Zittingsdocument B7-0000/2013 ONTWERPRESOLUTIE. naar aanleiding van vraag voor mondeling antwoord B7-0000/2013

Transcriptie

1 EUROPEES PARLEMENT Zittingsdocument B7-0000/2013 ONTWERPRESOLUTIE naar aanleiding van vraag voor mondeling antwoord B7-0000/2013 ingediend overeenkomstig artikel 115, lid 5, van het Reglement over ondervoeding van kinderen in ontwikkelingslanden (2013/2992(RSP)) Eva Joly namens de Commissie ontwikkelingssamenwerking RE\ doc PE v01-00 In verscheidenheid verenigd

2 B7-0000/2013 Resolutie van het Europees Parlement over ondervoeding van kinderen in ontwikkelingslanden (2013/2992(RSP)) Het Europees Parlement, gezien de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens van 1948 en in het bijzonder artikel 25 dat het recht op voeding erkent als onderdeel van het recht op een behoorlijke levensstandaard, gezien het Internationaal Verdrag inzake economische, sociale en culturele rechten, en in het bijzonder artikel 11 dat "het recht van een ieder op een behoorlijke levensstandaard" erkent, "daarbij inbegrepen toereikende voeding", evenals "het fundamentele recht van een ieder gevrijwaard te zijn van honger", gezien het in 2009 aangenomen facultatief protocol bij het Internationaal Verdrag inzake economische, sociale en culturele rechten dat het recht op voeding op internationaal niveau afdwingbaar maakt, gezien het Verdrag inzake de rechten van het kind, in het bijzonder artikel 24, lid 2, onder c), en artikel 27, gezien de verklaring betreffende mondiale voedselzekerheid op de wereldvoedseltop van de FAO in Rome in 1996, gezien de richtsnoeren betreffende het recht op voedsel, die in 2004 door de FAO werden aangenomen, en die staten een leidraad bieden met betrekking tot de vraag hoe aan de verplichtingen inzake het recht op voedsel moet worden voldaan, gezien de millenniumdoelstellingen voor ontwikkeling, en in het bijzonder doelstelling 1 betreffende het uitbannen van extreme armoede en honger voor 2015, en doelstelling 4 betreffende het verminderen van kindersterfte, gezien het voedselbijstandsverdrag dat in 2012 werd aangenomen, gezien de mededeling van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad over humanitaire voedselhulp (COM(2010)0126), gezien de mededeling van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad getiteld "Een EU-beleidskader voor steun aan ontwikkelingslanden bij de aanpak van voedselzekerheidsproblemen" (COM(2010)0127), gezien de mededeling van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad getiteld "De EU-aanpak inzake weerbaarheid: lessen uit de voedselzekerheidscrises" (COM(2012)0586, PE v /6 RE\ doc

3 gezien de mededeling van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad getiteld "Betere voeding voor moeders en kinderen in het kader van de buitenlandse hulp" (COM(2013)0141), gezien zijn resolutie betreffende een EU-beleidskader voor steun aan ontwikkelingslanden bij de aanpak van voedselzekerheidsproblemen (P7_TA(2011)0410), gezien zijn resolutie over de EU-aanpak inzake weerbaarheid en het beperken van het risico op rampen in ontwikkelingslanden: lessen uit de voedselzekerheidscrises (2013/2110(INI)) van 18 december 2013, A. overwegende dat nog altijd een miljard mensen honger lijdt en dat ten minste 225 miljoen kinderen in de wereld van jonger dan vijf jaar kampen met acute en chronische ondervoeding, van wie naar schatting jaarlijks 2,6 miljoen in ontwikkelingslanden overlijden; B. overwegende dat ondervoeding volgens de WHO veruit de belangrijkste oorzaak is van kindersterfte en 35 % van de ziektelast bij kinderen jonger dan vijf jaar veroorzaakt; C. overwegende dat de voeding van kinderen van vijf jaar en jonger sterk afhankelijk is van de voedingstoestand van hun moeders gedurende de zwangerschap en borstvoeding; D. overwegende dat ondervoeding tevens de oorzaak is van morbiditeit en verlies van productiviteit, alsook een belemmering vormt voor sociale en economische ontwikkeling in ontwikkelingslanden; E. overwegende dat als gevolg van de effecten van klimaatverandering op de landbouwproductie en derhalve op voeding het aantal ondervoede kinderen naar verwachting zal toenemen; F. overwegende dat regeringen tijdens de wereldvoedseltop in 1996 het recht op voedsel opnieuw hebben bevestigd en zichzelf hebben verplicht het aantal mensen dat honger lijdt en ondervoed is voor 2015 te halveren van 840 tot 420 miljoen; overwegende echter dat het aantal mensen, met name kinderen, dat honger lijdt en ondervoed is de afgelopen jaren is gestegen, hoofdzakelijk als gevolg van de voedselcrises in 2008 en 2011; G. overwegende dat verschillende internationale rechtsinstrumenten het recht op voedsel koppelen aan andere mensenrechten zoals het recht op leven, het recht op inkomsten, het recht op gezondheid, het recht op eigendom en het recht op water; H. overwegende dat het recht op voedsel en goede voeding voor iedereen van cruciaal belang is voor de verwezenlijking van de millenniumdoelstellingen voor ontwikkeling; overwegende dat voeding is gekoppeld aan de meeste, zo niet alle, millenniumdoelstellingen voor ontwikkeling die op hun beurt onderling sterk verweven zijn; I. overwegende dat internationale organisaties geregeld bevestigen dat de huidige voedselproductie toereikend is om de gehele wereldbevolking te voeden en dat RE\ doc 3/6 PE v01-00

