De dienstdoende ambtsdragers komen binnen. Met hen mee komen ook de doopouders en de dopelingen.

Transcriptie

1 Thema: Dat belooft wat! Liturgie voor de dienst op zondag 12 juni 2016, derde zondag na Trinitatis, om uur in de Ontmoetingskerk. In deze dienst wordt de doop bediend aan Jacob Noordhof en Olivia Gracia van den Berg Voorganger: Ds. Peter van der Schans Organist: Jan de Geus Protestantse gemeente te IJsselstein De Paaskaars brandt Orgelspel We worden stil De dienstdoende ambtsdragers komen binnen. Met hen mee komen ook de doopouders en de dopelingen. De voorganger heet allen welkom AAN HET BEGIN Staande zingen van het eerste lied: Psalm 105:3, 15 en 17

2 2 3. God, die aan ons zich openbaarde, regeert en oordeelt heel de aarde. Zijn woord wordt altoos trouw volbracht tot in 't duizendste geslacht. 't Verbond met Abraham zijn vrind bevestigt Hij van kind tot kind. 15. God gaf een wolk die hen geleidde, een vuur in 't duister aan hun zijde. Zo trokken zij in vrede voort, en steeds heeft God hun wens verhoord. Hij zond hun kwakkels in de nood, en uit de hemel hemels brood. 17. Hij was het die zijn volk bevrijdde, zijn uitverkoornen veilig leidde. Zo trokken zij het diensthuis uit met dans en zang bij trom en fluit, en erfden het beloofde land, de arbeid van der heid'nen hand. Stil gebed Groet Bemoediging De gemeente gaat weer zitten Gebed aan het begin, uitlopend op het samen zingen van: Heer, ontferm U!' Rechtvaardige God, volken zijn op drift. Mensen zoeken een veilig heenkomen en een toekomst voor hun kinderen. Wij zijn getuige van onrecht en voelen ons overspoeld en machteloos. Komend uit een veilig land, kennen de meesten van ons geen oorlog en lijden. Maar we voelen de pijn en angst. We bidden voor allen die zoeken naar een nieuw begin. Geef ons de moed om niet weg te kijken, maar onze handen uit te strekken. Om te delen wat we hebben met onze naasten in nood. En daarom bidden en zingen we samen: Heer, ontferm U! We zingen als loflied: Lied 350:3, 4, 5 en 7 3. Tot ondergang zijn wij gedoemd, als God ons niet bij name noemt, maar God-zij-dank, Hij doet ons gaan door t water van de doodsjordaan.

3 3 4. Wij staan geschreven in zijn hand, Hij voert ons naar t Beloofde Land. Als kind ren gaan wij zingend voort. De Vader is het die ons hoort. 5. Met Noach en zijn regenboog, Mozes die uit Egypte toog en Jona uit het hart der zee, bidt heel uw kerk aanbiddend mee. 7. Gij heft de aarde aan het licht door diepte heen en door gericht, eens zal zij bloeien als een roos, een dal van rozen, zondeloos! DIENST VAN DE HEILIGE DOOP De doopouders vertellen waarom ze hun kind willen laten dopen Wim en Marjolein van den Berg Wij zijn God dankbaar voor jou. Zo mooi, zo gaaf, uit liefde geboren. Je bent een wonder, teken van Gods trouw, die ons heeft uitverkoren. Jouw ouders te zijn, dat maakt ons blij. Wij laten jou nu dopen. Je krijgt er weer wat namen bij. En hopen dat je met God de toekomst in mag lopen, ook al is het pad van het geloof soms zwaar. Wij hopen er jou de weg in te kunnen wijzen, in een warm gezin, een steunpilaar. Dat jij je als kindje van God mag bewijzen. Wat wij je graag mee willen geven, is geloof, hoop en liefde op deze aard. Wij vragen God of hij jou leventje bewaart. Nu vandaag in deze kerk te midden van mensen die heel veel van je houden en om je geven krijg jij nu Gods watermerk want Hij schiep jou ten leven. (Daniëlle Buurman) Tobias en Carola Noordhof: Kindje dat het water voelt, weet je dat God jou bedoelt. Druppels op je babywang, Raken jou je leven lang. Water tekent een geheim:

