Juli - September (Verschijnt 4 maal per jaar)

Transcriptie

1 Juli - September 2020 (Verschijnt 4 maal per jaar) 0

2 In dit blad: Inleiding 2 Annemarie Boks 4 Jurgen en Katja Hofmann 6 Ard en Carin de Leeuw 8 Adressen werkers 10 Verjaardagen werkers 10 Bestuur AIM International 11 Africa Inland Mission International is een ANBI erkende organisatie waardoor giften aftrekbaar zijn. Bankrekening is NL91 RABO t.n.v. AIM International te Wageningen. Aangesloten bij Missie Nederland Het is toegestaan om artikelen uit deze nieuwsbrief over te nemen mits met bronvermelding. 1

3 Inleiding In the world, but not of the world Broeders en zusters, met een beroep op Gods barmhartigheid vraag ik u om uzelf als een levend, heilig en God welgevallig offer in zijn dienst te stellen, want dat is de ware eredienst voor u. U moet uzelf niet aanpassen aan deze wereld, maar veranderen door uw gezindheid te vernieuwen, om zo te ontdekken wat God van u wil en wat goed, volmaakt en hem welgevallig is. Romeinen 12: 1-2 In Connect ( international magazine van AIM Europe) van het tweede kwartaal van dit jaar behandelt John Piper enkele van de vragen van Romeinen 12:1-2, over wat het betekent om 'niet te conformeren' en hoe we dit vers moeten begrijpen in het licht van andere uitspraken van Paulus over hoe we zouden moeten leven. Een zeer lezenswaardig artikel. Hieronder hebben we de rode draad van het artikel weergegeven. Uitgangspunt van zending is om de onbereikten met het Evangelie te bereiken. In de praktijk niet altijd zo makkelijk en zelfs nog lastiger als je dit in een andere cultuur en maatschappij vorm moet gaan geven. Verschillende aspecten gaan een rol spelen en John Piper benoemd deze helder in zijn artikel. Hij gaat uit van een tweetal belangrijke principes die elkaar als het ware in balans houden, namelijk het "Indigenous principle en het Pilgrim principle. Het Indigenous principle ziet toe op het blenden. Een zendeling zal zich in moeten zetten om de cultuur en familieverbanden te begrijpen van de community waar hij of zij deel vanuit gaat maken. De zendeling zal echt deel van de community moeten worden om echt door hen vertrouwd te worden. En vertrouwen is belangrijk. Een zendeling heeft me eens verteld dat in zijn situatie het 12 jaar heeft geduurd voordat hij recht van spreken had. Die 12 jaar stonden in het teken van volhardend bouwen aan relaties, aan leren van de taal en begrijpen van de cultuur om zo het vertrouwen te winnen, en uiteindelijk het recht te verdienen om te kunnen spreken. Dat laatste is uiteraard nodig om gehoord te worden om in staat te zijn het Evangelie te kunnen delen. Het Evangelie dat soms haaks staat op de wijze waarop de mensen in de community hun leven vorm geven. Dit laatste aspect hoort bij het Pilgrim principle. Deze twee principes zijn in de praktijk altijd in spanning met elkaar. Soms duwen ze in tegengestelde richting. De grote uitdaging is om de bijbelse balans te vinden. Met andere woorden, het evangelie kan en moet een thuis vinden in de cultuur. Het moet erin passen. Dat is de inheemse impuls. 2

4 Maar tegelijkertijd, en net zo krachtig, produceert het evangelie een pelgrimsmentaliteit. Het maakt mensen los van hun cultuur. Het bekritiseert en corrigeert cultuur. Het verandert mensen in pelgrims en aliens en ballingen in hun eigen cultuur. Binnen deze principes wordt in het artikel aanvullend ingegaan op de aspecten Scheiding en Participatie, Aanpassing en Confrontatie wat een nadere invulling geeft. Uiteindelijk komt het erop neer dat we in de wereld leven en ons zonodig aanpassen om te kunnen participeren in onze naaste omgeving maar ons tegelijkertijd niet moeten conformeren aan de wereldse dingen en dit als zodanig ook uitdragen. Neem geen deel aan de onvruchtbare werken van de duisternis, maar in plaats daarvan ontmasker hen. Efeziers 5: 11 Ga de weg van de kinderen van het licht. Het licht brengt goedheid voort en gerechtigheid en waarheid. Onderzoek wat de wil van de Heer is Efeziers 5: 8b-9. Ga op weg en om onze gezindheid te vernieuwen laten we dan in de voetsporen gaan van onze Heer en Heiland en bij dit alles het Gebed van Franciscus van Assisi blijven bidden. Gebed van Franciscus van Assisi ( ) Heer, maak mij een instrument van Uw vrede. Laat mij liefde brengen waar haat heerst, laat mij vergeven wie mij beledigde, laat mij verzoenen wie in onmin leven, laat mij geloof brengen aan wie twijfelt, laat mij waarheid brengen aan wie dwaalt, laat mij hoop brengen aan wie wanhoopt, laat mij licht brengen aan wie in duisternis is, laat mij vreugde brengen aan wie bedroefd zijn. Laat mij niet zoeken getroost te worden, maar te troosten, niet begrepen te worden, maar te begrijpen, niet bemind te worden, maar te beminnen. Want het is toch door te geven, dat men ontvangt door te verliezen, dat men vindt door te vergeven, dat men vergiffenis ervaart door te sterven, dat men verrijst tot het eeuwige leven. Amen. PS het artikel van John Piper is te vinden in Connect Q2 en is een fragment van de preek van John Piper welke te raadplegen is via de website, 3