4 ondervoeding van kinderen derhalve veeleer een probleem van voedseldistributie en/of armoede is; 1. wijst erop dat er talrijke oorzaken zijn voor de ondervoeding van kinderen, waarvan de meeste het gevolg van menselijk handelen en derhalve te voorkomen zijn, variërend van een ongelijke verdeling en/of een niet duurzaam gebruik van middelen tot discriminatie van vrouwen en kinderen, een slechte gezondheid als gevolg van gebrekkige gezondheidszorgstelsels en een gebrek aan bestuur; 2. benadrukt dat overheden de drie dimensies van het recht op voedsel moeten waarborgen: beschikbaarheid, dat wil zeggen ofwel de mogelijkheid om voedsel rechtstreeks te verkrijgen uit landbouwgrond of andere natuurlijke hulpbronnen ofwel de mogelijkheid van goed functionerende distributie-, verwerkings- en marktsystemen; toegankelijkheid, dat wil zeggen de garantie van zowel economische als fysieke toegang tot voedsel; geschiktheid, dat wil zeggen dat het voedsel veilig dient te zijn en dient te voldoen aan de voedingsbehoeften van iedere persoon, waarbij rekening wordt gehouden met leeftijd, leefomstandigheden, gezondheid, beroep, geslacht, cultuur en godsdienst; 3. herhaalt nogmaals dat de aanpak van ondervoeding van kinderen en moeders een gecoördineerd optreden vergt van een aantal sectoren die van invloed zijn op ondervoeding, zoals gezondheid, onderwijs, landbouw, water en sanitaire voorzieningen, en dringt er bij de Commissie en de lidstaten op aan consistente ontwikkelingsstrategieën voor de lange termijn vast te stellen; 4. prijst de verbeteringen die de afgelopen jaren zijn bewerkstelligd met betrekking tot de bestrijding van ondervoeding van kinderen, zoals blijkt uit de indicatoren inzake de vooruitgang bij de verwezenlijking van de eerste millenniumdoelstelling van ontwikkeling; is evenwel van mening dat het aantal kinderen dat sterft of lijdt aan ondervoeding nog steeds hoog is en dat dit bijdraagt aan de instandhouding van de vicieuze cirkel van armoede en honger; 5. benadrukt in dit verband dat de strijd tegen ondervoeding van kinderen en het verschaffen van universele toegang tot toereikende voedzame voeding een van de belangrijkste doelstellingen van de agenda voor de periode na 2015 moet blijven; 6. beschouwt de vermindering van middelen voor landbouw in het kader van het 10e EOF in vergelijking tot het 9e EOF als een vergissing; doet derhalve een dringend beroep op de Raad om dit in beraad te nemen en corrigerende maatregelen te nemen met het oog op het 11e EOF; 7. is ingenomen met het stappenplan "Scaling Up Nutrition" (SUN) ("voeding op een hoger plan") dat door het permanente voedingscomité van de Verenigde Naties (UNSCN) is ontwikkeld om de verbetering van voeding te versnellen, met name in landen die op dit gebied met grote problemen kampen, met de deelname van diverse belanghebbenden waaronder VN-agentschappen met een mandaat op het gebied van voeding; dringt er bij de Commissie en de lidstaten op aan de in SUN opgenomen beginselen toe te passen; 8. benadrukt dat vrouwen een cruciale rol vervullen met betrekking tot de voeding van kinderen en de voedselzekerheid door middel van borstvoeding, de productie, aankoop en PE v /6 RE\ doc

