HOME IS WHERE THE HEART IS

Transcriptie

1 HOME IS WHERE THE HEART IS Sara woont bij haar ouders in het woonwagenkamp. Sara dagdroomt veel. Zij maakt tekeningen van de wereld waarin zij zou willen leven en deelt die uit aan de bewoners van het kamp. Eigenlijk verlangt ze ergens anders te zijn dan waar ze nu is. Ze wordt geteisterd door heimwee. In haar dromen is de wereld waarin zij woont zoveel mooier dan in het echt! Op een dag krijgt Sara via de post een doos. De doos ziet er heel mooi uit, hij glinstert en is bedekt met zachte veren. Er zit een brief in de doos die aan haar is gericht. Lieve Sara, het levenswater is verborgen als een goddelijk geschenk binnen in dit lichaam daarom kun je het niet zien het Zelf is weggegaan en heeft het hart verzegeld en de liefde voor altijd verborgen verbreek dit zegel red de liefde waar ben je zo bang voor? er zijn geheime paden in het hart ga op weg en vind de beminde Volg je hart Sara! en kom naar het geheime land van de Schone Kunsten. Reis via geheime paden. De veren op deze doos beschermen je, geven je voor even vleugels als je dit nodig hebt. Haar hart maakt een sprongetje, zal ik dan eindelijk mijn thuis hier vinden in het land van de Schone kunsten en geen heimwee meer hebben en rust vinden? Voorgevoelens en verlangen drijven Sara er toe om dit avontuur aan te gaan. Diezelfde nacht slaapt ze diep en bezoekt de Godin van de Schone Kunsten haar in haar droom;

2 De Godin ziet er schitterend mooi uit; Sara wenst dat zij net zo mooi zal worden. De Godin straalt een warme gloed van binnen uit die haar omhult. Zij fluistert Sara in; Wees niet bang, jij zult thuiskomen, als jij je hart weet te vinden. Je kunt je eigen werkelijkheid creëren Sara, werkelijk vrij zijn maar je zult eerst je angsten moeten overwinnen. Ga op reis en vind je hart. Jij bent je eigen kompas. Je zult de zee over moeten om bij het land van de Schone Kunsten te komen. In dit land is alles mogelijk! Jij kunt alles creëren wat je maar wilt, alleen al met je gedachten. Het enige wat je nog kan weerhouden is twijfel. Door twijfel zal de poort van het land van vrijheid voor jou niet opengaan. Ga op reis, zoek je hart, zoek de waarheid en niets anders, draagt de Godin Sara op. Jij weet wat de waarheid is. Waarheid is schoonheid. Laat je door niets of niemand misleiden! Als Sara wakker wordt ligt er een grote witte veer op haar kussen. De kussensloop is nat; ze heeft gehuild in haar droom, tranen van heimwee. Ze stopt de veer in haar jurk en verlaat haar thuis. Ze laat een tekening achter voor haar ouders. Op de tekening heeft ze zichzelf verbeeld als stralende Godin in het land van de Schone Kunsten. Buiten ziet ze een vogel, hij verliest een veer en hij lijkt haar te roepen. Sara volgt de vogel, hij vliegt ver naar de zee. Op het strand verzamelt Sara stevig hout om een boot te bouwen waarmee ze haar reis gaat maken. Ze geniet van het verzamelen en ze bereidt zich zo ook geestelijk voor op haar reis. Ze zingt een lied terwijl ze over het strand zwerft; Ik ga op reis naar het land van vrijheid en mijn hart is mijn kompas, mijn hart is mijn kompas. Sara versiert haar boot met schelpen, zeesterren en andere vondsten van het strand. Het wordt al avond als haar boot klaar is. Het is donker en er steekt een stevige wind op. Ze sleept haar boot naar het water en bij de zee vertraagt haar pas. Plotselinge angst voor het donkere water overweldigt haar. Door de wind is de zee onrustig.

3 Dan hoort ze een liefdevolle stem uit een van de schelpen op de boot komen. Ze legt haar oor tegen de schelp en luistert aandachtig naar Neptunus, de God van de zee die tot haar spreekt ; Lieve Sara ;je bent bang voor het water maar jij bent zelf als het water! Raak vertrouwd met het water, het water in jou en buiten jou. Het stromende water zal je beschermen en is als een vloeibaar huis, geef maar mee, ze voert je naar jouw bestemming. Sara gaat met haar boot het diepe donkere water in en is bang. Het is er donker en koud. Ze ziet niets en wordt door angst en paniek overweldigd. Nooit nog heeft ze zich zo intens alleen en verlaten gevoeld. Door de angst verliest ze het contact met haar hart en weet ze niet meer welke kant ze op moet varen. Ze ziet ineens een witte veer naar beneden dwarrelen die op de boot valt. Hij herinnert haar aan haar diepste droom om haar thuis te vinden en aan de Godin, die haar bezocht in haar droom; Twijfel niet en luister naar je hart, dan zal je de weg vinden en uiteindelijk vrij zijn. Ze ziet een licht, het verblindt haar. Het is een stralende vis die licht geeft en de vis wenkt haar met haar vinnen. De vis is zo mooi, ze moet hem wel volgen. Ze kijkt diep in de ogen van de stralende vis en ziet zichzelf. Ze vaart achter de vis aan, terwijl ze in de ogen van de vis blijft kijken en zo ook haar ware zelf volgt. Onderweg ziet ze donkere schaduwen, golven die opduiken en lijken op monsters uit de diepe zee. Angst komt weer opzetten maar ze laat zich niet afleiden van haar doel. Ze blijft de vis in de ogen kijken die haar meevoert met haar boot, over de donkere wateren naar huis toe. De reis duurt lang en Sara raakt vermoeid en koud. Haar ogen dreigen dicht te vallen waardoor ze het contact met de vis verliest. Waar ben ik in godsnaam aan begonnen, denkt Pandora en haar twijfel groeit. Bestaat het land van de Schone Kunsten eigenlijk wel echt? vraagt ze zich af. Door moeheid begint ze te piekeren en twijfelen. Ze vergeet wat de Godin tegen haar heeft gezegd, dat door twijfel de poort van het land van de Schone Kunsten niet zal opengaan. Sara s ogen vallen dicht en ze valt in een diepe slaap en verliest het contact met de stralende vis. Ze valt uit de boot in het diepe donkere

4 koude water, steeds dieper naar de bodem van de zee. Haar boot drijft verder en verder af. Sara schrikt wakker als ze verstrikt zit in waterplanten diep op de bodem van de zee. Ze krijgt bijna geen lucht meer en het is koud en donker om haar heen. Nog nooit heeft ze zich zo bang gevoeld. Dit is het einde van mijn leven, denkt ze. Maar Neptunus de God van de Zee is ingelicht door de stralende vis en fluistert tot Sara; Je hart is verzegeld lieve Sara en heeft de liefde voor altijd verborgen verbreek dit zegel red de liefde waar ben je zo bang voor? Er zijn geheime paden in het hart ga verder op weg! Sara ontwaakt uit het zeewier en zwemt naar boven toe, naar de oppervlakte van de zee. Met een diepe adem teug is ze weer terug in het NU en heeft ze haar oorspronkelijke doel weer helder voor ogen. Alleen de boot van Sara is weg en ze weet niet hoe ze nu verder moet. Neptunus verschijnt en spreekt opnieuw tot haar en zegt ; Ik schenk jou vinnen en een staart,zo kunnen we samen je reis voortzetten. Sara zwemt samen met Neptunus verder verder tot ze een fel licht ziet in de verte. Het is haar vriend de stralende vis die haar nooit uit het oog heeft verloren. Ze volgt hem terwijl het licht van de vis steeds mooier, stralender en intenser wordt, totdat het oogverblindend is. Neptunus zegt ; Je hebt de beminde gevonden Sara!, het is tijd dat wij afscheid van elkaar nemen en hij zwemt de diepe wateren in. Ze ziet eindelijk de poort voor het land van de Schone Kunsten. Hij is gemaakt van witte glanzende veren in de vorm van een groot hart dat straalt in de zon. Als ze dichterbij komt gaat de poort langzaam maar zeker open. Achter de witte poort komt nog meer stralend licht te voorschijn en ziet ze het land van de Schone Kunsten. Ze hoort prachtige muziek met kleurrijke klanken en ziet kunstwerken die stralen door hun

5 schoonheid. Sara is geboeid door alles wat ze ziet en voelt zich onmiddellijk thuis. Ze ziet het woonwagen kamp met haar ouders, alleen nu ziet alles en iedereen er heel anders uit. Het kamp wordt omgeven door licht, net als haar ouders. Alles is hetzelfde maar toch ook fundamenteel anders. Sara realiseert zich dat ze op precies dezelfde plek is beland als waar ze vandaan komt maar dat er iets is verandert diep binnen in haar, door haar reis en door de angsten die ze heeft overwonnen. Alles lijkt er nu anders uit te zien; schoner, waarachtiger en lichter. Ze begrijpt dat het land van de Schone Kunsten hier is, in haar zelf, in haar hart. Ze wandelt naar het woonwagenkamp toe en ziet haar ouders met een groot welkomstbord ; Home is where the heart is. And Home is where the art is denkt ze glimlachend. Ze dankt haar ouders dat ze de vrijheid heeft gekregen om deze reis te maken en droomt verder over alle mooie creaties die ze nog wil gaan maken. Sara leidt haar leven nu altijd met haar hart als kompas. Het zegel van haar hart is verbroken en haar hart is weer vrij en zo straalt en schittert zij als nooit tevoren.