Extra kamers en een couch surfing platform

Transcriptie

1 4 TURN Huis gezocht JAARGANG SEPTEMBER 2021 ONAFHANKELIJK WEEKBLAD UNIVERSITEIT MAASTRICHT AROUND FOR ENGLISH EDITION Júlia Menezes: Een jongen zei dat ik de kamer kreeg als ik met hem op date zou gaan P 6-7 Benjamin Allstedt: Ik ben s ochtends een keer bijna tegen een vrachtwagen gereden, omdat ik in slaap viel P 6-7 Noodoplossingen kamercrisis, maar schrale troost voor honderden zoekenden Extra kamers en een couch surfing platform Studenten die grote problemen ondervinden door de huidige Maastrichtse kamercrisis mogen tijdelijk het onderwijs online volgen. Dat heeft het college van bestuur vorige week besloten. Daarnaast zullen er vanaf oktober zo n twintig kamers bijkomen aan de Heksenstraat. Het aantal is bij lange na niet toereikend. Zelfs niet als daar elf gloednieuwe appartementen van residentie Gerlachus in Jekerdal bij worden opgeteld. In de tussentijd zetten studenten een couch surfing platform op poten dat aanbieders en zoekers aan elkaar koppelt. Vanwege de grote kamernood kwam het college van bestuur van de Universiteit Maastricht vorige week al met maatregelen. Studenten met serieuze problemen kunnen op afstand hun onderwijsgroep bijwonen. Het gaat om degenen die maar moeilijk tijdig en frequent naar de faculteit kunnen komen, aldus UMwoordvoerder Koen Augustijn. Om aanspraak te maken op die nieuwe uitzonderingsregel moet wel een afspraak worden gemaakt met de studieadviseur. Online onderwijs blijft de uitzondering. Beter iets dan niets, reageert Moritz Takacs, studentlid in de universiteitsraad (United Stu- dents of Maastricht), op de maatregelen van de UM, maar hij baalt dat het zover heeft moeten komen. Bovendien zit hij nog met veel vragen. We hopen woensdag, tijdens de plenaire vergadering van de universiteitsraad [na het ter perse gaan van Observant, red.], antwoorden te krijgen van het college van bestuur. We willen exacte cijfers van het aantal zoekenden. We horen dat 450 studenten zich hebben gemeld bij de International Service Desk, maar het zijn er waarschijnlijk veel meer. Ook vragen we ons af hoe het zit met de financiële ondersteuning. Studenten die geldproblemen hebben vanwege de vele kosten van huisvesting en reizen, dus de aantoonbaar schrijnende gevallen, kunnen een beroep doen op het noodfonds van de UM. Maar hoe gaan ze dat uitvoeren? En hoe zit het met allerlei andere aspecten waar een dakloze internationale student mee te maken krijgt? Ze hebben een verblijfadres Illustratie: Simone Golob nodig in verband met hun visa, BSN-nummer en eventuele bijbaan. En belangijker nog: is er een permanente oplossing voor de studentenhuisvestingsproblematiek? SOS Maastricht In de tussentijd heeft Takacs, onder andere met medeuniversiteitsraadslid Freddy Leppert (KAN party), een initiatief uit Groningen gekopieerd: SOSMaastricht. Het is een couch surfing-platform dat aanbieders en zoekers aan elkaar koppelt. Wie voor een korte of langere periode een bank, matras of bed over heeft, kan deze aanbieden via de SOS-site. Een dakloze student wordt vervolgens met hem of haar in contact gebracht. Takacs: We hopen dat meer studentenverenigingen dit project willen ondersteunen. Onder het mom van alle kleine beetjes helpen gaat de UM twee panden aan de Heksenstraat tijdelijk inzetten als studentenhuisvesting. Het gaat om zo n twintig kamers. De gebouwen, voorheen van jeugd- en opvoedhulp Xonar, behoren binnenkort tot het University College Maastricht. Of de kamers via de site van Maastricht Housing in de verhuur gaan, is onderwerp van gesprek, vertelt Maurice Evers, hoofd Maastricht Housing. Wellicht dat ernstig gedupeerden voorrang krijgen. Gerlachus De gemeente heeft nog geen groot leegstaand gebouw uit de hoge hoed getoverd, maar probeert via afspraken met Maastrichtse en Valkenburgse hoteliers kortingen voor long stay verblijf en gesprekken met verhuurders en leegstandbeheerders tot noodoplossingen te komen. Elf nieuwe woningen in zorgcomplex Gerlachus in Jekerdal (huurders wonen er zelfstandig en kunnen er ondersteuning krijgen in de vorm van verzorging of verpleging) gaan in elk geval tot 1 januari in de verhuur voor studenten. De residentie is onlangs verbouwd. De beoogde elf woningen staan nog leeg; die had de gemeente gereserveerd voor gedupeerden van de overstromingen in Limburg in juli. Daar is echter (bijna) geen gebruik van gemaakt. De appartementen van zo n 55 vierkante meter zijn niet de goedkoopste, zegt Evers, maar de prijs (nog niet helemaal duidelijk) kan gedeeld worden door twee, omdat er een duo mag wonen. Evers hamert vooral op de noodzaak van een overstroomlocatie waar niet alleen studenten, maar ook statushouders of andere spoedzoekers terecht kunnen als de nood hoog is. Dat er iets moet gebeuren op de huizenmarkt, op korte en lange termijn, ziet wethouder Heijnen ook. Ze wil koste wat het kost voorkomen dat de stad volgend jaar weer in dezelfde situatie belandt. Hoogstwaarschijnlijk zal hiervoor een vorm van tijdelijke woningbouw noodzakelijk zijn, gezien de lange doorlooptijd van nieuwbouw en herbestemming, meldt ze in een brief aan de gemeenteraad. Om welke tijdelijke locaties het gaat, maakt ze niet concreet. Wendy Degens Zie pagina 6-7 voor ervaringen van studenten P. 4 Eerste generatie Sjoerd Claessens: Zo gauw als de onderwijsgroep voorbij was, snelde ik naar het station en pakte ik de trein P. 5 Opinie: Renovatie van de huidige proefdiervoorziening is een onzinnige gedachte

2 2 Observant 4 NEDERLANDS 23 september 2021 Een grappig voorval, een opvallend nieuwtje, iets interessants wat elders in het land gebeurde: het staat in deze rubriek. Online blijkt blijvertje Ze waren zeker niet allemaal ideaal, de online alternatieven die voor allerlei activiteiten verzonnen werden tijdens de lockdowns. Toch bevielen sommige oplossingen dusdanig goed, dat menig universiteit overweegt ze te behouden. De TU Delft komt nu ook met een concreet plan: met de ervaringen uit de coronatijd in gedachten gooit het de voorlichting aan toekomstige studenten blijvend over een andere boeg. We organiseren nog steeds open dagen, maar gaan over op een kleinschaliger aanpak: we nodigen geïnteresseerde scholieren uit om in kleine groepjes te komen kennismaken op de campus, zo vertelt Pieter Stoter, hoofd Student Communication, aan zusterblad Delta. Hierbij draait het vooral om sfeer proeven. Studie-inhoudelijke voorlichting biedt de TU voortaan volledig online aan. Dat kan namelijk prima vanuit thuis, zo klinkt het. Daarmee laat de universiteit de traditionele open dagen op vaste momenten in het jaar los. Digitale aanval op UM Gaat het bij jullie ook zo traag? Het is bijna twaalf uur, maandagmiddag: het internet hapert. Zul je altijd zien dat het noodlot toeslaat als alle redacteuren eindelijk weer eens fysiek aanwezig zijn. De Observant-website heeft minuten nodig om te laden. Andere internetpagina s trouwens ook. Hoewel: de site van de Universiteit Maastricht werkt wel, merkt iemand op. Dat moet een hack zijn, is dan de eerste impuls van de meeste UM ers. Maar nee, afgelopen maandag bleek het netwerk overbelast door een enorme berg verkeer vanuit Japan, zegt Caroline Roulaux, die de communicatie van de servicecentra doet. Bij een normale piekbelasting is 15 procent van het netwerk overbelast, nu was dat 98 procent. Provider Surfnet heeft het Japanse verkeer geblokt, waarna het probleem verholpen was. De vraag is of het een bewuste aanval op de UM was, of niet? Dat wordt nu uitgezocht. Wildparkeerders en weesfietsen De studenten zijn terug in Maastricht en daarmee ook de vele foutgeparkeerde en achtergelaten fietsen. Dat is niet de bedoeling, moppert de gemeente Maastricht zoals ieder jaar rond deze tijd in haar nieuwsbrief. Ze gaan daarom weer regelmatig fietsen verwijderen. De rijwielen mogen alleen in de (bewaakte) fietsenstallingen staan. En dan maximaal twee weken aaneengesloten. Anders haalt de gemeente de verweesde fiets óók op. Wie zijn vervoermiddel terug wil, moet naar het fietsdepot aan de Gerardusweg. Was voorheen de reis daar naartoe genoeg straf, vanaf 1 oktober is de gemeente strenger. Dan moet de schuldige 25 euro betalen wil hij zijn fiets weer in zijn bezit krijgen. redactioneel Een gezellig studentenhuis De tekenles was net begonnen toen we een vreemd geluid op de eerste verdieping hoorden. Inbrekers?, grinnikten we vragend. Nee, zei de juf, daar wonen tijdelijk twee studenten die dakloos zijn. Ze konden geen kamer vinden, terwijl het toch al half september was. Een vriend had de juf gebeld: die bovenverdieping van jullie, mogen daar niet tijdelijk twee studenten bivakkeren? Ze kunnen geen woonruimte vinden, worden overal afgewezen want ze zijn te oud (27 plus) én ze spreken geen Nederlands. Ja, dat mocht, maar maximaal twee maanden, echt niet langer. Wat? Geen woonruimte? Observant schreef eind augustus nog dat er geen kamernood was in Maastricht. Op dat gebruikelijke piekje na dan, maar dat zou eind september verleden tijd zijn. Hoe anders bleek de werkelijkheid al meteen na het verschijnen van ons bericht. Er is wel degelijk kamernood, inmiddels zijn hotels ingeschakeld, tot in Valkenburg aan toe, en is men naarstig op zoek naar tijdelijke woonruimte. Ook in mijn tijd, veertig jaar geleden inmiddels, was er een tekort aan fatsoenlijke kamers in verschillende studentensteden. Mijn eerste studentenkamer vond ik via een collega van mijn oom. Er was plaats voor mijn bed, bureau en kleine klerenkast. Verder niks. Maar de