Extra dikke zomer-editie

Transcriptie

1 164 Extra dikke zomer-editie

2 Redactioneel Tekst: Rutger Ockhorst Redactioneel Hoe langer ik fiets, hoe meer een gelijkenis tussen renner en fiets me opvalt: beide kunnen kapot. En de renner heeft daar nog sneller de neiging toe dan zijn aluminium of carbon ros. Ook de hoedanigheid waarin beide gesloopt kunnen worden toont sterke overeenkomsten: breken, schuren en scheuren, het kan allemaal. Soms is de beschadiging overduidelijk en accuut. Soms blijft de zwakke plek enige tijd onopgemerkt. Of...hij wordt genegeerd. Want daar zijn wielrenners goed in: door dat achtergrondpijntje heen bijten. Tegen je lichaam zeggen dat het niet moet zeiken maar trappen. Gaat vanzelf wel over, voor je een meisje (of jongetje) bent. Het is immers koers, ook op maandavond. En dan is het stuk. Een fiets is rap te vervangen, zolang het huishoudboekje dat toe laat. Dat is voor een student natuurlijk lang geen zekerheid, maar er valt toch zeker een tijdelijke mouw aan te passen. Maar helaas kun je niet het oude sleutelbeen van een collega lenen. Of goedkoop een nieuw hamstringetje van Marktplaats plukken. Die 105 knieën gaan nooit Dura Ace worden. Of Super Record*. Het is ook niet mogelijk al naar gelang weer en wind voor een ander smeermiddeltje te kiezen. Nee, je zult het er zo lang mogelijk mee uit moeten houden. Vorig jaar waande ik mij kampioen stilzitten. Het ene na het andere evenement moest ik noodgedwongen aan me voorbij laten gaan. Ik begreep niet hoe al die andere renners toch zo gemakkelijk door konden fietsen zonder al die oefeningen te doen die de fysio mij opdroeg. Inmiddels weet ik beter. De een na de ander meldt bijvoorbeeld dat hij knieproblemen heeft: een van mijn specialiteiten. Ik had mij voorgenomen 2010 blessureloos door te komen. Die ambitie is reeds doorgeschoven naar Ik heb nog de tweede helft van 2010 om me daar alvast mee bezig te houden. Daarbij volg ik het enige recept dat ik ken: oefenen. Naast het fietsen die spieren verstevigen en soepel houden. Genoeg tijd nemen voor herstel, ook al is het nog zulk lekker weer. Tuurlijk, herstellen gaat prima in de zon, maar al die extra zonneënergie nodigt toch vaak uit tot overmoed. Daarom de komende Corsa s door mij wat meer aandacht voor de innerlijke renner. Of liever: voor het lichaam dat de renner gevangen houdt. Onze vleselijke kooi. We kunnen er een nieuw tapijtje in leggen, maar ze heeft liever dat je haar tralies roestvrij houdt. Het kan. Ik weet het zeker. Ik ga er voor. Ik douw het er gewoon doorheen. Oh nee, dat zou ik niet meer doen. Pijn is ho...maar eerst nog even als eerste boven komen. Banzaaaaaaaaaai! (*) of SRAM Red ii 164

3 Inhoudsopgave Corsa 164 Redactioneel ii WTOS Agenda 2 Van de voorzitter 4 Uitslagen 5 Clubkampioenschap Omnium 7 Speciaal voor het bestuur... 8 Witte Kruis Classic windje mee, windje tegen 9 Rekken en strekken 10 Toerweekend 12 KMK De Pedaalridders 16 Het logo van WTOS 18 Koers in het verre oosten 22 (Allemaal) beestjes 26 De fiets van De koninginnerit 29 Les Trois Ballons 31 Ronde Cycliste de 7 Vallees 34 Het grote Tourboek 36 Notulen voorjaars ALV Verleden leden leden heden 43 Adverteerdersindex BBB 6 StuD De Corsa is het clubblad van WTOS, Wij Trainen Ons Suf, Studenten wielervereniging sinds Redactie: Rutger Ockhorst Marco Berends Tim Snijders H. Tollensstraat BW Delft corsa@wtos.nl Oplage: 225 Uiterste inleverdata: Corsa 165: Corsa 166: Corsa 167: Hoofdsponsoren van WTOS Sitemanager: Albert Drenth Korvezeestraat CW Delft webmaster@wtos.nl 164 1

