Kort verslag Paas atb- week einde (1 april)_ 2013

Transcriptie

1 Kort verslag Paas atb- week einde (1 april)_ 2013 Goede Vrijdag 29 maart 2013 Na een hectisch weekje op het werk, staat er een familieweekend van op het programma. Vanaf 16:00 uur kunnen we in het onderkomen, dat Gert op aanraden van Angelique heeft geregeld. Coo in de Ardennen is dit jaar de bestemming. Echter voor het afreizen eerst het gebruikelijke pakken.. De dag er voor nog snel de dakkoffer opgehaald, wat geen overbodige luxe bleek met de pruttel van twee fietsers en twee kleine kids. Na de lunch vertrokken we richting België, waar we na een rit met af en toe sneeuw en een kleine file snel Luik passeerden. Vanaf dat moment kreeg ik mijn bedenkingen of we de ski s niet beter mee hadden kunnen nemen. Regelmatig reden we langs bergflanken die bedekt waren met sneeuw. Ach dat loopt vast wel los. Het huis zelf was goed. Beneden prima, boven gedateerd maar functioneerde prima. Van de drie toiletten bleken er ander half kapot te zijn, maar ook dat was genoeg. Shop/Sop Zaterdag 30 maart km (1150hm) In de ochtend halen Marco (wie anders) en Marcel de broodjes, om gezamenlijk te gaan ontbijten. Tijdens het eten wordt snel besloten om een route van 37 km te gaan biken. Niet eens zo n lange afstand, maar we kunnen altijd nog kijken of we er een korte achter aan knopen. De dames kiezen voor een dagje shoppen in in Luik, terwijl wij gaan soppen in de drek. Dit jaar starten alle routes vanuit het huis, wat ideaal is. Op de kaart gekeken slingert de route binnen een straal van 3,5km rondom het huis. Omdat de routes van internet komen, is het altijd lastig om vooraf te bepalen hoe de route loopt. In dit geval loopt de route letterlijk. Na een kort stukje langs het stuwmeer van Coo, moeten we namelijk gelijk op de eerste serieuze klim uit het zadel en te voet verder. Afhankelijk van de eigen fiets-skills stapt de een sneller weer op dan de ander. We maken de lus rondom het meer af en staan weer op ongeveer 300meter van ons huis, wat volgens mij niemand echt door heeft gehad. Kort daarna volgt een geleidelijke klim door het bos, waar we geregeld geroep horen. In eerste instantie een beetje onduidelijk, maar als snel zien we enkele jagers met geladen geweer die het wild staan op te wachten. Geeft best een opgejaagd gevoel, als je door een jachtgebied fietst. De klim gaat verder en zigzagt steeds verder weg van de jagers, om uiteindelijk in het eerste serieuze sneeuwveld te komen. Regelmatig groeperen we weer, om snel weer verder te gaan om het niet te koud te krijgen. Nu we boven zijn, maken we ons op voor een prachtige afdaling. Veel rosten en water, maakt het afdalen lastig. Dit water is allemaal afkomstig van het sneeuw dat aan de noordkant nog in de bossen ligt en prachtige plaatjes oplevert. Bijna onderaan is een beekje met een bruggetje, echter dit laatste heb ik niet gezien, gewoon dwars door het water. Addie misschien wel, aangezien hij nog even stil ging staan in de beek om van de mooie omgeving te genieten.

2 Het klimmen werd elke keer bemoeilijkt door de nattigheid en losse ondergrond, maar boven kwamen we natuurlijk allemaal. Klimmen en ook technisch klimmen is prachtig werk. Een mooie inspanning leveren om elke keer weer een hindernis over te komen is erg mooi en maken de beloning van het afdalen zeker waard. Dit maal een wat breder pad, maar wel met diepere sporen, wat een enkel lid blijkbaar wel wat van dichterbij wil bekijken, kost je wel een winterbroek Op naar de koffie in Trois Pont. Addie splitst zich van de groep af en gaat terug naar (t)huis. Helaas ligt Trois Pont in het dal en beginnen we met een steile asfaltklim en zijn we gelijk weer warm. Blijkbaar zijn we koukleumen want vlak voordagtwe wegrijden uit het centrum zien we nog twee mensen in korte broeken. De klim is lang, maar brengt ons naar een erg mooie afdaling, niet enorm technische, maar wel weer door de prachtig natuur van de Ardennen. Beneden is een beekje en nu zie ik het bruggetje wel en rij daarover om weer aan de volgende klim te beginnen. Dit keer is een erg pittige lange klim, maar nu we weer wat meer aan het echte mountainbiken gewend zijn, gaan de meeste lastige passages ook weer wat makkelijker. Deze klim brengt ons naar een echt prachtige afdaling, mega veel water stroomde door een singletrackachtige pad naar beneden. Erg technische, met rotsige stukken, veel diepe sporen en had ik al gezegd dat er veel water naar beneden kwam? Niet iedereen zijn hobby en ondanks dat modder om de oren vloog, leek iedereen hier toch wel van te genieten. Hierna wederom klimmen over een lekker pad naar boven. Breed en erg geleidelijke stijging. Hier was al duidelijk te merken dat niet iedereen even fris meer was, maar dat is nou zo kenmerkend aan deze club, er wordt gewacht met een lach! Helaas dit keer een saaie afdaling over dikke keien, wat ooit een weg was of misschien nog een pad moet worden, maar niet echt uitdagend. Dat was wel de brug over de rivier waar we nu voor stonden. Beide kanten met hekken afgezet omdat er aan weerzijde stukken van de brug waren weggeslagen, hierdoor bleven er nog twee smalle richels over, maar dat weerhield ons er niet van om hier toch langs te gaan. Na het geklauter, konden we de grote weg oversteken om gelijk aan een nieuwe klim te beginnen. Een van de pittigste die we hebben gehad. Erg stijl en nat. De track ging recht naar boven, daar lag nog steeds sneew en was het behoorlijk koud mede door de wind. Twee wandelaars gaven nog de nodige aanmoedigingen, wat voor bijna iedereen niet voldoende was. Nog een afdaling tot in Trois Pont en daar besloten twee leden om de route af te maken en de rest via de weg terug te gaan en een autowasstraat te gaan zoeken. Marcel en ik maakte de route nog even af, want het was niet ver meer. Ver niet, hoog wel. Tussen twee tunneltjes door lag een klein weggetje, welke ons naar de meest technische klim van de dag bracht. Over een zo genoemde rockgarden moesten we naar boven fietsen en regelmatig ging er een voetje aan de grond. Erg mooi, boven aangekomen liep de weg ook nog even verder om hoog, en konden we even later beginnen aan de laatste afdaling richting Coo. Na 38km soppen hadden we het allemaal wel gehad en gingen voldaan naar het avond eten. Gert had het koken samen met Rene K(lopper) goed onder contole en het duurde

3 niet lang voordat de eerste versnaperingen de keuken verlaten. De main course is dit keer een prima gevulde pasta maaltijd. Prima basis voor een fietser. Met het kaasplank toetje met port wisten de meeste wel raad, hoewel iedereen zich al smakelijk te goed hadden gedaan aan de pasta. (Short) Zondag 31 maart 2013; 18km, 410hm + 27km, 700 hm Voor zo ver ik had begrepen, zou de jeugd vandaag ook mee gaan, maar toen weer niet maar toch weer wel en uiteindelijk dus toch niet. Althans zo leek dat voor mij, tijdens het ontbijt dat Marco en Marcel hadden gehaald. Geen probleem, maar op basis daarvan hadden we besloten om eerst een route van 15km te doen, die weer in Coo uit kwam. Dit was de vaste blauwe route, waarna we perfect nog een route van 28km konden fietsen. Tja het nadeel van een huis aan een rivier, bleek natuurlijk wel weer op het moment dat we gelijk weer met een klim moesten beginnen. Vanuit het dorp eerst via de weg en daarna al snel over het spoor verder over een graffelpad. Hier ook mooie vergezichten. Na de klim was er al snel een mooie afdaling, maar ook hier weer verraderlijke keien en veel gladheid door water. Nog niet echt veel sneeuw, dus dat is al weer minder tricky. Uiteindelijk mogen we nog even door een beekje om weer aan een asfaltklim te kunnen beginnen. Dit verharde stuk houd wel wat langer aan, maar volgens mij vind iedereen dat wel prima. Via een scherpe linkse doordraaier, gaan we gelijk weer een modder pad in, dat door bosonderhoud volledig kapot is gereden. Ook hier is weer een prachtig vergezicht en blijkt dit de plek te zijn waar Addie zijn portefeuille met volledige inhoud verliest, aan het eind van de route merkt hij dit op, gaat samen met René K(lopper) terug en vind het onaangeroerd terug. Blijkbaar niet zo veel gekken aan het mountainbiken We snijden en heel klein stukje van de blauwe route af en fietsen langs twee kanten prikkeldraad. Doordat het zo glad en stijl is, moet iedereen hier, door eigen of andermans (on)kunde af, maar uiteindelijk mogen we wel weer afdalen. Een erg snelle afdaling, met hier en daar een beste kei brengt ons beneden bij de rivier. Nadat iedereen Tristan nog van wat tips moest voorzien, vervolgen we ons pad lang een prachtige boogbrug, die uit het niets opdoemt. Daar onder door en vervolgens een mooie klim die in het begin stijl was, maar daarna erg geleidelijk om hoog liep. Daarboven mist Addie zijn portefeuille en splitsen de eerste twee zich af van de groep. De afdaling brengt ons in Plopsaland waar Boemba nog even besmeurd wordt door Marcel. Deze dag zijn Janet en ik samen mee, omdat een paar meiden en moeders bereidt waren om op onze kids te passen, waarvoor nogmaals onze dank! Hierdoor leek het ons niet verstandig om in het huis te gaan lunchen/koffie te drinken, want ik weet niet of de kids dat zouden pikken. Na pasta, pannenkoek, taart of wafel, laait de discussie op of er gekozen moet worden voor de Ronde van Vlaanderen of dat we nog 28km extra gaan rijden. Voor Janet, Marcel en mij geen twijfel, maar bij de rest ook niet meer als blijkt dat de 28km

4 te lang zijn om het einde van de ronde van Vlaanderen te kunnen zien. Met zijn drieën blijven we over (watjes).. We beginnen koud aan de route, als we direct een lastige trap naar boven moeten hebben. Niet zo lang, maar wandelaars waarschuwden al dat het nog even kon gaan duren. De trap hield wel op, maar de singletrack was te stijl met de veel rotsen. Jammer, maar na ruim 20 minuten sjouwen, komen we eindelijk boven. Hier raken we het pad volledig kwijt, althans dat zal er vast geweest zijn voordat er aan bos onderhoud werd gedaan. Na een paar honderd meter wild fietsen, wat best gevaarlijk is in het jachtseizoen, komen we weer op de track. Hoewel we al regelmatig wat sneeuw hadden gezien, bleken we nu toch echt aan de sneeuwkant te zitten van de bergen. Kilometers met sneeuw wisselen zich af met natte en halve rivier afdalingen. De eerst afdeling duurt vrij lang en lijkt zelfs langs een soort van skipiste gaan. Een prachtig uitzicht en daarna een hele lange sneeuwafdaling met veel opgevroren sporen. Hier verspert een boomstam de weg en proberen we er om heen te fietsen. Geen probleem, maar daarna wel graag gewoon afstappen en niet omvallen zoals Janet deed. De afdaling ging verder uiteraard, daarna mocht weer geklommen worden. Door het kleinere groepje hoefden we zo goed als niet te wachten, waardoor het tempo er goed in zat. Ook reden we veel in de sneeuw in dichte dennenbossen, afgewisseld met een singletrack. Echt prachtig en het weer was ook nog prima. De afdaling was nu voor de verandering weer eens zonder sneeuw, maar wel hobbelig. Na een haakse rechtse, waren we nog niet KO, maar kwamen wel bij een beekje uit. Daar was Marcel reeds aan het wachten en dacht Janet dat ze wel door de beek kon fietsen. Helaas viel ze deels in het water, maar kon haar weg goed vervolgen. Deze beklimming was een hele bijzondere. In het begin al zeer stijl naar boven en gelijk weer met een laagje sneeuw. Deze beklimming was ook nog eens erg lang en we trokken verse bandensporen tussen de pootafdrukken van het wild. Hier was nog niemand geweest sinds de laatste sneeuwval. Hoe hoger we kwamen, des te meer sneeuw lag er. Op een gegeven moment lag er zeker 20cm en boven kon ik mijn fiets in de sneeuw neerzetten zonder dat deze omviel. Ondertussen reden we waarschijnlijk op een halfverharde weg, maar zeker weten doe ik het niet. De klim ging venijnig verder en de sneeuw maakte het ook nog eens erg zwaar. Via echte skipistes kwamen we eindelijk op een vlakker stuk. Nu volgde een afdaling door de verse sneeuw. Prachtig, maar mijn fiets had een andere weg in gedachten. Ik stapte uiteindelijk af aan de voorkant van mijn fiets, kon blijven staan, totdat ik een dauw in mijn rug kreeg van mijn fiets. Mooi voor over in de sneeuw dus. Erg mooi om in deze omstandigheden te fietsen, maar ook erg zwaar. We waren dan ook rond de 5 uur onderweg en moesten nog een stukje. We besluiten een heel klein lusje af te snijden en komen daarna weer op de route uit, wat een fietspad tussen rotswanden blijkt te zijn. Hier groeien ijspegels over de gehele wand, wat prachtige plaatjes oplevert. Via wat singletracks komen we in Staverlot uit, waar ik zelf een lekke band heb. Snel bandje wisselen en via de verharde weg en een fietspad weer verder, waarna we via Trois Pont weer in Coo uit te komen. Werkelijk een heroïsche tocht.

5 Het voordeel van langer fietsen is dat het biertje (aj, tripple) erg goed smaakt, maar verstandig wordt al snel gekozen voor een goede douche. De "vrouwen" hebben de tak (als je kookt voor 30 man, kan je niet meer spreken van een stokje) overgenomen van Gert en koken een heerlijke maaltijd, welke bestaat uit wat diverse kleine versnaperingen voor af, gevolgd door Pollo nog iets, er zaten in ieder geval boontjes en gebakken aardappeljes bij en afgesloten word met heerlijke taarten gebakken door jong en oud! (Natte) Maandag 01 april 2013; 19km, 460 hm. Tja, dag drie. Lekker met de kids, waarvoor het bedoeld is, naar Plopsaland en de watervallen geweest. Gewoon heel relaxed rond gelopen op een van de eerste aangenamere dag in De fietstocht met de kids heb ik dus niet mee gemaakt, maar er schijnt een aanvaring tussen een beekje en Addie en een striptease geweest te zijn. Omdat ik zelf niet mee kan, zet ik snel de GPS van mij op Gert zijn fiets, zodat hij hiermee kennis kan maken. Tot volgend jaar! Grt, Peter