4 4 dat je kind van God mag zijn. Water levert het bewijs: God gaat met je mee op reis. Want wanneer je bent gedoopt, weet je dat God naast je loopt. We luisteren naar uitleg van de doop door ouderling Roelanda Teeuw DE DOOP is een teken waarin christenen van alle tijden en van alle plaatsen elkaar en zichzelf herkennen. DE DOOP geschiedt met water, teken van ondergang en opstanding, teken van nieuw leven en dragende kracht. HET TEKEN wil zeggen: wij zijn van de Heer, Hem behoren wij toe, in Zijn Naam mogen wij leven: IN DE NAAM VAN DE VADER, die ons mensen heeft willen aannemen als Zijn kinderen, die in Zijn liefde ons geeft, iedere dag opnieuw, te leven uit de kracht van Zijn Woord: IN DE NAAM VAN DE ZOON, die kwam op de aarde, kind onder de kinderen, mens onder de mensen, onze weg kruisend, om ons te roepen tot dienst aan Zijn Koninkrijk; IN DE NAAM VAN DE HEILIGE GEEST, waarmee God ons wil raken, opdat ons leven en samenleven mogen worden vervuld van Zijn Geest. LEVEND IN DE NAAM van de scheppende Heer dopen wij. En wij roepen daarbij de namen van hen,

5 5 die door dit teken zich verbonden mogen weten met God, Hem dankend voor wat Hij ons geeft. IN HET GELOOF aan de vergevende liefde van God mogen mensen bidden om Zijn liefde, Zijn vrede, in hun samenleven, een wereld rond, generaties lang. IN DIT GELOOF mogen mensen helpen, op hun wijze, in hun taal iets van de liefde en vrede voort te spreken: over onze wereld, in ons gezin, in ons eigen leven. GOD GEVE ONS dat wij het teken zullen verstaan, dat wij elkaar en onszelf in het teken zullen herkennen als opnieuw-geboren mensen, gesteld in de ruimte, die Hij ons geven wil. We zingen: Lied 20 (uit Alles wordt nieuw I) 1. Laat de kind ren tot Mij komen, alle alle kind ren. Laat de kind ren tot Mij komen, niemand mag ze hind ren. Want de poorten van mijn rijk staan voor kind ren open, laat ze allen groot en klein bij Mij binnen lopen. 2. Laat de mensen tot Mij komen over alle wegen. laat de mensen tot Mij komen, houdt ze toch niet tegen! Want de poorten van mijn rijk gaan ook voor hen open, als ze aan een kind gelijk bij Mij binnen lopen. Doopvragen aan de ouders en hun antwoord

6 6 1. Stemmen jullie van harte in met het geloof van de gemeente in God, die geroepen is tot de lof en de dienst van Jezus Christus? 2. Belijden jullie, dat wij - groot en klein - geroepen zijn tot de gemeente, die in Christus geheiligd is, en verlang je daarom, dat je kind ingelijfd wordt door de doop in de gemeente van Christus tot opbouw van zijn lichaam? 3.Willen jullie dit kind aanvaarden als kind van God en het bewaren bij het hartsgeheim van de gemeente? Beloven jullie je kinderen dagelijks voor te gaan in liefde, trouw en gerechtigheid? Wim en Marjolein van den Berg Tobias en Carola Noordhof Vraag aan de gemeenteleden en hun antwoord Wilt u deze kinderen van God in uw midden ontvangen om samen met hen de weg van Jezus te gaan? Antwoord: Ja, dat willen wij. Doopgebed: 1. In de schoot van mijn moeder geweven als een wonder bereid, aan het licht toegewijd, is mijn leven door liefde omgeven. 2. Lang voor ik van je woorden kon weten, eer de dag nog begon, ging Jij op als de zon die mijn licht en mijn leven wilt heten. 3. Voordat ik aan het licht ben gekomen was Jij met mij vertrouwd, heb Jij mij al gebouwd en mijn naam op je lippen genomen. 4. In de mond, die nog amper kon spreken is de toon al gezet, is het lied al gelegd dat voorgoed door de stilte kan breken. 5. Jij, die kleinen je grootheid doet zingen,

