TEKST: LÉON VAN BON / FOTO'S: LÉON VAN BON PHOTOGRAPHY

Transcriptie

1 La vie en Rose TJA, HET BLIJFT EEN ROSE, HÈ. DAT SOORT DINGEN KRIJG JE DUS TE HOREN ALS JE OP PAD BENT MET EEN FIETS VAN DE DUITSE ONLINE FABRIKANT. MAAR DE XEON IS EN BLIJFT GEWOON EEN PRIMA FIETS, OF-IE NOU IN EEN DOOS KOMT OF NIET. TEKST: LÉON VAN BON / FOTO'S: LÉON VAN BON PHOTOGRAPHY 86

2 Uw tester Léon van Bon (41) is oud-prof. Hij won onder andere twee etappes in de Tour de France (1998, 2000) en was twee keer Nederlands kampioen op de weg (2000, 2005). Tegenwoordig schrijft hij onder meer over racers voor Fiets. 87

3 Kek stuurlintje! + SRAM schakelt super + ziet er stoer uit - wielen maken een irritant geluid DE CIJFERS VAN FIETS Imago 7 Kwaliteit 8 Prijs/kwaliteit 8 Meetwaarden 8 Praktijk 8 Eindcijfer 7,9 SRAM Force: favoriet van Léon. Zoals het een echte Rose betaamt, arriveert mijn Xeon in een doos. Hoewel de internetgigant sinds 2005 een prachtige, grote winkel heeft in het Duitse Bocholt, is hij vooral bekend van de online verkoop. Daardoor leefde ik in de veronderstelling dat het hier om een vrij jong bedrijf zou gaan. Niets is minder waar. Rose bestaat al zo n honderd jaar en is begonnen als de kleinste fietsenwinkel van Bocholt. In de jaren tachtig namen de bedrijvigheden een vlucht toen het de eerste postordercatalogus produceerde. Tegenwoordig is de zeer gebruiksvriendelijke website het voornaamste uithangbord van Rose. Een tijd lang heette het eigen merk Red Bull, maar sinds een aantal jaar staat er Rose op de fietsen. Ik ben erg benieuwd naar de kwaliteit van de fiets. Vaak is het regelen van een testexemplaar een tijdrovende zaak. Bij Rose staat de fiets al na drie dagen in een grote doos voor de deur. Het cadeautje van de maand is binnen, tijd om te testen! De dijen van Bartko Bij Rose moet ik altijd aan de dijbenen van Robert Bartko denken. In de zesdaagses was dat een geweldenaar die menig volwassen renner deed bibberen van angst. Als die dijbenen op gang waren, was het enige verstandige om te doen: zo snel mogelijk in zijn wiel kruipen. Hij reed niet alleen hard, maar had ook de beste abri van het hele veld. Zijn koppelgenoot reed ook af en toe voor Rose, maar dat stond opvallend kleiner op zijn broek. Was de broek van Bartko toevallig een stuk verder uitgerekt? Zou me niets verbazen, met die dijen Als mijn witte Rose met rood en blauwe belijning uit de doos komt, ben ik aangenaam verrast. Hij oogt fris en een beetje Amerikaans stoer. Ik houd van de strakke lijnen van het frame, en door zijn ranke achtervork oogt hij licht. Niet te veel poespas. De kleurstelling is mooi, stoer en fris. Dat de merknaam op een aparte manier op de schuine buis geplaatst is, valt meteen op. Eigenlijk is het onmogelijk de letters in één oogopslag helemaal te zien, maar je weet toch wat er staat. De quote cycle your way staat ergens verstopt op de achtervork. Ik vind het al met al geslaagd. De Xeon is bovendien afgemonteerd met SRAM Force, Vanaf dag één ben ik gek van het schakelen met SRAM. Red of Force, het maakt me niet eens zoveel uit. Het is een beetje een eigenwijze groep die anders is dan het mainstream Shimano. Het werkt bovendien prima en ziet er nog goed uit ook. De Mavic Cosmic Carbone- wielen, een hoogglans stuur en zadelpen, en een flitsend stuurlintje maken de zaak af. Voor mij geheel nieuw is de Monorailzadelbevestiging. Ik zie er het nut zeker van in, want schuren langs de brug is hiermee verleden tijd. Het ziet er wel fragiel uit; ik ben benieuwd hoe dit zich gaat houden. Tijdens de test, maar ook op langere termijn, of bij een valpartij. Het witte ros Even het zadel op de goede hoogte zetten en ik kan vertrekken. De eerste rit is er meteen één van ruim 100 kilometer: de Gerrie Knetemann Classic. Oud-collega Aart Vierhouten is medeorganisator en nadat ik hem uit de brand heb geholpen met wat gps-files, besluit ik meteen maar om mee te doen. Ik word hartelijk ontvangen in het Olympisch Stadion en de fiets krijgt gelijk de nodige aandacht. Met de onderlip iets naar onderen getrokken en net onder zijn wenkbrauwen door kijkend, knikt een oudere man naar mij. Hij vindt hem duidelijk mooi. Mensen zijn benieuwd naar wat ik zelf van de Rose vind. Nou uh, ook mooi. Meer kan ik er immers nog niet over zeggen; ik heb er nog niet op gereden. Net als het tijd is te starten, trekt de miezerregen weg en komt er een waterig zonnetje door. Ik neem me altijd voor om te genieten en met een gemiddelde van dertig terug te komen. Beetje kletsen en wennen aan de fiets. Maar mijn witte ros en ik hebben er gelijk al zin in. De eerste echte aanzetten buiten het Olympisch Stadion voelen goed aan. Het aluminium frame is stijf en hard, precies zoals je mag verwachten. En blijkbaar zit er toch ook nog wat vuur in die oude botten. Voor ik het weet, rijd ik 100 meter achter de kopgroep met nog iemand die de slag heeft gemist. Het melkzuur komt mijn oren al uit terwijl we nog steeds in Amsterdam zitten. We kruipen naar 88