4 WTOS Agenda Juli - September 2010 Datum activiteit Plaats tijd Elke maandag Wegtraining Rondje Hoek, vanaf SC 18:15* en donderdag Elke dinsdag Wedstrijdtraining (weg) Vertrek bij SC 18:15* Elke woensdag MTB training Vertrek bij SC 18:15* Woensdag 28 juli 10km tijdrit Langs de A13 Volgt Woensdag 25 augustus 10km tijdrit Langs de A13 Volgt Woensdag 1 september NME Elsenburgerbos Volgt Zondag 5 september CK weg en CK MTB Locatie en tijd volgen later Woensdag 15 september La Ultimo Bij Zestienhoven Volgt Woensdag 29 september 10km tijdrit Langs de A13 Volgt Iedere eerste dinsdag Borrel Café de Tango >21:00 van de maand Wegtrainingen Elke maandag en donderdag wordt het rondje Hoek gereden, zo n 60km lang. Om 18:15 wordt er verzameld bij het Sportcentrum en volgt er uitleg over de opzet van de training, waarna het vertrek plaats vindt. Er wordt in verschillende groepen gereden, waarbij verschillende snelheden worden aangehouden en onderweg wat trainingen worden uitgevoerd. Ook met de beginnende wielrenner wordt rekening gehouden, dus iedereen kan mee doen. Wedstrijdtrainingen Op dinsdagavond wordt er een wedstrijdtraining georganiseerd voor wegrenners. Het wegseizoen is opgedeeld in periodes met verschillende thema s, de bij bijbehorende trainingen worden door verschillende trainers gegeven. Welk thema er gegeven wordt is terug te vinden op de website, de indeling van de training wordt meestal op het forum aangekondigd. Ook is hier te vinden of er nog speciale voorbereidingen gedaan moeten worden, zoals de montage van een tijdritstuurtje. MTB trainingen In dezelfde week als de wegtrainingen beginnen ook de MTB trainingen op woensdagavond weer. Verzameld wordt er voorlopig om 17:45 bij het Sportcentrum. Uitleg over de training van die dag en de locatie waar er gereden zal worden, volgt terplekke. De training is nuttig voor iedereen met een MTB, zowel voor wedstrijdrenners als startende MTBers. *In de zomervakantie zijn er geen officiele weg-, wedstrijd- en MTB trainingen. Toch zal er vaak nog wel getraind worden op de standaard tijden. Dus kom toch gewoon naar het sportcentrum om de vaste tijd, er zijn vast meer deelnemers. Je kunt het ook even via het forum proberen af te spreken

5 WTOS Agenda Vervolg 10km tijdrit Gedurende de zomertijd wordt elke laatste woensdag van de maand de traditionele WTOStijdrit over 10 kilometer verreden op de parallelweg langs de A13. Het is een leuk evenement voor iedereen, ook voor de minder snelle renners, laat je niet afschrikken. De Ranglijst Aller Tijden (RAT) bevat de beste tijden van alle renners die ooit aan de 10 km tijdrit hebben deelgenomen. Verzamelen bij Rijksstraatweg Delft. NME Het Nieuwe Mountainbike Evenement is een MTB tijdrit in het Elsenburgerbos. Om de minuut wordt gestart op een parcours dat een aantal keer moet worden gereden. De kans om te laten zien dat je goed bent in zowel techniek als een flinke portie doortrappen. CK weg en CK MTB In september wordt traditioneel gestreden om de clubtitels op de weg en op de MTB. Kom dus ook strijden om een jaar lang WTOS-eer of probeer in ieder geval je ploeggenoten na een jaar lang elkaar helpen deze keer gewoon te verslaan. Het CK weg zal waarschijnlijk plaats vinden op het Delft Tech Park waar een selectief rondje klaar ligt. Het CK MTB wordt mogelijk verreden in het Elsenburgerbos, het parcours hier varieert elk jaar. La Ultimo Tijdens de Ultimo kun je je wederom meten aan de andere WTOSsers, maar nu in de eerlijkste vorm van wielrennen: tijdrijden. Deze tijdrit van bijna 30km wordt verreden op het parcours bij vliegveld Zestienhoven. Omdat dit in de open polder is, heeft de wind vaak een grote invloed, hierdoor wordt het altijd een heroische strijd. Alleen al voor de mooie verhalen achteraf is het dus zaak om mee te doen. WTOS Borrel Elke eerste dinsdag van de maand vindt de WTOS borrel vanaf uur plaats in café de Tango aan de Oude Delft. De borrel is hét moment om de man of vrouw onder de helm wat beter te leren kennen. Ben je net lid en wil je weten wat er allemaal gebeurt binnen WTOS of wil je lid worden, kom dan langs! Meer belangrijke data vind je in de WTOS agenda op de site. Ook wordt er veel afgesproken via het prikbord. Beiden te vinden op

