AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK. Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van:

Transcriptie

1 Raad vanstatc /1. Datum uitspraak: 5 februari 2008 AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van: appellante, tegen de uitspraak in zaak nr. 07/20286 van de rechtbank 's-gravenhage, nevenzittingsplaats Maastricht, van 12 december 2007 in het geding tussen: en de staatssecretaris van Justitie.

2 /1 2 5 februari Procesverloop Bij besluit van 14 november 2006 heeft de minister voor Vreemdelingenzaken en Integratie een aanvraag van (hierna: de vreemdeling) om haar een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd te verlenen afgewezen. Bij besluit van 19 april 2007 heeft de staatssecretaris van Justitie (hierna: de staatssecretaris) het daartegen door de vreemdeling gemaakte bezwaar ongegrond verklaard. Dit besluit is aangehecht. Bij uitspraak van 12 december 2007, verzonden op 14 december 2007, heeft de rechtbank 's-gravenhage, nevenzittingsplaats Maastricht, het daartegen door de vreemdeling ingestelde beroep ongegrond verklaard. Deze uitspraak is aangehecht. Tegen deze uitspraak heeft de vreemdeling bij brief, bij de Raad van State binnengekomen op 7 januari 2008, hoger beroep ingesteld. Deze brief is aangehecht. De staatssecretaris heeft een verweerschrift ingediend. Vervolgens is het onderzoek gesloten. 2. Overwegingen 2.1. Hetgeen in het hoger-beroepschrift is aangevoerd en voldoet aan het bepaalde in artikel 85, eerste en tweede lid, van de Vreemdelingenwet 2000, kan niet tot vernietiging van de aangevallen uitspraak leiden. Omdat het aldus aangevoerde geen vragen opwerpt die in het belang van de rechtseenheid, de rechtsontwikkeling of de rechtsbescherming in algemene zin beantwoording behoeven, wordt, gelet op artikel 91, tweede lid, van deze wet, met dat oordeel volstaan Het hoger beroep is kennelijk ongegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

3 /1 3 5 februari Beslissing De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State Recht doende in naam der Koningin: bevestigt de aangevallen uitspraak. Aldus vastgesteld door mr. S.J.E. Horstink-von Meyenfeldt, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. O. van Loon, ambtenaar van Staat. w.g. Horstink-von Meyenfeldt lid van de enkelvoudige kamer w.g. Van Loon ambtenaar van Staat Uitgesproken in het openbaar op 5 februari Verzonden: 5 februari 2008 Voor eensluidend afschrift, de secretaris van de Raad van State, voor deze.

4 :43 FROM ID TOT TT RECHTBANK 's-gravenhage, zittinghoudende te MAASTRICHT Reg.nr: AWB 07/20286 BEPTDN UITSPRAAK van de enkelvoudige kamer voor vreemdelingenzaken in het geding tussen, eiseres, en de Staatssecretaris van Justitie, verweerder. Datum bestreden besluit: 19 april Kenmerk: V-nummer Behandeling ter zitting: 15 november I. PROCESVERLOOP Bij het in de aanhef van deze uitspraak genoemde besluit van 19 april 2007 heeft verweerder het namens eiseres Ingediende bezwaarschrift tegen zijn besluit van 14 november 2006 ongegrond verklaard. Bij laatstgenoemd besluit heeft verweerder afwijzend beslist op de aanvraag van eiseres van 4 september 2006 om een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd in de zin van artikel 14 van de Vreemdelingenwet 2000 (hierna: Vw 2000) onderde beperking Vanwege bijzondere en individuele omstandigheden', door verweerder aangemerkt als beperking 'conform beschikking Minister". Tegen het besluit van 19 april 2007 is namens eiseres op 14 mei 2007 beroep ingevolge de Algemene wet bestuursrecht (hierna: Awb) ingesteld bij deze rechtbank. Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken ingezonden en in zijn verweerschrift geconcludeerd tot ongegrondverklaring van het beroep. Het beroep ia behandeld ter zitting van deze rechtbank op 15 november 2007, alwaar eiseres in persoon is verschenen. Haar gemachtigde mr. J.K.M Hensels, advocaat te Vaals, heeft voorafgaand aan de zitting mededeling gedaan van zijn afwezigheid- Verweerder heeft zich ter zitting doen vertegenwoordigen door mr. R.R. Berkhout, ambtenaar ten de parte m en te. II. OVERWEGINGEN Verweerder handhaaft in het bestreden besluit zijn standpunt dat eiseres niet in aanmerking komt voor bedoelde verblijfsvergunning. Eiseres is niet in het bezit van een machtiging tot voorlopig verblijf (hierna, mw) die overeenkomt met het verblijfsdoel waarvoor ds vergunning is gevraagd. Eiseres valt niet onder óén van de categorieën van het mw-vereiste vrijgestelde vreemdelingen genoemd in artikel 17, eerste lid, aanhef en onder a tot en met f, van de Vw 2000, dan wel één van de categorieën vrijgestelde vreemdelingen genoemd in artikel tweede lid. van het Vreemdelingenbesluit 2000 (hierna: Vb 2000). Evenmin is er in de visie van verweerder sprake van een onbillijkheid van overwegende aard als bedoeld In artikel 3.71, vierde lid, van het Vb 2000, weshalve er geen aanleiding bestaat tot toepassing van de zogenoemde hardheidsclausule. Het vasthouden aan het mw-vereiste is volgens verweerder voorts niet in strijd met artikel 6 van het Europees verdrag tot bescherming van :53 ID P.004

