Reflectie op Antillianen

Transcriptie

1 Reflectie op Antillianen Kritiek op de vorige reflectie: Een erg vooringenomen standpunt ten aanzien van de verslaggeving over Antillianen in Nederland. Geen goede bronvermelding, kwalitatief mindere bronnen, vaak ook gebruik van secundaire bronnen, zonder naar de oorspronkelijke bron terug te keren. Erg tendentieus, te betrokken bij de materie, kan geen afstand nemen van haar eigen mening en onderwerp objectief benaderen. Houdt daarmee ook het stereotype beeld in stand. Voor de reflectie heeft ze met geen enkele betrokken organisatie gesproken, en enkel een heel betoog neergezet zonder het ook goed te onderbouwen. Waarom toch weer dit onderwerp? Ik heb erg getwijfeld of ik niet een nieuw onderwerp zou kiezen na de vorige kritiek op mijn eindassessement. Maar na een gesprek met mijn SLB er Joop Fleuren heb ik toch besloten om hetzelfde onderwerp te houden. Hij zei dat het een interessant onderwerp was en dat ik er best objectief over kan schrijven en ik ben het met hem eens. Ik vind dat het met deze reflectie ook goed gelukt is. Ik had deze keer veel beter in mijn hoofd en op papier gezet wat ik precies wilde onderzoeken en waar ik over wilde schrijven. Ik heb geprobeerd objectief naar alles te kijken, om te laten zien dat ik wel degelijk goed en objectief over Antillianen kan schrijven. Ik heb goede bronnen gebruikt en met journalisten gesproken. Ik had nog met Antillianen kunnen spreken, maar ik heb er voor gekozen om alleen te praten met journalisten van de media die ik geanalyseerd heb. Ik vind dat ik deze keer een goed onderbouwde reflectie heb geschreven. Waarom deze titel en ondertitel? Omdat deze titel duidelijk aangeeft waar mijn reflectie over gaat: namelijk de berichtgeving over Antillianen. Eerst had ik als titel beeldvorming, maar daar gaat mijn reflectie uiteindelijk toch niet helemaal over. Deze titel laat nog niet zien hoe de berichtgeving is, een neutrale titel dus, die verschillende conclusies kan hebben. De ondertitel geeft duidelijk aan naar welke media ik gekeken heb om die berichtgeving te onderzoeken. Waarom een literatuuronderzoek, een analyse en interviews? Ik wilde het onderwerp grondig aanpakken, zodat ik mijn reflectie goed kan onderbouwen en diepgang en complexiteit kan aantonen. Daar bedoel ik mee dat ik niet alleen dingen roep en schrijf, maar dat ik die uitspraken ook goed kan onderbouwen. Daarom ben ik begonnen met een literatuuronderzoek om duidelijk te krijgen wat ik nu precies wil onderzoeken. Ik kan namelijk niet alles over Antillianen in deze reflectie beschrijven, dus moet ik proberen dit onderwerp af te bakenen. Door me specifiek te richten op beeldvorming en de berichtgeving over Antillianen, wordt het al duidelijker. Ik wilde zelf een analyse doen van media, zodat ik kan laten zien hoe de berichtgeving is, welke aanleidingen er zijn voor nieuws over Antillianen en welke thema s er veel besproken worden. De vorige keer had ik dit niet gedaan en slechts willekeurige berichten geanalyseerd, maar daar kan je geen uitspraken over doen. Uiteindelijk heb ik ook gesproken met vier journalisten om hun mening te horen over Antillianenberichtgeving en hun werkwijze bij het schrijven over Antillianen. Waarom is deze reflectie belangrijk? Ik vind het belangrijk dat journalisten een correct beeld laten zien van de Antillianen in Nederland. Omdat er nooit onderzoek naar is gedaan, maar wel veel mensen zeggen dat de beeldvorming en berichtgeving negatief is, is het belangrijk om hier onderzoek naar te doen. Mijn reflectie is slechts een begin naar meer onderzoeken over de berichtgeving van Antillianen in Nederlandse media. De conclusies die ik trek zijn namelijk alleen van toepassing op de twee maanden die ik geanalyseerd heb. Het zou erg belangrijk zijn om in vervolgonderzoek een langere periode te analyseren en meer journalisten te spreken. Wat is het antwoord op mijn hoofdvraag? In mijn inleiding stel ik de vraag: Hoe berichten journalisten over Antillianen en welk beeld ontstaat er van Antillianen vijf Nederlandse media? Het antwoord op het eerste gedeelte: journalisten berichten niet anders over Antillianen dan over welk ander onderwerp, althans dat is wat ze beweren en wat de journalisten die ik gesproken heb ook proberen. Uit mijn analyse kan ik de conclusie trekken dat in deze periode de berichtgeving voor het grootste deel neutraal was, wat betekent dat het nieuws wordt uitgelegd, verschillende visies aan bod komen en dat er geen positief of negatief oordeel over Antillianen gegeven wordt. Journalisten berichten vooral over nieuwswaardige onderwerpen rondom Antillianen, in deze periode de ontmanteling van de Nederlandse Antillen en geweldincidenten in de Antilliaanse gemeenschap. Welk beeld van Antillianen ontstaat in de vijf media is moeilijker te beantwoorden en daar kan ik ook eigenlijk geen antwoord op geven. Alle vijf de media berichten op verschillende manieren over dezelfde of verschillende onderwerpen. Zij zijn niet bezig om een bepaald beeld te creëren, althans als ik de journalisten moet geloven die ik gesproken heb. In deze periode wordt er vooral veel bericht over geweldsincidenten en de opheffing van de Antillen. Maar welk beeld er ontstaat, vind ik erg lastig om te zeggen en ik denk ook niet dat ik hier een antwoord op kan geven door middel van deze analyse. Achteraf gezien had ik mijn hoofdvraag moeten veranderen en mezelf af vragen of de berichtgeving neutraal, negatief of positief is, bijvoorbeeld. Hoe berichten journalisten over Antillianen en is die berichtgeving positief, negatief of neutraal? was een betere vraag geweest.

