PAVLOV. Hoenders. Deel 2. Door: Yuri Dmitriev (Letland) GESCHIEDENIS VAN DE RESTAURATIE VAN HET PAVLOV HOENDERRAS

Transcriptie

1 PAVLOV Hoenders Door: Yuri Dmitriev (Letland) Deel 2 GESCHIEDENIS VAN DE RESTAURATIE VAN HET PAVLOV HOENDERRAS Foto: Yuri Dmitriev. De tijd spaarde deze parel onder de hoenderrassen niet. Een lange tijd werd aangenomen dat het ras was uitgestorven, al bleven fokkers toch hopen dat er ooit nog iets van dit ras zou worden terugvonden. Rond de 1980-jaren werd er een zoekactie gestart met fokkers uit verschillende delen van de USSR, naar afstammelingen van dit eens zo beroemde ras. De onderzoekers kamden alle regio s uit waarin het ras misschien bewaard kon zijn. In 1991 op de conferentie van de Vereniging van Fokkers van Hobbypluimvee werd een programma opgezet voor de clubs van zeldzame en verdwenen hoenderrassen die op zoek waren naar het Pavlov hoen. De hobbyfokkers werden vooral geïnspireerd door de ideoloog van de Russische Bond van pluimveefokkers en oprichter van de School voor experts, B. Antonychev, die geboren was in de stad Pavlovo. Op de conferentie werd besloten welke boerderijen het beroemde ras moesten gaan restaureren. Dat waren: de boerderij van A. Nikishin in Dedovska, provincie Moskou; Y. Dmitriev in Riga (Letland); V. Komov in Sint Petersburg (Rusland) en N.V. Artemenko (Ukraine). Op de conferentie werd ook een voorlopige standaard voor het ras opgesteld. Alle informatie over kippen die leken op de Pavlov werd nagetrokken. Er was uitwisseling van informatie tussen de medewerkers van het Russian Science Research and Technology Institute of Poultry in Zagorsk en het Russian Science Research Institute of Breeding and Genetics of Agricultural Animals in Pushkin-stad. Natuurlijk waren er ook teleurstellingen en misrekeningen, maar het proces was in ieder geval begonnen. Sommige fokkers kochten bastaardhoenders waar vroeger Pavlovs ingekruist waren. Als zuiver ras werd het nergens meer aangetroffen. Het werk begon met slechts 3 hanen en 5 hennen. Oude documenten zoals foto s, artikelen en tekeningen hebben veel geholpen. En natuurlijk de opgezette exemplaren. Bijvoorbeeld in het Darwin

2 Museum in Moskou zijn nog opgezette zilver zwartgeloverde Pavlovs en in het Agricultuur museum in Pushkin, Sint Petersburg, heeft men een paar opgezette witte en blauw witgeparelde Pavlovs. Die opgezette witte Pavlov heeft trouwens de ideale pootbevedering, die men als standaardideaal kan beschouwen. Boven: Schilderij, landschap met Pavlovs. Rechts: Foto van opgezette Pavlovs in het Pushkin museum. Onder: Close-up van de rastypische pootbevedering (1903). Oude ansichtkaarten met afbeeldingen van Pavlov kippen zijn ook belangrijk voor de hobbyfokkers. Een serie van deze kaarten werd uitgegeven door de Imperiale Russische Pluimvee Sociëteit in het Album van de gedomesticeerde Pluimveerassen (1905). Op de afbeeldingen zie je niet alleen het hoen in zijn geheel, maar worden ook specifieke onderdelen van het dier beschreven, zoals ze afgebeeld zijn in de Standaard. De helmachtige, afgeplatte kuif is minder vaak afgebeeld dan de ronde kuif, maar de dieren in de 20 e eeuw waren voornamelijk die met de rondere kuiven. A.Kolcov beschouwde de afgeplatte kuif als typerend voor het Pavlov ras. De wetenschapper schreef: Ze hebben genen die geen enkel van de andere gekuifde hoenders hebben; de kuif is aan de zijkanten afgeplat en ze hebben heel typisch bevederde poten. Dit is het grote verschil met

