Een beeldhorloge voor Mansah Van afhankelijkheid naar een vrouw die alles zelf kan onthouden.

Transcriptie

1 Een beeldhorloge voor Mansah Van afhankelijkheid naar een vrouw die alles zelf kan onthouden. Sanne van der Hagen: Laat duizend vensters opengaan. Arjan van der Weijde: Online ondersteuning is het tegenovergestelde van zorg op afstand. Jan Alblas: Op allerlei terreinen moet Pameijer belangrijke vernieuwingsslagen maken.

2 voorwoord 3 De wereld om door Linda Boot, bestuurder Pameijer je heen verandert. Een poosje terug was ik op bezoek bij de directeur van Het GOED, een landelijke keten van kringloopwinkels in ons land. Pameijer gaat een mooie samenwerking aan met Het GOED in Hoogvliet, en volgens ons liggen er meer mogelijkheden in Rotterdam, vandaar. Wat me met name opviel is hoe zij een mooie maatschappelijk zinvolle missie en visie prima weten te koppelen aan commercieel denken en doen en geld verdienen. Het een liep naadloos in het ander over en de directeur vertelde even bevlogen over de inrichting van zijn winkels en de manier waarop hij klanten probeerde tot koop te brengen, als over de duurzame doelen die hij met hergebruik van spullen nastreefde. En hij vertelde enthousiast over hoeveel mensen met afstand tot de arbeidsmarkt hij aan een uiterst zinvolle baan kon helpen. Hij zag kansen, analyseerde ze rationeel, legde ze langs de meetlat van zijn economische en ideologische doelen en besliste dan wat te doen. Daar kunnen we wat van leren, dacht ik. We zitten niet te wachten op marktwerking, althans zeker niet op sommige bijeffecten ervan, maar zolang marktwerking eruit bestaat dat je weer eens kritisch kijkt naar je toegevoegde waarde en naar wat je aan diensten levert en of de maatschappij daar op zit te wachten, of het de samenleving verder brengt, dan is dat natuurlijk wel nuttig. Je ziet dan ook vanzelf dat als de wereld om je heen verandert, dat je zelf ook moet veranderen. Dat je in voortdurende afstemming moet zijn met je omgeving, je cliënten en je opdrachtgevers. En dat als je niet vernieuwt, dat je dan stilstaat en uiteindelijk je bestaansrecht verliest. Omdat een ander het beter, sneller, goedkoper enzovoort doet. Pameijer is een nieuwsgierige organisatie, en altijd op zoek naar wat er om ons heen gebeurt. We willen weten wat er anders kan, en wat wij ermee kunnen. Andere methoden, technologische vernieuwingen, we willen ermee aan de slag. Die nieuwsgierigheid is misschien wel onze belangrijkste competentie de komende periode. «

3 4 inhoud inhoud 5 inhoud in het pak van de ondernemer. De organisatie heeft sinds 1926 al heel wat moderniseringsslagen gemaakt en begeeft zich graag op nieuwe paden.» met ervaringen in wat vinden zij? Het Dilemma van Theo BLOM Theo Blom, voorzitter van de Centrale Verwantenraad GZ van Pameijer, ziet in de Wmo weinig lichtpunten voor de klant In gesprek met kromdijk & kalkman Pieter Kromdijk en Ger Kalkman gaan met ons in gesprek over de veranderingen binnen de zorg. Het portret van Marian Er was veel geduld en doorzettingsvermogen voor nodig. Maar nu heeft Marian haar eigen zaak! 20 een verademing voor mansah Sinds Mansah een beeldhorloge gebruikt is ze gegroeid van een afhankelijke vrouw naar iemand die alles zelf kan onthouden. EN VERDER: 3 voorwoord 18 uit de uitagenda 19 column 30 actueel 38 lifestyle 39 actueel 48 recensies 50 colofon 40 mijn Pameijer connect. Dankzij het nieuwe computerprogramma Mijn Pameijer Connect kunnen de deelnemers op afstand snel contact leggen met de begeleiding.» met Pameijer en technologie» met dit is de toekomst

