Met de Jarah naar Berlijn, 2014

Transcriptie

1 Het is een eind varen, Berlijn. Zo n 800 kilometer heen, daar in de omgeving een beetje rondtoeren, en weer 800 kilometer terug. Voor je het weet zit je op de In vaaruren gemeten in ons geval 245 uren. Wel veel voor 4 weken vakantie. Heen & terug Om in de buurt van Berlijn op een relaxte manier vakantie te kunnen houden, heb ik (Rob) de boot in 2 etappes van 4 dagen naar Brandenburg gevaren. Kilometers vreten, 12 to 15 uren per dagen. De heenweg via de Zuidkant via de Rijn de Duitse kanalen op. Op de terugweg via de Noordkant (Eems, Emden, Delfzijl). Halverwege de boot achtergelaten in de haven van Minden om te werken want dat moet ook af en toe gebeuren. binnenwateren. Qua drukte vergelijkbaar met het Merwedekanaal of de Zuid Willemsvaart. Geen vrachtschepen die je voorbij vliegen, zoals hier op het Amsterdam-Rijn-Kanaal of de grote Rivieren. Eerder andersom je moet je af en toe aan hun snelheid aanpassen omdat passeren niet zoveel zin heeft. Bij de volgende sluis moet je toch op hen wachten. Maar goed, dan ga je 10 km per uur in plaats van 11 of 12. Motersailer Jarah Onze boot, de Jarah, is een motorsailer van x 3.65 meter. Diepgang 1,30 m. Met boegspriet en rubberboot, die er achter hangt, zo n 14 meter lang. Een redelijk robuust scheepje. De mast naar beneden natuurlijk want de laagste bruggen die we tegenkwamen waren ongeveer 4,50 meter hoog. In vergelijking met de Duitse sportsboten die we tegenkwamen, waren een van de grotere. Alleen sommige Nederlandse motorjachten waren groter. Ligplaatsen Er was altijd wel plek. In de haven van Emmerich, in een grindgat langs de Rijn, hadden we de keuze uit vele luxe boxen. In Friedrichsfeld, net van de Rijn af op het Wesel- Dattelnkanal, een mini-haventje met 15 plekken, was precies 1 box vrij. Je moet mensen aan boord hebben die dat doordouwen leuk vinden. Zorgen dat je genoeg eten aan boord hebt. Vroeg op, laat een ligplek zoeken. Al varend zie je een behoorlijk afwisselend landschap voorbij komen, passeer je tal van sluizen en aquaducten en natuurlijk diverse jachthavens en aanlegplaatsen langs de kanalen. Rustig vaarwater Behalve het stuk in Nederland en de 50 kilometer op de Rijn in Duitsland is het over het algemeen heel rustig op de Duitse

2 Ook in Tomberge en Bad Essen en nog veel andere havens konden we probleemloos terecht. De meeste havens zijn klein. Wel zijn electra en water beschikbaar. Een bescheiden douche- en toiletruimte, apart voor dames en voor heren. Meestal geen havenmeester te vinden, maar men vertrouwt erop dat je je gegevens invult op een formulier en het havengeld (grofweg 1,- per meter) in een gesloten envelop in de brievenbus gooit. Ook aan de oevers van de kanalen zijn regelmatig gratis openbare aanlegplaatsen beschikbaar. Weliswaar zonder voorzieningen, maar prima om te liggen, zeker als je laat aankomt en vroeg verder gaat. Voorbereiding We hadden ons goed voorbereid op de tocht. Boeken en routekaarten geleend en op internet gezocht naar verslagen van andere Berlijn-boot-tochten. Zelfs in het voorjaar met de auto wezen kijken in een aantal havens, gewoon om een indruk te krijgen. Overlegd met de havenmeesters (in Minden en Brandenburg) of het mogelijk was de boot er een week te laten liggen. Geen probleem, aldus de havenmeesters. Of we moesten reserveren? Nee hoor, als er geen plek is maken we plek. In Minden, waar ik de boot 11 dagen achterliet omdat ik tussendoor moest werken, was het inderdaad geen probleem. In goed overleg werd er een veilige ligplaats uitgekozen. In Brandenburg echter wachtte ons een verrassing. Toen we in het voorjaar kwamen kijken was er een grote verbouwing gaande. Maar die zou midden juni klaar zijn, zo werd mij verzekerd. Dus: u bent van harte welkom aan onze nieuwe drijvende steigers. Toen we aankwamen bleek het allemaal veel trager te zijn verlopen, dus helaas: geen plek. Verder zoeken dus naar een veilige ligplaats om de boot een week te laten liggen. Ligplaatsen te over, alleen allemaal aan de openbare kade. Segel Verein Einheit Uiteindelijk kwamen we terecht bij de Segel Verein Einheit (SGE), een haventje aan de Havel met enkele tientallen kleine boxen en 1 grotere plek aan een stevige steiger. Die was (gelukkig) vrij en voor ruim een week beschikbaar. De havenmeester en dames van de Schiffersstubchen waren zeer gastvrij en bereid een oogje op de boot te houden. En we konden er goed eten op een mooi terras. Kunstwerken Op het Mittellandkanal kom je niet alleen een gevarieerd landschap tegen maar ook indrukwekkende kunstwerken, zoals de Hindenburgsluis, het aquaduct over de Weser (bij Minden), de schepenlift bij Magdenburg en het - relatief recente - aquaduct over de Elbe. Imposant!! Stuk voor stuk plaatsen om even goed rond te kijken met de camera in de aanslag. Vanuit Brandenburg startten we met onze vierweekse vakantie. Brandenburg is een leuk stadje, zeer de moeite waard om een paar dagen rond te kijken of in de omgeving te fietsen. Of een kanotochtje te maken. Vanuit Brandenburg gingen we op weg naar Berlijn, via Ketzin (waar we het Nederlands elftal hun

3 WK-wedstrijd zagen verliezen van Argentinie) en Potsdam, een stadje vlak bij Berlijn. Potsdam Potsdam heeft heel veel te bieden: een goede ligplaats in de haven Am Tiefer See nabij het scheepsmakerskwartier (voorheen werven en machinefabrieken), dat tegenwoordig een cultureel productiecentrum is met een futuristisch theater. Mooi!! Dan heb je nog het Parc Sansoussi uit de Pruisische tijd, een aantrekkelijke toeristische trekpleiter waar je zo een dag kwijt bent. Ook wel bijzonder is de Glienickerbrucke, een van de grensovergangen tussen Oost en West in de koude oorlog (waar naar zeggen spionnen werden uitgewisseld). Daar loopt de Berliner Mauerweg langs waar je volledig in het besef wat zich daar allemaal heeft afgespeeld in de vorige eeuw - prachtig langs kunt wandelen of fietsen. Vlak bij de haven ook het Hollandisches Viertel, een wijkje met Hollandse geveltjes, heel lang geleden gebouwd voor de huisvesting van Nederlandse immigranten. Een stukje artistiek Postdam met leuke winkel en goede eettenten. En Schloss Cecilienhof dat een belangrijke rol speelde tijdens de beëindiging van de tweede wereldoorlog. Kortom: een fascinerende verzameling van geschiedkundige en culturele bijzonderheden. Je moet er natuurlijk maar zin in hebben in je vakantie, maar het hield ons vijf dagen in Potsdam en we hebben genoten. Berlijn Vanuit Postdam heb je een prima treinverbinding naar hartje Berlijn (uurtje) en per boot zit je in een halve dag in de westelijke meren van Berlijn. In dat merengebied hebben we ons ook uitstekend vermaakt: bij de roemruchte Potsdammer Jachtclub aan de Wannsee en in een klein particulier haventje in Schildhorn (stadsdeel Wilmersdorf). Prachtig weer (32 graden, zon, mooie ondergaande zonnen) en in een uurtje met de fiets (half uurtje met het OV) in Berlijn centrum ( Mitte ). Het was veel te heet om in de stad te gaan liggen, dus dit was een mooi compromis. Fietsen in Berlijn gaat prima. Langs een aantal doorgaande wegen zijn goede fietspaden, al kun je die soms nauwelijks onderscheiden van de trottoirs. En als er geen fietspaden zijn? Rustig aan doen en een beetje uitkijken, net als in NL. Je ziet op een relaxte manier heel veel van de stad. Natuurlijk moesten we ook van West naar Oost over de Spree. Een avontuur, al is het

