100xAMSTERDAM. Andrea Pineda, Gavin Schipper, Iris Kailola, Rens Vendrig en Nadine Allewijn

Transcriptie

1 Andrea Pineda, Gavin Schipper, Iris Kailola, Rens Vendrig en Nadine Allewijn

2 Inhoudsopgave Wat is het Amsterdam Museum? 2 Wat is de opdracht? 2 Wat is 100xAMSTERDAM? 2 Hoe ziet 100xAMSTERDAM eruit? 3 Spel A: Raad de Locatie 3 Spel B: Uit het Depot 3 Spel C: Combineer de Kunst 4 Spel D: De Kenner Spreekt 5 Prototype 5 Poster 5 Welke kwantitatieve testen zijn gedaan? 5 Enquête 6 A/B-test 8 Conclusie 9 Referenties 10 Appendix 11

3 Wat is het Amsterdam Museum? Het Amsterdam Museum is een stadsmuseum waar met kunstwerken het verhaal van Amsterdam wordt verteld. Het museum is te vinden in het voormalige Burgerweeshuis aan de Kalverstraat. Er is een permanente tentoonstelling Amsterdam DNA, waar in het kort de geschiedenis van Amsterdam wordt weergegeven (Amsterdam Museum, 2015). Daarnaast zijn er verschillende wisselende tentoonstellingen. Voornamelijk toeristen en Nederlandse mensen met een museumjaarkaart komen op het Amsterdam Museum af. Wat is de opdracht? De door het Amserdam Museum bedachte opdracht is om een interactieve toevoeging te creeren voor de nieuwe tentoonstelling Made in Amsterdam (MMIO, 2015). Deze tentoonstelling bestaat uit honderd kunstwerken die samen een beeld geven van de belangrijkste kunstenaars, stromingen en bewegingen in Amsterdam gedurende de afgelopen eeuw. De interactieve toevoeging moet ervoor zorgen dat de informatie over de kunstwerken op een interessante manier wordt overgebracht op de bezoeker. Wat is 100xAMSTERDAM? Bij het bedenken en ontwerpen van 100xAM- STERDAM zijn de termen boeiend en leuk aangehouden. Deze woorden zijn niet zomaar bedacht. Er is door Triggs & Wishart (2010) al onderzoek gedaan naar de mening van studenten over een interactieve presentatie in het museum, iets wat redelijk vergelijkbaar zal zijn met 100xAMSTERDAM. Uit het onderzoek van Wishart & Triggs komt uiteindelijk naar voren dat studenten de interactieve presentatie vooral als interessant en leuk beoordelen, oftewel, de punten die ook bij 100xAMSTERDAM in het achterhoofd zijn gehouden. Daarnaast komt uit een onderzoek van Davies & Knight (2014) naar voren dat studenten meer leren in een museum van interactieve vragen op een ipad dan van vragen op papier. Mede aan de hand hiervan is er besloten dat het concept van een interactieve applicatie een goede manier is om de informatie uit het museum op een boeiende en leuke manier op de bezoeker over te brengen. Het uiteindelijke idee is een interactieve applicatie, 100xAMSTERDAM, waarmee de bezoeker extra informatie over de kunstwerken uit de tentoonstelling van Made in Amsterdam verkrijgt door het beantwoorden van vragen. Er zullen vier verschillende soorten vragen zijn die verdeeld worden over verschillende kunstwerken. De bezoeker kan op de plattegrond van de tentoonstelling de kamer selecteren waarin hij zich op dat moment bevindt. Er verschijnt dan een overzicht van alle kunstwerken in die kamer waar een vraag bij hoort. Als er een kunstwerk wordt aangeklikt, wordt de vraag gestart. Bij elke vraag wordt na het beantwoorden uitgelegd waarom iets goed of fout is. De bezoeker kan wanneer hij wil stoppen de score verzenden en kans maken op een prijs. Het is bij een applicatie vooral belangrijk dat het ondersteunend is aan de kunstwerken en niet de aandacht afleid. Het gaat immers om de kunstwerken in het museum (Daalderop, 2014). Bij 100xAMSTERDAM lijkt dit zeker wel het geval te zijn doordat de bezoekers vaak naar de kunst moeten kijken om het antwoord te kunnen raden. Hierover zal later, wanneer er dieper wordt ingegaan op de vier verschillende vragen, meer informatie worden gegeven.

4 Hoe ziet 100xAMSTERDAM eruit? Voor de applicatie is er een standaard frame ontworpen dat voor elke scherm als basis is gebruikt. Dit zorgt voor rust en eenheid. Het standaard frame bestaat uit de kleuren wit, rood, donker- en lichtgrijs. Deze kleuren worden door het Amsterdam Museum op zowel de website als in het museum gebruikt. Door gebruik te maken van dezelfde kleuren sluit de applicatie goed aan bij de huisstijl van het museum en dat zorgt weer voor een goede klantervaring (ISI Media, 2016). De lichtgrijze kleur komt terug in de achtergrond om het geheel niet te druk te maken. De header is wit met rode accenten. Hier is de naam van de applicatie te zien, maar deze maakt later plaats voor de namen van de vragen. Uiteraard ontbreekt het logo van het Amsterdam Museum niet. In de footer kan de speler zien hoeveel punten er zijn behaald en rechts zit een knop waarmee beslissingen bevestigd of verstuurd kunnen worden. Spel A: Raad de Locatie Bij dit spel moet de bezoeker raden welke locatie in Amsterdam het kunstwerk afbeeldt. Dit idee is ontstaan doordat alle kunstwerken in Amsterdam zijn gemaakt en vele van hen ook een deel van de stad laten zien. Dit leek dan ook snel een leuke manier om iets met deze locaties te doen. De bezoeker krijgt bij een Raad de Locatie -vraag de kaart van Amsterdam te zien waarop vier locaties zijn aangegeven met A, B, C en D. Eén van deze locaties is de locatie die ook op het kunstwerk wordt afgebeeld. De bezoeker kan op een locatie klikken, waarna er een hint verschijnt, en uiteindelijk moet een beslissing worden gemaakt. Bij het ontwerpen van Raad de Locatie is ervoor gekozen om links de kaart van Amsterdam te laten zien met daaronder twee opties om in en uit te zoomen. De kaart staat links, en niet over de gehele pagina, zodat er rechts ruimte is voor hints. Dit is beter te lezen dan wanneer de hints in een blokje op de kaart worden gezet. De kaart kan op die manier namelijk niet meer goed bekeken worden. Spel B: Uit het Depot De opdrachtgever heeft aangegeven dat het erg leuk zou zijn wanneer het depot van het Amsterdam Museum in de interactieve toevoeging verwerkt zou worden (Amsterdam Museum, 2016). In het depot staan en hangen namelijk alle kunstwerken van het Amsterdam Museum

5 die op dit moment niet tentoongesteld kunnen worden. Het depot komt dus, zoals de naam al suggereert, terug in dit spel. De bezoeker krijgt drie kunstwerken uit het depot te zien en moet het kunstwerk kiezen dat door dezelfde kunstenaar is gemaakt als het kunstwerk waar de bezoeker voor staat, uit de tentoonstelling Made in Amsterdam dus. Na het beantwoorden van de vraag wordt de bezoeker geïnformeerd met het feit dat er een afspraak kan worden gemaakt om een bezoek te brengen aan het depot. Dit spel zorgt er dus voor dat de bezoekers bekend raken met het depot van het museum en meer leren dan alleen feiten over Made in Amsterdam. Op het ontwerp komt bovenaan in het midden groot de naam van de betreffende kunstenaar te staan. Zo is het voor de bezoeker meteen duidelijk om welke kunstenaar het gaat. Daaronder komen de drie kunstwerken naast elkaar te staan, inclusief de naam van het kunstwerk. met de naam van het kunstwerk erboven. Er is ervoor gekozen om het kunstwerk waar de bezoeker voor staat, en waar hij de drie dus mee moet vergelijken, niet af te beelden op het scherm. Hierdoor wordt de bezoeker gedwongen om niet alleen naar het scherm van de tablet te kijken. Er moet dus goed naar het echte schilderij gekeken worden om erachter te komen wat de stijl van de kunstenaar is en met welke van de andere drie kunstwerken deze overeen komt. Spel C: Combineer de Kunst Er is heel veel informatie beschikbaar over de kunstwerken, stromingen en kunstenaars die iets te maken hebben met Made in Amsterdam. Om deze droge informatie op een eenvoudige manier te delen met de bezoekers is ervoor gekozen om een combineerspel te creëren. Combineren is namelijk een bekend principe dat vrijwel geen uitleg nodig heeft. Er is besloten dat er drie stukjes tekst komen met drie bijbehorende kunstwerken, stromingen of kunstenaars. Dit omwille de ruimte, maar ook omwille de moeilijkheidsgraad. Drie wordt niet voor niks ook the magic number genoemd (Newman, 2008). Bij Combineer de Kunst is getwijfeld op welke manier de combinaties moeten worden getoond; met een getrokken lijn of met een gekleurd blok achter de informatie. Tijdens een kwalitatieve informele test is gevraagd wat bezoekers hiervan denken. Zij waren echter heel erg verdeeld. Uiteindelijk is ervoor gekozen om eenvoud te behouden en te kiezen voor lijnen.

6 Spel D: De Kenner Spreekt In De Kenner Spreekt zullen, zoals de titel al zegt, kenners spreken over het schilderij of een onderwerp dat daarmee te maken heeft. De kenners kunnen heel uiteenlopend zijn, van de kunstenaar zelf, indien nog niet overleden, tot aan een echte kunstkenner. Zij zullen in de vorm van een video of geluidsfragment iets vertellen dat met het kunstwerk te maken heeft en de bezoeker zal hier een vraag over beantwoorden. echter was er niet genoeg tijd om alles helemaal in detail uit te werken. In overleg met Marije, onze begeleider, is besloten om Combineer de Kunst, de uitleg na vragen en het overzicht van kunstwerken niet volledig uit te werken. Bij Combineer de Kunst is maar één antwoordoptie uitgewerkt. Het was qua tijd niet te doen om alle antwoordopties inclusief foute opties uit te werken, er zijn er namelijk eindeloos veel mogelijk. Bij de uitleg na vragen is ervoor gekozen om niet alle goede en foute opties toe te voegen. Ook dit kostte onnodig veel tijd om alle feedback te schrijven. Tot slot is er niet bij elk kunstwerk in het overzicht een spel toegevoegd. Het doel van het prototype is namelijk om te laten zien hoe het concept er in het echt uit zou zien en hoe het zou werken. Dat is op deze manier zeker wel gelukt. Het prototype zal als los bestand worden bijgevoegd en daarnaast zijn meer grafische ontwerpen in de appendix te vinden. Poster In het ontwerp van De Kenner Spreekt staat de video (of het geluidsfragment) natuurlijk centraal, net zoals de vraag. Deze staan daarom naast elkaar op het scherm. Op deze manier wordt er geen onderscheid gemaakt tussen de twee onderdelen. Prototype Het prototype is gemaakt in Invision. Allereerst zijn er voor alle wireframes grafische schermen gemaakt. In Invision zijn alle grafische schermen samengevoegd en is ervoor gezorgd dat alle functies klikbaar zijn, dit houdt in dat als er op een knop wordt geklikt, er automatisch wordt doorverwezen naar het juiste scherm. Het prototype is zo volledig mogelijk gemaakt, Naast een interactieve applicatie is er ook een poster ontworpen. De bedoeling is om meerdere posters op te hangen in de binnenstad van Amsterdam op locaties die ook op schilderijen van Made in Amsterdam te zien zijn. Op de poster zelf is dat kunstwerk te zien met daarnaast uitleg en een QR-code. Wanneer deze wordt gescand, wordt er een voorproefje weergegeven van wat 100xAMSTERDAM inhoudt. Hopelijk kunnen er met deze poster meer mensen naar het Amsterdam Museum trekken. De poster is omwille de grootte toegevoegd in de appendix. Welke kwantitatieve testen zijn gedaan? Voor 100xAMSTERDAM zijn twee kwantitatieve testen uitgevoerd die zich focussen op verschil-

7 lende onderwerpen. Allereerst is er een enquête afgenomen om onder andere de satisfaction en desirability te meten en daarnaast is er een functie binnen de applicatie getest aan de hand van een zogenaamde A/B-test. Door beide statistische testen uit te voeren, is het mogelijk om zowel in te zien hoe het idee in de praktijk zou kunnen uitpakken én hoe het ontwerp kan worden aangepast aan de hand van nieuwe inzichten. Enquête Een enquête is een vragenlijst die aan verschillende mensen wordt voorgelegd. Deze manier van onderzoek doen wordt als erg obtrusive gezien doordat de testpersonen tijd vrij moeten maken voor het invullen. Het is daarentegen wel erg concreet, omdat de vragen gaan over real-world voorbeelden. Daarnaast worden enquêtes generalizable geacht doordat de uitslag redelijk goed kan worden toegepast op de gehele populatie, mits er een goede steekproef is gekozen (Miller, 2011). Bovendien kan een enquête uitgevoerd worden aan de hand van een zogenaamd cross-sectional ontwerp (Burns & Burns, 2008). Met andere woorden, de gegevens zijn op één moment verzameld en er worden geen vergelijkingen gedaan met eventuele andere metingen op andere momenten in de tijd. Bij deze enquête is er een vrij grote populatie vastgesteld, namelijk inwoners van Nederland. Dit komt doordat deze groep door het Amsterdam Museum wordt gezien als een deel van de doelgroep. Door via Facebook bekenden te vragen de enquête in te vullen, is een steekproef gecreëerd. Hierdoor is er automatisch gekozen voor een opportunity sampling, ook wel convenience sampling genoemd (Burns & Burns, 2008). Dit is dus een steekproef waarbij mensen worden gekozen die makkelijk te benaderen zijn. Deze manier kan de external validity van het onderzoek beïnvloeden, maar doordat de onderzoekers een zeer diverse vriendengroep hebben, wordt verwacht dat dit niet heel erg van invloed zal zijn. Wel zullen er in verhouding meer jongeren reageren dan waaruit de doelgroep van het Amsterdam Museum bestaat. Uiteindelijk worden in de enquête vragen gesteld die gaan over hoe de doelgroep van het Amsterdam Museum tegen een interactieve applicatie als 100xAMSTERDAM aankijkt. Eerst worden er wat algemene vragen gesteld, daarna gaan ze over de kennismaking met 100xAMSTERDAM en vervolgens wat dieper over de inhoud van de applicatie. De vragen zijn in de appendix te vinden. Al deze variabelen zullen de hypothese, dat (potentiële) bezoekers interactiviteit in de vorm van 100xAMSTERDAM graag in het echt zouden zien worden toegepast, kunnen ondersteunen of niet. Uit de enquête is een steekproef van 80 personen gekomen, waarvan 57 vrouwen en 23 mannen. Van de steekproef heeft maar liefst 57,5% een leeftijd tussen de tien en negentien jaar. Er zijn zeven ondervraagden die in het bezit zijn van een Museumjaarkaart en 27,5% van alle respondenten heeft ooit eerder het Amsterdam Museum bezocht. De vragen worden vrijwel allemaal aan de hand van een Likert schaal behandeld. De Likert schaal is vernoemd naar Rensis Likert, aangezien hij deze maatstaaf voor het eerst in gebruik heeft genomen. In deze enquête worden zijn vijf originele keuzes aangehouden: helemaal mee eens (strongly approve), mee eens (approve), neutraal (undecided), mee oneens (disapprove)

8 en helemaal mee oneens (strongly disapprove) (Boone & Boone, 2012). De gegevens die uit de enquête komen, worden als ordinaal behandeld, omdat het gaat over observaties in een bepaalde volgorde met betekenisvolle categorieën. De afstand tussen de categorieën hoeft echter niet altijd even groot te zijn (Burns & Burns, 2008). Er wordt daarom bijvoorbeeld naar de modus gekeken, en niet naar het gemiddelde, aangezien dat niet geschikt is bij ordinale gegevens (Jamieson, 2004). Van vrijwel alle beantwoorde vragen is de modus mee eens. Wanneer de gegevens visueel worden gemaakt, is wel te zien dat neutraal en zeer mee eens toch ook vaak worden gekozen. Bij twee vragen is de modus anders. De respondenten zijn iets negatiever bij Ik denk dat ik een deel ervaring van het museum mis als ik met een smartphone of tablet rondloop om 100xAMSTERDAM te spelen, wat gezien de vraagstelling ook begrijpelijk is. Daarnaast zijn ze positiever ingestemd bij Wanneer er een prijs te winnen valt door mee te spelen met 100xAMSTERDAM, zal ik sneller mijn best doen. Op de stelling Na het lezen van bovenstaande uitleg over de applicatie 100xAMSTERDAM zou ik een tablet van de receptie meenemen / de applicatie installeren op mijn smartphone, zodat ik het spel kan gebruiken bij de tentoonstelling Made in Amsterdam wordt redelijk hetzelfde gereageerd. Veel respondenten zou de applicatie dus daadwerkelijk willen gebruiken. Daarnaast is vaak naar voren gekomen tijdens besprekingen en colleges dat een tablet ervoor zou zorgen dat bezoekers zich niet volledig kunnen focussen op de kunst. Ze zouden dan teveel op het scherm kijken. Hier is dus uiteraard ook een vraag over gesteld. De reacties hierop zijn enigszins verdeeld: een derde denkt dat ze niks zullen missen, een derde reageert neutraal en een derde vreest dat ze inderdaad een deel ervaring zullen missen door de tablet. Een aantal interessante stellingen zullen iets meer toegelicht worden. Allereerst blijken mensen erg nieuwsgierig te zijn wanneer ze een bord van 100xAM- STERDAMzouden zien hangen in het museum. Ze zouden dan graag willen weten wat de applicatie kan doen. Er zijn maar een aantal respondenten die dit niet wil. Het overgrote deel van de respondenten vindt het boeiend om op een interactieve manier aan de slag te gaan met extra informatie, zeker als deze informatie normaal gesproken niet in het museum beschikbaar is. Dit is een goed teken, want zo is duidelijk dat wat het museum wil gelijk is aan wat bezoekers willen. Als laatst is ook opvallend hoe de respondenten

9 hebben gereageerd op het gezamenlijk spelen. Op de stelling Wanneer ik het museum bezoek met een aantal vrienden of kennissen, lijkt het me leuk om gezamenlijk te kunnen spelen door onze krachten te bundelen wordt zeer positief gereageerd. Natuurlijk zijn er een aantal duidelijke leermomenten van deze enquête. Er is ervoor gezorgd dat er tijdens de spellen zoveel mogelijk naar de schilderijen in het museum moet worden gekeken, zodat mensen zich niet teveel op de tablet focussen. Daarnaast is er nog meer interactie toegevoegd voor wanneer mensen gezamenlijk spelen. Verder is het vooral duidelijk geworden dat mensen onze applicatie zeker zouden willen gebruiken en dat is een mooie conclusie en ondersteuning voor de eerdergenoemde hypothese. Meer grafieken zijn te vinden in de appendix. A/B-test Tijdens een A/B-test worden twee versies van een pagina van een website of applicatie met elkaar vergeleken, om er zo achter te komen welke versie het beste wordt ontvangen door de gebruikers. Er worden dus gegevens verzameld die de impact van bepaalde veranderingen weergeven, zodat de ontwerpers niet hoeven te raden wat de gebruikers fijn vinden. Met andere woorden, de efficiency en learnability worden gemeten. Dit wordt gedaan door de helft van de testpersonen het ene scherm te laten zien en de andere helft het andere scherm. Voor de A/B-test is het scherm met de plattegrond van de tentoonstelling uitgekozen. Tijdens het ontwerpen is namelijk geopperd dat een plattegrond van bovenaf misschien niet duidelijk genoeg is voor de bezoekers; foto s van de zalen zouden beter zijn. De hypothese is dan ook dat bezoekers aan de hand van foto s sneller en met minder fouten vinden in welke zaal ze zich bevinden. De onafhankelijke variabele, oftewel wat er aangepast wordt tijdens de test, is dus de interface van de plattegrond. De afhankelijke variabelen, wat er wordt gemeten tijdens het experiment, zijn tijd en foutpercentage. Natuurlijk zijn er ook onbekende variabelen, of variabelen die niet gecontroleerd kunnen worden. Hierbij moet worden gedacht aan of bezoekers net op de plattegrond aangeleverd door het museum hebben gekeken of dat zij het museum erg goed kennen. De toets zal between subjects zijn, oftewel de testpersonen krijgen elk maar één optie te zijn en de antwoorden van beide groepen worden vervolgens vergeleken met een t-test, om te zien of er een significant verschil is. Het significantieniveau zal op 5% worden gehouden (Miller, 2011). Uit de t-test blijkt geen significant verschil te komen wanneer de optie wordt vergeleken met de tijd die de testpersonen over hebben gedaan om te kiezen (two-tailed t=0.263, df=10, p = 0.798). De toets zal zijn beïnvloed doordat de steekproef vrij klein is. In totaal zijn er namelijk maar twaalf personen geweest. Dit komt doordat er op het moment van testen heel weinig bezoekers waren in het Amsterdam Museum. Uiteindelijk is besloten om de uitslag wel mee te nemen in het ontwerp en worden de twee opties gecombineerd. Er zal een plattegrond van bovenaf te zien zijn met een knop voor meer informatie, waar gebruikers foto s kunnen zien van de zaal.