4 6 in het pak van de ondernemer in Het pak van de on Dernemer Vernieuwen zit Pameijer aardig in het bloed. De organisatie heeft sinds 1926 al heel wat moder niseringsslagen gemaakt en begeeft zich graag op nieuwe paden als die in het belang van mensen met een beperking zijn. Op belangrijke terreinen, zoals die van inclusie en empowerment, horen we daarom ook bij de koplopers in de sector. Maar goede dienstverlening bieden is nog wat anders dan die ook goed weten te verkopen. En juist dat laatste wordt nu van ons gevraagd. Concurrentie, marktwerking, aan besteden dat zijn weliswaar geen begrippen waar het hart van een dienstverlener sneller van gaat kloppen, maar we kunnen en willen er beslist niet omheen. Om te blijven doen waar we goed in zijn, het ondersteunen van kwetsbare mensen in de samenleving, hijsen we onszelf in het nieuwe pak van de ondernemer. In feite moeten we het hele bouwwerk van Pameijer weer tegen het licht houden. Jan Alblas

5 8 in het pak van de ondernemer in het pak van de ondernemer 9 gevolgen Wmo Mensen met een lichtere beperking (zorgvraag) kunnen vanaf 1 januari 2014 geen beroep meer doen op de AWBZ. Als je dan geen verblijfsindicatie hebt, ben je voor dagbesteding, vervoer of woonondersteuning aangewezen op de gemeente. In de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) is geregeld dat de gemeente daar verant woordelijk voor wordt en een budget voor krijgt. In de praktijk besteedt de gemeente de uitvoering van die ondersteuning uit aan organisaties die over de benodigde deskundigheid beschikken. De toewijzing wordt vaak via een aanbesteding bepaald: de gemeente vraagt geïnteresseerde partijen om voorstellen in te dienen en maakt daar dan een keuze uit. Prijs en kwaliteit zijn natuurlijk de belangrijkste aandachtspunten. Dit betekent dat zorgaanbieders concurrerende ondernemers moeten worden. Wat vraagt de de markt? Hoe kun je daar het beste op inspelen? Hoewel Pameijer zeker ook zal moeten kijken aan welke nieuwe producten de gemeenten behoefte hebben, is onze huidige dienstver lening een prima basis. We hebben een rijke ervaring en deskundigheid in het ondersteunen van kwetsbare mensen in de samenleving en kunnen ook in Deliana en Jolanda het kader van de Wmo veel voor hen betekenen. Maar leren hoe we onze dienstverlening zo goed mogelijk verkopen en laten aansluiten bij de vraag van de (deel)gemeente dat is een ander verhaal. vroeg bij zijn Voor zorgaanbieders gaat de nieuwe financiering pas echt in op 1 januari 2014, zegt directeur Jan Alblas, maar het is absoluut zaak om er vroeg bij te zijn. Momenteel zijn gemeenten al druk in de weer met aanbestedingen op welzijnsgebied. Onder de noemer welzijn nieuwe stijl worden allerlei projecten opgezet waar ook elementen in zitten die aan de zorg zijn gerelateerd. Elementen als zelfredzaamheid en sociale cohesie in de wijk bijvoorbeeld. Dat sluit nauw aan op onze visie en onze dienstverlening. Bovendien is het strategisch van belang om nu al mee te doen. De infrastructuur voor de Wmo wordt op dit moment door de gemeenten gebouwd, ook voor de AWBZdoelgroep al, en daar moeten en willen wij bij betrokken zijn. Veel (deel)gemeenten vragen ook nadrukkelijk om een samenwerking tussen zorg en welzijn. In de praktijk spitst de deelname van Pameijer zich toe op krachtenbundeling in een nieuwe stichting, waarvan de partijen al gezamenlijk inschrijven op aanbestedingen. Die stichting, Koers & Co, is een samenwerkingsverband van vier grote partijen: Stichting Humanitas, DOCK, FlexusJeugdplein en Pameijer. Jan Alblas: Het aangaan van zo n coalitie heeft belangrijke voordelen. Door samen te werken haal je de schotten tussen de verschillende doelgroepen ouderen, jongeren, mensen met een lichte beperking en andere kwetsbare burgers bijvoorbeeld voor een groot deel weg. En als coalitie heb je natuurlijk meer te bieden dan apart, goede samenwerking levert ook synergie op, een resultaat dat meer is dan alleen de som der delen. Overigens is het wel zo dat Pameijer steeds per gebied bekijkt hoe we het beste te werk kunnen gaan. We willen graag verbinding houden met lokale partners en kleinere organisaties. Die hebben evengoed waardevolle expertise in huis en kunnen soms ook net het verschil maken. leren en ontwikkelen Bij de eerste aanbestedingen in IJsselmonde, Capelle aan den IJssel en Centrum heeft Koers & Co achter het net gevist, deze zijn gegund aan andere partijen. Maar er wordt in hoog tempo geleerd. Het tweede ingediende voorstel scoorde al aanzienlijk hoger dan het eerste en de meest recente aanbesteding, in Hoogvliet, is gewonnen. De ervaringen die met de coalitie worden Op allerlei terreinen moeten we belangrijke vernieuwingsslagen maken. Jan Alblas opgedaan, zijn natuurlijk erg nuttig voor alle partijen. Kijkend naar Pameijer is ook duidelijk dat er nog veel werk aan de winkel is. Het aanbesteden heeft zo n andere dynamiek, dat doe je er niet zomaar even bij, constateert Jan Alblas. Pameijer moet nu leren om snel en flexibel op een concurrerende markt te opereren. Daar komt van alles bij kijken. Je moet zorgen dat je organisatie daar goed op is ingericht, dat je prijs aantrekkelijk is, dat je je plannen goed kunt presenteren en dat je concreet kunt beschrijven welke resultaten er behaald zullen worden Op allerlei terreinen moeten we belangrijke vernieuwingsslagen maken. Pameijer gaat commercieel Een aanzet tot noodzakelijke vernieuwingen vinden we bijvoorbeeld in het voorstel Pameijer gaat commercieel, dat in het kader van een cursus Wmo en ondernemerschap is geschreven door Peggy Hamelinck, Deliana van Deelen en Jolanda Sirre. De twee laatstgenoemden zijn ondertussen ook al werkzaam als Wmo manager binnen de organisatie. Hun taak houdt vooral in dat ze alle aanbestedingen waar Pameijer op inschrijft begeleiden. Samen met betrokken managers en medewerkers, maar bijvoorbeeld ook met facilitaire afdelingen als Planning & Control, buigen ze zich over de inhoud van offertes. Daarbij functioneren Deliana (voor Noord) en Jolanda (voor Zuid) tegelijk als schakel in de samenwerking met andere partijen in het gebied.

6 10 in het pak van de ondernemer In Pameijer gaat commercieel wordt, in vrij algemene termen, gewezen op wenselijke veranderingen in de structuur en de cultuur van de organisatie. Met een concreet voorbeeld lichten Jolanda en Deliana toe waar we dan aan kunnen denken. Deliana: Belangrijk is bijvoorbeeld dat je een cultuur krijgt waarin mensen hun kennis en vaardigheden zoveel mogelijk delen. Daar heb je als medewerker ruimte voor nodig in plaats van een strak keurslijf aan regels. Heel leerzaam vonden wij een werkconferentie die we hebben georganiseerd rond kinderen en jongeren. De dienstverlening aan deze groepen maakt naar buiten toe een versnipperde indruk, het is lastig om een De oplossingen waren echt van hoge kwaliteit. Jolanda Sirre samenhangend beeld te presenteren van wat Pameijer op dit terrein te bieden heeft. En ook intern is er merkbaar behoefte aan meer afstemming. We hebben daarom een brede werkconferentie georganiseerd om met elkaar eens goed te praten over de Wmo en de kansen en knelpunten die zich daarbij voordoen. Aan de hand van casussen rond complexe gezinsproblemen bespraken deelnemers hoe je die het beste gezamenlijk kon aanpakken, en ook wat je eventueel tegenhield om de handen ineen te slaan. De oplossingen waren echt van hoge kwaliteit, vertelt Jolanda Sirre. Dat bevestigt alleen maar hoe belangrijk het is om met elkaar mee te denken en snel over interne schotten heen te stappen. Het is natuurlijk ook helemaal in lijn met het Wmo-denken, die kant moeten we op als we het hebben over flexibel en resultaatgericht werken. Onze nieuwe klanten, de gemeenten, vragen daar nadrukkelijk om. Deliana en Jolanda

7 12 in het pak van de ondernemer in het pak van de ondernemer 13 Als je intern korte slagen kunt maken, kun je ook naar buiten toe slagvaardig zijn. We moeten sowieso goed leren om door de bril van anderen naar onze dienstverlening te kijken. Op ingewikkelde verhalen zitten gemeenten niet te wachten, we moeten kort en krachtig kunnen aangeven wat wij hen precies te bieden hebben. Organisatorische aanpassingen Dat Pameijer ook niet ontkomt aan een aantal organisatorische vernieuwingen lijdt geen twijfel. Jolanda en Deliana zijn daar deels bij betrokken. Momenteel wordt al gewerkt aan het opzetten van een goed aanbesteding straject binnen Pameijer, oftewel het verder ontwikkelen van een verkooporganisatie. Hiervoor is een externe deskundige ingeschakeld Eveline van Dusseldorp, van organisatieadviesbureau Turner en de beide Wmo-managers denken hierin mee. Maar het gaat uiteindelijk om een groter plaatje. Jan Alblas: In feite moeten we het hele bouwwerk van Pameijer weer tegen het licht houden. Ons huidig model is al weer een jaar of vijf, zes oud en we moeten kijken in hoeverre dat nog aansluit op de nieuwe omstandigheden. Niet dat we de regiostructuur op de schop willen nemen, maar een aantal belangrijke aanpassingen is wel nodig. Een verkooporganisatie is daar één van. Dat betekent tegelijk dat we ook kijken of de portefeuilles van de directie niet herschikt moeten worden. Zoals ik al zei is aanbesteden niet iets wat je er wel eventjes bij doet, dat is heel intensief werk en moet goed belegd worden binnen Pameijer. Een ander belangrijk aandachtspunt is productinnovatie. De vraag naar nieuwe producten, bijvoorbeeld op het gebied van dagbesteding, is er al en die zal alleen maar groter worden als gemeenten straks ook iets voor onze doelgroep gaan orga niseren. Alles bij elkaar is zonneklaar dat we aan de bak moeten en scherp vooruit moeten kijken. Met welke scenario s krijgen we mogelijk te maken? Hoe kunnen we ons daarop voorbereiden. De ontwikkelingen gaan erg snel, de urgentie is er. «wat vinden zij? Caroline Kolenbrander Caroline Kolenbrander is regiodirecteur Rotterdam van DOCK, één van onze partners in de coalitie Koers & Co. De welzijnsorganisatie heeft al langer ervaring met het aanbesteden. De tijd van subsidierelaties en zekere contracten ligt al een aantal jaren achter ons. Het vinden van nieuwe opdrachten en opdrachtgevers is voor DOCK dagelijkse realiteit en daar zijn we nu ook behoorlijk bedreven in. Bij aanbestedingen waar we apart op hebben ingeschreven, hadden we tot dusver meer succes dan met Koers & Co. Na drie gestrande pogingen hebben we met Koers & Co onlangs wel Hoogvliet gegund gekregen. Met diverse partijen samen een offerte maken, is toch best een lastig proces. Het kost veel tijd en dat ging eerst ook wat ten koste van de kwaliteit. Maar het is een mooi leerproces en we hebben elkaar nu gevonden in het samenwerken. Samen komen we tegemoet aan de gemengde vragen van opdrachtgevers en stappen we over de grenzen van ons eigen dienstverleningsproces heen. Het bundelen en delen van deskundigheid biedt een goede basis voor de toekomst. Peggy Hamelinck Manager Peggy Hamelinck heeft samen met Deliana van Deelen en Jolanda Sirre de cursus Wmo en ondernemerschap gevolgd. Zij is ook medeauteur van de nota Pameijer gaat commer cieel. Peggy heeft onder andere drie ambulante teams onder haar hoede en is zich maar al te bewust van de veranderingen die op stapel staan. De invoering van de Wmo is voor ons al een tijdje hét thema natuurlijk. Per soonlijk zie ik het als welkome uitdaging, ik heb zelf ook wel een zakelijke, praktische instelling. Commercie en goede dienst verlening hoeven elkaar beslist niet te bijten. Zakelijk is in mijn ogen bijvoorbeeld ook synoniem met een servicegerichte, profes sionele benadering van de cliënt. Zo n benadering draagt ertoe bij dat mensen zich gewaardeerd en gerespecteerd voelen. Het belangrijkste is dat we met elkaar, als hele orga nisatie de omslag maken. Niet alleen het management, maar evengoed de medewerkers op de werkvloer. Commercieel denken, netwerken hoe kunnen we teams daar goed in ondersteunen en bij betrekken? Edwin van der Terp De facilitaire afdeling Planning & Control is nauw betrokken bij het opstellen van alle offertes. Eerste aanspreekpunt bij P&C is Edwin van der Terp, strategisch beleidsadviseur. We merken dat managers die bij ons aankloppen toch vooral op de zorginhoud zijn gericht. Aan enthousiasme geen gebrek, maar de bedrijfsvoering is nog vaak wat onderbelicht. Als ze willen weten hoeveel hun mooie plannen kosten, overvallen we ze dan ook direct met allerlei lastige tegenvragen. Welk type personeel wil je inzett en? Ga je alleen overdag werken, of ook in het weekend of s avonds? Heb je een pand nodig? Al dergelijke details zijn natuurlijk mede bepalend voor je kostprijs en daar kun je niet nauwkeurig genoeg in zijn. Het lastige is wel dat het nog een behoorlijk onontgonnen terrein is, we hebben weinig ervaringscijfers die we kunnen gebruiken. Maar aan de andere kant, dat maakt het natuurlijk ook weer leuk en uitdagend voor ons. Kom maar op met alle plannen! Eveline van Dusseldorp Om de verkooporganisatie (ook) goed toe te rusten op de Wmo maakt Pameijer tijdelijk gebruik van de diensten van Eveline van Dusseldorp. Zij werkt bij organisatieadviesbureau Turner en is gespecialiseerd in commerciële processen en strategieën. Voor het bepalen van een strategie zijn een aantal basisvragen natuurlijk essentieel. Op welke markt ga je je begeven? Wie zijn je opdrachtgevers? Hoe ziet je verhaal eruit? Wat zijn de precieze behoeften van je cliënten? Aan de ene kant is het zaak om krachtig te zijn in je keuzen en je uitstraling en heel duidelijk te maken aan de buitenwereld wie je bent. Aan de andere kant is het belangrijk om je naar opdrachtgevers op te stellen als partner en de kracht van je deskundigheid in te zetten om een brug te slaan tussen opdrachtgever en cliënt. Op deze manier ontwikkel je loyaliteit en betrokkenheid bij je opdrachtgever. Dat betekent dat Pameijer naar buiten moet met al haar deskundigheid en haar ondernemersgeest! De opgave is nu vooral om alle krachten goed te bundelen en richting te geven.

8 14 het portret Marian van Zweeden is sinds 15 juni officieel ZZP-er, Zelfstandige Zonder Personeel. Ze is zowel kapster als pedicure en heeft in haar eigen huis twee kamers smaakvol ingericht met alle benodigde uitrusting. De wanden hangen vol met ingelijste diploma s. Marian runt haar zaak vooralsnog met goedkeuring en ondersteuning vanuit het UWV, ze heeft meerdere beperkingen en redt het niet altijd zonder zorg of uitkering. het portret 15 Marian van Zweeden Ze is spastisch aan de linkerkant, was een paar keer opgenomen in de psychiatrie en twee jaar geleden bleek tot haar schrik ook nog dat ze een lichte verstandelijke handicap heeft. Maar het eerste wat je aan Marian opvalt is haar tomeloze energie. Vol trots praat ze over haar opleidingen en haar werk, over haar klanten, over alle plannen die ze ook nog heeft. Haar geheim? Ik heb onwijs veel geduld en doorzettingsvermogen, zegt ze er zelf over. Het bewijs zie je overal in haar woning. De kapperij was mijn eerste liefde, vertelt Marian, daar ben ik in 2000 mee begonnen. Het knippen zelf gaat mij heel goed af, maar de opleiding was niet gemakkelijk. Ik heb altijd al moeite met leren gehad, het duurt lang voordat ik iets onthoud en mijn opleiding aan de kappersacademie heeft ook een jaar extra gekost omdat mijn eerste man destijds overleed. Maar ik geef niet op. Door veel op te schrijven en te herhalen, lukt het mij allemaal toch. Toen ik aan de slag wilde, liep ik wel tegen allerlei zaken aan. Bij kapsalons hielden ze bijvoorbeeld altijd de boot af en een eigen zaak beginnen bleek erg lastig. Ik heb via Bureau Begeleid Werken nog twee jaar als kapster gewerkt bij Zorg & Welzijn, maar toen kon ik het niet langer aan om met ernstig zieke mensen te werken. Op advies van anderen ben ik daarom ook pedicure gaan doen. Eerst had ik daar niet zoveel zin in, maar ik ben het steeds leuker gaan vinden. Ik ben een echt mensenmens, de omgang met anderen, de gezelligheid, is voor mij heel belangrijk in het werk. Marian is ondertussen wel steeds blijven knippen, ze komt regelmatig langs op een aantal activeringscentra (sociale psychiatrie) van Pameijer. Daar heeft ze erg veel plezier in. Maar de wens om een eigen zaak te beginnen is altijd blijven kriebelen. Een paar jaar geleden heb ik dat voor het eerst aangekaart bij het UWV, toen is het om verschillende redenen

9 16 het portret 17 Ik ga er in ieder geval helemaal voor, met wilskracht kun je ook heel ver komen weet ik uit eigen ervaring maar al te goed. nog spaak gelopen. Maar toen ik op mezelf kwam te staan Marian is onlangs gescheiden, redactie heb ik alles op alles gezet om het toch voor elkaar te krijgen. Ik heb bij het UWV moeten praten als brugman om toestemming te krijgen, maar met een nieuwe begeleider is het gelukt. Er komt natuurlijk ontzettend veel bij kijken, met name op het gebied van boekhouding. Daar krijg ik gelukkig ondersteuning bij. Omdat ik een uitkering heb, word ik er zelf niet veel wijzer van hoor. Ik mag elke maand maar 200 euro zelf houden, waarvan ik dan ook nog eens allerlei bijkomende kosten zelf moet betalen. Maar geld is niet het belang rijkste. Eigen baas zijn is super. Sinds een aantal maanden ontvangt Marian nu dus ook klanten thuis. De ene week is het drukker dan de andere, maar de zaak loopt al behoorlijk goed. Ik heb ondertussen ruim 90 mensen in de computer staan, waarvan denk ik een stuk of dertig vaste klant zijn. Mensen komen op allerlei manieren aan mijn adres. Ik heb veel flyers verspreid die liggen onder andere bij de apotheek, bij de huisarts, bij Pameijer en andere zorginstellingen en ik had natuurlijk al een eigen netwerkje. Maar ik heb bijvoorbeeld ook klanten gekregen toen ik meedeed aan de voetenweek van Provoet. Aan zo n gratis voetencheck hou je weer een paar nieuwe klanten over, die ook weer mensen kennen, en zo rolt het balletje verder. Soms weet ik niet wat me overkomt. En gelukkig krijg ik erg veel leuke en tevreden reacties. Iemand die zegt dat ze mij voor altijd als kapster wil houden bijvoorbeeld. Hoewel de financiële afwikkeling van haar scheiding wat onzekerheid voor de zaak met zich meebrengt, ziet Marian de toekomst duidelijk met veel (ondernemings)zin tegemoet. Ik wil nog een heleboel. Als kapster moet je sowieso bijblijven, maar nieuwe dingen leren, zoals de theorie van het haarverven, lijkt me ook erg leuk. Voor de pedicure ben ik ook nog met van alles bezig. Omdat de eisen daarvoor verzwaard zijn, moet ik bijvoorbeeld wel een opleiding medisch pedicure volgen. Anders mag ik mensen met aandoeningen als reuma of diabetes niet meer behandelen. Verder wil ik ook graag manicure gaan doen. Dit kost natuurlijk allemaal nogal wat, maar daar laat ik me niet door weerhouden. Het mooiste zou zijn als ik zelf zoveel ga verdienen dat ik het UWV niet meer nodig heb. Ik weet van mezelf dat ik talent voor het werk heb, het is alleen een beetje afwachten of mijn lijf het ook aankan. Ik ga er in ieder geval helemaal voor, met wilskracht kun je ook heel ver komen weet ik uit eigen ervaring maar al te goed. «

10 18 agenda column 19 uit de uitagenda Vanuit Pameijer worden regelmatig activiteiten en evenementen georganiseerd die toegankelijk zijn voor het grote publiek. Dat kan iets cultureels zijn, of bijvoorbeeld een open dag of een gezamenlijke activiteit. Het ontmoeten en slechten van grenzen staat daarbij voorop en tegelijk kunnen bezoekers met eigen ogen zien waartoe mensen met een beperking allemaal in staat zijn. We hebben besloten om voortaan een kleine greep uit geplande activiteiten in Partners op te nemen. Uiteraard ontvangen wij van medewerkers en cliënten graag aankondigingen van zulke gebeurtenissen. Voorwaarde is wel dat ze voor publiek toeganke - lijk zijn, Partners richt zich ook voor een belangrijk deel op de omgeving. Puur interne aangelegenheden willen we voortaan zoveel mogelijk via interne (online) kanalen communiceren. tot 3 januari 2013 Geschonden, Getroffen Atelier Herenplaats Om de twee jaar nodigt Galerie Atelier Herenplaats een gastcurator uit om een expositie samen te stel len. Dit jaar is Hugo Borst, de veelzijdige schrijver en chro ni queur van de Rotterdamse samenleving, gastcurator. Hij laat werk zien van de jonge Rotterdammer Bob Verheyden (1924), die zich tijdens de tweede wereldoorlog ontwikkelde tot kunstenaar maar helaas een maand voor de bevrijding stierf. Van hem worden na 65 jaar prachtige studietekeningen geëxposeerd, samen met werken van twee jonge Rotterdamse kunstenaars van Atelier Herenplaats, Wendell Kherwen McIntosh en Marco Barbier, door wier werk Hugo Borst getroffen werd. voor meer informatie: atelier@herenplaats.nl 12 december t/m 13 januari In de rooie molen Theater Maatwerk Theater Maatwerk maakt al meer dan twintig jaar theatervoorstellingen met acteurs met een verstandelijke beperking. Naast binnenvoorstellingen worden ook uitbundige straatvoorstellingen gemaakt. Daar mee reist het theater door heel Europa. In december en januari wordt in het eigen theater een nieuwe productie gespeeld, In de rooie molen. Wie wil weten wat zich allemaal achter de schermen van de nachtclub afspeelt, kan zich vanaf 12 december laten verrassen. Op de website van Theater Maatwerk is altijd een actueel overzicht van het programma te vinden. voor meer informatie: info@theatermaatwerk.nl Laat duizend vensters opengaan. Hoewel heel veel mensen hun uiterste best doen het leven van Henri een man met een meervoudig verstandelijke beperking zo leuk mogelijk te maken, blijft hij toch in grote mate afhankelijk van de mensen om hen heen. En hij heeft maar een beperkt sociaal netwerk. Eigenlijk alleen zijn zus en zwager. En tijd investeren om zijn leven leuker te maken, die is er wel, maar beperkt Sinds kort heeft Henri een eigen touchscreencomputer. Met een speciaal programma kan hij zelf foto s kijken en muziek luisteren. Via Facebook krijgt hij ook de foto s van zijn zus te zien. Hij kan nu op een moment waar hij zelf voor kiest, in een omgeving die hij kent, kiezen wat hij wil gaan doen. Hij heeft ineens mogelijkheden gekregen om zelfstandig zijn vrije tijd in te vullen. Henri leeft er duidelijk van op. De zus van Henri maakt nu dagelijks een deel uit van zijn leven, zonder dat dat een enorme investering is, de foto s op Facebook plaatst ze toch al. En ook de bezoekjes aan Henri zijn een stuk leuker: ineens hebben ze meer om elkaar te laten zien, iets om samen te delen. Henri is nu minder afhankelijk en kan zonder zijn stoel te verlaten ook buiten zijn woning gaan om dingen te beleven. Dit is een simpel voorbeeld hoe sociale media een bijdrage kunnen leveren aan kwaliteit van bestaan. Ook voor mensen met een licht verstandelijke of psychiatrische beperking kunnen sociale media een bijdrage leveren aan kwaliteit van bestaan. En ik heb de afgelopen maanden gemerkt dat veel begeleiders binnen Pameijer hier al aardig mee op dreef zijn. Er zijn talloze voorbeelden en mooie ervaringen. Deel ze met elkaar! Iedereen werkt hard, krijgt zijn werk soms moeilijk gedaan binnen de uren die er voor staan en door verhalen met elkaar te delen weet je weer waar het om gaat, waar je het voor doet. door Sanne van der Hagen Sanne van der Hagen heeft in 2012 zeven trainingen sociale media & ict-toepassingen gegeven binnen Pameijer. Sanne is werkzaam voor Noxqs Zorginnovatie (spreek uit: No excuse) mediawijsheid

11 20 beeldverhaal beeldverhaal 21 Mansah Kalyaan is een enthousiaste jonge vrouw die vanaf april 2011 werkzaam is op activeringscentrum de Passage. Begin dit jaar kwam de vraag wie er behoefte zou hebben aan een beeldhorloge. De begeleiders dachten meteen aan Mansah. een v era dem i ng voor mansah Mansah heeft moeite met het tijdsbesef en was voor een heleboel dagelijkse hande lingen afhankelijk van het geheugen van de begeleiding en haar ouders. Dit leverde veel spanning op, want wanneer is het nu de juiste tijd om je pillen in te nemen als je niet kan klokkijken? Sinds Mansah een beeldhorloge gebruikt is ze gegroeid van een afhankelijke vrouw naar iemand die alles zelf kan onthouden.

12 22 beeldverhaal beeldverhaal 23 Mansah was dolblij toen haar werd voorgesteld een beeldhorloge te gaan gebruiken. Het beeldhorloge is een klein beeldscherm om de pols dat je via een helder pictogram of tekstje herinnert aan de activiteiten die op je agenda staan. Heel handig voor mensen die minder gevoel voor tijd hebben en wel wat ondersteuning kunnen gebruiken om hun dag te structureren.

13 24 beeldverhaal 25 Het beeldhorloge is een verademing voor Mansah. In een korte periode is ze enorm gegroeid van een afhankelijke vrouw naar iemand die nu alles zelf kan onthouden. Ze is erg trots op het horloge en maakt er elke dag gebruik van, zowel op werk als thuis.

14 26 beeldverhaal beeldverhaal 27 De dagelijkse strijd die haar ouders moesten voeren, zodat Mansah haar tanden ging poetsten, was in één dag veranderd. Mansah haar beeldhorloge gaat nu af en ze doet wat er in staat. Haar ouders zijn opgelucht dat zij Mansah daar niet meer op hoeven aan te spreken. «

15 HET DILEMMA VAN het dilemma van 29 Theo Blom, voorzitter van de Centrale Verwantenraad GZ van Pameijer, ziet in de Wmo weinig lichtpunten voor de klant. De Wmo is toch in de eerste plaats een ordinaire bezuinigingsoperatie, waarbij het maar de vraag is in hoeverre gemeenten toegerust zijn om hun nieuwe taken goed uit te voeren. Hebben ze voldoende kennis in huis om te beoordelen wat er precies nodig is en bij wie ze dat het beste kunnen krijgen? Is er een goed gemeentelijk bestek? Er dreigt ook een hoop nieuwe bureaucratie, allemaal extra werk waar de klant vaak niet beter van wordt. Al die registratie en verantwoording met een beetje humor kun je ook zeggen: meten is zweten. En er dreigt ook rechtsongelijkheid. De ene gemeente biedt meer of andere ondersteuningsmogelijkheden dan de andere, het hangt er maar van af waar je woont dus. Theo BLOM Maar Pameijer kan er zich natuurlijk niet aan onttrekken en moet zeer alert zijn. Anders kunnen ze over drie jaar de tent wel sluiten. Teveel op kwaliteit inzetten is helaas niet wijs, dat is wel een duivels dilemma. Je zult een goede balans tussen prijs en kwaliteit moeten vinden. Hetzelfde geldt voor een aantal inhoudelijke keuzes. Het is niet ondenkbaar dat je door de gemeenten wel gedwongen wordt om bijvoorbeeld voorzieningen voor meerdere doelgroepen tegelijk te treffen. Misschien is daar ook wel iets voor te zeggen, maar je verliest dan wel je eigen beleidsvrijheid. Zo zijn er allerlei lastige keuzes te maken. Mijn belangrijkste advies zou in ieder geval zijn: schoenmaker blijf bij je leest. Je kunt altijd met andere partijen samenwerken, maar jezelf in hele nieuwe bochten wringen lijkt me niet slim. «