Ir.Reëel. Snel naar de bel. Wetenschap: International linear collider. VTK vs Ekonomika. Architectuur: JDS

Transcriptie

1 Ir.Reëel België - Belgique P.B. Leuven 1 2/649 VLAAMSE TECHNISCHE KRING Semesterieel - Editie 1 : september - november 2010 magazinenummer P Snel naar de bel Wetenschap: International linear collider VTK vs Ekonomika Architectuur: JDS V.U. Karen Helderweirt, Studentenwijk Arenberg 6, bus 0, 3001 Heverlee - Afzender: Vlaamse Technische Kring vzw - gratis exemplaren - Afgiftekantoor: Leuven 1

2 2

3 september - november Wetenschap: Linear collider De resultaten van de Large Hadron Collider komen nog maar binnen of ze hebben alweer iets nieuw voor ogen. Als dat maar goed afloopt... Doorgelicht: VTK vs Ekonomika Ze worden vaak op gelijke hoogte gesteld, maar is dit ook terecht? En wie is er nu eigenlijk het rijkst? Een boeiend dubbelgesprek Cultuur: Werchter Met weemoed denken we terug aan de voorbije festivalzomer. Daarom een Werchter verslag om de summervibes nog niet volledig los te hoeven laten. Architectuur: JDS Julien De Smedt is een bekende naam in de architectuurwereld. Hoog tijd voor een boek. Inhoud 2 Activiteiten: OpeningsTD 4 Proffenwoordje: Lucie Vandewalle 6 Praeses vs Vice 7 Update: Impuls 8 Buitenland: Humasol 11 Wetenschap: Linear collider 14 Activiteiten: Galabal 16 Te land, ter zee en in de lucht 19 Babes & Studs 20 Afterlife: Willy Smout 24 Activiteiten: Alive TD 27 Cultuur: Werchter 29 Revue 30 Telex 32 Sport: Dodentocht urenloop 35 Goedfout 36 Doorgelicht: VTK vs Ekonomika 39 Existenz 40 Architectuur: JDS 42 BEST 43 Culinair 44 Vetcool 46 Ontspanning Redactioneel Hopelijk hebben jullie allemaal genoten van de zomer en zijn de batterijen weer helemaal opgeladen om het volgende academiejaar aan te vatten. Ondertussen hebben we bij VTK natuurlijk niet stilgezeten, maar druk verdergewerkt om er weer een prachtig jaar van te maken. Omdat dit jaar speciaal is - VTK blaast namelijk 90 kaarsjes uit! - proberen we er nog een schepje bovenop te doen. Verwacht je dus maar aan een lustrumjaar om U tegen te zeggen. Ook bij Communicatie voelen we de geest der vrijgevigheid al in actie treden. Hang de poster in het midden van deze Ir.Reëel zichtbaar aan het raam van je kot en maak kans op een geweldige prijs! Colofon Ir.Reëel: Gratis kringblad van de Vlaamse Technische Kring vzw, Leuven Redactie en layout: Laurence Evrard, Karen Helderweirt, Yuri Van Havere, Ruben Wouters Verschijning: 4 maal per jaar, september-decemberfebruari-mei Oplage: 2200 exemplaren Contact: Communicatie VTK vzw, Studentenwijk Arenberg 6 bus 0, 3001 Heverlee, communicatie@vtk.be Advertenties: VTK Bedrijvenrelaties, br@vtk.be Druk: Drukkerij Peeters, Herent 3

4 Proffenwoordje: Lucie Vandewalle Voor archies en bouwkundigen zal de naam Lucie Vandewalle wel bekend in de oren klinken. Ze is het gezicht van alles wat met beton te maken heeft. Ik ontmoet haar in haar kantoor waar, ondanks het nog augustus is, haar hele bureau vol papieren ligt. Het gedacht dat de opkomst van de computer papier onnodig zou maken, wordt hier met het tegendeel bewezen. Maar laten we overgaan tot de orde van de dag. Haar middelbare studies deed ze in Kortrijk waar ze Latijn-Wiskunde volgde. De ingenieursopleiding werd niet echt aangemoedigd in haar school. Dat was toch helemaal niets voor meisjes. Wat brengt een meisje er dan toe om een studierichting te kiezen die onvermijdelijk de stap in een mannenwereld betekent? Zo heb ik dat nooit ervaren lacht Prof.Lucie Vandewalle. Mijn keuze voor de studie Burgerlijke Bouwkunde werd ondermeer bepaald door de positieve ervaringen van één van mijn broers. Bij ons thuis waren we met vier kinderen twee jongens en twee meisjes en mijn ouders vonden dat wij allemaal een goede opleiding moesten volgen. Voor twee werd dat Geneeskunde (ze zijn dokter en tandarts) en ik volgde de voetsporen van mijn twaalf jaar oudere broer en meldde me aan bij de Katholieke Universiteit Leuven om Burgerlijk Ingenieur te studeren. Dus ging ze in 76 haar ingangsexamen doen in Leuven. Maar wel in tweede zit omdat ze de in vele scholen bekende Italië- en Griekenlandreis begin juli niet wilde missen. Ze nam dan maar het risico om slechts één kans voor het ingangsexamen te gebruiken en slaagde meteen. Het werd dan ook haar enige tweede zit van heel haar studieperiode. Burgerlijke Bouwkunde was overigens niet Lucies allereerste keuze. Ze startte aanvankelijk met het idee de richting computerwetenschappen te volgen. Een behoorlijke innovatieve keuze in Ik schrik niet terug voor iets nieuws erkent Prof.Lucie Vandewalle. Helaas bleken de aanverwante vakken binnen de kandidaturen niet zo interessant als ik had gehoopt. Vooral het erg theoretische karakter viel me tegen. Ik richt me liever op praktische, concrete zaken, waarbij je ook zichtbaar resultaat hebt van je werk. Dat is absoluut het geval bij constructies; dus Burgerlijke Bouwkunde was voor mij ideaal! In die tijd zaten we bij bouwkunde met ongeveer 23 studenten in het jaar, waarvan toch vier meisjes. Procentueel is er dus nog niet veel veranderd in het meisjesaantal. Na haar afstuderen in 1981 is Prof.Lucie Vandewalle, op verzoek van haar promotor Professor Fernand Mortelmans, gestart met een doctoraatsonderzoek. Het idee sprak me vrijwel meteen aan en ik heb gekozen me te richten op een indertijd actueel onderwerp : het gedrag van gewapend beton onder zogeheten cryogene (zeer koude) omstandigheden. Precies in die periode werd in Zeebrugge de LNG-terminal gebouwd, bedoeld voor de opslag en hervergassing van vloeibaar aardgas. Dit wordt bewaard bij extreem lage temperaturen van bijna 200 graden Celsius onder nul. Het was belangrijk voorafgaand te weten hoe het gewapend beton van de LNG-terminal zich hierbij zou gedragen, dus richtte ik mijn doctoraatsonderzoek op de hechting tussen wapening en beton, zowel onder normale als cryogene omstandigheden, teneinde een goede vergelijking te kunnen maken. Ook na afronding van haar doctoraatsstudie, in 1988, is Lucie Vandewalle bij de KULeuven gebleven. Dat er ook mooie dingen kunnen ontstaan binnen universiteitskringen kan Professor Lucie Vandewalle beamen. Ze kreeg in haar studentijd nog les van Professor Mortelmans die nu haar echtgenoot is. Hij was toen één van de grote namen binnen het departement burgerlijke bouwkunde. Zijn eerste vrouw kwam helaas te overlijden in 90 en in 95 zijn wij getrouwd. Hij wordt dus nog altijd goed op de hoogte gehouden van het reilen en zeilen van zijn vroegere werkomgeving. Haar studententijd kan ze moeilijk vergelijken met nu. Er werden niet zo veel activiteiten georganiseerd zoals dat nu het geval is. VTK was ook nog niet zo uitgebreid, bijvoorbeeld de cursusdienst bestond toen nog niet en de verkiezingen waren niet zo groots opgezet. De vaakgehoorde kritiek op burgerlijke ingenieurs dat ze te weinig praktijkervaring zouden hebben, is nu toch al minder aan de orde dan vroeger vindt ze. Ze kunnen nu twee vakken stage volgen en bovendien worden er elk jaar verschillende werfbezoeken en lezingen door praktijkmensen georganiseerd. Een andere manier om de contacten tussen universiteit en bedrijfsleven te vergroten, is het aantrekken van deeltijdse docenten, die de rest van hun werktijd in het bedrijfsleven werkzaam zijn. Zij zijn een aangewezen schakel tussen theorie en praktijk. Zij kunnen onze studenten goed voorbereiden op hun toekomstige loopbaan in specifieke vakrichtingen zoals wegenbouw, bruggenbouw, funderingstechnieken, project- en werfbeheer, Dus er worden toch voldoende kansen aangeboden om met de praktijk in aanraking te komen. Een ander vaak gehoord punt is het verschil tussen een ingenieur bouwkunde en een ingenieur-architect. Maar hier heb je ook gradaties in aangezien er drie richtingen bestaan bij de master ingenieur-architect: Architectuurontwerp, stedelijk project en bouwtechnisch ontwerp. De richting bouwtechnisch ontwerp leunt het dichtst aan bij bouwkunde, optie gebouwentechniek. De laatste drie jaren werd er eveneens een projectwerk georganiseerd waarbij ingenieurarchitecten en bouwkundigen van de optie gebouwentechniek samenwerken. De studenten waren hier enthousiast over omdat de bouwkundigen dus leerden hoe een architect denkt en werkt en vice versa. Maar ik merk soms nog wel een verschil bij de ondervraging (examen) tussen een bouwkundige en een archie. Een deel van de ingenieur-architecten is niet zo erg geïnteresseerd in het vak beton. Last van de mannencultuur heeft Lucie nooit gehad. Misschien moet je je in een professionele job wat extra bewijzen als vrouw, maar dat is volgens mij in de beginfase. Zeker dankzij mijn lidmaatschap van diverse nationale en internationale commissies heb ik inmiddels zo n groot netwerk opgebouwd 4

5 dat het niets uitmaakt of ik man of vrouw ben. Ook van mijn studenten krijg ik nooit commentaar als blijkt dat er een vrouw komt lesgeven. Haar mening over de rol van de ingenieur in onze maatschappij is dat er wat meer ingenieurs zich zouden mogen profileren binnen bepaalde beleidsposities, bijvoorbeeld binnen de politiek. Ingenieurs hebben een meer nuchtere kijk op de wereld dan bijvoorbeeld economisten die soms voorspellingen maken, die dan niet uitkomen. Als een ingenieur een foute berekening maakt, kan dit catastrofale gevolgen hebben en dat doet een mens toch wel twee maal nadenken voor je een voorspelling doet. Het weze nog vermeld dat Prof.Lucie Vandewalle hoofd is van de afdeling bouwmaterialen en bouwtechnieken binnen het departement Burgerlijke Bouwkunde. Het stokpaardje van professor Vandewalle is toch wel vezelbeton. Ze was voorzitter tussen 1995 en 2003 van de werkgroep TC162- TDF Test and Design Methods for Steel Fibre Reinforced Concrete binnen RILEM (International Union of Laboratories and Experts in Construction Materials). Vanaf 1998 en nu nog is ze voorzitter van de werkgroep TG 8.3 Fibre Concrete binnen de Fédération Internationale du Béton (FIB). Ik vind die contacten met buitenlandse experts erg belangrijk aldus Lucie Vandewalle. Zo heeft ze vanuit die werkgroepen de kans gekregen mee te werken aan een Europees project over vezelbeton. Ik geniet van het contact met studenten, maar vind het wel jammer dat er hierdoor zo weinig tijd overblijft voor onderzoek, waarnaar ook mijn voorliefde gaat. Dit tijdsgebrek wordt voor een groot deel ook veroorzaakt door het vele administratieve werk dat we moeten doen. Ook de wereld van de bouwkunde is een wereld die niet stil blijft staan. De nadruk ligt nu meer op duurzaamheid. In de jaren 60 lag de nadruk meer op kwantiteit, wat zich na een tijd vertaalde in schadegevallen. Nu primeert kwaliteit. Veel gebouwen worden nu gerenoveerd, eerder dan afgebroken. Nieuwe gebouwen moeten flexibel en zeer energiezuinig zijn. En ook C0 2 -captatie zal een begrip worden binnen de bouwwereld. Want uiteindelijk is de bouwindustrie toch verantwoordelijk voor een groot deel van de C0 2 -productie. Denken we maar aan de productie van cement. Ook het opnieuw gebruiken van afvalstoffen in bouwmaterialen is een hot topic. Dit is trouwens één van de onderzoeksonderwerpen binnen onze afdeling Bouwmaterialen en Bouwtechnieken. Verder merkt Lucie op Ons vakgebied ontwikkelt zich in een goed tempo. Het is alleen soms lastig om innovaties geïmplementeerd te krijgen in de praktijk. De bouwsector is namelijk een behoorlijk conservatief milieu, waarin men gaat voor zekerheid. Bij relatief nieuwe materialen zoals zeer hogesterktebeton of zelfverdichtend beton is de duurzaamheid op lange termijn nog niet voldoende bewezen, waardoor het bedrijfsleven soms terugschrikt voor de toepassing ervan. Ik begrijp dat overigens goed, want bij de bouw kan je je ook weinig risico s veroorloven. Gaat er iets mis in de bouwconstructie, dan heeft dit helaas bijna altijd grootschalige gevolgen waarmee niet zelden mensenlevens verloren Lucie Vandewalle gaan. De stabiliteit van een bouwconstructie is letterlijk van levensbelang, vandaar dat er ook zoveel veiligheidscoëfficiënten zijn ingebouwd. Haar vrije tijd spendeert Prof.Lucie Vandewalle vooral aan koken en soms ook wel tuinieren, natuurlijk is er daarnaast nog het klassieke huishoudelijk werk. Koken is voor mij een soort ontspanning geworden. Mijn man en ik starten dan ook elke avond met het aperitief en hapjes. Ik experimenteer wel eens graag tijdens het koken, niet altijd het dagdagelijkse op tafel brengen. Onze regel thuis is : wie kookt, moet niet afwassen. De regel wordt echter niet altijd gevolgd : met twee opruimen gaat immers zoveel sneller. Kinderen heeft Prof.Lucie Vandewalle niet maar wel hebben ze een hond, Fabius genaamd. Het is zeker een zorgenhond maar haar man en zij zouden hem moeilijk kunnen missen. 5

6 Praeses vs Vice De vakantie is alweer voorbij! Voor sommigen kon hij niet lang genoeg duren, anderen zijn dolblij dat de herexamens achter de rug zijn en nog anderen zetten nu hun eerste stappen in het studentenleven. In welke categorie je ook hoort: de tijd is aangebroken om weer in de dagdagelijkse studentensfeer onder te duiken. Lessen volgen, brossen, rustig op café gaan, zwaar fuiven, studeren,... het begint allemaal weer. Uiteraard staat VTK er nog altijd om je hierbij te helpen en dat deels in een vernieuwd kader! Ook wij hebben niet stil gezeten deze zomer. Je favoriete broodjes-bar, het Theokot voor moest je toch nog twijfelen, ziet er weer fris en oogstrelend uit met een nieuw likje verf en gloednieuwe toog. Ook fakbar t ElixIr heeft enkele kleine verbeteringen ondergaan om jullie nog beter van dorstlessers te voorzien. Vanaf nu geraak je trouwens met je nieuwe lidkaart op elke VTK-activiteit snel binnen en de nieuwe pull is een feit. Dit jaar blaast VTK bovendien 90 kaarsen uit, maar voor we dat gaan vieren komt er een heel semester aan activiteiten op je af. Wat dacht je bijvoorbeeld van het glamoureuze Galabal in november? Of een fakfeestje elke woensdag? Je ziet het, wij zijn volledig klaar voor het nieuwe academiejaar en jij hopelijk ook! Geniet er met volle teugen van en hopelijk tot binnenkort! Vincent Goffin, Praeses Vakantie vakantie vakantie... Sommigen konden er van genieten en sommigen dan weer niet. En met die niet bedoel ik natuurlijk die verdomde 2de zit. Om een kort verhaal, uhm... kort te houden: Uw vice had deze zomer eindelijk gehoopt op zijn eerste eerste zit en zag deze hoop smelten voor het beginnend zomerzonnetje tijdens de bekendmaking van de punten. Het doel van deze zomer was het uitproberen van allerlei recepten van desserts en het zelf maken van mayonaise op SOS Piets wijze. Want SOS Piet is een held, beter dan Bart Kaëll in Meesterchef, beroemder dan Lien Van de Kelder en gewoonweg cooler dan Mega Mindy en hare Toby. Ik deel dan ook een bak bier uit aan degene die den Piet uitnodigt op kot en daarbij VTK promoot! Maar nu eens wat serieuze zaken! VTK is vet cool en dat is natuurlijk algemeen geweten. De verse lading schachten weet dat nog niet allemaal, maar dat leren ze nog wel. Nieuw jaar, nieuwe activiteiten, vers geurende cursussen en een massa s gewillige shiften smachtend om opgevuld te worden door niet te houden medewerkers. Allemaal met de beloning van uw vice: desserts, bonnetjes, medewerkersfeestje... Het kan niet op! Kus, uw vice. Daan van Berkel 6

7 7

8 Buitenland: Humasol Humasol biedt ontwikkelingshulp aan in het domein van de ingenieur. De visie van Humasol beantwoordt aan de actuele noden: groene energie, nieuwe technologieën voor het Zuiden en zelfredzaamheid. Opmerkelijk is dat de zendelingen van Humasol nog student zijn, wat heel wat voordelen oplevert. Humasol doet dit jaar zes keer zoveel projecten als vorig jaar en hoopt deze groei verder te zetten. 1. Ingenieurs en ontwikkelingshulp Ingenieurs en ontwikkelingssamenwerking (OS), het lijkt een mager beestje. We kennen allemaal Artsen zonder Grenzen (AzG) e.a., maar het equivalent bij de ingenieurs is relatief onbekend. Hoe komt dit? Bekende organisaties zijn vaak betrokken bij rampen waarvan de beelden mensen emotioneel aanspreken. Dit zorgt ervoor dat deze organisaties een breed draagvlak hebben en bijgevolg toegang hebben tot financiële middelen. Deze zichtbare rampen waren tot nu toe minder aanwezig in het domein van de ingenieur. Nu komen er echter enkele van formaat aan die ons allen bezig houden: de energieproblematiek, de klimaatverandering, de strijd om drinkbaar water, etc. Financiering is er echter nog niet genoeg, zodat men creatief moet zijn. Humasol probeert dit te doen en draagt zo zijn steentje bij door de inschakeling van ingenieurs in OS. 2. Visie van Humasol Het hoeft geen betoog dat de wereldeconomie nog te veel afhankelijk is van fossiele brandstoffen, die bovendien sterk bijdragen tot het broeikaseffect. De oplossing is een mix van alternatieven maar omvat in elk geval het installeren van duurzame energieinstallaties. Dit brengt ons bij de eerste pijler van Humasol: Humasol focust op ecologische, duurzame projecten. Duurzame energie houdt o.a. in dat aan huidige noden tegemoetgekomen wordt zonder de capaciteit om aan toekomstige noden Hey Joris, aan welk project heb je meegewerkt? De constructie van een kleine windturbine voor de productie van elektriciteit voor de Residencia Estudiantil te Humahuaca-Argentinië. Wat moest je juist doen? Het volledige traject van literatuurstudie, ontwerp en bouw van de windmolen werd door mij en Stijn uitgevoerd. Tevens trachten we nu de werking van de windmolen op te volgen via en telefooncommunicatie. Hoe verliep de organisatie en de samenwerking? Over het hele traject verliep dit heel goed. Via de vrijwilligers van Humasol konden we steeds steun en feedback krijgen zowel vóór als tijdens het project. Ook de samenwerking met de plaatselijke bevolking verliep zeer goed. Zelfs met mijn beperkte kennis van het Spaans was het steeds aangenaam samenwerken en werden we actief betrokken in het leven van de lokale bevolking. Hoe kijk je hierop terug? Een zeer positieve ervaring. Hoewel de voorbereiding zeker niet te onderschatten is, is dit alle moeite waard. Heb je een speciale anekdote die je wilt delen? Na een week amper iets gegeten te hebben als gevolg van een zware diarree was het dan eindelijk zover. Alle componenten van de windmolen waren klaar en moesten in elkaar worden gestoken. Het enige probleem was dat de wieken van de windmolen op een 20 meter hoge toren moest worden geplaatst. Na lang discussiëren hoe we dit alles gingen aanpakken bleek mijn stilzwijgendheid een teken te zijn dat ik me als vrijwilliger opgaf. Bibberend op mijn benen van uitputting en schrik, begon ik mijn tocht naar boven, met één hand de toren vast houdend, met de andere de wieken. Boven op de toren wachtte Mario onze plaatselijke technieker mij op. Zonder veel woorden te wisselen mijn Spaanse woordenschat was immers zeer beperkt slaagden we er in alles correct te assembleren. Na twee maanden werk, tegenspoed en meevallers draaide de windmolen eindelijk! Uiteraard ging dit gepaard met een feestelijke Argentijnse maaltijd. Mijn eerste volwaardige maaltijd na een week bestond uit een goeie portie vlees en wijn. Een mens zou van minder genezen. Kan je het aanraden aan andere studenten? Waarom? Zeer zeker. Het is een geweldige ervaring, de reiskosten en de kosten voor het project worden vergoed en je krijgt er 6 studiepunten voor. Daarbij krijg je de kans om als jonge ingenieur het volledige traject van ontwerp tot constructie te doorlopen, een praktische ervaring die je niet gauw vindt aan de universiteit. 8

9 Buitenland: Humasol tegemoet te komen te hypothekeren. Zijn ingenieurs nodig voor OS? Bij de start van het nieuwe millenium hebben álle 189 lidstaten van de Verenigde Naties de Milleniumverklaring ondertekend, i.e., 8 concrete en meetbare doelstellingen die tegen 2015 een einde moeten maken aan armoede, ziektes, ongelijkheid en milieuproblemen. Om deze doelstellingen te halen, zal de bijdrage van ingenieurs nodig zijn. Objectief nr. 8 luidt deels als volgt: de ontwikkelingslanden moeten beschikken over nieuwe technologieën. Dit brengt ons bij de tweede pijler in de visie van Humasol: Humasol biedt technische en financiële hulp aan in het domein van de ingenieur. Voor de derde en laatste pijler van Humasol citeer ik Marc Vandepitte van : Er is maar 1 probaat middel voor OS: steun een beweging in het zuiden. Onderwijs de lokale partner, zodat die zelf kan instaan voor onderhoud, reparatie en reproductie. Ingenieurs kunnen echt duurzame ontwikkelingshulp bieden. Althans als de lokale partner actief meewerkt en verantwoordelijk is voor het project. Dit verzekert dat de partner begrijpt wat er geïnstalleerd is, zodat hij zelf kan zorgen voor de reparatie en eventueel verdere uitbreiding. Dit nobele doel vereist echter heel wat tijd, iets wat werkende ingenieurs niet altijd hebben. 3. Studenten als zendelingen Humasol heeft voorlopig niet de financiële slagkracht om werkende ingenieurs te vergoeden. Bovendien is er tijd nodig voor OS. Een degelijk project waar er samen met de lokale partner iets gebouwd wordt, duurt al snel 6 weken, een termijn die een werkende ingenieur niet snel onbezoldigd kan vrijmaken. Dus moet Humasol creatief zijn. De zendelingen van Humasol zijn voornamelijk studenten (burgerlijke ingenieurs en industriële ingenieurs), wat grote voordelen biedt: de zending kadert in het vak Industriële stage, wat de studenten een academische omkadering biedt en voldoende tijd creëert voor een voorstudie. Ook garandeert dit dat de opgedane kennis niet verloren gaat (rapport en presentatie). Bovendien heeft de student in de zomervakantie tijd om zes weken in het Zuiden te zitten. Last but not least leren de studenten zelf enorm bij, niet alleen op het technische vlak, maar ook op het humane en socio-culturele vlak. 4. Uitgevoerde projecten Naam: Kenneth Van Den Bergh Studies: 1e master Energie Bestemming: Humahuaca, Argentinië Foto: ikzelf (links) met projectpartner Vincent Everaerts Het project waaraan ik mocht meewerken omvatte het ontwerp en de constructie van een zonneboiler. Deze zonneboiler voorziet de Residencia Ayni in Humahuaca van warm water. Deze Residencia biedt onderdak en studiemogelijkheden aan aan jongeren uit de streek. Daarnaast zet de Residencia zich ook in voor een hele boel nobele doelen (van het promoten van groene energie tot het streven naar gelijke rechten voor de oorspronkelijke indianenbevolking). Het project zelf bestaat uit een ontwerpfase in België en een realisatiefase ter plaatse. Tijdens de ontwerpfase kwam het er vooral op aan om veel informatie te verzamelen over zonneboilers en verschillende concepten tegenover elkaar af te wegen. Tijdens de realisatiefase hebben we dan 1 concept in praktijk uitgevoerd. Hiervoor verbleven we 7 weken in de Residencia. Mijn projectpartner, Vincent Everaerts, is een juist afgestudeerde industrieel ingenieur. Deze samenwerking over de ingenieursgrenzen heen verliep zeer vlot. Onze werkverdeling was wel clichématig; ik deed meer de berekeningen terwijl hij ongetwijfeld de meest praktische was. De samenwerking met de lokale partner en de organisatie ter plaatste liep af en toe minder vlot, dit had veel te maken met verschil in timemanagement. Ook dit is een cliché, maar Argentijnen zijn toch iets minder stipt dan Belgen. Op de vraag wanneer iets gedaan kon worden, kreeg je vaak het antwoord mañana mañana, wat in praktijk vaak volgende week betekende. Ik kijk zeer positief terug op deze stage. Ik heb veel zaken geleerd, zowel als ingenieurs als als mens. Ik kan het dan ook alleen maar aanraden aan andere studenten. Als student burgerlijk ingenieur wordt je overladen met theorie, maar het is pas wanneer je zelf de handen uit de mouwen steekt dat je op praktische problemen stoot. Bovendien is het de ideale gelegenheid om een extra taal te leren. Het eerste project, de bouw van een zonneboiler in Humahuaca, Argentinië, in de zomer van 2007 is uitgevoerd door de oprichters Dieter Duyck en Jeroen Devos. Dit project heeft hen uiteindelijk geïnspireerd tot de oprichting van de vzw. Het zonneboilerproject had als doel om een lokaal project te steunen bij de opbouw van een schooltje voor plaatselijke jongeren. Naast de voorziening van warm water, diende dit project ook om de lokale bevolking een ecologisch besef te geven en om hen aan te leren hoe ze zulks in de toekomst zelf kunnen doen. Het volgende project, in de zomer van 2009, was de bouw van een windturbine, ook in Humahuaca, Argentinië. Er werd in die streek nog geen windenergie gebruikt, zodat ons project een niet te onderschatten invloed heeft. Dit was de eerste maal dat er met twee studenten, Stijn Behets en Joris Van Steenwinkel, van de Katholieke Universiteit Leuven (KUL) gewerkt werd. Aangezien dit proefproject met studenten zeer succesvol bleek, is Humasol op die weg verder gegaan. Dit jaar stuurt Humasol daarom twaalf studenten naar Argentinië en Peru. Dankzij een samenwerking met de solidariteitsgroep La Cascarilla steunt Humasol een schoolproject in La Cascarilla in het noorden van Peru. Daar worden een windturbine, waterkracht- 9

10 Buitenland: Humasol Buenas noches! Qué tal? Even voorstellen: ik ben Kenneth Bruninx, 2de master thermo-technische energie aan onze geliefde universiteit. Wanneer u dit boekje vasthebt, ben ik net terug van een zomer in La Cascarilla, Jaén, Cajamarca, Peru met Humasol. Doe geen poging om het terug te vinden op google maps, La Cascarilla bestaat op de kaart niet. In dat dorpje heb ik samen met Jens Van der Auwera deze zomer 3 maanden gewerkt aan een mini-hydro-elektrische centrale voor het lokale schooltje. Samen met nog 6 andere studenten van onze faculteit Steven de Boeck, Rien De Koster, Samuel van den Bergh, Jonas Debrabandere, Dries Allaerts en Laurens Coox - hebben we in dat dorp een zonneboiler, een windmolen, een mini-waterkrachtcentrale en een net om alles te connecteren geinstalleerd. Op dit moment zou daar voor het eerst licht moeten branden... En heb ik genoten van een heerlijke Belgische friet de kip met rijst en bonen, yuca, bituka en cavia ben ik ondertussen wel beu geraakt. Nu, eind augustus, zijn we in de cruciale fase van het project. Door omstandigheden hebben we veel meer uitgravingen moeten doen, waardoor we heel wat vertraging hebben opgelopen. Het interessantste deel van het project komt er nu aan alle puzzelstukjes beginnen stilaan in elkaar te vallen: zo is vandaag eindelijk de gegoten versie van onze turbine aangekomen. Het zullen nog een intense laatste weken worden om alles klaar te krijgen, maar ik heb er vertrouwen in dat het in orde komt. Zolang er voldoende ezels te vinden zijn om ons materiaal naar beneden te voeren, komt dat allemaal in orde ;-). Er zijn honderden kleine dingen die het leven in La Cascarilla, in Jaén of een reis met 8 burgies en een aanhangsel van wat zotte Peruanen kunnen beschrijven, maar helaas zijn sommige dingen nu eenmaal niet voor publicatie vatbaar en is 1 pagina net iets te kort om 3 maanden samen te vatten. Een ding wil ik toch graag kwijt: omdat ons waterkrachtproject 350 m lager dan en 30 minuten wandelen van het dorp ligt en ik een aantal dagen ervoor een steen tegen mijn knie had gekregen, begon die knie op te spelen. Om de pijnlijke wandeling omhoog te vermijden, besloot ik dan maar beneden te blijven slapen. Dat er slangen en tarantulas zaten had ik zelf al mogen vaststellen, maar goed, die hou je makelijk uit je tent. Ik had gevraagd aan de mensen van La Cascarilla of er andere gevaarlijke beestjes zaten, en ze hadden me verzekerd van niet. Je kan je dan ook voorstellen dat ik wel even schrok toen ik rond een uur of acht twee grote gele ogen en een zwarte kop 10 meter verder tussen de bananenbomen zag opduiken... Ik kan je verzekeren dat ik die nacht met mijn machete in mijn tent geslapen heb. Voor zij die willen weten hoe het nu is afgelopen is met het die waterkrachtcentrale, de rest van het project in Peru of meer willen weten over Humasol: ik help jullie graag verder! Ik ga nu verder genieten van een onvergetelijke zomer bij een frisse pint, hoewel ik morgenvroeg om 6u toch weer achter op een volle Toyota-jeep mag kruipen richting La Cascarilla. Ach, die thesis kan nog wel even wachten ;-) Chao! Kenneth turbine, zonneboiler en elektriciteitsnet gebouwd. In Humahuaca bouwen we dit jaar een biomassaverwerkingsinstallatie en een tweede zonneboiler. 5. Toekomstperspectief Het idee om OS en buitenlandse stages voor studenten te combineren blijkt zeer in trek. Verder groeien is dus de boodschap. Onze aandacht gaat daarom nu uit naar drie kernpunten: een bredere instroom van studenten verwezenlijken, nieuwe contacten met het zuiden leggen en een duurzame relatie met financiële partners opbouwen. 5.1 Bredere instroom van studenten We hebben een goede relatie met de KUL en gaan nu proberen om nieuwe samenwerkingsverbanden te creëren met andere universiteiten. Bovendien zullen we in de toekomst meer en meer streven naar een mix van industriële ingenieurs en burgerlijke ingenieurs. Dit jaar is er een eerste proefproject in die zin met de hogeschool Lessius in Sint-Katelijne Waver. Een industrieel ingenieur-student van die school zal samen met een burgerlijk ingenieur-student van de KUL een tweede zonneboiler bouwen in Humahuaca. 5.2 Nieuwe contacten in het Zuiden Via een call for projects gaan we gemeenten en andere organisaties in België aanschrijven om te vragen of zij hulp kunnen gebruiken in de steun aan hun lokale partner. Vaak staan groene energie-installaties op de agenda, maar is er nood aan know-how. Daar kan Humasol van pas komen. 5.3 Duurzame relatie met financiële partners Geen projecten zonder geld. Wij hebben dit jaar een vruchtvolle poging gedaan om de bedrijfswereld te betrekken bij de financiering van onze projecten. Op deze weg willen wij verder gaan omdat wij voelen dat er veel bereidheid is en ook vele mogelijkheden. We zullen proberen om een vertrouwensband te onderhouden met onze sponsors, omdat een verhoogde stabiliteit ons de mogelijkheid kan geven meer op de lange termijn te plannen. 10

11 Wetenschap: The International Linear Collider Wetenschappers zijn net als kleine kinderen: wat voor speelgoed je ze ook geeft, ze willen altijd meer, groter, duurder, sneller, beter. En dus hebben de wetenschappers die werken met de Europese deeltjesversneller LHC een tijdje geleden hun plannen om een nog grotere en nog prestigieuzere deeltjesversneller te bouwen, voorgesteld aan de Franse president Nicolas Sarkozy: de International Linear Collider, ILC voor de vrienden. En u voelt hem al komen: wie gaat dat ding in elkaar mogen vijzen? Niet de wetenschappers natuurlijk en evenmin president Sarkozy... We kunnen dus maar beter weten waaraan we ons kunnen verwachten! Een deeltjesversneller is een apparaat dat elektromagnetische golven gebruikt om geladen deeltjes tegen een hoge snelheid vooruit te drijven en hen te bundelen in een welbepaalde straal. Die geladen deeltjes kunnen zowel elementaire deeltjes, zoals elektronen, neutrino s en quarks zijn, maar even goed zwaardere atoomkernen. Het klinkt specialer dan het is: je eigen televisietoestel kan je in feite al als een eenvoudige deeltjesversneller beschouwen. Er zijn twee grote types van deeltjesversnellers: die met een elektrostatisch en die met een oscillerend veld. De eerste deeltjesversnellers waren die met één enkele hoge statische spanning. Deze methode wordt nog steeds veel toegepast, maar heeft als belangrijkste nadeel dat er een praktische beperking is van ongeveer 30 MV op het voltage. Om deze beperking te omzeilen is men overgeschakeld van één hoog statisch voltage naar meerdere oscillerende voltages, op een iets lagere spanning. Afhankelijk van de manier waarop de deeltjes worden afgebogen, worden ze versneld in een rechte lijn of in een cirkel. Lineaire deeltjesversnellers versnellen naar een bepaald punt toe aan het uiteinde van de versneller, terwijl in een cirkelvormige deeltjesversneller continu kan versneld worden, omdat de deeltjes oneindig kunnen blijven ronddraaien. Een cirkelvormige deeltjesversneller is ook kleiner dan zijn lineaire variant voor hetzelfde vermogen. Om de deeltjes in hun cirkelbeweging te krijgen, wordt gebruik gemaakt van elektromagneten. Binnen deze groep van cirkelvormige deeltjesversnellers kunnen we dan nog het onderscheid maken tussen de cyclotrons en synchrotrons. Een cyclotron gebruikt een constant magnetisch veld en een elektrisch veld dat oscilleert aan een constante frequentie. De maximale energie die een cyclische versneller kan halen is typisch beperkt door de grootte van de magnetische velden en de kleinste straal van het pad van de deeltjes. Het werkingsprincipe van een cyclotron beperkt de maximale straal en technisch gezien is het ook niet mogelijk de magnetische velden oneindig hoog op te drijven. Synchrotrons hebben deze beperkingen niet. De enige beperking daar is dat een deeltje geladen moet zijn om te versnellen en dat geladen deeltjes fotonen (m.a.w. licht) uitzenden. Zolang de uitgezonden energie kleiner is dan de toegevoegde energie kunnen de deeltjes versnellen. Wat vooraf ging De LHC? Al eeuwenlang breekt de mens zijn hoofd over het ontstaan van het heelal. Een belangrijke mijlpaal in dit denkproces was de bouw van de Large Hadron Collider. Deze ondergrondse synchrotron bevindt zich pal op de Frans-Zwitserse grens in de buurt van Genève en is het grootste door mensen gemaakte apparaat ter wereld. De LHC is op zijn beurt de opvolger van de Large Electron-Positron Collider (de LEP) en is gebouwd in dezelfde cirkelvormige tunnel, met een omtrek van 27 km. Die tunnel heeft een doorsnede van 3,8 meter en ligt tussen 50 en 175 meter onder de grond. Het hele bouw duurde zo n 8 jaar en kostte 6 miljard euro. De LHC is in september 2008 voor het eerst in gebruik genomen, maar 11

12 The International Linear Collider kampte met een groot aantal technische problemen. Het meest bizarre defect betrof een vogel die een stukje brood in het apparaat liet vallen. Door dit ongelukje raakte de deeltjesversneller oververhit en moest het onderzoek weer worden stilgelegd, amper een week nadat het opnieuw was opgestart. Met de Large Hadron Collider hopen de wetenschappers een antwoord te vinden op de meest fundamentele vragen uit de fysica: vragen omtrent de krachten en interacties tussen de allerkleinste deeltjes, de diepere structuur achter tijd en ruimte en dan vooral wat betreft de schemerzone tussen de kwantummechanica en de algemene relativiteitstheorie van Einstein. Een snelle greep uit mogelijke examenvragen voor onze LHC: Bestaan de extra dimensies die vanuit de stringtheorie voorspeld kunnen worden en kunnen we die dan detecteren? Hoe zit de donkere materie in elkaar, die verantwoordelijk is voor 23% van de massa van het heelal? Zijn elektromagnetisme, de sterke en de zwakke kernkrachten verschillende uitingen van dezelfde geünificeerde kracht, zoals voorspeld door de Grote Unificatietheorie of de Theorie van Alles? Waarom is zwaartekracht zoveel grootteordes zwakker dan de drie andere fundamentele krachten? Het is de bedoeling dat de Large Hadron Collider nog zo n twintig jaar actief blijft. De opvolger De ILC? Ondertussen liggen de plannen voor de International Linear Collider al op tafel, die op lange termijn de Large Hadron Collider zou moeten vervangen. De bedoeling is om in 2010 met de bouw te beginnen en deze tegen het einde van de jaren 2010 af te ronden. De onderhandelingen over waar deze deeltjesversneller gebouwd zou worden, zijn nog volop aan de gang. Het ding zou zo n 31 km lang zijn, dat is 10 keer langer dan de langste lineaire deeltjesversneller die nu bestaat. In een rapport werd de totale kost (met uitsluiting van o.a. de prijs van de gronden, noodzakelijke werkzaamheden aan het terrein, onvoorziene omstandigheden en inflatie) geschat op $ 6,65 miljard, dus zo n dikke 5 miljard. Het gastland zou $ 1,8 miljard moeten bijdragen voor terreinspecifieke kosten, zoals tunnels graven en water en elektriciteit voorzien. De Amerikaanse minister voor Energie schat de kosten echter op zo n $ 25 miljard, wat toch nog net een tikkeltje meer is! Het grote verschil tussen de huidige LHC en de nieuwe ILC is dat de deeltjes bij de eerste een cirkelvormig pad vormen en bij de tweede een rechtlijnig pad. Met een cirkelvormig ontwerp kunnen deeltjes over veel langere afstanden versneld worden en blijven de deeltjes die overblijven na een botsing ronddraaien en kunnen ze dus gebruikt worden voor nieuwe botsingen. Er is echter wel één nadeel aan cirkelvormige deeltjesversnellers: deeltjes die langs een afgebogen pad bewegen, zenden noodgedwongen een elektromagnetische straling uit, de zogenaamde synchrotronstraling. Dit resulteert in een energieverlies, dat omgekeerd evenredig is met de vierde macht van de massa van de deeltjes in kwestie. De effectieve botsingsenergie zal hoger zijn in de LHC dan in de ILC, maar de ILC zou het wel mogelijk maken om preciezere metingen te maken van de eigenschappen van de deeltjes die ontdekt worden in de LHC. De International Linear Collider zal bestaan uit twee lineaire elektronenversnellers die 12

13 The International Linear Collider mogelijk maken om deze apparaten kleiner te maken en hun vermogengebruik fors te doen dalen. De hoeveelheid data die bij de experimenten met de ILC en de LHC komt kijken is natuurlijk immens en een geweldige uitdaging voor de computer- en communicatiesystemen. Deze nieuwe technologieën kunnen worden uitgebreid naar andere domeinen, zoals nu al gebeurd met de MammoGrid database. Dit is een database met zo n mammogrammen (gebruikt bij het borstkankeronderzoek), een enorme hoeveelheid informatie die toegankelijk is voor dokters en ziekenhuizen en effectief gebruikt wordt om levens te redden. tegenover elkaar opgesteld staan en samen een lengte hebben van 31 km. Vanuit beide versnellers worden dan elektronen en hun antideeltjes, de positronen, afgevuurd met bijna de lichtsnelheid en een energie van 500 GeV, die dan op elkaar botsen waardoor annihilatie optreedt. Per botsing levert dit een totale energie van 1 TeV, die dan door de omzetting van energie in massa kan gebruikt worden voor de creatie van bijzondere (onbekende) elementaire deeltjes. In tegenstelling tot bij de LHC zullen deze botsende deeltjes puntvormig zijn, en dus niet samengesteld uit andere deeltjes, waardoor ze veel preciezer gedetecteerd en gemeten kunnen worden. Meer dan een deeltjesversneller? Maar de International Linear Collider heeft veel grotere ambities dan alleen maar een supergeavanceerd en superduur meettoestel te zijn. Het zou de wetenschap ook op andere domeinen kunnen vooruit helpen. Een voorbeeld hiervan is positronemissietomografie (PET). Dit is een techniek uit de medische wereld waarbij een driedimensionaal beeld wordt gemaakt van de functionele processen in het lichaam. Hiervoor wordt een radioactieve isotoop, die tijdens zijn verval positronen produceert, ingebracht bij de patiënt. Deze positronen kunnen gedetecteerd worden met een speciale camera en zo kan men een driedimensionaal beeld reconstrueren. Een andere therapie is protontherapie, waarbij een geconcentreerde, doelgerichte dosis van protonen exact op een tumor wordt gericht. Deze behandelingen vergen allebei grote en dure apparatuur. De nieuwe technologieën die gebruikt worden bij de ILC zouden het De supergeleidende technologie die gebruikt wordt bij de ILC zou ook kunnen gebruikt worden om de samenstelling van nucleair afval te karakteriseren. Met deze kennis kan men dan proberen om door middel van neutronenbundels van hoge intensiteit het afval om te zetten in onschadelijke stabiele kernen. In Japan wordt hier momenteel al onderzoek naar gedaan. Maar het hoeft natuurlijk niet altijd zo groots te zijn. De detectoren die ontwikkeld worden om deeltjesbotsingen te analyseren, zouden ook door douanebeambten kunnen gebruikt worden om bijvoorbeeld efficiënt containers te onderzoeken. Maar dat is dus voorlopig nog verre toekomstmuziek. Eerst nog een plek vinden waar ze dat gevaarte mogen neerpoten Yuri Van Havere 13