5 Annemarie Boks Annemarie, werkzaam in Congo, houdt zich, samen met een team, bezig met voorlichting over aids. Ze doet dit via films, gesprekken, radioprogramma s etc. Lieve gebedsvrienden, Vertrouw op de HEER met heel je hart, steun niet op eigen inzicht. Denk aan Hem bij alles wat je doet, dan baant Hij voor jou de weg. Spreuken 3:5-6 En wat willen we vaak vooruit lopen. Ik tenminste vaak wel, en als ik het voor het zeggen had, was ik allang weer terug in Congo. Zonder dat corona er ooit is geweest. Maar corona is een realiteit, en hoelang het nog een invloed heeft op ons leven, weten we niet. Waarschijnlijk duurt dat nog wel even. Dus heb ik ook wel vragen over m n toekomst. Hoe ziet die eruit. In alles mag ik echter weten dat mijn leven in de handen is van God. En God is nog steeds aan het werk in Adi. Vorige keer schreef ik dat Ayila mensen met HIV heeft geholpen tijdens de lockdown in Congo vanwege de corona. Mensen met HIV leden dubbel door de restricties en Ayila heeft hen geholpen met voedsel. Hij legt ook huisbezoeken af en alsnog de foto die in het vorige kwartaalblad weggevallen was. Van de mensen met HIV die in Uganda hun aidsremmers kregen, zijn er intussen 48 overgestapt naar het behandelprogramma van het ziekenhuis in Adi. De lockdown in Congo heeft veel gevolgen gehad in Adi, ook al is er nog geen covid- 19. De restricties waren ingesteld voor het hele land en waren dus alle scholen gesloten. Ook de kinderen van Bethsaïda konden niet naar school. Met het verlichten van de lockdown zijn ook de scholen weer begonnen en hebben de eindexamens plaats gevonden. De laatste examen dag was op 10 september. Het kan even duren voordat de uitslagen bekend worden. Wel is er een gift van binnengekomen voor acties om voorlichting te geven over covid in de gezondheidszone van Adi. In mei hebben we ook de workshop voor de vrouwen van de Bijbelschool in Adi moeten uitstellen in verband met de lockdown. Een paar weken geleden kreeg ik een bericht dat ze die begin september wilden organiseren, na de examens op de Bijbelschool. Een aantal van deze vrouwen zat in het laatste studiejaar en zou afscheid nemen van de opleiding. Zij wilden heel graag de workshop nog volgen. 1 en 2 september hebben Ayila en Margaret de workshop verzorgd en er ook een les ingevoegd over covid, die is gegeven door dokter Claude, de medisch directeur van het ziekenhuis in Adi. Verder waren er ook zes studenten van de school van verpleegkundigen van Adi die de workshop volgden. Dit is allemaal heel fijn om te horen. Het is een bemoediging zulke verslagen te horen. En ook goed te 4