flatgenoten waren leuk, en mijn beste vriendin woonde twee deuren verder. Maar uiteindelijk wilde ik toch wat meer dan die pijpenla. Na een lange zoektocht vonden mijn broer, drie vrienden en ik een huis in Nijmegen. Wat een luxe, wat een mazzel, opeens hadden we een gemeenschappelijke woonkamer, een keuken, garage en zelfs een klein tuintje. We woonden naast een ouder echtpaar dat zich hoogstwaarschijnlijk vooraf zorgen had gemaakt over die nieuwe buren. Maar dat lieten ze niet merken. Integendeel, opgewekt zaten ze tussen het zooitje ongeregeld aan de koffie, nooit klaagden ze over de (te) harde muziek, en wat waren ze blij toen we met een draadje door de lucht een apart belletje lieten aanleggen op onze overloop zodat zij ons bij onraad of fysieke malaise ze waren immers tachtig plus vanuit hun bed wakker konden maken. Ze hebben nooit hoeven te bellen, maar de fysieke klachten werden zo groot dat ze uiteindelijk naar een bejaardenhuis (dat bestond toen nog) moesten verkassen. Ik weet het, niet iedereen vindt zo n pand, al helemaal niet in deze tijd van enorme krapte, maar ik gun die twee studenten bij mijn juf en al die andere die op zoek zijn naar een fatsoenlijk onderkomen, ook zo n gezellig studentenhuis. Met zulke lieve buren die misschien eerst schrokken, maar al snel de jongelui in hun armen sloten. Riki Janssen PS Vorige keer kondigde ik een verhaal aan voor deze week over onfatsoenlijk gedrag door studenten. Dat houdt u tegoed. Zoals zo vaak in de journalistiek is er opeens groot nieuws. In dit geval: de enorme kamernood die Maastrichtse studenten tot wanhoop drijft. Wekelijks schrijft de hoofdredacteur van Observant over de belevenissen op de redactie.

3 23 september 2021 Observant 4 NEDERLANDS 3 nieuws Een verstoorde menstruatie na een coronaprik Moeten vrouwen zich zorgen maken als hun menstruatiecyclus ontregeld raakt na een Covid-vaccinatie? De universiteiten van Keulen en Maastricht startten vorige week een omvangrijk onderzoek. Sommige vrouwen worden niet meer ongesteld, anderen klagen onder meer over een onregelmatige cyclus, vaginale bloedingen en pijnlijke borsten. Weer anderen, inmiddels in de menopauze, blijken opnieuw ongesteld te worden, zegt Karlijn Massar, onderzoeker aan de Maastrichtse faculteit psychologie en neurowetenschap. Ze melden zogenoemde doorbraakbloedingen. In Nederland telde het bijwerkingencentrum Lareb begin september 1500 klachten over menstruatie na inenting. Maar is er een causaal verband of niet? Dat is de kernvraag in een Maastrichts-Keulse studie waaraan twintig studenten en onderzoekers uit Duitsland, Nederland en Zwitserland meedoen. Je leest allemaal hysterische verhalen op sociale media, zegt Massar, die het onderzoek coördineert, terwijl stress of een dieet de cyclus evengoed kunnen verstoren. Het initiatief komt van studenten van de Universiteit van Keulen, die op internet en in de eigen omgeving een hoop menstruatieklachten hebben verzameld. Sommige vrouwen voelden zich niet serieus genomen door artsen en zochten contact met ons, zegt kartrekker Maria Beyer, derdejaars geneeskundestudent in Keulen. Via via is het idee in Maastricht beland, waar ook de ethische goedkeuring voor de studie is toegekend. Inmiddels hebben de studenten, met geld van hun universiteit, een app laten ontwikkelen, die sinds vorige week klaar is voor gebruik, zegt Beyer. Vrouwen die meedoen, vullen eerst een vragenlijst in over hun ziektegeschiedenis, want eerdere kwalen kunnen Foto: Pexels, Karolina Grabowsk een rol spelen bij een ontregelde menstruatie. Dan wachten enkele psychologische vragen. Daarna houden de deelnemers in de app hun cyclus bij. Zodra ze corona krijgen of besluiten een boostervaccin te nemen, wordt het interessant. Ze dienen minstens drie maanden nauwkeurig te noteren wat er allemaal gebeurt. De resultaten komen volgend jaar. Maurice Timmermans Rek- en strekoefeningen UM Sport helpen bij rugproblemen De rug-, schouder- en nekoefeningen die UM Sport afgelopen jaar aanbood onder de noemer We ve got your back lijken te helpen om klachten te voorkomen of verminderen. Dat blijkt uit een klein onderzoek dat UM Sport heeft laten doen in samenwerking met de vakgroep gezondheidsbevordering. Binnenkort gaat een nieuwe reeks van start. Het idee voor We ve got your back ontstond tijdens de eerste lockdown. We hoorden van mensen dat ze nog meer zaten dan eerst, zegt Nadine Chudy, projectmedewerker en Foto: Pexels, Karolina Grabowsk vitaliteitscoach bij UM Sport. Zitten is een van de oorzaken van rugklachten. In kleine groepjes gingen deelnemers online aan de slag. Zo kon de instructeur kijken hoe iedereen de oefening deed en zo nodig corrigeren. Niet alleen ervoeren de deelnemers na afloop van de 12-weekse serie minder