14 Het startschot van het academiejaar is gegeven en dat betekent dat u opnieuw kan uitkijken naar de gevestigde waarden in de kalender van VTK. Op n daarvan hoeft u niet lang te wachten, want het Galabal des Vlaamse Technische Kring gaat dit jaar door op woensdag 10 november Het decor van deze stijlvolle avond wordt gevormd door de kelders van Cureghem, een unieke, gezellige locatie net buiten het centrum van Brussel. Wij zorgen er zo voor dat u het semi verlengd weekend op gepaste wijze kan inzetten. De avond gaat van start op eigen bodem, met een receptie in de salons van het kasteel van Arenberg. Vanaf daar brengt de gratis busdienst u naar de locatie. Helaas komt aan de meeste goede dingen een eind en zo kan ook het Galabal niet eeuwig doorgaan. Aangezien we veronderstellen dat u graag in uw eigen bed slaapt, kan u nadien nog steeds op de busdienst vertrouwen om u terug naar Leuven te brengen. We denken ook aan iedereen die geen culinair talent is en de zoveelste diepvriespizza (terecht) geen passende maaltijd vindt om een Gala-avond te beginnen. Wie die avond graag extra wil genieten, kan namelijk zoals elk jaar vooraf aanschuiven voor het diner. Zeg nu zelf, het Galabal zou het Galabal niet zijn zonder een geslaagd feestje tot in de vroege uurtjes. U kan er dus met een gerust hart op vertrouwen dat wij daar zullen voor zorgen. Welke DJ s het (al dan niet reeds ontdekte) danstalent dat in u schuilt naar boven zullen doen komen, krijgt u later nog van ons te horen, dus hou de verdere promo zeker in het oog! We vermoeden dat u geen Mister Red Bull of Miss Burn bent en daarom kunt u op elk moment het feestgedruis achter u laten en u onderdompelen in de gezellige rust van de lounge om even op adem te komen. Het is nu eenmaal een must om te kunnen neervlijen in een comfortabele zetel 2

15 met een passend achtergrondmuziekje en ondertussen te vergeten dat die schoenen echt wel niet gemaakt zijn om een hele avond te dragen (voor de vrouwen onder ons dan). Wie zin heeft in een partijtje blackjack of roulette, hoeft voor een keer niet naar Knokke af te zakken, maar kan terecht in de casinozaal. Oefen dus alvast maar uw staalharde pokerface! Voor de afgestudeerden is er opnieuw de gelegenheid om in de Alumnizaal te verzuchten dat vroeger alles beter was. Maar Alumnus, geef toe, stiekem geniet u er wel van om nog eens onder studenten te vertoeven, dus laat die kans niet voorbij glippen! U heeft misschien gemerkt dat we u tot nu toe nog weinig verrassends gemeld hebben. Bereid u echter maar voor op enkele extraatjes die uw Gala-avond nog aangenamer zullen maken, want wij zijn vastbesloten er een onvergetelijk Galabal van te maken Noteer 10 november alvast in uw agenda, hou Het Bakske en de site in het oog voor de latere info en dan kan u bij deze beginnen uit te kijken naar het Galabal des Vlaamse Technische Kring 2010! 3

16 Te land, ter zee en in de lucht Wie kent Te land, ter zee en in de lucht niet? Het zotte Hollandse Tv-programma houdt velen onder ons aan hun televisiescherm gekluisterd in de zomermaanden. Ondanks de ouderdom van het programma - de eerste uitzendingen dateren al van 1971! - heeft het concept nog niets aan succes ingeboet. Dit jaar is er echter een belangrijke verandering. TROS kiest ervoor om het programma uit te brengen samen met VTM waardoor er nu ook opnames in België zijn! Voor degenen die toch uit de lucht komen vallen: een korte schets van het spelverloop. In essentie gaat het eigenlijk om deelnemers die met een zelfgemaakt voertuig een bepaald parcours moeten afleggen om tot bij de bel te geraken. Dit parcours is afhankelijk van het spelonderdeel. En van die onderdelen zijn er vele variaties: Fiets m d r in, Gein op t plein, Hoog en droog, Uitpakken en wegwezen, Er zijn normaal (afhankelijk van het spelonderdeel en editie) drie prijzen te winnen: snelste tijd, grootste pechvogels en origineelste voertuig. Om de acht afleveringen tijdens de zomervakantie bij elkaar te krijgen, zijn er vier opnamedagen voorzien. Twee in Nederland, twee in België. De eerste bij ons is al op 19 juni in Berlare. Jammer genoeg moeten we deze aan onze neus voorbij laten gaan door examens. Zo belanden we op 3 juli in klein Willebroek. Er is eigenlijk weinig reclame gemaakt voor de opnames. Zelfs plaatselijke bewoners zijn niet allemaal op de hoogte. Ook op de juiste locatie (de Vaartkom) blijkt het even zoeken naar een toegang. Dit programma rekent duidelijk op zijn reputatie en naambekendheid om toeschouwers te trekken. Wanneer we aankomen onder een brandende zon, blijkt de oranjewoede van de dag voordien nog niet helemaal bekoeld. Er zijn heel wat Hollanders afgezakt naar ons Belgenlandje om zelf mee te doen of te supporteren voor vrienden of familie. Dit gaat ogenschijnlijk niet zonder oranje outfits of welluidende oranje vuvuzela. Een neveneffect van de winst tegen Brazilië op het WK de dag voordien. Ook op en in het water is er veel beweging. Naast de platformen voor de cameramannen gaan er bootjes van de reddingsbrigade heen en weer. Zij houden zich klaar om mensen uit het water te halen of voertuigen na de finish aan een kraan te koppelen om dezen uit het water te hijsen. Het is toch even wennen aan al dat Hollands geweld in België, maar de coproductie is mooi in evenwicht. Naast de Hollandse presentator Ron Boszhard, mag Adriaan Van den Hoof de kandidaten bijstaan in de laatste spannende momenten voor de start. Ook de deelnemers zijn mooi verdeeld, ongeveer 50% kwam helemaal vanuit Nederland, de andere helft bestaat uit Vlamingen allerhande. De jongsten zijn zelfs maar 14 jaar! Vandaag wordt Snel naar de bel opgenomen. Dit is eigenlijk een relatief eenvoudig onderdeel. De deelnemers moeten van een helling gevolg door een plat stuk. Op het uiteinde van dit platte deel is een oranje zone aangebracht. Hierin moet men stoppen om van daaruit naar de bel te springen, de bel te luiden en zo de tijd stop te zetten. Belangrijk is hierbij dat het voertuig niet in het water 16

