Hoe zit de Relatie tussen Sociale Angst en Stoornissen in Alcoholgebruik in elkaar? Risicofactoren, Alcoholverwachtingen en Coping Mechanismen.

Transcriptie

1 Hoe zit de Relatie tussen Sociale Angst en Stoornissen in Alcoholgebruik in elkaar? Risicofactoren, Alcoholverwachtingen en Coping Mechanismen. Bachelorthesis: Eindversie Begeleider: Eva de Ruiter Student: Nina Hoenisch Studentennummer: Aantal woorden:

2 Abstract Uit onderzoek is gebleken dat de sociale angststoornis en stoornissen in alcoholgebruik vaak comorbide zijn (Grant, Stinson, Dawson, Chou, Dufour, Compton, Pickering & Kaplan, 2004). Dit literatuuroverzicht probeert een nauwkeuriger beeld te krijgen van de relatie tussen sociale angst en stoornissen in alcoholgebruik. De sociale angststoornis bleek een risicofactor voor het ontwikkelen van stoornissen in alcoholgebruik. Zowel positieve alcoholverwachtingen als coping mechanismen waren aan stoornissen in alcoholgebruik gerelateerd. De bepalende factor was of sociaal angstige mensen sociale situaties vermijden of niet. Dit was geassocieerd met het angstniveau. Mensen met gemiddeld een hoge sociale angst vermeden sociale situaties vaker en ontwikkelden minder vaak stoornissen in alcoholgebruik dan mensen met een lage sociale angst. Deze eerste groep gebruikte alcohol vooral om positieve gevoelens te bevorderen, om met angst in sociale situaties om te kunnen gaan (copen) en bij angst voor negatieve beoordeling door anderen. Dit gedrag was gerelateerd aan een verhoogd risico op stoornissen in alcoholgebruik. 2

3 Inhoudsopgave Sociale Angst en Stoornissen in Alcoholgebruik 4 De Sociale Angststoornis als Risicofactor voor het Ontwikkelen van Stoornissen in Alcoholgebruik 8 Het Effect van Positieve Alcoholverwachtingen op Alcoholgebruik bij Mensen met een Sociale Angststoornis 13 Het Effect van Alcoholgebruik als Coping Mechanisme op het Ontwikkelen van Stoornissen in Alcoholgebruik bij Mensen met een Sociale Angststoornis 18 Discussie 21 Literatuurlijst 26 3

4 Sociale Angst en Stoornissen in Alcoholgebruik Een man durft niet naar de verjaardag van zijn beste vriend te gaan uit angst voor onbekende mensen. Een vrouw drinkt s ochtends om negen uur al twee glazen wodka om de dag aan te kunnen. Dit zijn geen onwaarschijnlijke scenario s. Psychologisch onderzoek heeft meer dan eens bevestigd dat de meest voorkomende psychiatrische stoornissen in geïndustrialiseerde landen angststoornissen en middelenmisbruik, in het bijzonder alcoholmisbruik, zijn (Wittchen & Jacobi, 2005). Angststoornissen komen in een aantal varianten voor. Een variant met één van de hoogste prevalenties is de sociale angststoornis (Stinson, Dawson, Chou, Smith, Goldstein, Ruan & Grant, 2007). Bovendien zijn de psychische en relationele beperkingen voor het individu met een dergelijke stoornis groot (Rehm et al., 2002). De sociale angst wordt namelijk gekenmerkt door emotioneel onbehagen tijdens sociale situaties zoals angst voor interacties met anderen en angst om door anderen negatief beoordeeld te worden (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 4th ed., text rev.; American Psychiatric Association, 2000). De ernst van de stoornis kan zich in verschillende mate manifesteren, namelijk lage, gemiddelde en hoge sociale angst, subklinische sociale angststoornis en sociale angststoornis. Bijgevolg kan sociale angst uitgelegd worden langs een dimensie, waarbij lage sociale angst het ene uiterste (minst ernstige) vormt en de sociale angststoornis het andere uiterste (meest ernstige). Ondanks deze verschillende gradaties voor dezelfde stoornis, is het belangrijk zich te realiseren dat het onderliggende probleem, namelijk angst voor sociale situaties, gemeenschappelijk is. Opvallend is dat de sociale angststoornis een hoge comorbiditeit met stoornissen in alcoholgebruik heeft (Grant, Stinson, Dawson, Chou, Dufour, Compton, Pickering & Kaplan, 2004). Uit epidemiologisch onderzoek is gebleken dat 48% van de geobserveerde mensen met een sociale angststoornis gedurende hun leven comorbide stoornissen in alcoholgebruik ontwikkelden (Grant et al., 2005). Stoornissen in alcoholgebruik uiten zich in een maladaptief patroon van alcoholgebruik, wat leidt tot klinisch significante beperkingen in het dagelijks functioneren of emotioneel ongemak (DSM-IV-TR, 2000). Stoornissen in alcoholgebruik worden in dit literatuuroverzicht als overkoepelend begrip beschouwd voor verschillende gradaties in verstoringen in alcoholgebruik, zoals verhoogd alcoholgebruik, alcoholmisbruik en alcoholafhankelijkheid. De minst erge vorm van stoornissen in alcoholgebruik is verhoogd 4

5 alcoholgebruik, de ergste vorm is alcoholafhankelijkheid. Ook hier is weer het onderliggende probleem gemeenschappelijk: een van de norm afwijkend patroon van alcoholgebruik. Het is echter de vraag hoe de relatie tussen sociale angst en stoornissen in alcoholgebruik precies in elkaar zit. Zowel een sociale angststoornis als stoornissen in alcoholgebruik leiden tot veel persoonlijke stress bij het individu en bovendien zorgen de onderhevige stoornissen voor hoge persoonlijke en maatschappelijke kosten (Buckner, Schmidt, Lang & Small, 2008; Lepine, 2002, DuPont, Rice, Miller, Shiraki, Rowland, & Harwood, 1996 en Rehm, Room, Monteiro, Gmel, Graham, Rehn, et al., 2002). Onderzoek naar de bestaande comorbiditeit tussen de sociale angststoornis en stoornissen in alcoholgebruik lijkt klinisch relevant (Bakken, Landheim & Vaglum, 2005). Schneier, Martin, Liebowitz, Gorman en Fyer (1989) vonden namelijk evidentie dat wanneer de twee stoornissen samen optreden de mensen meer symptomen hebben en meer beperkt zijn in hun dagelijks functioneren dan mensen met alleen een sociale angststoornis of alleen een stoornis in alcoholgebruik, waardoor een therapeutische behandeling voor deze groep bijzonder nodig lijkt. Om behandelingen van de sociale angststoornis met comorbide stoornissen in alcoholgebruik te onderzoeken is het echter niet genoeg alleen onderzoek naar de comorbiditeit van de sociale angststoornis en stoornissen in alcoholgebruik uit te voeren, maar is vooral onderzoek naar de onderliggende factoren die deze comorbiditeit zouden kunnen verklaren belangrijk. Voor de behandeling van de sociale angststoornis is vooralsnog de cognitieve gedragstherapie empirisch het best onderbouwd wat betreft het effect van de therapie op verbetering van de klachten (Anthony & Stein, 2009). Bij deze therapievorm wordt vooral gebruik gemaakt van de cognitieve schema s van de patiënt. Een cognitief schema bestaat uit overtuigingen over het zelf, andere mensen en de wereld (Van Vliet, 2006). Maladaptieve schema s worden gezocht, uitgedaagd en vervolgens veranderd. Ook kan een gedragstherapeutische component, de exposure therapie, deel uit maken van de therapie (Magee, Erwin & Heimberg, 2009). Het is de bedoeling dat de patiënt stapsgewijs aan situaties blootgesteld wordt waar hij/zij bang voor is en in die situatie blijft tot het angstniveau gedaald is. De focus van de cognitieve gedragstherapie is angstreductie. Er is echter veel minder onderzoek verricht naar effectieve therapieën bij comorbiditeit van psychische stoornissen en stoornissen in alcoholgebruik (Eurelings-Bontekoe, Verheul & Snellen, 2009). Patiënten met psychische stoornissen worden zelfs vaak uitgesloten van onderzoek of psychotherapeutische behandeling wanneer zij een comorbide stoornis in alcoholgebruik hebben met de reden dat zij eerst voor de verslaving 5

6 behandeld moeten worden, voordat het zin heeft met psychotherapie of onderzoek te beginnen (Eurelings-Bontekoe, Verheul & Snellen, 2009). Maar mensen met een stoornis in alcoholgebruik worden van de verslavingszorg vaak weer naar de Geestelijke Gezondheidszorg terug gestuurd waaneer zij een comorbide psychische stoornis hebben (Eurelings-Bontekoe, Verheul & Snellen, 2009). Daardoor zitten deze patiënten vast tussen verslavingszorg en psychiatrische hulp. Wanneer de twee stoornissen onafhankelijk van elkaar zouden zijn, dan zijn twee verschillende behandelingen, dus voor elke stoornis apart, gerechtvaardigd. Echter, de comorbiditeit tussen de sociale angststoornis en stoornissen in alcoholgebruik wijst reeds op een bepaald verband, waardoor het zinvol zou kunnen zijn de sociale angststoornis en stoornissen in alcoholgebruik tegelijkertijd te behandelen. Eventueel is het interessant te onderzoeken of het voordelig is de focus van de therapie van de behandeling van iedere stoornis apart te verschuiven naar de gemeenschappelijke factoren van beide stoornissen. Voor de ontwikkeling van en onderzoek naar effectieve therapieën voor de sociale angststoornis met comorbide stoornissen in alcoholgebruik is het daarom niet alleen van belang meer inzicht te krijgen in beide stoornissen apart, maar vooral ook de onderliggende factoren voor de samenhang tussen de sociale angststoornis en stoornissen in alcoholgebruik. Een mogelijke verklaring met betrekking tot de onderliggende factoren van de sociale angst en stoornissen in alcoholgebruik werd reeds door Khanztian (1985) gepostuleerd aan de hand van de zelfmedicatie-hypothese (Anthony & Stein, 2009). In deze hypothese wordt gesteld dat mensen met sociale angst alcohol gebruiken om met hun angst om te kunnen gaan. Alcohol zou bijvoorbeeld de ervaren spanning tijdens sociale situaties kunnen reduceren, zou kunnen helpen opener en assertiever te zijn dan gewoonlijk of zou gewoon de ervaren negatieve gevoelens tijdens sociale situaties kunnen reduceren. Daarbij doet de theorie drie aannames. Ten eerste zouden angststoornissen eerder moeten ontstaan dan stoornissen in alcoholgebruik. Dat impliceert dat sociale angst een risicofactor is voor het ontwikkelen van stoornissen in alcoholgebruik. Ten tweede stelt de theorie van Khanztian (1985) dat alcohol de symptomen van sociale angst vermindert. Ten derde wordt verondersteld dat het gebruik van alcohol met als doel de symptomen van sociale angst te verminderen tot stoornissen in alcoholgebruik zullen leiden. De validiteit van de zelfmedicatie-hypothese wordt ondersteund door de bevinding dat hoe meer alcohol mensen drinken om met hun angst om te kunnen gaan 6

7 (zelfmedicatie), hoe ernstiger de symptomen van de comorbide stoornissen zijn (Robinson, Sareen, Cox en Bolton, 2009). Daar alcohol de meest gebruikte en geaccepteerde drug is in westerse landen (Andersen & Baumber, 2006; Rehm et al., 2003) en stoornissen in alcoholgebruik een hoge comorbiditeit hebben met de sociale angststoornis (Grant et al., 2004), werden door verschillende theoretici hypothesen opgesteld die aan de hand van onderliggende factoren proberen deze comorbiditeit te verklaren. Een andere benadering die tracht de onderliggende factoren van de sociale angststoornis en comorbide stoornissen in alcoholgebruik te verhelderen werd door Rotter (1954) geformuleerd. Hij stelt dat de waarschijnlijkheid dat bepaald gedrag wordt vertoond, afhangt van de verwachtingen die mensen hebben met betrekking tot de resultaten die dat gedrag zal opleveren. Volgens Rotter willen mensen negatieve consequenties vermijden en positieve resultaten bereiken. Wanneer mensen positieve resultaten van een bepaalde gedraging verwachten of denken dat de kans hoog is dat het resultaat positief zal zijn, dan is het waarschijnlijk dat zij dat gedrag ook vertonen. Het gedrag wordt weer versterkt door daadwerkelijke positieve uitkomsten achteraf waardoor de persoon het gedrag zal herhalen. Toegespitst op sociale angst en alcoholgebruik zou volgens Rotter een sociale angststoornis de kans op alcoholgebruik en stoornissen in alcoholgebruik verhogen wanneer sociaal angstige personen positieve verwachtingen met betrekking tot het effect van alcoholconsumptie hebben. Dit worden positieve alcoholverwachtingen genoemd (Buckner, 2006). Mensen met een sociale angststoornis zouden bijvoorbeeld kunnen verwachten dat alcohol hun sociale angst vermindert, de spanning reduceert of dat zij open en gezellig kunnen zijn. Uit onderzoek blijkt dat de drempel om sociale interacties aan te gaan door alcoholconsumptie verlaagd wordt (Spangel, 2009). Mogelijkerwijs worden de positieve verwachtingen met betrekking tot alcoholconsumptie van sociaal angstige mensen bevestigd en zou de kans om alcohol in sociale situaties te consumeren daardoor toenemen. Zodoende zouden positieve verwachtingen met betrekking tot alcoholconsumptie een verklarende factor voor de comorbiditeit tussen de sociale angststoornis en stoornissen in alcoholgebruik kunnen vormen. Abrams en Niaura (1987) hadden een iets andere visie op de onderliggende factoren van de relatie tussen de sociale angststoornis en stoornissen in alcoholgebruik. Mensen kunnen weliswaar positieve verwachtingen hebben met betrekking tot alcoholgebruik, maar zij zijn niet noodzakelijk gemotiveerd ook daadwerkelijk te drinken (Buckner, 2006). Abrams 7