pijnklachten, ze voelden zich ook in het algemeen beter en waren meer tevreden over hun werk. In oktober gaat de training weer van start, wederom online (aanmelden is nog mogelijk). Daarnaast hebben we alle oefeningen op het intranet gezet, al merken we wel dat mensen de vaste trainingsmomenten met een groep een fijne stok achter de deur vinden, zegt Chudy. Wie wil kan ook doorstromen naar de Health&Fitness-kwartiertjes. Dat zijn meer algemene oefeningen om even in beweging te zijn. Je traint ook niet met een vast groepje en je hoeft je niet aan te melden. De links zijn voor alle medewerkers beschikbaar via het intranet. Beide trainingen zijn gratis toegankelijk voor UM-werknemers. Het wordt betaald uit het inzetbaarheidsbudget van zorgverzekeraar CZ, in samenwerking met Arbo-HR, om de vitaliteit van medewerkers te bevorderen. Cleo Freriks Wetenschappers in conflict met Brech over boek Nicky Verstappen De fietser op de hei, een wetenschappelijk boek over de zaak Nicky Verstappen en de veroordeling van Jos Brech, geschreven door rechtspsychologen Robert Horselenberg, Peter van Koppen en juriste Leonie Ebbekink, mag voorlopig niet worden verspreid. Brech en zijn advocaat Gerald Roethof houden publicatie tegen. Horselenberg, universitair hoofddocent aan de rechtenfaculteit, en emeritus-hoogleraar Peter van Koppen, voorheen ook werkzaam aan de UM, hebben een analyse geschreven over de zaak Verstappen, onder andere over het politieonderzoek, het bewijs en hoe de veroordeling van Brech tot stand is gekomen. Via Roethof kregen de onderzoekers het duizenden pagina s tellende strafdossier in handen onder de voorwaarde dat het boek alleen gepubliceerd zou mogen worden met instemming van hem en Brech. Nu is er onenigheid ontstaan en wil Brech voorkomen dat het de handel in gaat. Woensdag 15 september zou een kort geding plaatsvinden, maar dat is voorlopig aangehouden. Horselenberg verwijst naar advocate Jacqueline Schaap die hem en zijn collega-schrijvers bijstaat. Volgens haar proberen de partijen vooralsnog in onderling overleg een oplossing buiten de rechter om te bereiken. In 1998 werd Nicky Verstappen dood teruggevonden op de Brunssummerheide tijdens een kamp van het jeugdwerk uit Heibloem. De rechtbank te Maastricht veroordeelde Jos Brech voor het ontvoeren en misbruiken van de jongen. Ook wordt hem zijn dood aangerekend. Brech kreeg een celstraf van 12,5 jaar. Inmiddels loopt de zaak in hoger beroep. De inhoudelijke behandeling staat gepland voor november. WD

4 4 Observant 4 NEDERLANDS 23 september 2021 serie als eerste van het gezin naar de uni Zo, nu gaat de naam Claessens misschien eens wat voorstellen Foto: Joey Roberts > Sjoerd Claessens, 45 jaar Hoe hij was als student in Maastricht? What you see is what you get, zegt Sjoerd Claessens. Ik was heel nuchter, deed mezelf niet anders voor. Of ik nu in de collegezaal zat óf als badmeester het zwembad in Nederweert in de gaten hield: ik was altijd dezelfde Sjoerd. Wel waren het twee gescheiden werelden, vertelt hij. Zo gauw als de onderwijsgroep voorbij was, snelde ik naar het station en pakte ik de trein. In Nederweert speelde zich mijn leven af: ik woonde bij mijn ouders thuis, had helemaal geen zin om op kamers te gaan. Ik repeteerde iedere zaterdagmiddag met mijn band, we spelen Ierse folkmuziek en Americana. Af en toe hadden we in het weekend optredens in dorpscafés of tijdens een jubileumfeest van de voetbal of andere vereniging. Van mij hoefde het studentenleven niet, ik heb het ook nooit gemist. Daarbij zat hij ook nog een tijdje in een lokale archeologiewerkgroep aan mij is een historicus verloren gegaan. Wat hem verder in Nederweert hield? De Reddingsbrigade waar hij instructeur was. Geld verdiende hij met zijn baantje in het zwembad. Vijf dagen per week. Daar noemden ze hem wel eens gekscherend de professor, maar over zijn studie werd verder niet gesproken. De koningin De ene wereld kon hij achter zich laten om vervolgens met alle gemak in de andere te stappen. Iets waar zijn vader ook al sterk in was. Hij is helaas jong overleden, in 2003, op z n 58 ste. Op zijn uitvaart refereerde iemand aan het moment waarop mijn vader het ene moment sprak met een medewerker van een sociale werkplaats en het andere moment met de koningin die was ooit op bezoek in het dorp vanwege een uitbraak van mond- en klauwzeer of zoiets, mijn vader was aanwezig als gemeenteraadslid. Het maakte mijn vader niet uit wie hij tegenover zich had. Daarnaast hadden pa en ma Claessens hun zoon grootgebracht met het motto: Trek je > vice-decaan onderwijs, rechtenfaculteit > Ging in 1994 rechtsgeleerdheid studeren aan de UM > Geboren in Weert, opgegroeid in Nederweert, samen met zijn ouders, broer en zus niets aan van wat anderen