Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning 2011

Transcriptie

1 Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning 2011

2 VOORWOORD... 4 HOOFDSTUK 1. ALGEMEEN... 5 DE VRAAG OM ONDERSTEUNING... 5 HOOFDSTUK 2. IN GESPREK GAAN MELDING VAN EEN HULPVRAAG HET GESPREK HULPVRAAG BIJ DE MAATSCHAPPELIJKE PARTICIPATIE PERSOONLIJKE OMSTANDIGHEDEN Inleiding Beperkingen als gevolg van ziekte of gebrek Woning en de woonomgeving Psychisch en sociaal functioneren Sociale omstandigheden Capaciteit om zelf in maatregelen te voorzien HET BEREIKEN VAN RESULTATEN Onderzoek Eigen kracht, inclusief financiële middelen Gebruikelijke zorg Voorzienbaarheid Sociaal netwerk inclusief mantelzorg Algemeen gebruikelijke voorzieningen (Wettelijk) voorliggende voorzieningen VERSLAGLEGGING HOOFDSTUK 3. VERSTREKKINGSVORMEN, EIGEN BIJDRAGE EN EIGEN AANDEEL INLEIDING Onderscheid financiële tegemoetkoming en PGB AFWEGINGSKADER De voorziening in natura Een persoonsgebonden budget (PGB) De financiële tegemoetkoming EIGEN BIJDRAGE, EIGEN AANDEEL EN MEERWAARDE WONING Eigen bijdrage en eigen aandeel Terugbetaling meerwaarde bij verkoop woning HOOFDSTUK 4. INDIVIDUELE VOORZIENINGEN AANVRAAGPROCEDURE HULP BIJ HET HUISHOUDEN Afwegingskader Middelen WOONVOORZIENINGEN Afwegingskader Middelen en voorwaarden ROLSTOELVOORZIENINGEN Afwegingskader Middelen VERVOERSVOORZIENINGEN Afwegingskader Middelen en voorwaarden Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning

3 HOOFDSTUK 5 INWERKINGTREDING, OVERGANGSBEPALINGEN EN CITEERTITEL CITEERTITEL INWERKINGTREDING BIJLAGE I VASTSTELLING INKOMENSGRENS BIJLAGE II BEREKENINGSMETHODIEK PGB VOORZIENINGEN BIJLAGE III BEREKENING EIGEN BIJDRAGE EN EIGEN AANDEEL BIJLAGE IV BESCHRIJVING HULP BIJ HET HUISHOUDEN BIJLAGE V NORMERING HULP BIJ HET HUISHOUDEN BIJLAGE VI NORMERING WONINGUITBREIDING BIJLAGE VII AFSCHRIJVINGSTERMIJNEN Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning

4 VOORWOORD De Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) geeft de gemeenten de plicht om aan personen met een beperking, een chronisch psychisch of een psychosociaal probleem voorzieningen te bieden ter compensatie van hun beperkingen op het gebied van zelfredzaamheid en maatschappelijke participatie. Het doel van de compensatie is om deze mensen in staat te stellen een huishouden te voeren, zich te verplaatsen in en om de woning, zich lokaal te verplaatsen per vervoermiddel en medemensen te ontmoeten en op basis daarvan sociale verbanden aan te gaan. Op deze terreinen dienen resultaten bereikt te worden. In de Verordening voorzieningen maatschappelijke ondersteuning 2011 van de gemeente Hoogeveen is vastgelegd hoe de gemeenteraad van Hoogeveen invulling wil geven aan deze compensatieplicht van de Wmo. Het accent in de Verordening ligt op de in artikel 4 van de Wmo beschreven doelen. In deze beleidsregels ligt het zwaartepunt op de te behalen resultaten in plaats van op voorzieningen én op het zogenaamde gesprek. Een open gesprek waarin samen met de persoon die compensatie behoefte en zo volledig mogelijke inventarisatie wordt gemaakt van zijn situatie, zijn mogelijkheden en onmogelijkheden, zijn wensen en individuele specifieke kenmerken en de problemen die om een oplossing vragen. Leidend hierbij is het te behalen resultaat. De Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning, die voor u liggen, stellen het kader aan de uitvoering van de compensatieplicht met betrekking tot de verstrekking van individuele voorzieningen. Uitgangspunt is dat de te verstrekken individuele voorzieningen noodzakelijk zijn voor het behalen van de resultaten uit de compensatieplicht en dat er geen andere manier is om die resultaten te behalen. Tot slot: het proces van de kanteling is geen statisch gebeuren. Onder invloed van de praktijk ontstaat er nieuwe jurisprudentie en nieuwe inzichten. Deze zullen weer zijn plaats moeten krijgen in met name de beleidsregels. Dat betekent dat we de beleidsregels voortdurend bijstellen. Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning

5 HOOFDSTUK 1. ALGEMEEN DE VRAAG OM ONDERSTEUNING De Wmo is een compensatiewet. Dat betekent dat de gemeente de verplichting heeft burgers te ondersteunen die niet in staat zijn in aanvaardbare mate zelfstandig deel te nemen aan de maatschappij. Iedere burger neemt op zijn eigen wijze deel aan het maatschappelijk leven. Het gaat om het leven van alle dag, waar activiteiten met alleen een therapeutisch of recreatief doel niet onder vallen. De ondersteuningsbehoefte kan in elke situatie weer anders zijn. Het is niet eenvoudig om erachter te komen waarom iemand niet meer zelfstandig kan deelnemen en welke ondersteuningsbehoefte daarbij past. Het is daarvoor noodzakelijk om met de mensen in gesprek te gaan en samen te zoeken naar mogelijke oplossingen. Uit dat gesprek kan blijken dat mensen in staat zijn om op eigen kracht of met behulp van hun omgeving hun problemen op te lossen. Er kan ook uitkomen dat het nodig is dat de gemeente bijspringt, bijvoorbeeld met individuele voorzieningen. De hoofdlijn is daarom: eerst vraagt belanghebbende om contact, dan vindt er een gesprek plaats met belanghebbende om de problemen en ondersteuningsbehoefte in kaart te brengen. Daarna volgt eventueel een aanvraag voor een bepaalde voorziening. Er zijn twee uitzonderingen op deze hoofdlijn: 1. Als een burger geen gesprek wil, om wat voor reden dan ook en meteen een aanvraag voor een bepaalde voorziening in wil dienen. In het kader van het onderzoek zal na de aanvraag alsnog een gesprek plaatsvinden. 2. Als de gemeente, al dan niet in samenspraak met de burger, een gesprek niet zinvol acht. Bijvoorbeeld, omdat de burger al voldoende bekend is bij de gemeente en het om een herhalingsaanvraag gaat. Burgers die nog niet eerder in contact zijn geweest met het Wmo-loket krijgen in principe allemaal een gesprek. Tenzij direct duidelijk is dat het een eenvoudige en enkelvoudige vraag betreft. Bij een burger die al in beeld is bij het Wmo-loket van de gemeente wordt gekeken of zijn situatie veranderd is of niet. Als er sprake is van een nieuwe ondersteuningsvraag krijgt hij (opnieuw) een gesprek. In schema ziet dat er zo uit: Situatie ongewijzigd Beoordeling Bekend Situatie gewijzigd Niet bekend Vraag om contact Aanvraag Gesprek Complex Eenvoudig Beoordeling Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning

6 HOOFDSTUK 2. IN GESPREK GAAN 2.1 MELDING VAN EEN HULPVRAAG Iedereen kan zich bij het Wmo-loket melden met vragen over problemen op het gebied van wonen, welzijn, zorg en vervoer. Op het moment dat diegene aan de gemeente hulp vraagt bij het oplossen van problemen op het gebied van wonen, welzijn, zorg en vervoer zal er een gesprek plaatsvinden. Deze hulpvraag wordt door belanghebbende officieel gemeld aan het Wmo-loket door middel van een meldingsformulier. Dit formulier is verkrijgbaar bij het Wmo-loket, te downloaden van de website van het Wmo-loket en digitaal in te vullen via de website van het Wmo-loket (DigiD). Na ontvangst van het formulier wordt zo snel mogelijk een gesprek met belanghebbende gepland. 2.2 HET GESPREK Het doel van het gesprek is het vaststellen van een eventuele ondersteuningsbehoefte. Uitgangspunt hierbij zijn de één of meer te bereiken resultaten en de oplossingen die daarbij passen. Er wordt ook nadrukkelijk gekeken naar de eigen (financiële) mogelijkheden om de noodzakelijke oplossingen te realiseren. Dit alles binnen het kader van de compensatieplicht. Het gesprek vindt plaats na aanmelding van een belanghebbende bij het Wmo-loket. Het gesprek zal gevoerd worden door een Wmo-consulent. Van dit gesprek wordt een rapportage gemaakt. Uit de rapportage blijkt in ieder geval welke problemen de burger ondervindt en welke de burger op eigen kracht kan oplossen. Daarnaast wordt beschreven welke voorliggende, algemene, algemeen gebruikelijke en collectieve voorzieningen en activiteiten mogelijk en beschikbaar zijn ter oplossing van de problemen. Als blijkt dat vorenstaande niet voldoende is om de problemen op te lossen zullen ook de mogelijke individuele voorzieningen worden beschreven. In het gesprek komt in ieder geval aan de orde: - Hulpvraag bij de maatschappelijke participatie; - Persoonlijke omstandigheden; - Te bereiken doelen; - Mogelijke oplossingen, incl. eigen financiële mogelijkheden. Zoals hiervoor al beschreven is het gesprek in feite al een deel van het onderzoek. Maar het gesprek gaat vooraf aan de aanvraagprocedure. De verwachting is immers dat het gesprek, zeker als we in Hoogeveen erin slagen meer algemene voorzieningen op te zetten, in een (groot) aantal gevallen niet meer hoeft te leiden tot een aanvraag. Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning

7 2.3 HULPVRAAG BIJ DE MAATSCHAPPELIJKE PARTICIPATIE Uitgangspunt is niet de voorziening die een belanghebbende wil aanvragen, maar de te behalen resultaten en het zogenaamde gesprek. Een open gesprek waarin samen met de persoon die compensatie behoeft een zo volledig mogelijke inventarisatie gemaakt wordt van zijn situatie, zijn wensen, zijn mogelijkheden en onmogelijkheden en de individuele specifieke kenmerken en de problemen die om een oplossing vragen. Een belangrijk punt is ook om vast te stellen of er een daadwerkelijk probleem is. Bijvoorbeeld iemand geeft aan dat hij niet meer kan fietsen. Maar is dat fietsen wel nodig om te kunnen deelnemen aan het maatschappelijk leven? Iemand heeft al jaren een eigen huishoudelijke hulp en vraagt nu hulp bij het huishouden aan in de vorm van een PGB. Is hier wel een probleem bij het schoonhouden van het huis? In dit hoofdstuk beschrijven we de te bereiken resultaten, die afgeleid zijn uit de in artikel 4 van de Wet genoemde en in de Verordening opgenomen doelstellingen van de compensatieplicht: 1. Doel: Huishouden kunnen voeren (artikel 2, eerste lid, onder a Verordening) Te bereiken resultaten: a. Een schoon en leefbaar huis Tot een schoon en leefbaar huis behoort het zwaar en licht huishoudelijk werk. Het kan hierbij onder andere gaan om het stofzuigen van de woning, het soppen van badkamer, keuken, toilet, het dweilen van vloeren etc. Het schoonhouden van deze ruimten zijn die ruimten die -op het niveau sociale woningbouw- voor dagelijks gebruik noodzakelijk zijn. Niveau sociale woningbouw betekent dat dit niveau als uitgangspunt wordt genomen. Daarbij kunnen persoonskenmerken en behoeften het noodzakelijk maken hiervan af te wijken. b. Goederen voor primaire levensbehoeften In elk huishouden zijn boodschappen voor de dagelijkse activiteiten nodig. De compensatieplicht is beperkt tot de levensmiddelen en schoonmaakmiddelen, zaken die dagelijks/wekelijks gebruikt worden in elk huishouden. Grotere inkopen, zoals bijvoorbeeld kleding en apparaten, vallen hier niet onder. Het is heel normaal dat burgers deze boodschappen geclusterd doen door één maal per week de grote voorraad in huis te halen. Daar sluit de Wmo bij aan door uit te gaan van één maal per week boodschappen. Indien mogelijk wordt daarbij gebruik gemaakt van boodschappendiensten. Soms hebben supermarkten een dergelijke service. De kosten van deze boodschappenservice worden, in principe, betaald door de burgers zelf en niet door de Wmo. Het is ook mogelijk dat vanuit de gemeente een boodschappendienst wordt opgezet. Een boodschappendienst wordt volgens de jurisprudentie aanvaardbaar geacht als er niet al te hoge kosten aan verbonden zijn. Ook het bereiden van maaltijden valt onder dit doel. In sommige situaties kan van een maaltijdservice gebruik worden gemaakt. Ook zijn er kant- en klaar maaltijden te koop in de supermarkt die soms (tijdelijk) een oplossing kunnen bieden. Ook hiervan zijn de kosten, in principe, voor de burgers. c. Beschikken over schone, draagbare en doelmatige kleding De dagelijkse kleding moet met enige regelmaat gewassen worden. Dit betekent het wassen, drogen en in bepaalde situaties strijken van kleding. We spreken hier uitsluitend over normale kleding voor alledag. Daarbij is het uitgangspunt dat zo min mogelijk kleding gestreken hoeft te worden. Met het kopen van kleding kan hier rekening mee worden gehouden, bijvoorbeeld door het zoveel mogelijk kopen van strijkvrije kleding. Daar waar wel kleding gestreken moet worden, gaat het uitsluitend om bovenkleding. Bij het wassen en drogen van kleding is het normaal gebruik te maken van de beschikbare - algemeen gebruikelijke - moderne hulpmiddelen, zoals een wasmachine en een droger. Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning

8 d. Het thuis zorgen voor kinderen die tot het gezin behoren De zorg voor kinderen die tot het huishouden behoren is in eerste instantie een taak van de ouders. Zo moeten werkende ouders er zorg voor dragen dat er op tijden dat zij beide werken opvang voor de kinderen is. Dat kan op de manier waarop zij dat willen (oppasoma, kinderopvang), maar het is een eigen verantwoordelijkheid. Dat is niet anders in de situatie dat beide ouders, mede door beperkingen, niet in staat zijn hun kinderen op te vangen. In die situatie zal men zelf een permanente oplossing moeten zoeken. De Wmo heeft vooral een taak om tijdelijk te ondersteunen zodat er ruimte ontstaat om een, al dan niet tijdelijke, oplossing te zoeken. Dat wil zeggen: de acute problemen worden opgelost zodat er gezocht kan worden naar een permanente oplossing. 2. Doel: Verplaatsen in en om de woning (artikel 2, eerste lid, onder b Verordening) Te bereiken resultaten: a. Wonen in een geschikt huis In de Wmo is in artikel 4 lid 1 geen duidelijk onderscheid gemaakt tussen doelen die bereikt moeten worden op het huishoudelijke vlak en doelen voor wat betreft een voor de persoon en zijn kenmerken geschikte woning. De term voeren van een huishouden geeft daar geen duidelijkheid over. Er is echter één belangrijke voorwaarde voordat er gecompenseerd kan worden: er moet een woning zijn. Als er geen woning is, is het niet de taak van de gemeente om voor een woning te zorgen. Iedere burger dient zelf voor een woning te zorgen. Bij de keus van een woning moet uiteraard rekening worden gehouden met de eigen situatie. Dit betekent ook dat er met bestaande of bekende komende beperkingen (bijvoorbeeld door ouder worden) rekening moet worden gehouden. Bij het ouder worden is bijvoorbeeld bekend dat traplopen moeilijker wordt. Het is dan gebruikelijk om tijdig om te zien naar een gelijkvloerse woning en niet pas als de beperkingen er al zijn. Als de woning dan nog niet geschikt is kan het college compenseren. b. Het zich kunnen verplaatsen in en om de woning Het gaat hierbij om het zich verplaatsen in en om de woning. In principe om een rolstoel voor dagelijks zittend gebruik. Dat sluit de rolstoel voor incidenteel gebruik bijna altijd uit, omdat die nu juist daar niet voor bedoeld is. De rolstoel voor incidenteel gebruik wordt voornamelijk gebruikt voor verplaatsingen over langere afstanden elders. Bijvoorbeeld tijdens uitstapjes. Het is mogelijk dat voor rolstoelen voor incidenteel gebruik een algemene voorziening wordt ingericht. 3. Doel en resultaat : Het lokaal verplaatsen per vervoermiddel (artikel 2, eerste lid, onder c, Verordening) Als het gaat om het zich lokaal verplaatsen per vervoermiddel is het te bereiken resultaat dat de aanvrager zich met een of ander vervoermiddel binnen zijn eigen woonplaats en het direct daaromheen gelegen gebied kan verplaatsen. Het lokaal verplaatsen per vervoermiddel is de mogelijkheid om in de eigen woon- en leefomgeving te gaan en staan waar men wil. Er wordt uitgegaan van verplaatsingen in een straal van 25 kilometer rond de woning. Buiten dit gebied kan gebruik worden gemaakt van de mogelijkheden van het bovenregionale vervoer, dat Valys in opdracht van het ministerie van VWS verricht. Het collectief vervoersysteem is voorliggend. Bij de beoordeling wordt rekening gehouden met de persoonskenmerken en behoeften van de aanvrager. Er wordt geen onbeperkte kostenloze vervoermogelijkheid aangeboden. Net als voor personen zonder beperkingen geldt dat men voor het vervoer een bijdrage betaalt, in de vorm van een tarief per kilometer. Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning

9 Als na het optreden van beperkingen er geen sprake is van een andere situatie op vervoergebied dan daarvoor (men heeft bijvoorbeeld al een aantal jaren een auto en is gewend daar alles mee te doen) zal er geen noodzaak zijn te compenseren, omdat er geen probleem is of omdat men het zelf kan oplossen. Dat kan anders zijn indien door het optreden van de beperkingen ook het inkomen daalt. Naast het bovenstaande is het beleid van de gemeente er op gericht om burgers zoveel mogelijk gebruik te laten maken van het regulier openbaar vervoer. Haltes en bussen worden hiervoor aangepast. Bij het zoeken naar een oplossing voor het probleem zal ook deze mogelijkheid nadrukkelijk worden meegenomen in de beoordeling. 4. Doel en resultaat: Het ontmoeten van medemensen en het op basis daarvan sociale verbanden aan gaan (artikel 2, eerste lid, onder d, Verordening) Dit laatste op grond van artikel 4 lid 1 Wmo genoemde doel is een heel algemene. Het gaat hierbij om de mogelijkheid deel te nemen aan maatschappelijke en religieuze activiteiten, met als doel het ontmoeten van medemensen en het aangaan van sociale verbanden. Oftewel het kunnen deelnemen aan het leven van alledag. Het resultaat bestaat uit het kunnen afleggen van gewenste bezoeken en het deelnemen aan gewenste activiteiten. Te denken valt aan het vervoer naar of deelname aan activiteiten of de mogelijkheid om op bezoek te gaan bij familieleden. Vervoer met alleen recreatieve doeleinden valt buiten de compensatieplicht van de gemeente. Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning

10 2.4 PERSOONLIJKE OMSTANDIGHEDEN Inleiding In artikel 4 van de Verordening maatschappelijke ondersteuning 2011 geeft de gemeenteraad opdracht om de verkrijging van individuele voorzieningen samenhangend af te stemmen op de situatie van de belanghebbende. Dit betekent dat bij het onderzoek naar de problemen en mogelijke oplossingen o.a. wordt gekeken naar: de beperkingen die de belanghebbende in zijn functioneren ondervindt als gevolg van ziekte of gebrek; de woning en de woonomgeving van de belanghebbende; het psychisch en sociaal functioneren van de belanghebbende; de sociale omstandigheden van de belanghebbende. de capaciteit van belanghebbende om uit een oogpunt van kosten zelf in maatregelen te voorzien. De ICF classificatie vormt de grondslag om de behoefte aan voorzieningen in individuele gevallen vast te stellen. Bij verhuizing vanuit een andere gemeente naar de gemeente Hoogeveen kan relevante informatie opgevraagd worden bij de verlaten gemeente. Deze informatie zal ook beoordeeld en meegenomen worden in het onderzoek Beperkingen als gevolg van ziekte of gebrek Het college doet onderzoek naar de medische situatie van de belanghebbende en de gevolgen daarvan voor de maatschappelijke participatie. Het college zal hierbij zoveel mogelijk beschikbare informatie screenen op relevantie en waarde en die gebruiken voor het onderzoek. Deze informatie kan bijvoorbeeld beschikbaar zijn uit eerdere aanvragen, recente medische gegevens die belanghebbende zelf aanlevert of informatie die wordt gegeven door behandelaars en/of begeleiders. Alleen daar waar niet voldoende informatie aanwezig is of twijfel bestaat over de juistheid van de beschikbare informatie wordt door het college onafhankelijk medisch advies opgevraagd. Het onderzoek richt zich allereerst op de stoornissen van belanghebbende (de ICF is gericht op functiestoornissen). Dit houdt in dat in het licht van de aanvraag de stoornis en de daaruit volgende beperkingen, evenals de mate van die beperkingen, dienen te worden onderzocht. Dit gerelateerd aan de mogelijke compensatie of de te verstrekken voorzieningen. Uit jurisprudentie blijkt dat indien een aanvrager geen medewerking verleent aan het medisch onderzoek, de aanvraag afgewezen mag worden op grond van de onmogelijkheid voldoende onderzoek te doen. Het moet dan wel zo zijn dat zonder dit onderzoek de medische noodzaak niet vast te stellen is. Er zal dus altijd beoordeeld moeten worden of op een andere wijze de medische noodzaak vastgesteld kan worden Woning en de woonomgeving Indien de problemen van de belanghebbende liggen op het gebied van een schoon, leefbaar en het wonen in een geschikt huis vindt onderzoek plaats naar de woning en de woonomgeving. Hierbij wordt o.a. gekeken naar het normale gebruik van de woning. Het gaat hierbij om de primaire woonfuncties zoals: het gebruik van de keuken voor het bereiden van eten, slapen en lichaamsreiniging. Primaire woongedeelten zijn: de woonkamer, één slaapkamer, de keuken en het sanitair. Daarbij moet het voor de belanghebbende mogelijk zijn de woning te betreden en zich binnen de woning te verplaatsen. Dat wil zeggen dat hij in ieder geval de primaire woonruimtes kan bereiken en zich binnen de ruimtes kan verplaatsen. Bij het gebruik van de keuken wordt uitgegaan van de (on)mogelijkheden van de hoofdgebruiker van de keuken. Indien nodig kan extern medisch advies worden opgevraagd. Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning

11 2.4.4 Psychisch en sociaal functioneren Hierbij wordt onderzocht of er sprake is van verlies van zelfstandigheid of deelname aan het maatschappelijk verkeer, de kerndoelstelling van de Wmo. Indien nodig kan ook hierbij advies worden opgevraagd van externe deskundigen, zoals bijvoorbeeld begeleiders, medisch adviseurs, psychologen en anderen waarvan een advies toegevoegde waarde heeft in het onderzoek naar de mogelijkheden van compensatie Sociale omstandigheden Hierbij wordt onder andere gekeken naar de gezinssamenstelling, het wel of niet aanwezig zijn van een sociaal netwerk, beschikbare mantelzorg etc. Tevens wordt onderzocht of het ondersteunen bij het opzetten van een sociaal netwerk een mogelijke oplossing is. Ook hierbij kunnen externe deskundigen worden ingeschakeld Capaciteit om zelf in maatregelen te voorzien Tijdens het onderzoek zullen ook de financiële mogelijkheden van de belanghebbende om zelf in maatregelen te voorzien worden meegenomen. Zoals onder 2.3 is beschreven is het de vraag of een belanghebbende die al jaren een huishoudelijke hulp heeft en betaalt wel een probleem heeft waarin hij gecompenseerd moet worden. Immers, als de hulp ermee op houdt kan belanghebbende zelf weer een andere huishoudelijke hulp in dienst nemen. Het wordt anders als de financiële mogelijkheden zodanig zijn afgenomen dat dit niet meer betaalbaar is. Hierbij wordt vooruitgelopen op een binnenkort te verwachten wetswijziging waarbij de het gemeentelijk minimabeleid wordt genormeerd op 110%. Daarnaast geldt voor de vervoersvoorzieningen een inkomensgrens en is voor veel individuele voorzieningen een eigen bijdrage verschuldigd. Deze eigen bijdrage is inkomensafhankelijk en wordt opgelegd en geïnd door het CAK. Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning

12 2.5 HET BEREIKEN VAN RESULTATEN Onderzoek Uit het onderzoek naar de hulpvraag en de persoonlijke omstandigheden zal naar voren komen welke problemen belanghebbende ervaart bij de maatschappelijke participatie en wat de persoonlijke omstandigheden zijn. De vraag is dan natuurlijk hoe deze problemen kunnen worden opgelost. De Wmo-consulent en belanghebbende bekijken samen welke oplossingen voor hem mogelijk zijn en welke concrete resultaten daarmee bereikt worden. Bij het zoeken van oplossingen wordt uitgegaan van de eigen kracht van mensen en hulp van mensen in de omgeving. Daarom komt bij het zoeken naar oplossingen in ieder geval aan de orde: Eigen kracht, inclusief financiële middelen Gebruikelijke zorg Voorzienbaarheid Sociaal netwerk, inclusief mantelzorg Eigen kracht, inclusief financiële middelen Uitgangspunt bij de Wmo is het vergroten van de zelfredzaamheid van de burger. Dit betekent dat een burger eerst zelf inspanningen moet doen om zijn probleem op te lossen. Dit kan bijvoorbeeld ook door het inschakelen van de sociale omgeving van de belanghebbende. Als blijkt dat ondersteuning vanuit de Wmo noodzakelijk is, dan zal dat er in eerste instantie op gericht zijn om belanghebbende in staat te stellen zelf zijn probleem op te lossen. Het stimuleren van de eigen kracht is hier van groot belang. Pas als blijkt dat dit niet haalbaar is zal de Wmo de probleemoplossing overnemen Gebruikelijke zorg In artikel 3 van de Verordening en de toelichting daarop staat dat iedereen in een meerpersoonshuishouden (ook wel leefeenheid genoemd) met elkaar verantwoordelijk is voor het voeren van het huishouden. Dit betekent dat, als belanghebbende zelf het huishouden niet meer kan doen, de huisgenoten die taken in principe moeten overnemen. Dit wordt gebruikelijke zorg genoemd. Huisgenoten zijn bijvoorbeeld echtgeno(o)t(e), partner, inwonende kinderen ouder dan 18 jaar en/of andere inwonende personen. Van kinderen van 18 tot 23 jaar wordt verwacht dat zij in staat zijn om een eenpersoonshuishouden te voeren. Deze kinderen kunnen een deel van de huishoudelijke taken op zich nemen. Van alle huisgenoten vanaf 23 jaar wordt verwacht dat zij in staat zijn een meerpersoonshouden te voeren. Of er sprake is van inwoning wordt naar de concrete feitelijke situatie beoordeeld. Hier kan bijvoorbeeld om een huurcontract worden gevraagd, indien dit aan de orde is. Bij gebruikelijke zorg wordt uitgegaan van de mogelijkheid om naast een volledige baan of studie een huishouden te kunnen runnen. Alleen bij daadwerkelijke afwezigheid van de huisgenoot gedurende 5 etmalen aaneengesloten zullen de uitstelbare taken overgenomen kunnen worden. De afwezigheid van de huisgenoot moet een verplichtend karakter hebben en inherent zijn aan diens werk; denk hierbij aan offshore werk, internationaal vrachtverkeer en werk in het buitenland. Bij het zwaar en licht huishoudelijk werk gaat het veelal om uitstelbare taken. Alleen als schoonmaken niet kan blijven liggen (regelmatig geknoeide vloeistoffen en eten) zal dat direct moeten gebeuren. Hier zal dan ondanks de gedeeltelijk gebruikelijke zorg wel voor geïndiceerd kunnen worden. Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning

13 Het doen van boodschappen is uitstelbare hulp, het bereiden van maaltijden is nietuitstelbare hulp. Voor het bereiden van maaltijden kan wel geïndiceerd worden, als er geen toereikende voorliggende voorzieningen aanwezig zijn. Bij beschikken over schone, draagbare en doelmatige kleding zal het over het algemeen gaan om uitstelbare taken. Alleen als de was niet kan blijven liggen zal dat direct moeten gebeuren. Hier zal dan ondanks de gedeeltelijke gebruikelijke zorg wel voor geïndiceerd kunnen worden. Voor kinderen die tot het meerpersoonshuishouden behoren gelden de volgende uitgangspunten: Kinderen tot 5 jaar leveren geen bijdrage aan de huishouding. Kinderen van 5 tot 13 jaar worden naar hun eigen mogelijkheden betrokken bij lichte huishoudelijke werkzaamheden zoals opruimen, tafel dekken/afruimen, afwassen/afdrogen, boodschap doen, kleding in de wasmand doen. Kinderen vanaf 13 jaar kunnen, naast bovengenoemde taken, hun eigen kamer op orde houden, dat wil zeggen rommel opruimen, stofzuigen, bed verschonen. Taken van een 18 tot 23 jarige: van een volwassen gezonde huisgenoot wordt verwacht dat deze de huishoudelijke taken overneemt wanneer de primaire verzorger uitvalt. Een 18 tot 23 jarige wordt verondersteld een eenpersoonshuishouden (tweekamer woning) te kunnen voeren. Inwonende kinderen van 23 jaar of ouder worden in staat geacht om een volledig huishouden te runnen. Bij dreigende overbelasting van de huisgenoot kan een beroep worden gedaan op de compensatieplicht uit de Wmo. Concreet betekent dit dat, ondersteuning kan worden geboden bij het functioneren van het huishouden Voorzienbaarheid Zoals beschreven onder 2.3 moet men tijdig rekening houden met bestaande of bekende komende beperkingen. Bij progressieve ziektebeelden en het ouder worden kan men verwachten dat er op termijn bijvoorbeeld een aangepaste woning moet komen of andere voorzieningen. Alvorens een individuele voorziening zal worden toegekend wordt eerst onderzocht of het probleem te voorzien was en of er mogelijkheden zijn geweest om actief te anticiperen op deze problemen. Indien dit het geval was, zal geen voorziening worden toegekend. Alleen leeftijd is geen reden om een voorziening, bijvoorbeeld een verhuiskostenvergoeding, af te wijzen. Wel als er in huidige woning geen beperkingen waren, of op te lossen met andere middelen. Onderzoek naar en beoordeling van de individuele situatie is hierbij leidend Sociaal netwerk inclusief mantelzorg Mantelzorg is zorg die niet in het kader van een hulpverlenend beroep wordt geboden aan een hulpbehoevende, door personen uit diens directe omgeving waarbij de zorgverlening vloeit rechtstreeks voort uit de sociale relatie. Bij mantelzorg wordt de normale (gebruikelijke) zorg in zwaarte, duur en of intensiteit aanmerkelijk overschreden. Mantelzorg komt na gebruikelijke zorg. Binnen een leefeenheid is er nooit sprake van mantelzorg als het gaat om het functioneren van het huishouden, maar betreft het altijd gebruikelijke zorg. Als de mantelzorger van buiten de leefeenheid komt, kan het functioneren van het huishouden deel uitmaken van de mantelzorg. Om een mantelzorger te ondersteunen kan een beroep worden gedaan op de compensatieplicht uit de Wmo. Concreet betekent dit dat bij dreigende overbelasting van de mantelzorger, ondersteuning kan worden geboden bij het functioneren van het huishouden van belanghebbende, niet zijnde de mantelzorger. Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning

14 2.5.6 Algemeen gebruikelijke voorzieningen Een algemeen gebruikelijke voorziening is een voorziening (meestal een product) die niet speciaal bedoeld is voor mensen met een beperking, dus ook door anderen gebruikt wordt, gewoon in de winkel te koop is en niet aanzienlijk- duurder is dan vergelijkbare producten. Het college beschouwt in ieder geval als algemeen gebruikelijk: Aangepaste box (geen vergoeding) Aankleedtafel voor kinderen tot 3 jaar Airco: losse airco-units Antislipvoorzieningen (waaronder antisliptegels) Autoaanpassingen zoals automatische transmissie en stuurknuppel Bromfiets / brommobiel (45km auto s) Centrale verwarming Douchekop op glijstang Eénhendelmengkraan Fiets / ligfiets / fietsen met hulpmotor / tandem / tandem met hulpmotor Hobbyruimte (voor het aanpassen of bereiken is geen vergoeding mogelijk) Kookplaat en afzuigkap Mobiele telefoon Sokkels voor het plaatsen van een wasmachine c.q. koelkast. Steunbeugels bij bijvoorbeeld het toilet of in de badkamer Thermostatische mengkraan (douche/badkranen) Tweede toilet boven (bij huizen jonger dan 1985) Verhoogd toilet (6+) Vervangen van lavet door douche Verwijderen van een bad Wasdroger Waterbed Een auto wordt geacht algemeen gebruikelijk te zijn indien het inkomen meer bedraagt dan 1,5 x de van toepassing zijnde norminkomens, zoals beschreven in artikel 1 onder b. van het Besluit maatschappelijke ondersteuning gemeente Hoogeveen Een voorziening is niet algemeen gebruikelijk indien: er sprake is van plotseling optredende medisch aantoonbare problemen waardoor de aangevraagde voorziening een acute, onverwachte vervanging van een algemeen gebruikelijke en nog niet afgeschreven voorziening betreft én belanghebbende een inkomen onder 110% van het bijstandsinkomen heeft. Bij belanghebbenden met een inkomen op bijstandsniveau (100%) of lager zal onderzoek plaatsvinden naar de redelijkheid en billijkheid van het niet vervangen van algemeen gebruikelijke voorzieningen. De wijze van berekenen van de inkomensgrenzen is terug te vinden onder punt V16 en in bijlage I (Wettelijk) voorliggende voorzieningen Een voorliggende voorziening gaat altijd voor op een Wmo-voorziening. Een voorliggende voorziening is een voorziening die door iedereen waarvoor ze bedoeld zijn op eenvoudige wijze te verkrijgen is. Dit zijn bijvoorbeeld voorzieningen die door de zorgverzekering of AWBZ worden verstrekt. Ook welzijnsvoorzieningen, zoals maaltijdservice of de klussendienst zijn voorliggende voorzieningen. Tijdens een gesprek zal altijd worden besproken of er voorliggende voorzieningen zijn die het probleem van de belanghebbende kunnen oplossen. Een voorliggende voorziening is dus per definitie geen individuele voorziening en de Wmoregels rond de eigen bijdragen gelden hier dan ook niet voor. Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning

15 Een wettelijk voorliggende voorziening is huishoudelijke verzorging onder de AWBZ. Dit is anders dan de hulp bij het huishouden die onder de Wmo valt. Mensen die een AWBZindicatie hebben voor verblijf hebben daarbij ook een indicatie voor huishoudelijke verzorging. Iedereen die AWBZ-zorg met verblijf nodig heeft, krijgt op aanvraag een indicatiebesluit van het Centrum Indicatiestelling Zorg (CIZ). Bij dit besluit hoort sinds 2009 een zorgzwaartepakket (ZZP). In het ZZP staat hoeveel en wat voor soort zorg er bij opname nodig is. Het ZZP vormt zo de basis van een nieuwe manier om verblijfsinstellingen te financieren: zorgzwaartebekostiging. Het ZZP is daarmee ook voor verblijfsinstellingen van groot belang. Bij mensen die zo n indicatie krijgen gaat het om de vraag op welke soort AWBZ-zorg zij recht hebben. Deze mensen hebben recht op AWBZ-huishoudelijke verzorging als zij die indicatie voor verblijf ook daadwerkelijk gebruiken via opname in een erkende AWBZinstelling of via het zogenaamde volledig pakket thuis (VPT). Bij een VPT wordt de AWBZzorg aan huis in natura geleverd door de instelling en dat omvat dan ook huishoudelijke verzorging. Een Wmo-indicatie voor hulp bij het huishouden is dan niet meer nodig. Indien de AWBZ-zorg (ZZP indicatie van ná ) wordt uitgekeerd in de vorm van een PGB, dan dient daar ook de huishoudelijke verzorging van te worden ingekocht. Ook dan is een beroep op de Wmo niet aan de orde. Ook de verzorging van de was valt onder een ZZP. Dat betekent bijvoorbeeld dat vanuit de Wmo geen indicatie kan worden gegeven voor extra was van een partner die in een AWBZinstelling verblijft. 2.6 VERSLAGLEGGING Het gesprek en het onderzoek worden vastgelegd in een rapportage. In deze rapportage zal in ieder geval worden ingegaan op: Probleem- en doelstelling; Te bereiken resultaten; Visie belanghebbende; Visie Wmo-consulent op mogelijke oplossingen. Tevens zullen de gemaakte afspraken worden vastgelegd met betrekking tot: Eigen kracht, incl. financiële middelen; Sociaal netwerk; Algemeen gebruikelijke voorzieningen; Voorliggende voorzieningen; Algemene voorzieningen; Individuele voorzieningen en ondersteuning vanuit de Wmo; Gevolgen van de afspraken voor de toekomst. De belanghebbende ontvangt een schriftelijke bevestiging en samenvatting van deze rapportage. Indien belanghebbende niet akkoord gaat met de inhoud van dit verslag, kan belanghebbende binnen 2 weken schriftelijk reageren. Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning

16 HOOFDSTUK 3. VERSTREKKINGSVORMEN, EIGEN BIJDRAGE EN EIGEN AANDEEL 3.1 INLEIDING Binnen de kaders van de Wmo zijn drie vormen van verstrekking van individuele voorzieningen mogelijk: 1. Voorziening in natura; 2. Persoonsgebonden budget (PGB); 3. Financiële tegemoetkoming. Ad 1. Voorziening in natura De gemeente verstrekt de aanvrager een voorziening, die hij kant en klaar ontvangt. Ad 2. Persoonsgebonden budget De gemeente verstrekt de aanvrager een geldbedrag om zelf een voorziening in te kopen of aan te schaffen. Ad 3. Financiële tegemoetkoming Een financiële tegemoetkoming is een bedrag bedoeld om een individuele voorziening mee te realiseren. Het begrip financiële tegemoetkoming wordt in de wet gebruikt in artikel 7 lid 2 waar gesproken wordt over een financiële tegemoetkoming voor een bouwkundige of woontechnische ingreep in of aan een woonruimte. Als het gaat om bouwkundige woonvoorzieningen is de gemeente verplicht om een financiële tegemoetkoming uit te betalen aan de eigenaar van de woning. Een dergelijke financiële tegemoetkoming kan alleen al om die reden in sommige situaties (bijvoorbeeld bij een huurwoning) geen persoonsgebonden budget zijn. Dat gaat immers rechtstreeks naar de aanvrager. Ook is soms sprake van een financiële tegemoetkoming bij een taxi- of rolstoeltaxikostenvergoeding op declaratiebasis. Een belanghebbende die zich in een officieel traject van schuldsanering bevindt, ontvangt alleen voorzieningen in natura Onderscheid financiële tegemoetkoming en PGB Het onderscheid tussen de begrippen financiële tegemoetkoming en persoonsgebonden budget is niet altijd even duidelijk. Dat wordt nog ingewikkelder gemaakt, doordat soms een financiële tegemoetkoming als gemaximeerde financiële tegemoetkoming verstrekt wordt. De verschillen tussen een financiële tegemoetkoming, een gemaximeerde financiële tegemoetkoming en een persoonsgebonden budget zijn het beste als volgt aan te geven. Een persoonsgebonden budget (PGB) is een geldbedrag bedoeld om zelf hulp bij het huishouden in te kopen of een voorziening mee aan te schaffen. Het PGB moet worden besteed aan hulp of een voorziening waarmee de in de beschikking genoemde doelen en resultaten te behalen zijn. Een financiële tegemoetkoming wordt uitsluitend verstrekt voor betaling van de voorziening die in de beschikking is genoemd. In principe is deze tegemoetkoming kostendekkend. Een gemaximeerde financiële tegemoetkoming is een bedrag dat los van de werkelijke kosten en meestal los van het inkomen wordt vastgesteld. Het is dus geen kostendekkend bedrag en zal meestal niet op het inkomen van de aanvrager worden afgestemd. Te denken valt aan een verhuiskostenvergoeding of een auto- of taxikostenvergoeding. Ook hier kan eventueel rekening worden gehouden met een algemeen gebruikelijk deel, zoals bijvoorbeeld het tarief van het collectief vervoer. Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning

17 3.2 AFWEGINGSKADER De voorziening in natura N1) Een voorziening in natura wordt door het college verstrekt. Toekenning vindt plaats bij beschikking. In de beschikking worden de voorwaarden opgenomen waaronder verstrekking plaatsvindt. Er kan een eigen bijdrage worden gevraagd. Een eventueel te betalen eigen bijdrage wordt door de gemeente aangekondigd. De hoogte van de eigen bijdrage is niet exact van tevoren aan te geven, aangezien berekening, oplegging en inning plaats zal vinden door het CAK. De methode van berekening is terug te vinden op of op te vragen bij het Wmo-loket. N2) Bij een verstrekking in natura dient een bruikleenovereenkomst te worden ondertekend door de gemeente en de aanvrager. Deze bruikleenovereenkomst bevat rechten en plichten voor het gebruik van de voorziening. N3) Schade aan de voorziening die door eigen toedoen is aangebracht wordt verhaald op de bruikleennemer. N4) Reparatie, onderhoud en keuring worden uitsluitend uitgevoerd op het woonadres, in het gebruiksgebied of in de werkplaats van de leverancier. Dus niet op vakantie of in het buitenland. N5) Bij verstrekking in natura vallen normale kosten van onderhoud en WA-verzekering onder de verstrekking. N6) Aanvragen voor aanpassingen aan een voorziening in natura kunnen ambtshalve worden toegekend als: de situatie van belanghebbende niet wezenlijk veranderd is er geen aanvullend onderzoek nodig is In deze situaties is geen ondertekend aanvraagformulier nodig. Toekenning vindt plaats bij beschikking. N7) Een voorziening in natura, met uitzondering van hulp bij het huishouden, wordt in principe voor onbepaalde tijd toegekend. Tussentijdse beleidswijzigingen kunnen van invloed zijn op de lopende indicatie Een persoonsgebonden budget (PGB) P1) Een persoonsgebonden budget (PGB) is een geldbedrag bedoeld om zelf hulp bij het huishouden in te kopen of een voorziening mee aan te schaffen. P2) Het college heeft vastgesteld dat geen persoonsgebonden budget wordt toegekend: voor een vervoersvoorziening in de vorm van collectief vervoer; aan een persoon die zich in een traject van schuldsanering bevindt; aan een persoon die onder bewindvoering staat; als uit twee achtereenvolgende controles is gebleken dat een persoon niet in staat is het PGB te verantwoorden. Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning

18 P3) Een persoonsgebonden budget zal ambtshalve worden omgezet worden in natura als: uit twee achtereenvolgende controles is gebleken dat (een deel van) het PGB niet is besteed aan een voorziening die voldoet aan het programma van eisen; na een controle blijkt dat een persoon bij terugvordering van het niet of onjuist bestede deel van het PGB dit deel niet terugbetaalt. In deze situaties is geen ondertekend aanvraagformulier nodig. Omzetting vindt plaats bij beschikking. P4) Naast deze uitzonderingen komt het voor dat bij een aanvrager met een progressief ziektebeeld al op voorhand vast staat dat binnen korte tijd vervanging van de voorziening nodig is en wellicht daarna weer. Het is dan ook de vraag of deze situatie zich wel leent voor een persoonsgebonden budget. Het college besluit in overleg met belanghebbende en rekening houdend met efficiency en kostenaspecten of een PGB wordt toegekend. P5) Het college verstrekt een persoonsgebonden budget alleen ten aanzien van individuele voorzieningen. P6) Het college bepaalt de omvang van het persoonsgebonden budget. P7) Het budget kan alleen gebruikt worden voor betaling van hulp bij het huishouden of de voorziening en de daaraan noodzakelijk verbonden kosten. De voorziening moet voldoen aan het programma van eisen zoals dat genoemd is in artikel 8 van de verordening en indien van toepassing, voorzien zijn van een CE-keurmerk. P8) Wat betreft de hulp bij het huishouden gaat het om de betaling van tijd aan dienstverleners. De uitbetaling zal dan ook plaats vinden per uur of een gedeelte daarvan. Het uurbedrag wordt door het college vastgesteld en kan elk jaar aangepast worden aan de economische ontwikkelingen. Het bedrag is vastgelegd in het besluit maatschappelijke ondersteuning. P9) Wat betreft de voorzieningen maakt het college per toekenning een berekening. Daarbij moet het bedrag voldoende zijn om de voorziening aan te schaffen en dus de bestaande problemen voldoende te compenseren. Bij nieuwe voorzieningen wordt standaard uitgegaan van een afschrijvingstermijn van 5 jaar. Voor reeds gebruikte voorzieningen wordt de afschrijvingstermijn naar rato bepaald. Voor de berekeningsmethode zie bijlage II. P10) Bij beschikking maakt het college bekend wat de omvang van het persoonsgebonden budget is en voor hoeveel jaar het persoonsgebonden budget is bedoeld. Om volstrekt duidelijk te laten zijn wat met het persoonsgebonden budget dient te worden aangeschaft en meer precies: aan welke vereisten de aan te schaffen voorziening dient te voldoen, wordt een zo nauwkeurig mogelijk omschreven programma van eisen bij de beschikking gevoegd. P11) Het college neemt in de beschikking op of er een eigen bijdrage/eigen aandeel in de kosten verschuldigd is. P12) Zodra de beschikking door het college is verzonden, wordt het PGB beschikbaar gesteld. Het PGB voor hulp bij het huishouden wordt overgemaakt op de rekening van de budgethouder, tenzij hierover schriftelijk andere afspraken gemaakt zijn met het college. Het PGB voor hulp bij het huishouden wordt maandelijks aan het begin van de maand overgemaakt. Het PGB voor voorzieningen wordt in één keer overgemaakt. Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning

19 P13 ) Een PGB voor voorzieningen wordt verstrekt voor een periode zoals die is vastgelegd in de beschikking. In deze periode zal geen nieuw PGB verstrekt worden voor een voorziening met hetzelfde programma van eisen. Ook zal geen voorziening in natura worden verstrekt met het zelfde programma van eisen gedurende bovengenoemde periode. P14) De verordening regelt wanneer bij een PGB een eigen bijdrage verschuldigd is. P15) Bij overlijden van de budgethouder wordt de uitbetaling van het PGB voor hulp bij het huishouden per direct beëindigd. Bij afwezigheid van inwonende erfgenamen wordt het reeds uitbetaalde PGB voor de maand van overlijden niet teruggevorderd en wordt geen verantwoordingsformulier opgevraagd De financiële tegemoetkoming F1) In plaats van een PGB kan ook een financiële tegemoetkoming worden toegekend. Bij een financiële tegemoetkoming kan de beschikking waarin dit bedrag wordt toegekend voorwaarden bevatten over de besteding van de financiële tegemoetkoming. F2) De belanghebbende gebruikt de financiële tegemoetkoming uitsluitend voor betaling van de voorziening die in de beschikking is genoemd en de daarmee noodzakelijk verbonden kosten. F3) De hoogte van een financiële tegemoetkoming voor woningaanpassingen wordt vastgesteld aan de hand van een door het college goedgekeurde offerte. F4) De hoogte van een financiële tegemoetkoming voor het verwerven van een voorziening in natura wordt definitief vastgesteld, nadat belanghebbende van de tegemoetkoming door middel van een geldige offerte de kosten van de voorziening heeft aangetoond. Een financiële tegemoetkoming voor het verwerven van een voorziening in natura wordt uitbetaald nadat de belanghebbende van de tegemoetkoming de gemaakte kosten heeft aangetoond. F5) Bij financiële tegemoetkomingen voor woningaanpassingen dient binnen de volgende termijnen de nota overgelegd te worden: Aanpassingen < maanden, > maanden, complexe woningaanpassingen 15 maanden. F6) Het college heeft vastgesteld dat geen financiële tegemoetkoming wordt toegekend: aan een persoon die zich in een traject van schuldsanering bevindt; aan een persoon die onder bewindvoering staat. Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning

20 3.3 EIGEN BIJDRAGE, EIGEN AANDEEL EN MEERWAARDE WONING Eigen bijdrage en eigen aandeel De eigen bijdrage of het eigen aandeel wordt berekend, opgelegd en geïnd door het Centraal Administratie Kantoor (CAK). Het CAK werkt met verzamelinkomens vanuit een peiljaar, welk jaar twee jaar voor het lopende jaar ligt. Dit is noodzakelijk om over de verzamelinkomens, die afkomstig zijn van de belastingdienst, te kunnen beschikken. In 2011 zal dus het verzamelinkomen over 2009 gebruikt worden om de eigen bijdrage c.q. eigen aandeel vast te stellen. Dit betekent dat er soms een voorlopige vaststelling zal plaatsvinden en achteraf een definitieve vaststelling. Een eigen bijdrage of een eigen aandeel wordt elke periode van 4 weken gevraagd, maar zal nooit meer bedragen dan de maximale eigen bijdragen die in het besluit zijn vastgelegd. Deze bedragen zijn gebaseerd op de kostprijs van de voorziening en de eigen bijdrage of het eigen aandeel zal op deze manier niet de kostprijs van de voorziening te boven gaan. De hoogte van de eigen bijdrage en het eigen aandeel voor Wmo voorzieningen is afhankelijk van a. Het inkomen, de leeftijd en de gezinssituatie van belanghebbende; b. Reeds aanwezige AWBZ- of Wmo- voorzieningen bij belanghebbende; c. De kosten van de voorziening Ad a. Het inkomen, de leeftijd en de gezinssituatie is bepalend voor hoeveel eigen bijdrage of eigen aandeel belanghebbende maximaal per periode van 4 weken zal betalen. Voor de bedragen en de wijze van berekening zie bijlage III. Ad b. Het kan zijn dat belanghebbende al AWBZ-zorg of hulp bij het huishouden vanuit de Wmo ontvangt, waarvoor al een eigen bijdrage betaald wordt. Deze eigen bijdragen tellen allemaal mee voor de maximale te betalen eigen bijdragen. Belanghebbenden hoeven voor alle AWBZ- en Wmo- voorzieningen samen nooit meer eigen bijdrage of eigen aandeel dan de bedragen zoals die beschreven zijn onder a. Dat is één de belangrijkste reden waarom het innen van de eigen bijdragen (en eigen aandeel) via het CAK loopt. Bij het CAK staat geregistreerd welke zorg een belanghebbende heeft en of de maximale eigen bijdrage al is bereikt. Ad c. De vast te stellen eigen bijdrage en het vast te stellen eigen aandeel mag nooit meer zijn dan de kosten van de voorziening. Het college heeft voor de verschillende soorten voorzieningen vastgesteld wat de kostprijs is. De tarieven zoals die genoemd zijn in de contracten met de leveranciers zijn het uitgangspunt. Per soort/catagorie voorziening is uitgegaan van de goedkoopste voorziening in die catagorie. Bij voorzieningen die in bruikleen verstrekt worden wordt ook rekening gehouden met de kosten voor onderhoud en met de technische levensduur. De vastgestelde bedragen zijn te vinden in het besluit. Dit zijn de bedragen die als eigen bijdrage of eigen aandeel gevraagd worden. Het kan dus heel goed zijn dan belanghebbende minder betaald dan deze bedragen. Wat wel betaald moet worden, hangt af van de persoonlijke situatie zoals beschreven onder a. Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning

21 3.3.2 Terugbetaling meerwaarde bij verkoop woning. De eigenaar van de woning is verplicht verkoop van de woning te melden. De eigenaar is verplicht zich te melden op het moment dat belanghebbende van plan is te gaan verhuizen. Er zal een dubbele taxatie van de woning moeten plaatsvinden om de meerwaarde van de woning als gevolg van de woningaanpassing vast te stellen. Met dubbel wordt bedoeld de taxatiewaarde vóór de aanpassingen en ná de aanpassingen. De woningeigenaar schakelt daartoe een officieel erkende taxateur in. De vastgestelde meerwaarde moet worden terug betaald aan de gemeente. De kosten van de dubbele taxatie en de reeds betaalde eigen bijdrage voor de woningaanpassing worden op de vastgestelde meerwaarde in mindering gebracht. Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning

22 HOOFDSTUK 4. INDIVIDUELE VOORZIENINGEN 4.1 AANVRAAGPROCEDURE Aan de verstrekking van individuele voorzieningen ligt een aanvraag ten grondslag. Een aanvraag geldt als aanvraag als een aanvraagformulier is ingevuld en ondertekend. Er zijn verschillende manieren waarop een aanvraag ingediend wordt. In principe vindt vóór elke aanvraag voor een individuele voorziening een gesprek plaats. Uit het gesprek kan blijken dat een individuele voorziening noodzakelijk is. Tijdens het gesprek kan dan een aanvraagformulier voor individuele voorzieningen worden ingevuld en ondertekend. In sommige situaties kan een gesprek achterwege blijven en kan belanghebbende meteen een aanvraag indienen: 1. Als een burger geen gesprek wil, om wat voor reden dan ook en meteen een aanvraag voor een bepaalde voorziening in wil dienen. 2. Als de gemeente, al dan niet in samenspraak met de burger, een gesprek niet zinvol acht. Bijvoorbeeld, omdat de burger al voldoende bekend is bij de gemeente en het om een herhalingsaanvraag gaat. Aanvraagformulieren worden aangeboden tijdens de gesprekken en zijn te verkrijgen bij het Wmo-loket en via de website. In bepaalde gevallen kan een ambtshalve besluit worden genomen, dit is geregeld in de Verordening. Voor een ambtshalve beschikking is geen ondertekend aanvraagformulier nodig. Dit kan in de volgende gevallen: Bij een aflopende indicatie voor hulp bij het huishouden en als er sprake is van ongewijzigde situaties. Het college neemt contact op met belanghebbende en stemt met belanghebbende de aanvraag af. Deze mondelinge aanvraag is voldoende. Bij aanpassing aan een bestaande voorziening, waarbij geen sprake is van gewijzigde persoonlijke omstandigheden. Bij vervanging van voorzieningen die op grond van verklaringen van de leverancier en goedkeuring daarvan door de consulent economisch zijn afgeschreven. Herindicaties op basis van gewijzigd en vastgesteld beleid en/of wetswijziging. Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning