Polisramp 21 e Eeuw. Stichting Toezichthoudend Nederland. Lelystad, 13 mei 2002

Transcriptie

1 Polisramp 21 e Eeuw Open Brief mei 2002 aan alle lijsttrekkers (minus één) van de politieke partijen die meedingen om zetels in de Tweede Kamer der Staten-Generaal van het Koninkrijk der Nederlanden. Stichting Toezichthoudend Nederland Lelystad, 13 mei e druk september 2008

2 Kredietramp 21 e Eeuw Inhoudsopgave Pagina 1. Ouverture Belastingplan 21 e Eeuw Polisramp 21 e Eeuw Werking branche verzekeringen/financieringen Entourage Waarschuwingen Aansprakelijkheid Consequenties Nieuwe Orde Verkiezingsbelofte (mei 2002) Stichting Toezichthoudend Nederland

3 Open brief aan alle lijsttrekkers (minus één) met ambities en aspiraties richting de Tweede Kamer der Staten Generaal. Toezicht op Toezicht. Polisramp 21 e Eeuw. Hoofdstuk 1 Ouverture. Er waart een spook door Nederland. Het spook voert een ramp met zich mee. Een belastingramp. De belastingramp is niet éénmalig. Deze El Niño heeft beloofd elk jaar terug te komen. Voor 1 april. Niet leuker, wel makkelijker. Wat is er aan de hand? In de vorige eeuw heeft het s lands grootste herverdelers van sloten geld behaagd om de loop in het oneindig stromenland der belastingrivieren ingrijpend te wijzigen. Geenszins traag en behoedzaam, doch snellekens en vol bravoure. Doel: vereenvoudiging van regelgeving en uitvoeringspraktijk en natuurlijk - de klassieke drogreden van iedere tollenaar een rechtvaardige (-r) herverdeling van middelen (lees: geld plus de macht om zich het geld toe te eigenen plus her te verdelen onder vrienden en bevriende doelen). De fiscale deskundigen en het Ministerie van Financiën zijn het erover eens dat van vereenvoudiging niet veel terecht is gekomen. Veeleer is het tegendeel het geval. Reeds daarom is de operatie: Belastingplan 21 e Eeuw faliekant mislukt. De wenselijkheid van de beoogde en/of geëffectueerde mate en wijze van herverdeling van middelen vallen buiten het bestek van deze open brief. (Het lijsttrekkersdebat proeft als een ongezond dieet en slaat deze appetijtelijke vragen zuinigjes over).

4 Hoofdstuk 2 Belastingplan 21 e Eeuw. Met de belastingherziening is een zgn. boxenstelstel geïntroduceerd: Box 1: inkomsten uit werk en woning Box 2: winst uit aanmerkelijk belang Box 3: inkomsten uit sparen en beleggen. Lijkt eenvoudig. Is het niet. Met een scala aan kwalificatie-regels. Een dictatuur aan hopping en shopping-voorschriften. Zalm wijst u de weg. De fuik in. En geen weg terug. Iedere box heeft zijn eigen regels en tariefstructuur. Positieve en negatieve inkomsten uit een box kunnen slechts binnen diezelfde box worden verrekend en niet meer met de voor- of nadelen van een andere box (enkele uitzonderingen daargelaten). De paarse gelegenheidscombi Vermeend/Zalm (waarom is dit duo Fris & Vrolijk uit elkander gevallen?) heeft de rente-val uiterst sluw en behoedzaam op- en uitgezet. Aftrekbaarheid van rente (naast die van pensioenpremies) was sedert jaar en dag één van de hoekstenen van inkomenspolitiek en - in de recente jaren een van de aanjagers van de zeepbel-economie in Nederland. Sluipenderwijs is daar verandering in aangebracht. Vanaf 01 januari 1996 dient men rentes te splitsen in woning / consumptief / ter verwerving inkomsten. De introductie van verschillende soorten rente afhankelijk van aanwending van de hoofdsom der geldlening was daarmee geslaagd. Het principe was geïntroduceerd. De val was gezet. Tijd voor stap twee: de toepassing. Beperking van aftrekbaarheid van rente afhankelijk van de aanwending der rentedragende hoofdsom. Consumptie is de klos. Stap drie: de financiële/fiscale kaakslag (nekslag?) op het rentefront is uitgedeeld op 13 september 1999; Presentatie Belastingplan 2001 (IB 2001). Voor de aftrekbaarheid van hypotheekrente gelden vanaf dat moment aanzienlijke beperkingen: - de rente kan voor een periode van maximaal dertig jaar in aftrek worden gebracht; - het bedrag dat in aftrek kan worden gebracht, dient verminderd te worden met het bedrag van een reeds gebruikte vrijstelling eigen woning;

5 - tal van bijzonderheden voor kapitaalverzekeringen (koppeling aan eigen woning of niet; keuze box 1 of box 3). De aftrek van premies lijfrenten is verregaand beperkt. Uitkeringen krachtens non-transparante kapitaalverzekeringspolissen - beleggingsverzekeringen zijn niet langer zonder meer vrijgesteld van belasting. Een van de uitkomsten van deze Umwertung is dat de staatsschuld thans voor een beslissend deel is geprivatiseerd. Overgebracht van de publieke naar de private sector. Langs lijnen van de zeepbeleconomie. Perfecte marktwerking. De consument/burger/kiezer/slachtoffer is daarmede van onderdaan van de alleslenende en overheersende Lucifer ( souvereine staat) getransformeerd tot geleislaaf der (zaken)banken/verzekeringsmaatschappijen/effectenhuizen. De Minister van Financiën is van mening dat de fiscus met de presentatie van het Belastingplan 2001 de voorgenomen wijzigingen aan de wereld (banken, verzekeraars, intermediair, notariaat, makelaardij, fiscalisten, accountants en gewone belastingslaven) voldoende kenbaar had gemaakt om de eerbiedigende werking t.a.v. bestaande polissen en voorzieningen tot de datum van de presentatie van het Belastingplan 2001 te beperken. Voor vele verzekerings-/financieringsproducten was vóór 13 september 1999 het belangrijkste verkoopargument: fiscaal voordeel, oftewel: netto rendement. Het kosten aspect was geen issue, evenmin de te dure overlijdenspremies. Voor een beslissend deel van de aanbevolen constructies is dit argument (dat al daarvoor merendeels een illusie was) per definitief vervallen. Welke zijn in de praktijk de gevolgen voor de consument/kiezer/belastingplichtige? Hoofdstuk 3 Polisramp 21 e Eeuw Het Belastingplan 21 e Eeuw heeft met zich gebracht, dat een - kwantitatief belangrijk aantal produktgroepen per 13 september 1999 van de markt had moeten worden gehaald. Deze produkten van financieringen/verzekeringen hebben met ingang van deze datum voor de betrokken consument - al dan niet bezien in relatie tot een alternatief produkt - een (sterk) negatief netto-rendement. Alle contracten en/of constructies m.b.t. producten op het gebied van krediet (financieringen en hypotheken) en/of verzekeringen en/of effecten (-lease, al dan niet in combi), die voor de consument

6 geheel of gedeeltelijk overbodig en/of gezien het effectieve nut voor de consument onnodig hoge kosten en/of risico s (waaronder mede begrepen de fiscale consequenties van het product) met zich brengen, vallen hierna in deze brief onder de soort/verzamelnaam: Polis-Verkeerd (redactie: sinds 2007 bekend onder de naam woekerpolis ). Tot de hoofdvormen van deze verkeerde financieringen/verzekeringen behoren onder meer: a. akten, houdende hypothecaire geldlening met niet-aftrekbare rente. In de periode 1996 t/m 2001 is rente op een geldlening, die niet wordt benut voor de aanschaf (of verbouwing) van de eerste woning gefaseerd afgebouwd tot nul (algeheel verval van IBaftrekbaarheid). Het gaat hier om enkele honderdduizenden hypothecaire geldleningen, waarvan de rente niet (meer) aftrekbaar is. b. Belaste kapitaalverzekeringen - beleggingsverzekeringen. Tussen 13 september 1999 en heden (morgen gaat dit door!) zijn er honderdduizenden kapitaalverzekeringen beleggingsverzekeringen gesloten. Deze producten zijn overbodig en halen op geen enkele wijze de beloofde eindrendementen. Sparen doe je via een spaarrekening (of desnoods via een beleggingsrekening). Niet met een verzekeringspolis. Bij een beleggingsverzekering - worden (vanuit o.a. de eerste inleggingen!) ca. 20% kosten in rekening gebracht. Waarom weet niemand. De hoogte van de kosten is exorbitant. Inzicht in (de hoogte en de grondslag van) de kosten ontbreekt. Voor 13 september 1999 waren de uitkeringen krachtens deze verzekeringspolissen vrijgesteld van belasting. Na 13 september 1999 niet meer. De reden waarom het intermediair en de maatschappijen deze producten bleven stuwen en duwen, is louter gelegen in de jacht op eigen financieel gewin. De wetmatigheid is simpel: - Hoe beter het product is voor de tussenpersoon en de maatschappij, des te slechter het product is voor de consument; - Het verschil bestaat uit grove marge (voor de maatschappij) en een exhibitionistische provisie (voor de tussenpersoon); - De maatschappijen weten haar consumenten-vangers ( intermediair ) overtuigend aan- en op te jagen: naarmate een product slechter is voor de consument, gaat (vanuit

7 de overwinst van de maatschappij) een imposanter aantal zilverlingen naar het intermediair; - Hoe klemmender het advies van het intermediair om juist bij die maatschappij dat fantastische product te betrekken, des te slechter het product voor de consument. Het verschil in premie (provisie) van het intermediair voor een product van gewoon sparen (opbrengst: 1) ten opzichte van een kapitaalverzekering (opbrengst: 20) beloopt minimaal factor 20 (twintig). Ongeveer de helft van de omzet van ongeveer tussenpersonen komt uit deze verkeerde producten. Het intermediair is aangeleerd (luxe lokt) hiermee en hiervan te leven. Na 13 september 1999: onverdroten doorgaan gelijk een struisvogel in de natuurlijke drang - zo lang mogelijk - te overleven. Echter: ook over deze vorm van bedrog heeft transparantie de doodstraf uitgesproken: de markt (-werking) voert de executie uit. (Is het niet nu, dan is het in het hiernamaals). Van deze polissen heeft de branche er miljoenen (redactie, inclusief woekerpensioenen zijn er t/m 2008 ruim 7.5 miljoen verkocht) aan de man en aan de vrouw gebracht. Schade oplopend tot duizenden euro s per polis. Gecumuleerde schade voor de consumenten/kiezers/bedrogenen; een fors aantal miljarden euro s. c. Lijfrenteverzekeringen. De maximale aftrek voor lijfrentes is in vele gevallen fors verlaagd. ( Vraag uw verzekeringsagent naar de details ). Ook hier zijn en worden consumenten met achterhaalde redeneringen en financiële constructies voor miljarden euro s in de maling genomen. Reden: financieel gewin (zie boven). Slacht de kip, steel de gouden eieren. Hit and run. d. Spaarlease producten. Een doorluchtig spel opgezet en draaiend gehouden door de witste boorden. Gedoogd door de (wettelijke) toezichthouders. Is er één consument in de zaal, die weet wat die gasten (voor de consumenten) doen? Spaarlease: inmiddels gebleken een contradictio in terminis. Winstverdriedubbelaar: inmiddels gebleken gekwadrateerd dwarsgebakken luchtledig certificaat met bipolaire trekjes.

8 De kostencomponent van deze producten is onduidelijk. De beleggingsmethodiek en strategie zijn onzichtbaar. De verzekeraars zijn niet gehouden om met betrekking tot de door hen gerunde fondsen de aandelen ook daadwerkelijk aan te houden. Verzekeraars verkopen derhalve aan hun consumenten een fictie van een fictie. Een virtueel kwadraat. Als de posities maar verzekerd zijn. De verzekeraars verkopen met hun fondsen aan de consumenten voornamelijk een niet-transparante kostenpost. Het enige werkelijke deel van de polis (Polis-Verkeerd). Een risicoloos product op de kortste weg naar eeuwige rijkdom en volgevreten geluk. De consument wordt m.b.v. een drogerende voorstelling en voorspelling van zaken in de waan van winst gebracht. Sommige klachteninstituutjes worden langzaam wakker. (Eenparig vertraagde wekker; lange vingers als stekker. Het kan nog gekker). Van de schuldige maatschappijen zien enkele het onheil met rasse schreden naderen. De miljardenwinsten zijn reeds (naar het buitenland) in veiligheid gebracht. De Nederlandse nederzettingen worden afgebouwd en zijn rijp voor de slacht. Jarenlang gechicaneer met behulp van witgebeft en zwartgebekt togajes. De verdediging van een lege huls. Stilte: de (wettelijke) toezichthouders kunnen nu (in hun R.I.P.-slaap) niet worden gestoord. Politici zijn op de vlucht geslagen voor de demonen in hun eigen achterhoofd. Voor of na de val? Ook hier: het gaat om miljoenen producten. Ook hier: de schade voor de consumenten beloopt miljarden euro s. De problematiek van de Polis-Verkeerd wordt extra-dimensionaal vergroot door: a) exorbitante, non-transparante (virtuele) kosten die van de inleg der consument wordt afgetroggeld; b) exuberante over-de-top hypotheken en financieringen. De ongeschreven, klassieke vuistregel in de branche was dat een hypotheek maximaal een bedrag gelijk aan vier à vijf maal het jaarsalaris mocht belopen. Deze vuistregel is de afgelopen jaren met voeten getreden. Te hoge en dus riskante hypotheken voor nemer en gever. Het record in de door STN onderzochte dossiers staat thans op 8,9. Alleen de onmogelijke sprong van Bob Beamon (Mexico 1968) reikte luttele centimeters verder. Wie is het kind van de rekening? Wie gaat dat betalen? Zoete lieve Gerritje?

9 Zalm, waar blijft uw worm? Ook na - de presentatie van het Belastingplan 2001 op 13 september 1999; - de goedkeuring van het plan door de Tweede Kamer op 3 februari 2000; - de invoering van het plan per 01 januari 2001; - de aangiftes IB 2001 voor 01 april 2002; is advisering tot aanschaf, verkoop en afzet van de Polis-Verkeerd op de melodieën van businessas- usual - voortgezet en voortgegaan. Om welke aantallen gaat dit? In honderden, duizenden, nee: honderdduizenden dossiers liggen berekeningen van de zonovergoten voordelen van Het Product. Soms van de tussenpersoon, veelal ook van de verzekeringsmaatschappij of bank. (In het verleden behaalde rendementen bieden geen garantie voor aftrekposten in de toekomst). Een ongeluk komt zelden alleen. De negatieve gevolgen van de Polsramp 21 e Eeuw grijpen om zich heen, terwijl de ballonnen op de aandelenmarkten in rap tempo worden doorgeprikt. Tulpen verwelken. Schepen voortgestuwd door analytische galeislaven vergaan. Accountants bedekken. Aandelen- en optieprogramma s blijven niet lang meer bestaan. Omissies en tekortkomingen in de (financiële) verslaggeving. De Pijn en Paniek van beleggend Nederland (en globale omstreken). De exacte cijfers van de aantallen Polis-Verkeerd zijn bekend bij en ontleend aan het C.P.B. en de Consumentenbond. Na oproep van de lijsttrekkers zullen de verantwoordelijke ministers alsnog een task-force in het leven roepen om de omvang van de ramp exact in kaart te brengen en een rampenplan op te stellen en uit te voeren. Een dode is (soms) een tragedie. Twintig doden is (veelal) een ramp. Driehonderdduizend gevallen (-en) is (altijd) statistiek. Een structureel incident vraagt niet om bestrijding van incidenten, maar om wijziging van structuur. Hoe heeft het ooit zo ver kunnen komen?