zeggen of van je vinden. Alle studenten van de European Law School werden lid van de studievereniging. Behalve Sjoerd Claessens. Ik had er geen zin in, dus deed ik het niet. Dat stuitte wel op wat onbegrip. Maatschappelijk werker Zijn familie: wat waren het voor mensen, hoe verdienden ze de kost? Ik heb eens op de middelbare school de familiegeschiedenis van Claessens uitgeplozen. Dat ging terug tot in de zeventiende eeuw. De meesten waren simpele arbeiders, metselaar of rondreizend koopman. Toen ik aan de universiteit studeerde, weet ik nog dat mijn vader zei: Zo, nu gaat de naam Claessens misschien eens wat voorstellen, haha. Ik heb het geluk gehad dat ik kon studeren. Mijn vader was het achtste kind in een gezin van elf opa was ongeschoold, dagloner, deed van alles en nog wat. Vader Claessens ging op z n vijftiende op kantoor werken bij de LIMCO, een slachtveecentrale in Weert. Met zijn mulo-diploma (meer uitgebreid lager onderwijs) begon hij aan de sociale academie. Hij werkte vervolgens als maatschappelijk werker in de gehandicaptenzorg, maar bleef ambitieus. Hij had ooit het plan om in Groningen te gaan studeren, agologie. Maar daar zag hij toch vanaf. Mijn moeder had een zwaar gehandicapte zus die in een instelling verbleef. Ze hadden zorgverplichtingen en het lukte niet om alles te combineren. Op allerlei andere manieren vond hij zijn weg, als gemeenteraadslid bijvoorbeeld, voor een D66-achtige partij, en als bestuurder van een woningcorporatie. Je moet er zelf wat van maken, die no-nonsens instelling hadden mijn ouders allebei wel. Geen atleet Zijn moeder was kleuterleidster, totdat ze niet meer mocht toen ze trouwde. Van rechtswege ontslagen. Was hij met een juf als moeder dan ook het beste jongetje van de klas? Nee hoor. Ik was, zeg maar, erg goed in het afwegen van investeringen en opbrengsten. Havo-advies kreeg ik. Dat was prima, maar mijn moeder had steeds het gevoel dat er meer in zat. Dat stimuleerde ze. Na de brugklas stroomde ik alsnog door naar het vwo vooral in de onderbouw was het spannend, maar ik ben uiteindelijk best respectabel van het vwo afgerold. Dat ik zou gaan studeren was vanzelfsprekend, hoewel ik helemaal geen positief beeld had van het studentenleven: wat in een zaal hangen en luisteren naar iemand die een verhaal houdt. Een studie geschiedenis had voor de hand gelegen, het was mijn lievelingsvak, ik verslond geschiedenisboeken, maar wat kon je ermee? Docent worden op een middelbare school? Dat zag ik niet zitten. Ik heb nog een paar seconden aan de Koninklijke Militaire Academie (KMA) gedacht, maar je moet er zoveel lichamelijke dingen voor kunnen. Nou, ik weet van mezelf: ik ben géén atleet. Bovendien ben ik niet goed in het aannemen van orders. En wie voor de KMA kiest, zal intern moeten gaan. Dat paste al helemaal niet bij de wensen. Ik wilde thuis blijven wonen. Rechtsregels Veel vrienden gingen studeren in Tilburg. Claessens reisde als enige naar Maastricht. Waarom rechten? Het was ooit aan bod gekomen tijdens een les maatschappijleer, over hoe een samenleving functioneert, hoe rechtsregels daarin werken. Bovendien was ik graag met teksten bezig en daar krijg je als jurist nogal mee te maken. In Maastricht viel alles op z n plek. De studie ging me makkelijk af. Na een jaar rechtsgeleerdheid switchte ik naar European Law School. Toch omschrijft Claessens de keuze voor de juristerij als een toevalligheid. Ik noem me in de eerste plaats een onderwijsprofessional en pas in de tweede plaats jurist. Ik heb een eigenwijs pad gevolgd; het heilig vuur voor onderzoek typisch voor een universiteit heb ik nooit gehad. Ja, ik ben gepromoveerd, het was simpelweg een manier om verder te komen. Maar voor mij is het aansporen van mensen het allerbelangrijkste, ik wil ze inspireren en enthousiasmeren. Heimwee Niet voor niets staat hij nog regelmatig in collegezalen of schuift hij aan bij onderwijsgroepen. En zijn bestuurlijke functie als vice-decaan onderwijs komt ook niet uit de lucht vallen. Ik heb een mening over het onderwijs, wat we van studenten zouden moeten vragen, wat we hen moeten bieden. Ieder individu heeft aandacht nodig en moet zijn of haar eigen pad kunnen volgen. Hij vertelt over zijn jaartje Engeland na zijn afstuderen. Hildegard [Schneider] en Aalt-Willem [Heringa] dachten dat het gezond voor mij zou zijn als ik in het buitenland een master zou doen. Het werd Nottingham. Pfff, ik had heimwee, miste mijn vertrouwde leven, de structuur. Die reis kwam veel te vroeg voor mij. Ik weet inmiddels dat ik om te kunnen functioneren een omgeving nodig heb waarin ik me thuis voel. Wendy Degens Voor deze serie interviewen we wekelijks studenten of wetenschappers die als eerste in hun gezin zijn gaan studeren aan een universiteit.