8 en Niaura veronderstellen dat bijkomend bij positieve alcoholverwachtingen, niet-adaptieve coping mechanismen een onderliggende factor van de relatie tussen de sociale angststoornis en stoornissen in alcoholgebruik is. Coping mechanismen hebben betrekking op de manieren om staande te blijven tegenover de eisen van de buitenwereld. Met andere woorden, coping mechanismen doen beroep op het probleemoplossend vermogen bij sociale situaties, waarbij het gedrag dat zich richt op het beter kunnen omgaan met emotioneel ongemak, centraal staat (Heckhausen, 1989). Mensen met een sociale angststoornis zouden mogelijkerwijs alcohol drinken om door de angstverlagende werking van alcohol beter met hun negatieve emoties in sociale situaties om te kunnen gaan. Alcoholgebruik zou dan als coping mechanisme fungeren om met sociale angst om te gaan. Alcoholconsumptie als coping mechanisme leidt volgens Abrams en Niaura tot stoornissen in alcoholgebruik. De besproken theorieën impliceren drie mogelijke onderliggende factoren met betrekking tot de relatie tussen de sociale angststoornis en stoornissen in alcoholgebruik. In de eerste plaats wordt gesteld dat de sociale angststoornis een risicofactor is voor stoornissen in alcoholgebruik (zelfmedicatie-hypothese). Dit zal in de eerste paragraaf worden besproken. Vervolgens, gebaseerd op de hypothese van Rotter dat positieve alcoholverwachtingen aan alcoholconsumptie vooraf gaan, is het belangrijk het effect van positieve alcoholverwachtingen op drankgebruik bij mensen met een sociale angststoornis te bespreken. Dat zal in de tweede paragraaf worden gedaan. Omdat volgens Abrams en Niaura (1987) bij mensen met een sociale angststoornis ook coping mechanismen een belangrijke rol spelen met betrekking tot het ontwikkelen van comorbide stoornissen in alcoholgebruik, zal tenslotte in de derde paragraaf gekeken worden wat het effect is van alcoholgebruik als coping mechanisme op het ontwikkelen van stoornissen in alcoholgebruik bij mensen met een sociale angststoornis. De Sociale Angststoornis als Risicofactor voor het Ontwikkelen van Stoornissen in Alcoholgebruik Er bestaat een opvallend hoge comborbiditeit tussen de sociale angststoornis en stoornissen in alcoholgebruik (Grant, Stinson, Dawson, Chou, Dufour, Compton, Pickering & Kaplan, 2004 ). Gedurende het hele leven ontwikkelen 48% van alle mensen met een sociale angststoornis comorbide stoornissen in alcoholgebruik (Grant et al, 2005). Dit impliceert een relatie tussen deze twee verschillende stoornissen. Khanztian (1985) tracht met het 8

9 zelfmedicatie-model deze relatie te verklaren (Anthony & Stein, 2009). In dit model wordt namelijk geponeerd dat mensen met sociale angst alcohol consumeren om met hun angst tijdens sociale situaties om te kunnen gaan. Hierbij dient derhalve aangenomen te worden dat angststoornissen eerder ontstaan dan stoornissen in alcoholgebruik. Met andere woorden, mensen met een sociale angststoornis zouden kwetsbaarder zijn voor het ontwikkelen van stoornissen in alcoholgebruik. In onderzoek zoals dat van Grant et al. (2004) met betrekking tot de comorbiditeit tussen de sociale angststoornis en stoornissen in alcoholgebruik is echter niet onderzocht of het hebben van sociale angst de kans verhoogt op het ontwikkelen van stoornissen in alcoholgebruik. In deze paragraaf zal gekeken worden of de sociale angststoornis een risicofactor voor het ontwikkelen van stoornissen in alcohol gebruik is. Buckner, Timpano, Zvolensky, Sachs-Ericsson en Schmidt (2008) deden onderzoek naar de relatie tussen de sociale angststoornis en stoornissen in alcoholgebruik. In dit onderzoek werd aan 5877 volwassenen (evenveel mannen als vrouwen) die aan de National Comorbidity Survey mee hadden gedaan een vragenlijst gegeven. Er werden vragen gesteld met betrekking tot de hoeveelheid alcoholgebruik en diagnostische criteria voor stoornissen in alcoholgebruik en psychische stoornissen. Uit het onderzoek bleek dat proefpersonen met een sociale angststoornis hoger scoorden op alcoholafhankelijkheid, maar niet op alcoholmisbruik, dan proefpersonen zonder een sociale angststoornis. De meerderheid van de proefpersonen met een sociale angststoornis die ook een alcoholafhankelijkheid hadden, gaf aan dat de sociale angststoornis voor de alcoholafhankelijkheid was ontstaan. Uit deze laatste bevinding werd door de onderzoekers geconcludeerd dat de sociale angststoornis een risicofactor vormt voor alcoholafhankelijkheid, maar niet voor alcoholmisbruik. Er is dus evidentie dat de sociale angststoornis een risicofactor voor het ontwikkelen van stoornissen in alcoholgebruik lijkt te zijn. Dat het onderzoek retrospectief werd uitgevoerd, zorgt er echter voor dat de gegevens gebaseerd zijn op het geheugen van de proefpersonen, wat zou kunnen leiden tot niet accurate data. Het gaat immers vaak om een groot tijdsbestek, waardoor het precieze moment van ontstaan van de stoornissen soms lastig is aan te geven. Om met meer zekerheid te kunnen stellen dat de sociale angststoornis daadwerkelijk een risicofactor is voor het ontwikkelen van stoornissen in alcoholgebruik is prospectief onderzoek noodzakelijk. Dergelijk onderzoek werd gedaan door Buckner, Schmidt, Lang, Small, Schlauch en Lewinsohn (2008). De onderzoekers keken of sociale angststoornis een risicofactor is voor het ontwikkelen van een alcoholafhankelijkheid. Het werd ook de relatie tussen andere 9

10 psychische stoornissen en alcoholafhankelijkheid onderzocht, zodat immers uitgesloten kan worden of niet een psychische stoornis in het algemeen leidt tot een verhoogd risico op het ontwikkelen van een stoornis in alcoholgebruik. Er werd een random selectie gemaakt van 1709 proefpersonen uit het Oregon Adolescent Depression Project en deze personen werden gedurende 14 jaar gevolgd. Middels interviews werd gekeken of de proefpersonen symptomen hadden met betrekking tot sociale angststoornis, stoornissen in alcoholgebruik of symptomen van andere psychische stoornissen. Mensen met een sociale angststoornis vertoonden een 4,5 keer zo hoge kans op een alcoholafhankelijkheid dan mensen zonder sociale angststoornis. Bovendien rapporteerden mensen met een sociale angststoornis en een comorbide alcoholafhankelijkheid over het algemeen dat de sociale angststoornis voorafgaand aan de ontwikkeling van de alcoholafhankelijkheid was ontstaan. Tenslotte was alcoholafhankelijkheid sterker aan sociale angststoornis gerelateerd dan aan stemmingsstoornissen, conduct disorder of andere angststoornissen. Vanwege deze laatste bevinding werd door de onderzoekers geconcludeerd dat sociale angststoornis mogelijk een unieke risicofactor is voor het ontstaan van alcoholafhankelijkheid. Sociale angststoornis bleek dus een risicofactor voor het ontwikkelen van een stoornis in alcoholgebruik te zijn. In het onderzoek van Buckner et al. (2008) werd alleen gebruik gemaakt van proefpersonen die aan genoeg criteria voldeden om voor een diagnose van de sociale angststoornis in aanmerking te komen. Omdat er verschillende gradaties bestaan in sociale angst, zou het tot een genuanceerder beeld kunnen leiden om ook naar deze verschillende gradaties te kijken. Het zou immers goed mogelijk kunnen zijn dat de mate waarin de sociale angst zich manifesteert, invloed heeft op de mate waarin de stoornis in alcoholgebruik zich ontwikkelt. Het is dan niet voldoende om enkel naar de symptomen van sociaalangstige mensen te kijken; een indeling op basis van de ernst van deze symptomen is daarvoor noodzakelijk. In het volgende onderzoek werd een dergelijke indeling gemaakt. In het onderzoek van Crumm en Pratt (2001) werd gekeken of de sociale angststoornis of een subklinische sociale angststoornis risicofactoren zouden zijn voor het ontwikkelen van stoornissen in alcoholgebruik. Een cohort van 1161 volwassenen werd gedurende drie jaar prospectief geobserveerd en bij hen werden vragenlijsten afgenomen met betrekking tot symptomen van de sociale angststoornis en de hoeveelheid en het patroon van alcoholgebruik. De follow-up meting was na gemiddeld 12,6 jaar. Geen van de geobserveerde personen had al een bestaand drankprobleem aan het begin van het onderzoek. Middels de vragenlijsten werd een onderscheid gemaakt tussen proefpersonen met een sociale angststoornis, met een 10

11 subklinische sociale angststoornis en proefpersonen zonder een psychische stoornis. Proefpersonen met een subklinische sociale angststoornis zijn sociaalangstige individuen die in tegenstelling tot mensen met een sociale angststoornis sociale situaties echter niet vermijden. Van de 33 personen met een sociale angststoornis ontwikkelde maar één proefpersoon een stoornis in alcoholgebruik in de geobserveerde periode. De 84 personen met een subklinische sociale angststoornis gaven echter vaker aan bovengemiddeld veel te drinken en zij hadden een twee keer zo grote kans op sterk drankgebruik of alcoholafhankelijkheid dan personen zonder een sociale angststoornis. De onderzoekers concludeerden dat alleen mensen met subklinische sociale angst een verhoogd risico hebben op het ontwikkelen van stoornissen in alcoholgebruik. Sociale angststoornis bleek geen risocofactor voor het ontwikkelen van stoornissen in alcoholgebruik te zijn. Deze conclusie lijkt wellicht tegenstrijdig. Echter, het biedt ruimte voor een genuanceerdere uitleg van de relatie tussen sociale angst en stoornissen in alcoholgebruik. Het zou bijvoorbeeld zo kunnen zijn dat mensen die sociale angst hebben, maar zich wel begeven in (sociale) groepen eerder geneigd zijn alcohol te consumeren, omdat daar een aanleiding voor is, namelijk sociale angst voor groepen. Voor sociaalangstige mensen die zich niet in (sociale) groepen begeven, is deze directe aanleiding in mindere mate aanwezig, omdat deze vermeden wordt. Vanwege deze opvallende bevinding, maar ook omdat het onderscheid tussen sociale angststoornis en subklinische sociale angststoornis wellicht ietwat robuust is, zou een nauwkeurigere indeling gewenst zijn. Een sociale angststoornis kan namelijk betrekking hebben tot onbehagen voor sociale situaties, angst voor interacties met anderen en angst om door anderen negatief beoordeeld te worden (DSM-IV-TR, 2000). Daarom is het tevens belangrijk proefpersonen niet alleen op basis van het aantal symptomen te vergelijken, zoals in het onderzoek van Crumm en Pratt (2001), maar ook naar de invloed van deze verschillende angstcomponenten van de sociale angststoornis op het ontwikkelen van stoornissen in alcoholgebruik te kijken. Een onderzoek dat naar de invloed van verschillende componenten van sociale angst op stoornissen in alcoholgebruik kijkt is het onderzoek van Buckner en Schmidt (2009). Gedurende twee jaar werden 404 jongvolwassenen, zonder psychische en lichamelijke ziektes in het verleden, geobserveerd en geïnterviewd met betrekking tot de symptomen van een sociale angststoornis, de hoeveelheid en het patroon van alcoholgebruik en andere psychische stoornissen. Het bleek dat de sociale angststoornis zich voor stoornissen in alcoholgebruik ontwikkelde. De kans op het ontwikkelen van stoornissen in alcoholgebruik was hoger voor proefpersonen met een sociale angststoornis in vergelijking met proefpersonen zonder een 11

12 sociale angststoornis. Met betrekking tot de verschillende componenten van sociale angst die onderzocht werden, correleerde alleen de angst om door anderen negatief beoordeeld te worden hoog met de ontwikkeling van stoornissen in alcoholgebruik. De onderzoekers concludeerden dat de sociale angststoornis een risicofactor is voor het ontwikkelen van stoornissen in alcoholgebruik, in het bijzonder wanneer de sociale angst betrekking heeft op negatieve beoordeling door anderen. Uit bovenstaande onderzoeken blijkt dat de sociale angststoornis en stoornissen in alcoholgebruik niet alleen comorbide zijn, maar dat het hebben van een sociale angststoornis tevens een risicofactor is voor het ontwikkelen van stoornissen in alcoholgebruik. Vooral wanneer sociale situaties niet worden vermeden en de sociale angst betrekking heeft op negatieve beoordeling door anderen, is het risico op het ontwikkelen van stoornissen in alcoholgebruik verhoogd. Zoals door het zelf-medicatie model verondersteld wordt, zijn mensen met een sociale angststoornis dus kwetsbaar voor het ontwikkelen van stoornissen in alcoholgebruik. Opvallend is echter dat in het onderzoek van Crumm en Pratt (2001) alleen voor subklinische sociale angst een verhoogde kans op stoornissen in alcoholgebruik werd gevonden en niet voor de sociale angststoornis. Sociale angststoornis was in dit onderzoek zelfs met minder alcoholgebruik geassocieerd. Het is opmerkelijk dat mensen met sociale angst, die sociale situaties niet vermijden,(subklinisch) meer risico lopen om stoornissen in alcoholgebruik te ontwikkelen dan sociaal angstige mensen die sociale situaties wel vermijden; dus mensen met een sociale angststoornis. Dat staat in strijd met een aantal onderzoeken waarin voor de sociale angststoornis een positief verband met stoornissen in alcoholgebruik werd aangetoond. Over het algemeen is er veel evidentie dat de sociale angststoornis een risicofactor is voor het ontwikkelen van stoornissen in alcoholgebruik. Echter, aangezien het feit dat in het onderzoek van Crumm en Pratt (2001) sociale angst alleen met stoornissen in alcoholgebruik geassocieerd was wanneer sociale situaties niet worden vermeden, is het mogelijk dat nog andere factoren van invloed zijn op de relatie tussen de sociale angststoornis en stoornissen in alcoholgebruik. In de volgende paragrafen zullen mogelijke factoren besproken worden. 12

13 Het Effect van Positieve Alcoholverwachtingen op Alcoholgebruik bij Mensen met een Sociale Angststoornis In de vorige paragraaf werd vastgesteld dat de sociale angststoornis een risicofactor vormt voor het ontwikkelen van stoornissen in alcoholgebruik. Onderzoek uit de vorige paragraaf liet echter al zien dat de relatie tussen de sociale angststoornis en stoornissen in alcoholgebruik meer genuanceerd uitgelegd dient te worden, aangezien in sommige onderzoeken alleen subklinische sociale angst stoornissen in alcoholgebruik voorspelt. Daarnaast bleek de angst voor een negatieve beoordeling door anderen een belangrijke angstcomponent van sociale angst die, wanneer die aanwezig is, zorgt voor een verhoogde kans op stoornissen in alcoholgebruik. Deze opvallende bevindingen maken dat andere factoren nodig zijn om de relatie tussen de sociale angststoornis en stoornissen in alcoholgebruik precies uit te leggen. Een mogelijke factor werd door Rotter (1954) geponeerd, namelijk verwachtingen. Rotter stelt dat verwachtingen met betrekking tot de resultaten van bepaald gedrag invloed hebben op de waarschijnlijkheid dat mensen dit gedrag ook daadwerkelijk vertonen. Wanneer mensen positieve resultaten van een bepaald gedrag verwachten of denken dat de kans heel hoog is dat het resultaat positief is, dan is het waarschijnlijk dat zij dat gedrag zullen vertonen. Toegepast op sociale angst en alcoholgebruik zou volgens Rotter een sociale angststoornis de kans op het ontwikkelen van stoornissen in alcoholgebruik verhogen, wanneer de persoon positieve alcoholverwachtingen heeft zoals de verwachting dat alcohol hem in sociale situaties ontspannen en open zal maken, de ervaren spanning in sociale situaties reduceert of gewoon de ervaren negatieve emoties vermindert. Het is daarom belangrijk te onderzoeken wat het effect is van positieve alcoholverwachtingen op drankgebruik bij mensen met een sociale angststoornis. Als eerst wordt het onderzoek van Abrams, Kushner, Medina en Voight (2001) naar de invloed van alcoholverwachtingen op drankgebruik bij mensen met een sociale angststoornis besproken. Eenenzestig proefpersonen met een sociale angststoornis werden random aan drie condities toegewezen. In de eerste conditie kregen zij alcohol te drinken, wat hun ook verteld werd. In de tweede conditie kregen de proefpersonen een drankje waar geen alcohol in zat maar aan hen werd verteld dat er wel alcohol in zat (placebogroep). Hiermee werden bij de proefpersonen verwachtingen over de effecten van alcohol aangesproken. In de derde conditie kregen de proefpersonen een drankje waar geen alcohol in zat en aan hen werd verteld dat zij geen alcohol hadden gedronken. Onafhankelijk van de conditie moesten de 13

14 proefpersonen vervolgens twee presentaties voor een groep houden. Voor, tussen en na de presentaties werd aan de proefpersonen gevraagd vragenlijsten in te vullen met betrekking tot de mate van ervaren angst en spanning. Zowel de alcoholgroep als de placebogroep vertoonde na de eerste en na de tweede presentatie een significant sterkere spanningsreductie dan de controlegroep. De onderzoekers concludeerden dat bij mensen met een sociale angststoornis niet alleen het daadwerkelijk gebruik van alcohol de spanning reduceert, maar ook dat de verwachtingen met betrekking tot alcoholgebruik een eigen bijdrage leveren aan het verminderen van sociale angst. Abrams, Kushner, Medina en Voight (2001) baseren hun conclusies echter op de gevonden effecten van de placebogroep. Dit is op zich een heel elegante manier om alcoholverwachtingen te meten. Alcoholverwachtingen zijn echter verschillend zoals spanningsreductie, vermindering van negatieve emoties en open en ontspannen kunnen zijn. Op basis van een placebo-effect is het echter niet mogelijk te achterhalen welke alcoholverwachtingen de proefpersonen nu hebben. Daarvoor is het van belang de verwachtingen met betrekking tot alcoholgebruik directer en nauwkeuriger te achterhalen, bijvoorbeeld door middel van vragenlijsten over de concreet verwachte consequenties. Alcoholverwachtingen werden op een directe wijze onderzocht door Tran, Haaga en Chambless (1997). Aan 229 studenten werden vragen gesteld omtrent hun alcoholverwachtingen. Daarnaast werden vragen gesteld over sociale angst. Hoe sterker de sociale angst van de proefpersonen was, des te vaker rapporteerden zij positieve alcoholverwachtingen met betrekking tot sociale situaties. Positieve alcoholverwachtingen voor spanningsreductie in sociale situaties waren positief gecorreleerd met sociale angst. De onderzoekers concludeerden dat hoe sociaal angstiger mensen zijn hoe meer positieve verwachtingen zij hebben met betrekking tot alcoholconsumptie in sociale situaties. Omdat alcoholgebruik niet werd onderzocht, kan echter niks gezegd worden over een eventueel verband met stoornissen in alcoholgebruik. Deze relatie tussen alcoholverwachtingen en stoornissen in alcoholgebruik bij sociaalangstige mensen werd wel onderzocht door Ham, Carrigan, Moak en Randall (2005). Positieve alcoholverwachtingen zijn in dit onderzoek gemeten aan de hand van verwachtingen voor sociale facilitatie (verwachten dat je sociaal vaardiger bent). In dit onderzoek werden 62 volwassenen, die aangaven ook soms te drinken, op basis van een screening ingedeeld in een hoog sociaalangstige en een laag sociaalangstige groep. Vervolgens moesten alle proefpersonen de Drinking Expectancy Questionnaire en de Alcohol Expectancies in Social 14

15 Situations Scale invullen. Hoog sociaalangstige proefpersonen gaven aan vaker positieve alcoholverwachtingen te hebben met betrekking tot het open en gezellig zijn in sociale situaties dan laag sociaalangstige proefpersonen. Deze positieve alcoholverwachtingen waren positief gecorreleerd met drankgebruik en een hoge mate van alcoholafhankelijkheid. De onderzoekers concludeerden dat positieve alcoholverwachtingen bij mensen met een sociale angststoornis aan stoornissen in alcoholgebruik gerelateerd zijn. Vergelijkbare resultaten werden gevonden in het onderzoek van Ham, Hope, White en Rivers (2002) naar de relatie tussen alcoholverwachtingen en drankgebruik. In dit onderzoek werden 54 mensen met een sociale angststoornis met 23 mensen met een dysthyme stoornis en 27 mensen zonder as-i stoornissen (controlegroep) aan de hand van vragenlijsten over symptomen van sociale angst, stemmingsstoornissen, alcoholverwachtingen en drankgebruik vergeleken. Hoewel de onderzoekers geen verschil in drankgebruik vonden, bleken er tussen proefpersonen met een sociale angststoornis, proefpersonen met een dysthyme stoornis en de controlegroep wel verschillen in verwachtingen te zijn met betrekking tot alcoholgebruik. Proefpersonen met een sociale angststoornis en proefpersonen met een dysthyme stoornis rapporteerden significant meer positieve alcoholverwachtingen voor spanningsreductie dan de controlegroep. De proefpersonen met een sociale angststoornis rapporteerden bovendien significant vaker de positieve verwachting dat alcohol hun assertiviteit in sociale situaties zou verhogen dan proefpersonen met een dysthyme stoornis. De onderzoekers concludeerden dat mensen met een sociale angststoornis meer positieve alcoholverwachtingen hebben dan mensen zonder een psychische stoornis en zelfs meer dan mensen met een dysthyme stoornis. Mensen met een sociale angsstoornis drinken niet alleen om te ontspannen maar ook om beter om te kunnen gaan met en opener te zijn in sociale situaties. De positieve alcoholverwachtingen van mensen met sociale angst hadden in dit onderzoek echter geen effect op alcoholgebruik. In de tot nu toe besproken onderzoeken werden proefpersonen over de tijd heen gevolgd en werd sociale angst aan de hand van vragenlijsten gemeten. Deze studies laten slechts correlatieve verbanden zien. In het onderzoek van Burke en Stephens (1997) werden angstige emoties geïnduceerd. Vervolgens kon daadwerkelijk getest werden wat het effect van angstige emoties op de ervaren eigen inschatting om sterk drankgebruik te vermijden (selfefficacy), alcoholverwachtingen en drankgebruik bij sociaalangstige individuen was. Drieënzeventig volwassenen werden ingedeeld op basis van hoge of lage sociale angstigheid en vervolgens aselect aan een angst inducerende of een controle conditie toegewezen. Aan de 15

16 proefpersonen in de angstconditie werd verteld dat zij even later een zo goed mogelijke indruk moesten maken bij een andere persoon en achteraf door die persoon beoordeeld zouden worden. In de controle conditie werd aan de proefpersonen verteld dat zij even later zelf een video moeten beoordelen. Vervolgens werden vragenlijsten met betrekking tot de mate van ervaren angst, self-efficacy, alcoholverwachtingen en hoeveelheid en patroon van alcoholgebruik uitgedeeld. Hoog sociaalangstige proefpersonen rapporteerden vaker positieve verwachtingen om door middel van alcohol opener en meer ontspannen te worden dan de laag sociaalangstige proefpersonen. Hoe meer positieve alcoholverwachtingen de proefpersonen hadden, des te vaker en des te meer zij aangaven graag te willen drinken. Bovendien, hoe positiever de alcoholverwachtingen van de proefpersonen waren, hoe minder hoog zij de kans schatten om sterk drankgebruik te kunnen vermijden (self-efficacy). De onderzoekers trokken de voorzichtige conclusie dat positieve alcoholverwachtingen bij mensen met sociale angst tot verhoogd alcoholgebruik zouden kunnen leiden. In het bijzonder verwachtingen om door alcohol open en ontspannen te worden en een lage inschatting van de vaardigheid om sterk drankgebruik in sociale situaties te kunnen vermijden (self-efficacy), waren bij mensen met sociale angst aan verhoogd alcoholgebruik gerelateerd. Verdere onderbouwing voor de bevindingen van Burke en Stevens (1997) werd gevonden in het onderzoek van Gilles, Turk en Fresco (2006). Honderdachttien studenten vulden vragenlijsten in over drankgebruik en symptomen van sociale angst. Hoog sociaalangstige studenten met verwachtingen om door alcohol in sociale situaties ontspannen en open te zijn en een lage self-efficacy om sterk drankgebruik te vermijden, rapporteerden vaker in sociale situaties te drinken dan gemiddeld en laag sociaalangstige studenten. Hoog sociaal angstige proefpersonen vertoonden echter geen verhoogde kans op alcoholafhankelijkheid. De onderzoekers concludeerden dat bij mensen met sociale angst positieve alcoholverwachtingen, vooral waneer deze samen gaan met een lage inschatting om sterk drankgebruik in sociale situaties te vermijden, aan verhoogd alcoholgebruik gerelateerd zijn. Echter, in hun onderzoek bleek sociale angst niet aan alcoholafhankelijkheid gerelateerd te zijn. Verdere evidentie wordt gevonden in het onderzoek van Tran en Haaga (2002) naar alcoholverwachtingen bij mensen met een sociale angststoornis met of zonder comorbide stoornissen in alcoholgebruik. In dit onderzoek werd gebruik gemaakt van 19 deelnemers met een sociale angststoornis en een stoornis in alcoholgebruik, 19 deelnemers met een sociale angststoornis zonder een stoornis in alcoholgebruik en 21 controle proefpersonen. Vervolgens 16

17 moesten alle proefpersonen vragenlijsten over symptomen van sociale angst, stoornissen in alcoholgebruik en alcoholverwachtingen invullen. Alle proefpersonen met een sociale angststoornis rapporteerden significant meer positieve alcoholverwachtingen dan de controlegroep. Bovendien gaven proefpersonen met een sociale angststoornis en stoornissen in alcoholgebruik significant meer positieve alcoholverwachtingen aan dan proefpersonen met een sociale angststoornis zonder stoornissen in alcoholgebruik. De onderzoekers concludeerden dat mensen met een sociale angststoornis, ook als zij op dat moment geen stoornis in alcoholgebruik hebben, een hoge kans hebben om dat later wel te ontwikkelen. Zij trokken de voorzichtige conclusie dat positieve alcoholverwachtingen met betrekking tot sociale situaties een onderliggend mechanisme van de verhoogde kans op stoornissen in alcoholgebruik bij mensen met een sociale angststoornis zouden kunnen zijn. De besproken onderzoeken met betrekking tot het effect van positieve alcoholverwachtingen op alcoholgebruik bij mensen met een sociale angststoornis leveren interessante conclusies op. Het is opvallend dat mensen met een sociale angststoornis meer positieve verwachtingen met betrekking tot alcoholgebruik vertoonden dan mensen zonder een sociale angststoornis, in het bijzonder wanneer de inschatting van de vaardigheid om sterk drankgebruik te kunnen vermijden laag was (self-efficacy). Mensen met een sociale angststoornis verwachten door middel van alcohol in sociale situaties ontspannen en open te zijn en hun negatieve emoties tijdens sociale situaties te kunnen verminderen. Opmerkelijk is dat mensen met sociale angst die positieve alcoholverwachtingen hebben, in sociale situaties altijd een verhoogde alcoholconsumptie laten zien maar niet altijd stoornissen in alcoholgebruik hebben. Het is mogelijk dat zowel de alcoholconsumptie als slechts de verwachting met betrekking tot alcoholeffecten ertoe leiden dat sociaal angstige mensen beter met hun inspanning en negatieve emoties in sociale situaties om kunnen gaan. De alcoholconsumptie moet echter niet per se verstoord zijn maar valt misschien nog in de range die als normaal wordt beschouwd. Echter, in sommige onderzoeken was de sociale angststoornis wel aan stoornissen in alcoholgebruik gerelateerd. Het zou mogelijk kunnen zijn dat deze pas na een langere tijd van verhoogde alcoholconsumptie ontstaan. 17

18 Het Effect van Alcoholgebruik als Coping Mechanisme op het Ontwikkelen van Stoornissen in Alcoholgebruik bij Mensen met een Sociale Angststoornis Een andere kijk met betrekking tot welke factoren invloed hebben op de relatie tussen sociale angst en stoornissen in alcoholgebruik is de sociale leertheorie van Abrams en Niaura (1987). Zij veronderstellen dat stoornissen in alcoholgebruik tot stand komen door een samenwerking van positieve alcoholverwachtingen en niet adaptieve coping mechanismen. Coping mechanismen hebben betrekking op de manieren om staande te blijven tegenover de eisen van de buitenwereld. Met andere woorden, coping mechanismen doen beroep op het probleemoplossend vermogen bij sociale situaties, waarbij het gedrag dat zich richt op het beter kunnen omgaan met emotioneel ongemak, centraal staat (Heckhausen, 1989). Een mogelijk coping mechanisme om met sociale angst om te gaan is alcoholconsumptie. Volgens Abrams en Niaura zijn positieve alcoholverwachtingen bij mensen met een sociale angststoornis alleen het beginpunt van het proces dat tot stoornissen in alcoholgebruik leidt. Positieve alcoholverwachtingen, zoals spanningsreductie en vermindering van negatieve emoties in sociale situaties, maken alcoholconsumptie aantrekkelijk en kunnen zoals in paragraaf twee werd nagegaan tot verhoogd alcoholgebruik leiden. Volgens de sociale leertheorie zullen positieve alcoholverwachtingen uiteindelijk ertoe leiden dat mensen met sociale angst alcohol als coping mechanisme gebruiken om met hun sociale angst om te gaan. Dit patroon, het gebruik van alcohol als manier om met sociale angst om te kunnen gaan, leidt vervolgens niet alleen tot verhoogd alcoholgebruik maar tot stoornissen in alcoholgebruik (Abrams & Niaura, 1987 en Khanztian, 1985). In deze paragraaf zal daarom naar het effect van alcoholgebruik als coping mechanisme op het ontwikkelen van stoornissen in alcoholgebruik bij mensen met een sociale angststoornis worden gekeken. Als eerst wordt het onderzoek van Thomas, Randall en Carrigan (2003) naar alcoholconsumptie als coping mechanisme bij sociaalangstige mensen besproken. Drieëntwintig sociaal angstige proefpersonen en 23 niet sociaal angstige matched controls werden gevraagd vragenlijsten over sociale angst, drankgedrag en coping mechanismen in te vullen. Sociaal angstige proefpersonen rapporteerden significant vaker alcohol te drinken om beter met sociale situaties om te kunnen gaan (coping) of situaties te vermijden wanneer geen alcohol beschikbaar was dan proefpersonen van de matched contole groep. De onderzoekers maakten de voorzichtige conclusie dat alcoholconsumptie een coping mechanisme is van 18

19 mensen met sociale angst en tot stoornissen in alcoholgebruik zou kunnen leiden wanneer de sociale situaties niet worden vermeden. Tegenstrijdige evidentie wordt gevonden door het onderzoek van Lewis, Hove, Whiteside, Lee, Neighbors, Larimer, Kirkeby en Oster-Aaland (2008) naar coping mechanismen bij mensen met sociale angst en stoornissen in alcoholgebruik. Driehonderdzestien studenten die sterk drankgebruik vertoonden, werden gevraagd vragenlijsten over symptomen van sociale angst en hoeveelheid alcoholconsumptie in te vullen. Sterk sociaalangstige proefpersonen rapporteerden significant minder alcoholgebruik dan minder sterk sociaalangstige proefpersonen. Wanneer sterk sociaal angstige proefpersonen echter alcohol dronken, rapporteerden zij significant vaker te drinken om sociale angst te verminderen, dus om te copen. De onderzoekers concludeerden dat mensen met sociale angst drinken om met hun angst in sociale situaties om te kunnen gaan. Echter, lijken sterk sociaal angstige mensen minder alcohol te drinken dan minder sterk sociaal angstige mensen. In dit onderzoek lijkt alcoholconsumptie als coping mechanisme niet aan stoornissen in alcoholgebruik gerelateerd te zijn. In het onderzoek van Lewis et al. (2008) werd slechts naar het verband tussen sociale angst en hoeveelheid alcoholgebruik gekeken. Het zou mogelijk kunnen zijn dat de hoeveelheid alcohol die gedronken wordt niet heel informatief is vergeleken met het patroon van alcoholconsumptie. Het is mogelijk dat iemand over het algemeen niet bijzonder veel drinkt maar onder bepaalde omstandigheden niet kan functioneren zonder alcoholgebruik. Dit maladaptief patroon van alcoholconsumptie zou niet opgemerkt worden wanneer alleen naar de hoeveelheid drankjes in totaal gevraagd wordt. In het onderzoek van Ham, Bonin en Hope (2007) wordt de rol van coping mechanismen met betrekking tot het patroon en de hoeveelheid alcoholgebruik bij mensen met sociale angst onderzocht. Drieëntachtig sterk sociaal angstige proefpersonen, 90 gemiddeld sociaal angstige proefpersonen en 66 laag sociaal angstige proefpersonen werden gevraagd vragenlijsten in te vullen over sociale angst, patroon en hoeveelheid van alcoholconsumptie en coping mechanismen. Hoe sterker de proefpersonen sociaal angstig waren, hoe minder alcohol zij dronken per week. Echter, sterk sociaal angstige en gemiddeld sociaal angstige proefpersonen rapporteerden een ander patroon van alcoholconsumptie vergeleken met de laag sociaal angstige proefpersonen. Sterk en gemiddeld sociaal angstige proefpersonen gaven aan in sociale situaties te drinken wanneer zij angstig waren en hun angst door alcoholconsumptie te willen verminderen (coping mechanisme). Laag sociaal 19

20 angstige proefpersonen daarentegen gaven aan te drinken om gezelliger te kunnen doen. Alleen het patroon van de sterk en gemiddeld sociaal angstige proefpersonen, alcoholconsumptie om de angst te reduceren, was met stoornissen in alcoholgebruik geassocieerd. De onderzoekers concludeerden dat hoewel sterk en gemiddeld sociaal angstige mensen op het eerste gezicht minder alcohol lijken te drinken dan laag sociaal angstige mensen, zij een hoger risico lopen stoornissen in alcoholgebruik te ontwikkelen wanneer zij proberen hun sociale angst door middel van alcoholgebruik te verminderen. Verdere evidentie werd gevonden in het onderzoek van Buckner, Schmidt en Eggleston (2006) naar de invloed van coping mechanismen op het ontwikkelen van stoornissen in alcoholgebruik bij mensen met sociale angst. Aan 293 studenten werd gevraagd vragenlijsten in te vullen met betrekking tot de mate van sociale angst en situaties waarin zij dronken. Alcoholgebruik bij sociaalangstige proefpersonen was positief gecorreleerd met de poging om positieve gevoelens of ervaringen tijdens sociale situaties te bevorderen. Verder was sociale angst met stoornissen in alcoholgebruik gecorreleerd wanneer door situaties specifieke negatieve gevoelens naar boven kwamen, te weten conflicten met anderen, negatieve emoties en sociale druk. De onderzoekers concludeerden dat sociaal angstige mensen vooral stoornissen in alcoholgebruik ontwikkelen wanneer zij zichzelf willen opvrolijken of wanneer bij hen negatieve emoties, conflicten met anderen of sociale druk worden opgeroepen. De resultaten dat sociale angst soms wel en soms niet aan stoornissen in alcoholgebruik gerelateerd is en soms zelfs aan minder alcoholgebruik, is mogelijkerwijs tot stand gekomen omdat sociale angst een heel heterogeen concept is. Sociale angst kan namelijk verschillend sterk zijn en op verschillende aspecten betrekking hebben. Het zou nuttig kunnen zijn om met de verschillende angstniveaus en angstaspecten rekening te houden om de onduidelijkheden te verhelderen. In het onderzoek van Stewart, Morris, Mellings en Komar (2006) werd de invloed van coping mechanismen op het ontwikkelen van stoornissen in alcoholgebruik bij sociaal angstige mensen genuanceerd door naar verschillende aspecten van angst te kijken. Aan 157 studenten werd gevraagd vragenlijsten in te vullen met betrekking tot sociale angst, coping mechanismen, patroon en frequentie van alcoholconsumptie, en aan alcohol gerelateerde problemen. Proefpersonen met sociale angst rapporteerden significant vaker verhoogd alcoholgebruik en stoornissen in alcoholgebruik dan niet sociaal angstige proefpersonen wanneer hun sociale angst betrekking had op angst voor negatieve evaluatie door anderen of 20

21 wanneer zij probeerden hun negatieve emoties in sociale situaties door alcoholgebruik te verminderen (copen). Proefpersonen met sociale angst rapporteerden significant minder alcoholgebruik en minder stoornissen in alcoholgebruik dan niet sociaal angstige proefpersonen wanneer hun sociale angst tot heel sterk emotioneel ongemak leidde en sociale situaties werden vermeden. De onderzoekers concludeerden dat bij mensen met sociale angst het risico op het ontwikkelen van stoornissen in alcoholgebruik afhangt van waarop de sociale angst betrekking heeft en hoe ermee wordt omgegaan. Angst voor negatieve evaluatie door anderen en drinken om negatieve emoties in sociale situaties te verminderen (coping) is aan een verhoogde kans op het ontwikkelen van stoornissen in alcoholgebruik gerelateerd. Vermijding van sociale situaties en heel sterk emotioneel ongemak zijn echter aan verminderd alcoholgebruik gerelateerd en niet aan stoornissen in alcoholgebruik. Dat zou volgens de onderzoekers de heterogene resultaten van eerder onderzoek kunnen verklaren. Uit de besproken onderzoeken is gebleken dat de invloed van alcoholgebruik als coping mechanisme op het ontwikkelen van stoornissen in alcoholgebruik bij mensen met sociale angst heel complex lijkt te zijn. In sommige onderzoeken werd aangetoond dat mensen met sociale angst die alcohol als coping mechanisme gebruiken om met hun negatieve emoties in sociale situaties om te gaan, verhoogd alcoholgebruik laten zien en vaker stoornissen in alcoholgebruik hebben dan mensen met sociale angst die alcohol niet als coping mechanisme gebruiken. Andere onderzoeken vonden dit effect niet. Opvallend is dat deze onduidelijkheden zich laten verhelderen wanneer in onderzoek met het angstniveau en angstaspecten rekening wordt gehouden. Sociale angst was altijd aan stoornissen in alcoholgebruik gerelateerd wanneer de sociale angst nog niet zo sterk was dat mensen sociale bijeenkomsten vermeden, de personen met hun negatieve emoties tijdens sociale situaties wilden omgaan (coping) en wanneer de sociale angst betrekking had op negatieve beoordeling door anderen. Echter, wanneer mensen zo angstig waren dat zij sociale situaties alleen maar wilden vermijden, was sociale angst niet met stoornissen in alcoholgebruik, maar met minder alcoholconsumptie gerelateerd. Discussie De vraag hoe de relatie tussen de sociale angststoornis en stoornissen in alcoholgebruik in elkaar steekt, heeft op basis van de besproken onderzoeken tot interessante patronen geleid. Zo bleek de sociale angststoornis een risicofactor voor het ontwikkelen van stoornissen in alcoholgebruik te zijn. Met name wanneer de sociale angststoornis betrekking 21