andere houding en aanpak noodzakelijk Workshop crisiscommunicatie belicht beeldvorming rond calamiteiten Oefening met Dienst Gezondheid & Jeugd

Transcriptie

1 nieuwsbrief nr 31 uw veiligheid, onze zorg inhoud Ebola-verdenkingen zetten regio op scherp Toegenomen risico s maken andere houding en aanpak noodzakelijk Workshop crisiscommunicatie belicht beeldvorming rond calamiteiten Oefening met Dienst Gezondheid & Jeugd ODG adviseert burgemeester en leidt geneeskundige keten tijdens incidenten keten Bij grootschalige incidenten treedt de Operationeel Directeur GHOR (ODG) op als adviseur van de burgemeester in het Gemeentelijk of Regionaal BeleidsTeam. In Zuid-Holland Zuid vullen Annemarie Batenburg, Hans Janssen en Gert Lems de functie in piket in. Landelijk worden verschillende functiebenamingen gebruikt, dat geeft soms onduidelijkheid, leggen Annemarie, Hans en Gert uit. Wij delen met z n drieën de ervaring dat het vooral in warme situaties enorm helpt elkaar te kennen. Daarom laten we ons op deze plek graag zien. In de praktijk zeggen we trouwens meestal dat we leidinggeven aan de geneeskundige keten, dat begrijpt iedereen. Gert Lems adviseert als senior beleidsadviseur bij de GHOR ZHZ over vraagstukken en nieuwe ontwikkelingen op het gebied van veiligheid en (gezondheids)zorg. Annemarie Batenburg zorgt er als manager Bureau GHOR voor dat het team als expertisecentrum de geneeskundige keten adviseert over voorbereiding op rampen en crises en tijdens calamiteiten de geneeskundige hulpverlening coördineert. Hans Janssen is algemeen manager Ambulancedienst Zuid-Holland Zuid, 1 van de 25 Regionale Ambulancevoorzieningen (RAV s) in Nederland. Rond de 145 medewerkers werken vanaf posten in Dordrecht, Gorinchem, Klaaswaal, Meerkerk, Papendrecht en Zwijndrecht. Van links naar rechts: Gert Lems, Annemarie Batenburg en Hans Janssen. nieuwsbrief jaargang 12 1

2 Zorgvuldig afwegen De ODG adviseert de burgemeester over maatregelen en is eindverantwoordelijk voor het gezamenlijk optreden van de geneeskundige keten tijdens incidenten. We vormen de schakel tussen publieke gezondheid, geneeskundige en acute zorg en vormen een tandem met de Algemeen Commandant Geneeskundige Zorg. We beoordelen samen complexe gezondheidskundige vraagstukken en dilemma s. Daarbij moeten we verder kijken dan puur protocollen en procedures, alert zijn op alle aspecten van - publieke - gezondheid en aanvoelen hoe de samenleving kan reageren. Stel dat je bij een incident als Shell Moerdijk gezondheidskundig onderzoek uitvoert, dan heeft alleen dat feit op zich al impact op betrokkenen, media en de maatschappij. Daarom moet je verschillende factoren zorgvuldig afwegen. De kracht van een goed beleidsteam is dat je elkaar de juiste vragen stelt. Zo versterk je elkaar en kun je daadwerkelijk tot afgewogen adviezen en beslissingen komen. Onze rol beperkt zich overigens niet tot incidenten. Denk bijvoorbeeld aan ebola of ongevallen waarbij de brand al is geblust. Ook zulke gebeurtenissen vragen nog langere tijd om sturing, bijvoorbeeld op het gebied van psychosociale hulp. We nemen jaarlijks verschillende keren deel aan oefeningen en de landelijke ODG-intervisie. Hier worden we niet alleen opgeleid, getraind en bijgeschoold, maar delen we ook ervaringen met collega-odg s. Dat is heel waardevol en komt onze bijdragen op momenten dat het wordt gevraagd absoluut ten goede. column Brandveiligheid bij ouderen vraagt extra aandacht en inspanningen Nu de drempels van verzorgingshuizen in figuurlijke zin hoger worden en mensen langer zelfstandig thuis wonen, worden brandveiligheid en zorgcontinuïteit steeds belangrijkere onderwerpen. Goed nieuws is dat het belang wordt onderkend door betrokken partijen als zorgorganisaties, corporaties, brandweer en gemeenten. Kanttekening is dat momenteel vooral formaliteiten, zoals contracten, verduidelijking van wetten en regels aandacht krijgen, maar ook praktijkacties om de integrale aanpak handen en voeten te geven aandacht vragen, van voorlichting tot zorgcontinuïteit na calamiteiten. Daarbij volstaat het niet alleen te voldoen aan wettelijke bepalingen. Er moet meer zijn dan het Bouwbesluit. Van belang is aandacht voor wat betrokken organisaties ècht belangrijk vinden en wat zij willen en kunnen doen. Dit vergt gesprekken met elkaar, met bewoners en hun familie over zaken als morele verantwoordelijkheid, rollen en (on)mogelijkheden. Want wat behoort tot de eigen verantwoordelijkheid van bewoners? Welke rol spelen zorgverleners, maatschappelijke ondersteuners, verhuurders en hulpdiensten precies? Neem in dit proces mogelijke scenario s door, zet voorspelbare dilemma s, kosten en overige knel- en aandachtspunten op een rij en bekijk wie wat kan betekenen. Daarbij laten zich verschillende fases onderscheiden. De fase aan de voorkant, waarin onder meer de vraag speelt wie welke rol heeft bij preventie en bijvoorbeeld voorlichting hierover. Hebben we daarnaast allemaal hetzelfde beeld van zelfredzaamheid : welke risico s lopen de oudere bewoners en kunnen zij op tijd wegkomen? Wie bepaalt wat veilig genoeg is, wie signaleert onveiligheid bij bewoners; thuiszorgmedewerkers of woonconsulenten? Tijdens calamiteiten is vervolgens van belang wie wie informeert en dat hulpdiensten weten waar mensen met zorgbehoeften wonen. Als bewoners langere tijd uit huis moeten, wie coördineert het zorgaanbod dan, gemeente, corporatie, GHOR, de afzonderlijke zorginstellingen? En tot slot: wie zorgt ervoor dat de ervaringen en lessen de komende jaren in de sector onderling worden gedeeld? Hier ligt zeker een rol voor Brandweer Nederland, de GHOR en brancheorganisaties als Aedes en Actiz. Ontstaat duidelijkheid over antwoorden op deze vragen, dan is de weg vrij voor ontwikkeling van een gezamenlijke visie en lokale plannen. Zoals aangestipt is het positief dat betrokken partners zijn doordrongen van de noodzaak. Reacties via sociale media en de betrokkenheid tijdens de werkconferentie over zorgcontinuïteit (zie pagina 6 in deze nieuwsbrief) onderstrepen dat. De volgende vraag luidt: wie is nu aan zet om deze nieuwe keten van bewoner, gemeente, brandweer, corporatie en zorginstelling bijeen te brengen en de volgende stap te zetten? Hoewel ze hun handen vol hebben, onder meer aan de decentralisaties, pleit ik vanwege hun taken en verantwoordelijkheden voor een leidende rol voor de gemeenten. Gaan zij hierin mee en nemen zij daadwerkelijk het voortouw, dan kunnen we in mijn ogen een nieuwe belangrijke stap voorwaarts zetten om samen met de senioren de veilige leefomgeving te bieden waar zij recht op hebben. Marco Zannoni Directeur COT, Instituut voor Veiligheids- en Crisismanagement 2 nieuwsbrief jaargang 12

3 keten EVEN VOORSTELLEN: Heidi Wessel en Bea Rinke de Wit Heidi Wessel werkte onder meer bij de griffie van de gemeente Molenwaard. Sinds januari 2013 is ze secretaresse bij de afdeling bedrijfsvoering van de Veiligheidsregio ZHZ. En dat bevalt prima, vertelt ze. Het werk en de werkomgeving zijn leuk. Ik had al een tijdje het idee om er nog iets bij te doen. Toen op een gegeven moment de mogelijkheid ter sprake kwam om Operationeel Medewerker Sectie GHOR te worden, leek dat me gelijk leuk. Sinds half november heb ik om de vier weken een week piket. Als ik word opgeroepen bestaat mijn taak vooral uit loggen, bijhouden van acties die zijn uitgezet en van wie wat op welk moment doet. Ik heb eerder meegekeken met een systeemtest en