6 Van de voorzitter Tekst: Rik Houwers Van de voorzitter Alweer een deadline voorbij. Ik ben niet goed in op tijd zijn, maar deze keer ben ik wel heel erg laat klaar met mijn stukje afmaken. Excuses aan de Corsa-redactie. Ik kan zeggen dat het komt doordat ik zo druk ben geweest met bestuurstaken, koersen en studeren, maar dat is geen geldig excuus. Vooral aan mijn studie heb ik helaas niet veel tijd besteed. Het is wel waar dat we met het bestuur behoorlijk druk geweest zijn de laatste tijd. Ook wedstrijden rijden gingen bij mij bijzonder goed. Afgelopen jaar zijn er een boel leden bij gekomen bij WTOS. De nieuwe leden moeten natuurlijk aan activiteiten mee gaan doen zoals de activiteiten van de AC en WC, maar ook wedstrijden en toertochten buiten Delft. Het vervoer van mensen en fietsen is voor arme studenten vaak een probleem. Vorig jaar hebben Albert, Martin, Rene en Tim een ZX met WTOS stickers en dakdrager gekocht die veel gebruikt werd om naar wedstrijden te gaan. Dit was een enorme stimulans voor de WTOS wedstrijd renners. Daarom is het bestuur de laatste tijd druk bezig geweest om een verenigingsauto aan te schaffen. Daarbij worden we geholpen door het STUD fonds, want zij sponsoren ons 2000 euro voor de aanschaf van een auto. Ook garage van Bemmelen, onze hoofdsponsor BBB, de TU Delft en Mega Mix doen een duit in het zakje om de vaste lasten van de auto te kunnen betalen. Na aankoop bleek er technisch toch nog behoorlijk wat mis te zijn met de auto. Gelukkig hebben Michiel Katgert, Brevet, Tim en Albert een paar weekenden opgeofferd om aan de nieuwe WTOS auto te sleutelen. Binnenkort is de auto met dakdrager voor 5 fietsen te lenen door WTOS leden. Het fietsen gaat bij mij persoonlijk dit seizoen erg goed. Voor mij begon het seizoen in februari met een vakantie/ trainingskamp in Spanje. Zonder veel training kilometers vooraf fietsten we met 8 WTOS ers door het heerlijk warme landschap. 20 Graden en een zonnetje waren een welkome afwisseling voor het miezerige weer in ons eigen kikkerland. Die nacht had ik een rare droom, een soort visioen. Terug in Delft bij de WTOS training was er een WTOS er met de rood-wit-blauw trui van het NK amateurs. Door BBB was de het standaard WTOS shirt aangepast in Nederlands kampioen outfit. Bij wakker worden kon ik mij niet herinneren wie deze trui mocht dragen, maar mijn seizoen had een doel! Na 2 dagen fietsen werd het zo warm dat de beenstukken uit konden. Op de ontblote melkflessen onder mijn koersbroek wapperden de ongesoigneerde beenharen in de mediterrane zeewind. Dit vreemde kriebelende gevoel was catastrofaal voor mijn moraal wat als gevolg had dat ik uit het wiel gereden werd door de op papier mindere klimmers Janssen en Been. s Middags heb ik meteen maatregelen genomen. Want een echte wielrenner heeft geen haar op de benen. Vanaf dat moment was mijn schaatsseizoen helemaal afgelopen en ben ik weer wielrenner geworden