2 Welke rol spelen journalisten bij berichtgeving over Antillianen? Naar aanleiding van de analyse en mijn interviews ben ik van mening dat journalisten invloed kunnen uitoefenen op de manier waarop er over Antillianen wordt bericht. Als zij voldoende kennis bezitten over het onderwerp (dat geldt voor alles), kunnen zij een genuanceerd en duidelijk verhaal laten zien. Daarmee hebben zij dus een grote rol wanneer zij schrijven over Antillianen. Aan de andere kant berichten journalisten alleen over Antillianen als er iets nieuwswaardig gebeurt, wat in het geval van Antillianen vaak negatief nieuws is. Journalisten maken hierbij de overweging of het vermelden van de etniciteit relevant is voor het verhaal. Waarom is berichtgeving over de multiculturele samenleving zo interessant? Al tientallen jaren worden er onderzoeken gedaan naar de manier waarop Nederlandse journalisten berichten over de multiculturele samenleving. Uit veel onderzoeken blijkt dat het nog steeds niet op een correcte manier gebeurt, althans, dat er veel aandacht is voor de negatieve aspecten van allochtonen in Nederland. Of er ook net zoveel aandacht is voor de negatieve kanten van Nederlanders heb ik niet onderzocht. Dat zou voor vervolgonderzoek nog erg interessant zijn. Krijgen Antillianen en Nederlanders evenveel aandacht in berichten die bijvoorbeeld over criminaliteit gaan? Misschien geven journalisten en onderzoekers wel te veel aandacht aan die multiculturele samenleving en zijn er maar weinig mensen die het echt interesseert. Ik zou dat niet precies weten, maar misschien interessant om ooit te onderzoeken. Waarom deze deelvragen? Zonder deelvragen was ik bang om te veel van mijn hoofdvraag af te wijken. Daarom heb ik voor vijf deelvragen gekozen die ik in elk hoofdstuk probeer te beantwoorden. Daardoor bleef ik dicht bij het onderwerp en haalde ik er niet allerlei niet relevante feiten bij. Ik kan namelijk niet alles onderzoeken en niet alles vertellen. Waarom Antillianen, zij zijn slechts een kleine groep in Nederland? Daarom zijn er ook zo weinig onderzoeken naar Antillianen gedaan. Maar ook al is een groep klein, als het bestaande idee is dat zij negatief in het nieuws komen, is dat relevant om te onderzoeken. Waarop is die veronderstelling gebaseerd? En is het ook terecht? Waarom deze media, waarom zijn zij belangrijk? Het liefst had ik elk medium in Nederland willen analyseren, maar dat is bijna een onmogelijke taak in mijn eentje voor een korte periode. Ik heb media gekozen die verschillend zijn, zowel qua publiek als qua ligging van de redacties. Hierdoor kan ik zien of er verschillen zijn per medium en tussen de media. Zou iedereen dezelfde conclusie trekken qua nieuwsaanleiding? Dat durf ik niet met honderd procent zekerheid te zeggen. Zoals ik al zei, de ontmanteling is in mijn ogen een neutrale gebeurtenis, maar er kunnen onderzoekers zijn die dat als positief of negatief bestempelen. Ik heb daarom geprobeerd om zo objectief mogelijk naar de artikelen te kijken, maar iedereen kijkt natuurlijk met zijn eigen blik naar het nieuws. Hierdoor kan ik niet met honderd procent zekerheid zeggen dat iedereen dezelfde conclusie zal trekken als ik heb gedaan. Hoe heb je gekeken naar de berichtgeving? Ik heb gekeken of er op een negatieve, positieve of neutrale manier een verhaal is gemaakt over Antillianen. Want een nieuwsaanleiding kan negatief zijn, dat wil nog niet zeggen dat de journalist zich alleen maar richt op dat negatieve aspect. Ik beoordeel dus of er voor een bepaalde berichtgeving is gekozen door de journalist. Wat ik oordeel, hoeft niet per se de waarheid te zijn, maar is mijn visie op de berichtgeving. Ook hier kan ik dus niet honderd procent zeker zeggen dat andere onderzoekers dezelfde conclusies zullen trekken. Wat is jouw definitie van positief, negatief of neutraal? Negatief: negatieve woordkeuze, eenzijdige berichtgeving en een negatief oordeel aan het nieuws geven. Neutraal: verschillende visies op het nieuws, de kijker beslist, er wordt geen positief of negatief oordeel aan het nieuws gegeven. Positief: positieve woordkeuze, veelzijdige berichtgeving, hoor en wederhoor, positief oordeel aan het nieuws. Waarom deze periode? Ik heb voor deze periode gekozen, omdat ik wist dat er veel berichten over Antillianen geschreven waren. Een goede periode dus om te onderzoeken. Achteraf had ik misschien een andere periode moeten kiezen, omdat deze periode een gekleurd beeld laat zien. Ik wist van tevoren al dat er veel over de ontmanteling en over criminaliteit zou worden bericht. Hierdoor is deze analyse niet een doorsnee van de normale berichtgeving over Antillianen, denk ik. Als ik bijvoorbeeld naar mei 2011 kijk, krijg ik bij de drie kranten (in LexisNexis) slechts 95 hits, terwijl dat in mijn periode er 241 waren. Toch is deze periode ook relevant, omdat het laat zien hoe er in deze twee maanden over Antillianen werd bericht. Waarom verdelen in thema s? Zodat ik kan laten zien over welke onderwerpen er veel geschreven wordt als het gaat om Antillianen. Deze periode is echter niet doorsnee, omdat er extra veel aandacht was voor de ontmanteling en schietincidenten in de Antilliaanse gemeenschap. Met thema s kun je bovendien laten zien welke onderwerpen het meest besproken worden. In dit geval is dat dus een negatief thema (criminaliteit) en een neutraal thema (ontmanteling).