5 23 september 2021 Observant 4 NEDERLANDS 5 achtergrond Half miljoen euro om zintuigenonderwijs op te zetten Hoe meer zintuigen je gebruikt, hoe meer je leert Een dokter moet goed kijken, luisteren (door een stethoscoop), ruiken, voelen en soms zelfs proeven. Een kunsthistoricus moet een kunstwerk nauwkeurig observeren. En zo zijn de zintuigen voor nog veel meer beroepen van belang. Voor de zomer ontving Emilie Sitzia, universitair hoofddocent bij de Faculty of Arts and Social Sciences, de Comenius Leadership Fellowship 500 duizend euro voor drie jaar om zintuigenonderwijs aan de Universiteit Maastricht en voor andere geïnteresseerde universiteiten op te zetten. Tijdens je opleiding is het van belang dat je de zintuigen traint, maar gebeurt dat eigenlijk wel? We gaan ervan uit dat het impliciet in ons onderwijs zit, zegt Sitzia. Maar het is geen apart blok en het wordt ook niet beoordeeld. We weten niet of studenten in dat opzicht vooruitgang boeken. Samen met onderzoekers Anna Harris en Joost Dijkstra gaat Sitzia onderzoeken hoe het trainen van de zintuigen meer naar voren kan komen in het onderwijs en hoe je studenten erop kunt beoordelen. Ze werken daarbij samen met Ilse van Lieshout van Marres Huis voor hedendaagse kunst, die al jaren de interactieve workshops Training the Senses organiseert, waarbij het draait om het verwerven van zintuiglijke kennis. Uiteindelijk willen we een online platform en een fysieke ruimte. Op het platform kunnen docenten digitale lessen vinden die ze met een paar kleine aanpassingen geschikt kunnen maken voor hun opleiding. Want het is niet alleen voor de arts en kunsthistoricus van belang, ik kan me zomaar voorstellen dat je ook bij marketing of in de rechtszaal je zintuigen hard nodig hebt. In de fysieke ruimte komen materialen te liggen die kunnen helpen bij zo n zintuigenles. Zo ver is het nog niet, het team gaat dit jaar eerst de literatuur bestuderen. Daarnaast willen we veel zintuigelijke experts interviewen. Denk bijvoorbeeld aan een chef, een parfummaker, een choreograaf, zegt Sitzia. Ook willen we een studenten denktank opzetten. We zijn namelijk heel benieuwd hoe zij hierover denken. Sitzia denkt dat deze vorm van onderwijs niet alleen belangrijk is om de zintuigen te trainen, maar ook om andere manieren van leren te introduceren in het curriculum. Het onderwijs is erg visueel en auditief gericht. We deden een keer een test met een groep. Ze moesten een lichaamsdeel omschrijven, maar mochten alleen geluiden maken. Of alleen beschrijven hoe dat lichaamsdeel voelt. Dat vinden mensen lastig, terwijl vertellen hoe het eruit ziet veel makkelijker is. Uit onderzoek blijkt dat hoe meer zintuigen Foto: Pexels, Tetyana Kovyrina je gebruikt bij het bestuderen van nieuwe stof, hoe meer je leert. Dat zie je ook in de praktijk: studenten herinneren zich vaak meer van een tripje naar een museum dan van een college. Zeker na al het online onderwijs van het afgelopen jaar moeten we het stimuleren om sociaal en sensorisch te leren. Probeer iets onvoorspelbaars in het curriculum te stoppen. Cleo Freriks opinie Renovatie huidig proefdiercentrum is onzinnige gedachte Met verbijstering las Allert Andela vorige week in Observant het artikel over de plannen om het oude proefdiercentrum aan de Universiteitssingel 50 te renoveren en die van een nieuw biomedisch centrum in de ijskast te zetten. Bestuurders moeten volgens hem creatiever zijn en niet alleen maar naar de centen kijken. In het bericht (16 september) over de Centrale Proefdiervoorziening (CPV) wordt gerept over te hoge kosten, waarbij college van bestuur en bestuur FHML niet tot een overeenstemming konden komen. Tegelijk wordt gesteld dat de huidige CPV een renovatie, zonder inhoudelijk of wettelijk bezwaar, zou kunnen ondergaan. Nieuwbouw is een fundamentele investering en gericht op een toekomstige situatie. Renovatie is een investering gericht op een verbetering van een verouderde situatie. Nieuwbouw voor een proefdiercentrum is een hoogwaardig laboratorium waarin allerlei functies en condities verenigd moeten worden en dat toekomstbestendig moet zijn. Daarnaast is het maatschappelijk debat dusdanig verhard dat allerlei kostenverhogende maatregelen moeten worden genomen om de veiligheid van medewerkers, dieren en materiaal te kunnen borgen en diverse goederenstromen zonder last en overlast te kunnen uitvoeren. Renovatie van de huidige CPV (geconcipieerd in 1990) is dan een onzinnige gedachte. De CPV is ondergebracht in het gebouw aan de Uns50, waarvoor, jaren te laat, een rigoureuze opknapbeurt te wachten staat. Helaas heeft een bestuurder de begrootte kosten, 98 miljoen, eenzijdig en ongemotiveerd teruggebracht tot 70 miljoen. De renovatie van Uns50 is nodig