7 Mijn eerste wedstrijd in Waddinxveen ging meteen heel goed met een 8e plaats. En ook de volgende wedstrijden gingen mij bijzonder makkelijk. Terugkijkend in mijn trainingsdagboek heb ik minder getraind dan vorig jaar. Maar toch gaat het in de wedstrijden beter. In de omloop der Peel werd ik 7e, de ronde van Vlaardingen 4e, in de Hel van Brabant, een tweedaagse amateurklassieker werd ik de eerste etappe 2e en de tweede etappe 1e met de eerste plek in het eindklassement en een paar enorme bekers als gevolg. Ook de Wageningse Muur het klimcriterium in mijn geboorte plaats wist ik net als vorig jaar te winnen. Als gastrenner bij Marco Polo heb ik twee klimcriteriums in Duitsland gereden, tussen de elite renners kon ik me daar prima handhaven met een 30e en een 21e plek. Wellicht dat ik binnenkort de overstap maak naar de elite categorie. Maar eerst gaan Lennart en ik het NK amateurs rijden op 4 juli. Uitslagen 10km De weersomstandigheden bij de eerste tienkilometertijdritten (mooi woord) ware verre van ideaal te noemen. Een serieuze aanval op het clubrecord is dan ook nog niet te bekennen. Wellicht meer succes in de tweede helft van het jaar? Hoe dan ook, hier de uitslag van de recentste editie: de 10km van mei 2010: Naam Eindtijd Gemiddelde (km/h) 1 Rene Borst 14: Ton Verbon 14: Trudo Vreenegoor 14: Dirk Jonker 14: Frank Satink 15: Erik Altena 15: Tim Hezemans 15: Michiel Groothoff 15: Maarten Bach 15: Rob Mulder 16: Bert van Veen 16: Lieven de Temmerman 16: Rutger Stottelaar 16: Het NME 16 juni vond het tweede NME van 2010 plaats. De mountainbiketijdrit (ook al zo n mooi woord) kent een nieuw rondje in het Elsenburgerbos en de tijden waarin de heren het bos hebben omgeploegd zijn als volgt: Naam Eindtijd 1 Christan 20: Johan 22: Michiel 22: Jan 22: Frank 23: Marcel 23: Tjeerd DNF 164 5

8 ÉÉN KNOP VERWIJDERD VAN HET KLEINSTE DETAIL BCP-22 draad computer met 13 functies: Huidige snelheid Gemiddelde snelheid Ritafstand Instelbare odometer Klok Indicator batterij bijna leeg Automatisch scannen Automatisch starten / stoppen Maximale snelheid Rijtijd Totale rijtijd Snelheidspacer Verlicht 29,95 (Adviesprijs) BBB IS DE OFFICIËLE FIETSCOMPUTER LEVERANCIER VAN DE VOLGENDE PROCYCLING TEAMS: OFFICIAL SUPPLIER 2010 Tom Boonen - Quickstep 2010 CYCLING TEAM BIKEPARTS FOR BIKERS BY BIKERS

9 CK Omnium Tekst: Jos Koop Clubkampioenschap Omnium Een nieuw evenement op de WTOSkalender. Een wieleromnium met daarin een leiderkoers, puntenkoers en afvalkoers. Dit alles vond woensdag 24 juni plaats op het clubparcours van de Spartaan te Rijswijk. Met 17 renners aan de start was het nog een behoorlijk gevuld deelnemersveld. Schijnbaar waren er meer mensen nieuwsgierig naar dit nieuwe onderdeel. Wat viel er te verwachten? Wie waren de kanshebbers? De koers werd verreden op het kleine, vierkante rondje van de Spartaan. Volgens Lennart exact 499 meter. Voor de leiderkoers moest we hier 30 keer rondgaan. Elke ronde waren er 2 en 1 punt te verdienen voor de eerst doorkomenden. Het regende vanuit de start demarrages en de koers werd goed hard gemaakt. Rik, Jelle en Rene wisten alle drie een aanzienlijk deel van de wedstrijd vooruit te rijden en zo flink wat punten te verzamelen. Zij waren na het eerste onderdeel dus ook degenen die het podium bezetten. Na een korte rust, stelde iedereen zich weer op bij de start voor het tweede onderdeel: de puntenkoers. Opnieuw 30 rondes, maar nu waren er elke 5e ronde punten te verdienen (5,3,2 en 1). Martin besloot er direct vandoor te gaan en leidde de eerste puntensprint. Toen alles daarna bij elkaar kwam, begon het kijken en linkeballen. Zo kon het gebeuren dat de nummers 1, 2 en 4 van het tussenklassement (Rik, Jelle en ik) losten uit het peloton. Het peloton kachelde ondertussen rustig door en daar wist Dirk de meeste punten te verzamelen. Naast hem op het podium van de puntenkoers stonden Rene en Martin. Hierdoor werd het tussenklassement weer flink spannend. Rik en Rene met evenveel Uitslag Naam Pt 1 Rik Houwers 8 2 Rene Borst 9 3 Jelle Middendorp 10 4 Jos Koop 12 5 Martin Janssen 18 6 John Spruit 18 7 Dirk Jonker 21 8 Erik Altena 27 9 Trudo Vreenegoor Johan Nieuwendijk Tim Hogervorst Tom Bogaard Laurens van Campen Gilbert Smink Daniel Robertson Lisa de Rooij Christan Teunissen DNF 164 7

10 Ook de afvalkoers bleek een tactisch spelletje. Na 2 loze rondes moest telkens elke ronde de laatste renner de koers verlaten. Om het niet te moeilijk te maken demarreerde ik samen met Jelle bij het horen van het startschot. In het peloton werd niet vol achtervolgd, maar wel gesprint om niet als laatste door te komen. Hier verspeelde Dirk zijn podiumkansen door niet op te letten. In laatste positie dacht hij nog een aantal renners achter zich te hebben, maar hij misrekende zich en moest er zo vroeg uit. Rik kwam met een late aanval nog dicht bij de koplopers maar moest alsnog capituleren. Hij wist hiermee wel Rene achter zich te houden en zo de eerste plaats in het eindklassement op te eisen. De sprint voor de overwinning van de afvalkoers werd een prooi voor mij. Met het uitreiken van de prijzen werd het allereerste CK omnium afgesloten. Het is een onderdeel wat zeker voor herhaling vatbaar is. Er was een goede opkomst, veel gezelligheid en de veelzijdigheid in koers sprak veel mensen aan. Organisatie, publiek en deelnemers, bedankt! Speciaal voor het bestuur

11 Witte Kruis Classic Tekst: Rutger Ockhorst Witte Kruis Classic windje mee, windje tegen 13 maart 2010 meldt een select groepje van 5 WTOS renners zich bij het clubhuis van H.S.K. Trias om deel te nemen aan de Witte Kruis Classic. Waar sommigen deze rit als onzinnig bestempelen, grijpen zij de kans om een van de eerste georganiseerde toertochten van de meteorologische lente te benutten voor een gezellige en goede duurtraining. Koning Winter heeft nog maar amper zijn hielen gelicht en meteorologisch of niet, het belooft een grauw grijze dag te worden. Bovendien hadden enkele renners op weg naar Den Haag hun kleding al over het asfalt geschuurd voor het bikkeleffect. Vol goede moed vertrekken we richting Delft. Het eerste pijltje op de weg wordt gelijk gemist, wat Dirk noopt tot een bijzonder uitgevoerde draai van 180º (eerst om de verticale en vervolgens langs een horizontale as). De wind blaast flink in de rug, wat gelijk voor een enigszins overmoedige sfeer zorgt bij een groepje aangehaakte renners. Op de teller 38km/h, handjes op het stuur. Een mij verder onbekende renner begint bij Honselersdijk een praatje. Of wij bij een club zitten. Hij vermoedde al zoiets met die kleding. Zelf had hij met vrienden besloten dit jaar de Marmotte te gaan fietsen en daarvoor waren ze vandaag aan het trainen. Al die hoogtemeters ook. In Delft maken we het meest omslachtige (maar uitgepijlde) U tje ooit om weer langs de Vliet uit te komen, richting Leiden. Een eerste voorproefje van wind tegen, maar bij het afbuigen naar Zoetermeer loopt alles nog steeds soepeltjes door. Er hangen wat dreigende wolken, maar er valt slechts een enkel spatje regen uit de wolken richting de Mandelabrug. Kopmannen Laurens en Rik zien weer zo n verrot klein WKC pijltje op het wegdek over het hoofd, wat net niet resulteert in een harmonica van fietsers. Bij de Rottemeren (rechtsom) wordt de groep wat uit elkaar getrokken en besluiten we het een toertocht te houden. De wind staat wel duidelijk minder gunstig en op enkele stukken rechtuit is het en groupe, in de beugels nog een heel gedoe om boven de 25 km/h te fietsen. En het blijft toch lastig om op zulk bekend terrein de pijltjes te volgen, want daar nemen Dirk en Rik alweer een verkeerde afslag. Maar keurig halverwege arriveren we met z n vijfen bij Ahoy voor een korte stop met de daar beschikbaar gestelde krentebollen. We kunnen zelfs even koers kijken. Blaas legen, bidonnetjes vullen (gescheiden bezigheden). De Marmotterenner tilt zich uit zijn stoel en werkt ook nog een gelletje naar binnen. Die moet presteren natuurlijk