7 7 laat het lied om je Naam heel mijn leven beslaan om de dreigende nacht te bedwingen. tekst Sytze de Vries melodie Willem Vogel We doen belijdenis van ons geloof (staande): Lied 340B Ik geloof in God de Vader, de Almachtige, Schepper des hemels en der aarde. En in Jezus Christus, zijn eniggeboren Zoon, onze Heer, die ontvangen is van de heilige Geest, geboren uit de maagd Maria, die geleden heeft onder Pontius Pilatus, is gekruisigd, gestorven en begraven, nedergedaald ter helle, ten derden dage wederom opgestaan van de doden, opgevaren ten hemel, zittende ter rechterhand Gods, des almachtigen Vaders, vanwaar Hij komen zal om te oordelen de levenden en de doden. Ik geloof in de heilige Geest, ik geloof één heilige, algemene, christelijke kerk, de gemeenschap der heiligen, vergeving der zonden, wederopstanding des vleses en een eeuwig leven. Amen, amen, amen. We halen met Julia en Timon water om te dopen uit de bron. Daarna mogen de kinderen erbij komen Julia en Timon over hun zusje en broertje: Julia: Een knuffeltje hier, en een kusje daar. Op je wang, op je oor, in je nek en in je haar. Timon: Nee, wacht, ik ben nog niet klaar, ik vind je zo lief/ Op je neusje ook een paar. Naamgeving: Jacob Noordhof en Olivia Gracia van den Berg

8 8 Bediening van de doop We zingen staande: Lied 354: 4 en 5 4. Dat teken is een heilgeheim: God wil met jou verbonden zijn. Hij is nabij waar jij ook bent, omdat Hij je bij name kent. O Heer, bevestig ons bestaan, noem ons bij onze naam. 5. Zo komt jouw leven aan het licht, zo krijgt het zin, zo krijgt het zicht. Gods adem heeft je aangeraakt en jou tot bondgenoot gemaakt. O Heer, bevestig ons bestaan, noem ons bij onze naam. Aansteken doopkaars De doopouders leggen een doopsteentje met de naam van de dopelingen in het stiltecentrum op de plek van gedachtenis We zingen: Lied 357 (wordt een keer voorgespeeld) 2. Bij de bronnen staan wij stil, Jezus geeft voor nu en later jou het kostbaar levend water, jij mag in zijn woord voortaan steeds weer kopje onder gaan. 3. Hoor ons zingen in uw huis, lieve God, het kan niet zonder

9 9 want het leven is een wonder, zingend voelen wij ons thuis, zijn we bij U kind aan huis. DIENST VAN HET WOORD Gebed om de opening van het Woord Gesprek met de kinderen: Is er wel eens iets wat je heel graag wilt, maar dat je niet durft? Wat? Waarom wil je het heel graag doen? Waarom durf je het niet? Het verhaal van vandaag gaat weer over het volk Israël dat naar het Beloofde Land wil. Als ze er bijna zijn, blijkt het inderdaad een mooi land te zijn, maar er wonen ook al mensen. En niet zomaar mensen, luister maar naar het verhaal. Durven de Israëliërs nog wel? We zingen met de kinderen: Lied 416:1 en 2 1. Ga met God en Hij zal met je zijn, jou nabij op al je wegen met zijn raad en troost en zegen. Ga met God en Hij zal met je zijn. 2. Ga met God en Hij zal met je zijn: bij gevaar, in bange tijden, over jou zijn vleugels spreiden. Ga met God en Hij zal met je zijn. De lichten worden door de kinderen meegenomen. Ook kunnen de dopelingen weer weg uit ons midden. Schriftlezing: Numeri 13:1-2 en 13:21-14:9 1 De HEER zei tegen Mozes: 2 Stuur er een aantal mannen op uit om Kanaän, het land dat ik de Israëlieten geven zal, te verkennen. Kies daartoe uit elke stam één man, een familiehoofd. Dit stuk slaan we over: 3 Mozes deed wat de HEER gebood en stuurde er vanuit de woestijn van Paran mannen op uit, die allen tot de leiders van de Israëlieten behoorden. 4 Dit zijn hun namen: uit de