5 =43 FROM ID TÛT P.05/07 Reg.nr AWB 07 / BEPTDN pagina 3 van 4 één van de bij algemene maatregel van bestuur aangewezen categorieën vreemdelingen die zijn vrijgesteld van het mw-vereiste. Het geschil spitst zich toe op de vraag of verweerder toepassing had moeten geven aan de hardheidsclausule, 2oaIs neergelegd in artikel 3.71, vierde lid, van het Vb Naar uit de hiervoor aangehaalde wetgeschiedenis moet worden afgeleid, komt verweerder ter zake van de toepassing van de hardheidsclausule een ruim beoordelingsmarge toe. De weigering van verweerder om in een bepaald geval toepassing te geven aan die clausule zal de toetsing in rechte slechts dan niet kunnen doorstaan, indien moet worden geoordeeld dat verweerder bij afweging van de betrokken belangen niet in redelijkheid daartoe heeft kunnen besluiten. De rechtbank verwijst in dit verband naar de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (hierna: Afdeling) van 9 december 2003 (JV 2004/63). Voorts ligt het volgens vaste jurisprudentie van de Afdeling (zie onder meer haar uitspraak van 26 juni JV 2003/357) op de weg van de vreemdeling om de aan zijn beroep op de hardheidsclausule ten grondslag liggende individuele feiten en omstandigheden te stellen en aannemelijk te maken. Uit de uitspraak van de Afdeling van 22 juli 2005 (JV 2005/354) kan verder worden afgeleid dat het op de weg ligt van de vreemdeling om. indien daartoe aanleiding bestaat zijn beroep op de hardheidsclausule in de fase van bestuurlijke besluitvorming te doen en daaraan ten grondslag gelegde feitelijke stellingen tegenover verweerder aannemelijk Ie maken. De rechtbank is van oordeel dat verweerder zich in redelijkheid op het standpunt heeft kunnen stellen dat niet is gebleken van bijzondere omstandigheden die bij het stellen van het mw-vereiste zouden kunnen leiden tot een onbillijkheid van overwegende aard. Verweerder is tot dat standpunt gekomen op grond van de overweging dat zoals de voorzieningenrechter van deze rechtbank en zittingsplaats ook in zijn uitspraak van 6 maart 2007 heeft uitgesproken, hetgeen door eiseres ia aangevoerd óf asielgerelateerd is óf op geen enkele wijze door eiseres nader is onderbouwd. Ook na de uitspraak van 6 maart 2007 is het door eiseres aangevoerde op geen enkele wijze (nader) onderbouwd. In beroep heeft eiseres nog aangevoerd dat 2lj bevallen is van haar dochtertje en dat zij lijdt aan een postnatale depressie. De rechtbank volgt verweerder in diene standpunt dat deze stellingen vanwege de ex-tunc toetsing in reguliere zaken buiten de beoordeling van het geschil vallen. Bovendien heeft eiseres laatstbedoelde stelling eveneens op geen enkele wijze (nader) onderbouwd. Voor zover namens eiseres een beroep is gedaan op artikel 8 van het EVRM overweegt de rechtbank in navolging van de uitspraak van de Afdeling van 12 oktober 2004 (JV 2004/436) dat bij de beantwoording van de vraag of het niet voldoen aan het mw-vereiste kan worden tegengeworpen geen ruimte is voor toepassing van deze verdragsbepaling. Ook hetgeen namens eiseres overigens naar voren is gebracht, heeft verweerder naar het oordeel van de rechtbank niet tot een ander oordeel hoeven te brengen. De slotsom is dat verweerders standpunt dat geen sprake is van een onbillijkheid van overwegende aard. de (terughoudende) rechterlijke toets kan doorstaan. Bij dit oordeel is voorts nog in aanmerking genomen dat de uit het mw-vereiste voortvloeiende verplichting Nederland te verlaten in beginsel van tijdelijke aard is. Mitsdien wordt mede gelet op artikel 8:70 van de Awb, beslist als volgt :53 ID P.005