12 Richting Maassluis neemt de massa van ons groepje steeds verder toe. Een mooie sliert renners ploegt door het platte, platte Zuid-Holland. Floris geeft het sein te demarreren om warm te rijden voor de aanstaande tijdrit, terwijl hij een aanval zal doen op de meest gemiddelde tijd van de dag. Er is ons bij Ahoy verzekerd dat de tijdrit netjes van te voren staat aangekondigd, dus we plannen een alles vermorzelende WTOS ploegentijdrit en vergeten dat we aan het toeren zijn. De verbazing is dan ook groot als we bij Maassluis de spoorbaan oversteken en ineens over een matje rijden. Rik en Laurens voorop, maar Dirk en ondergetekende kunnen niet op tijd aansluiten (er staat volk in de weg), dus van enige organisatie is geen sprake meer. Wat volgt is een lange, frustrerende 3 kilometer. Hartslag keurig op het omslagpunt, aerohoudinkje en keihard wind tegen. Harder dan 28 is bijna ondoenlijk. Rond kilometer 1 haal ik een groepje renners in. Iets voor de tweede kilometer kijk ik achter me: een flinke groep stayers die echt niet van plan is zich moe te gaan maken. Of toch. Na 2500 meter gaan ze massaal als groep over me heen om vervolgens te ontdekken dat er wind staat, massaal stil te vallen en me op te sluiten. Lekker dan. Later blijkt dat Rik hier een verdienstelijke 6e plaats heeft behaald hier. Met een gemiddelde 28,7 km/u. Ja, het waait vandaag. Rustig rollen we door de duinen uit naar Kijkduin, om nog wat krentebollen en een WKC tasje in ontvangst te nemen. Rik is vooral erg in zijn nopjes met de EHBO kit die daar in zit, om zijn verwondingen van eerder op de vroege ochtend te verzorgen. Een extra bidon is ook altijd fijn. Exact 100 km op de teller en 3.5 uur later neem ik afscheid en peddel naar huis, 2 km verderop. Grijs en grauw? Absoluut. Gezellig? Zeker! Onzinnig? Zeker niet! Duur? Ja...Twaalf en een halve Euro voor een Rondje Hoek en Rottemeren met bikechip, da s duur. Vergelijk dat eens met bijvoorbeeld de Joop Zoetemelk Classic van Swift, een week later. Zonder bikechip, maar dat interesseert me niet echt, het is een toertocht. Jammer dat die JZC een week later in het water valt (tenminste, ik heb m niet gereden). Overigens staan die WKC-pijltjes nog steeds op de weg, dus als je 100km wil trainen en toch dicht bij huis wil blijven...of volgend jaar de WKC zónder bikechip wil rijden. Moet je wel even zelf je krentenbollen meenemen. Rekken en strekken Tekst: Rutger Ockhorst Rekken en strekken We trainen er niet op en een hoop renners gaan er slordig mee om, maar het is stiekem heel belangrijk: rekken. Waarom? Het bevordert herstel en voorkomt blessures. Tijdens het sporten worden je spieren korter. Als ze niet regelmatig weer een beetje worden opgerekt, kunnen ze bij zware belasting ernstig beschadigd raken. Je hoeft heus geen prima ballerina te zijn, maar buig eens voorover. Komen je vingertoppen nog een beetje soepel bij je enkels in de buurt? Zo niet, doe dan eens een tijdje de volgende rekoefeningen*. Voorafje Voordat we wat simpele rekoefeningen doornemen eerst even wat spelregels vooraf, dingen die je wel en zeker niet moet doen. Blijf allereerst rustig door ademen tijdens het rekken. Houdt je adem vooral niet in. Voer langzaam de rek op. Doe vooral voorzichtig. Het mag een beetje ongemakkelijk zijn, maar niet overdreven pijnlijk. Houdt de rekstand even vast (10 tellen) en ontspan dan (10 tellen) en

13 herhaal drie keer, steeds ietsjes verder. Gedurende de rek zou het ongemak iets lichter moeten worden. Ga niet Jojo-en! Dat werkt averechts. Veel mensen denken dat je alleen mag rekken ná het sporten. Een sporter met getrainde spieren mag echter ieder moment van de dag rekken. Bijvoorbeeld om je spieren los te maken als warming up. Of gewoon als het allemaal wat kort voelt. Een of twee keer per dag 10 minuten kan een hoop ellende voorkomen. Oefening 1: kuiten Ga op een traptrede staan en hang er met je hakken overheen. Laat 1 van je hakken voorzichtig richting de grond zakken en laat m daar even hangen. De knie van je andere been zal zich logischerwijs een beetje buigen. Simpel he? Wissel! Oefening 2: quadriceps Ook wel bekend als die indrukwekkende massa aan de voorkant van je bovenbeen. Leun met 1 hand tegen een muur en breng met je andere hand je enkel naar je achterwerk. Duw je been een beetje naar achter en je kont naar voren. Span je buikspieren eventueel nog een beetje aan. Oefening 3: zijkant quadriceps Quadriceps is meervoud. Met deze rekoefening pak je iets meer de spieren aan de zijkant. Ga op je rug liggen en gooi een been recht omhoog. Leg de enkel van je andere been tegen je gestrekte been aan, zodat je een b-vorm (of een d-vorm) krijgt. Trek nu met je hand het bovenbeen van je gestrekte been een beetje naar je toe. Oefening 4: hamstrings Kruis je benen over elkaar en probeer de grond aan te raken. Rustig aan. Niet vergeten van been te wisselen natuurlijk. 164 Variatie: Ga op handen en voeten staan en zet één been naar achter, alsof je zo een sprintje gaat rennen. De de enkel van je achterste been rustig naar de grond. Oefening 5: Adductoren: Vanuit een spreidstand met je voeten iets naar buiten wijzend buig je met één been zijwaarts, terwijl je de ander gestrekt houdt. En nu? Nu heb je een basis voor je rekroutine. Maar er zijn nog veel meer oefeningen en variaties. Sommige spieren kun je bijvoorbeeld veel makkelijker rekken met een beetje hulp van iemand anders. En niet alle rekoefeningen vindt iedereen even prettig. Speur dus vooral internet even af of vraag wat advies bij een fysio of sportschool. Of, gek idee, koop een boekje. *De auteur is op geen enkele wijze anders dan ervaring expert op dit gebied. Rechtzaken moet je dus ook niet tegen m willen beginnen, want hij is op geen enkele wijze verantwoordelijk voor eventuele schade. 11

14 Toerweekend Tekst: Marco Berends en Erik Altena Toerweekend Na een paar trainingen in de mooie Nederlandse lentezon volgde het toerweekend al. Toch werd het voor de fanatieken en minder fanatieken (lees: toerders) een geslaagd uitje naar de Waalse Ardennen. Met negen man sterk werd op vrijdagavond afgereist naar het Waalse Aywaille. In twee auto s met twee verschillende routes was de verdeling voor de slaapplaatsen dan ook al gemaakt. De overnachting in het chalet deed de volgende morgen Spartaans koud aan. Met deze frisse moed stapten we na een goed ontbijt op de fiets. Vandaag zou namelijk de Philippe Gilbert Classic verreden worden: een tocht van 150 kilometer waar het uitzicht de beklimmingen draaglijk moest maken. Er werd gekozen voor een route of 150 kilometer, maar samen vertrokken we over het heuvellandschap. Wat nog aanvoelde als een mooie start van een toerdag begon al snel om te slaan.. De pijlen van onze tocht bleken van de Luik- Bastenaken-Luik-klassieker te zijn. Hierdoor waren we behoorlijk afgedwaald en moesten de weg terug zien te vinden. Uiteindelijk is gekozen om voor een alternatieve route via een een paar mooie bergjes (waaronder de Wanne) te gaan. Daarna kwamen we weer snel op de route. Inmiddels hadden we wel 100 kilometer afgelegd en waren blij met onze eerste ravitaillering/revitalisering. Omdat deze al bijna uitgestorven was werd de volgende bestemming het plaatselijke terrasje. Van daaruit werd al dan niet naar het huisje gefietst; waar Erik, Rik en ik nog doorfietsten naar de finish. Daar troffen we Jorren aan, die zich als enige wel bij capabele fietsers had aangesloten. Daarmee was deze klassieker niet volgens plan, maar wel naar wens verlopen! In het huisje sterkten pannenkoeken en een pastamaaltijd ons uit voor dag-twee op de fiets. De dag van de Luik-Bastenaken-Luikklassieker begon minder fris dan de vorige. Al snel werd het plan gemaakt op de fiets te gaan, een mooie ronde te fietsen en af te sluiten met het kijken naar de tourkaravaan. De ronde zou ons voeren over de Cote du Rosier en de Stockeu. Deze twee hadden allebei hun tol geëist; ofwel waren ze lang of erg steil. Maar uiteindelijk reden we door