3 andere hoenderrassen. De fokkers hebben er zelfs een woord voor: Pavlov poten - het betekent dat de poten bevederd zijn zowel aan de buitenzijde als aan de binnenzijde van het loopbeen, en dat deze bevedering zo dicht is dat het lijkt alsof de dieren een kous van veren aan hebben. Links: De bekousde poten van een Pavlov hen. Fokker: Yuri Dmitriev, Letland. Aan deze eigenschap werd heel veel aandacht geschonken in de Standaard en de kwaliteit van deze pootbevedering draagt bij aan het uiterlijk van het hoen. Afwezigheid van de Pavlov poten was een fout en zulke dieren werden beschouwd als niet-standaardmatig. De tenen zijn ook bevederd. Pavlovs hebben dus deze korte dichte veren aan de poten, die niet mogen uitsteken als gierhakken. Rechts: De afgeplatte kuif van een Pavlov hen. In 1989 ging N. Fillipova, medewerkster van het Russische Research Instituut voor Genetica en Veredeling van Landbouw Dieren, deelnemen aan het Pavlov hoenderras project. Aanvankelijk probeerde ze de Pavlovkenmerken te fokken uit de aanwezige hoenders, maar net als de andere fokkers had ze problemen met het fokken van de typische pootbevedering. Toch lukte het haar, met behulp van een Pavlov haan die op de proeffokkerij verscheen. Ze gebruikte hem in diverse combinaties en fokte een groot aantal kuikens. Toen begon ze te selecteren en de raskenmerken van het Pavlov ras vast te leggen. N. Fillipova was de eerste die er in slaagde om fokzuiver verervende zilver zwartgetoepte Pavlovs te fokken, waarna deze ook in de boerderijen van andere fokkers kwamen. Menig hobbyfokker zal nog weten wat hij voelde toen hij het nieuwe kippenras ging zien waar hij jaren naar op zoek was geweest. Vooral als het een zeldzaam ras betreft, al zal zoiets moois niet vaak gebeuren. Wel, met zulke gevoelens wachtte de auteur op de kuikens die moesten komen uit de 6 eieren die hij had gekregen. De fokker die hem de eieren had gegeven, had hem verzekerd dat het een heel oud Russische ras betrof. Drie prachtige kuikens kwamen uit, met geel-bruin dons. De komende baard was al zichtbaar, en als je goed keek, kon je ook de aanzet tot een

4 volbevederde kuif zien. Anders dan bij de Baardkuifhoenders hadden deze kuikens geen schedelknobbel. De auteur was al met de genetica van de Pavlovs bezig sinds Pas in 1991 had hij deze succesvolle nieuwe lijn. Nu beschouwt hij de Pavlovs als de interessantste hoenders in zijn hobbyfokkerij. Het terugfokken en vastleggen van de volgende eigenschappen waren het makkelijkste onderdeel van de fok: de afgeplatte helmkuif; de hoge, opengesperde neusgaten, de V-vormige hoorntjeskam, de volle baard met bakkebaarden en de donkere ogen. Het moeilijkste onderdeel was echter de bijzondere pootbevedering. Als een van de ouderdieren niet de typische pootbevedering heeft, dan moet men goed weten hoe verder te fokken met de nakomelingen om toch deze rastypische pootbevedering te verkrijgen in de volgende generatie en dit ook vast te leggen. Het was moeilijk. Zowel de loopbenen als de tenen moeten bevederd zijn. Beetje bij beetje benaderden de kippen het uiterlijk van de oude Pavlovs. Ze werden middelgroot, stevig gebouwd, met opgerichte houding en de borst enigszins naar voren gedragen. Ze zijn nieuwsgierig en vertrouwelijk van aard. De nutkwaliteit is hetzelfde als van de andere kippen die de auteur heeft. Het zijn bijzondere en kleurrijke kippen en u zult deze creatie van de oude meesters zeker bewonderen. Boven: Een rastypische zilver Pavlov hen. Fokker: Yuri Dmitriev, Letland. Eind November 2001 werd in Moskou de 6 e Russische Pluimveetentoonstelling gehouden. Hij was georganiseerd door de bekende diervoederfabrikant Kapital PROF. Op die show toonden fokkers van de Russische Vereniging van Pluimveefokkers uit St. Petersburg voor het eerst de Pavlov in de goud zwartgetoepte kleurslag; het resultaat van vele jaren werk. Van 5 tot 7 april 2002 werd weer een Russische Pluimveeshow gehouden. Hier werden gouden Pavlovs van de fokkerij van V. Komov en Y. Dmitriev getoond. Deze twee fokkers kregen speciale certificaten en ereprijzen voor hun werk aan de restauratie van dit oude Russische ras. Op de show die gehouden werd van tot werden wederom Pavlovs van V. Komov en Y. Dmitriev ingezonden.