10 Hoofdstuk 4 Werking branche verzekeringen/financieringen. Om de - aard / ernst, - omvang, - oorzaken en - remedie van c.q. tegen polisramp 21 e Eeuw te achterhalen en te inventariseren, dient men de kern van de structuur en de werking van de branche van verzekeringen, financieringen (hypotheken) en pensioenen (en aanverwante verschijnselen) te analyseren en in beeld te brengen. Voor de consument: - een verzekering moet. Een verzekering is een noodzakelijk kwaad. - een financiering moet. Een financiering is een noodzakelijk kwaad. - een pensioenvoorziening moet. Een pensioen (-opbouw) is een noodzakelijk kwaad. Voor de consument gelden drie beginselen: - Welke risico s (toekomstige onzekere gebeurtenissen) moet hij in redelijkheid middels verzekening afdekken? (Opportuniteitsbeginsel). - Welke verzekeringspolis dekt deze risico s in voldoende mate? (Proportionaliteitsbeginsel). - Welke verzekeringspolis kent de juiste verhouding tussen kosten en opbrengsten (gedekte risico s)? (Equilibriteitsbeginsel). Deze drie beginselen gelden mutatis mutandis ook voor financieringen en pensioenen! Voor iedere weldenkende consument zijn de richtinggevende adagia en desiderata voor verzekeringen, financieringen en pensioenen dezelfde als voor medicijnen: - zo min mogelijk; - zo efficiënt mogelijk; - zo goedkoop mogelijk. Een verzekering, financiering of pensioenvoorziening is een medicijn tegen een gevaarlijke ziekte: armoede.

11 In de wereld van verzekeringen, financieringen en/of pensioenen is de consument de enige die er zo over denkt. In wiens belang de minimalistische kunsten werken. Het belang, de denk- en handelwijze en oriëntatie van alle andere spelers in deze branches is daaraan tegengesteld. De uitgangspunten, doelstellingen en criteria voor de rest van de spelers zijn derhalve anti-consument. De verzekerings-, financierings- en pensioenfabrikanten en hun sales-force (intermediair) lopen daarbij voorop. Als veroordeelde galeislaven aan elkander geketend; samen op weg in hun verbanningsoord. Al deze andere (anti-consument) spelers hebben uitsluitend belang bij afzet van producten aan de consument. Geld lenen moet een verslaving zijn. En groei van afzet. Maximalisatie van productie. Het maakt niet uit wat. Het maakt niet uit waarom. Het maakt niet uit hoe. Thans zijn de Polis-Verkeerd - producten een bron van armoede. Van middel tot kwaal. Van kwaad tot erger. De fabrikanten ( pushers) hebben het intermediair (dealers) bedacht. De heren maken zich niet vuil aan de jacht op klein wild. Daar hebben ze premiejagers voor ingehuurd. Scheelt werk. Scheelt aansprakelijkheid. Een buffer is nooit weg als het fout gaat. Een extra schakel in de kringloop van calamiteiten. Perfect ( onafhankelijk ) verkoopkanaal. Hoe groter de omzet, des te hoger de premie en de provisie. Aldus: Er is geen Nederlander die niet één of meer onnodig dure financieringen, pensioen- en/of verzekeringsproducten heeft lopen. Wie adviseert: doe (even) niets? Niemand. Want: het mag niet; het kan niet. Een tussenpersoon zonder afzet van Polis Verkeerd is een tussenpersoon zonder premie-score, zonder provisie, zonder inkomsten, en is een tussenpersoon die (zakelijk) ten dode is opgeschreven. Het boek van de man met de zeis is (nog) niet vol, maar hij heeft het in tussenpersonenland wel erg druk. Het regent faillissementen. Maatschappijen collecteren tussenpersonen als manna in de woestijn. Lang leve het onafhankelijk advies. The captives industry. De gedragscode GIDI is een placebo. Hier geldt: integriteit is dodelijk!

12 Consument is gelijk een spaarvarken aan het spit. Geroosterd op het vuur van zijn eigen maandelijkse inleg. De branche van verzekeringen, financieringen en pensioenen maakt (maakte?) overwinsten bij de gratie van kannibalisme. Banken en verzekeraars spelen de tussenpersonen nu: bij een beetje tegenwind- de Zwarte Piet toe. Geen deskundigheid. Verkeerd geadviseerd. Wij verzekeraars staan erbuiten. De voorbode van een clash van claims. Het spelletje loopt al een tijdje. De wettelijke toezichthouders kennen - onder wettelijke geheimhouding - de kaarten en verdelen ze. (Geen gele of rooie. Wel lelijke en mooie). Auctoritas (zonder dignitas) helpt een handje de tussenklutsers in het gareel te stampen. Het intermediair is slecht georganiseerd. De minst weerbare schakel in dit samenweefsel van verdichtsels. Is er dan niemand die de consument helpt, bewaakt en afschermt tegen de pushers en de dealers? Hoofdstuk 5 De entourage Een verzekering is een product. Een financiering is een product. Een effect was een product. Hoe zit de productieketen in elkaar? Wie doet wat? Hoe is de aansluiting met de volgende schakel? En: waar hoopt zich het gif in deze voedselketen op? Bij wie komt dat gif boven de grens van frustratie - tolerantie? (Lees: wie is de klos? Wie gaat er aan?). Er is natuurlijk geen makelaar die voor een tweede keer een klant ( slachtoffer ) naar een bevriende notaris stuurt, indien diezelfde notaris een vorige klant van deze makelaar heeft gewaarschuwd voor de financieringslasten en / of -constructie en de klant ( slachtoffer ) daarmee heeft behoed voor een Polis-Verkeerd. Datzelfde geldt mutatis mutandis in de betrekkingen (vice versa) bank (-directeur) -notaris, makelaar -tussenpersoon, bank / verzekeraar- tussenpersoon en allerlei omliggende adviseurs. ( fiscalisten, accountants, advocaten, consultants). De verwevenheden en onderlinge afhankelijkheden binnen de productie- keten zijn en blijven hecht, en vanuit ieders welbegrepen eigenbelang onvermijdelijk. (Geen luxe maar noodzaak.) Wie werken er zoal mee in de keten rondom Het Produkt? De verzekeringsmaatschappij, de financiële- en de effectenboer hebben we hiervoor reeds gehad.

13 Het intermediair zit shokking klem tussen de deuren van de provisietram. De makelaar als klassieke raddraaier van het gilde der glij- ( be-) middelaars taxeert er lustig op los; Wat had u gedacht nodig gehad te hebben, mevrouwtje? In een op hol geslagen markt gaat de makelaar geen taxatie te hoog. Geen makelaar zegt: Wat u nodig heeft voor de beoogde overfinanciering gaat ver boven de werkelijke waarde van het onderpand ( huis, kantoor, bedrijfsgebouw ). Ik kan dit echt niet voor u op papier zetten! Geen makelaar zegt: Ik raad u dringend aan dit pand voor deze prijs niet aan te kopen, omdat u zodra de gekte in de markt enigszins tot rust komt, daarmede in grote problemen zal komen. Geen netwerk, geen (haring-) party of de makelaar is erbij en doet mee. Go with the flow. De courtage is pas interessant bij (cummulatie van) bedragen in de sectoren veel te veel en veel te hoog. Tenslotte bij Petrus aan de hemelpoort is uiteindelijk ieder een beetje makelaar. Van de makelaar heeft de consument -behalve een significante nota- niets te verwachten. Maar: er is toch altijd de (goede, oude, vertrouwde) notaris?! De notaris schrijft. En blijft. Monopolist. Bij de gratie Gods. De notaris is onzijdig en onpartijdig. Sedert de uitvinding van dit celibaat hebben de kleren van de keizer niet meer zo gloedvol geronken en geklonken. Proficiat: u is gediskwalificeerd en mag (daarom) de hoofdprijs behouden. Notarissen- als alle andere klassieke (vrije) beroepen- streven permanent naar versterking van hun vraatzuchtige ( markt- ) positie in de Productie-keten. Volg het spoor van de ( beoogde en / of de door de K.N.B. getolereerde ) samenwerkingen (en- verbanden), en U weet waar voor de notaris het meest te vreten valt. ( Cross-selling bij wege van voortwaarse / achterwaartse / achterbakse integratie. ) Met accountants. Ronduit infantiel. Dat lag en ligt overigens wel voor de hand. Kunnen deze karakterloze monopolisten exact en online uitrekenen wat die dag is binnengeharkt. Carpe diem, een jacht in de zee van akten dat altijd wind en tij meeheeft.

14 Geen koers is gevaarlijker. Met bankdirecteuren. Samen informele hofleveranciers van de service-clubs. ( Oranje-bitter smaakt zoeter dan ooit. ) De notarissen zijn het lucratiefste kartel van Nederland (buiten het verdachten-bankje.) Tariefafspraken tussen ( ketens van ) notarissen en ( ketens van ) banken annex verzekeraars annex effectenverspreiders beheersen de markt. Er is geen notaris (geweest) die de consument heeft gewaarschuwd voor: a. Een overbodig en / of onnodig duur financieel product; b. Een (fiscaal) ondeugdelijk product; c. Een -bijvoorbeeld gezien inkomen en / of waar de onderpand- onverantwoord financieel risico; Laat staan: d. Heeft geweigerd een akte gerelateerd aan een Polis-Verkeerd te passeren: e. Of zelfs maar: in de akte een waarschuwing op te nemen: Het is de comparant sub 1 (de consument) bekend dat de in deze akte geëxecuteerde Polis-Verkeerd dodelijke gevolgen kan hebben voor de financiële gezondheid van de comparant sub 1 (de consument), en ik, notaris, en / of de tussenpersoon die de comparant sub 1 (de consument ) tot deze Polis-Verkeerd aanschaf heeft bewogen, en / of comparant sub 2 ( de bank / verzekeraar) hebben comparant sub 1 ( de consument ) daarop bij herhaling en uitdrukkelijk schriftelijk zowel als voorafgaand zowel als bij het verlijden van deze akte (doch helaas tevergeefs) gewezen. De reden is simpel en eenvoudig: Een notaris moet een akte poepen ( plagiaat K.N.B.) anders krijgt zijn toiletjuffrouw van de consument ( via de bank / verzekeraar ) geen geld. Meer consumptie. Meer honorarium. Overconsumptie brengt overwinst. Waarom verdient menige modale dorpsnotaris die tot weinig meer in staat is dan het multipliceren van modelakten van zijn broederschap, meer dan de Minister-President, de Première van Economische Zaken, de Minister van Financiën, de Minister van Justitie en de Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid tezamen? De accountant en de fiscalist en de consultant hebben het te druk (gehad) met elkaar de bal (de klant) toespelen. Bezien de (kwalijke) zaken bij voortduring achteraf.

15 Ook een Polis-Verkeerd dient immers op de juiste ( fatale ) wijze in de ( jaar- ) stukken en aangiften te worden verwerkt. Een kritische beschouwing, laat staan een negatief advies, gooit slechts een steen in de vijver van verwevenheden, het netwerk van samenspannende kannibalen, en een rimpeling- indien al sporadisch vertoond- wordt snel en effectief gladgetrokken. Notarissen. Samenwerking. Bewezen zelfregulering niet aan te kunnen. Louter gestuurd door financieel gewin. Samenwerking advocaten/notarissen. Notaris onpartijdig; advocaten partijdige belangen-behartiger. Hoe ver zijn beiden van hun oorspronkelijke missie geraakt? Met de ontmaskering van onpartijdigheid vervalt het bestaansrecht van de notaris als monopolide penvoerder. Met verzaking van partijdigheid vervalt het verschoningsrecht en daarmee het bestaansrecht van de advocaat als beschermde paria van het rechtsbedrijf. Notarissen: zijn definitief de weg kwijt. Vrije tarieven, vrije vestiging. Het antwoord van deze markt: meer concentratie, effectiever uitnutting van het monopolie, hogere prijzen. (MDW in optima forma). De Brancheorganisaties sussen en sussenderen: valt mee en bij ons verbond zijn inderdaad ook enkele tientallen gevallen bekend. Alleen al binnen de burelen van het eigen verbondje vallen meer dodelijke slachtoffers. Valt mee. Dat dacht men in Hiroshima ook kort nadat de bom de grond had getoucheerd. Valt mee. Bagatelliseren is een vak. Voor minder past een verbod voor de organisatie, en voor de leidinggevenden levenslange verbanning naar Duivelseiland. ( Duivelseiland is niet vol, maar het is er wel erg druk ). De Consumentenbond kan voortaan zonder spatie worden gespeld. Deconsumeren is best advice. Het alternatief is: Wij zien u wel in de rechtszaal. Consument zonder geld. De Consumentenbond heeft eigen financiële belangen in verzekeringsland en behoort daarmede tot de club van uitverkorenen. De abonnementen worden massaal opgezegd. De consumenten kunnen zich dit niet meer veroorloven. STN heeft de Consumentenbond uitgenodigd om op haar dwaalwegen en dwaalleren terug te keren. De uitnodiging treft u op (redactie: deze site is niet meer actief. Het was te lang stil aan de overkant) Tevergeefs. Voor een aflaatje ( beste afkoop ) is het nooit te laat. Ketters laten zich gevangen nemen. Uitstel van executie, de rest gaat er onmiddellijk aan.

16 Ook de captives presenteren zich net zo makkelijk als onafhankelijke adviseurs. Vanuit deze entourage en haar telkens op eigenbelang gerichte handelwijze en gedragingen is geen eerlijk advies in het belang van de consument, of waarschuwing (laat staan: afscherming) tegen Polis- Verkeerd, of hulp bij ongelukken te verwachten. Heeft niemand een poot uitgestoken? Heeft niemand ook maar iets gedaan? Hoofdstuk 6 Waarschuwingen Waarschuwingen zijn er om te worden genegeerd. De trein dendert voort. Onbewaakte overweg of niet. Indien de entourage - zoals thans is geschiedt en nog steeds geschiedt het rode licht effectief verborgen houdt en het geluid der waarschuwingsbellen met het doek van de vergane driekleur amortiseert, steken de opgejaagden de harde stalen linies over, totdat zelfs de sterkste locomotief (met sneeuwschuiver) de verantwoordelijke (aansporige-) maatschappij niet voor sluiting kan behoeden. Dit rapport, Polisramp 21 e Eeuw, is op 13 september 1999 gepresenteerd. Gefeliciteerd. Reeds in 2000 en begin 2001 bereikten STN steeds meer geluiden dat door de branche en de entourage ondanks de fundamentele (en fiscale) wijzigingen per 14 september 1999 de aandrang tot afzet en de verkoop van Polis-Verkeerd (vrijwel) onverminderd werden voortgezet. Deze berichten waren afkomstig van de gehele range vanaf verzekeringsexperts van de grootste maatschappijen tot de freelance-agentjes langs de deur. De branche en de entourage hadden (en hebben) er geen belang bij om tegen Polis-Verkeerd te waarschuwen, laat staan deze van de markt te halen. De Volkskrant d.d. 10 juli 2000 ( Beleggers in galop ), NRC-Handelsblad d.d. 3 juni 2000 ( Belastingvrij niet gegarandeerd ), Consument- &Geld-gids d.d. 7 september 2000 ( Belastingvrij sparen wees gewaarschuwd ) hebben aan branche, entourage, politiek en consumenten signalen van waarschuwing uit doen gaan. Bij brief d.d. 27 februari 2001 heeft STN aan ondermeer de Minister van Economische Zaken, de Minister van Justitie en de Minister van Financiën bericht: 2. In dat verband is de Stichting gedoken in het dossier 14 september Per genoemde

17 datum is een wetswijziging van kracht geworden, waarbij onbelaste uitkeringen van kapitaal/spaarverzekeringen (in de markt ook wel genoemd: belastingvrij sparen of beleggingsverzekeringen of andere verhullende aanduidingen) niet langer waren verzekerd. Vanaf die datum bestond er nog slechts uitzicht op belastingvrije uitkeringen, met een polis gekoppeld aan een hypothecaire geldlening. (Met bekend veronderstelde, bijzondere voorwaarden). 3. Het is de Stichting gebleken, dat verzekeraars en tussenpersonen ook na 13 september 1999 nog op zeer grote schaal kapitaalverzekeringen beleggingsverzekeringen hebben afgesloten, waarvan de consument in de veronderstelling verkeerde en verkeert, dat deze polissen een goed rendement opleveren en te zijner tijd belastingvrij zullen worden uitgekeerd, terwijl in werkelijkheid aan de voorwaarde van belastingvrije uitkering per 14 september 1999 niet werd en wordt voldaan. In de media is van dit fenomeen ook op een aantal plaatsen melding gemaakt. 4. Het drama voor de betrokken consumenten ligt in het verschiet. Te hoge kosten, tegenvallende rendementen en geldleningen die zijn aangegaan in de veronderstelling dat de betrokken polissen te zijner tijd belastingvrij zullen uitkeren. Financiële planningen zijn mede op deze veronderstellingen gebaseerd. Indien - zoals dat hoort - verzekeraars en tussenpersonen op de juiste wijze aan consumenten, die een kapitaalverzekering beleggingsverzekeringen na 13 september 1999 hebben afgesloten, opheldering zouden verschaffen omtrent de werkelijke kosten en fiscale status (niet belastingvrije uitkering) van deze polissen, zou het merendeel van deze polissen met onmiddellijke ingang door deze consumenten worden beëindigd. Daarbij ligt voor de hand dat de bedrogen, althans misleide consumenten de ten onrechte aan de verzekeraars (en tussenpersonen) betaalde premies voor deze polissen zullen terugvorderen. Consequentie van de beëindiging van de polis door de consument is voorts, dat de tussenpersoon, die meestal zijn volledige afsluitprovisie door de verzekeraar reeds betaald heeft gekregen, deze provisie (althans een belangrijk gedeelte daarvan) aan de verzekeraar dient terug te betalen. In de wereld van de tussenpersonen, die de laatste jaren (mede ten gevolge van wijziging van (fiscale) wetgevingen) aanmerkelijk aan financiële gezondheid heeft ingeboet, zullen vervolgens ongetwijfeld tal van faillissementen danwel inlijvingen als captives bij verzekeraars volgen. U is één en ander ongetwijfeld niet ontgaan.. In diezelfde brieven heeft STN aan de verantwoordelijke drie ministers een 19-tal vragen voorgelegd omtrent: a. bekendheid van de ministers met Polis-Verkeerd; b. bekendheid van de wettelijke toezichthouders met Polis-Verkeerd;

18 c. toezicht (vanwege de minister) op de wettelijke toezichthouders; d. verbod aan de branche van Polis-Verkeerd; e. verplichting voor de branche tot vergoeding van schade aan de consumenten vanwege deze Polis-Verkeerd; f. transparantie en aansprakelijkheid met betrekking tot deze Polis-Verkeerd en dergelijke. De drie ministers van Den Haag hebben er geen poot naar uitgestoken. Zelf een eenvoudige, wettelijk voorgeschreven ontvangstbevestiging kon er niet af. Armoe troef. STN heeft de super-p.g. uitgenodigd te (doen) onderzoeken of hier sprake is (geweest) van ambtsmisdrijven. Een gewaarschuwd minister telt voor twee? Twee gewaarschuwde ministers tellen niet mee. De Drie van Den Haag. Wie heeft ze vrij gelaten? De drie betrokken ministers (en daarmede de Staat der Nederlanden) zijn moreel zowel als politiek verantwoordelijk, menselijk zowel als juridisch aansprakelijk, al zullen de drie ministers (en het kabinet) hierin hoewel reeds demissionair geen aanleiding zien op te stappen. Het motto blijft: Ik heb niets gedaan. Een zoveelste onafhankelijk onderzoek biedt uitweg, althans jaren uitstel. De Pavlov-reactie een regenteske plaspop waardig. (Paars is gelijk bont en blauw). Copie van de brief d.d. 27 februari 2001 is verzonden aan: - de wettelijke toezichthouders; - de politiek (Voorzitter Eerste Kamer en Tweede Kamer), fractievoorzitters; - de branche-organisaties (NBVA en NVA); - de media. (De lijst van geadresseerden staat op (site niet meer operationeel, lijst bij de redactie ter inzage)) Een enkele ontvangstbevestiging. Geen enkele inhoudelijke reactie. Het is kennelijk onbegonnen (gekken-) werk. Het is stil aan de overkant. Wie er draait erop voor (lees: van) deze bende? Hoofdstuk 7 Aansprakelijkheid Aansprakelijkheid is een één-akter: Iedereen is aansprakelijk. Dus niemand is aansprakelijk. Ken ik jou niet ergens van?