6 zien dat de afsluiting van de workshop nog steeds is met de kaarsen die iedereen aansteekt om hun betrokkenheid met de mensen met HIV te bevestigen. De foto is niet echt van goede kwaliteit, maar ik wilde hem u niet onthouden. Hoe gaat het verder met mij? In april heb ik een member care foundations cursus gevolgd en die was heel interessant. De zendeling die het verzorgde is nu bezig met een diepgaande cursus over member care van een jaar en ik ben die ook aan het volgen. Met de dingen die ik leer kan ik veel gaan doen, niet alleen in de counseling van mensen met HIV, maar ook in het team van zendelingen en ook in de kerk (bijvoorbeeld het zendingsplatform) en natuurlijk bij AIM. Ondanks dat in bepaalde landen nog steeds restricties zijn met betrekking tot covid-19, gaan andere landen open. Congo is één van de landen die open is gegaan. Enkele zendelingen zijn al teruggegaan. En dus ik heb besloten om ook terug te gaan, op 7 oktober, en dan ben ik van plan begin april weer terug te zijn in Nederland. Ik heb nog een laatste medische controle in mei. De vlucht loopt echter niet over Uganda, dat land was nog niet open ten tijde van de boeking, maar over Wenen, Addis Abeba in Ethiopië naar Goma (aankomst op 8 oktober) in Congo. Gelukkig hoef ik niet alleen te reizen maar ik reis met een echtpaar van Wycliffe die in Bunia werken en ook teruggaan. Natuurlijk vraag ik me af hoe het allemaal zal zijn als ik terugga. Wat is er veranderd door corona? Welke maatregelen zal ik moeten nemen als ik terug ben? Veel vragen en onzekerheden. Maar een ding is zeker, ik mag op God vertrouwen omdat Hij me voorgaat op Zijn weg. Wilt u danken voor: - Ayila en Margaret, en hun inzet voor de mensen met HIV; - De workshop die Margaret en Ayila hebben kunnen verzorgen voor de vrouwen van de Bijbelschool; - Dat de examens in Congo hebben kunnen plaatsvinden, en voor de vier examenkandidaten van Bethsaïda: Scovia, Merci, Alesi en Pasi; - Dat er nog geen covid is in Adi en dat er een gift binnen is gekomen voor voorlichting over covid en zijn preventie. Wilt u bidden voor: - De terugreis op 7 oktober. Voor Gods bescherming en wijsheid. - Voor de member care cursus die ik aan het volgen ben. Heel hartelijk dank voor uw betrokkenheid en gebed. 5

7 Jurgen en Katja Jurgen en Katja, met de kinderen, wonen in Maroamboka en zijn druk bezig met de taal te leren. Lieve familie en vrienden, Een nieuwsbrief van de Hofmannen en - vrouwen. Niet meer vanuit Julianadorp aan zee, maar nu vanuit Nijensleek, Drenthe. Nieuwe woonplaats Inmiddels zijn we aangekomen in de maand augustus. Eind februari kwamen we op verlof naar Nederland. De bedoeling was om 5 juli weer terug te keren naar Maroamboka, Madagaskar. Nou, dat ging niet helemaal lukken : (Stiekem hoop je er natuurlijk op dat tegen die tijd alles weer normaal is, maar dat mocht niet zo zijn.) Het contract in Julianadorp liep op 11 juli af en kon niet verlengt worden. We zijn dus weer verhuisd naar de locatie waar we in 2012 ook al een tijdje hebben gewoond, Nijensleek in Drenthe. In een huisje op het erf van Katja s moeder. vliegveld. Voor ons zou dit nog geen optie zijn, omdat het verkeer naar het zuiden dan ook toegestaan zou moeten worden. Vooralsnog ligt het niet-essentiële verkeer stil. De hoofdstad zit nog steeds in een strikte lockdown en dat is lastig want al het verkeer naar het zuiden moet door deze stad en provincie. Op dit moment is het winter in Madagaskar. We hopen dat straks, als de dagen weer warmer worden, de overheid ook wat meer ontspant wat betreft het virus. We hopen van harte dat we weer snel huiswaarts kunnen. We missen onze vrienden en dorpsgenoten. De kinderen We zijn enorm trots op ze! Oók zij moeten heel wat incasseren. Eén van hen zei: Ik ga liever terug naar Maroamboka. Daar leven we geïsoleerd en hebben we niet echt veel vriendjes, maar we weten daar wel waar we aan toe zijn. Daar gaan we gewoon om de zoveel maanden naar onze vrienden toe. Nu, zijn vrienden dichtbij, maar net tè ver om even te bezoeken. Alsof je een ijsje ziet Vooruitzichten Natuurlijk proberen we zo goed mogelijk op de hoogte te blijven van de ontwikkelingen rondom onze terugkeer naar huis. Het blijft moeilijk om goede informatie te krijgen vanuit Madagaskar. Het laatste bericht dat we hebben ontvangen is dat president Rajoelina gezegd heeft dat begin oktober het toerisme op Nosy Be weer zou kunnen aanvangen. Nosy Be is een eiland ten Noorden van Madagaskar met een eigen 6