5 Ze kregen een goede beoordeling. Na deze tentoonstellingen kregen ook buitenlandse fokkers belangstelling voor deze kippen. De Pavlovs verschenen op internationale shows in diverse landen. Omdat er echter toch verschillen waren bij de ingezonden dieren, was een Standaard onmisbaar. Inmiddels is er een Standaard in Rusland en de Pavlovs worden beoordeeld aan de hand hiervan. Alle fokkers van de Pavlov hoenders die aan een show willen deelnemen, moeten hun dieren fokken naar deze Standaard. Boven: Goud en zilver Pavlovs. Fokker: Yuri Dmitriev, Letland. EE STANDAARD VOOR DE PAVLOV/onofficiële vertaling De EE Standaard voor de Pavlov is opgesteld in november 2013 door de Centrale Vereniging van Pluimvee Keurmeesters van de Russische Federatie. In mei 2014 werd deze standaard goedgekeurd door de Europese Standaardcommissie afdeling Pluimvee, kortweg ESC-P, als officiële EE-standaard en aangenomen als Pavlov standaard voor Europa. Alle fokkers in Europa die bezig zijn met de fok van de Pavlov worden verzocht deze standaard aan te houden. De Russische standaard is iets uitgebreider; om volledig te zijn, hebben we de extra punten uit de Russische standaard toegevoegd in schuinschrift. Russische EE Standaard voor de Pavlov Herkomst: De Pavlov is een oud oorspronkelijk hoenderras dat al bekend was in het Keizerrijk Rusland aan het eind van de 18 e eeuw. Het ras is genoemd naar de plaats waar deze kippen het meest verspreid waren, de plaats Pavlovo in de regio Nizhny Novgorod, nu de stad Pavlovo. Algemene indruk: Een licht hoen, nauwelijks middelgroot van formaat, landhoen type, maar sierlijk en elegant met bijna horizontale houding, een kuif type helmkuif, volle baard en bakkebaarden. De poten zijn kort met rastypische pootbevedering geheel rondom de poten.

6 Doel van de fokkerij: Het creëren en vastleggen van de belangrijkste kenmerken van de Pavlov, zijnde: vroege seksuele rijpheid, levensvatbaarheid en goed ontwikkeld broedinstinct. Ze hebben veel sierkenmerken: De kuif van ongebruikelijke vorm, volbevederde baard en bakkebaarden, typische bevedering van de loopbenen en tenen en een prachtige kleurrijke bevedering. Het huidige doel is het herstel van dit ras, en de creatie van een nieuw sierras. Links: Een witte Pavlov haan, die de 1 ste prijs won op de tentoonstelling in Tula in januari De eigenaar is Anatoly Vakhrameev, Rusland. Onder: De rastypische pootbevedering (volgend de standaard) van deze Kampioen, witte Pavlov van Anatoly Vakhrameev. EE-Standaard: Herkomst: Een oud Russisch ras, al bekend in de 17 e eeuw. Genoemd naar de stad Pavlovo, bij Nizhny Novgorod. Russische EE Standaard: 18 e eeuw. Algemene indruk: een levendig, vrij klein ras met vrijwel horizontale stand, hoog gedragen staat, volle baard, rastypische kuif en bevederde poten. Beschrijving van de haan. Romp: breed, nauwelijks middellang; vrijwel horizontaal. Kop: middelgroot; vrij breed, gerond. Gezicht: rood; vrijwel geheel bedekt door de volle baard. Kam: klein, hoorntjeskam, van voren gezien halve-maan-vormig. Lellen: erg klein, bedekt door de baard. Oren: rood, klein, bedekt door de baard. Ogen: groot, donkerrood tot donkerbruin.

