Vogels. Rainbow Lorikeet

Transcriptie

1 Vogels Australië heeft een grote variëteit aan vogels die je vakantiegevoel nog eens versterken. De een is felgekleurd, de ander maakt een bizar geluid, ze hebben allemaal hun eigenaardigheden. Rainbow Lorikeet De Rosella Laughing Kookaburrah Cassowary De Emu Rainbow Lorikeet De naam spreek je uit als Lohr-ie-kiet. Dit is nu zo een vogel die je in Nederland alleen in een kooitje tegen zult komen. Hij is felgekleurd en kwettert continu. Je kunt hem niet missen! De Lorikeet komt bijna in heel de Outback voor, oftewel; in heel australie behalve de kustregio van Victoria, New South Wales, Queensland en het Northern Territory. De Lorikeet is niet al te groot, ongeveer 20 cm, en weegt ongeveer 130 gram. Het meest opvallende zijn echter zijn kleuren: fel oranje, afgewisseld met groen, blauw en hier en daar een geel accent. Werkelijk een prachtige vogel! Wanneer je een Lorikeet tegen komt, zul je er meestal snel nog een aantreffen, aangezien deze vogels hun leven lang met één partner doorbrengen. Soms heb je echter geluk en kun je een enorme hoeveelheid vogels tegelijk voorbij zien komen. 1 / 7

2 De Lorikeet zit het grootste deel van de tijd in een boom, waar hij zijn voedsel kan vinden (bloemen, pollen, nectar, bessen en fruit - tot ergernis van sommige boeren). Toch kun je ze ook op de grond aantreffen. Ik heb in Halls Gap op een camping gestaan, waar de dieren zo aan mensen gewend waren dat ze gewoon rond je tent liepen. Sommige lieten zich zelfs voeren (helaas, want dat is niet natuurlijk). De Rosella De Rosella is een papegaaiensoort. De vogel hier rechts afgebeeld, de Eastern Rosella, komt voor in het zuiden en zuidoosten van Australië, ruwweg onder de lijn Adelaide - Brisbane. Deze vogel is -net als de Rainbow lorikeet- een lust voor het oog vanwege zijn bonte verenkleed: rood, geel, groen en blauw. Behalve de Eastern Rosella zijn er ook: - Adelaide Rosella - Crimson Rosella - Eastern Rosella - Green Rosella - Northern Rosella - Pale-headed Rosella - Western Rosella - Yellow Rosella Ik denk niet dat het nodig is toe te lichten hoe deze soorten aan hun naam komen. 2 / 7

3 De Rosella eet voornamelijk zaden, fruit en insecten(larven) en worden voornamelijk gezien in paren of kleine groepen, terwijl ze op de grond naar graszaden zoeken. Voor vogelliefhebbers interessant is het feit dat de Rosella nogal aparte poten heeft. Daar waar bij de meeste vogels drie tenen voorwaarts en een teen naar achter staat, is het bij de Rosella eerlijker verdeeld: twee naar voren, twee naar achter. Hierdoor zijn ze -beter dan andere vogels- in staat om dingen op te pakken en te beheersen. Ze vertonen zelfs trekjes van linksen rechtshandigheid. Lopen is echter iets lastiger voor ze, ze zwalken nogal. Laughing Kookaburrah De Laughing Kookaburrah kan voor een hoop verwarring zorgen. De eerste keer dat ik uit Sydney vertrok en de bossen introk had ik het gevoel dat ik continu door een of andere inboorlingenstam werd gevolgd en uitgelachen. Het schijnt zelfs dat de roep van de kookaburra in slechte horrorfilms wordt gebruikt. En inderdaad, als je het niet kent is het doodeng! Klik hier om het geluid van de Kookaburra te horen. De kookaburra is deel van de familie "kingfisher". Er zijn meerdere soorten, maar de Laughing kookaburra is het bekendst (vanwege hun geluid). De Laughing Kookaburra komt in het gehele oosten van Australië voor, maar ook in Nieuw-Zeeland en het meest zuid-westelijke puntje van West Australië en op Tasmania. 3 / 7

4 Hoewel de kookaburra vooral insecten, worken en andere kleine dieren eet, komt het ook voor dat hij kleine slangen, kikkers, vogels en zoogdiertjes eet. In Halls Gap (Grampians National Park, VIC) kwam ik zelfs tot de ontdekking dat hij ook van worst houdt! Terwijl ik de worsten op de barbeque legde, zag ik al een paar Kookaburra's in een boom zitten. Toen ik me even omdraaide, kwam één van hen in duikvlucht aangevlogen, landde op het (bloedhete) barbequerooster, koos een worstje uit en vertrok. Gelukkig had ik nog brood bij me... Deze vogel is dus absoluut niet bang, eerder brutaal zelfs, en het gebeurt zelfs dat ze om eten komen bedelen. Zoals je op de foto kun zien, is deze vogel niet bepaald mooi te noemen. Met zijn 40 cm ziet hij er uit als een opgeblazen balletje veren. Typisch kenmerk is de zwarte streep van de snavel tot achter de ogen Cassowary De Cassowary is een loopvogel (zoals de struisvogel) van ongeveer 1,75 meter hoog (eigen w aarneming ). Deze zwaar bedreigde diersoort leeft alleen in de tropische bossen van Noord-Oost Australië (Daintree, Cape tribulation) en Nieuw-Guinea. Deze vogel leeft voornamelijk van laaghangend en gevallen fruit, aangevuld met schimmel,slakken, insekten en kleine dieren zoals kikkers en zelfs slangen. De Cassowary leeft op zichzelf. Zodra hij in zijn "puberteit" komt, wordt hij door zijn vader verstoten en moet hij op zoek naar zijn eigen stukje woongebied. Op zijn zoektocht naar een eigen terrein moet hij ook leren voor zichzelf te zorgen en is hij dus extra kwetsbaar. Overigens moet dit woongebied niet als territorium opgevat worden, de gebieden kunnen elkaar overlappen. Vrouwtjes kiezen hun gebied vaak zelfs zo, dat het overlap heeft met de gebieden van meerdere mannetjes! Bovendien heeft ze het voor elkaar gekregen dat de mannetjes de 4 / 7

5 eieren uitbroeden en voor de jongen zorgen. De cassowary is dus een behoorlijk feministische vogel! Als hij zich eenmaal in een gebied (dat tot 7,5 vierkante km groot kan zijn), patrouilleert hij regelmatig rond. Daarbij moet hij helaas regelmatig een weg oversteken, waardoor er nogal eens dieren worden doodgereden. Aan de andere kant is dit voor mensen wel de uitgelezen mogelijkheid om één van deze zeldzame dieren (ongeveer 1200) te spotten. De Cassowary is een prachtig dier, maar hij wordt helaas met uitsterven bedreigd, zoals veel van zijn evolutionaire verwanten (Moa, Elephant Bird). Het voortbestaan van deze soort wordt ondermeer bedreigd door: [b]het verdwijnen van leefgebied[/b] De bossen waar deze vogel leeft worden gekapt. Het vrijkomende land wordt gebruikt voor landbouw en bebouwing. [b]fragmentatie van het leefgebied[/b] Het overgebleven gebied wordt in stukken verdeeld door wegen, bebouwing en dergelijk. Een bekende biologische theorie (de eiland theorie) verklaart dat het voortbestaan van een soort steeds moeilijker wordt als de habitat kleiner en gefragmenteerd wordt. [b]verkeer[/b] Auto's zijn de belangrijkste doodsoorzaak voor volwassen cassowarries [b]andere dieren[/b] verwilderde varkens verwoesten de habitat, honden vallen jongen aan. [b]jacht[/b] De jacht op cassowarries is verboden, maar helaas... De voornaamste bedreiging is en blijft echter de mens. Veel mensen zien een dier en willen het dan voeren. Hierdoor vergeet de vogel dat hij mensen moet wantrouwen en zal hij de mens gaan naderen. Hierdoor neemt de kans dat hij met de hierbovengenoemde bedreigingen in aanraking komt toe, en daarmee de kans op overlijden. Aangezien ze op de nationale lijst van bedreigde diersoorten staan, wordt er hard gewerkt om de populatie in stand te houden en te vergroten. Simpele maatregelen zijn verkeersborden, lagere snelheidslimieten en het bewustmaken van toeristen dat voeren niet slim is. 5 / 7

6 Maar waarom al die moeite? Afgezien van het feit dat het jammer zou zijn zo een mooie vogel niet meer in het wild te kunnen zien, zou het verdwijnen van dit dier een enorme negatieve impact op het regenwoud hebben. Doordat de cassowary zoveel loopt en bessen e.d. eet, is het een belangrijke factor in het verspreiden van zaden. Het verdwijnen van de cassowary heeft dus als gevolg dat planten minder wijdverspreidt raken, waardoor ook deze kunnen uitsterven. In tegenstelling tot andere regenwouden, is er in de Australische geen enkel ander dier dat deze rol kan vervullen! De Emu De Emu is één van de lelijkste beesten ter wereld. Met zijn 1,90 lengte die hij kan bereiken, zijn lange dunne hals en zijn uitpuilende ogen is het echt een dier met een lage aaibaarheidsfactor. Deze loopvogel kun je beter ook niet proberen te aaien, aangezien hij in een haal met zijn poten iemand kan doden. Overigens, dit gebeurt alleen bij hoge uitzondering en dan alleen nog wanneer hij geprovoceerd wordt. Voor Nederlanders is hij wel weer een beetje speciaal: zijn wetenschappelijke naam is Dromaius novaehollandiae. Mijn Latijn is zeer matig, maar als ik dat lees, zie ik toch echt Dromaius uit Nieuw-Nederland staan. Zoals gezegt kan de emu 1,90 groot worden. Hij weegt dan ongeveer 40 kilo. Zoals je op de foto ziet, is het haast onmogelijk om hem niet te herkennen. Hij lijkt op een struisvogel. In geval van gevaar steekt hij echter zijn kop niet in het zand, maar zet hij het op een lopen. Op topsnelheid van 60 km/u legt hij per stap ongeveer 3 meter af. Hierbij wordt deze vogel vreemd genoeg ook niet door water gehinderd. Hij kan namelijk uitstekend zwemmen. Ook deze vogel is uniek voor Australië, waar hij volgens deskundigen al meer dan 75 miljoen 6 / 7

7 jaar voorkomt. Hij is dan ook uitstekend aan het land aangepast en heeft zich verspreid over alle mogelijke habitats, van kustgebieden, tot de outback. Met de komst van de Europeanen, werd zijn habitat aanzienlijk kleiner. Op Tasmanië en een paar andere eilanden is hij uitgestorven. Ook zul je hem in de bevolkte gebieden niet aantreffen. Toch zijn er sinds de komst van de blanken wel meer emu's bijgekomen. De waterbekkens die boeren voor het vee aanleggen, voorzien de emu namelijk ook van drinkwater. Dit drinkwater, in combinatie met zijn gewoonte om alles te eten wat hij tegen komt (fruit, jonge planten, insecten, kleine dieren en zelfs uitwerpselen) zorgt ervoor dat de emu-populatie sterk uitgebreidt is. Vreemd genoeg is ook de emu een diersoort waarbij de rollen omgedraaid zijn. Als mannetje en vrouwtje elkaar ontmoeten, blijven ze ongeveer 4 maanden tot een half jaar samen. Hierbij is het vrouwtje de dominante, maar na de bevruchting wordt het mannetje agressief. Behalve dat hij andere emu's daarmee op afstand houdt, jaagt hij hiermee ook het vrouwtje weg. Het vrouwtje vindt dan soms een andere partner, terwijl vader achterblijft. Gedurende 55 dagen blijft hij dan broeden. Gedurende die tijd eet en drinkt hij niet, hij doet zijn behoefte niet. Op geen enkele manier verlaat hij het nest. Nadat de eieren uitkomen, blijven de jongen een half jaar bij de vader om vervolgens hun eigen weg te gaan. 7 / 7