3 Waarom frames? Verhalen worden altijd op een bepaalde manier gemaakt, dus ook verhalen over Antillianen. Door te laten zien op welke manier journalisten het nieuws over Antillianen aanpakken, kan ik laten zien hoe zij over Antillianen willen berichten. Waarom een literatuuronderzoek? Zodat ik met degelijke bronnen mijn reflectie kan onderbouwen en kan laten zien wat er tot nu toe allemaal geschreven is over de multiculturele samenleving, media en beeldvorming. Hier pak ik kleine stukjes uit die betrekking hebben op Antillianen en ik onderbouw die theorie met voorbeelden rondom Antillianen. De vorige keer kreeg ik als opmerking dat ik slechte bronnen had gebruikt en secundaire bronnen. Ik heb nu goede bronnen gekozen en ook gezorgd dat ik rechtstreeks die bronnen heb bekeken. Ik heb nu veel meer gebruik gemaakt van boeken, terwijl ik de vorige keer veel via internet had opgezocht. Ik heb veel gebruik gemaakt van Deuze en Van Zoonen. Dat was ook literatuur die het dichtst bij mijn eigen onderzoek kwam. Het interessante was verder dat een aantal journalisten punten opnoemden die Deuze ook vermeldt in zijn artikel. Hierdoor kon ik ook beter een koppeling maken tussen mijn literatuuronderzoek en de interviews. Wat is het antwoord op de eerste deelvraag, wat is beeldvorming? Beeldvorming is het beeld dat mensen hebben van een bepaald onderwerp, in dit geval Antillianen. Zij baseren dat beeld op informatie die zij krijgen, bijvoorbeeld via de media, maar ook door mensen die zij kennen, mensen die zij spreken en hun eigen achtergrond. Er zijn verschillende mogelijkheden hoe iemand een beeld vormt. Ik richt me specifiek op media, omdat zij volop aanwezig zijn in het leven van mensen. Hoeveel invloed zij hebben op het beeld dat mensen vormen, verschilt per theorie en per persoon. In mijn analyse heb ik gebruik gemaakt van de priming en framing theorie. Deze theorie stelt dat door het gebruik van bepaalde frames en bepaalde woorden, mensen op een bepaalde manier over Antillianen kunnen gaan denken. Hoe gaan media om met de multiculturele samenleving volgens eerdere onderzoeken? Uit eerdere onderzoeken blijkt dat de media negatief berichten over de multiculturele samenleving. Er zijn ontelbaar veel onderzoeken naar gedaan, met als belangrijkste conclusies dat er vaak gebruik wordt gemaakt van stereotypering, negatieve berichtgeving enzovoort. Uit een studie van Vergeer blijkt dat negatieve berichtgeving niet direct invloed heeft op de beeldvorming van mensen. Van Zoonen schrijft over weinig aandacht, negatieve berichtgeving, stereotypering, incidenten en het wij-zij perspectief. D Haenens en Koeman vinden dat media een belangrijke rol hebben bij het informeren van mensen over de multiculturele samenleving. Er zijn te weinig allochtone deskundigen en allochtone bronnen in het netwerk van de journalist concluderen Van Zoonen, D Haenens en Koeman en Deuze. Daarnaast hebben journalisten weinig kennis, ervaring en verstand van de multiculturele samenleving concluderen zij alle vier. Ook Leurdijk komt tot de conclusie dat het vooral negatieve berichten zijn rondom allochtonen. Hoeveel macht hebben de media op de beeldvorming van mensen? Slechts een beperkte macht hebben media op het beeld dat mensen vormen van Antillianen. Journalisten bepalen zelf welke informatie zij verwerken om de werkelijkheid van het nieuws te laten zien. Zij kunnen nooit alles laten zien, waardoor zij dus slechts een deel van het verhaal tonen. Mensen vormen een beeld over Antillianen door eigen kennis en achtergrond, door vrienden, familie, de wijk waarin ze wonen en de media die zij kiezen. Media spelen dus een rol bij beeldvorming over Antillianen, maar hoe groot hun macht is om de mening van mensen te beïnvloeden, dat verschilt. Waarom heb ik priming en framing gebruikt? Ik heb voor deze theorie gekozen, omdat ik denk dat deze theorie het beste laat zien hoe er over Antillianen wordt geschreven door journalisten. Met het gebruik van frames laten journalisten het nieuws over Antillianen op een bepaalde manier zien aan het publiek. Daarmee geven zij bewust of onbewust een bepaald oordeel aan het nieuws. Of die priming en framing ook echt effect heeft, heb ik niet onderzocht en daar kan ik dus ook niks over zeggen. Ik kan alleen concluderen welke frames er het meest gebruikt werden bij de berichtgeving in de periode die ik onderzocht heb. Waarom bestaat het negatieve beeld van Antillianen in de media en is dat terecht? Ik kan persoonlijk niet zeggen of dat beeld terecht is, omdat ik niet naar de cijfers gekeken heb over Antillianen en criminaliteit. Er moet een probleem zijn, anders zullen journalisten er niet over berichten. Waarom veel mensen zeggen dat er een negatief beeld is, is niet altijd duidelijk, want die stelling wordt niet onderbouwd. Ik kan het me wel voorstellen, omdat Antillianen dan vaak in het nieuws komen als het gaat om drugs, wapenbezit, vechtpartijen of andere criminele activiteiten. Ik heb zelf niet gecheckt of dit terecht is, bijvoorbeeld aan de hand van cijfers. Waarom een analyse? Zodat ik zelf kan concluderen hoe journalisten berichten over Antillianen, in plaats van dat ik andermans onderzoeken gebruik. Een analyse is geschikt om te laten zien wat er in een bepaalde periode werd geschreven. Ik heb lang getwijfeld over de criteria, maar uiteindelijk heb ik deze analyse gemaakt. In het begin heb ik nog wel gekeken naar opvallende woorden, maar dat vond ik erg moeilijk om te onderbouwen, waardoor ik dat gedeelte heb weggelaten. Nu kijk ik naar het thema, het frame, de nieuwsaanleiding en de berichtgeving. Ik heb erg veel tijd besteed aan mijn analyse, omdat ik het nauwkeurig wilde doen en wilde zorgen dat alle data klopte. Daarvoor heb ik alles wel tien keer nagerekend, want de eerste paar keer klopten de aantallen niet. Ook twijfelde ik heel erg wat ik nu precies wilde analyseren.