7 Snavel: middellang, licht gebogen, met opengesperde neusgaten; licht hoornkleurig tot leiblauw. Baard: volle baard en bakkebaarden. Kuif: middelgroot, de veren naar boven gericht; iets steviger aan de basis. Hals: kort, licht gebogen, met vol behang. Rug: kort, breed, vlak, versmallend naar de staart. Zadel: met vol zadelbehang. Borst: vol, breed en goed gerond, iets naar voren gedragen. Vleugels: lang, breed, slechts weinig afhangend gedragen. Schouders: breed en goed gerond. Staart: vol bevederd, hoog gedragen; hoofdsikkels lang, breed en goed gerond, bijsikkels overvloedig. Achterlijf: matig ontwikkeld. Dijen: Nauwelijks middellang, dicht bevederd en met iets naar binnen gebogen gierhakken. Loopbenen: Nauwelijks middellang, aan de buitenzijde bedekt met korte, gebogen veren. De pootkleur is leiblauw. Russische EE Standaard: Loopbenen nauwelijks middellang en bevederd op zo n manier dat de veren volledig en glad het loopbeen bedekken; aan zowel de buiten- als binnenzijde. De pootkleur is leiblauw. Tenen: vier, licht bedekt met zachte veren. Bevedering: vol en glad aanliggend. Links: De achterkant van een poot van een Pavlov hen. De eigenaar van deze hen is Dmitriev Sergey, Rusland Kenmerken van de hen: Behoudens secundaire geslachtskenmerken de volgende verschillen: Lichaamshouding meer horizontaal; vollere kuif, baard en bakkebaarden; weinig kamontwikkeling. Ernstige fouten: Te zwakke, smalle of te lange bouw; vlakke borst, staart te laag gedragen; te hoog op de poten; te weinig baard en bakkebaard; volledig ronde kuif (als bij Hollandse Kuifhoenders); scheve, slappe, gespleten of te losse kuif; te veel of te weinig pootbevedering, of geen pootbevedering. Russische EE Standaard: bevedering niet volledig rondom de loopbenen; vijf tenen. Kleurslagen: Goud (zwartgetoept) De grondkleur is diep goudbruin met aan de punt van elke veer een zwarte toep met groene glans. In het halsbehang van de haan zijn de toepen V-vormig. Baard en bakkebaard zwart. Grote slagpennen met goudbruine buitenvaan en zwarte binnenvaan. Kleine slagpennen goudbruin met zwarte toep. Staart goud met zwarte toep, maar zwart gepeperde staartveren en sikkels worden geaccepteerd.

8 Ernstige fouten: ontbreken van groene glans; depigmentatie; geheel zwarte staart. Zilver (zwartgetoept) Getekend als bij goud, maar de grondkleur is zilverwit. Ernstige fouten: gele tint in het halsbehang bij de haan; veren van een andere kleur in het gevederte. Gewicht: Haan 1,7-1,8 kg, hen 1,2-1,4 kg. Ei productie per jaar: 70 tot 90 eieren van 50 gram. Minimaal gewicht broedei: 48 g. Eischaal: wit. Ringmaat: haan 18 mm., hen 16 mm. Foto: Pavlov hen. Eigenaar van deze hen is Dmitriev Sergey, Rusland. Copyright All rights reserved by the Aviculture-Europe Foundation. Dit is een publicatie uit het online tijdschrift Nederlandse uitgave ISSN: U mag deze tekst / foto s niet kopiëren, distribueren, zenden of publiceren zonder schriftelijke toestemming.