om de veiligheid van werken op orde te krijgen! Hoe dan ook gaat er hier ruimte verloren om de noodzakelijke installatietechniek mogelijk te maken. Onderdeel van dit ruimteverlies is dat de huidige CPV moet verdwijnen. Indien niet, dan heeft dit consequenties voor het onderwijs, met name anatomie-onderwijs en nieuwe ontwikkelingen op het gebied van onderzoek, zoals regeneratieve geneeskunde. Verder, als tot renovatie van de huidige CPV wordt overgegaan, zal gedurende lange tijd geen proefdieronderzoek mogelijk zijn. Dat is kennelijk geen kostenpost? Ook de logistiek van de CPV en de dientengevolge bestaande overlast zit niet op de goede plek: ingeklemd tussen azm, Maastro Clinic en Uns40, tussen patiëntenstromen en fietsverkeer voor FHML en FPN. De kosten van nieuwbouw worden blijkbaar te hoog ingeschat. Dat lijkt reëel, maar kennelijk is er geen wil, laat staan visie, om deze noodzakelijk geachte nieuwbouw te leiden naar een positieve besluitvorming. De creativiteit om te komen tot oplossingen komt kennelijk niet verder dan boekhouden. Juist door inhoudelijke of organisatorische keuzes te maken, kan men tot goede oplossingen komen, ook budgettair. Nijmegen heeft dit laten zien met een dependance voor de grotere dieren. Dit leidt tot de conclusie dat de bestuurders van de UM niet in staat zijn om investeringsbeslissingen breder te zien dan een geldkwestie. Het doel van een investering is kennelijk uit zicht. Dus hier geldt, in goed Nederlands: beter ten halve gekeerd, dan ten hele gedwaald. Allert Andela Oud projectmanager FHML voor Vivarium/ BMC en renovatie Uns50

6 6 Observant 4 NEDERLANDS 23 september 2021 Kamercrisis Tja, wie als student geen geschikte kamer kan vinden, moet iets anders bedenken Er gaan verhalen de ronde over slapen bij vrienden op de bank, in een hotelkamer, in een dure vakantiewoning, zelfs in de auto. Observant sprak met enkele studenten. KNIKKEBOLLEN ACHTER HET STUUR Benjamin Allstedt schreef zich in bij verschillende universiteiten. Toen hij besloot om voor het University College Maastricht te gaan, was het eind juli. Véél te laat om een kamer te vinden, realiseert hij zich nu. Hij heeft er nog altijd geen en reist daarom elke lesdag op en neer vanuit Keulen, waar zijn ouders wonen. Op een goede dag anderhalf uur heen en anderhalf uur terug, op een slechte twee uur per rit. Tijd die hij liever aan zijn studie zou willen besteden. In de eerste twee weken deed ik al het werk dat ik moest doen, maar dat was niet vol te houden. Ik kwam thuis, ging studeren en dan sliep ik vijf of zes uur. Ik ben een keer bijna tegen een vrachtwagen gereden op de snelweg, omdat ik in slaap viel. Nu doet hij minder voor zijn studie en voor nu geeft dat meer rust, maar ik weet dat ik dat werk ooit een keer moet inhalen. Ook zijn ambitie om hoge cijfers te halen staat op een laag pitje. Mijn doel is nu om de vakken gewoon te halen, zegt hij teleurgesteld. Ik wil in het derde semester op uitwisseling en daar moet je goede cijfers voor hebben. De rest van zijn tijd gaat naar de kamerzoektocht. Op zeker vierhonderd kamers reageerde hij al. Zonder succes. Van intimiderende huisbazen tot bedriegende huisvestingsorganisaties. Maasland Relocation heeft de meeste kamers. Als je daar snel reageert hoor je bij de acht mensen die kans hebben op een kamer. Laatst kreeg ik een mailtje dat ik bij de gelukkige acht hoorde. Er stonden nog vijftig mensen in de CC. Ik dacht dat ik in oktober wel een kamer zou hebben. Ik hoop nu dat ik hier in november woon. Tekst: Cleo Freriks, Yuri Meesen, Dennis Vaendel Illustraties: Simone Golob

7 23 september 2021 Observant 4 NEDERLANDS 7 achtergrond IK VOEL ME NIET WELKOM IN MAASTRICHT Het was zeker niet de eerste keer dat hij een kamer zocht, maar nog nooit was het zo moeilijk. De Franse Mathis Cayuela, masterstudent European Public Affairs, kwam eind augustus naar Maastricht. Ik was online al begonnen met zoeken en had voor zeventien dagen een hotel geboekt. In die tijd moest het lukken, dacht ik. Maastricht Housing, woningcorporaties, kamerbureaus in de privésector, makelaars en Facebookgroepen: het liep allemaal op niets uit. Ik ben zelfs nog nooit uitgenodigd om te komen kijken. Zijn budget van 500 euro in de maand lijkt hem vrij redelijk, maar blijkt veel te laag voor wat er nog beschikbaar is. Uiteindelijk vindt hij een studio in Heerlen. Eind goed, al goed? Niet voor Cayuela. Dit is niet waarvoor ik hier naartoe ben gekomen. Ik wilde leven en studeren in de internationale sfeer van Maastricht. Nu ga ik iedere dag met de trein op en neer. Cayuela blijft dus zoeken in Maastricht, maar heeft niet veel hoop. Daarvoor zijn er voor een mannelijke internationale student te veel obstakels, zegt hij. Bij Maastricht