een aantal weken geleden deed ik mee aan een behoorlijk omvangrijke oefening. Dan ervaar je waarvoor je bent opgeleid en waar het in de praktijk om gaat. Wat me opviel was de samenwerking tussen zoveel verschillende betrokkenen. Los van de ernst van de situatie kijk ik wel uit naar de eerste keer dat ik de theorie in de praktijk ga brengen. Ik ben al heel wat wijzer geworden over disciplines en de verschillende organisaties die hierin actief zijn en weet wat ik zelf moet doen, dus dat moet voor elkaar komen. Bea Rinke de Wit studeerde af bij het Crisis Onderzoeksteam dat werd ingezet bij de evaluatie van de Bijlmerramp. Daarna was ze actief in uiteenlopende projecten en managementfuncties, van geestelijke gezondheidszorg voor jeugdigen en verslavingszorg tot thuis- en ouderenzorg. Sinds 2 september werkt ze voor de GHOR ZHZ een jaar lang als projectleider Transitie in de Zorg en Zelfredzaamheid. Ik heb altijd interesse gehad in het samenspel van processen op het raakvlak van politiek, mensen, gezondheid en veiligheid en de gevolgen van maatregelen op verschillende niveaus, laat ze weten. De kunst is om een goede dynamiek tussen verschillende belangen en partijen te vinden. Het komende jaar staat voor mij in het teken van het doorgronden van de context, uitwisseling van kennis met betrokken partijen, termijnen afbakenen, onze gezamenlijke droom op het gebied van transitie van zorg ontwikkelen, doelen stellen, dillema s delen en binnen een jaar zorgen dat het onderwerp niet alleen op de agenda staat maar ook dat de eerste praktische, concrete stappen zijn gezet. De roadshows en de werkconferentie (zie elders in deze nieuwsbrief vanaf pagina 6) hebben er mede aan bijgedragen dat het onderwerp leeft en dat betrokken organisaties weten wat er speelt. Dat is een vruchtbare bodem om resultaten te boeken. nieuwsbrief jaargang 12 3

4 keten Oefening met Dienst Gezondheid & Jeugd in teken van kennismaking, regie, coördinatie en informeren Elk jaar leggen we ons OTO-jaarplan en dat van partnerorganisaties naast elkaar om te bekijken of gezamenlijk oefeningen mogelijk en nuttig zijn. Mede omdat de inhoudelijke verantwoordelijkheid voor specifieke taken op het gebied van publieke zorg bij de Dienst Gezondheid & Jeugd is belegd, was dit aanleiding voor een gezamenlijke oefening begin oktober, waarbij beide organisaties op volle sterkte meededen. Deze vorm en schaal waren uniek. Adviseur operationele voorbereiding Marco Heijstek van de GHOR ZHZ vertelt er meer over. Onderdeel van het programma was de speeddate. Medewerkers van beide organisaties leren elkaar op een leuke manier kennen. Niet alleen over hun functies, maar ook over de favoriete vakanties en voetbalclubs. Kennen en gekend worden draagt bij aan de samenwerking, zeker als dit hard nodig is tijdens crises. Tips Het oefenscenario bestond uit een internationale jamboree waarbij het norovirus uitbrak en zich snel over veel personen verspreidde. Er werd in volledig opgeschaalde vorm geoefend, van CoPI tot BT-niveau. De Dienst Gezondheid & Jeugd trainde het crisisteam in de samenwerking met de GHOR in de GRIP-structuur. Marco: Deze oefening geeft wederom het belang aan van tijdmanagement, het belang van delegeren en een strakke regie, heldere communicatielijnen met duidelijke afspraken en terugkoppelingen. Het is bij elke oefening goed om na te gaan wat het betekent als zo n scenario zich daadwerkelijk voordoet. Daarom heeft zo n groots opgezette oefening het bijkomend voordeel om met veel collega s te sparren, ideeën uit te wisselen, argumenten op tafel te krijgen en tips en tricks uit te wisselen. Wat is er nou mooier om dat met de inhoudsdeskundigen (de Dienst Gezondheid & Jeugd) en crisisorganisatie GHOR samen te doen. Kortom, een geslaagde dag die waarschijnlijk smaakt naar meer, bijvoorbeeld in specifieke themadagen. Workshop crisiscommunicatie belicht beeldvorming rond calamiteiten Halverwege november vond een workshop crisiscommunicatie plaats, waarbij praktische, theoretische kennis en mensenkennis centraal stonden. Deelnemers: de medewerkers crisiscommunicatie van de Dienst Gezondheid & Jeugd, crisiscommunicatie Veiligheidsregio ZHZ, de voorlichtingsfunctionarissen ROT, de hoofden sectie GHOR en gezondheidskundige adviseurs gevaarlijke stoffen. Op het programma: nadere kennismaking en presentaties van de Veiligheidsregio en de Dienst Gezondheid en Jeugd. OTO-adviseur Sander Zwanenburg belicht de workshop. Crisiscommunicatie speelt een belangrijke rol in de beeldvorming rond calamiteiten, legt Sander uit. Je kunt incidenten nog zo goed aanpakken, maar als je laat, onduidelijk of onvolledig bent met informeren en vergeet te vertellen wat je goed doet kan ten onrechte een negatief beeld blijven hangen. Omdat we ons daarin altijd kunnen verbeteren, hielden we voor de eerste keer een workshop als deze. Vertrouwen Belangrijk is vooral dat duidelijk is wie op welk moment verantwoordelijk is voor communicatie. Daarnaast moet je natuurlijk de feiten op een rij hebben, als betrokken organisaties multi geen tegenstrijdige boodschappen brengen en bij disciplinair incidenten zo vroeg mogelijk starten met informeren. Dat kan bijvoorbeeld betekenen dat je laat weten dat bepaalde informatie weliswaar niet direct, maar pas over een uur of over een dag bekend is en wordt gecommuniceerd. Dat je in ieder geval informeert over het proces draagt bij aan rust en vertrouwen bij pers en publiek en voorkomt speculaties en onduidelijkheid. De reacties van de deelnemers aan de workshop waren enthousiast, iedereen was er van overtuigd dat hier nog veel winst te behalen is. Er werden dan ook al snel ideeën geopperd en uitgewisseld om hier een vervolg aan te geven, waar we mee aan de slag gaan. 4 nieuwsbrief jaargang 12

5 Ebola-verdenkingen zetten regio op scherp keten Twee verdenkingen van ebola in de regio liepen met een sisser af. Maar de mogelijk eerste gevallen in Nederland veroorzaakten een storm in de nationale media en veel werk achter de schermen. Dat laatste was zeker niet voor niets, meent communicatie adviseur Nance de Graaf van de Dienst Gezondheid & Jeugd: Dit was een goede oefening en de beste voorbereiding op wat eventueel zou kunnen gebeuren. Samen met arts maatschappij en gezondheid, infectieziektebestrijding Sandra de Jong kijkt ze terug op een hectisch etmaal. Vanaf het moment dat begin oktober een Nederlandse reiziger zich op een zaterdagavond na terugkomst uit Sierra Leone bij de huisartsenpost meldde en hoge koorts kreeg, gebeurde er veel. De ingang van het Albert Schweitzer ziekenhuis (ASz) werd afgesloten, vertellen Nance en Sandra. Personeel trok beschermende kleding aan, de mogelijke patiënt werd geïsoleerd en later met de ambulance overgebracht naar het Erasmus MC. Sandra sloot zich als dienstdoende arts van de Dienst voor advisering over infectiebestrijding naar de omgeving in eerste instantie aan bij het crisisteam van het ASz, later bij Erasmus. Geen paniek Nance: In de voorbereiding op ebola hadden we al een algemeen bericht opgesteld over de ziekte en mogelijke risico s. Die tekst konden we met enkele aanpassingen op onze site plaatsen en gebruiken voor ons persbericht. Daarnaast kregen we al snel talloze vragen van lokale, regionale en landelijke pers, publiek en professionals. Mensen waren niet in paniek, maar wilden bijvoorbeeld weten of ze wellicht in de bus of in het ziekenhuis met de mogelijke patiënt in dezelfde ruimte waren geweest en welke risico s dat met zich meebracht. Voor de beantwoording richtten we een call center in. We stemden onderling, met de crisiscoördinator, de collega s van communicatie, HAP en SEH van het ziekenhuis, de burgemeester en andere betrokkenen steeds alles af. Zondag werden de mensen die in het ziekenhuis in contact waren geweest met de mogelijke patiënt geïnformeerd over wat ze moesten doen als ze ziek of koortsig zouden worden. Toen later op de dag duidelijk werd dat het niet om ebola maar om malaria ging, is die groep opnieuw geïnformeerd en was het voor hen niet meer nodig twee keer per dag temperatuur op te nemen. Hectisch Alles bij elkaar duurde het relatief kort, maar was het toch een hectisch en heftig etmaal, aldus Nance en Sandra. Twee weken later deed zich een nieuwe verdenking voor, maar was veel sneller duidelijk dat het vals alarm was. Een uitspraak van Loesje luidt dat iedere ramp een zegen is voor de GGD. En dat klopt wel een beetje, want na zo n gebeurtenis weet je weer precies waarom je dit werk doet. Daarbij kunnen we achteraf concluderen dat het goed is gegaan. Informatie is goed uitgewisseld, er is keihard en goed samengewerkt. Je hebt elkaar in zulke situaties hard nodig. Dan is het mooi om te zien dat je elkaar in de praktijk inderdaad weet te helpen en versterken. Verbeterpunten Natuurlijk zijn er ook altijd verbeterpunten. Deze situatie leerde ons bijvoorbeeld nog eens het belang van telefonische triage door de huisarts en het belang van optimale technische ondersteuning. Onze telefoons en computers worden bijvoorbeeld zelden of nooit gebruikt op zaterdagnacht, maar als crisisorganisatie moet je er altijd van op aan kunnen dat alles optimaal werkt. Om langs elkaar heen werken en tijdverlies zoveel mogelijk te voorkomen, hebben we inmiddels overlegd met de collega s van de afdeling communicatie van het ASz en afspraken gemaakt over het uitwisselen van informatie en het afstemmen van acties tijdens een crisis. Nederlanders reizen over de hele wereld, besluit het duo, ziektes trekken zich niets aan van grenzen. We moeten geen angst oproepen en vooral vertrouwen houden in vaccins die worden ontwikkeld, maar het is goed te weten dat we er als zich echt iets mocht voordoen klaar voor zijn. Wat dat betreft was dit de beste oefening die we konden hebben. nieuwsbrief jaargang 12 5

6 Werkconferentie Zorgcontinuïteit Toegenomen risico s maken andere houding en aanpak noodzakelijk keten Begin november stond in Cultureel Centrum Landvast in Alblasserdam zorgcontinuïteit centraal. Sprekers en deelnemers deelden tijdens de werkconferentie kennis en ervaring en brachten onder meer bevoegdheden, verwachtingen, (on)mogelijkheden en knelpunten op het grensvlak van wonen, zorg en veiligheid in beeld. Marco Zannoni van het COT, Instituut voor Veiligheids- en Crisismanagement schetste de context en verschillende kernvragen (zie ook de column in deze nieuwsbrief). In het kort: nu meer mensen met zorgbehoeften langer thuis en meer mensen met zwaardere zorg in instellingen wonen, personele bezetting afneemt en zorg op afstand juist toeneemt, worden de risico s groter, vooral s nachts. Met het oog op crisisbeheersing en brandveiligheid vraagt dit om een andere houding en extra aandacht voor zelfredzaamheid en risico-gestuurde brandveiligheid. Meer over de werkconferentie is te lezen in het verslag op de website: Dilemma s Marco Troost, bureauhoofd toezicht en brandveilig leven van de Veiligheidsregio ZHZ, ziet het bewustzijn over de materie toenemen. Bij incidenten, zoals brand maar bijvoorbeeld ook wateroverlast en stroomuitval, duurt het even voordat er hulp is. Onze missie is inwoners, bedrijven en instellingen daar bewust van te maken en te informeren wat zij zelf kunnen doen, stelt hij. Je kunt van alles vinden van de overgang naar langer thuis wonen en minder beschikbaar personeel, maar duidelijk is dat we allemaal willen voorkomen dat er slachtoffers vallen. We maken ons dan ook vooral zorgen over de vraag of met name bewoners van verzorgingshuizen en mensen die met hulp en ondersteuning thuis wonen bij calamiteiten snel genoeg en veilig kunnen vluchten. En of er voldoende personeel is om daar bij te helpen. Ik merk om me heen dat betrokken organisaties deze dillema s zien en ongeveer hetzelfde beeld hebben van de problematiek, mede door deze conferentie en de gesprekken die we voeren. Nu doet zich de vraag voor wie precies verantwoordelijk is? Ik zie daarin een gedeelde verantwoordelijkheid voor bewoners en woningcorporaties en ondersteunende rollen voor onder meer gemeenten en de Veiligheidsregio. Positief is dat de betrokken partijen elkaar goed weten te vinden. Als we zo verder gaan en onze opvattingen over verwachtingen, rollen en taken delen en afstemmen, zijn we op weg naar passende oplossingen. Foto: Rob Jastrzebski Sneeuwbal Ook Theus v/d Poel, regiomanager bij Zorgwaard (thuis-, verzorgingshuis- en verpleeghuiszorg) is blij met de conferentie: Onder meer door de GHOR ZHZ wordt al langer gewezen op het belang van het onderwerp en de noodzaak ook woningcorporaties bij het onderwerp te betrekken. Wij huren als zorgorganisatie namelijk locaties van corporaties met aanpalende zorgwoningen. Deze bewoners verwachten bij calamiteiten hulp van de zorgorganisatie, maar er is op dat vlak nog weinig of niets geregeld. Hier zitten de nodige haken en ogen aan, maar het is goed om bijvoorbeeld tijdens 6 nieuwsbrief jaargang 12

7 de werkconferentie te merken dat het onderwerp op de agenda staat en dat de aandacht er voor toeneemt. Dat zal onder meer tot publicaties en een sneeuwbaleffect leiden. Als de betrokken organisaties gezamenlijk optrekken moeten we het komende jaar een aanzet kunnen geven om tot oplossingen te komen. Zeker nu in het kader van scheiden van wonen en zorg op verschillende locaties de status van cliënten verandert, van beschermd naar zelfstandig wonen. Sterk Namens Tablis Wonen was manager wonen Merlien Welzijn aanwezig bij de werkconferentie. Het viel me op dat alle belangrijke netwerkpartners aanwezig waren, vertelt ze. Van de zorgpartijen was voornamelijk de sturende laag aanwezig, van de woningcorporaties de uitvoerende laag en van overige partners de beleidsmakers. De discussie kreeg een wat praktisch karakter, dat was ook nodig, want sommige problemen zijn heel praktisch. Ik miste daardoor wel een goede discussie op tactisch niveau. Omdat het gaat over meer dan het preventief plaatsen van rookmelders bij bewoners met een lichte zorgvraag, omdat het juist gaat om samenwerking en helderheid over rollen en standpunten, is het wezenlijk beleidsmakers en visievormers hierbij te betrekken. Ik hoop dan ook dat een volgende keer meer leidinggevenden aanwezig zijn. Met het oog op de samenwerking en helderheid heeft Tablis Wonen samen met de gemeenten waarin we werkzaam zijn en geadviseerd door de Veiligheidsregio ZHZ een calamiteitenplan opgesteld. Daarnaast nemen we een actieve houding aan om ons netwerk met genoemde partijen te onderhouden. Want ook bij veiligheid geldt: samen sta je sterk. Morele verplichtingen Het is goed om met alle betrokken partijen gezamenlijk na te denken over (brand) veiligheid en dat alle partijen zich bewust zijn van de verschuiving van zorg, stelt ook Frank Docter, coördinator facilitaire dienst van Waardeburgh in Sliedrecht. Deze verschuiving zal ook invloed hebben op het veiligheidsbeleid van GHOR, brandweer, gemeenten, woningcoöperaties en zorginstellingen. Duidelijk werd al snel dat hierin enkel het nakomen van de wettelijke verplichting niet altijd voldoende is. Organisaties zullen zich ook moeten beraden op hun morele verplichtingen, hoe ver reiken die. Een voorbeeld hiervan is dat woningcorporaties in seniorencomplexen met zelfstandig wonende ouderen wettelijk niet verplicht zijn een brandmeldcentrale op te hangen, maar dat sommige woningcorporaties dit wel doen. In zo n complex wonen soms beginnend dementerenden zelfstandig. De kans op een brandje is in zo n geval natuurlijk groter. Een goede branddetectie met een brandmeldcentrale en een opvolging via bijvoorbeeld een beveiligingsbedrijf is in mijn ogen een oplossing. In dit voorbeeld is er natuurlijk niet alleen een taak weggelegd voor de woningcorporaties, maar kan de zorg ook advies geven aan de bewoners en familie om bijvoorbeeld niet meer zelfstandig te koken en gebruik te maken van tafeltje dekje. In dit voorbeeld is al snel duidelijk dat partijen het probleem niet alleen kunnen oplossen en dat de ketenpartners goed moeten samenwerken om een zo veilig mogelijke leefomgeving te realiseren binnen de huidige transities. nieuwsbrief jaargang 12 7

8 Samen aan de slag Directeurenoverleg V & V keten Na de conferentie stond begin december een uitnodiging voor het directeurenoverleg Verpleging en Verzorging op de agenda waarbij de Brandweer, RAV, Omgevingsdienst en GHOR aanwezig waren. Dit directeurenoverleg bestaat uit twaalf bestuurders van organisaties voor kleinschalig wonen, thuiszorg, zorgcentra voor verpleging en verzorging, vertelt Bea Rinke de Wit. Vanwege de complexiteit van het vraagstuk was het een flinke delegatie, vervolgt Bea. Kort gezegd was de vraag van de instellingen aan de Veiligheidsregio aan te geven wat precies de wettelijke bepalingen zijn op het gebied van brandveiligheid in de context van scheiden van wonen en zorg. Verantwoord Door hogere eisen te stellen aan bijvoorbeeld toelating tot een zorginstelling ontstaat op dit moment leegstand en worden woningen in verzorgingshuizen ter verhuur aangeboden. Hierdoor ontstaan er intern andere brandveiligheidseisen voor wonen als bewoner van de zorginstelling en bewoners daarbuiten zoals bijvoorbeeld in aanleunwoningen. Instellingen zoeken manieren om daar verantwoord mee om te gaan. Omdat elke specifieke situatie aparte aandacht vraagt, is het lastig algemene uitspraken te doen. Maar met het oog op de kwetsbaarheid van de doelgroep is het in ieder geval verstandig de hoogste norm aan te houden. Vooruitgang Daarnaast lichtte de Brandweer Geen nood bij brand toe, waarin partners in veiligheid werken aan vergroting van bewustwording rondom brandveiligheid en brandveiliger gedrag. Zo was met kleuren de stand van zaken in instellingen in Dordrecht aangegeven en wees de Omgevingsdienst op de vooruitgang die is geboekt. De GHOR liet zien dat de aanpak verschuift van een regelgerichte benadering naar een risicogerichte benadering. Hierbij staan de minimale eisen van het Bouwbesluit en een juiste balans tussen gedragsbeïnvloeding, organisatorische en bouwkundige aspecten centraal. Alles bij elkaar was het een meer dan geslaagde bijeenkomst, met nuttige dialogen, waarin de partijen het probleem onderkenden en omdat we in een overgangssituatie zitten zonder wettelijk kader is besloten gezamenlijk te gaan werken aan de beste aanpak. De neuzen staan dus dezelfde kant op en dat geeft ons een goede basis voor een succesvol vervolg. Colofon Eindredactie Tamara Schiedon Teksten Scherp tekstwerk/marcel Sluijter Druk De Bondt grafimedia communicatie bv Oplage 425 exemplaren Adresgegevens GHOR Zuid-Holland Zuid Romboutslaan KP Dordrecht T E info@ghorzhz.nl I 8 nieuwsbrief jaargang 12