10 10 stam Ruben Sammua, de zoon van Zakkur; 5 uit de stam Simeon Safat, de zoon van Chori; 6 uit de stam Juda Kaleb, de zoon van Jefunne; 7 uit de stam Issachar Jigal, de zoon van Josef; 8 uit de stam Efraïm Hosea, de zoon van Nun; 9 uit de stam Benjamin Palti, de zoon van Rafu; 10 uit de stam Zebulon Gaddiël, de zoon van Sodi; 11 van de afstammelingen van Jozef uit de stam Manasse Gaddi, de zoon van Susi; 12 uit de stam Dan Ammiël, de zoon van Gemalli; 13 uit de stam Aser Setur, de zoon van Michaël; 14 uit de stam Naftali Nachbi, de zoon van Wofsi; 15 uit de stam Gad Geüel, de zoon van Machi. 16 Zo luidden de namen van de mannen die Mozes eropuit stuurde om het land te verkennen. Hosea, de zoon van Nun, noemde hij Jozua. 17 Toen Mozes hen uitzond om Kanaän te verkennen, droeg hij hun dit op: Ga eerst door de Negev en dan de bergen in, 18 en kijk hoe het land is, of de bevolking sterk is of zwak en of er veel of weinig mensen wonen. 19 Kijk of het land bewoonbaar is of onherbergzaam en hoe de bevolking woont, in gewone dorpen of in vestingsteden, 20 en kijk of de grond vet is of schraal, en of er bomen groeien of niet. En probeer vooral ook vruchten uit het land mee te nemen. Het was juist de tijd van de eerste druiven. 21 Ze gingen op weg en verkenden het land van de woestijn van Sin tot aan Rechob, bij Lebo- Hamat. 22 Ze trokken door de Negev en kwamen daarna in de buurt van Hebron, waar de Enakieten Achiman, Sesai en Talmai woonden. (Hebron is zeven jaar eerder gebouwd dan Soan in Egypte.) 23 In het Eskoldal aangekomen sneden ze een rank met één tros druiven af, die ze met zijn tweeën aan een stok moesten dragen, en ook wat granaatappels en vijgen. 24 Aan de druiventros die de Israëlieten daar afsneden, heeft het Eskoldal zijn naam te danken. 25 Nadat ze het land veertig dagen lang verkend hadden, keerden ze terug 26 naar Kades in de woestijn van Paran, naar Mozes, Aäron en de andere Israëlieten. Ze brachten aan het hele volk verslag uit en lieten de vruchten uit het land zien. 27 Wij zijn in het land geweest waar u ons naartoe hebt gestuurd, vertelden ze aan Mozes. Werkelijk, het vloeit over van melk en honing, en deze vruchten groeien er. 28 Maar daar staat tegenover dat de bevolking van dat land sterk is. De steden zijn versterkt en heel groot, en ook hebben we er Enakieten gezien. 29 In de Negev wonen Amalekieten, in het bergland Hethieten, Jebusieten en Amorieten, en aan de kust en langs de Jordaan wonen Kanaänieten. 30 Kaleb, die wilde voorkomen dat het volk zich tegen Mozes zou verzetten, zei: We kunnen zonder probleem optrekken en het land in bezit nemen. We kunnen dat volk makkelijk aan. 31 Maar de mannen die met hem mee waren geweest zeiden: We kunnen dat volk niet aanvallen, het is te sterk voor ons. 32 En ze vertelden de Israëlieten allerlei ongunstigs over het land dat ze verkend hadden. Het land dat wij op onze verkenningstocht doorkruist hebben, zeiden ze, verslindt zijn inwoners, en alle mensen die we er gezien hebben waren uitzonderlijk lang. 33 We hebben daar zelfs reuzen gezien, de Enakieten. Vergeleken bij dat volk van reuzen voelden wij ons maar nietige sprinkhanen, en veel meer zullen we in hun ogen ook niet geweest zijn. 14:1 Hierop barstte het hele volk in tranen uit, heel de nacht door klonk hun gejammer. 2 Ze begonnen zich allemaal te beklagen. Waren we maar in Egypte gestorven, zeiden ze tegen Mozes en Aäron, of hier in de woestijn. 3 Waarom brengt de HEER ons naar dat land? Om door het zwaard geveld te worden, en om onze vrouwen en kinderen te laten buitmaken? We kunnen beter teruggaan naar Egypte. 4 En tegen elkaar zeiden ze: Laten we een leider kiezen en teruggaan naar Egypte. 5 Toen wierpen Mozes en Aäron zich ter aarde, ten overstaan van de voltallige gemeenschap van Israël. 6 Jozua, de zoon van Nun, en Kaleb, de zoon van Jefunne, twee van degenen die het land verkend hadden, scheurden hun kleren 7 en zeiden tegen de Israëlieten: Het land dat wij op onze verkenningstocht doorkruist hebben is een buitengewoon goed land, 8 een land dat overvloeit van melk en honing. Als de HEER ons goedgezind is, zal hij ons erheen brengen en het ons geven. 9 Maar verzet u dan niet tegen de HEER en wees