19 (De polder-paus heeft bekokstoofd: innocentia et culpa iactae sunt). Keten van aansprakelijkheden. Kettingreactie van aansprakelijken. Kettingbotsing van sprakelozen. Voortgestuwd door windturbines. Aangeblazen door de gebakken lucht der politiek. De remparachutes permanent op max. De Staat is aansprakelijk. Ondeugdelijke wetgeving is een vorm van gevaarzetting, die aansprakelijkheid voor ongevallen impliceert. De Staat heeft nagelaten de praktische uitwerking en toepassing van deze wetgeving (Belastingplan 21 e Eeuw) te volgen en te controleren. De drie (hoofd-)verantwoordelijke ministers (E.Z., Justitie, Financiën) zijn bij herhaling gewaarschuwd. De (wettelijke) toezichthouders vallen onder de politieke, morele en juridische verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid van de Staat. Onafhankelijkheid van deze instituten is - zeker in combinatie met wettelijke geheimhouding - een farce. De (wettelijke) toezichthouders zijn gewaarschuwd, doch ook zij hebben - voorzover rondom hun black box zichtbaar - niets gedaan. De (wettelijke) toezichthouders hebben zich schuldig gemaakt aan een omissie-delikt en zijn - ook jegens de consumenten - aansprakelijk. Toezichthouders hebben jarenlang producten gedoogd met exorbitante kosten en fiscale boobytraps. Ondanks brief d.d. 27 februari 2001; ondanks waarschuwing van anderen. De lijsttrekkers, voorzitters van Eerste en Tweede Kamer en overige politici zijn gewaarschuwd, doch ook zij hebben niets ondernomen. Schuldig wegens plichtsverzuim. De verzekeringsmaatschappijen (althans het gros) hebben de Polis-Verkeerd niet van de markt gehaald. Verkoop van Polis-Verkeerd is voortgezet. Geen controle op de toepassing van deze Polis- Verkeerd. Aansprakelijk voor deze ondeugdelijke producten. Het intermediair heeft de Polis-Verkeerd geadviseerd en bemiddeld. En de provisies ontvangen. Misbruik van vertrouwen. Aansprakelijk voor ondeugdelijk advies ter bevordering van ondeugdelijke producten. Wie schrijft het recept voor? En: waarom? Iemand die lijdt aan slapeloosheid heeft geen slaappoeder nodig, maar analyse en advies over de oorzaak van zijn slapeloosheid.

20 Wat niet weet, dat niet deert. Wie niet weet, die niet deert. Het is aan de farmaceutische industrie om het gebruik van drogerende middelen te stimuleren. Een gratis prulletje links; een buitenlands congresje rechts. Je zit met je huisarts om tafel, die maar één doelstelling heeft: jou zoveel mogelijk medicijnen te laten slikken. Iedere vergelijking met de branche van financieringen/verzekeringen berust op louter toeval. De notaris, de accountant/fiscalist, de consultant stonden erbij, keken ernaar en bemandden de V.I.P.- tafel aan deze dis. Iedereen die niet heeft gedaan wat hij moest doen, en die - indien hij had gedaan wat hij moest en kon doen - het verschil had gemaakt, is persoonlijk en hoofdelijk voor het volle aansprakelijk. Au, dat doet zeer. In de beeldspraak uit eerdere operaties van STN: De drenkeling worstelt. Tientallen toeschouwers (bussen clubjes in hun jaarlijkse uitstapje) op de kade zien sprakeloos toe. Speldjes van hun clubjes zijn niet van roestvrij staal. Achteraf in het kringgesprek ontvouwt zich het volgende rollenspel: ik dacht u hem had leren zwemmen. Ik dacht dat u had gewaarschuwd voor het gladde éénnachtsijs. Ik dacht dat hij de bijsluiter Ademnood wel zou hebben gelezen. Ik dacht dat u hem had geleerd om onder ijs uitsluitend te zwemmen naar het zwarte gat. Ons volk kan veel aan. Maar: hoe moet het nu verder? Hoofdstuk 8 Consequenties Ook de rijken zullen wenen. Wie gaat de rommel van de Polis-Verkeerd opruimen? Hoe wordt het giftig afval van de Polis-Verkeerd verwerkt?