4 de eerste groep toe en sluiten na vijf slopende kilometers hijgend aan. De plaatselijke bakker uit Schijndel siert de trui van de renner op kop. We rijden op één lijn en ik bedenk me dat Brabantse gezelligheid er toch echt anders uit moet zien. Irritant geluid De fiets voelt als een echte racer: strak en licht. De Cosmic-wielen onderstrepen dit gevoel alleen maar. Wat wel irriteert is een geluid in het achterwiel. Het lijkt wel alsof er een spaak los zit. Vooral als ik aanzet, hoor ik het. Als ik bij de eerste pitsstop op onderzoek uitga, vind ik niet zo snel wat. Maar voordat ik er erg in heb, vertrekt de trein alweer en moet ik die banaan snel naar binnen schuiven. Door de bochten sturen is een waar genoegen. Af en toe voelt het alsof ik in een echte koers zit. Een prima fiets eigenlijk. Een van mijn mede-koplopers is niet onder de indruk. Tja, het blijft een Rose hè, is zijn sterkste argument. Zelf rijdt hij op een Pinarello: daar straalt natuurlijk iets meer vanaf dan van een internetfiets. Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen: met die benaming doe je de Xeon echt tekort. Afgedraaid rijd ik Amsterdam weer in. Voor mij rijdt de Pinarello en scheel staar ik naar zijn achterwiel. De fiets was niet de beperkende factor tijdens deze tocht; de conditie is gewoon niet meer wat-ie geweest is. Toch is een gemiddelde van een kleine 35 kilometer per uur best aardig op een zondagochtend na een gezellige zaterdagavond. Afwerking Als ik de fiets aan het poetsen ben en hem van dichtbij bekijk, zie ik dat hij netjes is afgewerkt. Mooie doorvoeren van de kabels op de bovenbuis en een soort van spoiler aan de onderkant van de schuine buis. Dat ziet er gelikt uit. Minder vind ik de afwerking van het bracket. De grove las past niet goed bij het geheel van de fiets. Een gewicht van 7,4 kilogram inclusief pedalen en (lege) bidon is voor een aluminium fiets helemaal niet slecht. Maar nog belangrijker vind ik de uitstraling die de fiets heeft. En die is volgens mij prima in orde. Ook na grondig onderzoek kan ik het tril - geluid in mijn achterwiel trouwens nog steeds niet thuisbrengen. Het is gelukkig niet van dien aard dat ik me eraan stoor. Om de fiets nog beter aan de tand te kunnen voelen, besluit ik hem mee te nemen naar Duitsland, waar ik PRIJS FRAME EN VOORVORK GEWICHT GROEP De fiets was zeker niet de beperkende factor tijdens deze tocht! WIELEN BANDEN ZADEL EN -PEN STUUR EN -PEN MATEN WEBADRES TORSIESTIJFHEID BRACKETSTIJFHEID ROSE XEON RS ,- compleet aluminium/carbon voorvork 1000/320 gram, 7,10 kilogram (55 cm, zonder pedalen) SRAM Force 34/50, Mavic Cosmic Carbon SLS Mavic Yksion Pro 23 mm Selle Italia SLS/Ritchey Monolink Ritchey WCS/Ritchey WCS OS 49 t/m 66 cm , ,

5 Neerkijken op Rose is zó Zo heet-ie. Nooit meer schuren langs de brug. moet zijn voor de Photokina, de grootste fotobeurs van de wereld. Een tocht in die Heimat over de heuvels rondom Keulen moet mij een nog beter idee geven van de fiets. Playlist Af en toe vind ik het lekker om met muziek op te fietsen. Op mijn telefoon heb ik speciaal voor vandaag een playlist gezet om het Rose-gevoel te onderstrepen. Liedjes als La vie en Rose, Desert Rose en Kiss from a Rose komen voorbij en krijgen soms een lachwekkende twist. Vooral bij Tijdens de afdaling lijkt de fiets net zo veel plezier te hebben als ik Rose Tattoo kan ik een glimlach niet onderdrukken. Als de ruige tonen van You re Crazy van Guns N Roses via mijn koptelefoon binnenkomen, kan ik niet anders dan volle bak de klim op knallen. De krijsende gitaren zorgen ervoor dat ik alles eruit pers. Heerlijk. Zo n nummer past ook wel bij een fiets waarop je toch de neiging hebt hard te gaan. De aanzet en zijn handelen bergop zijn prima. Dan ook maar gelijk vol naar beneden. De bochten zijn ruim en snel, en de fiets lijkt net zo veel plezier te hebben als ik, zo lijkt het. Als ik beneden door een knipgat rijd, hoor ik mijn voorband leeglopen. Het 23 millimeter bandje kan dat net niet houden. Toch apart, dat je zo snel went aan de steeds bredere banden dat 23 millimeter nu smal lijkt. Ik kan me de tijd nog herinneren dat er in tijdritten met 19 millimeter banden werd gereden. Met de kennis van nu is dat ondenkbaar: de rolweerstand van een bredere band is veel beter. Waar deze trend gaat stoppen, is voorlopig nog niet te voorspellen. Het binnenbandje is gewisseld en ik rijd de stuwdam op. Wat een plaatje is het hier. De heuvels zijn toch altijd speciaal om door te fietsen. Luther Vandross zingt: Buy me a Rose, (...) these are the little things, I need the most in my life. Hart voor de sport Rose is al lange tijd een partij die zich inzet voor het wielrennen in het algemeen. Toen de fabrikant in 2001 de prijs voor beste bedrijf van Bocholt won, ging de helft van het geld naar interne scholing en de andere helft naar een stimulatieproject voor het lokale wielrennen. Heden ten dage sponsort Rose een continentale ploeg die jongeren klaarstoomt voor de ploegenachtervolging op de Olympische Spelen van Het geeft wel aan hoe de visie van het bedrijf is en dat men een hart voor de sport heeft. Ik vraag me trouwens ineens af waar de naam Xeon eigenlijk vandaan komt. Google zou uitkomst moeten kunnen bieden. De zoekresultaten zijn echter marginaal. Xeon is de benaming voor de (ooit) high-end Intel Pentium IIprocessor. Verder vind ik helemaal niets. Zou de fiets genoemd zijn naar een computerprocessor? Niet echt sexy, vind ik. Toch maar even navragen bij Rose, Daar krijg ik een nog vreemder antwoord: het komt van het gas xenon dat wordt gebruikt in lampen. Opmerkelijk genoeg staat dat sinds augustus op de dopinglijst omdat het de aanmaak van rode bloedcellen zou stimuleren. Ik houd het er maar gewoon op dat Xeon een fantasienaam is. Conclusie Ik heb altijd geroepen dat ik zelf nooit een fiets zou kopen die 5000 euro of meer kost. Oké, het wordt een ander verhaal als ik mijn droomfiets zou mogen samenstellen. Maar in alle andere gevallen geldt dat je voor de helft van dat bedrag al een heel aardige en leuke fiets kunt kopen. Deze Rose komt zonder pedalen uit op 2248 euro, dus zou hij prima in dat plaatje passen. Hij is bovendien mooi en goed afgewerkt, en de rij-eigenschappen zijn uitstekend. Ook de afmontage met de Cosmic-wielen staat mij absoluut aan hoewel het jammer blijft van dat vreemde geluid. Het grootste bezwaar dat mensen tegen deze Rose zouden kunnen hebben, is dat het een Rose is. Het merk staat bekend om haar service en kwaliteit, maar heeft nu eenmaal het imago van internetgigant tegen zich. Is dat dan zo erg? Iedereen moet dat voor zichzelf uitmaken, maar ik zou deze Rose serieus overwegen. 90