8 dat achter glas staat Je kunt er nèt niet bij. Toch genieten we samen! We gaan samen wandelen, bezoeken musea, en nemen een duik in het zwembad. We proberen onze extra tijd in Nederland zoveel mogelijk uit te buiten! Het is ook fijn dat we nu in staat zijn de verjaardagen van de kinderen samen met familie en vrienden te vieren. Het werk Over het algemeen zijn we gewoon doorgegaan met dat wat we normaal ook doen. De kinderen hebben geen zomervakantie zoals de meeste kinderen in Nederland. Dat is minder zielig dan het klinkt hoor. Juist omdat we veel heen en weer reizen is het onpraktisch om ons aan de gewone Nederlandse schoolvakanties te houden. Katja probeert het rooster zo veel mogelijk aan te passen aan de situatie. Op die manier hoeven de kinderen niet te stressen, omdat ze hun werk niet af krijgen vóórdat de vakantie begint. We plannen er omheen. Dit geeft rust en regelmaat. Jurgen is bezig met het digitaliseren van het Lukas evangelie in het Tanala dialect. Dit is best lastig om te doen. Hij kan niet even het dorp in kan gaan om te vragen hoe een bepaald woord uitgesproken moet worden. Het Tanala dialect is nog grotendeels ongeschreven. Jurgen schrijft de woorden fonetisch op, maar dat is toch nog niet zo eenvoudig. U kunt onze materialen downloaden en bekijken via onze website: Daarnaast gebruikt Jurgen het voordeel van snel internet om diverse zaken wat te verbeteren. Kleine foutjes op de website, die we vanaf Madagaskar niet direct kunnen aanpassen, stapelden zich bijvoorbeeld op. Daarnaast houdt hij het contact èn nieuws, dat vanaf Madagaskar en Maroamboka komt, in de gaten. Tenslotte is Jurgen ook bezig met het promoten van het werk op Madagaskar. Diverse spreekbeurten werden eerder afgezegd, maar nu hopen we dit toch weer op te kunnen pakken. Nieuws uit Maroamboka Onze andere vrienden, Sylvestre en zijn vrouw Fanja, sturen ons regelmatig berichtjes via Messenger over het reilen en zeilen in Maroamboka. Zo zijn we toch op de hoogte van elkaars wel en wee. We zien foto's met Nendrin i Lea waarop ze laat zien hoeveel eieren de kippen hebben gelegd. Die eieren waren een grote motivatie om de kippen goed te verzorgen. mmer genoeg is deze bron van inkomsten weg. Vorige maand wist Fanja ons te melden dat er een kippenziekte is geweest en àlle kippen in de omgeving dood waren, ook die van ons. Natuurlijk vroegen we 7

9 even door: Alle kippen! Of één? Het antwoord: Totaal alle kippen, geen één meer in leven. Daar balen we natuurlijk enorm van. Nog niet eens voor onszelf, maar meer voor Nendrin i Lea. Gelukkig is er ook goed nieuws. Eén van onze katten was spoorloos, maar is weer terecht. Dat is goed nieuws want een kat in huis houdt de ratten en muizen weg. Ook onze twee waakganzen zijn nog in leven. Ander contact Nieuws uit Maroamboka is niet altijd makkelijk te krijgen. Nieuws uit de hoofdstad gaat een stuk makkelijker. In de afgelopen jaren zijn we goede vrienden geworden met diverse families. We proberen om de drie maanden af te reizen naar de hoofdstad. Eenmaal daar zoeken we elkaar gelijk op! We bemoedigen elkaar en delen lief en leed. Onze vrienden, Sue en Kim Midgley, hebben zes kinderen. De drie oudsten waren op vakantie bij hun oom in Australië. Dit was begin maart. Plotseling gingen alle landen in een lockdown en konden ze niet meer naar huis. Nu, 5 maanden later, zitten ze daar nog. Op zo n moment zou je willen dat je elkaar even vast kan houden, even een knuffel. Maar ja, dat is wat lastig op 8900 km afstand. We bidden voor elkaar en houden contact via Whatsapp. Verder De auto! Alle roest is weg en onderdelen zijn vervangen. De auto is er weer helemaal klaar voor! We zijn dankbaar voor alle mensen die zo gul hebben gegeven, zodat we strakjes weer veilig ons gebied in en uit kunnen komen. Een ander dingetje was natuurlijk het vervoer in Nederland. De auto waar we nu in rijden hebben we geleend van stichting Hand. Gelukkig hebben we een verlenging gekregen. We mogen de auto nu tot januari 2021 lenen. Laten we hopen en bidden dat dit niet nodig zal zijn :) Mocht u zin hebben om eens langs te wippen voor een bakkie dan bent u van harte welkom! Hartelijke groeten, Familie Hofmann Ard en Carin de Leeuw Ard en Carin, met de kinderen, werken in Zuid- Soedan onder de Laarim.. Thuiswerken. Een woord dat de afgelopen maanden in Nederland een hele nieuwe dimensie heeft gekregen. Thuiswerken, 8