6 M3 FROM ID TÛT P-06/07 Reg.nr: AWB 07 / BEPTON pagina 2 van 4 de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (hierna; EVRM), nu niet op voorhand geconcludeerd kan worden dat het eiseres nimmer zal worden toegestaan om hier ten lande gezinsleven uit te oefenen wanneer zij niet zal worden vrijgesteld van het mw-vereiste. Namens eiseres is betoogd dat zij inmiddels is bevallen van een dochtertje en dat zij geborgenheid en bescherming heeft gevonden bij haar vriend, tevens vader van haar dochtertje- De ouders van eiseres zuilen dit niet accepteren en eiseres vreest dat haar familie bij terugkeer naar haar land van herkomst haar iets zal aandoen, immers haar ouders wilden haar uithuwelijken en gelet hierop is eerwraak niet uitgesloten. Bovendien staal eiseres op dit moment onder medische behandeling. De rechtbank overweegt als volgt. Behoudens indien internationale verplichtingen daartoe nopen, wordt een aanvraag tot het verlenen van een verblijfsvergunning ingevolge artikel 13 van de Vw 2000 slechts ingewilligd, indien met de aanwezigheid van de vreemdeling hier te lande een wezenlijk Nederlands belang is gediend of klemmende redenen van humanitaire aard daartoe nopen. Ingevolge artikel 14, eerste lid, aanhef en onder a, van de Vw 2000, voor zover thans van belang, is verweerder bevoegd de aanvraag tot het verlenen van een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd af te wijzen. Ingevolge artikel 16, eerste lid, aanhef en ondar a. van de Vw 2000 kan een aanvraag tot het verlenen van een verblijfsvergunning voor bepaalde tijd, als bedoeld in artikel 14 van de Vw 2000, worden afgewezen, indien de vreemdeling niet beschikt over een geldige mw die overeenkomt met het verblijfsdoel waarvoor de verblijfsvergunning is aangevraagd. Ingevolge het tweede lid kunnen bij of krachtens algemene maatregel van bestuur regels worden gesteld over de toepassing van de gronden, bedoeld in het eerste lid. Ingevolge artikel 17, eerste lid, aanhef en onder g, van de Vw 2000, wordt een aanvraag tot het verlenen van een verblijfsvergunning voor bepaalde tijd als bedoeld in artikel 14 van de Vw 2000 niet afgewezen wegens het ontbreken van een geldige mw, indien het een vreemdeling betreft die behoort tot een algemene maatregel van bestuur aangewezen categorie. Ingevolge artikel 3.71, eerste lid, van het Vb 2000, wordt de aanvraag tot het verlenen van een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd afgewezen, indien de vreemdeling niet beschikt over een geldige mw. Ingevolge artikel 3.71, tweede lid, van net Vb 2000 zijn, op grond van artikel 17, eerste lid. aanhef en onder g, van de Vw 2000, de vreemdelingen genoemd onder a tot en met f van eerstgenoemde bepaling vrijgesteld van het mw-vereiste. Ingevolge artikel 3.71, vierde lid, van het Vb 2000 kan verweerder het eerste lid van deze bepaling buiten toepassing laten, voor zover toepassing daarvan naar zijn oordeel zal leiden tot een onbillijkheid van overwegende aard (de hardheidsclausule). Uit de wetsgeschiedenis (TK , , nr. 7, blz ) blijkt dat de in artikel 3.71, vierde lid, van het Vb 2000 neergelegde bevoegdheid is bedoeld als zijnde discretionair van aard en beperkt van omvang. Gevallen, waaromtrent is voorzien dat het mw-vereiste niet zal kunnen worden tegengeworpen, zijn bij en krachtens artikel 17, eerste Ikf, van de Vw 2000 van dat vereiste uitgesloten, zodat toepassing van de hardheidsclausule beperkt kan blijven tot zeer uitzonderlijke gevallen die door de wet- en regelgeving niet zijn voorzien. In een brief aan de Voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal van 19 september 1997 (TK , , nr. 16. blz. 1) is voorts als beleidsuitgangspunt gekozen dat een beroep op de hardheidsclausule slechts in zeer uitzonderlijke individuele gevallen wordt gehonoreerd. Niet in gescnii is dat eiseres niet beschikt over een geldige mw en dat zij niet behoort tot :54 ID P.006

7 =43 FROM ID Reg.nr AWB 07 / BEPTDN TOT P.07/07 pagina 4 van 4 III. BESLISSING De rechtbank: verklaart het beroep ongegrond. Aldus gedaan door mr. Y.J. KJik in tegenwoordigheid van mr A.J.H. Bosgoed als griffier en in het openbaar uitgesproken op! 2 DEC 2ÏÏ? w.g. A. Bosgoed w.g. Y. Klik Voor eensluidend afschrift, de griffier, Verzonden: 1 4 DEC 2007 Partijen kunnen legen deze uitspraak hoger beroep instellen bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State, Hoger beroep vreemdelingenzaken, Postbus 16113,2500 BC 's-gravenhage. De tenmijn voor het instellen van het hoger beroep bedraagt vier weken na de datum van verzending van deze uitspraak. Ingevolge artikel 85 van de VW 2000 dient het beroepschrift een of meer grieven tegen de uitspraak te bevatten. In artikel 6:5 van de Awb is onder meer bepaald dat bij het beroepschrift een afschrift van de uitspraak moet worden overgelegd. Artikel 6:6 van de Awb Is niet van toepassing. Indien hoger beroep is ingesteld kan ingevolge het bepaalde in artikel 88 van de Vw 2000 juncto artikel 8:81 van de Awb de Voorzitter van de Afdeling bestuursrechtspraak op verzoek een voorlopige voorziening treffen indien onverwijlde spoed, gelet op de betrokken belangen, dat vereist :54 ID TOTAL P.07 P.007

8 =42 FROM 1D TUT K.Wl/UY ADVOCATENKANTOOR HE RAAD VAN STATE INGEKOMEN - 7 JAN 2008 itom^oùv'ijivï Lf AAN: BEHANDELO:OD: vx> PAR: Mr. J.K.M. Hensels Advocaat 6t Procureur AAN de Raad van State Afdeling Bestuursrechtspraak Postbus BC DEN HAAG tevens per fox.: Vaals, 7 januari 2008 Onze ref. : Uw ref. Ind HOGER BEROEP VREEMDELINGENZAKEN INZAKE uitspraak van de rechtbank 's-gravenhage, zittinghoudende te Maastricht, d.d. 12 december 2007, verzonden op 14 december Geven eerbiedig te kennen, geboren op van Turkse nationaliteit, dossiernummer IND: , te dezer zake domicilie kiezende te Vaals aan de Maasirichtcrlaan no. 133 ten kantore van de advocaat en procureur mr. J.K.M. Hensels, die in deze zaak tot haar gemachtigde is gesteld en bepaaldelijk is gemachtigd om dit hoger beroep namens haar in te dienen, komt hierbij in hoger beroep van de uitspraak van de rechtbank te 's-gravenhage, zittinghoudende te Maastricht d.d. 12 december 2007, verzonden op 14 december 2007, met kenmerk: AWB 07/20286 BEPTDN. Appellante kan zich niet verenigen met deze uitspraak voornoemd. Appellante is naar Nederland gevlucht vanwege het feit dat zij werd uitgehuwelijkt tegen haar wil in Turkije. Appellante heeft thans in Nederland een partner met wje zij samen een kind heeft. Door de rechtbank te Maastricht is op 31 juli 2007 het betreffende minderjarige kind van appellante onder voogdij gesteld van de Stichting Bureau Jeugdzorg Limburg. GRJEFI De rechtbank overweegt op pagina 3 van 4 als volgt. De rechtbank is van oordeel dat verweerder zich in redelijkheid op het standpunt heeft kunnen stellen dat niet is gebleken van b[jzondere omstandigheden die bij het stellen van het mw-vereiste zouden kunnen leiden tot een onbillijkheid van overwegende aard. Bezoekadres: Maastrichter laan EN Vaals Postadres: Postbus AB Vaals Tel: Fax: advohensels@hctnet.nl Derdenrekening: t.n.v. Stichting Derdcngelden :53 ID 99* P.001

9 ' = 43 FROM ID TOT P.02/07 ADVOCATENKANTOOR TOELICHTING Appellante is van mening dat de rechtbank onvoldoende rekening heeft gehouden met haar belangen. Zij heeft immers de verzorging en verantwoording over haar minderjarig kind. Dit kind is krachtens rechtelijke uitspraak onder voogdij gesteld van Stichting Bureau Jeugdzorg Limburg. GRIEF II. De rechtbank overweegt op pagina 3 van 4 als volgt. Voor zover namens eiseres een beroep is gedaan op artikel 8 van het EVRM overweegt de rechtbank in navolging van de uitspraak van de Afdeling van 12 oktober 2004 (JV 2004/436) dat bij de beantwoording van de vraag of het niet voldoen aan het m w-vereist e kan worden tegengeworpen geen ruimte is VOOT toepassing van deze verdragsbepaling. TOELICHTING. Appellante is van mening dat nu haar minderjarig kind door een rechterlijke uitspraak onder voogdij is gesteld en zij Nederland dient te verlaten haar het recht op family-life wordt ontnomen. Een afgifte van een machtiging tot voorlopig verblijf zal haar nimmer worden verstrekt in haar land van herkomst omdat zij niet voldoet aan de voorwaarden. Hierdoor wordt het recht op family-life volledig geschonden en zal zij worden gescheiden van haar kind :53 m o*'