij het kopend publiek, die eer is aan een fabrikant van mineraalwater in 1915 en in 1923 voor gingerale. Buiten deze branche was de nu zo bekende stereotype kerstman als in die bekende vorm verschenen op de voorkant van een tijdschrift genaamd Puck in de beginjaren van de 20e eeuw. Kerstbomen is ook al zo'n typisch symbool in de kersttijd, maar ook meer afkomstig uit heidense en andere traditie. In Nederland is het gebruik de kerstboom pas op te zetten en te tuigen na Sinterklaas en, dat is wel ook in andere landen zo, dat de kerstboom weer moet worden afgetuigd na 6 januari te weten Driekoningen en dit niet doen zou zelfs ongeluk brengen. Vandaar ook de 12 dagen in het populaire kerstliedje Twelve days of Christmas. De populairste kerstbomen zijn de fijnspar, de Nordmann-spar en de den. God Jul oftewel Zweeds voor prettige Kerstdagen. Uit onder andere: Catholic Encyclopedia, The Readers Encyclopedia, Wikipedia English Paul van der Sluis De Inloper Januari 2013 Pagina 20