10 roeien met de riemen die je hebt om zoveel mogelijk werk te verzetten. Thuiswerken, terwijl de kinderen rondrennen en je verloren momenten probeert te pakken om werk te verzetten. Thuiswerken, de plek waar je telefoon je collega is geworden. Thuiswerken. Een simpel woord die voor ons deuren heeft geopend om vanuit Nederland ons werk in de Laarim voort te zetten. Wekelijks bellen we met onze teamgenoten 1 op 1. Gesprekken die we normaal gesproken aan de keukentafel deden doen we nu via whatsapp. Teamdagen worden anders vorm gegeven en door middel van Whatsapp berichten geven we onze inbreng. Ontvangen we via whatsapp opnames over de verschillende discussies en zijn we via de mail actief. Onze teamleden weten ons gelukkig nog altijd te vinden voor allerlei uiteenlopende zaken. Moeilijke situaties die in de Laarim hebben plaats gevonden, kapotte fiets die nieuwe onderdelen nodig heeft, ziekte en andere lopende zaken. We zijn dankbaar dat we over het algemeen goed internet verbinding hebben met ons team zodat we hun vanaf een afstand kunnen blijven begeleiden. De afgelopen maanden hebben we de tijd genomen om al onze teamwerkzaamheden in de Laarim te evalueren. Wat doen we en is dit effectief of moeten we onze werkzaamheden bijstellen. Uren van over en weer bellen en vergaderen maar wat een prachtig proces waarin je zoveel meer ziet hoe God aan het werk is. Als we terug kijken over de afgelopen 5 jaar dan is er enorm veel gebeurd in de Laarim. We begonnen met zonderbij elkaar komende gelovigen en zijn nu op een punt dat elke dag wel ergens in de Laarim gelovigen bij elkaar komen en het Woord met elkaar delen. Elke maand worden er nieuwe gelovigen gedoopt en we zien langzaam levens veranderen ten goede. We zijn dankbaar dat veel van onze werkzaamheden voortgezet kunnen worden tijdens het thuiswerken. Maar we zien er ook naar uit dat we het thuiswerken achter ons kunnen laten en weer terug te kunnen gaan naar huis. De afgelopen weken zijn de corona regels versoepelt en dit betekent voor ons dat de deur terug naar huis op een kiertje staat. De komende weken zijn we bezig om dit kiertje groter te maken. Met de hoop dat we begin november weer terug kunnen vliegen naar huis, naar de Laarim. We willen jullie allen bedanken voor alle lieve bemoedigingen, gebeden en betrokkenheid. In deze tijd waarbij veel anders loopt dan verwacht voelen we ons enorm gedragen en gezegende mensen. We zijn dankbaar dat we onderdeel zijn van Gods gezin en dat er zoveel broers en zussen om ons heen staan. Bedankt. Groetjes, Ard en Carin Boaz, Manoah, Amy en Juda 9

11 nuari-maart Verjaardagen werkers Dani Hofmann (2011) Vanya Hofmann (2004) Annemarie Issa Hofmann (2006) Boaz de Leeuw (2011) Amy de Leeuw (2015) Juda de Leeuw () Ard Siemen Hofmann (2015) nny Abbey Hofmann (2008) Manoah de Leeuw (2012) Jurgen Carin Katja Adressen werkers Annemarie Boks Adi, DR Congo c/o PO box 640 Arua Uganda Jurgen en Katja Hofmann BP 714 Antananarivo101 Madagaskar nny van der Klis Apartment 79 Stranmills Wharf, Belfast BT9 5GN Noord-Ierland Ard en Carin de Leeuw P.O.Box 4008 Kampala Oeganda 10

12 nuari-maart. Contactadressen AIM Nederland: Secretariaat: Penningmeester: Gebedsgroep: Bert Martijn Dijkstra W.F. Smitlaan TZ Zeist tel: Dirk Visser Uiverweide LC Wageningen tel: (tijdens kantoortijd) Margreet de Borst Dukaatslag TC Houten gebed.nl@aimint.org tel: