Algemeen Nijmeegs Studentenblad / december 2010

Transcriptie

1 Algemeen Nijmeegs Studentenblad / december 2010 Mislukte muzikant, als schrijver briljant Tommy Wieringa Rutte investeert ten koste van langstudeerders Slome student beboet Succesvolle komediant wordt tv-producent Jan Jaap van der Wal

2 Vooraf Tekst: Redactie P. 02 commentaar Dit jaar was alles anders. Dit jaar werden de clichés rondom december eens niet ontkracht. Dit jaar mocht er gezeurd worden over koude, mistige nachten die depressief vroeg aanvangen. Dit jaar was ANS een fervent voorstander van linkse hobby s en borrels met andere linkse rakkers. Dit jaar schopte ANS nog meer waar mogelijk. Dit jaar werd ANS hip en zelfs gehyped via sociale media. Komend jaar wordt niet veel anders. Komend jaar draaien we nog steeds überhippe kutmuziek en muzak door elkaar. Komend jaar vloeken ANS-medewerkers wederom wanneer ze uitglijden op de ijzige entree van het kantoor. Komend jaar wordt er nog meer bier gedronken en gelachen om rabiaat rechts. Komend jaar verzinnen we opnieuw aanstootgevende acties, gewoon omdat het kan. Komend jaar blijft ANS proberen hip te zijn. Speciaal voor jullie een wellicht te literair doch sfeerbepalend kerstverhaal. Speciaal voor jullie een interview met de egocentrische Tommy Wieringa die nog egocentrischer wil zijn. Speciaal voor jullie een interview met Jan Jaap van der Wal, die hard zijn best doet saai en burgerlijk te worden. Speciaal voor jullie een veel te intelligent Issue over het bestaan van een vrije wil, om de laagdrempelige kerstfilms te compenseren. Speciaal voor jullie een oelewapper op de achterkant, omdat het leuk blijft over seksschandalen te lezen. Speciaal voor jullie een reportage over het klooster, in de trant van deze heilige maand. Anders willen zijn is een nare uitspraak. Toch is dat ons ding. Bij dezen een felgele ANS, omdat het zo goed past bij december. De hoofdredactie DEZE ANS 04 Slome student bestraft Universiteiten die studenten niet binnen vijf jaar een diploma hebben gegeven, krijgen een boete opgelegd die zij mogen doorberekenen aan studenten. Prikkel voor effectief studeren of uitlokking van diplomafraude? 07 Tommy Wieringa Met zijn karakteristieke kop duikt hij steeds vaker op in de media. In gesprek met de literaire goeroe komt ANS meer te weten over zijn aversie van Mulisch schrijfstijl en zijn behoefte aan eenzame opsluiting. 20 Jan Jaap van der Wal Toeren door Nederland en panellid zijn bij Dit was het nieuws was hij wel beu. Daarom richtte Jan Jaap van der Wal een televisieproductiemaatschappij op, waarmee hij in het voorjaar shows gaat maken voor de grote kanalen. 25 Graadmeter: tweedehands kledingwinkels Omdat de decembermaand al niet te betalen is, biedt ANS je deze maand een goedkope oplossing. De gebruikte garderobes van verschillende winkels worden met elkaar vergeleken en bekritiseerd. 05 Samantha s Garden 06 Het laatste oordeel 12 Sparrenbomen 18 Meelopers: Een goddelijk leven 24 Tegen de muur 26 Het issue 28 De bankzitter 30 Colofon 31 Crypto 32 Tot de bodem

3 Tekst: Redactie/ Illustratie: Erik Molkenboer ANS-Online.nl P. 03 niet Harry is dood De koning is dood, leve de koning. Terwijl buiten s lands grenzen iedereen rustig voortdeed waarmee hij of zij bezig was, stond Nederland stil. Stil bij de dood van Harry Mulisch, die net zoals Reve en W.F. Hermans bij hun overlijden eigenlijk toch wel echt de grootste van de drie was. Ook wij hadden dolgraag de schrijver van het Beste Nederlandse Boek Aller Tijden willen interviewen. Jarenlang schreven wij handgeschreven brieven - want dat moest - aan de briljante auteur tot hij op een moment van zwakte instemde met een interview. Redacteuren herlazen in een week al zijn boeken en waren een uur voor het interview al op locatie aanwezig, maar De Neus was te laat. Na een debat werd nog een gesprek van vijf minuten belegd, maar het was nutteloos, een artikel over de meester der Nederlandse letteren haalde nooit de ANS. Over blonde stoten en ethische standaarden Berg die stille trom maar op. De Labrad-filmpjes, die met dat mooie mokkel, vertrokken met een hele fanfare inclusief majorettes en tambour-maître uit de promotiecampagne van de Radboud Universiteit. Reacties op de ravissante rolprent verschilden van racistisch, seksistisch en heteronormatief tot verschrikkelijk en sex sells, dus waarom niet? Sterker nog onze eigen blonde ANS-stoot werd bijkans onheus bejegend door Pownews-reporter Jan Roos die haar bijdrage dan weer niet publicatiewaardig vond. Stiekem zijn we daar niet heel ontevreden over. De koontjes van Willem Hooglugt, persvoorlichter van het college van bestuur, waren waarschijnlijk weer direct rood geworden. Dat internet gaat ooit nog eens heel groot worden Wie had dat ooit gedacht? In tijden van tweepuntnulisering en sociale media, komt ANS met een nieuwsbrief. Noch één vastgebonden aan een postduif die ook nog eens lekker is om soep van te trekken, noch één waar PVV-Tweede Kamerlid Eric Lucassen achteraan kan pissen, maar één die tweewekelijks in je mailbox verschijnt. Wil jij eind november al weten welke interviews er in de januari-ans zullen verschijnen? Wil jij nu al weten wat ANS gaat presenteren in de nrc.next-lounge van het Wintertuinfestival? Wil jij je ook iedere twee weken bescheuren om die uitermate hilarische Deze Nieuwsbrief Nietjes? Dan is daarvoor maar één oplossing, schrijf je in op ANS-Online.nl! Deze maand bovendien uitgebreide verslagen van de colleges en masterclasses die Cultuur op de Campus tijdens De Wintertuin organiseert. Deze maand bovendien interviews met de grootste namen die op De Wintertuin aanwezig zijn, namelijk Adriaan van Dis, J. Bernlef en Peter Verhelst. Deze maand bovendien de filmrecensie van New Kids Turbo, jongen. En misschien ook wel een trikolon. ANS Kijk voor uitgebreidere berichtgeving en meer nieuws op ANS-Online.nl Het Algemeen Nijmeegs Studentenblad is een onafhankelijk maandblad dat gratis in de binnenstad en op de Radboud Universiteit Nijmegen wordt verspreid. Het verschijnt 10 keer per jaar in de maanden september t/m juni. De uitgave van ANS wordt mede mogelijk gemaakt door:

4 Lang studeren wordt nog duurder Tekst: Henk Strikkers en Lucy Vleeshouwers P. 04 Slome stude bestraft Langstudeerders vallen ten prooi aan kwaliteitsinvesteringen van het kabinet Rutte. Universiteiten die studenten niet binnen vijf jaar laten afstuderen, krijgen een boete die ze mogen doorberekenen aan de student. Er zullen genadezesjes uitgedeeld worden. Het regeerakkoord van het kabinet Rutte belooft harde ingrepen. Velen moeten inleveren, maar studenten lijken helemaal kind van de rekening te worden. Zo werd in de media breed uitgemeten dat de studiefinanciering tijdens de masterfase een stuk kariger wordt, nu een sociaal leenstelsel de basisbeurs vervangt. Ook de gratis ov-chipkaart verdwijnt voor ouderejaars. Onbekender, maar niet minder belangrijk, is het kabinetsvoornemen om zogenaamde langstudeerders een hoger collegegeld op te leggen. Is het uitsterven van de campusdino nabij en vormt dit de doodsteek voor ontwikkeling buiten de studie? Kwaliteit voorop Onder het kopje Onderwijs worden in het regeerakkoord de plannen samengevat. Om het studierendement te verhogen zal van langstudeerders een hoger collegegeld worden gevraagd. Dit betekent niet dat ieder gemist studiepuntje een vermogen kost. Pas wanneer de vertraging meer dan een jaar gaat bedragen, komt de student in de problemen. De onderwijsinstelling krijgt in dat geval een boete van zesduizend euro, waarvan zij maximaal de helft mag doorberekenen aan de student. Volgens Anne-Wil Lucas - Smeerdijk, VVD-woordvoerder Onderwijs in de Tweede Kamer, is deze maatregel meer dan een simpele bezuiniging: Door van langstudeerders meer collegegeld te vragen en ook onderwijsinstellingen te laten bijdragen, worden studenten en instellingen uitgedaagd binnen een redelijke termijn hun studie af te ronden. Het Kamerlid stelt bovendien dat uitval hierdoor wordt teruggedrongen, omdat studieuitstel vaak leidt tot afstel. En dat is hard nodig, want uitvallers kosten de Nederlandse staat jaarlijks zeven miljard euro, aldus Lucas - Smeerdijk. GroenLinks-collega Jesse Klaver vreest dat de financiële prikkel een averechts effect zal hebben. Het zorgt er slechts voor dat studenten die zijn begonnen aan hun studie gedemotiveerd blijven aanmodderen, terwijl hun hart bij een ander vak ligt. Het rendementsdenken van het nieuwe kabinet is Klaver tegen het zere been. Rendement is niet af te meten aan hoe snel studenten afgestudeerd zijn, maar aan hoe goed de studenten zijn die afstuderen. Volgens de VVD moet het bespaarde geld worden geïnvesteerd in de kwaliteit van hoger onderwijs, maar Klaver weet niet of het onderwijs daar bij gebaat is. De bezuinigingen zijn weinig doordacht. Aan de ene kant bezuinigt men, om aan de andere kant te investeren. Dat is visieloos. Ontplooiing aan banden Weinigen zullen negatief staan tegenover ombuigingen voor beter onderwijs. Dat studenten die meer dan een jaar studievertraging hebben daar het slachtoffer van worden, is meer omstreden. De Landelijke Kamer van Verenigingen (LKvV), de koepel van gezelligheidsverenigingen, is bezorgd om de plannen van het nieuwe kabinet. Het verenigingsleven zal hierdoor zeer hard getroffen worden, aldus LKvV-preses Jeroen Thys. Zowel onderwijsinstellingen als bedrijven hebben er belang bij dat studenten zich tijdens hun studie niet alleen binnen de universiteitsmuren maar ook daarbuiten ontplooien. Volgens Thys brengen actieve studenten nieuwe inzichten mee naar hun studie en hebben zij later meer kans op de arbeidsmarkt. Ook stelt hij dat steden baat hebben bij een actief studentenleven. Het vergroot de binding van studenten aan de onderwijsinstelling en aan de stad. Daardoor ontstaat een studievriendelijk klimaat dat aantrekkelijker is voor nieuwe studenten. Het liefst zien wij een vrijstelling voor bestuurlijk actieve studenten. VVD-Kamerlid Lucas - Smeerdijk denkt dat het actieve studentenleven niet veel te vrezen heeft. Veel universiteiten en hogescholen hebben al een potje voor actieve studenten. Verenigingen mogen hun bestuursfuncties best op een andere manier invullen. Het is de vraag of de overheid moet betalen voor persoonlijke ontwikkeling in de vorm van een bestuursjaar.

5 Samantha s Garden P. 05 nt Samantha s garden Samantha s Garden is waar ik woon, het is het huis dat ik met vijf vriendinnen deel. Ik? Ik ben een studente met een hart voor vinyl. Belg bovendien. Uitlokking De Landelijke Studenten Vakbond (LSVb) neemt een radicaler standpunt in dan haar collega s van de LKvV. Zij vindt dat dit plan diplomafraude in de hand werkt en innovatie tegen gaat. LSVb-voorzitter Sander Breur: Dit is een negatieve prikkel, omdat het voor veel studenten een financiële en geen inhoudelijke afweging wordt om een master te volgen. Breur zet bovendien vraagtekens bij het argument van de VVD dat deze maatregel effectief studeren aanmoedigt. Ik heb nog nooit een onderzoek gezien dat dit bewijst. Aangezien ook instellingen met een boete geconfronteerd zullen worden, durft de LSVb-voorzitter zelfs te zeggen dat universiteiten genadezesjes gaan geven om deze te ontlopen. Dat heet in goed Nederlands diplomafraude. Bovendien staat het bedrijfsleven te springen om alumni met bestuurservaring, maar dat zullen er door deze maatregel veel minder worden, aldus Breur. De doelstelling die deze maatregel beoogt is lovenswaardig. Investeringen in het hoger onderwijs zijn door de verhoogde instroom noodzakelijk geworden, omdat de kwaliteit achteruitholt. De zo vurig gewenste plaats in de wereldwijde top vijf van kenniseconomieën lijkt anders definitief uit het zicht te verdwijnen. Dit middel brengt het doel echter niet dichterbij. De druk die ontstaat op scholieren om in één keer de goede studiekeuze te maken is onredelijk, wanneer niet tevens de voorlichting wordt verbeterd. Ook zal de actieve student twee keer nadenken voordat hij zich voor een fulltime bestuursfunctie kandideert. Voor universiteiten vormt het plan wederom een aanmoediging om studenten sneller door hun studie te jagen. Uit het verleden is gebleken dat de verleiding om diploma s cadeau te doen dan al gauw op de loer ligt. Daarom lijkt juist nu voor studenten en universiteiten het moment aangebroken om gezamenlijk op te treden. ANS We hebben hier een vrouwenvoetbalploeg opgericht. Racing Mokkelsport. 18 meisjes. Geen talent, geen conditie, wel goesting. Wat we doen, doen we op karakter. We zijn gevaarlijk, zeggen we, en spelen wedstrijden tegen wie durft. We verliezen Maar vanavond is onze trainer gelukkig. We trainen niet, want Prince speelt in het Sportpaleis van Antwerpen. De trainer is fan. Hij oefent zijn luchtgitaar. Hij herkent elk nummer aan de eerste basnoot en zingt je op voorhand het refrein voor. Fan zijn moet je doen, met alles wat je in je hebt. De grote betonnen zaal die het Sportpaleis is, gonst van het volk. Prince verschijnt en oerkreten worden vanuit de zaal naar het podium gestuurd. Tweeënvijftig is hij, maar hij beweegt met een souplesse die ik nooit heb gehad. Zelfs de enkele sierlijke bewegingen die ik me met bloed, zweet en tranen bij turnkring Deugd en Volharding heb eigen gemaakt, verdwijnen in het niets. Waar Prince zijn gitaar in het publiek gooit, wordt gevochten om leven en dood. Er bestaat geen twijfel over: Prince is een god op hoge hakken. En een ongelofelijke neuroot. Men zegt dat hij elke valse noot die er die avond wordt gespeeld, onthoudt. Dat hij zijn muzikanten daarvoor straft door hen minder te betalen. Dat hij slechts drie uur per nacht slaapt. Dat hij het haat om steeds weer Purple Rain te moeten zingen. Maar hij zingt het. Op het grote scherm achter hem vallen dikke paarse regendruppels naar beneden. De trainer staat met zijn armen in de lucht. Twee wijsvingers reiken afwisselend naar de hemel en dan naar Prince, terwijl zijn mond geluidloos meegaat. Prince heeft geen tijgers bij zich. Even ontstemt me dit. Ik herinner me dat ik als klein meisje jaloers was op het CD-boekje waar hij samen met een tijger poseert. Dat wilde ik ook. Een tijger. Iets om mee te vechten. Iets om voor te zorgen. Als we naar het circus gingen, vroeger, zorgde ik ervoor dat ik voor en na de show te vinden was bij de tijgerkooi. Dan stond ik daar begrijpend naar die dieren te knikken. Op een dag zou een circusartiest me ontdekken als zijnde de beste tijgerverzorgster van de wereld. Ik zou met het gezelschap meereizen. Niet als temmer. Temmen zou niet nodig zijn. Ik zou hen begrijpen. Ze zouden luisteren. Ik werd nooit ontdekt. Volgens een plaatselijke krant zijn alle tijgers tegen 2012 uitgestorven.

6 Het laatste oordeel Tekst: Dirk van den Brand en Mitchel Wijnen/ Foto: Joeri Pisart P. 06 het laat ste oor deel studie: Wiskunde en Natuur- & Sterrenkunde college: Lineaire Algebra, woensdag 10 december, 08:45-10:30, HG docent: Dr. B. Souvignier uitstraling: Kale Einstein, inclusief Duitse tongval publiek: Langharige metalheads en wiskundejuffen inhoud: Pijltjes op ingewikkelde wijze verklaard eindcijfer: 8 Duffe opsommingen of ultiem entertainment? Iedere maand verschanst ANS zich in de collegebanken om een genadeloos oordeel te vellen over het onderwijs aan de RU. De collegezaal wordt gesierd door twee grote schoolborden en tientallen etuis vol versgeslepen potloden, die doen denken aan vervlogen middelbare schooltijden. Waar andere docenten gebruik maken van Powerpoint, neemt dr. Souvigner genoegen met het ouderwetse krijtje. Helaas kan ik nog niets zeggen over het tentamen van vorige week. Ik kan maar een opgave per dag nakijken, opent de docent. Zijn accent maakt het cliché van de briljante Duitstalige professor compleet. Direct na de mededeling verstomt het geroezemoes en gaat iedereen klaarzitten om zes pagina s vergelijkingen over te pennen. De stof van vandaag omvat vectoren. Een vector is meestal simpelweg een reeks getallen, bijvoorbeeld een coördinaat in een assenstelsel. De eerste tien minuten van het college zijn ook voor een buitenstaander prima te volgen. Door middel van allerlei tekeningen worden de vergelijkingen inzichtelijk gemaakt. Daarna wordt het geheel echter met exponentiële versnelling moeilijker en abstracter. Het tempo ligt hoog en de geleerde weet stipt elk kwartier een schoolbord vol te kalken. Daardoor is twee uur lang voornamelijk zijn kalende schedel te zien in plaats van zijn gezicht. Halverwege het college installeert de docent een nieuw krijtje in zijn houder en meldt: Zo, we zijn klaar met de opwarming. Laten we aan het serieuze deel beginnen. De doorgewinterde bèta s lijken echter niet onder de indruk van deze opmerking. Even later gaat de Duitser helemaal los. In sneltreinvaart worden formules op het bord gezet. Hij wordt slechts één keer onderbroken door een studente die vraagt om verduidelijking van een onleesbaar teken. Na een half uur uitleggen komt de wijze wiskundegoeroe tot de volgende conclusie: Dat f injectief is, is een ongelofelijk saai gevolg. Eigenlijk had je dit liever niet gehad. Door middel van een abstracte krijtcompositie wordt aangetoond dat alle vectoren in een tweedimensionale ruimte effectief gezien dezelfde vorm hebben, als de basiswaarde gelijk is. Deze wereldschokkende conclusie zorgt voor consternatie in de zaal. Het lijkt alsof alle vergelijkingen voor niets zijn gemaakt. De docent krijt echter stug door en wanneer de volgende ideeën uit zijn wiskundeknobbel ontspruiten zit iedereen opnieuw in een fanatieke schrijfhouding. Niets kan de studenten afleiden van de heilige taal der wiskunde. Het Laatste Oordeel der Studenten Door de exceptionele aandacht van de studenten weet Souvignier te floreren. Waar bij andere colleges de toehoorders na een uur steeds rumoeriger worden, blijft iedereen hier schijnbaar onvermoeid vergelijkingen overnemen. Ze zijn dan ook allen vol lof over hun leermeester. Souvignier vertelt een gestructureerd en helder verhaal en de uitwerkingen op het bord zijn supergoed. De meesten hebben voor dit vak nog nooit een boek open geslagen. De aantekeningen die ze maken zijn al voldoende om het tentamen goed te maken. Over de inhoud van het college is iedereen ook zeer te spreken. Ze vinden het heel nuttig en volgens een student geeft het een kick als je de stof begrijpt en de vergelijkingen goed kan oplossen. Hoewel de meeste alfa s al slapeloze nachten hebben voor een tentamen Statistiek, vonden de cijferfetisjisten dit het gemakkelijkste college van het jaar. Waarschijnlijk gaat hij volgende week twee keer zo snel. ANS

7 Leef, woon, werk, feest... met ANS P. 7 Slot Wieringa Zijn naam is onlosmakelijk verbonden met de alom geprezen roman Joe Speedboot. Tommy Wieringa verwierf nationale bekendheid die hij niet meer kwijtraakt. Zijn nieuwste boek is autobiografischer. Alcoholverslaving? Dat gaat jullie geen moer aan!

8 Interview Tommy Wieringa Tekst: Pieter Hengst en Eva-Marijn de Vries/ Foto s: Valentijn Brandt P. 08 Het oubollige doch chique restaurant waar Tommy Wieringa (43) had voorgesteld om af te spreken, blijkt voor hem geen onbekende plek. Vaste bezoekers hebben hem hier vaker gespot. Nadat hij uitvoerig foto s heeft bekeken die een fotograaf van Trouw van hem maakte, gaat hij zelfverzekerd zitten en bladert nonchalant door een ANS. Met enige verbazing: Goh, dit is niet eens een krantje ofzo. Wieringa debuteerde in 1995 met de roman Domantiques Manco, waarna vele boeken volgden. Met het alom geprezen Joe Speedboot vestigde hij tien jaar later zijn naam in de literaire wereld en daarbuiten. Naast zijn schrijfactiviteiten houdt hij zich sinds kort ook weer bezig met de band Donskoy, die experimenteert met poëzie en muziek. Na twaalf jaar afwezigheid door interne conflicten staat hij opnieuw op de planken, met onder andere een optreden tijdens het Wintertuinfestival in Nijmegen. Eigenlijk ben ik totaal niet muzikaal en ik kan ook al niet zingen. Het is toch leuk om als mislukte muzikant in een bandje terecht te komen. Op 28 oktober jongstleden bracht Wieringa zijn verhalenbundel Ga niet naar zee uit. In het boek is veelal autobiografisch werk van de afgelopen tien jaar gebundeld. Bij het maken van een selectie voor dit boek, werden allereerst alle politieke stukken eruit gegooid en daarna alle columns over reizen. Wat overbleef waren stukken waarin ik iets van mezelf bloot gaf. Liefde, angst, verlating, de oeronderwerpen. Ik zat heel lang te piekeren over de titel, totdat het besef kwam dat wat ik had overgehouden de thuisblijfstukken waren. Ga niet naar zee is eigenlijk een waarschuwing van een verlaten man aan een kleuter. Word niet zo eenzaam als ik. Het boek staat bomvol citaten van andere auteurs. Is dat uw manier om eenzaamheid te voorkomen? De verwijzingen dienen geen ander doel dan herkenning. Het is prachtig om te laten zien dat er vanuit talloze invalshoeken dezelfde gedachten bestaan. Zinnen die heel goed of treffend zijn, schrijf ik op in een boekje dat ik altijd bij me draag. Wat dat betreft ben ik een monnik, een kopiist. Op die manier memoriseer ik de citaten en komen ze tijdens het schrijven weer bovendrijven. Ik denk achter mijn pen aan. Zo begon ik gistreren aan een stukje over Harry Mulisch en nam het zo n andere wending dat hij er uiteindelijk niet meer in voorkwam. Is dat niet jammer nu hij overleden is? Nee, helemaal niet, daar ben ik blij om. Net voordat Ga niet naar zee naar de drukker ging, heb ik er nog twee stukken over Mulisch uitgehaald omdat ze simpelweg niet goed genoeg waren. Als ik dat niet had gedaan, was het boek op het moment van verschijnen al gedateerd geweest. Een van die stukjes ging over een echt Mulischiaans gegeven. Tijdens het afronden van Joe Speedboot begon ik tijdens een klassiek concert te peinzen over de roman en realiseerde me dat er iets niet helemaal in de haak was. Dat was een schok. Vanuit de paniek die ontstond diende zich een oplossing aan om de roman te redden. Opgelucht verliet ik het concertgebouw om met een vriend bier te gaan drinken. Het was een mooie zomeravond en twintig meter verderop stond een man in het wit, bewegingsloos als een soort geestesverschijning onder een lantaarnpaal. Toen ik dichterbij kwam zag ik dat het Harry Mulisch was. In de krant stond dat er die dag een meteorietenzwerm voorspeld was. Het samenkomen van die drie dingen was een onwerkelijke situatie die zo in de boeken van Mulisch zou passen. Toen wist ik: het komt goed met die roman. Heeft Harry Mulisch u geïnspireerd? Helemaal niet. Zijn schrijfstijl, zijn zinnen, ik houd er niet erg van. Zijn verhalen zijn te schematisch, je ziet voortdurend zijn zetstukken. Het denkzweet druipt ervan af. Bovendien zijn de vreemde plotwendingen buitengewoon ongeloofwaardig. De Grote Drie? Dat is echt een fout van de geschiedenis. Alsof je je hele leven niet wordt gekozen bij gym! Ziet u uzelf als één van de nieuwe Grote Drie? Daar word ik zo moe van, Jezus Christus. De Grote Drie, dat begrip is een fout van de geschiedenis. Er is een hele generatie schrijvers door weggedrukt. Wat zullen die daar onder geleden hebben! Alles goed en wel, maar je hoort niet bij de Grote Drie. Alsof je je leven lang niet wordt gekozen bij gym. Verschrikkelijk! De dood is een terugkerend thema in uw boek. Vanwaar die aandacht voor dit onderwerp? Het is het allergrootste raadsel. Het ene moment praat je met iemand en houd je zijn hand vast en het volgende moment is hij voorgoed weg. Vroeger vond ik er nog wel iets mooi organisch in zitten, van as tot as en van stof tot stof. Maar zo langzaamaan vind ik het alleen maar bitter en wreed. Ik las eens over een oude man in Afrika. Toen hij stierf was het voor de gemeenschap hetzelfde als wanneer er bij ons een bibliotheek afbrandt, er verdween een archief. Door het overlijden van een aantal vrienden is er ook een gemeenschappelijk geheugen weg. Ik besef dat ik nu langzaam opschuif naar de eerste rang, dus ik ben de

9 eerstvolgende die het haasje is. En daarna jullie. Maar eerst ik! In het boek zitten verschillende verwijzingen naar een alcoholverslaving. Dat gaat jullie geen moer aan! Waarom staat het er dan in? Daar ben ik jullie toch geen verantwoording over schuldig? Ik zit hier keurig met een glaasje water en sinaasappelsap, dus met mij is alles goed, dat zie je! Na enig aandringen antwoordt Wieringa alsnog: Goed, er zit inderdaad een serie verhalen in over een man die eenzaam achterblijft in een schuur, te midden van weilanden en water. Door de verlatenheid drinkt hij regelmatig een stuk in zijn kraag. Dat beeld van een eenzame man die borreltjes kantelt vind ik prachtig. De droefenis van de provincie. En wie is die man? Daar kun je mij in zien, of niet. Dat maakt niet zoveel uit. U blijft vaag. Denkt u niet dat u met de autobiografische fragmenten in dit werk persoonlijke vragen uitlokt? Dat zou kunnen, maar ik heb niets tegen persoonlijke vragen. Soms worden er echter domme vragen gesteld, daar heb ik wel een hekel aan. In Ga niet naar zee schrijf ik over vrouwelijke journalisten van damesbladen die tijdens een interview proberen te verbloemen dat ze mijn boeken niet hebben gelezen. Vergelijkingen aan de hand van een flaptekst, dat kan echt niet! Ik heb me voorgenomen in de toekomst gewoon weg te lopen bij zulke gesprekken. Al die beleefdheid, daar schei ik mee uit. Persoonlijke vragen zijn juist goed. Vaak merk ik zelfs een te grote schroom bij interviews voor het stellen van wezenlijke vragen. Ik zou daar best meer in uitgedaagd willen worden. Ik was te ongedurig voor de collegebanken. De studententijd is zeer geschikt om je seksuele marktwaarde vast te stellen. Bij dezen. U schrijft over een gastenkussen in uw studentenkamer. Insinueert dit dat u een womanizer was? Ik kan zeggen dat ik een zeer rommelige studententijd had. Ik studeerde Geschiedenis in Groningen, maar was te ongedurig voor de collegebanken. Mijn tijd ging vooral op aan het spelen van rugby en om vriendinnen zat ik niet verlegen. De studententijd is zeer geschikt om je seksuele marktwaarde vast te stellen. Ik heb ooit gedichten ingestuurd naar degroninger Universiteitskrant, maar er nooit meer iets van gehoord. Ook had Propria Cures destijds een rubriek waar inzendingen werden becommentarieerd, bijvoorbeeld T.W., niet meer

10 Leef, ANS-Online.nl woon, werk, feest... met ANS P. P. 10 sturen! Maar helaas, zelfs zo n reactie kreeg ik niet. Later ben ik overigens alsnog gastredacteur geweest. Voordat ik debuteerde met een roman heb ik dus nooit iets gepubliceerd. Dat is heel ongebruikelijk. Niet één gedicht, niet één verhaal, niets. Alleen maar boem, een roman. Schrijft u liever een roman dan korte verhalen of gedichten? Het schrijven van een roman is een langgerekte kwelling. Onafzienbaar. Er komt geen einde aan. Toch zie ik altijd in de kiem of het iets wordt. En dat vind ik het bijzondere aan romanschrijven. Die kiemkracht van de laatste drie heb ik goed ingeschat. U zei ooit dat het schrijven van een roman een grote vorm van egocentrisme vergt. Heeft u dat zelf ook? Ja, natuurlijk. Hoewel ik er niet zo strikt in ben als sommige auteurs. Eigenlijk zou je je langdurig moeten afzonderen tijdens het schrijven van een roman. Om de volledige concentratie te behouden moet je ver weg zijn en met niemand iets te maken hebben. Ik ben jaloers op de manier waarop Jonathan Franzen Vrijheid heeft geschreven. Hij schoof zijn hele sociale leven aan de kant en sloot zich op in een geluidsdichte bunker. Tot over een paar jaar! Zo moet het. Ik ben een schrijfhuis aan het bouwen. Als dat niet werkt ga ik greppels graven en verdedigingswallen aanleggen. Slot Wieringa. Is dat egocentrisme of toewijding aan het schrijfproces? Het gaat erom dat je door die toewijding niet meer aan de verwachtingen van je omgeving kan voldoen en daardoor egocentrisch bent. Ik heb dat zelf niet voldoende ontwikkeld. Ik werk er wel aan. Ik ben nu een schrijfhuis aan het bouwen, in de tuin. Als dat niet werkt ga ik greppels graven en verdedigingswallen aanleggen. Slot Wieringa. Tot nu toe verbleef u altijd in een klooster wanneer u behoefte had aan afzondering. Hoe kwam u daar terecht? Dat is uit een noodsituatie ontstaan. Op een gegeven moment had ik een malle verloofde die niet alleen kon zijn. Ze was dus altijd in mijn appartement, waardoor ik me niet kon concentreren op het schrijven. Ik vluchtte naar een klooster en dat beviel wonderwel. Ik kan er goed werken. Het fijne is dat er voor je wordt gekookt, je hoeft niet aan al die dagelijkse dingen te denken. Een soort hotelbestaan, maar dan met een strikte dagorde. Voor het programma Kamer in het Verleden van de VPRO heeft u zich deze maand ook afgezonderd op een onbewoond eiland. Ja, ik heb een week op Senneroog gezeten zonder enig contact met de buitenwereld. Één keer per dag kwam er een koerier die een ingesproken verslag ophaalde dat vervolgens op de radio werd uitgezonden. Het is geïnspireerd op een verblijf van Jan Wolkers en Godfried Bomans op Rottumerplaat in de jaren tachtig. Het was prachtig om te zien hoe verschillend ze met die afzondering omgingen. Bomans was er zeer ongelukkig, voortdurend ziek en ging zelfs stemmen horen. Wolkers sneed zeehonden open, ving garnalen en at zeegras. Hij leefde als een oermens. Zo n beest als Wolkers ben ik niet, maar ik pretendeer ook niet beschaafd te zijn. Ik ben gewoon een boer met een jasje. ANS

11 Adverteren? Leef, woon, werk, Kijk op feest... ANS-Online.nl met P. P. 11 ansjes Een Ansje mag maximaal 35 woorden bevatten en kost 5 euro. De waarde van de aangeboden goederen mag de 900 euro niet te boven gaan. Het is mogelijk ook ansjes op ANS-Online.nl te plaatsen. Mail naar stichtingmultimedia@gmail.com Studentpool.net, dé website voor studenten op het gebied van wereldwijde stages, bijbanen, startersbanen, gratis studieboeken en carrièreadvies. Gratis bemiddeling! Wij zijn ook doorlopend op zoek naar studentredacteuren. Interesse? Mail naar: internship@studentpool.net De meeste studenten betalen gemiddeld 80 euro te veel huur per maand. Jij toch niet? Huurteams Nijmegen helpt gratis bij: huurprijs verlagen, servicekosten, all-inprijzen en onderhoudsklachten. Kijk op: Mail: info@huurteamsnijmegen.nl Bel: Wil jij andere lesbische, homo- of biseksuele studenten ontmoeten? Kom dan naar Dare to Lunch; een gezellige lunch voor roze studenten! Elke 2e en 4e donderdag v.d. maand, tussen en 14.00, Erasmuslaan 9a. Zie: Nijmeegs Balkangroepje zoekt muzikanten. Weinig ervaring, geen probleem. Traditioneel Balkan repertoire. Meer informatie? Bel Laura: of met lauravan99@hotmail.com. Adverteren in dit blad? - 1 pagina zwart-wit: 445 euro full-colour: 495 euro - 1/2 pagina zwart-wit: 225,75 euro full-colour: 265,75 euro - 1/4 pagina zwart-wit: 120,75 euro full-colour: 150,75 euro - 1/8 pagina zwart-wit: 45 euro full-colour: 60 euro Mail naar stichtingmultimedia@gmail.com

12 Kerstverhaal Tekst: Anna van Gerve/ Illustratie: Marieke Meijer P. 12 Sparrenbomen Er vielen gaten in de gedachten van de zwaan, flarden raakten er los en woeien weg, en tegen het eind van de middag was niet een van zijn gedachten meer statig of recht. - Toon Tellegen, Langzaam, zo snel als zij konden. Timo, Boris en Suzan hebben zich over het schip verspreid. Ze graven kuilen in de lading zand. Door het gewicht ligt de boot diep in het water. Timo heeft de walkietalkie naast zich neergelegd en gaat zo nu en dan plat op zijn buik liggen om de kapitein te laten weten dat alles in orde is. Zijn broer Boris heeft grotere handen, waardoor hij sneller graaft. Toen Timo twee was, was Boris tien keer ouder, toen hij drie was zeven en toen hij zes was vier. Nu is hij drie keer zo oud. Het zal nog lang duren tot hun leeftijden weer een meervoud van elkaar zijn, pas als hij achttien is, en dat zal meteen de laatste keer zijn geweest. Maar dat is niet erg, omdat hij dan volwassen is en aan niemand meer hoeft vast te zitten. Hij heeft ook uitgerekend hoe oud hij is als hun kat een leeftijd heeft bereikt waarop hij dood kan gaan, om te weten of hij dan al volwassen is. Want volwassenen huilen niet. Aan het begin van het dek liggen bomen opgestapeld tegen de stuurhut aan. Ze hebben naalden verloren toen ze aan boord werden gehaald, maar zijn nog vol genoeg. Boris is opgestaan en komt geluidloos Timo s kant op. Er zit zand in zijn haren en in zijn nek. Wat denk je ervan? vraagt hij, Ben je er klaar voor om een sparrenbos te planten? Timo laat zijn spierballen zien, ook al zitten ze ver onder zijn jas verborgen. Boris kan immers door alles heen kijken, dat is zijn gave. Zo weet hij dat er onder je huid botten zitten en dat Suzan een blauwgestreepte onderbroek aan heeft. Zijn tweede gave is dat hij van meer dan duizend planten de Latijnse namen kent. Hij werkt in de botanische tuinen van Artis en heeft een goed geheugen. Suzan komt er elke woensdag om te tekenen, maar niet voor de natuur. Ze illustreert teksten, over het zoeken naar de waarheid en vaste zekerheden. Door middel van cirkels, driehoeken, vierkanten, golvende lijnen en pijlen maakt ze gedachtegangen zichtbaar. Misschien wordt alles begrijpelijk wanneer je patronen, connecties en relaties visueel kunt maken. Soms is Suzan bang dat woorden, zinnen, wat ze zegt en denkt, wat ze voor zich houdt, wat ze leest en hoort, dat dat alles geen verbinding meer kan aangaan met de wereld en er los van raakt. Ze tekent om het geheel weer bij elkaar te krijgen, op losse bladen, die ze later, ooit, in een boek zal samenbinden. Boris was zo vaak mogelijk langs het bankje waar ze zat gelopen en liet zijn kruiwagen kantelen om te zien of ze hem zou helpen. Ze bewoog zich niet. Toen hij een keer veel te hard vroeg waarom ze hier kwam als ze de planten niet tekende, zei ze dat dat hem niets aanging. Toch begonnen ze elkaar gedag te zeggen en kwam hij soms naast haar zitten. Het schip is op weg naar het IJ en dan naar open water. Suzan is rechtop gaan staan en strekt haar armen boven zich uit. Ze heeft dezelfde kleur haren als het zand. Deze kerst moest anders worden. Er moest beweging in zitten. Ze had zich altijd verbaasd hoe het elk jaar hetzelfde was, terwijl er een geboorte werd gevierd, een nieuw begin. En dan zat je daar weer, rond de boom met de familie, er was een diner, chocoladekransjes en kaarsen, er werd gesproken over haardhout, bomen kappen en de gemeente, over het eten, vitamines en de

13 ANS-Online.nl P. 13 huisarts. Soms werden er wijze uitspraken gedaan als wanneer iets de moeite waard is, moet je er ook moeite voor doen. Iedere keer opnieuw had Suzan het gevoel dat ze niets verder waren gekomen. Huub is de oudste broer, hij bestuurt het schip. De eerste keer dat Suzan hem sprak hij was Boris aan het eind van de middag in de tuin komen ophalen zei hij dat hij moe geboren was.

14 Adverteren? Kijk op ANS-Online.nl P. 14 Ik ben bloot geboren, zei ze, en ondersteboven. Huub plukte vaak aan zijn wenkbrauwen of trok velletjes van zijn lippen. Hij was een serieuze man en lachte niet. In elke kuil wordt een boom gezet. Suzan en Boris dragen handschoenen tegen de naalden. Ze houden de bomen overeind tot Timo het zand heeft aangestampt en hun wortels heeft vastgezet. Nu zijn ze een drijvend sparrenbos. Er gaan bruggen voor hen open, ze laten ze achter zich en varen naar de volgende. Elke keer wordt het verkeer voor hen stilgelegd. Huub begroet de brugwachters vanachter het roer. Het regent een beetje, de lucht is niet koud genoeg voor sneeuw. Timo zingt over dennenbomen, bontjassen en wegpiraten. Als hij even geen tekst meer kan bedenken, begint hij te tellen tot hem weer een regel te binnen schiet. Suzan kijkt naar de verlichte stuurhut, Huub zit voorover gebogen. Vlak voordat ze zijn weggevaren, heeft hij haar ingefluisterd dat hij met de hemel op zijn hoofd loopt. Sindsdien houdt ze hem in de gaten. Ze leunt tegen Boris aan. Hij zucht, Suzan weet niet waarom. Hij is iemand die niet meegeeft. Soms denkt ze dat hij, mocht er ooit een orkaan over het land razen, in het oog van de storm terecht zal komen. Hij zou de ravage rondom hem nauwelijks opmerken. Waarom zijn sparren eigenlijk kerstbomen? vraagt ze. Iets met de drie-eenheid, zegt Boris, maar het kan ook anders zijn. Dat zegt hij wel vaker. Toen ze halverwege april na sluitingstijd de tuin uit waren gelopen en bleven praten omdat ze vergaten hun fietsen te pakken, of vergaten hun fietsen te pakken omdat ze bleven praten, zei hij Ik vind je niet onsympathiek en niet onaantrekkelijk. Ik geloof dat ik verliefd op je ben, maar het kan ook anders zijn. Je bent geen natuurtalent, had Suzan gezegd, vind je het erg als ik je uitlach? De haren van Boris zijn donker, maar zijn ogen licht, zodat zijn gezicht iets kinderlijks heeft. Lach dan, zei hij. Suzan kon niet lachen op commando. Kus me dan, had ze gezegd. Boris is gaan zitten. Suzan staat naar hem te kijken. Timo probeert ondertussen de top van een boom vast te pakken, maar hij is te klein. De sparren prikken schaduwen in het zand. Ze zijn bijna bij de laatste brug als er een zwaan uit de lucht komt vallen. Hij landt op zijn rug midden op de boot, met zijn gespierde vleugels klapperend naast hem. Iedereen is stil, zoals het hoort wanneer er een vogel ter aarde stort. Hij is nog groter dan een vliegtuig, fluistert Timo die zijn ogen half achter zijn handen heeft verborgen. Het witte lijf van de zwaan trilt zacht. Boris is ernaartoe gekropen en probeert hem voorzichtig overeind te helpen. Volgens mij gaat hij het niet redden, zegt hij. Kutzwaan, zegt Timo. Timo, zegt Boris. Boris, zegt Suzan. Hij neemt de zwaan in zijn armen. Ze kijken allebei verbaasd, maar toch heel rustig. Suzan draait zich van hen weg. Timo begint weer kerstliedjes te zingen, zo hard mogelijk. Hij rent rondjes en het wordt steeds moeilijker om hem te verstaan. Dan staat hij stil, draait zijn hoofd naar boven, naar de stuurman, en pakt zijn walkietalkie. Waarom kon die zwaan niet gewoon ergens anders vallen? Er klinkt geruis, van de wind en van Huub die nadenkt. Sommige dingen gebeuren, zegt hij. ANS

15 Adverteren? Leef, woon, werk, Kijk op feest... ANS-Online.nl met P. P. 15

16 Tekst: De redactie / colofon P. 16 SUPEROBOTURBO Van den Nieuwendijk, beter bekend als Superoboturbo, maakte voor ons deze illustratie over zijn studententijd. Kijk voor meer informatie over deze kunstenaar en zijn werk op ANS-Online.nl

17 Ans deze maand P. 17

18 Een dag onderdompelen in het hogere Tekst: Adrianne Tuk en Jozien Wijkhuijs/ Illustratie: Madelon van der Avoort P. 18 Meelopers Iedere maand loopt ANS een dag mee in de schaduw van een zonderling. Deze maand: op de koffie in het klooster een goddelijk leven Meerdere malen per dag bidden, een seksloos leven en constant rust: het leven van een kloosterling verschilt van een ruig studentenleven als God van Satan. Is het klooster een eiland ver van de samenleving of is dat een ouderwets beeld? De hoofdingang van het Dominicanenklooster in Huissen is pas te bereiken na een fikse wandeling door de kloostertuin. Tientallen wegwijzers sturen bezoekers alle kanten op. De receptie van het in het huis gevestigde Centrum voor bezinning, bezieling en beweging vormt de toegang tot het klooster. Een vriendelijke receptionist belt Henk Jongerius (69) op. Jongerius is sinds 1959 dominicaan en sinds 1967 kloosterbewoner. Hij is prior, een functie die hij zelf beschrijft als hoofd van het huis. Hij studeerde Theologie in Nijmegen en schreef zijn scriptie bij de inmiddels overleden Edward Schillebeekx, een katholieke hoogleraar die met zijn controversiële opvattingen een luis in de pels van het Vaticaan was. Negen andere broeders hebben net als Jongerius de keuze gemaakt om hun leven aan God en de mensen te wijden en hun intrek te nemen in het huis. Toch leiden de kloosterlingen alles behalve een gesloten leven. De dominicanen in Huissen leven nog steeds volgens de ideeën van Dominicus Guzman, die in de dertiende eeuw een eigen orde stichtte als reactie op de rijkdom en onverschilligheid van de geestelijkheid. Ze hebben veel aandacht voor het onderrichten en helpen van mensen uit alle lagen van de samenleving. Jongerius kamer is niet zo sober als verwacht kan worden van een monnik. Hij heeft de ruimte opgesierd met fotolijstjes, plantjes en veel boeken, van een kinderbijbel tot de nieuwste detective van schrijver Henning Mankell. In een hoekje zitten twee knuffels. De bovenbuurman stommelt duidelijk hoorbaar door zijn kamer. Volgens Jongerius vibreert en leeft het huis. In de gangen groet hij iedereen en kan hij geen hoek omslaan zonder een praatje te maken. Ik ken wel kloosters waar iedereen heel erg op zichzelf is, maar daar zou ik niet gelukkig zijn. Vaders en vespers De kloosterlingen hebben een strikte dagindeling. Om acht uur begint de dag met het eerste gebed, het officie of kloostergebed, dat plaatsvindt in de kapel van het klooster. Het gebed bestaat onder andere uit het zingen van twee psalmen en lezen uit de Schrift. Om tien uur wordt er koffie gedronken in de woonkamer, samen met de gasten en medewerkers van het centrum. Iedere keer als een bezoeker wordt voorgesteld, slaat een zuster met een groot houten kruis om haar nek een kruisje. Verderop neemt een stokoude broeder de traplift en een medewerker van de huishoudploeg roept olijk tegen Jongerius: Is dit niet jouw tweede koekje? Ad rem reageert hij: Ach, vertel dat maar aan je dominee. Deze toespeling op het verschil in religie wordt door een medewerker van de receptie uitgelegd. Het is typisch voor de Dominicaner orde dat ze mensen niet veroordeelt om hun religie. Een aantal leden van de keukenploeg knikt instemmend. De monniken hebben s middags allemaal hun eigen bezigheden. Jongerius zelf gaat over de liturgie, het geheel van handelingen in een kerkdienst. Hij schrijft liederen en is liturgisch dichter. Zijn liedteksten en bundels worden inmiddels landelijk gebruikt. Iedereen heeft een andere taak, ook buiten het klooster. Zo is Theo Koster (60) pastor in de Studentenkerk in Nijmegen, stelt Paul Minke (77) zich voor als de webmaster van de kloostersite en geeft Ernst Marijnissen (84) regelmatig Bijbelonderricht. Andere bewoners zijn minder actief. Nico van den Idsert (85)

19 ANS-Online.nl P. 19 heeft zijn rust verdiend. Hij werkte 54 jaar als missionaris in Puerto Rico. Hij schuift wel aan bij de warme maaltijd die s middags om half één door de kok wordt geserveerd. Tevreden snijdt hij een stuk rosbief af en bediscussieert de bietjes met zijn buurman: Ik wist niet dat er zoveel rode groenten waren. De avond wordt ingeluid met een gebed, waarna de broeders graag nog een glaasje wijn drinken in de woonkamer. Jongerius is erg gesteld op gezelligheid: Mijn kloostergenoten en ik werken aan onze vriendschap. Bed & Bijbel Het Centrum trekt elk jaar meer dan twintigduizend bezoekers. Tijdens een rondleiding door het klooster laat Jongerius de gastenverblijven zien. Vroeger sliepen in deze vleugel de nieuwelingen, novicen. Nu hebben we nauwelijks meer nieuwe mensen. Mensen huren de kamers om verschillende redenen. Seán (24), een kunstenaar die later ook met de kloosterlingen mee eet, verblijft er al een week. Hij is zijn geloof kwijtgeraakt toen zijn ouders scheidden, maar wil de weg naar God terugvinden. Volgens Jongerius komen niet alle logees om religieuze redenen. Ook onder studenten die hun scriptie schrijven zijn de rustige kamers in trek. Iedereen is welkom, maar mensen moeten zich wel realiseren dat dit geen Bed & Breakfast is. Gasten worden uitgenodigd voor het gebed en het eten. De grote zalen worden gebruikt voor meditatie, concerten en trainingen. Jongerius zelf geeft een training genaamd Dienend Leidinggeven, waarbij managers en leidinggevenden leren om bewuster te werken. Meneer Wilders is zeer welkom op één van onze avonden, hij kan wel wat training gebruiken. In de zomer worden vakantieweken voor bijstandsmoeders georganiseerd. Eén week zijn de vrouwen welkom zonder kinderen, de andere week is er ook ruimte voor hun kroost. Jongerius grapt: Heel gezellig, allemaal van die rondrennende negertjes. Condooms en het celibaat Jongerius heeft niet veel op met het beleid van de paus, die in zijn ogen te ver van de echte wereld leeft. Benedictus XVI komt mensen niet tegemoet, zoals bij het oplossen van de aidsproblematiek in Afrika. Condooms zijn een deel van de oplossing, maar zelfs dat mag niet van hem. Jongerius wil zichzelf niet progressief noemen, maar zijn ideeën zijn wel opvallend. Hij zegende meerdere verbintenissen tussen homoseksuelen en zet vraagtekens bij het opgelegde celibaat voor priesters. Ik heb zelf de keuze gemaakt om celibatair te leven in een gemeenschap en ben dan ook niet zo vurig aangelegd. Ik kan me voorstellen dat andere mensen er meer moeite mee hebben. Het geloof van Dominicanen is zeer beweeglijk, blijkt uit Jongerius woorden. Volgens hen is er niet één vaste waarheid, maar gaat het om waarachtigheid en het zoeken naar hoe mensen echt zijn. Hij vervolgt: Het evangelie bevat richtlijnen voor nu. Wij leven volgens die regels, maar wel met een kritische levenshouding. We proberen er te zijn voor diegenen in de samenleving die ons nodig hebben. Soms stuiten zijn opvattingen op verzet van meer conservatieve katholieken, maar dat deert Jongerius nauwelijks. Als ik voorloop, so what? ANS

20 Comedy brain Jaren struinde hij de Nederlandse theaters af. Nu gooit Jan Jaap van der Wal het over een compleet andere boeg. hij gaat met zijn eigen productiemaatschappij comedyprogramma s maken. Ik kan om half zes thuis stamppot eten.