4 In de eerste versie heb ik namelijk ook gekeken naar opvallende woorden. Maar dat leek me toch niet zo slim om te doen. Wat ik opvallende woorden vind, geldt dat ook voor iemand anders? Ik wist zeker dat die vraag gesteld zou worden op mijn assessment en dat ik die niet goed zou kunnen beantwoorden. Daarom heb ik het weggelaten. Ook twijfelde ik lang over de definitie van neutraal, negatief en positief. Iedereen kijkt natuurlijk anders naar een bericht. Daarom moest ik een goede definitie hanteren, zodat mensen hetzelfde zouden concluderen als ik. De definitie die ik gehanteerd heb, is nog te abstract. Niet iedereen zou m hetzelfde toepassen als ik, denk ik. Omdat ik natuurlijk veel analyses gemaakt heb, wist ik niet zo goed hoe ik dat kort en bondig in een hoofdstuk kon laten zien. Daarom heb ik gekozen voor de grafieken en de tabellen om op een overzichtelijke manier mijn uitkomsten te laten zien. Ik heb geprobeerd om alles kort, duidelijk en gestructureerd te laten zien. Omdat EénVandaag maar een analyse had, kan ik daar natuurlijk maar heel weinig over zeggen. Ik twijfelde wel of ik het programma alsnog moest meerekenen, omdat het maar één verhaal was. Maar dat is wel de uitkomst van deze periode en daarom ook relevant voor de analyse. Ik kan alleen geen grote conclusies trekken uit het programma. Daarvoor zou ik het een langere periode moeten analyseren. Is de berichtgeving positief, negatief of neutraal? De berichtgeving die ik onderzocht heb in deze periode was neutraal. Dat wil zeggen dat er in de verhalen verschillende visies werden getoond en dat er geen standpunt werd ingenomen. Het werd aan de kijker over gelaten wat hij of zij van het verhaal vond. Er wordt geen positief of negatief beeld geschetst door de journalist. Welke thema s worden het meest besproken in deze periode? De hoofdthema s zijn criminaliteit en de ontmanteling van de Nederlandse Antillen. Eigenlijk kon ik die uitslag al voorspellen, omdat ik bewust voor deze periode gekozen heb en wist dat deze twee nieuwsfeiten zich afspeelden. Waarom geen RTL Nieuws? Omdat het NOS Journaal meer kijkers heeft en daardoor meer mensen bereikt en ook omdat die uitzendingen terug te vinden zijn via Uitzending Gemist. De uitzendingen van RTL Nieuws kun je niet zo lang terugkijken via internet. Ik had daar vast een andere manier voor kunnen bedenken, maar ik heb gewoon voor het makkelijke gekozen, namelijk het NOS Journaal. Conclusie van het Eindhovens Dagblad? In totaal zijn er 15 analyse gemaakt. Er zijn 9 verhalen met als thema criminaliteit. De meest gebruikte frames zijn 3(verantwoordelijkheid, 4) en 4 (human-interest, 4). Vooral verhalen met een negatieve aanleiding en een neutraal verhaal (4), negatieve aanleiding en positief verhaal (4) en neutrale aanleiding en neutraal verhaal (4). In totaal 9 keer een negatieve aanleiding en 8 keer neutrale verhalen. Vooral verhalen over de plaatselijke Antillianenproblematiek, die past in de landelijke problematiek van Antillianen. Meer persoonlijke verhalen van Antilliaanse Eindhovenaren, nieuws wordt dichterbij gehaald (vandaar ook frame 4). Conclusie van de Volkskrant? In totaal zijn er 27 analyses gemaakt. Er zijn 9 verhalen met als thema ontmanteling van de Antillen. Zowel vijf verhalen over criminaliteit als vijf verhalen over etnische registratie. Verder losse verhalen over werkgelegenheid, economie, integratie, tienermoeders en portretinterviews. De meest gebruikte frames zijn 1 (conflict, 7), 4 (human-interest, 7) en 5 (moreel, 7). Vooral verhalen met een neutrale nieuwsaanleiding en een neutraal verhaal (7) of een neutrale aanleiding en een positief verhaal (7). In totaal 20 keer een neutrale aanleiding en 11 keer een positief verhaal. De Volkskrant heeft vooral veel verhalen naar aanleiding van de ontmanteling. Die verhalen zijn gemaakt door een correspondent en dat zie je terug in het human-interest frame in die verhalen. Weinig verhalen naar aanleiding van criminaliteit, vergeleken met de andere media. Veel neutrale verhalen, waarin geen standpunt wordt ingenomen en waarin beide kanten van het nieuws belicht worden. Beeld van kwaliteitskrant lijkt hiermee te kloppen. Waarom wel verhalen als Antillianen zijdelings genoemd worden? Omdat juist in die verhalen vaak sprake is van stereotypering of een gebrek aan kennis over Antillianen. De verhalen die specifiek over Antillianen gaan, zijn goed uitgezocht en goed onderbouwd, maar in verhalen waar slechts een alinea of een zin over Antillianen gaat, worden vaak kort gehouden waardoor verdere informatie of duiding ontbreekt. Dat kan zorgen voor een incorrect beeld. Conclusie van de Telegraaf? In totaal zijn er 35 analyses gemaakt. Tien verhalen met als thema criminaliteit en 8 verhalen met als thema de ontmanteling. Verder veel losse verhalen over het Koningshuis, economie, duurzaamheid, vakantie en geschiedenis. Het meest gebruikte frame is 4 (human-interest, 10). De meeste verhalen hebben een neutrale aanleiding en een positief verhaal (8). In totaal 18 keer een neutrale aanleiding en zowel 14 keer neutraal als 14 keer positieve berichtgeving. De uitslag van de Telegraaf geeft een vertekend beeld, omdat er ook veel kleine berichtjes zijn meegerekend die positief zijn voor Antillianen, maar qua nieuwsverhaal weinig waarde hebben (fotobijschriften over het Koningshuis bijvoorbeeld). Toch meegerekend omdat er over Antillianen wordt gesproken. Een deel van populaire krant blijkt te kloppen als je kijkt naar het human-interestframe. Ik had verwacht veel negatieve verhalen te vinden over Antillianen, maar dat bleek in deze periode niet waar te zijn.

5 Waarom EénVandaag toch in de analyse? Ondanks dat EénVandaag slechts één analyse heeft, heb ik het programma toch meegerekend, om te laten zien dat er juist weinig bericht werd over Antillianen. Toch kan ik geen grote conclusies trekken over het programma, omdat er maar één reportage gemaakt is. Daarom ook geen grafiek. Thema is criminaliteit en frame 3 (verantwoordelijkheid) is gebruikt. Het is een negatieve nieuwsaanleiding en een neutraal verhaal, omdat het twee kanten laat zien, geen oordeel geeft en de kijker laat bepalen wat hij of zij gelooft. Conclusie NOS Journaal? In totaal heb ik 12 analyses gemaakt. Hoofdthema s zijn ontmanteling (7) en criminaliteit (4). Vooral veel reportages ter plekke van verslaggever Gerri Eickhof, waardoor het human-interest frame (4) veel gebruikt is. Ook zijn er vier verhalen gemaakt met frame 1 (conflict). In totaal 8 neutrale aanleidingen en positieve verhalen. In totaal 8 keer neutrale aanleiding en 7 keer positief verhaal. Dat komt vooral door de reportages van Gerri Eickhof die een zeer gevarieerd beeld laten zien. Waarom interviews met deze journalisten? Uit mijn analyse bleek dat deze journalisten veel reportages gemaakt hebben over Antillianen in de doorzochte periode. Daardoor hebben zij iets te vertellen over hun werkwijze en, hoopte ik ook, de algemene berichtgeving over Antillianen. Ik heb geprobeerd zo veel mogelijk journalisten te bereiken, zodat ik zeker van elk medium één journalist kon spreken. Helaas is dat niet gelukt, ik heb uiteindelijk vier journalisten gesproken. Ik vond de interviews erg leuk om te doen en erg interessant om de mening van andere journalisten te horen. Ik merkte dat, door alle kennis die ik had over de berichtgeving en over Antillianen, dat ik goede vragen kon stellen aan de journalisten en ook met voorbeelden kon komen om dat te ondersteunen. Wel vind ik het jammer dat ik maar vier journalisten heb gesproken en ook niet van elk medium één. Dan had ik een completer beeld kunnen laten zien van deze periode en deze media. Nu kan ik alleen concluderen wat zij vinden en hoe zij het doen bij hun eigen medium. Kan ik nu iets zeggen over de werkwijze van alle journalisten? Nee, dat kan ik zeker niet. Ik kan alleen iets zeggen over de journalisten die ik gesproken heb en het idee dat zij schetsen van hun eigen redactie en collega s. Dat heb ik niet allemaal gecheckt, dus of alles klopt, weet ik natuurlijk ook niet zeker. Ik kan alleen iets over hun eigen werkwijze zeggen en hun mening over de journalistiek en de berichtgeving in Nederland. Waarom heb je ook correspondenten gesproken? Omdat ik ook benieuwd was naar hun mening over de berichtgeving van Antillianen en de Antillen, maar de berichtgeving over Antillianen volgen zij niet zo sterk. Wel hebben ze een hoop te vertellen over de berichtgeving, dus daarom ook interessant om hen te spreken. Feedback moment 1 (opzet) Cindy van Summeren Mijn eerste hoofdvraag was: wat is het beeld van Antillianen in Nederlandse media en wordt dat beeld bewust in stand gehouden door journalisten? Terecht kreeg ik daar als kritiek op dat het lijkt alsof ik al een standpunt inneem. Ik ging er bij deze vraag al vanuit dat er een bepaald beeld wordt geschetst door journalisten. Maar dat is nergens op gebaseerd en mag ik dus zeker niet zeggen. Daarom heb ik mijn hoofdvraag veranderd naar: Hoe berichten journalisten over Antillianen en welk beeld ontstaat er van Antillianen vijf Nederlandse media? Hiermee laat ik zien dat het ik onderwerp objectief benader. Ik moet dus eerst nog beoordelen hoe er over Antillianen wordt bericht voordat ik kan zeggen of dat een bepaald beeld is. Ook heb ik na deze opzet mijn deelvragen aangepast. Ik had namelijk in één deelvraag drie verschillende vragen verstopt. Dat was een beetje onhandig, bovendien moest ik sommige vragen beantwoorden met het literatuuronderzoek, andere vragen met de analyse en sommige vragen weer met de interviews. Daarom heb ik nu duidelijke en losse deelvragen geschreven, om te zorgen dat ik op het rechte pad blijf en de juiste informatie laat zien. Wat ik erg vaak doe, ook al in mijn opzet en zelfs in de reflectie, is dat ik regelmatig woordjes gebruik zoals veel, vaker en weinig. Dat zijn in een onderzoek vreemde woorden om te gebruiken, zeker als je het niet onderbouwt, wat ik af en toe nog wel eens doe. Ik heb geprobeerd daar op te letten tijdens het schrijven om die nietszeggende woorden (of juist alleszeggende) zo weinig mogelijk te gebruiken. Ik merk dat het er soms nog is ingekropen en dat is slecht, want ik onderbouw het niet goed genoeg. Zoals: Antillianen komen regelmatig in het nieuws (wat is regelmatig?), journalisten spelen een grote rol bij berichtgeving (wat is groot?), in veel onderzoeken naar Antillianen (wat is veel?) enzovoort. In mijn opzet schrijf ik nog dat ik wil kijken wat voor effect het beeld in de media heeft op de kijker of lezer. Dat heb ik niet onderzocht en dat was ook niet de bedoeling, ook al heb ik dat ook gedeeltelijk in mijn hoofdvraag zitten. Dat is een vraag die met een heel ander onderzoek beantwoord moet worden. Daarvoor moet je ook met mensen praten die naar de berichtgeving kijken en hen laten beantwoorden wat voor beeld er ontstaat. Ik kan dat met deze analyse in ieder geval niet aantonen. Eigenlijk was het ook nog de bedoeling om de verhalen van de journalisten met hen te bespreken. Dat heb ik ook wel gedaan, maar de meeste journalisten hadden daar niet veel extra s over te vermelden dan dat ze in het interview al beantwoorden. Daarom heb ik dat niet verder uitgewerkt in hoofdstuk 4. Ik vind het altijd moeilijk om te bepalen wie de doelgroep is van mijn reflectieproduct. In mijn opzet staat nog voor journalisten die te maken hebben met nieuws over Antillianen. Hoeveel dat er zijn weet ik niet, maar ik denk dat deze reflectie in ieder geval interessant is voor alle journalisten die wel eens schrijven over een bevolkingsgroep in de Nederlandse multiculturele samenleving. Ik kan me namelijk voorstellen dat veel conclusies ook gelden voor andere allochtone groepen. Van mijn conclusie kunnen andere journalisten dan nog iets leren.

6 Als feedback kreeg ik ook nog mee: Zorg voor een koppeling tussen het literatuuronderzoek en de inhoudsanalyse en interviews. Begin dus niet met de inhoudsanalyse, maar met het uitgebreide literatuuronderzoek. Verwerk vervolgens de verkregen informatie uit het literatuuronderzoek in jouw inhoudsanalyse en de interviews. In de interviews verwerk je uiteraard ook de resultaten van jouw inhoudsanalyse. Dat vond ik erg lastig om die koppeling te maken. Niet omdat ik de juiste informatie niet had, maar omdat ik het lastig vind om bevindingen uit mijn literatuuronderzoek weer te koppelen aan de journalisten. Terwijl veel antwoorden overeen kwamen. Daar heb ik wel even op zitten puzzelen om dat logisch en duidelijk op te schrijven. Uiteindelijk ben ik daar best tevreden over, maar misschien had er nog meer koppeling kunnen zitten tussen de drie hoofdstukken. In hoofdstuk 5 heb ik wel geprobeerd om alles samen te voegen voor de reflectie. Feedback moment 2 (hoofdstuk 1,2,3 en de analyse) Cindy van Summeren Het duidelijk maken van de begrippen positief, negatief en neutraal was mijn grootste kritiekpunt. Daar moest ik nog eens goed naar kijken en een duidelijke definitie voor geven. Dat vond ik moeilijk, omdat ik niet precies wist hoe ik dat moest aantonen. Cindy verwees me daarom terug naar literatuur, om daar op zoek te gaan naar een juiste definitie. Uiteindelijk heb ik vooral gebruik gemaakt van Liesbet van Zoonen en haar oordeel over negatieve berichtgeving. Het tegenovergestelde daarvan heb ik gebruikt als positieve berichtgeving en neutraal ligt daar tussen in. Ik heb vooral gelet op woordkeuze, eenzijdigheid of veelzijdigheid en of er een bepaald oordeel wordt gegeven aan het nieuws. Op die manier kon ik elk bericht op dezelfde manier analyseren. Toch twijfel ik nog steeds of andere onderzoekers dezelfde conclusies zouden trekken als ik. In principe zou dat wel moeten, omdat deze criteria best helder zijn, maar iemand anders kan nog steeds verschillen in mening van eenzijdigheid en veelzijdigheid of het oordeel wat gegeven wordt. Soms zaten er ook wat tegenstrijdigheden in mijn verhaal. Zo schreef ik eerst: er zijn weinig onderzoeken gedaan naar Antillianen en daarna schreef ik weer: er zijn geen onderzoeken gedaan Antillianen. Ik heb alles nog eens goed doorgelezen en die fouten er uit gehaald. Ook moest ik bij veel stukken nog de juiste bronnen toevoegen. Ik vind dat ik dat nauwkeurig gedaan heb en dat ik ook de juiste bronnen gebruikt heb. Verder gaf ze me de tip om bij internetsites altijd te vermelden wanneer ik die website geraadpleegd heb. Bij veel gedeeltes moest ik duidelijker zijn en verantwoorden waarom ik bepaalde keuzes heb gemaakt. Ik vind dat ik dat goed verwerkt heb in mijn stuk, hoewel dat niet in één keer goed ging. Bij sommige keuzes vond ik het namelijk erg lastig om te zeggen waarom ik nu daarvoor gekozen had, bijvoorbeeld voor vijf media of voor deze kranten. Uiteindelijk heb ik dat onderbouwd ook met bronnen. Cindy twijfelde ook of ik correcte of incorrecte berichtgeving bedoel, in plaats van positief of negatief. Dat is niet het geval, ik heb gekeken of het verhaal positief of negatief is. Correct of incorrect heb ik niet gecheckt, dan zou ik moeten nagaan of de informatie van de journalist klopt. Dat is een ander onderzoek en daar heb ik dus ook niet naar gekeken. Bij mijn literatuuronderzoek kreeg ik de opmerkingen om meer voorbeelden te geven en om meer in mijn eigen woorden te schrijven. Dat vond ik moeilijk, omdat ik vaak letterlijk stukjes uit bronnen heb gehaald. Dat moest ik proberen om te buigen naar mijn eigen onderzoek en voorbeelden met Antillianen. Door die voorbeelden werd het voor mijzelf ook ineens duidelijker wat ik nu precies wilde laten zien. Ik vind dat ik dat goed gedaan heb, hoewel ik soms nog wel wat meer afstand had mogen nemen van de boekentaal. Cindy gaf me ook een paar keer de feedback om meer de koppeling te maken met mijn analyse en de interviews en het literatuuronderzoek. Ik begreep niet zo goed wat ze daar mee bedoelde, maar in een persoonlijk gesprek met haar, werd dat wel duidelijker. Ik wilde namelijk alles strikt per hoofdstuk beantwoorden. Ik wilde daarom niet in hoofdstuk 2 al dingen verklappen uit mijn analyse en het literatuuronderzoek. Maar Cindy bedoelde het andersom. Dat ik dus delen uit het literatuuronderzoek moet verwerken in de analyse en de interviews. Meer die koppeling maken. Ik heb geprobeerd om dat zo duidelijk mogelijk te doen, maar ik vond dat lastig. Hoeveel informatie geef je? Moet ik weer dingen herhalen die ik dan al eerder gezegd heb? Ik vind dat ik in ieder geval redelijk veel stukken steeds herhaal, maar hierdoor is het wel duidelijk wat mijn belangrijkste bevindingen zijn. Die koppeling geldt bijvoorbeeld voor de drie aspecten over multiculturalisme en de media van Deuze: kennis, representatie en verantwoordelijkheid. Ook de journalisten spreken daarover, dus ik kon die twee uitspraken goed aan elkaar koppelen. Uit mijn analyse kon ik bijvoorbeeld opmaken hoe vaak Antillianen als deskundige of woordvoerder werden gebruikt (Van Zoonen). Ook de opmerkingen van Deuze over ervaringskennis, moeite doen en allochtone bronnen zijn onderdelen die ook de journalisten bespreken. Dat sluit dus mooi op elkaar aan. Ik heb geen journalist gesproken die een andere mening had en die mis ik dan misschien nog wel in dit stuk. Nu zeggen ze eigenlijk allemaal hetzelfde, terwijl er misschien ook journalisten zijn met een totaal andere mening. Die had ik nog graag willen spreken voor mijn stuk. De bronnen die ik gebruikt heb, zijn wel al wat verouderd. Maar sommige stukken, zoals dat van Deuze en Van Zoonen, zijn nog steeds relevant, aangezien de journalisten ook een soortgelijke conclusie trekken. Misschien had ik nog iets beter kunnen zoeken naar nieuwere bronnen, maar de echt goede onderzoeken zijn toch al weer enkele jaren oud. De analyse moest ik volgens Cindy nog iets beter uitwerken en beschrijven. Keuzes verantwoorden, definities beter omschrijven en mijn resultaten beter weergeven. Ik vind dat ik dat goed heb gedaan, hoewel ik soms door alle cijfertjes helemaal gek werd. Dan wist ik niet meer wat nu relevant was om te laten zien en wat niet. Ik heb nog wel even zitten stoeien met de grafieken. Ik kreeg namelijk niet dezelfde verticale as bij alle grafieken. Hierdoor lijken sommige grafieken groter dan andere, maar de informatie die erin staat is in ieder geval juist. Vooral EénVandaag was een twijfelgeval. Eerst had ik daar namelijk wel een grafiek van gemaakt, maar omdat het slechts één verhaal is, heb ik die grafiek weer verwijderd. Ook wist ik niet zeker of ik EénVandaag moest meenemen in mijn analyse. Ik heb dat uiteindelijk wel gedaan, omdat het simpelweg de uitkomst is van deze periode, er is maar één verhaal gemaakt over Antillianen. Maar daardoor kan ik geen grote conclusies trekken over het programma. Daarvoor zou je dan een langere periode moeten bekijken.

7 De aantallen heb ik in ieder geval een paar keer opnieuw geteld, omdat het de eerste paar keer niet klopte. Uiteindelijk is er dit aantal uitgekomen en dat klopt precies. Feedbackmoment 3 (totale reflectie) Jan Hein de Gruyter en Cindy van Summeren De laatste keer heeft Jan Hein naar mijn reflectie gekeken. In een persoonlijk gesprek met hem en met Cindy heb ik nog wat dingen besproken die me dwars zaten. Zoals die definities van positief, negatief en neutraal en het feit dat deze periode gekleurd is. Zij raadden me aan om al die punten in mijn reflectieverslag te zetten, dus vandaar dat ik het hier nog allemaal op een rijtje zet. Op die manier kan ik laten zien dat ik goed kan reflecteren op mijn eigen stukken en op het journalistieke vak. Ik schrijf namelijk over het beeld dat van Antillianen geschetst wordt en de manier waarop zij in het nieuws komen. Uiteindelijk heb ik dus vooral gekeken naar de manier waarop zij in het nieuws komen, is dat positief, negatief of neutraal? Het beeld dat van hen geschetst wordt, dat is erg moeilijk om te omschrijven en ik denk ook niet dat ik dat kan met deze analyse en reflectie. Dat beeld verschilt natuurlijk per persoon, dus wat ik vind hoeft niet per se te gelden voor iemand anders. Ook hier kreeg ik weer opnieuw de kritiek om nog eens goed naar mijn definities van positief, negatief en neutraal te kijken. Ik denk dat ik het op deze manier duidelijk heb weergegeven. Verder nog wat losse puntjes die ik moest aanpassen, kromme zinnen en zinnen waarin ik dingen beweer die ik niet kan onderbouwen. Het andere grote kritiek punt van Jan Hein is dat ik geen vergelijking maak met andere groepen in de samenleving. Dat klopt, maar dat was ook niet de bedoeling van deze reflectie om naar andere groepen te kijken. Ik heb me specifiek gericht op Antillianen, dus ik kan ook alleen maar daar conclusies over doen. Het zou nog interessant kunnen zijn om een vergelijking te maken met andere bevolkingsgroepen, zoals Stiana Sibon heeft gedaan. Ik heb daar zelf niet voor gekozen, omdat ik alleen over Antillianen wilde schrijven, omdat dat ook nog nooit gebeurd was. Het zou nu nog interessant zijn om een vergelijking te maken met Nederlanders en Antillianen. In hoeverre wijken Antillianen af? Wijken ze eigenlijk wel af of wordt er over hen hetzelfde geschreven als over Nederlanders? Daar heb ik dus zelf niet naar gekeken, maar zou interessant kunnen zijn voor vervolgonderzoek. Eindoordeel? Ik ben erg tevreden over de reflectie die ik dit keer gemaakt heb. Zeker omdat ik hetzelfde onderwerp heb gekozen als de vorige keer, was dat riskant. Ik was toen te betrokken bij het onderwerp, waardoor ik geen goede en objectieve reflectie schreef. En dat was waar, want als ik de oude reflectie teruglees, schaam ik bijna dat ik die heb ingeleverd. Daarom heb ik toch voor dit onderwerp gekozen. Ik wilde laten zien dat ik wel objectief en goed over Antillianen kan schrijven en ik vind dat het met deze reflectie goed gelukt is. Ik had deze keer veel duidelijker op papier gezet en in mijn hoofd zitten, waar ik over wilde schrijven en wat ik wilde onderzoeken. Daardoor kon ik dicht bij het onderwerp blijven en haalde ik er niet allemaal extra onzin bij zoals de vorige keer. Ik vind daarom dat ik hiermee heb laten zien dat ik de kernkwaliteiten beheers. Ik heb zelfstandig gewerkt aan dit onderwerp, maar veel gebruik gemaakt van feedbackmomenten, zoals mijn vorige assessoren me aangeraden hadden. Ik vind dat ik een complex onderwerp heb behandeld, maar dat ik dat wel heel duidelijk heb gemaakt in deze reflectie. Daarnaast heb ik erg mijn best gedaan om goed te reflecteren op mijn onderwerp en op mijn manier van aanpak. Ik heb er deze keer erg goed over nagedacht en bewust bepaalde keuzes gemaakt. Vooral het gebruik van een hoofdvraag en deelvragen heeft me erg geholpen om op het rechte pad te blijven. Hoewel ik na afloop van de reflectie wel denk dat de hoofdvraag niet helemaal juist was. Maar juist het feit dat ik me daar bewust van ben, is al een hele verbetering ten opzichte van de oude reflectie, toen ik geen idee had waar ik mee bezig was. Ik heb erg veel gehad aan de feedback die ik van Cindy van Summeren en Jan Hein de Gruyter kreeg. Ik heb uiteindelijk ook alles nog even met hen door besproken, omdat ik zelf ook nog wat twijfels had over sommige onderdelen. Zij raadden me aan om die twijfels in deze reflectie te zetten, zodat ik kan laten zien dat ik overal goed over nagedacht heb. Het grootste probleem was een goede definitie geven van neutraal, positief en negatief. Nog steeds ben ik daar niet helemaal tevreden over. In vervolgonderzoek zou dat op een andere manier gedefinieerd moeten worden. Ik had bovendien nog kunnen kijken naar een andere periode (een willekeurige periode) om duidelijk te laten zien dat deze periode gekleurd is. Ook moet ik proberen antwoord te geven op de vraag waarom deze reflectie nou belangrijk is? Ik denk dat het belangrijk is, omdat er bij veel mensen het idee bestaat dat Antillianen slecht in het nieuws komen, althans het wordt vaak geroepen. Dat is dan nooit onderbouwd en ik wilde met deze reflectie onderzoeken of het terecht is dat Antillianen slecht in het nieuws komen. Het wordt pas echt interessant als je het ook gaat vergelijken met andere bevolkingsgroepen en met Nederlanders zelf, zoals Sibon heeft gedaan. Dan moet je er bijvoorbeeld ook de misdaadcijfers bij pakken. Je kunt dan echt laten zien of er meer of minder aandacht aan Antillianen wordt besteed. Aan de andere kant zijn Antillianen slechts een klein onderdeel van de Nederlandse samenleving, maar zijn ze wel oververtegenwoordigd in bepaalde lijstjes. Daarom is het interessant om berichtgeving over hen goed te volgen en te onderzoeken. Af en toe kon ik in mijn conclusie nog iets te stellig dingen zeggen, nuance ontbreekt dan. Dat was de vorige keer ook mijn grootste valkuil. Ik moet mijn beweringen goed kunnen onderbouwen en dat is soms lastig. Ik vind dat het goed gelukt is, hoewel ik soms iets te grote conclusies trek uit bijvoorbeeld de interviews en mijn eigen analyse. Het is maar een klein onderzoek en slechts vier meningen dus dat wil niets zeggen over het groter geheel. Ik kan alleen maar conclusies trekken over deze periode, over deze media en over deze journalisten. Ik vind dat ik dat goed gedaan heb.