10 Conclusie Met 100xAMSTERDAM hebben we naar onze mening een interessante applicatie ontworpen die daadwerkelijk voor het einde van de tentoonstelling Made in Amsterdam nog zou kunnen worden ingevoerd.

11 Referenties Amsterdam Museum (2016). Alles over Amsterdam: Toen, nu en straks. Op internet: geraadpleegd op 17 maart Amsterdam Museum (2016). Bezoek het collectiecentrum. Op internet: geraadpleegd op 17 maart Boone, H. N., & Boone, D. A. (2012). Analyzing likert data. Journal of extension, 50, 1-5. Burns, R. B., & Burns, R. A. (2008). Business research methods and statistics using SPSS (1e druk). London: Sage Publications Daalderop, C. (2014). Hoe verhoudt analoge kunst in musea zich tegenover een digitaliserende maatschappij? Op internet: cmddreamdiscoverdo.hu.nl/wp-content/uploads/onderzoeksverslag_carolien_daalderop_ _cmd.pdf, geraadpleegd op 17 maart Davies, R.S., & Knight, K. (2014). Using a mobile dichotomous key ipad application as a scaffolding tool in a museum setting. Interactive Learning Environments, Interactieontwerp en Multimediaontwerpproject (2016). Amsterdam Museum. Op internet: geraadpleegd op 22 februari ISI Media (2016). Welke kleuren zijn het beste voor je website (en je huisstijl)? Op internet: geraadpleegd op 18 maart Jamieson, S. (2004). Likert scales: how to (ab) use them. Medical Education, 38, Miller, R. (2011) MIT OpenCourseWare Lecture 13: User testing. Op internet: edu/courses/electrical-engineering-and-computer-science/6-831-user-interface-design-and-implementation-spring-2011/ lecture-notes/mit6_831s11_lec13.pdf, geraadpleegd op 4 maart Miller, R. (2011) MIT OpenCourseWare Lecture 14: Controlled experiments. Op internet: electrical-engineering-and-computer-science/6-831-user-interface-design-and-implementation-spring-2011/lecture-notes/ MIT6_831S11_lec14.pdf, geraadpleegd op 3 maart Newman, A. (2008). Blessed in Triplicate. Op internet: fashion/sundaystyles/12three.html?, geraadpleegd op 19 maart Hall, W. (2002). Credit Suisse loss worse than expected. The Financial Times, 14 augustus, p. 1. Triggs, P., & Wishart, J. (2010) MuseumScouts: Exploring how schools, museums and interactive technologies can work together to support learning. Computers & Education, 54,

12

13

14

15

16

17