15 naar de top van de Wanne. Hier zouden we de renners zien langskomen over de route hoe wij zelf gisteren ook aan het afzien waren. Dat bleek bij hun minder. Vervolgens daalden we af naar een cafeetje om daar hun tocht in Luik te zien finishen. In alle rust konden we daar genieten van een televisie met Frans commentaar, een drankje een een enorme bak frieten. Dat maakte het weekeinde tot een waar Toeravontuur! Momenten: van Erik Mooiste moment was toch wel het punt van verkeerd fietsen. Bij de T-splitsing linksaf slaan terwijl er diverse mensen met papiertjes de juiste route aan het bepalen waren. Vervolgens in de afdaling ook diverse mensen tegemoet komen die met eenzelfde bordje bezig waren met de weg omhoog en wezen dat we terug moesten. Maar ja, even verder stonden weer die heldere gele bordjes dus zaten we op de juiste route. Om vervolgens na dat ene dorpje (la rouche of zo was het?) de volgende beklimming te starten en erachter komen dat je definitief verkeerd zit. Dat kan alleen in Belgie, de route die aangegeven staat met pijlen volgen en dan toch verkeerd zitten. Voor mezelf het zwaarste punt de beklimming van de Stockeu, met 39/23 was dat vrij lastig.. helemaal als je op het steilste gedeelte uit je zadel komt en dusdanig veel kracht zet en je het gevoel krijgt dat je achterwiel over het asfalt gaat slippen.. dan besef je dat je toe bent aan een lichter verzet. En wat verder geweldig was, was die enorme bak frieten in de belgische tent. Het doodvriezen richting de start en erachter komen dat Lieven een hele goede fietsenmaker zou kunnen worden Geweldig weekend met enorm mooie ervaringen

16 KMK 2010 Tekst: Peter Blesgraaf KMK 2010 Vrijdagavond rond een uurtje of 10 wordt Winterberg opgeschrikt door het geluid van een rode volvo die haastig op weg is naar het KMK van WTOS. In de auto bevinden zich de laatste vier deelnemers. In het duister is niet te zien hoe mooi de omgeving is waar zij een dag later een mooie, doch zware tocht zouden gaan rijden. Maar dat is iets voor later, eerst is het zaak het huisje te vinden waar zij zullen overnachten. De TomTom geeft aan dat de bestemming bereikt is, maar het betreffende huisnummer lijkt niet te bestaan. Verward kijken de vier om zich heen. Zouden ze dan toch verkeerd zijn gereden of was de GPS dan de weg kwijt geraakt? Uiteindelijk verraadt een bordje dat zij een steil grindpaadje af moeten en even later stappen zij opgelucht over de drempel van de grote villa. De rest zit al lekker aan een biertje als de laatste vier deelnemers binnenkomen. Het is duidelijk dat een aantal zich al gewaagd heeft in de heuvels, want hier en daar liggen vuile schoenen en kleren en er komen nog mensen uit de douche. Het blijkt niet zulk goed weer geweest te zijn en het grootste deel van de groep is dan ook binnen gebleven. De vier laatkomers blijken dus nog niet veel gemist te hebben en nadat zij hun bedden hebben gevonden sluiten zij aan bij de rest. Hier en daar wordt er vast gekoerst met kaarten, anderen zitten een serie te kijken op een laptop en weer anderen zitten sterke verhalen uit te wisselen. De stemming is goed en de Schultenbraü smaakt prima, maar zich realiserend dat ze nog een zware dag voor de boeg hebben gaat iedereen op tijd hun bed in. Na een stevig ontbijt stapt iedereen op de fiets. Het is tijd voor een lange tocht door de Winterbergse heuvels. Al snel wordt duidelijk dat er verschillende categorieen renners meerijden, want al bij de eerste klim valt de groep uit elkaar. Terwijl de doorgewinterde wedstrijdrijders de helling met ogenschijnlijk gemak bedwingen, ploetert een groepje achterblijvers om deze zelfde helling omhoog te komen. In het lichtste verzet dan maar en vooral blijven trappen. Niet stilstaan, niet kijken hoe ver je nog moet. Gewoon trappen. Zo vordert de rit gestaag en heuvel na heuvel wordt beklommen en afgedaald. Langzaamaan begint iedereen warm te worden, ondanks de frisse wind die langs hen heen suist tijdens de verschillende afdalingen. Af en toe laat echter de zon zich nog zien, wat het tijdens een klim goed warm maakt. Maar er is niets dat de groep onverschrokken WTOS ers tegen kan houden. Met nog maar een relatief klein aantal kilometers te gaan wordt er even gestopt om water in te slaan bij een lokale supermarkt. Een penetrante ammoniakgeur verraadt dat sommige mensen zich wellicht stuk aan het rijden zijn, maar ze laten zich niet kennen. Om niet teveel af te koelen worden er snel wat koekjes en water naar binnen gewerkt en stapt iedereen weer snel op de fiets