5 bereiding van voedsel en verstrekking ervan aan het gezin, zorg voor kinderen en zieken en het waarborgen van hygiëne; herinnert eraan dat vrouwen verantwoordelijk zijn voor 80 % van de landbewerking in Afrika, hoewel zij nog steeds slechts zelden in de positie verkeren om het land dat zij cultiveren ook in hun bezit te hebben; dringt er in dit verband op aan de genderdimensie en de bevordering van zelfredzaamheid van vrouwen op te nemen in alle beleidsmaatregelen die zijn gericht op de bestrijding van ondervoeding; 9. benadrukt dat ondervoeding van zwangere vrouwen verschrikkelijke gevolgen heeft voor zuigelingen, en de toekomstige ontwikkeling van het kind op onomkeerbare wijze kan belemmeren; dringt er in dit verband op aan bijzondere aandacht te besteden aan de bescherming van de gezondheid en rechten van vrouwen; 10. benadrukt dat ondervoeding van kinderen hoofdzakelijk voorkomt in ontwikkelingslanden met een overwegend rurale bevolking en met een sterke landbouwsector; is bijgevolg van mening dat een van de belangrijkste methoden om honger onder kinderen uit te roeien gelegen is in landbouwbeleid en -hervormingen die erop zijn gericht kleinschalige boeren in staat te stellen op een doeltreffendere en duurzamere manier te produceren teneinde voldoende voedsel voor henzelf en hun families te waarborgen; 11. benadrukt dat het onvermogen om ondervoeding van kinderen tijdig aan te pakken een bedreiging kan vormen voor alle dimensies van de menselijke ontwikkeling, de nationale gezondheidszorguitgaven kan doen toenemen en de sociaaleconomische ontwikkeling van ontwikkelingslanden kan belemmeren, hetgeen voor deze landen leidt tot economische verliezen van naar schatting 2 % tot 8 % van hun bbp; 12. herinnert eraan dat de zogeheten verborgen honger, dat wil zeggen een tekort aan vitaminen en mineralen in het dieet van kinderen, kan leiden tot lichamelijke en intellectuele groeiachterstanden bij kinderen; 13. wijst erop dat ondervoeding van kinderen niet alleen voortvloeit uit een tekort aan voedsel en een gebrek aan infrastructuur, maar ook uit problemen met betrekking tot de voedseldistributie, ontoereikende toegang tot voedsel en een gebrek aan koopkracht, hoofdzakelijk als gevolg van speculatie met grondstoffen; 14. erkent dat verbeteringen met betrekking tot de voeding van kinderen en moeders en voedselzekerheid in het algemeen afhankelijk zijn van doeltreffend en gecoördineerd optreden met betrekking tot een aantal beleidsterreinen en sectoren, met inbegrip van doeltreffende en duurzame plattelandsontwikkeling, evenals beleid inzake het gebruik van land en water, toereikende gezondheids- en sanitaire voorzieningen, de bescherming van het zeeleven en andere ecosystemen en biodiversiteit, beperking van de ontbossing en de klimaatverandering, aanpassing aan en beperking van het risico op rampen, duurzame productie en consumptie, duurzame en veilige toegang tot energie, handel, visserij, sociale inclusie en behoorlijk werk; 15. dringt er bij de Commissie en de lidstaten op aan voeding in al hun ontwikkelingsbeleidsmaatregelen op te nemen, teneinde voeding te beschermen en te bevorderen en van lokaal tot mondiaal niveau een alomvattende benadering te waarborgen; verzoekt de Raad en de Commissie om, indien nodig, prioriteit te geven aan voeding als een kerndoel voor ontwikkeling in het kader van de instrumenten voor RE\ doc 5/6 PE v01-00

6 ontwikkelingssamenwerking, met name het 11e EOF en het nieuwe financieringsinstrument voor ontwikkelingssamenwerking (DCI); 16. benadrukt dat ontwikkelings- en noodprogramma's met het oog op een grotere doeltreffendheid nauw aan elkaar gekoppeld moeten zijn, teneinde te anticiperen op voedselcrises en deze te voorkomen, de veroorzaakte schade te beperken en herstel te vergemakkelijken; 17. dringt er bij de regeringen van ontwikkelingslanden op aan een gunstig klimaat te creëren voor betere voeding voor kinderen door middel van een beter beleid, coördinatie tussen nationale plannen en strategieën inzake voeding en donorprogramma s, bestuur en verantwoordingsplicht ten aanzien van hun burgers; 18. dringt er bij de Commissie en de lidstaten op aan op de lange termijn financiële investeringen en middelen te mobiliseren voor voeding in samenwerking met actoren waaronder agentschappen van de Verenigde Naties, de G8/G20, opkomende landen, internationale en niet-gouvernementele organisaties, academische instellingen, maatschappelijke organisaties en de private sector, en daarnaast voeding aan te merken als een prioriteit voor innovatieve financiering; 19. verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad, de Commissie, de regeringen en parlementen van de lidstaten en het permanente voedingscomité van de Verenigde Naties (UNSCN). PE v /6 RE\ doc