11 11 niet bang voor de bevolking van het land: die vermorzelen we met gemak. Zij hebben niemand die hen beschermt en wij worden bijgestaan door de HEER. Wees dus niet bang voor hen. We zingen: Lied Waar God de Heer zijn schreden zet daar wordt de mens, van dwang gered, weer in het licht geheven. Als s Heren woord weerklinkt met macht wordt aan het volk dat Hem verwacht de ware troost gegeven. Zijn Geest weerstaat de valse schijn en schrijft in harten het geheim van s Vaders grote daden. Zo leven wij om Christus wil te allen tijd gerust en stil alleen van zijn genade. 2. O Heer, uw onweerstaanbaar woord drijft rusteloos de eeuwen voort wat mensen ook verzinnen. En waar de weg onvindbaar scheen mochten wij door geloof alleen de tocht opnieuw beginnen. Gij hebt de vaderen bevrijd en uit het diensthuis uitgeleid naar t land van melk en honing. Hervorm, herschep ook ons geslacht, opdat het door de wereldnacht de weg vindt naar uw woning. Verkondiging: Gemeente van onze Heer Jezus Christus! Mensen met koffers Mensen met koffers gaan over de wereld Van oorlog naar vrede, van honger naar brood Vaak zijn ze niet welkom, dan moeten ze terug Van voedsel naar honger, van leven naar dood. Mensen met koffers, ze reizen per vliegtuig, Ze reizen per ezel, per trein of per vlot. Ze vluchten voor machthebbers en hun soldaten, Voor beul of tiran, of een andere God. De geur van het gras Dat je grootvader maaide, Het wuivende graan

12 12 Dat je vader eens zaaide. Het kleine verdriet Dat je moeder steeds suste, Haar haar dat zo kriebelde Als ze je kuste. Dat alles was thuis, Dat alles en meer. Dat alles, dat alles, Dat alles nooit weer. Mensen met koffers gaan over de wereld Altijd op de vlucht naar de volgende grens Ze vluchten voor tovenaars, reuzen en heksen, voor duivel en draak, die vermomd gaan als mens. Dit is een gedicht van Sjoerd Kuyper. Ik kende het nog niet. Het is al uit 1998 en verscheen in een dichtbundel van hem: Alleen mijn verhalen nam ik mee. Donderdagavond werd het op onze Rotary bijeenkomst voorgedragen. Dat gebeurde door Cathy Spierenburg. Ze werkte voor haar pensionnering voor de televisie; voor kinderen. Ze was netmanager van en Ze gebruikte het in het kader van haar actie om eenvoudige beeldwoordenboeken aan kinderen van asielzoekers en vluchtelingen te geven. Zodat ze in alle saaiheid en ellende toch een beetje zinvol en leerzaam bezig kunnen zijn. Het gedichte raakte me vanwege de actualiteit die het wéér heeft. Vluchtelingen zoeken opnieuw met bijvoorbeeld vlotten een goed heenkomen. En één van de redenen om te vluchten is een andere God. Dat doet pijn als je zelf gelovige bent. Dat een god je blijkbaar zó bang kan maken, dat je wegvlucht. Of dat mensen die in een god geloven dat dan uitvoeren, in naam van die god - denken ze. En dan worden het beulen, tirannen, duivels. draken en ook reuzen. En toen dacht ik donderdagavond aan het Bijbelgedeelte van vanmorgen. En zat ik met mijn hoofd bij de Israëlieten die het beloofde land niet in durven te gaan. Want ze hebben van de verkenners gehoord, (28) dat de bevolking van dat land sterk is. En ook (33) Vergeleken bij dat volk van reuzen voelden wij ons maar nietige sprinkhanen. De mensen met koffers van Sjoerd Kuyper zijn de mensen die naar een andere plaats gaan, omdat ze vluchten en / of een betere wereld zoeken. En het gaat om de angst die hen drijft. Vluchtelingen gaan van een vaderland en moederland dat beheerst wordt door reuzen naar een ander land. En beter land. Een beloofd land. Het is meer, dat ze er voor kiezen om weg te gaan; weg bij de reuzen en tirannen. Dan dat ze er voor kiezen om bijvoorbeeld naar een economisch rijk land te gaan. Ze zijn onderweg en het leven is soms als een woestijn. Net als het volk Israël dat is. Zij zijn evengoed onderweg. Ze zijn uiteindelijk weggevlucht uit het land van de angst - Egypte. De HEER heeft hen bevrijd en weg laten gaan. En ze zijn op weg gegaan naar het Beloofde Land. Zoals God het steeds had aangegeven. Ik breng jullie naar een land dat overvloeit van melk en honing. Maar de weg moest door de woestijn. En het viel tegen, onderweg. Er wordt geklaagd. Het eten is niet goed - steeds het zelfde menu: manna. En geen vlees. En er is nog wel meer waarover ze klagen. Waren we maar in Egypte gebleven.

13 13 Het gaat zelfs zover dat er aan het leiderschap getwijfeld wordt. Zo gaat dat in moeilijke tijden. Ook vandaag de dag. En het is maar de vraag of je zo blij moet zijn met de leiders die het volk dan wil. Of die zich dan aanbieden. Er worden verspieders vooruit gestuurd. Ze brengen goed nieuws. (27) Werkelijk, het vloeit over van melk en honing, en deze vruchten groeien er. En dan laten ze de grote tros druiven zien die ze alleen maar met zijn tweeën kunnen dragen. En (23) ook wat granaatappels en vijgen. Precies zoals het was beloofd door de HEER. Maar En dan komt het ja, maar dat zo vaak komt bij mensen die twijfelen, onzeker zijn en bang. (28) Maar daar staat tegenover dat de bevolking van dat land sterk is. Er is aarzeling en vrees - daar aan de grens van het Beloofde Land. Er zijn reuzen. Het volk wordt wel bang van de berichten over de reusachtige tegenstand die te verwachten is. Wat moet een nietige sprinkhaan nu tegen een gigantische reus? Jozua en Kaleb spreken andere taal: (9) wees niet bang! Zo gaat het heen en weer tussen vertouwen en angst. En Israël zal moeten leren, dat de naam van de HEER betekent: God redt! Jozua en Kaleb vertrouwen erop dat het goede van het land een geschenk van God is. Het land is niet 'zomaar' goed, maar goed omdat het van God gegeven is. Jozua en Kaleb verbinden ook hun kijk op de volkeren van dat land aan God: er is geen reden de volkeren te vrezen, want de Eeuwige is met ons. Gods betrokkenheid maakt alle verschil. Pas als een mens het eigen bestaan kan relateren aan Gods bestaan wordt alles anders. Het is niet de bedoeling, dat het volk van God naar zichzelf kijkt door eigen ogen of door die van andere volken. Het mag naar zichzelf kijken door Gods ogen. Als door een wonder kun je dan zien dat Gods woord niet te hoog en te diep is, dat het probleem er eerder in zit dat mensen het zo traag beamen. Kaleb en Jozua rekenen rotsvast op Gods bescherming en daardoor bezien ze de feiten van het bestaan met andere ogen. Vandaag zijn er twee kinderen gedoopt. Olivia en Jacob. Ze zijn onderweg gegaan in het leven. En we hopen, dat ze de weg gaan die hen het beloofde land brengt. Zonder angst en beven. Door de doop horen deze kinderen bij de geloofsgemeenschap van christenen. Over kerkgrenzen en landsgrenzen heen. Je kind hoort tot de postzegelverzameling van christenen. Marjolein noemde dat als een onvergetelijk beeld. De dominee gebruikte het toen ze verhuisde uit Son en Breugel naar IJsselstein. Onze gemeente is een verzameling postzegels. En nu is er door deze verhuizing eentje weg. En dat merk je. Vandaag is onze postzegelverzameling er met twee uitgebreid. En dat merken we óók! Tenminste dat hoop ik wel. Dat wij samen met deze ouders de verhalen vertellen van het Beloofde Land. Van onze hunkering daar naar. Ons verlangen. Dat we daarover vertellen vanuit onze eigen ervaringen en verwachtingen. Vanuit onze eigen momenten van rust en vertouwen. Dat angst niet leidend zal zijn in onze verhalen. Ook niet in ons geloof in God. Maar dat vertrouwen en liefde heel natuurlijk tot het DNA van ons leven gaan behoren. Daar hebben we mensen als Jozua en Kaleb voor nodig. En andere geloofsgetuigen. Zonder dit soort mensen zou het Beloofde Land een armzalige steenwoestijn blijven. Er zijn steeds mensen nodig die de hoop belichamen en geloven dat de liefde de angst verjaagt. Want zelfs reuzen kunnen de liefde niet breken. Ik eindigt met een tekst van Marianne Williamson over onze grootste angst. Men zegt, dat hij door Nelson Mandela is gebruikt, bij zijn aantreden als president, maar daar is geen enkel bewijs van.

14 14 ( De tekst in beeld: ) Onze Grootste Angst Onze grootste angst is niet dat we onvolmaakt zijn. Onze grootste angst is dat we mateloos krachtig zijn. Het is het licht, niet onze schaduw, die ons het meest beangstigt. We vragen onszelf: wie ben ik om briljant te zijn, prachtig, talentvol, fantastisch? Maar wie ben jij om dat niet te zijn? Jij bent een kind van God. Je onbelangrijk voordoen bewijst de wereld geen dienst. Er is niets verlichts aan je klein te maken, opdat andere mensen zich bij jou niet onzeker zullen voelen. Wij zijn allemaal bedoeld om te stralen als kinderen. Wij zijn geboren om de glorie van God die in ons is, te openbaren. Die is niet alleen maar in sommigen van ons, die is in iedereen! En als wij ons licht laten stralen, geven we onbewust andere mensen toestemming om hetzelfde te doen. Als wij van onze angst bevrijd zijn, bevrijdt onze aanwezigheid vanzelf anderen. Amen. Meditatief moment We zingen: Lied Zing voor de Heer een nieuw gezang! Hij laaft u heel uw leven lang met water uit de harde steen. Het is vol wonderen om u heen. 2. Hij gaat u voor in wolk en vuur, gunt aan uw leven rust en duur en geeft het zin en samenhang. Zing dan de Heer een nieuw gezang! 3. Een lied van uw verwondering dat nóg uw naam niet onderging, maar weer opnieuw geboren is uit water en uit duisternis. 4. De hand van God doet in de tijd tekenen van gerechtigheid. De Geest des Heren vuurt ons aan de heilige tekens te verstaan. 5. Wij zullen naar zijn land geleid

15 15 doorleven tot in eeuwigheid en zingen bij zijn wederkeer een nieuw gezang voor God de Heer. DIENST VAN HET ANTWOORD De kinderen van de nevendienst komen terug en overhandigen een geschenk van de kindernevendienst aan de doopouders Voorstellen nieuwe gemeenteleden Gebeden: dankgebed - voorbeden - stil gebed - Onze Vader Dank Voorbeden (angsthazen) God, er zijn zoveel angsthazen in de wereld. Het is zo makkelijk om er vandoor te gaan als er gevaar dreigt. Het gaat gewoon vanzelf. We bidden u voor iedereen die in de steek gelaten is. Mensen in oorlogsgebieden die het gevoel hebben dat het niemand iets kan schelen wat hun overkomt. Mensen met ziekte of problemen die gemeden worden als de pest. Kinderen die hulp nodig hebben, maar waarbij iedereen het laat afweten. God, er zijn zoveel angsthazen in de wereld. Maak ons sterk genoeg om de angsthaas in onszelf te overwinnen en elkaar niet in de steek te laten. (Brokerhof-van der Waa, Zeg het maar gewoon, p. 59) Delen van de bloemengroeten

16 16 Inzameling van de gaven onder orgelspel Wie dat wil kan de kinderen van de crèche ophalen AAN HET EINDE We zingen het slotlied (staande): Lied Geest van hierboven, leer ons geloven, hopen, liefhebben door uw kracht! Hemelse Vrede deel U nu mede aan een wereld die U verwacht! Wij mogen zingen van grote dingen, als wij ontvangen al ons verlangen, met Christus opgestaan. Halleluja! Eeuwigheidsleven zal Hij ons geven, als wij herboren Hem toebehoren, die ons is voorgegaan. Halleluja! 2. Wat kan ons schaden, wat van U scheiden, Liefde die ons hebt liefgehad? Niets is ten kwade, wat wij ook lijden, Gij houdt ons bij de hand gevat. Gij hebt de zege voor ons verkregen, Gij zult op aarde de macht aanvaarden en onze koning zijn. Halleluja! Gij, onze Here, doet triomferen die naar U heten en in U weten, dat wij Gods kind ren zijn. Halleluja! Uitzending en zegen: Dit zegt God: Maak je niet bang over de dingen die zullen komen. Iedere dag geef ik jou in handen. Maak er iets van!

17 17 IK BEN ERBIJ! Dat wéét je toch! Doe wat je kunt. IK ZAL ER BIJ ZIJN. Wáár je ook bent, in blijde dagen, in droevige dagen. Wees gerust, word maar stil. Kom tot jezelf, dan kom je tot Mij. IK ZAL ER ZIJN VOOR JOU! Amen. (naar Exodus 3) Gemeentezang: Liedboek 431c Amen, amen, amen. Inzameling van gaven bij de uitgang voor de exploitatie van de kerkelijke gebouwen Na de dienst kunt u de doopouders in de ontmoetingsruimte van de kerk gelukwensen