17 Te land, ter zee en in de lucht mag terechtkomen ook niet na het luiden van de bel en dat men de grond niet mag raken met de voeten. Uiteraard zijn er veel teams die in hun haast om tot bij de bel te geraken los het water inschieten. Al kan het natuurlijk altijd zijn dat zij net als ons kapot gingen van de hitte en i.p.v. te remmen de snelheid nog een beetje opdreven om toch maar gauw in het water te dobberen. Geen al te slechte beslissing met een watertemperatuur van toch 25 aldus de kikvorsmannen. De karretjes die de revue passeerden verschilden toch wel van degenen die we op TV zagen. Er is iets minder aandacht voor originaliteit en inkleding. Daardoor zijn het eigenlijk vooral veel veredelde gocarts die passeren. Dit is wel jammer, maar wel te begrijpen. Voor de Vlamingen is deelnemen nog nieuw en durven ze hier minder in opgaan dan Hollanders. Deze laatsten zijn al meer gewend aan de format en slaan al iets vaker aan het experimenteren. De mooist uitgewerkte wagentjes waren toch wel de tank of de (iets minder originele) brandweerwagen van je raadt het al de brandweer van Geraardsbergen. Ook al was het een verdienstelijke poging van de brandweer, toch hadden ze beter iets meer aandacht geschonken aan de constructie van hun wagentje zelf. Want toen ze nog maar pas de helling af waren, stuikte hun wagentje plots in elkaar tot groot jolijt van het publiek. Zij waren niet de enigen met een gammele constructie, al waren sommigen wel op voorhand gewaarschuwd. Als je remmen loskomen in de rit naar Willebroek en je ze nog gauw moet vaststeken voor de start, is dit geen goed teken. Ook een losgekomen stuur had zijn rechtstreeks gevolg voor de snelle rit naar beneden. Een deelnemer uit Gent had er eveneens het volste vertrouwen in onder de slogan: Te land, ter zee of in de plaaster. Het werd vooral in het water. De deelnemers volgden elkaar snel op: Kim Possible slaagde erin het onmogelijke te doen door nog voor het einde van de helling het water in te gaan (De mannen hadden het voertuig gemaakt voor hun vrouwen om mee te rijden. Misschien een teken aan de wand?); De New Kids snelden in hun groene bolide tot bij de bel; De Geuzen kwamen trots melden dat ze België van de Belgen kwamen verlossen. Dit werd onthaald op amateur! - geroep en hoongelach uit het publiek toen ze iets later halverwege het platte deel begonnen te slippen om vervolgens in het water te verdwijnen; Iemand vroeg zijn vriendin Wendy (niet eens aanwezig) ten huwelijk om vervolgens in ware Benidorm Bastards stijl naar beneden te gaan, De snelste tijd werd uiteindelijk neergezet door een Hollander die al voor de vijfde keer meedeed (De eerste keer was in 1986). In een scherpe 7 63 geraakte hij met zijn vrienden tot aan de bel. Een grote verbetering van de vorige snelste tijd 10 69, maar niet echt verwonderlijk als je weet dat de laatste keer dat hij meedeed ook in Snel naar de bel was en hij hier ook al het snelste was. Wanneer drie uur later de laatste deelnemer de piste afvliegt, worden de hemelsluizen opgezet. Tijd om een schuilplaats en eten op te zoeken. Oorspronkelijk wilden we nog terugkomen voor de opnames van de tweede aflevering, maar na drie uur kijken heb je het toch echt wel gezien. We wachten wel op de uitzending op TV. Karen Helderweirt 17

18 18

19 19

20 Afterlife: Willy Smout Van één vraag ligt elke ingenieur(-architect) wakker: is er nog leven na dit geweldig formidabele studentenleven?! Deze prangende vraag legden we voor aan Willy Smout. Dertig jaar geleden een student ingenieurswetenschappen zoals u en ik, en tegenwoordig werkzaam als Facility Manager bij Tessenderlo Chemie én een begenadigd verteller. Ik heb hem nog maar net ontmoet of Willy steekt al van wal over den Theo. Dat Theo vroeger, als hij met een aantal studenten in zijn wagen rondreed, áltijd stopte bij café t Volkshuis in een dorpje naast Leuven, omdat de cafébazin hem steevast aansprak met meneer de professor en hij vond dat ronduit geweldig. Of dat Theo nog steeds het record draagt van de student met de hoogste punten hij had altijd in de negentig procent en dat hij één keer een aantal vakken opnieuw heeft gedaan om zeker te zijn dat hij het record had! Les op zaterdag Toen ik in 1973 in het derde jaar van de humaniora zat, brak de eerste energiecrisis uit. Om energie te besparen hebben ze toen het onderwijs op zaterdag afgeschaft. Aan de unief deden ze daar natuurlijk niet aan mee, en dus had ik daar wel terug les op zaterdag. Het is te zeggen: toch tot mijn derde jaar. Toen was het weer van dat en brak de tweede energiecrisis uit. En inderdaad, toen werd ook aan de universiteiten de zaterdag definitief afgeschaft. Gelukkig! En er is nog meer reden om gelukkig te zijn: Op een bepaald ogenblik was er een zekere minister van Onderwijs die het illustere idee had om de studies voor burgerlijk ingenieur op acht jaar te brengen, dus met drie jaar te verlengen. Natuurlijk was daar gigantisch veel protest op. Er is massaal betoogd toen en dat is er dan ook niet doorgekomen. Pfieuw! Zeldzaamheid Elektrotechnisch-werktuigkundig ingenieur, richting mechanica, optie energieconversie. Dat moest Willy allemaal op het korte lijntje naast Studierichting gepropt krijgen. En voor die hele boterham had hij vrijwillig gekozen. Waarom dan wel? Mijn ouders waren arbeiders. We spreken dan over eind jaren 70. In die tijd, zeker in arbeidersmilieus, was Hebben we eigenlijk wel iets aan al die tientallen cursussen?! Het strafste verhaal van wat je met een cursus kan doen, heb ik in de kliniek meegemaakt. In de vakantie voor mijn laatste jaar, kreeg ik een trombose in mijn rechterbeen (een bloedklonter die vastzit in een ader, red.). Dat was helemaal opgezwollen en ze hebben daar dan allerlei Amerikaanse geneesmiddelen op uitgeprobeerd, maar tevergeefs. De dokters hadden het eigenlijk al opgegeven Op een nacht zit ik daar zo wat over na te denken. Je moet weten: bloed stroomt in normale omstandigheden laminair (dat is ontdekt door de dokter Jean Louis Marie Poiseuille, een mens met een speciale plek binnen de fluïdummechanica, red.). Verdorie, zei ik: laminaire stroming, dat zit daar opgeblokt, dat been is in rust, En door die opstopping krijg je dus feitelijk een dode zone in de stroming en daardoor zoekt het bloed een andere weg en komt dat product eigenlijk niet aan de bloedklonter. Ik dacht bij mezelf: als je dat been nu eens onder druk brengt, dan ga je die aders samenknijpen en wordt de doorsnede kleiner. En dan gaat het bloed gedwongen turbulent stromen voor die klonter en dan gaat er wél fysisch contact zijn! s Ochtends heel vroeg ik zie ze nog altijd toekomen! stonden er dan twee professoren aan mijn bed. Na een beetje twijfelen besluiten ze om het toch te proberen. En ze doen het en t is gelukt! Ik ben nadien nog op consultatie gegaan en wat blijkt? Ze passen dat sindsdien nog toe op dergelijke gevallen. Ziedaar mijn kleine bijdrage aan de geneeskunde! Anders gezegd: af en toe een ingenieurscursus vastpakken kan je leven redden! 20