Housing werken ze op inschrijftijd (bij de woningen van de woningcorporaties, red.). Wie het langst staat ingeschreven meestal Nederlanders omdat zij weten hoe het werkt mag als eerste gaan kijken. Veel flats zijn, behalve hoog in huur, ongemeubileerd. Zoals veel internationale studenten blijf ik korter dan een jaar. Dan ga ik geen vloer leggen en meubels kopen. Op Facebook wordt er ronduit gediscrimineerd. Dan staat er Dutch only of girls only. Ik begrijp niet dat de gemeente dat toelaat. Al met al voelt hij zich niet welkom in Maastricht. De universiteit adverteert met het feit dat ze zo internationaal is. Maar een basisbehoefte als een woning is er niet te vinden. Ik had graag van tevoren geweten dat er een huizencrisis was. Hij hoopt dat de universiteit hem kan compenseren. Voor de treinkosten: ik betaal 170 euro per maand, een Nederlandse student reist gratis. Daarbij was ik 1300 euro kwijt aan een hotel, bovenop de 13 duizend euro die ik sowieso betaal aan collegegeld. Maar ik zou ook graag meer mentale steun krijgen. Dit levert veel stress op en ik ben bezorgd over hoe het mijn studie gaat beïnvloeden. IK KON ME NIET CONCENTREREN EN OVER EEN MAAND ZIJN DE TENTAMENS AL Met een grote glimlach begint Eloïse Perche, masterstudent International Law, het gesprek met goed nieuws: ze heeft een woning gevonden. Het is een flat duurder dan ik zou willen, ik had liever een kamer gehad, maar inmiddels neem ik alles aan en 1 oktober krijgt ze de sleutels. De zorgen van de afgelopen maanden zijn nog niet helemaal verdwenen. Ik ben nog steeds bang dat ze bellen om te zeggen dat het toch niet door kan gaan. Eind augustus rijdt Perche met haar ouders vanuit hun woonplaats Lyon naar Maastricht. Ze had aan de Inkom mee willen doen, maar gebrek aan huisvesting weerhoudt haar daarvan. Toch maakt ze zich geen zorgen. Een vriendin van me woonde al in Maastricht. Ze zei: Het is soms lastig, maar uiteindelijk vindt iedereen een kamer. Eenmaal hier gaat ze alle kamerverhuurders af, maar telkens krijgt ze hetzelfde antwoord: Sorry, we hebben niets meer. Ik had een budget van euro, waarbij 600 euro het absolute maximum was. De enige dingen die beschikbaar waren, kosten euro per maand. Na een tip via LinkedIn belandt ze in een long-stay hotel in Maastricht. Kosten: 850 euro voor een maand. Maar mijn ouders zeiden: Doe het maar. Er volgt een tijd vol zenuwen. Ik sliep er slecht van, kreeg acne van de stress. Dit is de eerste keer dat ik in het buitenland woon. Ik voelde me erg alleen. Ik kon me niet goed concentreren op mijn studie en over een maand zijn de tentamens al. Perche hoopt dat de UM en de gemeente snel met tijdelijke noodoplossingen kunnen komen. Bijvoorbeeld een sporthal, dan heb je in ieder geval een bed. Zelf voelt ze zich een geluksvogel omdat ze iets gevonden heeft. Maar eigenlijk is dat raar, het zou gewoon normaal moeten voelen. EEN KAMER IN RUIL VOOR SEKS Het is niet de eerste keer dat ze in het buitenland een woning zoekt: de Braziliaanse Júlia Menezes studeerde eerder in Portugal en Polen. In mei begon ze al met zoeken naar een kamer in Maastricht. De opbrengst van die zoektocht bestaat vooralsnog echter alleen uit slechte ervaringen. Een situatie als deze heb ik nog in geen enkel land meegemaakt. Omdat de nood hoog is, krijgen verhuurders een machtige positie. Het ergste dat ik meemaakte: een jongen zei dat ik de kamer kreeg als ik met hem op date zou gaan. Toen ik dat weigerde, merkte hij op: Alleen seks is ook goed. Van haar studiegenoten hoort ze vergelijkbare verhalen. Acht van de 24 internationale studenten die ook aan de master European Public Affairs zijn begonnen, zoeken nog steeds een woning. Het zou me niks verbazen als mensen gaan stoppen met hun studie. Je gaat jezelf afvragen: is dit het nog waard? Het constant wisselen van slaapplaats, het internet afstruinen naar advertenties, het reizen, de stress en teleurstellingen: het is allemaal zo overweldigend. Mentaal ben ik ontzettend moe. Aan studeren kom ik nauwelijks toe. Het lukte me deze week niet om een opdracht in te leveren. Binnenkort heb ik een tentamen, maar daar heb ik nog niet voor kunnen leren. Op dit moment kan ze in iemands huis in Heerlen verblijven, maar daar moet ze eind deze week weer weg. Mijn vriend woont in Brussel, dus waarschijnlijk ga ik naar hem toe. Mijn studieadviseur vertelde mij zojuist dat ik mijn colleges online mag volgen, al moet ik daarvoor wel eerst toestemming vragen aan de docenten. Ik begrijp niet waarom dit zo moeizaam gaat. In de eerste week volgde ik door omstandigheden de colleges ook online en dat werkte prima. Toch haalt ze ook nog een positief punt uit de woningnood: Ik zit eraan te denken om mijn scriptie over dit onderwerp te schrijven.