4 in Mitte wel aan regels gebonden en doorvaren geblazen. In convooi met de rondvaartboten. Je moet de marifoon aan hebben staan (en uitluisteren) anders mag je dat stuk Spree niet op. De passagiers kunnen mooi rondkijken en fotograferen: allerlei architectonische hoogstandjes en overal mensen. Voor de schipper is het geconcentreerd in tempo de ene brug na de andere passeren, tot je het oostelijk deel bereikt, want dat is een eldorado rust met artistiekelingen en stadsnomaden. Langs beide oevers strandtenten, ateliers, af en toe een modern gebouw (het worden er steeds meer). En op het water tal van vlotten waarop een hutje is gebouwd met een buitenboordmotor erachter: recreëren op zijn (Oost)Berlijns. Berlijn is groot. Van West naar Oost is gauw 30 kilometer. Dus voor we aankwamen bij de Zeilvereniging Muggelsee was er weer een dag voorbij. Een gastvrije havenmeester regelde een ligplaats op de kopse kant van de steiger zodat onze honden gemakkelijk aan de wal konden. En net als overal: een en al vriendelijkheid. De volgende dag nog naar Klein Venedig getuft, een kruising tussen Giethoorn en de Westeinder. Met leuke vakantiehuisjes en prachtige villa s. Iets zuidelijker van de Spree loopt van Oost naar West het Landwehrkanal. Het doorkruist Neukoln, Kreuzberg en Tiergarten om in Charlottenburg weer op de Spree uit te komen. Een rustig kanaaltje dwars door het Berlijn van de gewone Berlijners, die met mooi weer lekker zitten te recreëren langs de kanaaloevers. Nauwelijks boten, maximum snelheid 6 kilometer per uur, dus wat wil je nog meer. Als je echt in de stad wilt liggen, zijn er wel mogelijkheden, die te vinden zijn op kaarten en in boeken. Omdat er weinig plek is (vaak niet voor meer dan 5 flinke boten per aanlegkade) kan het volliggen. Maar behalve in het hoofdseizoen, gebeurt dat zelden. Het alternatief, liggen aan de rand van de stad en met fiets of OV de stad in, had onze voorkeur en kunnen we iedereen aanraden. Noordwaarts Onze volgende etappe ging noordwaarts de Havel af richting de Mechlenburger Seeenplatz. Niet dat we daar zijn aangekomen, daarvoor hadden we te weinig tijd. Maar we konden iets van het sfeertje meepikken in de omgeving van Oranienburg.. Oranienburg heeft in het verre verleden een link gehad met ons koningshuis. Mooi kasteel hadden die voorzaten van onze Oranjes. Verder heeft Oranienburg een omstreden geschiedenis met het concentratiekamp Sachsenhausen. De omgeving is mooi, een perfect gebied voor fietstochten. We lagen in de jachthaven van het buurdorpje Lenitz, een minihaventje met twee gastenplaatsen en een uiterst moderne electrische- en waterinstallatie. Alle verenigingsleden waren havenmeester en vonden het maar al te leuk dat we een paar nachten kwamen liggen. Van Oranienburg verder naar Liebewalde en Zehdenick over de Obere Havel Wasserstrasse. Hier heb je zelfbedienings-sluizen. Dat werkt prima. Bij het wachten voor een van die

5 sluizen kwam een van onze honden ongeduldig als ze is op het idee op de kant te springen. Mooi niet dus, want achter de remming waaraan we lagen was eerst nog twee meter water met riet voordat de oever kwam. Wist die hond veel. Dat werd zwemmen dus, over het kanaal naar de overkant want daar was de oever laag en goed zichtbaar. Terwijl we eigenlijk de sluis in moesten, stond de hond in de bosjes aan de overkant. Opblaaskano het water in en de reddingsoperatie kon beginnen. Altijd leuk, honden mee. Overal kom je leuke restaurantjes tegen met goed eten voor een redelijke prijs en met vriendelijke bediening. Verder bereidden we regelmatig een maaltijdje op onze Cobb, een multifunctioneel kook en barbecuetoestel, ideaal voor buiten koken. We hadden vier weken vakantie. In die vier weken hebben we 45 moteruren gemaakt. Dan kom je niet heel ver, maar je hebt wel echt vakantie. We eindigden deze vier weken waar we waren gestart: bij de SGE in Brandenburg. Daar hadden we ook onze auto veilig kunnen stallen op het afgesloten verenigingsterrein voor minder dan 1,- per dag. Na wederom een week werken stond de terugreis naar Almere gepland: weer twee lange weekenden doorvaren. Eerst direct westwaards naar Minden. En het volgende weekend via de Weser naar Bremen, daarna via het Kustenkanal en de Ems naar Delfzijl. Om vervolgens de kortste weg naar Almere te nemen. De Weser is een mooie rivier, aanvankelijk nog gekanaliseerd, later open met getijdenstroom. Dankzij langsvarende zeeschepen heb je het gevoel weer in de bewoonde wereld te zijn. Dan volgt het Kustenkanal: klein en rustig. Om op de Ems stapsgewijs weer te ontdekken wat varen ook al weer inhoudt. Na een overnachting in Leer gingen we vroeg op stap om de getijdenstroom op de Eems-Dollard mee te hebben. Tempo draaien dus. Maar de wind was stevig, erg stevig. En stond die dag recht tegen de stroomrichting in. Dat gaf een enorme golfslag. Het werd een test van onze zeewaardigheid die te wensen over liet. Een van onze passagiers kreeg ernstige zeeziekteverschijnselen. De mast, opgetast en berekend op kanaalgolfjes, begon te schuiven. Het was niet meer leuk. Al onze illusies over stoer zeemanschap vielen in duigen. De boot is dan misschien zeewaardig, maar wij?? De buitenhaven van Emden bracht uitkomst. De havenmeester, een oude(re) wijze man, voorspelde ons dat we begin van de avond of de volgende dag probleemloos konden oversteken naar Delfzijl. Omdat het weekend bijna voorbij was en we weer moesten werken, hebben die oversteek in het volgende weekend gemaakt om vervolgens door te tuffen naar WSV Almere Haven. Berlijn en het vaargebied daaromheen is een prachtige bestemming. Anders dan de Franse rivieren en kanalen waar we in voorgaande jaren regelmatig hadden gevaren. Iets minder pitoresque, maar wel toegankelijker. Of het nu de taal is of de houding van de mensen, we voelden ons welkom (Willkommen). We gaan weer en dan veel langer. In 2016!!