Cyril Directie. Succesvol drummer en muzikale allesvreter

Transcriptie

1 Succesvol drummer en muzikale allesvreter

2 Het is een feest der herkenning voor hem als hij in Deventer arriveert voor dit interview. Zijn hometown de eerste 23 jaar van zijn leven. Cyril Directie, bekend als drummer bij Kane, Total Touch, Hans en Candy Dulfer en talloze andere bekende en onbekende muziekformaties. Momenteel tourt hij met Erwin Nijhoff, zij stonden onder andere op IJsseljazz in Gorssel. Ik ben helemaal betoverd, geweldig om hier weer eens te zijn, zegt hij bij het weerzien met de Nieuwe Markt en het Grote Kerkhof. Dáár woonde mijn zus, dáár woonde een vriend van me, dáár zat een café waar ik speelde en oh ja, daar de oude schouwburg. Toen die wegging kon je de stoelen kopen. Die waren helaas net te duur voor mij. Bouwkunde, Burgerweeshuis en Elegast Ik speelde in vrijwel elke kroeg in Deventer waar live muziek werd gespeeld. In de Elegast, het Zaut der Aarde, Het Gulden Vat. We repeteerden bij Bouwkunde en later in de kelder van het Burgerweeshuis. Pollepel en een afwasteiltje Cyril is in 1970 geboren in de Meiboomstraat in Keizerslanden. Het drummen zat er al jong in. Als peuter van twee timmerde hij er al op los met een pollepel en een afwasteiltje. Ik was als kind ook vaak bij een vriendje in de straat waar we playbackten. Ik was altijd de drummer. Op zijn elfde ging hij naar de muziekschool, die dat jaar voor het eerst haar deuren opende. Ik had les van Hans Potze. Mijn tweede les was tijdens de open dag van de muziekschool en Hans sleepte me mee de balletzaal in, afgeladen met mensen. Ik mocht meteen en improvise mijn drumspel ten gehore brengen. De beste test-case ever!

3 Het drumstel ging in de bakfiets overal mee naartoe. En natuurlijk de optredens tijdens Muziek Totaal. Ik zat in een bandje met Eric Bos, van de rijwielhandel. Jammen in Amsterdam met Trijntje, Tjeerd en Candy Na de middelbare school deed ik toelatingsexamen bij het conservatorium. Bij drie van de vijf werd ik afgewezen! Ik moet nu wel lachen als degenen die me destijds niet goed genoeg vonden voor het conservatorium nu in mijn voorprogramma staan. In Amsterdam werd ik aangenomen, toen nog gevestigd in Hilversum. In 93 ben ik verhuisd naar Amsterdam en toen is het heel snel gegaan. Ik deed mee aan alle jamsessies die ik maar kon vinden. In de jaren 90 kon je in Amsterdam altijd wel ergens jammen. Ik leerde Trijntje en Tjeerd kennen, en Candy. Trijn was erbij op mijn eindexamen en een paar jaar later zaten we in Total Touch. Muzikale allesvreter Als je me vraagt welke stijl ik heb, dan is er geen duidelijk antwoord. Ik ben een allesvreter op muziekgebied, ik moet altijd veel consumeren. Ik speel met veel verschillende artiesten in veel verschillende genres. Jazz, reggae, hiphop, soul. Momenteel zit ik in een band, Jah6, een soort reggae smartlappen. Het levenslied met een reggaebeat, zo noemen we het altijd. Maar ik tour ook met Erwin Nijhoff, een heel ander genre. Wat ik leuker of beter vind kan ik niet zeggen. Er zijn in mijn beleving eigenlijk maar twee soorten muziek: goede muziek en slechte muziek. Bij goede muziek herken je de ziel, daar zit passie in. Dan maakt het genre niet uit. Bij goede muziek herken je de ziel, daar zit passie in. foto s Hes Mundt

4 Freelancer Het is een beetje een paradox: je bent heel bekend, maar je wordt niet herkend. Klopt, ik heb het beste van twee werelden. Ik sta op het podium in de spotlights, maar ik heb verder geen gedoe. Ik heb vrij intensieve periodes meegemaakt in een vaste formatie zoals bij Kane. Dan ontstaat er een hype rondom zo n band, je wordt echt gefeatured. Zeker toen MTV en TMF nog vooral videoclipzenders waren. Je hoort dan als vast bandlid bij het gezicht van de band. Toen was het wel druk hoor. Maar ik ben tegenwoordig vooral freelancer. Het is hectisch maar ook superafwisselend en dat is wat ik zoek. Ik doe theaterproducties zoals Route 66, maar ook veel festivals en ik geef les, workshops. En ik speel iedere woensdag jazz met Hans Dulfer en dat vind ik ook echt te gek. Hans is een enorme inspirator voor me, als muzikant en als mens. Het is altijd feest met hem. Hoe is het om met al die bekende artiesten op te treden? Waanzinnig! Maar dat komt vooral door wat er op een podium ontstaat. Voor mij is het altijd drums geweest en daar ga ik helemaal in op. Maar ik ben me wel heel bewust van mijn omgeving, ik neem alles in me op. Het podium voelt heel natuurlijk voor me aan, als een thuis en ik vind het tof om mensen te vermaken. De chemie tussen de muzikanten ontstaat vanzelf, ook als je elkaar niet kent. Het is een soort taal. foto Krijn van Noordwijk

5 The Police Ik ben een grote fan van The Police. Drummer Stewart Copeland is echt wel een voorbeeld voor me. Hij combineerde punkstijl met reggae, een heel mooi effect. Vorig jaar trad The Police twee keer op in de Arena. Ik ben twee keer geweest. Als ze vier keer waren gekomen was ik vier keer gegaan. Tja, als Otis Redding nog had geleefd zou iedereen toch ook vier keer zijn gegaan? Een andere grootheid voor mij is Art Blakey, met zijn band The Jazz Messengers en hij speelde ook lange tijd met Miles Davis. Een waanzinnige muzikant! Eigen management Mijn dagelijks leven... tja. Een grote hectische bende, haha! Ik treedt s avonds veel op dus ik maak korte nachten. Mijn dagen zijn gevuld met repeteren, ik ben veel onderweg en ik heb 2 of 3 papadagen per week. Door de kinderen moet ik mezelf dwingen bepaalde dingen te doen of juist te laten. Verder geef ik workshops en masterclasses. Het conservatorium in Haarlem bijvoorbeeld organiseert een jaarprogramma waarin een specifieke artiest als uitgangspunt wordt genomen. Ze hebben nu Trijntje gevraagd, met haar oorspronkelijke formatie. De studenten studeren dan enkele maanden het repertoire van Trijntje Oosterhuis, in dit geval heeft het conservatorium er voor gekozen om de begeleiding van de studenten te laten doen door de bandleden van Trijntje die ook op het album A tribute to Stevie Wonder hebben gespeeld. Deventenaren kom je overal tegen Cyril voelt zich nog steeds thuis als hij Deventer binnenrijdt. Ik zocht destijds een groter podium en ben inmiddels ook wel echt Amsterdammer, maar Deventer blijft een superstad. Het voelt hier nu heerlijk rustig voor me. Ik kom trouwens op de een of andere manier overal Deventenaren tegen. Mijn bandleden en vrienden merken dat ook vaak op. Ben ik in Dubai of Japan, hoor ik ineens dat onmiskenbare Deventer accent. Of de stewardess in het vliegtuig blijkt uit Deventer te komen. Ja, ik kom ze overal ter wereld tegen, die gasten. Heel bijzonder. auteur Katja Hogenes